Señor_Nada
Member
- Μηνύματα
- 1.722
- Likes
- 9.611
- Ταξίδι-Όνειρο
- Άβυσσος
Paracas & Islas Ballestas
Η πρώτη εικόνα απ'το Paracas ήταν απογοητευτική. Περίμενα ότι θα είναι ένα κάπως γραφικό ψαροχώρι, ενώ έμοιαζε περισσότερο με ένα ασχημοχώρι που ρίχνει μεγάλο βάρος στον τουρισμό με tour operators κάθε 10 μέτρα και φαγάδικα που απευθύνονται σε τουρίστες. Πήγα κατευθείαν στο χόστελ να κάνω ένα μπάνιο και να ξαπλώσω λίγο. Έμεινα στο χόστελ el amigo και είναι μάλλον το καλύτερο μέρος που έμεινα σε αυτό το ταξίδι. Ζεστό δωμάτιο, ζεστό νερό και με καλή πίεση (σε κάποια άλλα το νερό ίσα που έσταζε) και αρκετά σκοτεινό. Δυστυχώς ούτε εδώ το απόλυτο σκοτάδι που θέλω.
Αφού σηκώθηκα το πρώτο πράγμα ήταν να κανονίσω εκδρομή για την επόμενη μέρα στις Islas Ballestas που ήταν και ο λόγος που πήγα μέχρι εκεί. Το ξενοδοχείο συνεργαζόταν με ένα πρακτορείο και το προτίμησα από άποψη ασφάλειας. Νομίζω ότι όλο το πακέτο της εκδρομής μαζί με είσοδο έβγαινε γύρω στις 60 soles. Προτίμησα την εκδρομή που ξεκίναγε στις 8 γιατί είχα διαβάσει ότι αυτήν την ώρα είναι πιο δραστήρια η πανίδα. Πάλι δε μου έδωσε κανένα χαρτί σαν απόδειξη ούτε κάποιο εισιτήριο και μου είπε θα περάσουμε το πρωί να σε πάρουμε από το χόστελ.
Βγήκα για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα στο παραλιακό κομμάτι της πόλης. Δεν είναι του γούστου μου. Σε αυτό τον πεζόδρομο είναι η πρώτη και τελευταία φορά στο ταξίδι που άκουσα ελληνικά από μια γυναικοπαρέα.
Το μέρος έχει πάρα πολλούς πελεκάνους που φαίνονται εξοικειωμένοι με τους ανθρώπους.
Τα παραλιακά εστιατόρια δεν με τράβαγαν καθόλου. Είπα να ψάξω κάτι άλλο. Βρήκα το μαγαζί Pukasoncco που είχε καλές κριτικές και έμοιαζε με αυτό που ήθελα. Είχε βραδιάσει και βρέθηκα να περπατώ σε κάτι σκοτεινούς δρόμους και να καταλήγω σε κάτι σπίτια. Κοίταγα το χάρτη της google και μου έδειχνε ότι είμαι στο σωστό σημείο. Τότε βγαίνει από ένα σπίτι ένας Περουβιανός και με ρωτάει το Pukasoncco ψάχνεις; Ναι, λέω. Εδώ είναι. Τι; Στο σπίτι σου; Ναι! Συμπαθέστατος κύριος, πολύ φιλικός. Μου λέει έχουμε φρέσκα ψάρια, φρέσκο καλαμάρι, χταπόδι τι θες; Ψάρι απαντώ. Οι τιμές ήταν εξαιρετικές για φρέσκα θαλασσινά. Έρχεται με την απλάδα με ένα τηγανιτό καλαμάρι. Τον κοιτάω απογοητευμένος και χτυπάει το κεφάλι του. Ψάρι είπες ε; Ναι του λέω αλλά δεν πειράζει φέρ'το. Ήταν πεντανόστιμο! Μόνο που το θυμάμαι μου τρέχουν τα σάλια! Πολύ καλή σπιτική λεμονάδα επίσης. Μετά το φαγητό επέστρεψα να δω πως είναι το βράδυ το παραλιακό κομμάτι. Το βρήκα εξίσου απογοητευτικό και επέστρεψα στο χόστελ.
Την επόμενη μέρα είμαι έτοιμος και δεν βλέπω την ώρα για την εκδρομή. Το θα περάσουμε να σε πάρουμε σήμαινε απλά θα περάσουμε με τα πόδια και θα πάμε παρέα. Η αποβάθρα ήταν πολύ κοντά, είναι αυτή που φαίνεται στην αποπάνω φώτο. Μας βάζουν στην ουρά με κάτι άλλους. Δεν μας ζήτησαν ποτέ εισιτήριο, είχε κανονιστεί στο μιλητό και αυτό απ'ότι φαίνεται. Εκεί μπροστά ήταν ένας κύριος μάστορας του μάρκετινγκ που πουλούσε καπέλα κι έριχνε πολύ καλές ατάκες για το τι κοτσιλιά θα φάμε αν δεν έχουμε καπέλο. Το σκάφος με το οποίο κάναμε το τουρ είχε σκέπαστρο κι έτσι δεν υπήρχε τέτοιο θέμα. Πάντως δεν είναι όλα τα σκάφη με σκέπαστρο. Στο σκάφος υπήρχε και ξεναγός που τα έλεγε και στα Ισπανικά και στα Άγγλικα.
Σε κάτι βάρκες είχαν κάνει κατάληψη οι πελεκάνοι.
Φάνηκε από την πρώτη στιγμή ότι θα είναι καλό τουρ αφού με το καλημέρα είδαμε δελφίνια, αλλά και θαλάσσια λιοντάρια να κολυμπάνε σχετικά κοντά στην ακτή. Το πολύ καλό βέβαια άρχισε στο πρώτο σημείο που πετύχαμε τα θαλάσσια λιοντάρια να αράζουν.
Κι εδώ το ζευγάρι σε πιο κοντινό πλάνο.
Μετά από εκεί πήγαμε σε ένα άλλο σημείο που αράζουν θαλάσσια λιοντάρια, ένα ναυάγιο.
Η πόζα και οι ήχοι που έπρεπε να βγουν την κατάλληλη στιγμή.
Και μετακινηθήκαμε στις βραχονησίδες οι οποίες είναι και όμορφο τοπίο εκτός της πανίδας που βλέπεις. Τα λευκά σημεία που βλέπετε στους βράχους έχουν δημιουργηθεί από τις κοτσιλιές. Λένε ότι είναι ιδανικό λίπασμα και σημαντική πηγή εισόδων για το Περού. Ήδη απ'το 19ο αιώνα είχαν αρχίσει τις εξαγωγές. Κι επειδή η Ισπανία δεν έχει κλέψει τους φυσικούς πόρους αυτής της χώρας αρκετά, τον 19ο αιώνα κατέλαβε νησιά της με σημαντική παραγωγή κοτσιλιάς μήπως και τελικά χορτάσει με σκατό. Ο άγραφος νόμος "μια φορά αποικιοκράτης για πάντα αποικιοκράτης". Ευτυχώς τα νησιά αυτά ανήκουν σήμερα στο Περού.
Προσέξτε και την πόζα της λιονταρίνας στον κάτω βράχο. Σαν γοργόνα!
Και μια ωραία καμάρα.
Κάπου εκεί άρχισαν να κάνουν στην εμφάνιση τους οι πιγκουίνοι.
Δεν ήταν μόνο το θέαμα των πιγκουίνων με τα κοντά τους ποδαράκια να κάνουν άλματα για να ανέβουν στους βράχους που μου έφτιαξαν την διάθεση και με έκαναν να χαμογελώ, ήταν και οι αντιδράσεις των ανθρώπων. Να βλέπεις ενήλικες να φωνάζουν και να κάνουν σαν μικρά παιδιά μπροστά σε αυτό το θέαμα.
Το τουρ περιλάμβανε και το σχεδιασμένο στον αμμόλοφο κηροπήγιο. Είναι πιο εντυπωσιακό όταν το βλέπεις από μακριά παρά όταν πλησιάζεις. Εδώ ο ξεναγός νομίζω άρχισε να λέει ότι να ναι. Είπε ότι έχει σχεδιαστεί εκατοντάδες χρόνια πριν τις γραμμές της Νάσκα. Δεν έχω διαβάσει πουθενά κάτι τέτοιο. Έχω διαβάσει ότι το πότε, από ποιους και για ποιο λόγο σχεδιάστηκε παραμένει άγνωστο μέχρι σήμερα.
Το τουρ κρατάει περίπου 2 ώρες. Στις 10 είχα επιστρέψει στην πόλη. Καταπληκτικό τουρ και αξίζει να έρθεις μέχρι εδώ γι'αυτό. Καμία σχέση με τα υπόλοιπα μέρη που είδα. Στο τουρ έφαγα μπόλικο κρύο και ήθελα να πέσω και για ύπνο. Γυρνάω στο χόστελ και ρωτάω τι ώρα καθαρίζουν το δωμάτιο για να έχω μια ιδέα. Το έχουμε καθαρίσει ήδη. Ένα δάκρυ κύλισε! Να το ξαναγράψω: καλύτερη διαμονή στο Περού! Ξάπλωσα τουλάχιστον μέχρι τις 13:00. Όταν ξύπνησα πήγα να φάω κάπου παραλιακά αυτή τη φορά. Δεν είχα χρόνο να επισκεφθώ και το εθνικό πάρκο του Paracas στο οποίο μάλιστα βρίσκεται και αρχαιολογικό μουσείο. Έχει και εκδρομές με τα πρακτορεία στο συγκεκριμένο πάρκο. Εγώ ήθελα απλά να πάω μέχρι περίπου την αρχή του επειδή είχα διαβάσει ότι μπορείς να δεις φλαμίνγκο. Ήταν κανα 40λεπτο περπάτημα μέχρι εκεί, τι καλύτερο μετά από φαγητό μέχρι σκασμού.
Όταν έφτασα εκεί διαπίστωσα με λύπη μου ότι μεγάλες ξενοδοχειακές και λοιπές μονάδες διαμονής έχουν (απο)κλείσει το παραλιακό κομμάτι και δεν έχεις καλή οπτική επαφή με τον ωκεανό. Ξενέρωσα τελείως κι έβλεπα στο πολύ βάθος ότι μάλλον όντως είχε φλαμίνγκο. Στο πάρκο του Paracas μπαίνεις από συγκεκριμένα σημεία και αφού αγοράσεις εισιτήριο.
Ακολούθησε πολύωρη ξεκούραση που την χρειαζόμουν για να έχω ενέργεια τα τελευταία 2 βράδια μου στη Λίμα. Από Παράκας στη Λίμα πήγα πάλι με λεωφορείο cruz del sur. Μετά από την εμπειρία μου με τα λεωφορεία τους δεν θα τα άλλαζα και όταν ξαναπάω στη χώρα πάλι θα είναι η πρώτη μου επιλογή.
Η πρώτη εικόνα απ'το Paracas ήταν απογοητευτική. Περίμενα ότι θα είναι ένα κάπως γραφικό ψαροχώρι, ενώ έμοιαζε περισσότερο με ένα ασχημοχώρι που ρίχνει μεγάλο βάρος στον τουρισμό με tour operators κάθε 10 μέτρα και φαγάδικα που απευθύνονται σε τουρίστες. Πήγα κατευθείαν στο χόστελ να κάνω ένα μπάνιο και να ξαπλώσω λίγο. Έμεινα στο χόστελ el amigo και είναι μάλλον το καλύτερο μέρος που έμεινα σε αυτό το ταξίδι. Ζεστό δωμάτιο, ζεστό νερό και με καλή πίεση (σε κάποια άλλα το νερό ίσα που έσταζε) και αρκετά σκοτεινό. Δυστυχώς ούτε εδώ το απόλυτο σκοτάδι που θέλω.
Αφού σηκώθηκα το πρώτο πράγμα ήταν να κανονίσω εκδρομή για την επόμενη μέρα στις Islas Ballestas που ήταν και ο λόγος που πήγα μέχρι εκεί. Το ξενοδοχείο συνεργαζόταν με ένα πρακτορείο και το προτίμησα από άποψη ασφάλειας. Νομίζω ότι όλο το πακέτο της εκδρομής μαζί με είσοδο έβγαινε γύρω στις 60 soles. Προτίμησα την εκδρομή που ξεκίναγε στις 8 γιατί είχα διαβάσει ότι αυτήν την ώρα είναι πιο δραστήρια η πανίδα. Πάλι δε μου έδωσε κανένα χαρτί σαν απόδειξη ούτε κάποιο εισιτήριο και μου είπε θα περάσουμε το πρωί να σε πάρουμε από το χόστελ.
Βγήκα για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα στο παραλιακό κομμάτι της πόλης. Δεν είναι του γούστου μου. Σε αυτό τον πεζόδρομο είναι η πρώτη και τελευταία φορά στο ταξίδι που άκουσα ελληνικά από μια γυναικοπαρέα.
Το μέρος έχει πάρα πολλούς πελεκάνους που φαίνονται εξοικειωμένοι με τους ανθρώπους.
Τα παραλιακά εστιατόρια δεν με τράβαγαν καθόλου. Είπα να ψάξω κάτι άλλο. Βρήκα το μαγαζί Pukasoncco που είχε καλές κριτικές και έμοιαζε με αυτό που ήθελα. Είχε βραδιάσει και βρέθηκα να περπατώ σε κάτι σκοτεινούς δρόμους και να καταλήγω σε κάτι σπίτια. Κοίταγα το χάρτη της google και μου έδειχνε ότι είμαι στο σωστό σημείο. Τότε βγαίνει από ένα σπίτι ένας Περουβιανός και με ρωτάει το Pukasoncco ψάχνεις; Ναι, λέω. Εδώ είναι. Τι; Στο σπίτι σου; Ναι! Συμπαθέστατος κύριος, πολύ φιλικός. Μου λέει έχουμε φρέσκα ψάρια, φρέσκο καλαμάρι, χταπόδι τι θες; Ψάρι απαντώ. Οι τιμές ήταν εξαιρετικές για φρέσκα θαλασσινά. Έρχεται με την απλάδα με ένα τηγανιτό καλαμάρι. Τον κοιτάω απογοητευμένος και χτυπάει το κεφάλι του. Ψάρι είπες ε; Ναι του λέω αλλά δεν πειράζει φέρ'το. Ήταν πεντανόστιμο! Μόνο που το θυμάμαι μου τρέχουν τα σάλια! Πολύ καλή σπιτική λεμονάδα επίσης. Μετά το φαγητό επέστρεψα να δω πως είναι το βράδυ το παραλιακό κομμάτι. Το βρήκα εξίσου απογοητευτικό και επέστρεψα στο χόστελ.
Την επόμενη μέρα είμαι έτοιμος και δεν βλέπω την ώρα για την εκδρομή. Το θα περάσουμε να σε πάρουμε σήμαινε απλά θα περάσουμε με τα πόδια και θα πάμε παρέα. Η αποβάθρα ήταν πολύ κοντά, είναι αυτή που φαίνεται στην αποπάνω φώτο. Μας βάζουν στην ουρά με κάτι άλλους. Δεν μας ζήτησαν ποτέ εισιτήριο, είχε κανονιστεί στο μιλητό και αυτό απ'ότι φαίνεται. Εκεί μπροστά ήταν ένας κύριος μάστορας του μάρκετινγκ που πουλούσε καπέλα κι έριχνε πολύ καλές ατάκες για το τι κοτσιλιά θα φάμε αν δεν έχουμε καπέλο. Το σκάφος με το οποίο κάναμε το τουρ είχε σκέπαστρο κι έτσι δεν υπήρχε τέτοιο θέμα. Πάντως δεν είναι όλα τα σκάφη με σκέπαστρο. Στο σκάφος υπήρχε και ξεναγός που τα έλεγε και στα Ισπανικά και στα Άγγλικα.
Σε κάτι βάρκες είχαν κάνει κατάληψη οι πελεκάνοι.
Φάνηκε από την πρώτη στιγμή ότι θα είναι καλό τουρ αφού με το καλημέρα είδαμε δελφίνια, αλλά και θαλάσσια λιοντάρια να κολυμπάνε σχετικά κοντά στην ακτή. Το πολύ καλό βέβαια άρχισε στο πρώτο σημείο που πετύχαμε τα θαλάσσια λιοντάρια να αράζουν.
Κι εδώ το ζευγάρι σε πιο κοντινό πλάνο.
Μετά από εκεί πήγαμε σε ένα άλλο σημείο που αράζουν θαλάσσια λιοντάρια, ένα ναυάγιο.
Η πόζα και οι ήχοι που έπρεπε να βγουν την κατάλληλη στιγμή.
Και μετακινηθήκαμε στις βραχονησίδες οι οποίες είναι και όμορφο τοπίο εκτός της πανίδας που βλέπεις. Τα λευκά σημεία που βλέπετε στους βράχους έχουν δημιουργηθεί από τις κοτσιλιές. Λένε ότι είναι ιδανικό λίπασμα και σημαντική πηγή εισόδων για το Περού. Ήδη απ'το 19ο αιώνα είχαν αρχίσει τις εξαγωγές. Κι επειδή η Ισπανία δεν έχει κλέψει τους φυσικούς πόρους αυτής της χώρας αρκετά, τον 19ο αιώνα κατέλαβε νησιά της με σημαντική παραγωγή κοτσιλιάς μήπως και τελικά χορτάσει με σκατό. Ο άγραφος νόμος "μια φορά αποικιοκράτης για πάντα αποικιοκράτης". Ευτυχώς τα νησιά αυτά ανήκουν σήμερα στο Περού.
Προσέξτε και την πόζα της λιονταρίνας στον κάτω βράχο. Σαν γοργόνα!
Και μια ωραία καμάρα.
Κάπου εκεί άρχισαν να κάνουν στην εμφάνιση τους οι πιγκουίνοι.
Δεν ήταν μόνο το θέαμα των πιγκουίνων με τα κοντά τους ποδαράκια να κάνουν άλματα για να ανέβουν στους βράχους που μου έφτιαξαν την διάθεση και με έκαναν να χαμογελώ, ήταν και οι αντιδράσεις των ανθρώπων. Να βλέπεις ενήλικες να φωνάζουν και να κάνουν σαν μικρά παιδιά μπροστά σε αυτό το θέαμα.
Το τουρ περιλάμβανε και το σχεδιασμένο στον αμμόλοφο κηροπήγιο. Είναι πιο εντυπωσιακό όταν το βλέπεις από μακριά παρά όταν πλησιάζεις. Εδώ ο ξεναγός νομίζω άρχισε να λέει ότι να ναι. Είπε ότι έχει σχεδιαστεί εκατοντάδες χρόνια πριν τις γραμμές της Νάσκα. Δεν έχω διαβάσει πουθενά κάτι τέτοιο. Έχω διαβάσει ότι το πότε, από ποιους και για ποιο λόγο σχεδιάστηκε παραμένει άγνωστο μέχρι σήμερα.
Το τουρ κρατάει περίπου 2 ώρες. Στις 10 είχα επιστρέψει στην πόλη. Καταπληκτικό τουρ και αξίζει να έρθεις μέχρι εδώ γι'αυτό. Καμία σχέση με τα υπόλοιπα μέρη που είδα. Στο τουρ έφαγα μπόλικο κρύο και ήθελα να πέσω και για ύπνο. Γυρνάω στο χόστελ και ρωτάω τι ώρα καθαρίζουν το δωμάτιο για να έχω μια ιδέα. Το έχουμε καθαρίσει ήδη. Ένα δάκρυ κύλισε! Να το ξαναγράψω: καλύτερη διαμονή στο Περού! Ξάπλωσα τουλάχιστον μέχρι τις 13:00. Όταν ξύπνησα πήγα να φάω κάπου παραλιακά αυτή τη φορά. Δεν είχα χρόνο να επισκεφθώ και το εθνικό πάρκο του Paracas στο οποίο μάλιστα βρίσκεται και αρχαιολογικό μουσείο. Έχει και εκδρομές με τα πρακτορεία στο συγκεκριμένο πάρκο. Εγώ ήθελα απλά να πάω μέχρι περίπου την αρχή του επειδή είχα διαβάσει ότι μπορείς να δεις φλαμίνγκο. Ήταν κανα 40λεπτο περπάτημα μέχρι εκεί, τι καλύτερο μετά από φαγητό μέχρι σκασμού.
Όταν έφτασα εκεί διαπίστωσα με λύπη μου ότι μεγάλες ξενοδοχειακές και λοιπές μονάδες διαμονής έχουν (απο)κλείσει το παραλιακό κομμάτι και δεν έχεις καλή οπτική επαφή με τον ωκεανό. Ξενέρωσα τελείως κι έβλεπα στο πολύ βάθος ότι μάλλον όντως είχε φλαμίνγκο. Στο πάρκο του Paracas μπαίνεις από συγκεκριμένα σημεία και αφού αγοράσεις εισιτήριο.
Ακολούθησε πολύωρη ξεκούραση που την χρειαζόμουν για να έχω ενέργεια τα τελευταία 2 βράδια μου στη Λίμα. Από Παράκας στη Λίμα πήγα πάλι με λεωφορείο cruz del sur. Μετά από την εμπειρία μου με τα λεωφορεία τους δεν θα τα άλλαζα και όταν ξαναπάω στη χώρα πάλι θα είναι η πρώτη μου επιλογή.
