Señor_Nada
Member
- Μηνύματα
- 1.541
- Likes
- 8.517
- Ταξίδι-Όνειρο
- Άβυσσος
Machu Picchu
Το εισιτήριο για τον αρχαιολογικό χώρο το είχα αγοράσει με είσοδο στις 11:00. Το τρένο κάνει περίπου μιάμιση ώρα να φτάσει από Ollantaytambo στο pueblo Machu Picchu ή Aguas Calientes αν προτιμάτε. Είχα κλείσει με το τρένο των 8:30 σκεπτόμενος ότι θα έχω μπόλικο χρόνο να φτάσω στην ώρα μου στον αρχαιολογικό χώρο. Στο σταθμό πρέπει να είσαι μισή ώρα πριν όπως γράφει το εισιτήριο. Έχει λογική αυτό γιατί είναι μεγάλο τρένο γεμίζει εύκολα και προσπαθούν να πραγματοποιήσουν την επιβίβαση χωρίς να γίνεται μπάχαλο. Οι τιμές της perurail βέβαια είναι απαράδεκτες. Κανονική ληστεία! Έδωσα 120ε για το πήγαινε έλα και είχα δει και χειρότερα όταν πήγα να κλείσω. Το έχω γράψει και στο θέμα "Ταξίδι στο Περού" ότι εγώ ήθελα αναχώρηση και επιστροφή στο Ollantaytambo και δεν με άφηνε στην επιστροφή να κλείσω. Έπρεπε να αλλάξω την επιλογή σε Cusco. Ενώ το τρένο κάνει κανονικά στάση στο Ollantaytambo όπου τελικά κατέβηκα χωρίς θέμα.
Το τρένο είναι όμορφο κι έχει ένα μέρος της οροφής με τζάμια για να βλέπεις τα βουνά. Πολύ ωραία διαδρομή. Εκτός από το ωραίο φυσικό τοπίο, βλέπεις και μερικά αρχαία και υπάρχει και μια υποτυπώδης ξενάγηση.
Το τρένο έφτασε στην ώρα του, γύρω στις 10. Η πρώτη εικόνα όταν φτάνεις στο pueblo Machu Picchu είναι αρκετά αστεία. Ένας όχλος που περιμένει να παραλάβει κάποιους τουρίστες. Σπρώχνεις για να περάσεις. Το φυσικό τοπίο με την μία φαίνεται να ξεχωρίζει.
Το pueblo Machu Picchu είναι πραγματικά ένα απαίσιο χωριό σ'ένα φοβερό φυσικό τοπίο. Αυτή η φώτο νομίζω είναι η πιο αντιπροσωπευτική.
Καθώς φτάνω στα λεωφορεία που σε πηγαίνουν στον αρχαιολογικό χώρο είδα μια ουρά που με έπιασε η καρδιά μου. Ρωτάω αν περιμένουν να αγοράσουν εισιτήριο και μου λένε όχι απλά για να πάρουν το λεωφορείο. Ωχ! Σκέφτομαι, φαντάσου τι ουρά θα έχει στα εισιτήρια. Τελικά κακώς ανησύχησα η ουρά ήταν πολύ μικρή. Βέβαια οι υπάλληλοι ήταν πολύ αργοί και σίγουρα περίμενα κανα 10λεπτο κι εκεί. Οι τιμές για το λεωφορείο είναι επίσης ληστρικές. Πήγαινε έλα 100 soles περίπου για μισάωρη διαδρομή. Θα μου πείτε πήγαινε με τα πόδια αν δεν σ'αρέσει. Ε αυτό το εκβιαστικό με χαλάει. Στήθηκα στην ουρά 10:20 και μπήκα στο λεωφορείο που έφυγε στις 11! 40 λεπτάκια στην ουρά.
Μια συμβουλή, αν είστε μόνοι σας ή με μικρή παρέα πείτε στους υπεύθυνους και μπορεί να χωθείτε πιο γρήγορα σε κάποιο λεωφορείο. Κάποια μεγάλα γκρουπ δεν διαχωρίζονται και μπορεί να υπάρχουν 2-3 κενές θέσεις σε κάθε λεωφορείο και να σας βάλουν. Το λεωφορείο φεύγει μόλις γεμίσει με καθήμενους, δεν βάζει όρθιους.
Η διαδρομή είναι υπέροχη, σαν να διασχίζεις ζούγκλα με λεωφορείο. Είχα και την τύχη να κάθομαι δίπλα σε παράθυρο. Δεν σταμάτησα στιγμή να κοιτάω έξω απ'το παράθυρο.
Και αφού έχω σκαλώσει να κοιτάω την θέα δεξιά μου, ακούω κάποια στιγμή ένα εκκωφαντικό ΟΥΑΟΥ από την πλειοψηφία του λεωφορείου. Είχε ξεπροβάλει για πρώτη φορά το Machu Picchu. Αυτή είναι μια εικόνα που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ. Την έχει φωτογραφίσει τόσο καλά το μυαλό μου που αν κλείσω τα μάτια μου μπορώ να την ανασύρω και να ξαναζήσω τη στιγμή. Έχετε ακούσει τη λέξη star-struck; Αυτό που παθαίνουν μερικοί όταν βλέπουν διάσημους που κομπλάρουν και κολλάνε. Κάτι τέτοιο έπαθα. Ανατρίχιασα ολόκληρος. Σ'ένα απίθανο τοπίο μια κορυφή να ξεχωρίζει και μπροστά της το Machu Picchu. Είναι λες και μου ήρθαν στο μυαλό όλες οι εικόνες. Πως ένιωσαν οι Ίνκας όταν είδαν το τοπίο για πρώτη φορά, τα μονοπάτια τους μέχρι εδώ, το γιατί μπορεί να εγκαταλείφθηκε. Όλα έσκασαν στο κεφάλι μου μαζεμένα. Χαλαρά με έκλεβες εκείνη τη στιγμή και δεν έπαιρνα χαμπάρι. Ήμουν αλλού.
Στον χώρο έφτασα στις 11:30. Δεν υπάρχει θέμα καθυστέρησης. Μάλλον καταλαβαίνουν και οι ίδιοι το μπάχαλο με τα λεωφορεία. Για να μπεις στο χώρο πρέπει να δείξεις διαβατήριο. Έτσι όπως τα χουν κάνει τώρα με τις διαφορετικές διαδρομές ότι και να επιλέξετε θα χάσετε πράγματα είτε σε θέα είτε σε τμήματα του αρχαιολογικού χώρου. Δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω, άρα και ξεναγό να έχετε σε κάποια σημεία απλά θα επιλέξει να σας δείξει "το καλύτερο". Ούτε σε αυτό το χώρο υπάρχουν επεξηγηματικές πινακίδες. Εγώ είχα κλείσει τη 2η διαδρομή, όχι ότι υπάρχει κάποιος σοβαρός έλεγχος ή σοβαρή σήμανση, εύκολα μπερδεύεσαι. Σε αυτό που είναι πολύ αυστηροί είναι στα βουνά. Ελέγχουν ποιος ανεβαίνει και που θα πας μετά το βουνό. Όταν αγόρασα εισιτήρια είχε 4 διαδρομές πλέον απ'ότι βλέπω έχει 5.
Η πρώτη εικόνα πριν δω την ακρόπολη. Με ξέγνοιαστα λάμα να αράζουν.
Και ύστερα ήρθε η ακρόπολη.
Μετά από αυτή τη θέα κινήθηκα προς τη γέφυρα των Ίνκας. Εκεί πέτυχα έναν Αγγλάρα να είναι σε διαμάχη με έναν υπάλληλο γιατί ήθελε έξτρα κράτηση για τη γέφυρα των Ίνκας. Δεν είχα δει κάτι τέτοιο στο site ούτε εγώ είναι η αλήθεια. Ο Αγγλάρας του κούναγε λεφτά στο πρόσωπο και του λεγε "Here's your fucking ticket, take it". Ο υπάλληλος προς τιμήν του κύριος. Όχι που δεν πήρε τα λεφτά, που δεν του έριξε κατακέφαλο.
Επέστρεψα να θαυμάσω τη θέα.
Άλλη μια εικόνα που θα μου μείνει χαραγμένη στο μυαλό ήταν αυτό το λάμα να έχει ξαπλάρει με θέα στην ακρόπολη.
Είχε και black metal corpsepaint
Δεν μου αρέσει να πλατειάζω για αρχαιολογικούς χώρους πόσο μάλλον για το Machu Picchu που η συντριπτική πλειοψηφία που θα πάει στο Περού θα το επισκεφθεί. Αυτό που θέλω να γράψω είναι ότι για εμένα δεν έχει σημασία τι ερείπια βλέπεις, σε τι κατάσταση είναι κι αν δεν έχουμε ξεκάθαρη εικόνα τι βλέπουμε σε κάποια σημεία. Η τοποθεσία, το πόσο ταιριαστή είναι η αρχιτεκτονική των Ίνκας με την τοπογραφία και τα πολλά γιατί που σου γεννιούνται στον χώρο, κάνει την επίσκεψη μου στο Machu Picchu μία από τις καλύτερες ταξιδιωτικές εμπειρίες που έχω ζήσει και πολύ πιθανόν να χτυπάει κορυφή. Σίγουρα η κορυφαία στιγμή σε αυτό το ταξίδι. Κι αν με ρωτήσει κάποιος δεν έχω πολλές μέρες να κάνω ένα ταξίδι μόνο Lima, Cusco, Machu Picchu. Η απάντηση μου είναι ξεκάθαρα ναι.
Για το λεωφορείο της επιστροφής υπήρχε νέα ουρά. Κάπως πιο σύντομη, αλλά και πάλι ένα 20λεπτο σίγουρα το έφαγα. Συνυπολογίστε το αυτό στην επιλογή ώρας για το τρένο.
Είχα λίγο χρόνο μέχρι να πάω στο σταθμό και έκανα μερικές βόλτες στο αίσχος που ονομάζεται pueblo Machu Picchu. Έτσι πέτυχα αυτή την κυρία που αν κρίνω απ'το χτένισμα μόλις είχε βγει απ'το κομμωτήριο.
Είχα δει κι άλλα σκυλιά από την εποχή των Ίνκας τις προηγούμενες ημέρες όπως είχα δει αντίστοιχα σκυλιά όταν πήγα στο Μεξικό. Ήταν η πρώτη φορά που κατάφερα να βγάλω μια φώτο της προκοπής. Οι ψεκασμένοι Ίσπανοι αποικιοκράτες λέει λόγω της εμφάνισης του το θεωρούσαν σατανικό και προσπάθησαν να το εξοντώσουν. Ευτυχώς κατάφερε να επιβιώσει και σήμερα όχι μόνο προστατεύεται αλλά απ'ότι διάβαζα έχουν τοποθετήσει μερικά κοντά σε αρχαιολογικούς χώρους ως κομμάτι της πολιτισμικής κληρονομιάς της χώρας και πλέον μπορούμε να τα θαυμάζουμε σε όλο το γυμνό τους μεγαλείο.
Στο τρένο της επιστροφής είχαμε ένα σκηνικό απείρου κάλλους. Στο τρένο υπάρχουν μόνο αριθμημένες θέσεις. Αν είσαι εκεί στην ώρα σου δεν υπάρχει περίπτωση να μην μπεις. Γίνεται η επιβίβαση για κάθε βαγόνι με τη σειρά. Όπως περιμένουμε για το βαγόνι λοιπόν, μια Αγγλίδα άνω των 50 μάλλον θεώρησε εξευτελιστικό να περιμένει στην ουρά με τους τριτοκοσμικούς και πάει να μπει πρώτη. Ένας Ισπανός επίσης άνω των 50 που ήταν πρώτος στη σειρά την έσπρωξε με μανία και άρχισαν φυσικά τα "don't you dare touch me". Επαναλαμβάνω δεν είχες κανένα κέρδος με το να μπεις νωρίτερα στο τρένο πέρα απ'το να πεις ότι μπήκες νωρίτερα στο τρένο. Μπαίνουμε μέσα στο τρένο λοιπόν όπου αρχίζουν οι φωνές και οι βρισιές σαν να είναι δεκάχρονα "you're stupid" "no you're stupid" και τέτοια. Κάπου εκεί εμφανίζεται ένας ιππότης της στρογγυλής τραπέζης κολλάει στο πρόσωπο του Ισπανού του κουνάει το δάχτυλο και ρίχνει την ατάκα "you never push a lady". Πρέπει να έσταξαν όλες οι γυναίκες στο βαγόνι. Ο ρόλος του ιππότη ήταν καταλυτικός αφού η σύγκρουση τελείωσε εκεί. Αν ήμουν κάφρος θα τους έλεγα ένα δεν καταλαβαίνετε πόσο γελοίοι είστε.
Η επιστροφή διήρκησε 2 ώρες. Σε κάποια σημεία των σιδηρογραμμών είναι μονό το πέρασμα και το τρένο έπρεπε να περιμένει για πολύ ώρα. Στην επιστροφή δεν υπήρχε καθόλου ξενάγηση.
Έκανα μια τελευταία βραδινή βόλτα στο Ollantaytambo και επέστρεψα στο χόστελ για να πρήξω συγγενείς και φίλους με το Machu Picchu. Την επόμενη ημέρα είχα σαν στόχο να επισκεφθώ Pinkuylluna και ñaupa iglesia. Με τους ρυθμούς μου φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει κάτι τέτοιο και τελικά πήγα μόνο σε Pinkuylluna. Έκανα λάθος στο προηγούμενο ποστ, ο χώρος κλείνει 16:30, το είδα τώρα στην παρακάτω φώτο που είναι η είσοδος προς την ανάβαση. Προσθέστε ένα μισάωρο σε εκείνη την περιγραφή.
Θα έλεγα ότι κι εδώ καλύτερα να έχετε κάπως κατάλληλα παπούτσια γιατί σε σημεία πατάς σε σχετικά μυτερές πέτρες. Η επίσκεψη στο χώρο είναι δωρεάν.
Ακόμα κι αν δεν σας ενδιαφέρουν τα αρχαία αξίζει η ανάβαση για τη θέα που συνδυάζει την πόλη με τα αρχαία ερείπια στο απέναντι βουνό. Εδώ νομίζω ότι γίνεται φανερό το λάθος της επίσκεψης μου στα ερείπια του Ollantaytambo την πρώτη μέρα. Το πρωί 9 με 10 η ώρα ήταν εντελώς άδειος από κόσμο! Έπρεπε να τον είχα επισκεφθεί τότε και την πρώτη μέρα να πήγαινα Pinkuylluna. Μάθετε από αυτό το λάθος μου!
Και μετά από αυτό είχε έρθει η ώρα για την επιστροφή στο Cusco.
Το εισιτήριο για τον αρχαιολογικό χώρο το είχα αγοράσει με είσοδο στις 11:00. Το τρένο κάνει περίπου μιάμιση ώρα να φτάσει από Ollantaytambo στο pueblo Machu Picchu ή Aguas Calientes αν προτιμάτε. Είχα κλείσει με το τρένο των 8:30 σκεπτόμενος ότι θα έχω μπόλικο χρόνο να φτάσω στην ώρα μου στον αρχαιολογικό χώρο. Στο σταθμό πρέπει να είσαι μισή ώρα πριν όπως γράφει το εισιτήριο. Έχει λογική αυτό γιατί είναι μεγάλο τρένο γεμίζει εύκολα και προσπαθούν να πραγματοποιήσουν την επιβίβαση χωρίς να γίνεται μπάχαλο. Οι τιμές της perurail βέβαια είναι απαράδεκτες. Κανονική ληστεία! Έδωσα 120ε για το πήγαινε έλα και είχα δει και χειρότερα όταν πήγα να κλείσω. Το έχω γράψει και στο θέμα "Ταξίδι στο Περού" ότι εγώ ήθελα αναχώρηση και επιστροφή στο Ollantaytambo και δεν με άφηνε στην επιστροφή να κλείσω. Έπρεπε να αλλάξω την επιλογή σε Cusco. Ενώ το τρένο κάνει κανονικά στάση στο Ollantaytambo όπου τελικά κατέβηκα χωρίς θέμα.
Το τρένο είναι όμορφο κι έχει ένα μέρος της οροφής με τζάμια για να βλέπεις τα βουνά. Πολύ ωραία διαδρομή. Εκτός από το ωραίο φυσικό τοπίο, βλέπεις και μερικά αρχαία και υπάρχει και μια υποτυπώδης ξενάγηση.
Το τρένο έφτασε στην ώρα του, γύρω στις 10. Η πρώτη εικόνα όταν φτάνεις στο pueblo Machu Picchu είναι αρκετά αστεία. Ένας όχλος που περιμένει να παραλάβει κάποιους τουρίστες. Σπρώχνεις για να περάσεις. Το φυσικό τοπίο με την μία φαίνεται να ξεχωρίζει.
Το pueblo Machu Picchu είναι πραγματικά ένα απαίσιο χωριό σ'ένα φοβερό φυσικό τοπίο. Αυτή η φώτο νομίζω είναι η πιο αντιπροσωπευτική.
Καθώς φτάνω στα λεωφορεία που σε πηγαίνουν στον αρχαιολογικό χώρο είδα μια ουρά που με έπιασε η καρδιά μου. Ρωτάω αν περιμένουν να αγοράσουν εισιτήριο και μου λένε όχι απλά για να πάρουν το λεωφορείο. Ωχ! Σκέφτομαι, φαντάσου τι ουρά θα έχει στα εισιτήρια. Τελικά κακώς ανησύχησα η ουρά ήταν πολύ μικρή. Βέβαια οι υπάλληλοι ήταν πολύ αργοί και σίγουρα περίμενα κανα 10λεπτο κι εκεί. Οι τιμές για το λεωφορείο είναι επίσης ληστρικές. Πήγαινε έλα 100 soles περίπου για μισάωρη διαδρομή. Θα μου πείτε πήγαινε με τα πόδια αν δεν σ'αρέσει. Ε αυτό το εκβιαστικό με χαλάει. Στήθηκα στην ουρά 10:20 και μπήκα στο λεωφορείο που έφυγε στις 11! 40 λεπτάκια στην ουρά.
Μια συμβουλή, αν είστε μόνοι σας ή με μικρή παρέα πείτε στους υπεύθυνους και μπορεί να χωθείτε πιο γρήγορα σε κάποιο λεωφορείο. Κάποια μεγάλα γκρουπ δεν διαχωρίζονται και μπορεί να υπάρχουν 2-3 κενές θέσεις σε κάθε λεωφορείο και να σας βάλουν. Το λεωφορείο φεύγει μόλις γεμίσει με καθήμενους, δεν βάζει όρθιους.
Η διαδρομή είναι υπέροχη, σαν να διασχίζεις ζούγκλα με λεωφορείο. Είχα και την τύχη να κάθομαι δίπλα σε παράθυρο. Δεν σταμάτησα στιγμή να κοιτάω έξω απ'το παράθυρο.
Και αφού έχω σκαλώσει να κοιτάω την θέα δεξιά μου, ακούω κάποια στιγμή ένα εκκωφαντικό ΟΥΑΟΥ από την πλειοψηφία του λεωφορείου. Είχε ξεπροβάλει για πρώτη φορά το Machu Picchu. Αυτή είναι μια εικόνα που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ. Την έχει φωτογραφίσει τόσο καλά το μυαλό μου που αν κλείσω τα μάτια μου μπορώ να την ανασύρω και να ξαναζήσω τη στιγμή. Έχετε ακούσει τη λέξη star-struck; Αυτό που παθαίνουν μερικοί όταν βλέπουν διάσημους που κομπλάρουν και κολλάνε. Κάτι τέτοιο έπαθα. Ανατρίχιασα ολόκληρος. Σ'ένα απίθανο τοπίο μια κορυφή να ξεχωρίζει και μπροστά της το Machu Picchu. Είναι λες και μου ήρθαν στο μυαλό όλες οι εικόνες. Πως ένιωσαν οι Ίνκας όταν είδαν το τοπίο για πρώτη φορά, τα μονοπάτια τους μέχρι εδώ, το γιατί μπορεί να εγκαταλείφθηκε. Όλα έσκασαν στο κεφάλι μου μαζεμένα. Χαλαρά με έκλεβες εκείνη τη στιγμή και δεν έπαιρνα χαμπάρι. Ήμουν αλλού.
Στον χώρο έφτασα στις 11:30. Δεν υπάρχει θέμα καθυστέρησης. Μάλλον καταλαβαίνουν και οι ίδιοι το μπάχαλο με τα λεωφορεία. Για να μπεις στο χώρο πρέπει να δείξεις διαβατήριο. Έτσι όπως τα χουν κάνει τώρα με τις διαφορετικές διαδρομές ότι και να επιλέξετε θα χάσετε πράγματα είτε σε θέα είτε σε τμήματα του αρχαιολογικού χώρου. Δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω, άρα και ξεναγό να έχετε σε κάποια σημεία απλά θα επιλέξει να σας δείξει "το καλύτερο". Ούτε σε αυτό το χώρο υπάρχουν επεξηγηματικές πινακίδες. Εγώ είχα κλείσει τη 2η διαδρομή, όχι ότι υπάρχει κάποιος σοβαρός έλεγχος ή σοβαρή σήμανση, εύκολα μπερδεύεσαι. Σε αυτό που είναι πολύ αυστηροί είναι στα βουνά. Ελέγχουν ποιος ανεβαίνει και που θα πας μετά το βουνό. Όταν αγόρασα εισιτήρια είχε 4 διαδρομές πλέον απ'ότι βλέπω έχει 5.
Η πρώτη εικόνα πριν δω την ακρόπολη. Με ξέγνοιαστα λάμα να αράζουν.
Και ύστερα ήρθε η ακρόπολη.
Μετά από αυτή τη θέα κινήθηκα προς τη γέφυρα των Ίνκας. Εκεί πέτυχα έναν Αγγλάρα να είναι σε διαμάχη με έναν υπάλληλο γιατί ήθελε έξτρα κράτηση για τη γέφυρα των Ίνκας. Δεν είχα δει κάτι τέτοιο στο site ούτε εγώ είναι η αλήθεια. Ο Αγγλάρας του κούναγε λεφτά στο πρόσωπο και του λεγε "Here's your fucking ticket, take it". Ο υπάλληλος προς τιμήν του κύριος. Όχι που δεν πήρε τα λεφτά, που δεν του έριξε κατακέφαλο.
Επέστρεψα να θαυμάσω τη θέα.
Άλλη μια εικόνα που θα μου μείνει χαραγμένη στο μυαλό ήταν αυτό το λάμα να έχει ξαπλάρει με θέα στην ακρόπολη.
Είχε και black metal corpsepaint
Δεν μου αρέσει να πλατειάζω για αρχαιολογικούς χώρους πόσο μάλλον για το Machu Picchu που η συντριπτική πλειοψηφία που θα πάει στο Περού θα το επισκεφθεί. Αυτό που θέλω να γράψω είναι ότι για εμένα δεν έχει σημασία τι ερείπια βλέπεις, σε τι κατάσταση είναι κι αν δεν έχουμε ξεκάθαρη εικόνα τι βλέπουμε σε κάποια σημεία. Η τοποθεσία, το πόσο ταιριαστή είναι η αρχιτεκτονική των Ίνκας με την τοπογραφία και τα πολλά γιατί που σου γεννιούνται στον χώρο, κάνει την επίσκεψη μου στο Machu Picchu μία από τις καλύτερες ταξιδιωτικές εμπειρίες που έχω ζήσει και πολύ πιθανόν να χτυπάει κορυφή. Σίγουρα η κορυφαία στιγμή σε αυτό το ταξίδι. Κι αν με ρωτήσει κάποιος δεν έχω πολλές μέρες να κάνω ένα ταξίδι μόνο Lima, Cusco, Machu Picchu. Η απάντηση μου είναι ξεκάθαρα ναι.
Για το λεωφορείο της επιστροφής υπήρχε νέα ουρά. Κάπως πιο σύντομη, αλλά και πάλι ένα 20λεπτο σίγουρα το έφαγα. Συνυπολογίστε το αυτό στην επιλογή ώρας για το τρένο.
Είχα λίγο χρόνο μέχρι να πάω στο σταθμό και έκανα μερικές βόλτες στο αίσχος που ονομάζεται pueblo Machu Picchu. Έτσι πέτυχα αυτή την κυρία που αν κρίνω απ'το χτένισμα μόλις είχε βγει απ'το κομμωτήριο.
Είχα δει κι άλλα σκυλιά από την εποχή των Ίνκας τις προηγούμενες ημέρες όπως είχα δει αντίστοιχα σκυλιά όταν πήγα στο Μεξικό. Ήταν η πρώτη φορά που κατάφερα να βγάλω μια φώτο της προκοπής. Οι ψεκασμένοι Ίσπανοι αποικιοκράτες λέει λόγω της εμφάνισης του το θεωρούσαν σατανικό και προσπάθησαν να το εξοντώσουν. Ευτυχώς κατάφερε να επιβιώσει και σήμερα όχι μόνο προστατεύεται αλλά απ'ότι διάβαζα έχουν τοποθετήσει μερικά κοντά σε αρχαιολογικούς χώρους ως κομμάτι της πολιτισμικής κληρονομιάς της χώρας και πλέον μπορούμε να τα θαυμάζουμε σε όλο το γυμνό τους μεγαλείο.
Στο τρένο της επιστροφής είχαμε ένα σκηνικό απείρου κάλλους. Στο τρένο υπάρχουν μόνο αριθμημένες θέσεις. Αν είσαι εκεί στην ώρα σου δεν υπάρχει περίπτωση να μην μπεις. Γίνεται η επιβίβαση για κάθε βαγόνι με τη σειρά. Όπως περιμένουμε για το βαγόνι λοιπόν, μια Αγγλίδα άνω των 50 μάλλον θεώρησε εξευτελιστικό να περιμένει στην ουρά με τους τριτοκοσμικούς και πάει να μπει πρώτη. Ένας Ισπανός επίσης άνω των 50 που ήταν πρώτος στη σειρά την έσπρωξε με μανία και άρχισαν φυσικά τα "don't you dare touch me". Επαναλαμβάνω δεν είχες κανένα κέρδος με το να μπεις νωρίτερα στο τρένο πέρα απ'το να πεις ότι μπήκες νωρίτερα στο τρένο. Μπαίνουμε μέσα στο τρένο λοιπόν όπου αρχίζουν οι φωνές και οι βρισιές σαν να είναι δεκάχρονα "you're stupid" "no you're stupid" και τέτοια. Κάπου εκεί εμφανίζεται ένας ιππότης της στρογγυλής τραπέζης κολλάει στο πρόσωπο του Ισπανού του κουνάει το δάχτυλο και ρίχνει την ατάκα "you never push a lady". Πρέπει να έσταξαν όλες οι γυναίκες στο βαγόνι. Ο ρόλος του ιππότη ήταν καταλυτικός αφού η σύγκρουση τελείωσε εκεί. Αν ήμουν κάφρος θα τους έλεγα ένα δεν καταλαβαίνετε πόσο γελοίοι είστε.
Η επιστροφή διήρκησε 2 ώρες. Σε κάποια σημεία των σιδηρογραμμών είναι μονό το πέρασμα και το τρένο έπρεπε να περιμένει για πολύ ώρα. Στην επιστροφή δεν υπήρχε καθόλου ξενάγηση.
Έκανα μια τελευταία βραδινή βόλτα στο Ollantaytambo και επέστρεψα στο χόστελ για να πρήξω συγγενείς και φίλους με το Machu Picchu. Την επόμενη ημέρα είχα σαν στόχο να επισκεφθώ Pinkuylluna και ñaupa iglesia. Με τους ρυθμούς μου φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει κάτι τέτοιο και τελικά πήγα μόνο σε Pinkuylluna. Έκανα λάθος στο προηγούμενο ποστ, ο χώρος κλείνει 16:30, το είδα τώρα στην παρακάτω φώτο που είναι η είσοδος προς την ανάβαση. Προσθέστε ένα μισάωρο σε εκείνη την περιγραφή.
Θα έλεγα ότι κι εδώ καλύτερα να έχετε κάπως κατάλληλα παπούτσια γιατί σε σημεία πατάς σε σχετικά μυτερές πέτρες. Η επίσκεψη στο χώρο είναι δωρεάν.
Ακόμα κι αν δεν σας ενδιαφέρουν τα αρχαία αξίζει η ανάβαση για τη θέα που συνδυάζει την πόλη με τα αρχαία ερείπια στο απέναντι βουνό. Εδώ νομίζω ότι γίνεται φανερό το λάθος της επίσκεψης μου στα ερείπια του Ollantaytambo την πρώτη μέρα. Το πρωί 9 με 10 η ώρα ήταν εντελώς άδειος από κόσμο! Έπρεπε να τον είχα επισκεφθεί τότε και την πρώτη μέρα να πήγαινα Pinkuylluna. Μάθετε από αυτό το λάθος μου!
Και μετά από αυτό είχε έρθει η ώρα για την επιστροφή στο Cusco.
