Περού Η LΙMA, οι Άνδεις, οι πυραμίδες, η όαση, οι πιγκουίνοι και τα λάμα να αγναντεύουν το Machu Picchu

[Señor_Nada]

Huaraz (μέρος 1ο)

Τη διαδρομή Lima-Huaraz την έκανα με το βραδινό λεωφορείο της Cruz del sur. Τα εισιτήρια μπορείς να τα αγοράσεις online και θέλει προσοχή γιατί οι τιμές αλλάζουν από θέση σε θέση! Μπορεί μία συγκεκριμένη θέση από όλο το λεωφορείο να είναι σε προσφορά και η διαφορά να είναι σημαντική. Αναγκαστικά πρέπει να τσεκάρεις μία μία τις θέσεις για να συγκρίνεις τις τιμές. Για τα δεδομένα του Περού δεν τα λες φτηνά τα εισιτήρια τους. Περίμενα λοιπόν ότι ο σταθμός τους θα ήταν κάπως οργανωμένος και δεν είδα κάτι τέτοιο. Υπήρχε μια οθόνη που έδειχνε τις αναχωρήσεις και είχε προφανή λάθη και το χειρότερο είναι ότι η εικόνα έμενε για λίγο και μετά για αρκετή ώρα έπαιζαν διαφημίσεις της εταιρείας. Διαφημίσεις της εταιρείας που για να είσαι εκεί έχεις ήδη αγοράσει εισιτήριο, ποια διάνοια το σκέφτηκε αυτό; Για τις αποσκευές σου έδιναν ένα χαρτάκι που έπρεπε να τους το δώσεις στο τέλος για να τις πάρεις. Τις αποσκευές τις πέταγαν σαν σακιά με πατάτες. Ευτυχώς είχα ένα μικρό σακβουαγιάζ χωρίς ρόδες και χωρίς κάτι εύθραυστο μέσα. Αν είχα καμιά βαλίτσα με ρόδες ή με χερούλια θα ανησυχούσα αρκετά. Οι ανακοινώσεις έγιναν μόνο στα Ισπανικά και φωναχτά.

Η μία σειρά του λεωφορείου είχε μονές θέσεις και επέλεξα μία τέτοια. Φοβερά άνετη. Κοιμήθηκα σαν πουλάκι. Καλό θα είναι να έχετε κοντά σας κάποιο μπουφάν, γιατί οι θερμοκρασίες μπορεί να γίνουν πολικές. Έφτασα στη Huaraz ξημερώματα και πέταγα. Ούτε πρόβλημα με το υψόμετρο ούτε τίποτα. Η Huaraz είναι μια πόλη των Άνδεων με υψόμετρο γύρω στα 3000μ η οποία έχει υποφέρει από φυσικές καταστροφές με τελευταία ένα σεισμό την δεκαετία του 70 που την ισοπέδωσε. Το σύγχρονο κομμάτι που έχει χτιστεί θα το χαρακτήριζα επιεικώς κακάσχημο. Πολλές γειτονιές θυμίζουν εργοτάξιο. Πήγα από τον σταθμό μέχρι το χόστελ με τα πόδια για να πάρω μια πρώτη γεύση από την πόλη.

Νομίζω ότι αυτή η εικόνα είναι αρκετά αντιπροσωπευτική του τι εστί Huaraz.

Εδώ η κεντρική λεωφόρος με τα μαγαζιά που βγάζει στο κέντρο. Ήταν γεμάτη πρακτορεία που οργανώνουν τουρ.

Το μεγαλύτερο κομμάτι του πεζοδρομίου ήταν σκεπαστό.

Άσχημη πόλη με κλασσικά όμορφη πλατεία.

Και γύρω απ'την πλατεία είχε όμορφα σημεία.

Το χόστελ που έμεινα ήταν το lhotse (hostel-lhotse το πιάσατε; ). Δεν το αναφέρω επειδή είχε ζεστό δωμάτιο και ζεστό νερό αν και είναι βασικά στο Περού αυτά και ήταν τα κύρια κριτήρια μου για να κλείσω ένα μέρος. Το αναφέρω επειδή με άφησε να κάνω τσεκ-ιν 7 η ώρα το πρωί. Το δωμάτιο ήταν έτοιμο! Πάω κατευθείαν στον υπεύθυνο στη ρεσεψιόν να τον ρωτήσω για κάποιο τουρ. Με λύπη μου επιβεβαίωσα ότι το Chavin de Huantar ήταν κλειστό και άγνωστο πότε θα ξανάνοιγε. Η επόμενη επιλογή μου ήταν το εθνικό πάρκο Huascarán (ανήκει στη λίστα της Ουνέσκο) και συγκεκριμένα ο παγετώνας Pastoruri. 80 soles έκανε η μεταφορά και η ξενάγηση και δεν περιλάμβανε φαγητό ή τον είσοδο στον χώρο του παγετώνα. Πληρώνω και δεν μου δίνει τίποτα. Του λέω δεν θα μου δώσεις ένα χαρτί που να επιβεβαιώνει ότι έχω κλείσει το τουρ; Δεν περίμενα απόδειξη, αλλά έστω ένα παλιόχαρτο από καμιά σκισμένη εφημερίδα να γράφει το όνομα μου και ποιο τουρ έχω κλείσει. Τίποτα! Μην ανησυχείς, μου λέει, ξέρουν αυτοί. Τώρα με καθησύχασες σκέφτηκα και πήγα να ξαπλώσω αφού το τουρ έφευγε στις 9.

Κατά τις 8 και κάτι βγαίνω απ'το ξενοδοχείο να φάω κάτι κι εκεί επιβεβαίωσα κάτι που είχα δει καθώς περνούσα απ'το κέντρο νωρίτερα. Η πόλη έχει άπειρα αδέσποτα σκυλιά και σε μερικές περιπτώσεις κινούνται σε ομάδες. Καθώς γύριζα στο ξενοδοχείο, κοντά στην είσοδο είχε 4 αδέσποτα που με το που με είδαν να πλησιάζω άρχισαν να ρχονται κατα πάνω μου γαυγίζοντας. Μεταβολή και κύκλος του στενού για να μπω στο ξενοδοχείο. Στη ρεσεψιόν πλέον δεν υπήρχε κανένας. Κάθομαι στον καναπέ που υπήρχε εκεί και περιμένω το τουρ μου. Κατα τις 9 εμφανίζεται μια γυναίκα και χτυπάει το κουδούνι. Δεν εμφανίστηκε κανείς στη ρεσεψιόν. Κολλάει το πρόσωπο της στο τζάμι (ήταν απ'τις πόρτες-καθρέφτης) με βλέπει και μου κάνει νόημα να πάω. Pastoruri με ρωτάει. Ναι της λέω, είναι να κάνω τουρ σήμερα. Εμείς είμαστε μου λέει και με πηγαίνει στο λεωφορείο. Ούτε όνομα με ρώτησε ούτε τίποτα. Σε κάποιο σημείο μας έδωσε μια φόρμα να συμπληρώσουμε τα στοιχεία μας. Οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στο τουρ ήταν όλοι απ'το Περού και η ξενάγηση και όλες οι ανακοινώσεις ήταν μόνο στα Ισπανικά. Η ξεναγός ήταν συμπαθέστατη. Και μόνο που χρησιμοποιούσε λέξεις όπως chiquitito με αυτή την τέλεια Περουβιανή προφορά είχε κερδίσει την καρδιά μου. Κάναμε μια στάση να κανονίσουμε το μεσημεριανό και να αγοράσουμε αν θέλουμε τσάι με φύλλα κόκας. Πήρα, καλό ήταν και λογικά με βοήθησε με το υψόμετρο. Πραγματικά δεν είχα κανένα θέμα σε όλη την εκδρομή.

Η πρώτη στάση ήταν για να δούμε φυσική πηγή ανθρακούχου νερού. Προσέξτε αριστερά στη φωτογραφία που μια Περουβιανή έχει ντύσει καρνάβαλους 2 άλπακα και οι τουρίστες όχι μόνο δεν βρίσκουν αποκρουστικό το θέαμα, αλλά πληρώνουν για να βγουν φωτογραφία μαζί τους. Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω κάποιον χαρακτηρισμό, απλά θα πω μια φράση που λέμε στο χωριό μου "hay gente y gente". Όμορφο τοπίο κατά τ'άλλα.

Εδώ η πηγή από κοντά.

Στη διαδρομή είδαμε και μερικές απ'τις κατοικίες όταν ζούσαν άνθρωποι στην περιοχή. Η κουρτίνα του λεωφορείου μπήκε στη μέση!

Η είσοδος στον χώρο του παγετώνα κοστίζει 30 soles και στο συγκεκριμένο τουρ τουλάχιστον δέχονταν μόνο μετρητά που τα μάζεψε από όλους για να πληρώσει. Στο τελευταίο χιλιόμετρο και κάτι μέχρι τον παγετώνα δεν πηγαίνει όχημα. Οι επιλογές είναι είτε με τα πόδια είτε με άλογο μέχρι κάποιο σημείο και φυσικά αφού πληρώσεις. Το τοπίο άλλαξε τελείως, έγινε απόκοσμο, ενώ άρχισε και να χιονίζει.

Η διαδρομή είναι κάπως έτσι. Έχει διάφορα σημεία με παγκάκια για να ξαποστάσεις. Εγώ έπινα όσο πιο συχνά μπορούσα νερό και βοηθούσε πολύ. Όπως βλέπετε είναι στρωμένο δρομάκι, δεν είναι trekking.

Ο παγετώνας Pastoruri είναι από τους λίγους παγετώνες των Άνδεων που διατηρούνται μέχρι σήμερα και δυστυχώς όπως φαίνεται δεν θα υπάρχει για πολύ ακόμα. Τα τελευταία τριάντα χρόνια έχει μείνει το 1/3, ενώ πιθανολογείται ότι ίσως να μην υπάρχει την επόμενη δεκαετία. Δεν υπάρχει κλιματική αλλαγή, είναι κοροϊδοϊός κλπ. Η πρώτη εικόνα του παγετώνα που αντικρίζεις.

Και πλησιάζοντας.

Και πλησιάζοντας.

Αυτό το τοπίο το βάζω σίγουρα στα highlights του ταξιδιού μου. Το ότι κανένα από τα υπόλοιπα μέρη που είδα στο Περού δεν μοιάζει με αυτό, το ανεβάζει ακόμα πιο ψηλά.

Τα χείλη μου ξεράθηκαν σε χρόνο ρεκόρ! Από τα πρώτα πράγματα που έκανα όταν επέστρεψα στην πόλη ήταν να αγοράσω lipsaliv (δεν είχαν liposan). Έτσι έσωσα τα χείλη μου, διαφορετικά θα φεύγανε κομμάτια από την πρώτη μέρα.

Γυρίσαμε αργά το απόγευμα και δεν είχα διάθεση για τίποτα άλλο πέρα απ'το να κάνω ντουζ και να ξαπλώσω. Α και να κανονίσω το τουρ της επόμενης ημέρας στη λίμνη Parón. Φυσικά πάλι με συμφωνία στο μιλητό.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 14

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 14

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[psilos3]

Τη περίμενα αυτή την ιστορία σου πως και πως, ασχέτως που με πονάει για τον ίδιο λόγο:

τρίτη και φαρμακερή το 2020: καταστράφηκε το σύμπαν.

Αντε να παίρνουμε ιδέες μπας και...

 

[Vicks]

Εδώ ξεθαρρεμένη που έκανε φέτος τα δύο ακυρωμένα του 2020.
@psilos3 μη μασάς, όλα θα γίνουν.
Έχω προσφάτως αποφασίσει να μην αναλωθώ του χρόνου σε μικρά ταξίδια από εδώ κι από κει και να χτυπήσω κατευθείαν το όνειρο: Περού.
@Señor_Nada διαβάζω με προσοχή.

 

[Nikos1986]

Είδα τον τίτλο και λέω Περού. Βλέπω τη φωτογραφία και λέω "τελικά Περού ή Παταγωνία πήγε???"

Κρίνοντας από την εισαγωγή, σε εκπληκτική ιστορία μάλλον θα εξελιχθεί. Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[Sassenach77]

Pastoruri.....μόλις κύλισε ένα δάκρυ συγκίνησης! Ο πρώτος παγετώνας που αντίκρυσα στη ζωή μου και ήταν στις αγαπημένες μου Άνδεις

Εγγυημένα θα την απολαύσω αυτή την εξιστόρηση από τα χεράκια σου!!!

ΥΓ. Χαίρομαι πάρα πολύ που θα γράψεις εσύ για το αγαπημένο μου Περού!

 

[Señor_Nada]

Lima (μέρος 1ο)

Η πτήση μου ήταν με airfrance από Παρίσι για Λίμα με ενδιάμεση στάση στον Παναμά. Θα είχα 1 ώρα και κάτι για την ανταπόκριση και έφτανα στη Λίμα 22:30. Φοβόμουν ότι μπορεί να υπάρχουν καθυστερήσεις και να αργήσω να φτάσω γι'αυτό προτίμησα το πρώτο βράδυ να κοιμηθώ κοντά στο αεροδρόμιο και να πάω στην πόλη το επόμενο πρωί με την ησυχία μου. Η πτήση προς Παναμά είχε καθυστέρηση 2 ώρες, άρχισα να σκέφτομαι ότι δεν με θέλει αυτή η χώρα. Μας καθησύχασαν στο αεροδρόμιο ότι όλες οι πτήσεις με ανταπόκριση θα έχουν αντίστοιχη καθυστέρηση έτσι ώστε όλοι να προλάβουν τις επόμενες πτήσεις. Η καρδιά πήγε στην θέση της αν και φυσικά έριξα τρέξιμο στο αεροδρόμιο του Παναμά. Εν τω μεταξύ ήμασταν μόνο 4 άτομα με αυτή την ανταπόκριση και όταν φτάσαμε στην πύλη, οι υπόλοιποι επιβάτες είχαν ήδη μπει στο αεροπλάνο και παρόλα αυτά οι υπάλληλοι ήταν απίστευτα σχολαστικοί με τα πιστοποιητικά εμβολιασμού και ένα χαρτί εισόδου που ζητούσε το Περού.

Με όλες αυτές τις καθυστερήσεις και με τον έλεγχο του διαβατηρίου, βγήκα απ'το αεροδρόμιο της Λίμα μετά τη 1:30. Ευτυχώς είχα κλείσει κοντά στο αεροδρόμιο και απλά πήγα με τα πόδια. Ήταν Σάββατο βράδυ και στη διαδρομή διαπίστωσα ότι είχε άπειρα πάρτι σε σπίτια με τη μουσική στο τέρμα. Κορυδαλλό μεγάλωσα, ξέρω τι θα πει πάρτι με τέρμα τη μουσική ειδικά το καλοκαίρι. Αυτό όμως ήταν άλλο πράγμα, πιστεύω ότι όσοι ήταν στα πάρτι έφευγαν με ματωμένα αυτιά. Φυσικά ένα απ'τα μέρη που γινόταν πάρτι ήταν στο δρόμο ακριβώς μπροστά απ'το χόστελ που θα έμενα! Είπα μήπως ψευτοκοιμηθώ αλλά μάταια. Τρίζαν τα πάντα και η μουσική βάραγε στην καρδιά. Και τι μουσική! Bad bunny! Αν δεν ξέρετε ποιος είναι ο Bad bunny σας συγχαίρω και ήρθε η ώρα να σας το χαλάσω! Ένας εξαιρετικός τροβαδούρος που του άρεσε η reggaeton αλλά πίστευε ότι κάτι της λείπει για να την απογειώσει. Πρόσθεσε λοιπόν trap φωνητικά! Τι καλύτερο! Σε κάποια φάση ακούστηκε μια αντρική φωνή να τους φωνάζει, μάλλον τους ζήτησε να το δυναμώσουν γιατί δεν ακουγόταν σπίτι του. Από εκεί και έπειτα πραγματικά με ξεκούφανε. To event κράτησε μέχρι τις 8 περίπου με την ίδια ένταση και πάθος. Κοιμήθηκα ή καλύτερα ξάπλωσα μέχρι τις 10, έκανα ένα ντουζ κι έφυγα.

Ο δρόμος που έγινε το πάρτι. Τουλάχιστον τον άφησαν καθαρό, μπράβο τους! Τα καλώδια χρησιμεύουν και για δίχτυα λογικά.

Ήθελα να αγοράσω μια κάρτα sim και επειδή ήταν Κυριακή και μπορεί να δυσκολεύομουν να βρω μαγαζί αποφάσισα να πάω στο αεροδρόμιο. Στο αεροδρόμιο της Λίμα μπορούσες να μπεις μόνο αφού είχες πτήση και έδειχνες το εισιτήριο σου. Ρωτάω κάτι αστυνομικούς τι μπορώ να κάνω και μου είπαν ότι σε κάποια σημεία με τουριστικές πληροφορίες πουλάνε και κάρτες. Ο ένας αστυνομικός έκανε hotspot το κινητό του για να κλείσω uber! Μου πήρε γύρω στις 50 soles για να με πάει στην περιοχή Barranco. Στην περιοχή αυτή έμεινα για 2 βράδια και αν και ήταν πολύ ομορφότερη από τη Miraflores (στην οποία έμεινα τα δύο τελευταία βράδια) αν ξαναδιάλεγα θα έμενα μόνο Miraflores. Είχε καλύτερες συγκοινωνίες, όσες χρησιμοποίησα τέλος πάντων, κάποια αξιοθέατα μπορείς να τα επισκεφθείς περπατώντας και το βασικότερο όλων στη νυχτερινή ζωή της Miraflores χάνει η μάνα το παιδί!

Με το που έφτασα στο κάτι μεταξύ χόστελ και airbnb ξάπλωσα για καμιά ώρα να έρθω στα ίσια μου και άρχισα τις βόλτες. To Barranco είναι μια μικρή ήσυχη συνοικία με χρωματιστά σπίτια στο αποικιοκρατικό στυλ, με μοντέρνα μαγαζιά και εύκολη πρόσβαση στη Malecón της Lima, δηλαδή στο παραλιακό κομμάτι που συνδυάζεται με ωραίες γκρεμίλες. Για τα δικά μου κριτήρια το Barranco ανήκει στην κατηγορία χίπστερ. Δεν έχω κάτι με αυτό το στυλ, απλά ειδικά στα ταξίδια μου ψάχνω πιο λαϊκά, πιο παραδοσιακά μέρη και αυτό δεν ήταν τέτοιο. Πάντως ήταν όμορφη συνοικία, ωραία για βόλτα και μέχρι εκεί, για το δικό μου γούστο πάντα.

Οι δρόμοι δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση.

Πολύ ωραίο το Parque Municipal de Barranco, εκεί βρίσκεται και μια ωραία βιβλιοθήκη.

Λίγα μέτρα πιο κάτω είναι ένας πολύ όμορφος πεζόδρομος που βγάζει σε θέα στη Malecón και στον Ειρηνικό ωκεανό. Ο πεζόδρομος ονομάζεται bajada de baños. Στο βάθος φαίνεται και μια ξύλινη γέφυρα.

Εδώ η οπτική απ'τη ξύλινη γέφυρα που μπορείτε να δείτε και το γκράφιτι στην απέναντι γέφυρα. Γενικά το Barranco είχε μπόλικα γκράφιτι.

Στο παραλιακό κομμάτι είχε κτίρια τέρατα, στα δικά μου μάτια το σώζει η τοπογραφία που είναι όμορφη από μόνη της. Θέα στον Ειρηνικό.

Ολόκληρη την ημέρα την αφιέρωσα σε βόλτες στο Barranco και σε Miraflores (για αυτήν θα τα γράψω στο τέλος της ιστορίας). Τελικά αγόρασα sim από τις τουριστικές πληροφορίες που βρίσκονται στο πάρκο Kennedy στη Miraflores και ήταν από τις λίγες επιλογές που ήταν ανοιχτές την Κυριακή.

Η βόλτα το βράδυ στη Malecón μου άρεσε περισσότερο από τη μέρα. Το σκοτάδι κρύβει κάποιες από τις ασχήμιες της και είναι όμορφα. Γινόταν πανικός από κόσμο. Πήγα περπατώντας σε Miraflores όπου είδα το πάρκο de los enomarados με κάτι παραπάνω από επιρροές από το πάρκο Güell στη Βαρκελώνη.

Και έφτασα μέχρι το πάρκο Chino de Miraflores.

Αυτή η διαδρομή μου χάρισε και την καλύτερη θέα στον Ειρηνικό ωκεανό που είδα.

Όπως ίσως να φαντάζεστε έπεσα για ύπνο νωρίς. Είχα ξεθεωθεί.

 

[Señor_Nada]

Lima (μέρος 2ο)

Αφού ξεκουράστηκα και ευχαριστήθηκα ύπνο, είχε έρθει η ώρα να δω το ιστορικό κέντρο της πόλης που ανήκει στη λίστα της Ουνέσκο. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο καλύτερος τρόπος μεταφοράς αν όχι τα τοπικά ΜΜΜ; Χρησιμοποίησα το λεωφορείο RUTA C. Το καλό είναι ότι το λεωφορείο κινείται σχεδόν αποκλειστικά σε λεωφορειόδρομο έτσι η κίνηση στους δρόμους, που φαινόταν να είναι μόνιμο πρόβλημα, δεν το επηρέαζε. Το κακό είναι ότι πρόκειται για χωρητικότητα λεωφορείου και με τον υπερπληθυσμό που υπάρχει στην πόλη, άντε βρες χώρο να μπεις. Πέρασαν 4 λεωφορεία μέχρι να καταφέρω να μπω. Το λεωφορείο μια χαρά είναι, γρήγορο και ανακοινώνει τους σταθμούς. Η πόλη φωνάζει ότι χρειάζεται μετρό. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο ένα τέτοιο έργο και θέλει πόρους. Η διαφορά στις μετακινήσεις πάντως σε σχέση με το Μέξικο Σίτι πχ που έχει μετρό είναι τεράστια.

Η διαδρομή ήταν κάπου στο 40λεπτο μέχρι το κέντρο. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάω για καφέ. Μου είχαν προτείνει το Lima Café Lima Café που έχει δύο καταστήματα στο κέντρο. Μου άρεσε και ο καφές και τα muffins που έφαγα. Αφού πήρα την απαραίτητη δόση καφεΐνης μετακινήθηκα στην κεντρική πλατεία plaza de armas. Πρόκειται για μια πολύ όμορφη πλατεία με μια σειρά από ωραία κτίρια όπως ο καθεδρικός, το παλάτι του αρχιεπισκόπου με τα υπέροχα μπαλκόνια, το δημαρχείο με τα επίσης υπέροχα μπαλκόνια καθώς και το παλάτι της κυβέρνησης που μένει ο πρόεδρος. Λόγω του προέδρου η πλατεία το πρωί ήταν κλεισμένη με κάγκελα και πέρναγες αφού σε τσέκαραν αστυνομικοί.

Καταπληκτική πλατεία. Πάνω απ'την κεντρική πλατεία και σε διάφορα άλλα μέρη του Περού πετούσαν τα περίφημα gallinazos. Κάτι μεγάλα πουλιά που μοιάζουν να έχουν κεφάλι δεινοσαύρου και σώμα πουλιού. Πολύ τρομακτικά.

Κι απ'την άλλη μεριά που φαίνεται το δημαρχείο στα δεξιά.

Στις 11 η ώρα ακολούθησα ένα walking tour που ξεκινάει μπροστά από την εκκλησία la merced με την όμορφη πρόσοψη.

Για το τουρ είχαν μαζευτεί πάρα πολλοί Ισπανοί και οι αγγλόφωνοι ήταν μονοψήφιος αριθμός. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι θα επέλεγα το αγγλόφωνο γκρουπ. Ο ξεναγός για το ισπανόφωνο γκρουπ ήταν ήδη εκεί και μας είπε ότι ο ξεναγός για το αγγλόφωνο γκρουπ θα έρθει σε κανα 10 λεπτο. Περιμένω και μετά από 10 λεπτά εμφανίζεται μαζί με ένα τεράστιο γκρουπ που σίγουρα ξεπερνούσε το ισπανόφωνο κατά πολύ. Μην βιαστείς να πανηγυρίσεις αν δεν σφυρίξει ο διαιτητής! Αυτό το walking tour μου άρεσε πάρα πολύ και σας το προτείνω, είναι το Inkan milky way: Free Walking Tour Lima in the Historic center by Indigenous Guides

To tour κράτησε περίπου δυόμιση ώρες και ο ξεναγός ήταν ο Jorge Cueva. Τρομερή μορφή! Μου άρεσε αυτό το τουρ γιατί είχε μπόλικο περπάτημα στην πόλη και επεξήγηση για τα διάφορα ενδιαφέροντα κτίρια. Ενώ επισκεφθήκαμε και ένα μαγαζί για δωρεάν δοκιμή pisco και εκεί έφαγα κόλλημα με το lúcuma! Ένα καταπληκτικό φρούτο που έχει γεύση σαν bailey's! Το χτύπαγα όπου το βρισκα σε ότι έκδοση το βρισκα! Σε κάποια φάση συζήταγα με τον Jorge για τα retablos και που θα μπορούσα να αγοράσω αν δεν πάω στο Ayacuchco. Πάνω στην κουβέντα λοιπόν μου λέει "παλιά τα retablos ήταν μόνο θρησκευτικά πλέον μπορείς να βρεις τα πάντα από μουσική μέχρι αθλητικά. Από ποια χώρα είσαι;" "-Έλλαδα" "A Παναθηνάικος!". Με κούφανε! Μπορεί να έχω να ασχοληθώ χρόνια, μπορεί να μην έχω ιδέα πλέον που παίζει, με ποιον παίζει, γιατί παίζει αλλά με συγκίνησε ο άτιμος. Αντί για 10 soles που σκεφτόμουν να δώσω του δωσα 20! Χαλάλι του!

Το κέντρο χαρακτηρίζεται από όμορφα χρωματιστά κτίρια και καταπληκτικά μπαλκόνια.

Να τα και τα gallinazos στο κάδρο.

Αν σας άρεσε η πρόσοψη στην εκκλησία la merced δείτε την εκκλησία San Agustin!

Αν θέλετε θέα της πόλης από ψηλά, νομίζω ότι η μόνη επιλογή είναι η μονή Convento de Santo Domingo. Έχουν κάνει το σπαστικό (για μένα) να μπορείς να πας μόνο αφού πάρεις την ολοκληρωμένη ξενάγηση στη μονή. Μου ήταν αδιάφορο κάτι τέτοιο και δεν ασχολήθηκα.

Με αυτό που ασχολήθηκα όταν τελείωσε το τουρ ήταν η επίσκεψη στις κατακόμβες της μονής Convento de San Francisco. Και εδώ ήταν υποχρεωτική η ξενάγηση και υπήρχε επιλογή για αγγλικά ή ισπανικά. Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με τις κατακόμβες. Μου έδωσε και λίγο την αίσθηση ότι θέλαν να κάνουν κάτι αντίστοιχο με αυτές του Παρισιού, αλλά τις βρήκα κατα πολύ υποδεέστερες. Οι φωτογραφίες απαγορεύονταν κατά την διάρκεια της ξενάγησης.

Αφού τελείωσα με αυτό μετακινήθηκα λίγο πιο έξω απ'το κέντρο για να δω ότι έχει απομείνει από τα παλιά τείχη της πόλης.

Από εκεί φαίνονται οι φτωχογειτονιές της Λίμα να σκεπάζουν τους γειτονικούς λόφους. Απ'ότι μου είπαν Περουβιανοί εκείνο το κομμάτι είναι επικίνδυνο και ενώ ήταν συνηθισμένο να ανεβαίνει κόσμος σε εκείνο το λόφο για θέα, πλέον δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.

Η υπόλοιπη μέρα εξαντλήθηκε ολόκληρη στο κέντρο με φαγητά και ποτά με άτομα που είχα γνωρίσει. Δυστυχώς έφυγα γύρω στις 22:00 κι αν κάτι που μετάνιωσα σε αυτό το ταξίδι είναι ότι δεν βγήκα βράδυ στο ιστορικό κέντρο. Απ'ότι μου είπαν παιδιά, το τελευταίο βράδυ μου στη Λίμα, το ιστορικό κέντρο έχει πάρα πολλά ροκόμπαρα και αν ψάχνεις τέτοια φάση είναι η καλύτερη επιλογή. Από υπόγεια μέχρι ταράτσες που πρέπει να πεις συνθηματικό για να περάσεις. Μου είπαν συγκεκριμένα για ένα μαγαζί που είναι σαν να έχει βγει από ταινία τρόμου. Λες σαν έναν ηλικιωμένο άνθρωπο el mirador και σε αφήνει να μπεις σε ένα ασανσερ της κακιάς ώρας που σε βγάζει σε μια ταράτσα που είναι ροκάδικο από τις 3 μέχρι τις 7. Μακάρι να είχα ζήσει την εμπειρία και να έγραφα περισσότερα. Αυτό το μαγαζί όπως και πολλά ακόμα ροκάδικα, βρίσκονται πέριξ της πλατείας San Martín. Εδώ η περίφημη πλατεία και αριστερά στο βάθος ευαγγελιστές να δίνουν πόνο ακούραστα.

Την επόμενη ημέρα ήθελα να βάλω όλους τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία που ήθελα να επισκεφθώ. Ήμουν σε φάση ακόμα που έφτιαχνα πρόγραμμα και δεν ήξερα πόσες μέρες τελικά θα μείνω στη Λίμα. Το να τα κατάφερνα να δω τα πάντα γνωρίζοντας τους ρυθμούς μου μοιάζει με ανέκδοτο, αλλά το προσπάθησα! Ξεκίνησα με τον χώρο Pachacámac που ήταν ο μεγαλύτερος σε έκταση και που βρίσκεται γύρω στα 30 χλμ εκτός Λίμα. Πήρα uber για να πάω. Σε όλους τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία απ'όσο θυμάμαι η μάσκα ήταν υποχρεωτική. Φτάνω στο ταμείο και μου λέει ο υπάλληλος μπορείς να πας στον αρχαιολογικό χώρο, αλλά για το μουσείο θέλεις δύο μάσκες. Μία έχω του λέω και θέλω οπωσδήποτε να πάω στο μουσείο. Μπορείς να αγοράσεις μία απ'το κατάστημα με τα σουβενίρ μου λέει. Τι να κάνω δεν ήθελα με τίποτα να χάσω το μουσείο και πήγα και αγόρασα την μοναδική μάσκα που είχε με κάτι μάτια σαν ερπετού μπροστά. Δεν γινόταν αλλιώς. Όταν αντίκρισα το είδωλο του Pachacámac ένιωσα δέος και ξέχασα και διπλές μάσκες και τα πάντα.

Εδώ είδα για πρώτη φορά κάτι που θα έβλεπα και σε επόμενα μουσεία. Τους Περουβιανούς να τονίζουν τα πλιάτσικα που έκαναν οι Ισπανοί στους αρχαίους ναούς τους. Ή σε άλλα σημεία είχαν ένα κατεστραμμένο άγαλμα και από πάνω μια εικόνα που το έδειχνε ολοκληρωμένο με την επιγραφή έτσι θα το βλέπατε αν δεν το είχε καταστρέψει η Ισπανική καθολική εκκλησία. Μου άρεσαν αυτές οι πινελιές. Όπως και ότι διαφήμιζαν αρχαιολογικούς χώρους των Ίνκας του Εκουαδόρ στα μουσεία τους.

Σχετικά με τον αρχαιολογικό χώρο του Pachacámac. Για εμένα είναι ένα άχαστο μέρος αν βρεθείτε στη Λίμα, αλλά μπορώ να φανταστώ κάποιον να λέει ότι είναι ένας διαλυμένος χώρος. Ουσιαστικά βλέπεις τα θεμέλια ναών και πυραμίδων σε μια αχανή έκταση που θέλει πολύ περπάτημα για να την καλύψεις.

Στο ψηλότερο σημείο βρίσκεται ίσως το εντυπωσιακότερο κομμάτι του χώρου που είναι ο ναός του ήλιου.

Από εκεί έχεις εικόνα του χώρου από ψηλά. Στο βάθος φαίνεται άλλη μια φτωχοσυνοικία, η σύγχρονη Pachacámac.

Αλλά και θέα στην ακτή. Στο βάθος φαίνεται και αρένα για ταυρομαχίες που οι Περουβιανοί κάνουν μέχρι σήμερα.

Το πιο καλά ανακατασκευασμένο/συντηρημένο κτίριο του χώρου είναι το Palacio de las Mamacuna που λόγω κάποιου σεισμού παραμένει ασταθές και δυστυχώς δεν είναι επισκέψιμο. Στα τείχη του άραζαν gallinazos. Και σε αυτό τον χώρο και στο Chan Chan που τα gallinazos πετούσαν χαμηλά δεν θα τόλμαγα να κρατάω κάτι φαγώσιμο.

Κι εδώ τα gallinazos από κοντά.

Από εκεί έφυγα πάλι με uber, ήταν εύκολο να βρω, και ζήτησα να με πάει απευθείας στο αρχαιολογικό μουσείο του Περού. Στη διαδρομή μου έδειξε ένα υδροβιότοπο που ονομάζεται pantanos de villa και μου είπε ότι έχει φλαμίνγκο. Δεν είχα χρόνο να τον επισκεφθώ. Όταν φτάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο με μεγάλη χαρά διαπίστωσα ότι είχε δωρεάν είσοδο, περίεργο πράγμα για τη δική μου γκαντεμιά σκέφτηκα. Γρήγορα συνειδητοποίησα ότι η γκαντεμιά δεν είχε φύγει ποτέ και ότι μόνο ένα μικρό κομμάτι του μουσείου είναι επισκέψιμο. Το καλύτερο κομμάτι ήταν σε κατάσταση συντήρησης και φυσικά μη επισκέψιμο. Τρελή ξενέρα.

Από εκεί πήγα με τα πόδια (δεν είναι μακριά) στο άλλο μουσείο που ήθελα πολύ να δω το larco. Καταπληκτικό μουσείο, καταπληκτική συλλογή με τα πανέμορφα κεραμικά που σχεδίαζαν οι προκολομβιανοί πολιτισμοί. Έχουν ανοιχτή για επίσκεψη και την αποθήκη τους που αρκεί για να καταλάβεις τον άπειρο αριθμό εκθεμάτων που έχουν.

Το στομάχι μου είχε κολλήσει στην πλάτη με το ασταμάτητο περπάτημα και χάζεμα αρχαίων απ'το πρωί. Χωρίς να το σκεφτώ και χωρίς καν να διαβάσω κριτικές έκατσα στο εστιατόριο του μουσείου. Ντάξει. Το καλύτερο φαγητό που έφαγα σε αυτό το ταξίδι! Δεν υπήρχε αυτό το πράγμα. Έφαγα causa limeña, lomo saltado, μους lúcuma και ήπια pisco sour. Όλα τέλεια! Για αυτά έδωσα κάπου μεταξύ 140-150. Φυσικά είναι ακριβό, αλλά το ευχαριστήθηκα!

Σκαστός απ'το φαΐ, πήγα στον σταθμό των λεωφορείων όπου θα έφευγα με νυχτερινό λεωφορείο για Huaraz.

 

[Yorgos]

Πάρα πολύ όμορφα! Και συνυπογράφω και για το εστιατόριο του Larco, αν και ολίγον υπερτιμημένο είναι πολύ καλό και σε υπέροχο χώρο. Φαντάζομαι ότι μπήκες και στην αίθουσα με τα ερωτικά εκθέματα; (μου φάνηκε περίεργο που δεν το ανέφερες).

 

[KIKI]

Ωραίο ταξίδι. Περιμένω τη συνέχεια....

 

[evaT]

Κρίμα που έχασες τα ροκάδικα, θα είχε ενδιαφέρον η ματιά σου!
Ανυπομονούμε για το παρακάτω!

 

[Kyriakao]

Μου είπαν συγκεκριμένα για ένα μαγαζί που είναι σαν να έχει βγει από ταινία τρόμου. Λες σαν έναν ηλικιωμένο άνθρωπο el mirador και σε αφήνει να μπεις σε ένα ασανσερ της κακιάς ώρας που σε βγάζει σε μια ταράτσα που είναι ροκάδικο από τις 3 μέχρι τις 7.

Ειμαι σιγουρος @psilos3 , οτι το εχεις βαλει ηδη στη λιστα σου....

 

[psilos3]

Ειμαι σιγουρος @psilos3 , οτι το εχεις βαλει ηδη στη λιστα σου....

Αν καταφέρω να τη κάνω κάποια στιγμή την εκδρομή, ξεκινάω απ' αυτό...