psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.323
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία ταξιδιού
- Αναχώρηση & Άφιξη - Boys are Back in town
- Οι πρώτες Guinness στη πόλη
- Κυνηγώντας το μαύρο θησαυρό
- Νύχ(σ)τα είναι, θα περάσει…
- Παράπλευρα του Liffey – Μέρα δεύτερη
- Στο μεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης
- Στα άδυτα του Jameson (Sine Metu) - Whiskey in the Jar
- Σαββατόβραδο στο Δουβλίνο
- Με σύμμαχο τον ήλιο (Don't believe a word) – Μέρα Τρίτη
- Στο πάρκο St Stephen's και το Κανάλι
- Στον Άγιο Πατρίκιο - Against the Grain
- Το τελευταίο βράδυ μου – Out in the fields
- Επίλογος – συμπεράσματα
Οι πρώτες βόλτες Guinness στη πόλη
Καταλάβαμε αμέσως πόσο κομβική επιλογή είχαμε κάνει σε ότι αφορά τη διαμονή, καθώς μόλις λίγα βήματα πιο κάτω βρεθήκαμε στη κεντρική πλατεία ‘’Temple Bar square’’ ,γνωστό σημείο συνάντησης όλες τις ώρες τις ημέρας και της νύχτας, με κάποια 24ωρα φαγάδικα αλλά και mini market, το οποίο θα αποδεικνύονταν ιδιαίτερα χρήσιμο.
Ο ομώνυμος δρόμος μας έφερε ούτε 100 μέτρα πιο κάτω στο ιδίου ονόματος bar – σύμβολο της περιοχής:
Περιοχής όπου μπορεί να βρει κανείς σε αφθονία Pubs & μπαρ:
Συνεχίζοντας τον ίδιο δρόμο που μετατρέπεται σε ‘’Essex str’’ πέσαμε πάνω στο σημείο ‘’Rory Gallagher Corner’’ αφιερωμένο όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό στον τεράστιο αυτό Ιρλανδό μουσικό και παράλληλα έναν από τους πολύ αγαπημένους μου, που έστω κι αν δεν έχει σχέση με το Δουβλίνο (γεννήθηκε στο Ballyshannon και μεγάλωσε στη δεύτερη πόλη της Ιρλανδίαςλ, το Cork) τιμάται αναλόγως:
Η μεταλλική κιθάρα του Rory στο τοίχο του Temple bar:
Ο σπουδαίος Rory άφησε τη τελευταία του πνοή μόλις σε ηλικία 47 ετών το 1995 λόγω αποτυχημένης μεταμόσχευσης και χρόνιων προβλημάτων του με το αλκοόλ. Ευτυχώς πρόλαβε να μας αφήσει σαν παρακαταθήκη 11 albums αλλά και μερικές σπουδαίες ζωντανές εμφανίσεις, μία εξ αυτών στη χώρα μας, στις 12 Σεπτέμβρη 1981, συναυλία που μνημονεύεται ως και σήμερα!
Συνεχίσαμε το περπάτημα στον ίδιο δρόμο.
Η περιοχή στα μάτια μου ήταν τελείως διαφορετικού στυλ με όσες ταξιδιωτικές εικόνες είχα ως τότε, κάτι που σε συνδυασμό με τη καινούρια φωτογραφική μου έδωσε επιπλέον κίνητρο. Αρχικά προς τα ιδιαίτερα στενάκια:
Αλλά και προς την υπόλοιπη παρέα:
Μέσω της οδού ‘’Parliament St’’ και με φόντο το ‘’City Hall’’ :
Βγήκαμε και πάλι δίπλα στο ποταμό Liffey:
Ο καιρός έπαιζε μεταξύ ηλιοφάνειας και μουντάδας, ωστόσο το είχε το κρυάκι του:
Κατευθυνθήκαμε δυτικά, βλέποντας μπροστά μας την εντυπωσιακή εκκλησία ‘’Christ Church Cathedral’’ και το δρόμο να περνάει κυριολεκτικά από κάτω της
Στην οποία ωστόσο θα επανερχόμασταν αργότερα, γι’ αυτό και συνεχίσαμε παράλληλα με το ποτάμι:
Ήμασταν για ώρες στην Ιρλανδία, αλλά πρακτικά δεν είχαμε πατήσει ακόμα το πόδι μας. Το «ντεμπούτο» στο μαύρο θησαυρό του νησιού θα γινόταν με τον πλέον επίσημο τρόπο στο κατάλληλο μέρος, όπου και φτάσαμε λίγο μετά.
Η εντυπωσιακή πετρόχτιστη είσοδος μας περίμενε ορθάνοιχτη:
Όπως και η όμορφη εσωτερική αυλή:
Το περίφημο και ξακουστό Brazen Head είναι η παλαιότερη μπυραρία της Ιρλανδίας, με το συγκεκριμένο κτήριο να υφίσταται από το 1754 ως πανδοχείο. Ωστόσο υπάρχουν αναφορές σε έγγραφα και παλαιότερα, καθώς η λειτουργεία του πανδοχείου χρονολογείται από το 1198!
Μπήκαμε στο μπαρ με το ανάλογο δέος που αρμόζει στη περίσταση, ευρισκόμενοι σε ένα τόσο ιστορικό μαγαζί:
Οι περισσότερες Pub στην Ιρλανδία δε διέθεταν σερβιτόρο, όπως αυτή καλή ώρα, οπότε έπρεπε να κάνουμε μόνοι τα «κουμάντα» μας:
Η πρώτη πεντάδα για τη πεντάδα της εκδρομής ήταν γεγονός:
Βρήκαμε ένα ωραίο σταντ στην εξωτερική αυλή καθώς το κάπνισμα ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για τη παρέα, κάτι που στην Ιρλανδία σε εσωτερικούς χώρους απαγορεύεται:
Εννοείται πως δεν υπήρχε περίπτωση να αρκεστούμε στη μία μπύρα, γι’ αυτό και μπήκαμε σύντομα για ανεφοδιασμό ακούγοντας παράλληλα ωραίες μουσικές:
Φύγαμε λίγο μετά καθώς ήταν πολύ ορατός ο κίνδυνος να βουλιάξουμε, διαβάζοντας παράλληλα πληροφορίες και φωτογραφίες για το χώρο στην έξοδο:
Αφήνοντας (προς το παρόν) πίσω μας αυτό το πολύ όμορφο χώρο:
*Σε περίπτωση που έχετε σκοπό να επισκεφτείτε το Δουβλίνο, οφείλετε να εντάξτε στο πρόγραμμα σας μια βόλτα από το Brazen Head.
Do you read me, well won't you tell me?
If you read me, then please believe me, when I say,
Yes I've been waiting, seems like forever.
I've been waiting, my situation ain't got much better...
Καταλάβαμε αμέσως πόσο κομβική επιλογή είχαμε κάνει σε ότι αφορά τη διαμονή, καθώς μόλις λίγα βήματα πιο κάτω βρεθήκαμε στη κεντρική πλατεία ‘’Temple Bar square’’ ,γνωστό σημείο συνάντησης όλες τις ώρες τις ημέρας και της νύχτας, με κάποια 24ωρα φαγάδικα αλλά και mini market, το οποίο θα αποδεικνύονταν ιδιαίτερα χρήσιμο.
Ο ομώνυμος δρόμος μας έφερε ούτε 100 μέτρα πιο κάτω στο ιδίου ονόματος bar – σύμβολο της περιοχής:
Περιοχής όπου μπορεί να βρει κανείς σε αφθονία Pubs & μπαρ:
Συνεχίζοντας τον ίδιο δρόμο που μετατρέπεται σε ‘’Essex str’’ πέσαμε πάνω στο σημείο ‘’Rory Gallagher Corner’’ αφιερωμένο όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό στον τεράστιο αυτό Ιρλανδό μουσικό και παράλληλα έναν από τους πολύ αγαπημένους μου, που έστω κι αν δεν έχει σχέση με το Δουβλίνο (γεννήθηκε στο Ballyshannon και μεγάλωσε στη δεύτερη πόλη της Ιρλανδίαςλ, το Cork) τιμάται αναλόγως:
Η μεταλλική κιθάρα του Rory στο τοίχο του Temple bar:
Ο σπουδαίος Rory άφησε τη τελευταία του πνοή μόλις σε ηλικία 47 ετών το 1995 λόγω αποτυχημένης μεταμόσχευσης και χρόνιων προβλημάτων του με το αλκοόλ. Ευτυχώς πρόλαβε να μας αφήσει σαν παρακαταθήκη 11 albums αλλά και μερικές σπουδαίες ζωντανές εμφανίσεις, μία εξ αυτών στη χώρα μας, στις 12 Σεπτέμβρη 1981, συναυλία που μνημονεύεται ως και σήμερα!
Συνεχίσαμε το περπάτημα στον ίδιο δρόμο.
Η περιοχή στα μάτια μου ήταν τελείως διαφορετικού στυλ με όσες ταξιδιωτικές εικόνες είχα ως τότε, κάτι που σε συνδυασμό με τη καινούρια φωτογραφική μου έδωσε επιπλέον κίνητρο. Αρχικά προς τα ιδιαίτερα στενάκια:
Αλλά και προς την υπόλοιπη παρέα:
Μέσω της οδού ‘’Parliament St’’ και με φόντο το ‘’City Hall’’ :
Βγήκαμε και πάλι δίπλα στο ποταμό Liffey:
Ο καιρός έπαιζε μεταξύ ηλιοφάνειας και μουντάδας, ωστόσο το είχε το κρυάκι του:
Κατευθυνθήκαμε δυτικά, βλέποντας μπροστά μας την εντυπωσιακή εκκλησία ‘’Christ Church Cathedral’’ και το δρόμο να περνάει κυριολεκτικά από κάτω της
Στην οποία ωστόσο θα επανερχόμασταν αργότερα, γι’ αυτό και συνεχίσαμε παράλληλα με το ποτάμι:
Ήμασταν για ώρες στην Ιρλανδία, αλλά πρακτικά δεν είχαμε πατήσει ακόμα το πόδι μας. Το «ντεμπούτο» στο μαύρο θησαυρό του νησιού θα γινόταν με τον πλέον επίσημο τρόπο στο κατάλληλο μέρος, όπου και φτάσαμε λίγο μετά.
Η εντυπωσιακή πετρόχτιστη είσοδος μας περίμενε ορθάνοιχτη:
Όπως και η όμορφη εσωτερική αυλή:
Το περίφημο και ξακουστό Brazen Head είναι η παλαιότερη μπυραρία της Ιρλανδίας, με το συγκεκριμένο κτήριο να υφίσταται από το 1754 ως πανδοχείο. Ωστόσο υπάρχουν αναφορές σε έγγραφα και παλαιότερα, καθώς η λειτουργεία του πανδοχείου χρονολογείται από το 1198!
Μπήκαμε στο μπαρ με το ανάλογο δέος που αρμόζει στη περίσταση, ευρισκόμενοι σε ένα τόσο ιστορικό μαγαζί:
Οι περισσότερες Pub στην Ιρλανδία δε διέθεταν σερβιτόρο, όπως αυτή καλή ώρα, οπότε έπρεπε να κάνουμε μόνοι τα «κουμάντα» μας:
Η πρώτη πεντάδα για τη πεντάδα της εκδρομής ήταν γεγονός:
Βρήκαμε ένα ωραίο σταντ στην εξωτερική αυλή καθώς το κάπνισμα ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για τη παρέα, κάτι που στην Ιρλανδία σε εσωτερικούς χώρους απαγορεύεται:
Εννοείται πως δεν υπήρχε περίπτωση να αρκεστούμε στη μία μπύρα, γι’ αυτό και μπήκαμε σύντομα για ανεφοδιασμό ακούγοντας παράλληλα ωραίες μουσικές:
Φύγαμε λίγο μετά καθώς ήταν πολύ ορατός ο κίνδυνος να βουλιάξουμε, διαβάζοντας παράλληλα πληροφορίες και φωτογραφίες για το χώρο στην έξοδο:
Αφήνοντας (προς το παρόν) πίσω μας αυτό το πολύ όμορφο χώρο:
*Σε περίπτωση που έχετε σκοπό να επισκεφτείτε το Δουβλίνο, οφείλετε να εντάξτε στο πρόγραμμα σας μια βόλτα από το Brazen Head.
Do you read me, well won't you tell me?
If you read me, then please believe me, when I say,
Yes I've been waiting, seems like forever.
I've been waiting, my situation ain't got much better...
Last edited:
