giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.726
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Στοκχόλμη: Η αρχή! (περιοχή Norrmalm)
- Στοκχόλμη: Kungsholmen ως το Δημαρχείο
- Στοκχόλμη: Sodermalm!
- Στοκχόλμη: Το Globen, η Eurovision και το νεκροταφείο!
- Στοκχόλμη: Mot mig i Gamla Stan! Στην παλιά πόλη
- Στοκχόλμη:Skeppsholmen, Μουσείο Vasa και Skansen!
- Στοκχόλμη: Ο πύργος, το ηλιοβασίλεμα, το μετρό και το αντίο!
- Κρουαζιέρα θα σε πάω!
- Ελσίνκι express σε 7 ώρες!
- Κοπεγχάγη πρεμιέρα!
- Κοπεγχάγη κεντρικά
- Κοπεγχάγη: Μάθημα αρχιτεκτονικής!
- Κοπεγχάγη: Το φρούριο, το γοργονάκι, τα κανάλια και πέριξ!
- Κοπεγχάγη: Christiania.
- Επίλογος: Από Κοπεγχάγη στο Nykoping.
Κρουαζιέρα θα σε πάω!
Αααα κρουαζιέρα θα σε πάω, αααα γιατί σε νοιάζομαι και σ’αγαπάω…αααα αρχιπέλαγος και Ελσίνκι, αααα σαν δυο παγωμένοι πιγκουίνοι! Περίπου έτσι!
Που είχα μείνει? Α ναι… Αυτή ήταν η συνοικία της Gamla stan. Όχι δεν μπερδεύτηκα ούτε πάλι θα σας πάω στη Στοκχόλμη. Μάλλον για λίγο θα σας ξαναπάω. Είμαστε στην 3η η μέρα και μόλις έχουμε σεργιανίσει την κούκλα παλιά πόλη. Αλλά κάπου εδώ θα αρχίσει μια άλλη ιστορία που είναι η περιβόητη κρουαζιέρα μέχρι την πρωτεύουσα της Φινλανδίας.
Το πρωί είχαμε παραδώσει τις αποσκευές μας στο ξενοδοχείο που θα τις φυλούσε για δύο μέρες μέχρι να επιστρέψουμε από την κρουαζιέρα. Έτσι χωρίς βαλίτσες παρά μόνο μία τσάντα ώμου, τις φωτογραφικές και μια σακούλα γεμάτη σνακ που αγοράσαμε από τον σταθμό μετρό του Slussen ψάχναμε την στάση του λεωφορείου για να πάρουμε ένα από τα λεωφορεία 402, 422, 444, 474 ώστε να κατέβουμε στη στάση Londonviadukten που είναι κοντά στο λιμάνι που θα αναχωρούσε το πλοίο. Τη στάση δεν την βρήκαμε ποτέ κι ας ρωτήσαμε κόσμο, κι ας ψάξαμε πάνω κάτω την περιοχή στο Slussen. Η στάση βρίσκεται υπόγεια και επειδή βαρεθήκαμε να τριγυρνάμε είπαμε να πάμε με τα πόδια. Χρόνος υπήρχε και δεν είναι και ιδιαίτερα μακριά από το Slussen, έτσι περπατήσαμε κατά μήκος της Stadsgardsleden. Το κρουαζιερόπλοιο αναχωρούσε από το λιμάνι Stadsgarden Tegelvikshamn στις 16:30.
Η κρουαζιέρα αυτή ήταν το κομμάτι του ταξιδιού που με άγχωνε περισσότερο και μέσα μου μάλλον το είχα μετανιώσει. Οι 15-16 ώρες μέχρι το Ελσίνκι, οι 7 καθαρές ώρες στο Ελσίνκι και ξανά επιστροφή σε συνδυασμό με την αμφιβολία μου για το τι είδους καμπίνα θα έχουμε με τόσο χαμηλή τιμή με έκαναν να πιστεύω πως μόνο ταλαιπωρία και νεύρα θα μας αφήσει. Φυσικά στον φίλο μου δεν έλεγα τους προβληματισμούς μου αλλά τα παρουσίαζα όλα ιδανικά. Ο ίδιος ακούγοντας πως το ταξίδι θα διαρκέσει 15 ώρες δεν χαλάστηκε καθόλου αφού είναι λάτρης του πλοίου. Πάλι καλά. Εγώ πάλι δεν έχω εμπειρία σε πολύωρα ταξίδια με πλοίο και δεν έχω μείνει ποτέ σε καμπίνα. Την κρουαζιέρα την αγόρασα από το επίσημο site της Viking line
http://www.sales.vikingline.com/en/find-cruise-trip/?_ga=1.226133338.1763537854.1450100294
Η εταιρεία δραστηριοποιείται στη Σκανδιναβία και την Βαλτική με έδρα τη Φινλανδία και πραγματοποιεί πολλές μικρές ή μεγάλες κρουαζιέρες. Μια από αυτές είναι Το Στοκχόλμη-Ελσίνκι- Στοκχόλμη συνολικά 40 ωρών με 2 διανυκτερεύσεις σε καμπίνα. Έκλεισα σε Economy cabin με 20€ το άτομο +5 € σε περίπτωση ακύρωσης να επιστραφεί το ποσό. 45€ τα θεώρησα σχεδόν τζάμπα αλλά όταν διάβασα ότι η καμπίνα βρίσκεται κάτω από το όροφο του γκαράζ δεν ξέρω γιατί προβληματίστηκα. Λες και θα κοιμόμασταν μέσα στο γκαράζ!
Το χρονοδιάγραμμα ήταν το εξής:
Αναχώρηση Από Στοκχόλμη Σάββατο στις 16:30
Άφιξη Ελσίνκι Κυριακή στις 10:00
Αναχώρηση από Ελσίνκι Κυριακή στις 17:30
Άφιξη Στοκχόλμη Δευτέρα στις 10:10
Το κρουαζιερόπλοιο M/S Gabriella της Viking Line ήταν αγκυροβολημένο και περίμενε. Μέσα στον σταθμό επικρατούσε χαμός από κόσμο. Είχα εκτυπώσει την κράτηση αλλά έπρεπε να περάσουμε από τα ταμεία για να μας εκτυπώσουν το κανονικό εισιτήριο. Υπόθεση γρήγορη και κάπου εκεί μου έφυγε το άγχος και ξεκίνησε η χαρά αλλά περίμενα να δω και τι σόι καμπίνα θα έχουμε.
Απ’ ότι είδα μέσα στον σταθμό έχει πολλές θυρίδες φύλαξης αποσκευών αλλά δεν ξέρω αν είναι δωρεάν ή πληρώνεις. Πολλοί τις είχαν μαζί τους αφού κάποιοι είχαν ως τελικό προορισμό το Ελσίνκι με εισιτήριο μονής διαδρομής. Κάτι που δεν ξέραμε είναι ότι οι υπεύθυνοι στο πλοίο κατά την άφιξη στο Ελσίνκι, ενημέρωσαν με ανακοίνωση τους επιβάτες να μην αφήσουν τις αποσκευές τους μέσα στην καμπίνα όσο βρίσκονται στο Ελσίνκι. Έτσι εμείς κάναμε την καλύτερη δουλειά τελικά που αφήσαμε τις βαλίτσες μας στο ξενοδοχείο.
Ανεβήκαμε τις κυλιόμενες σκάλες, περπατήσαμε έναν μεγάλο διάδρομο και βρεθήκαμε μέσα στο πλοίο όπως γίνεται με τις φισούνες στα αεροπλάνα. Ήδη οι πρώτες εντυπώσεις ήταν πολύ θετικές μπαίνοντας στο σαλόνι του πλοίου. Αναζητήσαμε την καμπίνα μας και με λίγο ψάξιμο την εντοπίσαμε. Στον 2ο όροφο στον αριθμό 2015! Εκεί μου έφυγε και το λίγο άγχος που μου είχε μείνει. Ήταν μια ωραιότατη απλή καμπίνα με 4 κρεβάτια αρκετά άνετη. Απλά δεν είχε παράθυρο και ήταν στον 2ο όροφο, έναν όροφο κάτω από το επίπεδο με τα αυτοκίνητα. Είχε ιδανική θέρμανση, τουαλέτα με ντουζ, ένα μικρό γραφείο με καθρέφτη, τηλέφωνο και είχα ενθουσιαστεί τρελά λες και τι έβλεπα! Ο φίλος μου απόρησε ''μα καλά δεν έχεις ξαναδεί καμπίνα, τόσο χάλια το περίμενες?''. Κι όμως ενθουσιάστηκα σαν μικρό παιδί. Ήταν πρωτόγνωρη η εμπειρία να κοιμηθώ σε καμπίνα και γενικότερα η κρουαζιέρα, οι εικόνες που θα δούμε, ότι θα ξυπνήσουμε και θα φτάνουμε σε μια άλλη χώρα με γέμισαν μεγάλη χαρά και ανυπομονησία.
ιδού η καμπίνα c4
Αφού τακτοποιηθήκαμε και είχε φτάσει η ώρα που το πλοίο θα αναχωρούσε δεν χάσαμε χρόνο και ανεβήκαμε στον 8ο όροφο και βγήκαμε στο κατάστρωμα. Είχε αέρα και ψωφόκρυο αλλά ήμουν αποφασισμένος! Θα κάτσω μέχρι να βραδιάσει, μέχρι να χορτάσω το αρχιπέλαγος. Το πλοίο απομακρύνθηκε και αποχαιρετήσαμε τη Στοκχόλμη την μαγική ώρα του ηλιοβασιλέματος.
Η στιγμή ήταν μαγική. Το πλοίο απομακρύνθηκε από τη Στοκχόλμη και λίγα λεπτά μακριά πέρασε στη Βαλτική θάλασσα και στο αρχιπέλαγος της Στοκχόλμης. Όσο περνούσε η ώρα ο περισσότερος κόσμος είχε φύγει και μόνο λίγοι τρελοί μείναμε έξω στην παγωνιά. Ανά διαστήματα για να ζεσταθούμε πηγαίναμε στο σημείο του πλοίου που βγάζει ζεστό αέρα σαν εξαερισμός.
Οι εικόνες που είδαμε ήταν φανταστικές και πρωτόγνωρες. Το αρχιπέλαγος της Στοκχόλμης είναι ένα σύμπλεγμα από περίπου 30.000 νησιά, βραχονησίδες και βράχους που εξαπλώνεται 80 χιλιόμετρα ανατολικά από την πόλη στη Βαλτική Θάλασσα. Η άγρια φύση συνδυάζεται με δασώδη νησιά, απόκρημνα βράχια και αμμουδερές παραλίες. Ακατοίκητες νησίδες καθώς και μεγάλα χωριά ή μικρά ψαροχώρια όπου εντυπωσιακές κατοικίες σαν επαύλεις συνυπάρχουν με μικρά ξύλινα σπιτάκια δίπλα στο νερό. Το αρχιπέλαγος είναι τόσο κοντά στην πόλη αλλά είναι ένας άλλος κόσμος!
Κατάλαβα πως σ’ αυτή την κρουαζιέρα περισσότερο αξία τελικά έχουν οι εικόνες του αρχιπελάγους παρά ο τελικός προορισμός που ήταν το Ελσίνκι. Μας δόθηκε η δυνατότητα να απολαύσουμε και να θαυμάσουμε όλες αυτές τις εικόνες έστω ενός μέρους του αρχιπελάγους και ήταν για μένα το highlight του ταξιδιού.
Σκεφτόμουν πόσο τέλεια και εναλλακτικά θα ήταν να μείνεις λίγες μέρες σε ένα από αυτά τα νησάκια σε ξύλινη κατοικία μέσα στην ανέγγιχτη φύση. Απομονωμένος και ήρεμος. Πάντως πολλά πρακτορεία από Στοκχόλμη οργανώνουν ημερήσιες αλλά και με διανυκτέρευση εκδρομές σε κάποια νησάκια του αρχιπελάγους όπου προσφέρονται πολλές δραστηριότητες. Πολλοί πηγαίνουν και μεμονωμένα και διαμένουν στους ξενώνες ή φέρνουν τη δική τους σκηνή για να μείνουν σε κάμπινγκ. Βέβαια κάτι τέτοιο θέλει πολύ ψάξιμο και οργάνωση. Είναι για εξερευνητές που θέλουν αν ανακαλύψουν περισσότερα μένοντας σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Εγώ πάντως άνετα θα απομονωνόμουν σε ένα τέτοιο μέρος.
Η θάλασσα ήταν ήρεμη σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής και δεν κουνούσε καθόλου. Το φεγγάρι έκανε την εμφάνιση του και όλα έγιναν ακόμα πιο γαλήνια, ειδυλλιακά και όμορφα με το φεγγάρι να φωτίζει και να αντανακλά στην ατάραχη θάλασσα της βαλτικής.
Κάτι τέτοιες στιγμές δεν νοιώθεις ή ξεχνάς το κρύο που τρυπάει το σώμα σου. Είχα γίνει ένα με το μαγευτικό αρχιπέλαγος στο σούρουπο υπό το φως της σελήνης και ταξίδευα…
Στο κατάστρωμα ζήτημα ήταν να ήμασταν 5 άτομα. Ο φίλος μου είχε φύγει λίγο νωρίτερα γιατί πάγωσε. Κι εγώ πάγωσα αλλά είπα να το πάω μέχρι τέλους! Μέχρι να πέσει η νύχτα μέχρι το μάτι μου δεν θα μπορεί να διακρίνει σημάδια στη θάλασσα!
Όταν πια είχε νυχτώσει τελείως χορτάτος από τις πανέμορφες εικόνες και κοκαλωμένος από το κρύο κατέβηκα στην καμπίνα μας για ένα καυτό ντουζάκι και ξάπλες μέχρι να λιώσουμε!
Όπως ανέφερα στην αρχή η υπόθεση κρουαζιέρα με προβλημάτιζε περισσότερο όσον αφορά το κομμάτι της κούρασης και της ταλαιπωρίας. Τελικά η κρουαζιέρα αποδείχτηκε η απόλυτη ξεκούραση σε αυτό το 8ημερο ταξίδι και αυτό γιατί κατ αρχήν ήταν στη μέση του ταξιδιού, μας γέμισε τις μπαταρίες και όταν επιστρέψαμε στη Στοκχόλμη ήταν σαν να ξεκινάει το ταξίδι από την αρχή. Τα πόδια μου πετούσαν και ήταν η μοναδική φορά που δεν καταπονήθηκαν από το τρελό περπάτημα. Η ξεκούραση στην καμπίνα κατά τη διαδρομή ήταν το κάτι άλλο και οι ύπνοι που ρίξαμε και στο πήγαινε και στον γυρισμό ήταν χωρίς υπερβολή για μένα τουλάχιστον μάλλον ο ωραιότερος ύπνος που έχω κάνει στη ζωή μου!
Ήταν 9 το βράδυ και είπαμε να κάνουμε την εμφάνιση μας στα σαλόνια και στους δημόσιους χώρους του πλοίου. Στον 6ο και 7ο όροφο είναι οι χώροι διασκέδασης και χαλάρωσης του επιβατικού κοινού. Ένα κατάστημα με αφορολόγητα, 2-3 μπαρ με ζωντανή μουσική, ένα εστιατόριο με μπουφέ και 3 εστιατόρια αλά καρτ πολύ γκλαμουράτα αλλά και κουλοχέρηδες και άλλα τυχερά παιχνίδια.
Είχε κόσμο και η ατμόσφαιρα έμοιαζε γιορτινή. Αράξαμε και στα καναπεδάκια στο σαλόνι και στο διάδρομο που είναι όλα τα μαγαζιά και ακούσαμε και το μουσικό πρόγραμμα από το ανοιχτό μπαρ που δεν ήταν καθόλου άσχημο. Κάναμε βόλτα παντού και στα αφορολόγητα και γενικά τριγυρίσαμε σε όλους τους χώρους και βέβαια ήρθε η ώρα που πεινάσαμε. Είχαμε φάει σχεδόν όλα τα σνακ που είχαμε στην καμπίνα, υποτίθεται για να αποφύγουμε να ακριβοπληρώσουμε οτιδήποτε μέσα στο πλοίο αλλά τελικά δεν γινόταν. Μπορεί να μην επιλέξαμε τα σπέσιαλ εστιατόρια αλλά ευτυχώς το πλοίο είχε και ένα κυλικείο. Έτσι καταβροχθίσαμε από ένα σάντουιτς πατημένο σε τοστιέρα που είχε 6 ευρώ το ένα. Δεν είχε και μεγάλη ποικιλία από σνακ. Μόνο σάντουιτς, σαλάτες και κάτι γλυκά που δεν μου γέμισαν το μάτι.
Κατά τις 22:30 αποσυρθήκαμε στην καμπίνα μας για κατάκλιση! Αν και αυτή η ώρα είναι υπερβολικά νωρίς για μένα για ύπνο, έπεσα στο υπερ αναπαυτικό κρεβάτι και το τέλειο μαξιλάρι και έκανα τον ωραιότερο και αλησμόνητο ύπνο που έχω κάνει! Η αλλαγή της χειμερινής ώρας μας βρήκε εν πλω και μέσω ύπνου!
Ένα 8ωρο συνεχόμενου ανεπανάληπτου ύπνου ήταν τόσο ευεργετικό που ξυπνήσαμε τόσο ευδιάθετοι και με ενέργεια λες και είχαμε πάρει κάτι! Ανεβήκαμε πάνω και την αράξαμε στις πολυθρόνες δίπλα στο παράθυρο αγναντεύοντας την άγρια θάλασσα αλλά και σερφάροντας στο ίντερνετ. Ήμασταν στα ανοιχτά της Βαλτικής θάλασσας και δεν φαινόταν κάτι στον ορίζοντα. Οι αυταπάτες ότι ίσως να μπορέσουμε να διακρίνουμε το Ταλλίν από μακριά έμειναν αυταπάτες. Ο καιρός έδειξε τα νύχια του καθώς ήταν καθαρά χειμερινός. Με μαύρα σύννεφα αέρα και την βροχή προ των πυλών.
Ήταν ακόμα 8 παρά και είχε πολύ λίγο κόσμο στους χώρους του πλοίου ενώ όλα τα μαγαζιά ήταν κλειστά. Όλοι κοιμόντουσαν αλλά εμείς απολαμβάναμε την καινούρια μέρα που προβλεπόταν πολλά υποσχόμενη αλλά σίγουρα προβληματιζόμουν για τον καιρό. Λίγο μετά αποφασίσαμε να κάνουμε το πρωινό μας λίφτινγκ! Πάμε στο κατάστρωμα για μια αναζωογονητική βόλτα? Και δεν πάμε!
Βοήθεια! Έξω είχε παγωνιά και φυσούσε. Εμ τόσες μέρες αναρωτιόμασταν για το κρύο της Σκανδιναβίας. Ορίστε. Είχε πραγματικά άσχημο καιρό και έξω μαζί με μας κυκλοφορούσαν 2-3 άτομα ακόμα. Διαπίστωσα πως αυτός ο καιρός θα μας ακολουθήσει όλη τη μέρα μας στο Ελσίνκι και απλά ευχόμουν να αποφύγουμε τη βροχή. Στατιστικά πάντως το Ελσίνκι και η Φινλανδία γενικότερα έχει περισσότερο κρύο και σχεδόν πάντα χειρότερο καιρό από τις φίλες γειτόνισσες χώρες. Όσο περνούσε η ώρα μπαίναμε στον κόλπο του Ελσίνκι και άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους μικροσκοπικές βραχονησίδες και μεγαλύτερα νησάκια.
Μετά την επιτυχία του μπότοξ, και επειδή δεν θέλαμε να αφήσουμε να κόκκαλα μας στο κατάστρωμα, μπήκαμε μέσα να συνέλθουμε. Η ώρα πέρασε και ο κόσμος έκανε την εμφάνισή του αγουροξυπνημένος. Μετά ξανά έξω για να δούμε τις πρώτες εικόνες της μουντής πόλης του Ελσίνκι καθώς το πλοίο είχε πάρει θέση να προσεγγίσει το λιμάνι Katajanokan terminaali ( Viking line terminal).
Στις 10 ακριβώς φτάσαμε στο Ελσίνκι και ξαμοληθήκαμε στην πόλη. Ότι μπορέσαμε να δούμε από την πρωτεύουσα της Φινλανδίας ήταν μέσα σε 7 περίπου ώρες. Πάντα με πρόγραμμα σε στοχευόμενα μέρη και όχι φυσικά στα κουτουρού. Η αναχώρηση του πλοίου ήταν 17:30 και για να έχουμε άνεση χρόνου 5 παρά ήμασταν και πάλι στο Viking line terminal. Ήταν εμφανές πως το πλοίο είχε πολύ λιγότερο κόσμο και στο πλοίο επικρατούσε μια ωραία ηρεμία. Πήγαμε στην καμπίνα μας και περιμέναμε να τη δούμε ταχτοποιημένη όπως κάνουν στα ξενοδοχεία και την αντικρίσαμε ακριβώς έτσι όπως την αφήσαμε δηλαδή κώλος! Μικρό το κακό.
Το πρόγραμμα ήταν μια επανάληψη. Μετά το χαλαρό ντουζ και την ξεκούραση ανεβήκαμε πάνω όμως αυτή τη φορά σχεδόν όλα ήταν άδεια. Είχε ελάχιστο κόσμο και στα εστιατόρια βαρούσαν μύγες. Mια τραγουδίστρια με υπέροχη φωνή με συνοδεία κιθάρας μας χαλάρωσε με πολύ ωραίες μπαλάντες και πάρα τον ελάχιστο κόσμο που την άκουγε ήταν ιδιαίτερα δυναμική και εξαιρετική στην ερμηνεία της. Μετά πάλι στο κυλικείο για τοστ, μετά στα αφορολόγητα για κάτι σοκολάτες γίγας και μετά πάλι ύπνος νωρίς νωρίς. Το πλοίο αυτή τη φορά κουνούσε λίγάκι αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε και πάλι να επαναλάβουμε ακόμα έναν αναζωογονητικό και αξέχαστο ύπνο.
Το πρωί ξυπνήσαμε ορεξάτοι για την τελευταία μας γεμάτη μέρα στη Στοκχόλμη. Όταν ανεβήκαμε πάνω αντικρίσαμε πάλι τον λαμπερό ήλιο της Στοκχόλμης. Το καράβι είχε ήδη μπει στο αρχιπέλαγος και έπλεε ανάμεσα στα νησιά που τα βλέπαμε και υπό το φως της ημέρας.
Η ώρα πλησίαζε 10 και είχαμε φτάσει πια στο νησί Djurgarden έξω από τη Στοκχόλμη η οποία μας περίμενα με έναν εξαιρετικό καιρό να ερευνήσουμε τα κομμάτια που μας έλειπαν!
Αυτή ήταν η κρουαζιέρα που αποδείχτηκε πολύ πιο ξεκούραστη από το αναμενόμενο. Θα την επαναλάμβανα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία.
Αν ξέχασα κάτι? Το Ελσίνκι? Όχι δεν το ξέχασα. Έρχεται…
Αααα κρουαζιέρα θα σε πάω, αααα γιατί σε νοιάζομαι και σ’αγαπάω…αααα αρχιπέλαγος και Ελσίνκι, αααα σαν δυο παγωμένοι πιγκουίνοι! Περίπου έτσι!
Που είχα μείνει? Α ναι… Αυτή ήταν η συνοικία της Gamla stan. Όχι δεν μπερδεύτηκα ούτε πάλι θα σας πάω στη Στοκχόλμη. Μάλλον για λίγο θα σας ξαναπάω. Είμαστε στην 3η η μέρα και μόλις έχουμε σεργιανίσει την κούκλα παλιά πόλη. Αλλά κάπου εδώ θα αρχίσει μια άλλη ιστορία που είναι η περιβόητη κρουαζιέρα μέχρι την πρωτεύουσα της Φινλανδίας.
Το πρωί είχαμε παραδώσει τις αποσκευές μας στο ξενοδοχείο που θα τις φυλούσε για δύο μέρες μέχρι να επιστρέψουμε από την κρουαζιέρα. Έτσι χωρίς βαλίτσες παρά μόνο μία τσάντα ώμου, τις φωτογραφικές και μια σακούλα γεμάτη σνακ που αγοράσαμε από τον σταθμό μετρό του Slussen ψάχναμε την στάση του λεωφορείου για να πάρουμε ένα από τα λεωφορεία 402, 422, 444, 474 ώστε να κατέβουμε στη στάση Londonviadukten που είναι κοντά στο λιμάνι που θα αναχωρούσε το πλοίο. Τη στάση δεν την βρήκαμε ποτέ κι ας ρωτήσαμε κόσμο, κι ας ψάξαμε πάνω κάτω την περιοχή στο Slussen. Η στάση βρίσκεται υπόγεια και επειδή βαρεθήκαμε να τριγυρνάμε είπαμε να πάμε με τα πόδια. Χρόνος υπήρχε και δεν είναι και ιδιαίτερα μακριά από το Slussen, έτσι περπατήσαμε κατά μήκος της Stadsgardsleden. Το κρουαζιερόπλοιο αναχωρούσε από το λιμάνι Stadsgarden Tegelvikshamn στις 16:30.
Η κρουαζιέρα αυτή ήταν το κομμάτι του ταξιδιού που με άγχωνε περισσότερο και μέσα μου μάλλον το είχα μετανιώσει. Οι 15-16 ώρες μέχρι το Ελσίνκι, οι 7 καθαρές ώρες στο Ελσίνκι και ξανά επιστροφή σε συνδυασμό με την αμφιβολία μου για το τι είδους καμπίνα θα έχουμε με τόσο χαμηλή τιμή με έκαναν να πιστεύω πως μόνο ταλαιπωρία και νεύρα θα μας αφήσει. Φυσικά στον φίλο μου δεν έλεγα τους προβληματισμούς μου αλλά τα παρουσίαζα όλα ιδανικά. Ο ίδιος ακούγοντας πως το ταξίδι θα διαρκέσει 15 ώρες δεν χαλάστηκε καθόλου αφού είναι λάτρης του πλοίου. Πάλι καλά. Εγώ πάλι δεν έχω εμπειρία σε πολύωρα ταξίδια με πλοίο και δεν έχω μείνει ποτέ σε καμπίνα. Την κρουαζιέρα την αγόρασα από το επίσημο site της Viking line
http://www.sales.vikingline.com/en/find-cruise-trip/?_ga=1.226133338.1763537854.1450100294
Η εταιρεία δραστηριοποιείται στη Σκανδιναβία και την Βαλτική με έδρα τη Φινλανδία και πραγματοποιεί πολλές μικρές ή μεγάλες κρουαζιέρες. Μια από αυτές είναι Το Στοκχόλμη-Ελσίνκι- Στοκχόλμη συνολικά 40 ωρών με 2 διανυκτερεύσεις σε καμπίνα. Έκλεισα σε Economy cabin με 20€ το άτομο +5 € σε περίπτωση ακύρωσης να επιστραφεί το ποσό. 45€ τα θεώρησα σχεδόν τζάμπα αλλά όταν διάβασα ότι η καμπίνα βρίσκεται κάτω από το όροφο του γκαράζ δεν ξέρω γιατί προβληματίστηκα. Λες και θα κοιμόμασταν μέσα στο γκαράζ!
Το χρονοδιάγραμμα ήταν το εξής:
Αναχώρηση Από Στοκχόλμη Σάββατο στις 16:30
Άφιξη Ελσίνκι Κυριακή στις 10:00
Αναχώρηση από Ελσίνκι Κυριακή στις 17:30
Άφιξη Στοκχόλμη Δευτέρα στις 10:10
Το κρουαζιερόπλοιο M/S Gabriella της Viking Line ήταν αγκυροβολημένο και περίμενε. Μέσα στον σταθμό επικρατούσε χαμός από κόσμο. Είχα εκτυπώσει την κράτηση αλλά έπρεπε να περάσουμε από τα ταμεία για να μας εκτυπώσουν το κανονικό εισιτήριο. Υπόθεση γρήγορη και κάπου εκεί μου έφυγε το άγχος και ξεκίνησε η χαρά αλλά περίμενα να δω και τι σόι καμπίνα θα έχουμε.
Απ’ ότι είδα μέσα στον σταθμό έχει πολλές θυρίδες φύλαξης αποσκευών αλλά δεν ξέρω αν είναι δωρεάν ή πληρώνεις. Πολλοί τις είχαν μαζί τους αφού κάποιοι είχαν ως τελικό προορισμό το Ελσίνκι με εισιτήριο μονής διαδρομής. Κάτι που δεν ξέραμε είναι ότι οι υπεύθυνοι στο πλοίο κατά την άφιξη στο Ελσίνκι, ενημέρωσαν με ανακοίνωση τους επιβάτες να μην αφήσουν τις αποσκευές τους μέσα στην καμπίνα όσο βρίσκονται στο Ελσίνκι. Έτσι εμείς κάναμε την καλύτερη δουλειά τελικά που αφήσαμε τις βαλίτσες μας στο ξενοδοχείο.
Ανεβήκαμε τις κυλιόμενες σκάλες, περπατήσαμε έναν μεγάλο διάδρομο και βρεθήκαμε μέσα στο πλοίο όπως γίνεται με τις φισούνες στα αεροπλάνα. Ήδη οι πρώτες εντυπώσεις ήταν πολύ θετικές μπαίνοντας στο σαλόνι του πλοίου. Αναζητήσαμε την καμπίνα μας και με λίγο ψάξιμο την εντοπίσαμε. Στον 2ο όροφο στον αριθμό 2015! Εκεί μου έφυγε και το λίγο άγχος που μου είχε μείνει. Ήταν μια ωραιότατη απλή καμπίνα με 4 κρεβάτια αρκετά άνετη. Απλά δεν είχε παράθυρο και ήταν στον 2ο όροφο, έναν όροφο κάτω από το επίπεδο με τα αυτοκίνητα. Είχε ιδανική θέρμανση, τουαλέτα με ντουζ, ένα μικρό γραφείο με καθρέφτη, τηλέφωνο και είχα ενθουσιαστεί τρελά λες και τι έβλεπα! Ο φίλος μου απόρησε ''μα καλά δεν έχεις ξαναδεί καμπίνα, τόσο χάλια το περίμενες?''. Κι όμως ενθουσιάστηκα σαν μικρό παιδί. Ήταν πρωτόγνωρη η εμπειρία να κοιμηθώ σε καμπίνα και γενικότερα η κρουαζιέρα, οι εικόνες που θα δούμε, ότι θα ξυπνήσουμε και θα φτάνουμε σε μια άλλη χώρα με γέμισαν μεγάλη χαρά και ανυπομονησία.
ιδού η καμπίνα c4
Αφού τακτοποιηθήκαμε και είχε φτάσει η ώρα που το πλοίο θα αναχωρούσε δεν χάσαμε χρόνο και ανεβήκαμε στον 8ο όροφο και βγήκαμε στο κατάστρωμα. Είχε αέρα και ψωφόκρυο αλλά ήμουν αποφασισμένος! Θα κάτσω μέχρι να βραδιάσει, μέχρι να χορτάσω το αρχιπέλαγος. Το πλοίο απομακρύνθηκε και αποχαιρετήσαμε τη Στοκχόλμη την μαγική ώρα του ηλιοβασιλέματος.
Η στιγμή ήταν μαγική. Το πλοίο απομακρύνθηκε από τη Στοκχόλμη και λίγα λεπτά μακριά πέρασε στη Βαλτική θάλασσα και στο αρχιπέλαγος της Στοκχόλμης. Όσο περνούσε η ώρα ο περισσότερος κόσμος είχε φύγει και μόνο λίγοι τρελοί μείναμε έξω στην παγωνιά. Ανά διαστήματα για να ζεσταθούμε πηγαίναμε στο σημείο του πλοίου που βγάζει ζεστό αέρα σαν εξαερισμός.
Οι εικόνες που είδαμε ήταν φανταστικές και πρωτόγνωρες. Το αρχιπέλαγος της Στοκχόλμης είναι ένα σύμπλεγμα από περίπου 30.000 νησιά, βραχονησίδες και βράχους που εξαπλώνεται 80 χιλιόμετρα ανατολικά από την πόλη στη Βαλτική Θάλασσα. Η άγρια φύση συνδυάζεται με δασώδη νησιά, απόκρημνα βράχια και αμμουδερές παραλίες. Ακατοίκητες νησίδες καθώς και μεγάλα χωριά ή μικρά ψαροχώρια όπου εντυπωσιακές κατοικίες σαν επαύλεις συνυπάρχουν με μικρά ξύλινα σπιτάκια δίπλα στο νερό. Το αρχιπέλαγος είναι τόσο κοντά στην πόλη αλλά είναι ένας άλλος κόσμος!
Κατάλαβα πως σ’ αυτή την κρουαζιέρα περισσότερο αξία τελικά έχουν οι εικόνες του αρχιπελάγους παρά ο τελικός προορισμός που ήταν το Ελσίνκι. Μας δόθηκε η δυνατότητα να απολαύσουμε και να θαυμάσουμε όλες αυτές τις εικόνες έστω ενός μέρους του αρχιπελάγους και ήταν για μένα το highlight του ταξιδιού.
Σκεφτόμουν πόσο τέλεια και εναλλακτικά θα ήταν να μείνεις λίγες μέρες σε ένα από αυτά τα νησάκια σε ξύλινη κατοικία μέσα στην ανέγγιχτη φύση. Απομονωμένος και ήρεμος. Πάντως πολλά πρακτορεία από Στοκχόλμη οργανώνουν ημερήσιες αλλά και με διανυκτέρευση εκδρομές σε κάποια νησάκια του αρχιπελάγους όπου προσφέρονται πολλές δραστηριότητες. Πολλοί πηγαίνουν και μεμονωμένα και διαμένουν στους ξενώνες ή φέρνουν τη δική τους σκηνή για να μείνουν σε κάμπινγκ. Βέβαια κάτι τέτοιο θέλει πολύ ψάξιμο και οργάνωση. Είναι για εξερευνητές που θέλουν αν ανακαλύψουν περισσότερα μένοντας σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Εγώ πάντως άνετα θα απομονωνόμουν σε ένα τέτοιο μέρος.
Η θάλασσα ήταν ήρεμη σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής και δεν κουνούσε καθόλου. Το φεγγάρι έκανε την εμφάνιση του και όλα έγιναν ακόμα πιο γαλήνια, ειδυλλιακά και όμορφα με το φεγγάρι να φωτίζει και να αντανακλά στην ατάραχη θάλασσα της βαλτικής.
Κάτι τέτοιες στιγμές δεν νοιώθεις ή ξεχνάς το κρύο που τρυπάει το σώμα σου. Είχα γίνει ένα με το μαγευτικό αρχιπέλαγος στο σούρουπο υπό το φως της σελήνης και ταξίδευα…
Στο κατάστρωμα ζήτημα ήταν να ήμασταν 5 άτομα. Ο φίλος μου είχε φύγει λίγο νωρίτερα γιατί πάγωσε. Κι εγώ πάγωσα αλλά είπα να το πάω μέχρι τέλους! Μέχρι να πέσει η νύχτα μέχρι το μάτι μου δεν θα μπορεί να διακρίνει σημάδια στη θάλασσα!
Όταν πια είχε νυχτώσει τελείως χορτάτος από τις πανέμορφες εικόνες και κοκαλωμένος από το κρύο κατέβηκα στην καμπίνα μας για ένα καυτό ντουζάκι και ξάπλες μέχρι να λιώσουμε!
Όπως ανέφερα στην αρχή η υπόθεση κρουαζιέρα με προβλημάτιζε περισσότερο όσον αφορά το κομμάτι της κούρασης και της ταλαιπωρίας. Τελικά η κρουαζιέρα αποδείχτηκε η απόλυτη ξεκούραση σε αυτό το 8ημερο ταξίδι και αυτό γιατί κατ αρχήν ήταν στη μέση του ταξιδιού, μας γέμισε τις μπαταρίες και όταν επιστρέψαμε στη Στοκχόλμη ήταν σαν να ξεκινάει το ταξίδι από την αρχή. Τα πόδια μου πετούσαν και ήταν η μοναδική φορά που δεν καταπονήθηκαν από το τρελό περπάτημα. Η ξεκούραση στην καμπίνα κατά τη διαδρομή ήταν το κάτι άλλο και οι ύπνοι που ρίξαμε και στο πήγαινε και στον γυρισμό ήταν χωρίς υπερβολή για μένα τουλάχιστον μάλλον ο ωραιότερος ύπνος που έχω κάνει στη ζωή μου!
Ήταν 9 το βράδυ και είπαμε να κάνουμε την εμφάνιση μας στα σαλόνια και στους δημόσιους χώρους του πλοίου. Στον 6ο και 7ο όροφο είναι οι χώροι διασκέδασης και χαλάρωσης του επιβατικού κοινού. Ένα κατάστημα με αφορολόγητα, 2-3 μπαρ με ζωντανή μουσική, ένα εστιατόριο με μπουφέ και 3 εστιατόρια αλά καρτ πολύ γκλαμουράτα αλλά και κουλοχέρηδες και άλλα τυχερά παιχνίδια.
Είχε κόσμο και η ατμόσφαιρα έμοιαζε γιορτινή. Αράξαμε και στα καναπεδάκια στο σαλόνι και στο διάδρομο που είναι όλα τα μαγαζιά και ακούσαμε και το μουσικό πρόγραμμα από το ανοιχτό μπαρ που δεν ήταν καθόλου άσχημο. Κάναμε βόλτα παντού και στα αφορολόγητα και γενικά τριγυρίσαμε σε όλους τους χώρους και βέβαια ήρθε η ώρα που πεινάσαμε. Είχαμε φάει σχεδόν όλα τα σνακ που είχαμε στην καμπίνα, υποτίθεται για να αποφύγουμε να ακριβοπληρώσουμε οτιδήποτε μέσα στο πλοίο αλλά τελικά δεν γινόταν. Μπορεί να μην επιλέξαμε τα σπέσιαλ εστιατόρια αλλά ευτυχώς το πλοίο είχε και ένα κυλικείο. Έτσι καταβροχθίσαμε από ένα σάντουιτς πατημένο σε τοστιέρα που είχε 6 ευρώ το ένα. Δεν είχε και μεγάλη ποικιλία από σνακ. Μόνο σάντουιτς, σαλάτες και κάτι γλυκά που δεν μου γέμισαν το μάτι.
Κατά τις 22:30 αποσυρθήκαμε στην καμπίνα μας για κατάκλιση! Αν και αυτή η ώρα είναι υπερβολικά νωρίς για μένα για ύπνο, έπεσα στο υπερ αναπαυτικό κρεβάτι και το τέλειο μαξιλάρι και έκανα τον ωραιότερο και αλησμόνητο ύπνο που έχω κάνει! Η αλλαγή της χειμερινής ώρας μας βρήκε εν πλω και μέσω ύπνου!
Ένα 8ωρο συνεχόμενου ανεπανάληπτου ύπνου ήταν τόσο ευεργετικό που ξυπνήσαμε τόσο ευδιάθετοι και με ενέργεια λες και είχαμε πάρει κάτι! Ανεβήκαμε πάνω και την αράξαμε στις πολυθρόνες δίπλα στο παράθυρο αγναντεύοντας την άγρια θάλασσα αλλά και σερφάροντας στο ίντερνετ. Ήμασταν στα ανοιχτά της Βαλτικής θάλασσας και δεν φαινόταν κάτι στον ορίζοντα. Οι αυταπάτες ότι ίσως να μπορέσουμε να διακρίνουμε το Ταλλίν από μακριά έμειναν αυταπάτες. Ο καιρός έδειξε τα νύχια του καθώς ήταν καθαρά χειμερινός. Με μαύρα σύννεφα αέρα και την βροχή προ των πυλών.
Ήταν ακόμα 8 παρά και είχε πολύ λίγο κόσμο στους χώρους του πλοίου ενώ όλα τα μαγαζιά ήταν κλειστά. Όλοι κοιμόντουσαν αλλά εμείς απολαμβάναμε την καινούρια μέρα που προβλεπόταν πολλά υποσχόμενη αλλά σίγουρα προβληματιζόμουν για τον καιρό. Λίγο μετά αποφασίσαμε να κάνουμε το πρωινό μας λίφτινγκ! Πάμε στο κατάστρωμα για μια αναζωογονητική βόλτα? Και δεν πάμε!
Βοήθεια! Έξω είχε παγωνιά και φυσούσε. Εμ τόσες μέρες αναρωτιόμασταν για το κρύο της Σκανδιναβίας. Ορίστε. Είχε πραγματικά άσχημο καιρό και έξω μαζί με μας κυκλοφορούσαν 2-3 άτομα ακόμα. Διαπίστωσα πως αυτός ο καιρός θα μας ακολουθήσει όλη τη μέρα μας στο Ελσίνκι και απλά ευχόμουν να αποφύγουμε τη βροχή. Στατιστικά πάντως το Ελσίνκι και η Φινλανδία γενικότερα έχει περισσότερο κρύο και σχεδόν πάντα χειρότερο καιρό από τις φίλες γειτόνισσες χώρες. Όσο περνούσε η ώρα μπαίναμε στον κόλπο του Ελσίνκι και άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους μικροσκοπικές βραχονησίδες και μεγαλύτερα νησάκια.
Μετά την επιτυχία του μπότοξ, και επειδή δεν θέλαμε να αφήσουμε να κόκκαλα μας στο κατάστρωμα, μπήκαμε μέσα να συνέλθουμε. Η ώρα πέρασε και ο κόσμος έκανε την εμφάνισή του αγουροξυπνημένος. Μετά ξανά έξω για να δούμε τις πρώτες εικόνες της μουντής πόλης του Ελσίνκι καθώς το πλοίο είχε πάρει θέση να προσεγγίσει το λιμάνι Katajanokan terminaali ( Viking line terminal).
Στις 10 ακριβώς φτάσαμε στο Ελσίνκι και ξαμοληθήκαμε στην πόλη. Ότι μπορέσαμε να δούμε από την πρωτεύουσα της Φινλανδίας ήταν μέσα σε 7 περίπου ώρες. Πάντα με πρόγραμμα σε στοχευόμενα μέρη και όχι φυσικά στα κουτουρού. Η αναχώρηση του πλοίου ήταν 17:30 και για να έχουμε άνεση χρόνου 5 παρά ήμασταν και πάλι στο Viking line terminal. Ήταν εμφανές πως το πλοίο είχε πολύ λιγότερο κόσμο και στο πλοίο επικρατούσε μια ωραία ηρεμία. Πήγαμε στην καμπίνα μας και περιμέναμε να τη δούμε ταχτοποιημένη όπως κάνουν στα ξενοδοχεία και την αντικρίσαμε ακριβώς έτσι όπως την αφήσαμε δηλαδή κώλος! Μικρό το κακό.
Το πρόγραμμα ήταν μια επανάληψη. Μετά το χαλαρό ντουζ και την ξεκούραση ανεβήκαμε πάνω όμως αυτή τη φορά σχεδόν όλα ήταν άδεια. Είχε ελάχιστο κόσμο και στα εστιατόρια βαρούσαν μύγες. Mια τραγουδίστρια με υπέροχη φωνή με συνοδεία κιθάρας μας χαλάρωσε με πολύ ωραίες μπαλάντες και πάρα τον ελάχιστο κόσμο που την άκουγε ήταν ιδιαίτερα δυναμική και εξαιρετική στην ερμηνεία της. Μετά πάλι στο κυλικείο για τοστ, μετά στα αφορολόγητα για κάτι σοκολάτες γίγας και μετά πάλι ύπνος νωρίς νωρίς. Το πλοίο αυτή τη φορά κουνούσε λίγάκι αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε και πάλι να επαναλάβουμε ακόμα έναν αναζωογονητικό και αξέχαστο ύπνο.
Το πρωί ξυπνήσαμε ορεξάτοι για την τελευταία μας γεμάτη μέρα στη Στοκχόλμη. Όταν ανεβήκαμε πάνω αντικρίσαμε πάλι τον λαμπερό ήλιο της Στοκχόλμης. Το καράβι είχε ήδη μπει στο αρχιπέλαγος και έπλεε ανάμεσα στα νησιά που τα βλέπαμε και υπό το φως της ημέρας.
Η ώρα πλησίαζε 10 και είχαμε φτάσει πια στο νησί Djurgarden έξω από τη Στοκχόλμη η οποία μας περίμενα με έναν εξαιρετικό καιρό να ερευνήσουμε τα κομμάτια που μας έλειπαν!
Αυτή ήταν η κρουαζιέρα που αποδείχτηκε πολύ πιο ξεκούραστη από το αναμενόμενο. Θα την επαναλάμβανα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία.
Αν ξέχασα κάτι? Το Ελσίνκι? Όχι δεν το ξέχασα. Έρχεται…
Last edited:
