Señor_Nada
Member
- Μηνύματα
- 1.722
- Likes
- 9.611
- Ταξίδι-Όνειρο
- Άβυσσος
Lima (μέρος 2ο)
Αφού ξεκουράστηκα και ευχαριστήθηκα ύπνο, είχε έρθει η ώρα να δω το ιστορικό κέντρο της πόλης που ανήκει στη λίστα της Ουνέσκο. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο καλύτερος τρόπος μεταφοράς αν όχι τα τοπικά ΜΜΜ; Χρησιμοποίησα το λεωφορείο RUTA C. Το καλό είναι ότι το λεωφορείο κινείται σχεδόν αποκλειστικά σε λεωφορειόδρομο έτσι η κίνηση στους δρόμους, που φαινόταν να είναι μόνιμο πρόβλημα, δεν το επηρέαζε. Το κακό είναι ότι πρόκειται για χωρητικότητα λεωφορείου και με τον υπερπληθυσμό που υπάρχει στην πόλη, άντε βρες χώρο να μπεις. Πέρασαν 4 λεωφορεία μέχρι να καταφέρω να μπω. Το λεωφορείο μια χαρά είναι, γρήγορο και ανακοινώνει τους σταθμούς. Η πόλη φωνάζει ότι χρειάζεται μετρό. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο ένα τέτοιο έργο και θέλει πόρους. Η διαφορά στις μετακινήσεις πάντως σε σχέση με το Μέξικο Σίτι πχ που έχει μετρό είναι τεράστια.
Η διαδρομή ήταν κάπου στο 40λεπτο μέχρι το κέντρο. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάω για καφέ. Μου είχαν προτείνει το Lima Café Lima Café που έχει δύο καταστήματα στο κέντρο. Μου άρεσε και ο καφές και τα muffins που έφαγα. Αφού πήρα την απαραίτητη δόση καφεΐνης μετακινήθηκα στην κεντρική πλατεία plaza de armas. Πρόκειται για μια πολύ όμορφη πλατεία με μια σειρά από ωραία κτίρια όπως ο καθεδρικός, το παλάτι του αρχιεπισκόπου με τα υπέροχα μπαλκόνια, το δημαρχείο με τα επίσης υπέροχα μπαλκόνια καθώς και το παλάτι της κυβέρνησης που μένει ο πρόεδρος. Λόγω του προέδρου η πλατεία το πρωί ήταν κλεισμένη με κάγκελα και πέρναγες αφού σε τσέκαραν αστυνομικοί.
Καταπληκτική πλατεία. Πάνω απ'την κεντρική πλατεία και σε διάφορα άλλα μέρη του Περού πετούσαν τα περίφημα gallinazos. Κάτι μεγάλα πουλιά που μοιάζουν να έχουν κεφάλι δεινοσαύρου και σώμα πουλιού. Πολύ τρομακτικά.
Κι απ'την άλλη μεριά που φαίνεται το δημαρχείο στα δεξιά.
Στις 11 η ώρα ακολούθησα ένα walking tour που ξεκινάει μπροστά από την εκκλησία la merced με την όμορφη πρόσοψη.
Για το τουρ είχαν μαζευτεί πάρα πολλοί Ισπανοί και οι αγγλόφωνοι ήταν μονοψήφιος αριθμός. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι θα επέλεγα το αγγλόφωνο γκρουπ. Ο ξεναγός για το ισπανόφωνο γκρουπ ήταν ήδη εκεί και μας είπε ότι ο ξεναγός για το αγγλόφωνο γκρουπ θα έρθει σε κανα 10 λεπτο. Περιμένω και μετά από 10 λεπτά εμφανίζεται μαζί με ένα τεράστιο γκρουπ που σίγουρα ξεπερνούσε το ισπανόφωνο κατά πολύ. Μην βιαστείς να πανηγυρίσεις αν δεν σφυρίξει ο διαιτητής! Αυτό το walking tour μου άρεσε πάρα πολύ και σας το προτείνω, είναι το Inkan milky way: Free Walking Tour Lima in the Historic center by Indigenous Guides
To tour κράτησε περίπου δυόμιση ώρες και ο ξεναγός ήταν ο Jorge Cueva. Τρομερή μορφή! Μου άρεσε αυτό το τουρ γιατί είχε μπόλικο περπάτημα στην πόλη και επεξήγηση για τα διάφορα ενδιαφέροντα κτίρια. Ενώ επισκεφθήκαμε και ένα μαγαζί για δωρεάν δοκιμή pisco και εκεί έφαγα κόλλημα με το lúcuma! Ένα καταπληκτικό φρούτο που έχει γεύση σαν bailey's! Το χτύπαγα όπου το βρισκα σε ότι έκδοση το βρισκα! Σε κάποια φάση συζήταγα με τον Jorge για τα retablos και που θα μπορούσα να αγοράσω αν δεν πάω στο Ayacuchco. Πάνω στην κουβέντα λοιπόν μου λέει "παλιά τα retablos ήταν μόνο θρησκευτικά πλέον μπορείς να βρεις τα πάντα από μουσική μέχρι αθλητικά. Από ποια χώρα είσαι;" "-Έλλαδα" "A Παναθηνάικος!". Με κούφανε! Μπορεί να έχω να ασχοληθώ χρόνια, μπορεί να μην έχω ιδέα πλέον που παίζει, με ποιον παίζει, γιατί παίζει αλλά με συγκίνησε ο άτιμος. Αντί για 10 soles που σκεφτόμουν να δώσω του δωσα 20! Χαλάλι του!
Το κέντρο χαρακτηρίζεται από όμορφα χρωματιστά κτίρια και καταπληκτικά μπαλκόνια.
Να τα και τα gallinazos στο κάδρο.
Αν σας άρεσε η πρόσοψη στην εκκλησία la merced δείτε την εκκλησία San Agustin!
Αν θέλετε θέα της πόλης από ψηλά, νομίζω ότι η μόνη επιλογή είναι η μονή Convento de Santo Domingo. Έχουν κάνει το σπαστικό (για μένα) να μπορείς να πας μόνο αφού πάρεις την ολοκληρωμένη ξενάγηση στη μονή. Μου ήταν αδιάφορο κάτι τέτοιο και δεν ασχολήθηκα.
Με αυτό που ασχολήθηκα όταν τελείωσε το τουρ ήταν η επίσκεψη στις κατακόμβες της μονής Convento de San Francisco. Και εδώ ήταν υποχρεωτική η ξενάγηση και υπήρχε επιλογή για αγγλικά ή ισπανικά. Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με τις κατακόμβες. Μου έδωσε και λίγο την αίσθηση ότι θέλαν να κάνουν κάτι αντίστοιχο με αυτές του Παρισιού, αλλά τις βρήκα κατα πολύ υποδεέστερες. Οι φωτογραφίες απαγορεύονταν κατά την διάρκεια της ξενάγησης.
Αφού τελείωσα με αυτό μετακινήθηκα λίγο πιο έξω απ'το κέντρο για να δω ότι έχει απομείνει από τα παλιά τείχη της πόλης.
Από εκεί φαίνονται οι φτωχογειτονιές της Λίμα να σκεπάζουν τους γειτονικούς λόφους. Απ'ότι μου είπαν Περουβιανοί εκείνο το κομμάτι είναι επικίνδυνο και ενώ ήταν συνηθισμένο να ανεβαίνει κόσμος σε εκείνο το λόφο για θέα, πλέον δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.
Η υπόλοιπη μέρα εξαντλήθηκε ολόκληρη στο κέντρο με φαγητά και ποτά με άτομα που είχα γνωρίσει. Δυστυχώς έφυγα γύρω στις 22:00 κι αν κάτι που μετάνιωσα σε αυτό το ταξίδι είναι ότι δεν βγήκα βράδυ στο ιστορικό κέντρο. Απ'ότι μου είπαν παιδιά, το τελευταίο βράδυ μου στη Λίμα, το ιστορικό κέντρο έχει πάρα πολλά ροκόμπαρα και αν ψάχνεις τέτοια φάση είναι η καλύτερη επιλογή. Από υπόγεια μέχρι ταράτσες που πρέπει να πεις συνθηματικό για να περάσεις. Μου είπαν συγκεκριμένα για ένα μαγαζί που είναι σαν να έχει βγει από ταινία τρόμου. Λες σαν έναν ηλικιωμένο άνθρωπο el mirador και σε αφήνει να μπεις σε ένα ασανσερ της κακιάς ώρας που σε βγάζει σε μια ταράτσα που είναι ροκάδικο από τις 3 μέχρι τις 7. Μακάρι να είχα ζήσει την εμπειρία και να έγραφα περισσότερα. Αυτό το μαγαζί όπως και πολλά ακόμα ροκάδικα, βρίσκονται πέριξ της πλατείας San Martín. Εδώ η περίφημη πλατεία και αριστερά στο βάθος ευαγγελιστές να δίνουν πόνο ακούραστα.
Την επόμενη ημέρα ήθελα να βάλω όλους τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία που ήθελα να επισκεφθώ. Ήμουν σε φάση ακόμα που έφτιαχνα πρόγραμμα και δεν ήξερα πόσες μέρες τελικά θα μείνω στη Λίμα. Το να τα κατάφερνα να δω τα πάντα γνωρίζοντας τους ρυθμούς μου μοιάζει με ανέκδοτο, αλλά το προσπάθησα! Ξεκίνησα με τον χώρο Pachacámac που ήταν ο μεγαλύτερος σε έκταση και που βρίσκεται γύρω στα 30 χλμ εκτός Λίμα. Πήρα uber για να πάω. Σε όλους τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία απ'όσο θυμάμαι η μάσκα ήταν υποχρεωτική. Φτάνω στο ταμείο και μου λέει ο υπάλληλος μπορείς να πας στον αρχαιολογικό χώρο, αλλά για το μουσείο θέλεις δύο μάσκες. Μία έχω του λέω και θέλω οπωσδήποτε να πάω στο μουσείο. Μπορείς να αγοράσεις μία απ'το κατάστημα με τα σουβενίρ μου λέει. Τι να κάνω δεν ήθελα με τίποτα να χάσω το μουσείο και πήγα και αγόρασα την μοναδική μάσκα που είχε με κάτι μάτια σαν ερπετού μπροστά. Δεν γινόταν αλλιώς. Όταν αντίκρισα το είδωλο του Pachacámac ένιωσα δέος και ξέχασα και διπλές μάσκες και τα πάντα.
Εδώ είδα για πρώτη φορά κάτι που θα έβλεπα και σε επόμενα μουσεία. Τους Περουβιανούς να τονίζουν τα πλιάτσικα που έκαναν οι Ισπανοί στους αρχαίους ναούς τους. Ή σε άλλα σημεία είχαν ένα κατεστραμμένο άγαλμα και από πάνω μια εικόνα που το έδειχνε ολοκληρωμένο με την επιγραφή έτσι θα το βλέπατε αν δεν το είχε καταστρέψει η Ισπανική καθολική εκκλησία. Μου άρεσαν αυτές οι πινελιές. Όπως και ότι διαφήμιζαν αρχαιολογικούς χώρους των Ίνκας του Εκουαδόρ στα μουσεία τους.
Σχετικά με τον αρχαιολογικό χώρο του Pachacámac. Για εμένα είναι ένα άχαστο μέρος αν βρεθείτε στη Λίμα, αλλά μπορώ να φανταστώ κάποιον να λέει ότι είναι ένας διαλυμένος χώρος. Ουσιαστικά βλέπεις τα θεμέλια ναών και πυραμίδων σε μια αχανή έκταση που θέλει πολύ περπάτημα για να την καλύψεις.
Στο ψηλότερο σημείο βρίσκεται ίσως το εντυπωσιακότερο κομμάτι του χώρου που είναι ο ναός του ήλιου.
Από εκεί έχεις εικόνα του χώρου από ψηλά. Στο βάθος φαίνεται άλλη μια φτωχοσυνοικία, η σύγχρονη Pachacámac.
Αλλά και θέα στην ακτή. Στο βάθος φαίνεται και αρένα για ταυρομαχίες που οι Περουβιανοί κάνουν μέχρι σήμερα.
Το πιο καλά ανακατασκευασμένο/συντηρημένο κτίριο του χώρου είναι το Palacio de las Mamacuna που λόγω κάποιου σεισμού παραμένει ασταθές και δυστυχώς δεν είναι επισκέψιμο. Στα τείχη του άραζαν gallinazos. Και σε αυτό τον χώρο και στο Chan Chan που τα gallinazos πετούσαν χαμηλά δεν θα τόλμαγα να κρατάω κάτι φαγώσιμο.
Κι εδώ τα gallinazos από κοντά.
Από εκεί έφυγα πάλι με uber, ήταν εύκολο να βρω, και ζήτησα να με πάει απευθείας στο αρχαιολογικό μουσείο του Περού. Στη διαδρομή μου έδειξε ένα υδροβιότοπο που ονομάζεται pantanos de villa και μου είπε ότι έχει φλαμίνγκο. Δεν είχα χρόνο να τον επισκεφθώ. Όταν φτάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο με μεγάλη χαρά διαπίστωσα ότι είχε δωρεάν είσοδο, περίεργο πράγμα για τη δική μου γκαντεμιά σκέφτηκα. Γρήγορα συνειδητοποίησα ότι η γκαντεμιά δεν είχε φύγει ποτέ και ότι μόνο ένα μικρό κομμάτι του μουσείου είναι επισκέψιμο. Το καλύτερο κομμάτι ήταν σε κατάσταση συντήρησης και φυσικά μη επισκέψιμο. Τρελή ξενέρα.
Από εκεί πήγα με τα πόδια (δεν είναι μακριά) στο άλλο μουσείο που ήθελα πολύ να δω το larco. Καταπληκτικό μουσείο, καταπληκτική συλλογή με τα πανέμορφα κεραμικά που σχεδίαζαν οι προκολομβιανοί πολιτισμοί. Έχουν ανοιχτή για επίσκεψη και την αποθήκη τους που αρκεί για να καταλάβεις τον άπειρο αριθμό εκθεμάτων που έχουν.
Το στομάχι μου είχε κολλήσει στην πλάτη με το ασταμάτητο περπάτημα και χάζεμα αρχαίων απ'το πρωί. Χωρίς να το σκεφτώ και χωρίς καν να διαβάσω κριτικές έκατσα στο εστιατόριο του μουσείου. Ντάξει. Το καλύτερο φαγητό που έφαγα σε αυτό το ταξίδι! Δεν υπήρχε αυτό το πράγμα. Έφαγα causa limeña, lomo saltado, μους lúcuma και ήπια pisco sour. Όλα τέλεια! Για αυτά έδωσα κάπου μεταξύ 140-150. Φυσικά είναι ακριβό, αλλά το ευχαριστήθηκα!
Σκαστός απ'το φαΐ, πήγα στον σταθμό των λεωφορείων όπου θα έφευγα με νυχτερινό λεωφορείο για Huaraz.
Αφού ξεκουράστηκα και ευχαριστήθηκα ύπνο, είχε έρθει η ώρα να δω το ιστορικό κέντρο της πόλης που ανήκει στη λίστα της Ουνέσκο. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο καλύτερος τρόπος μεταφοράς αν όχι τα τοπικά ΜΜΜ; Χρησιμοποίησα το λεωφορείο RUTA C. Το καλό είναι ότι το λεωφορείο κινείται σχεδόν αποκλειστικά σε λεωφορειόδρομο έτσι η κίνηση στους δρόμους, που φαινόταν να είναι μόνιμο πρόβλημα, δεν το επηρέαζε. Το κακό είναι ότι πρόκειται για χωρητικότητα λεωφορείου και με τον υπερπληθυσμό που υπάρχει στην πόλη, άντε βρες χώρο να μπεις. Πέρασαν 4 λεωφορεία μέχρι να καταφέρω να μπω. Το λεωφορείο μια χαρά είναι, γρήγορο και ανακοινώνει τους σταθμούς. Η πόλη φωνάζει ότι χρειάζεται μετρό. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο ένα τέτοιο έργο και θέλει πόρους. Η διαφορά στις μετακινήσεις πάντως σε σχέση με το Μέξικο Σίτι πχ που έχει μετρό είναι τεράστια.
Η διαδρομή ήταν κάπου στο 40λεπτο μέχρι το κέντρο. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάω για καφέ. Μου είχαν προτείνει το Lima Café Lima Café που έχει δύο καταστήματα στο κέντρο. Μου άρεσε και ο καφές και τα muffins που έφαγα. Αφού πήρα την απαραίτητη δόση καφεΐνης μετακινήθηκα στην κεντρική πλατεία plaza de armas. Πρόκειται για μια πολύ όμορφη πλατεία με μια σειρά από ωραία κτίρια όπως ο καθεδρικός, το παλάτι του αρχιεπισκόπου με τα υπέροχα μπαλκόνια, το δημαρχείο με τα επίσης υπέροχα μπαλκόνια καθώς και το παλάτι της κυβέρνησης που μένει ο πρόεδρος. Λόγω του προέδρου η πλατεία το πρωί ήταν κλεισμένη με κάγκελα και πέρναγες αφού σε τσέκαραν αστυνομικοί.
Καταπληκτική πλατεία. Πάνω απ'την κεντρική πλατεία και σε διάφορα άλλα μέρη του Περού πετούσαν τα περίφημα gallinazos. Κάτι μεγάλα πουλιά που μοιάζουν να έχουν κεφάλι δεινοσαύρου και σώμα πουλιού. Πολύ τρομακτικά.
Κι απ'την άλλη μεριά που φαίνεται το δημαρχείο στα δεξιά.
Στις 11 η ώρα ακολούθησα ένα walking tour που ξεκινάει μπροστά από την εκκλησία la merced με την όμορφη πρόσοψη.
Για το τουρ είχαν μαζευτεί πάρα πολλοί Ισπανοί και οι αγγλόφωνοι ήταν μονοψήφιος αριθμός. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι θα επέλεγα το αγγλόφωνο γκρουπ. Ο ξεναγός για το ισπανόφωνο γκρουπ ήταν ήδη εκεί και μας είπε ότι ο ξεναγός για το αγγλόφωνο γκρουπ θα έρθει σε κανα 10 λεπτο. Περιμένω και μετά από 10 λεπτά εμφανίζεται μαζί με ένα τεράστιο γκρουπ που σίγουρα ξεπερνούσε το ισπανόφωνο κατά πολύ. Μην βιαστείς να πανηγυρίσεις αν δεν σφυρίξει ο διαιτητής! Αυτό το walking tour μου άρεσε πάρα πολύ και σας το προτείνω, είναι το Inkan milky way: Free Walking Tour Lima in the Historic center by Indigenous Guides
To tour κράτησε περίπου δυόμιση ώρες και ο ξεναγός ήταν ο Jorge Cueva. Τρομερή μορφή! Μου άρεσε αυτό το τουρ γιατί είχε μπόλικο περπάτημα στην πόλη και επεξήγηση για τα διάφορα ενδιαφέροντα κτίρια. Ενώ επισκεφθήκαμε και ένα μαγαζί για δωρεάν δοκιμή pisco και εκεί έφαγα κόλλημα με το lúcuma! Ένα καταπληκτικό φρούτο που έχει γεύση σαν bailey's! Το χτύπαγα όπου το βρισκα σε ότι έκδοση το βρισκα! Σε κάποια φάση συζήταγα με τον Jorge για τα retablos και που θα μπορούσα να αγοράσω αν δεν πάω στο Ayacuchco. Πάνω στην κουβέντα λοιπόν μου λέει "παλιά τα retablos ήταν μόνο θρησκευτικά πλέον μπορείς να βρεις τα πάντα από μουσική μέχρι αθλητικά. Από ποια χώρα είσαι;" "-Έλλαδα" "A Παναθηνάικος!". Με κούφανε! Μπορεί να έχω να ασχοληθώ χρόνια, μπορεί να μην έχω ιδέα πλέον που παίζει, με ποιον παίζει, γιατί παίζει αλλά με συγκίνησε ο άτιμος. Αντί για 10 soles που σκεφτόμουν να δώσω του δωσα 20! Χαλάλι του!
Το κέντρο χαρακτηρίζεται από όμορφα χρωματιστά κτίρια και καταπληκτικά μπαλκόνια.
Να τα και τα gallinazos στο κάδρο.
Αν σας άρεσε η πρόσοψη στην εκκλησία la merced δείτε την εκκλησία San Agustin!
Αν θέλετε θέα της πόλης από ψηλά, νομίζω ότι η μόνη επιλογή είναι η μονή Convento de Santo Domingo. Έχουν κάνει το σπαστικό (για μένα) να μπορείς να πας μόνο αφού πάρεις την ολοκληρωμένη ξενάγηση στη μονή. Μου ήταν αδιάφορο κάτι τέτοιο και δεν ασχολήθηκα.
Με αυτό που ασχολήθηκα όταν τελείωσε το τουρ ήταν η επίσκεψη στις κατακόμβες της μονής Convento de San Francisco. Και εδώ ήταν υποχρεωτική η ξενάγηση και υπήρχε επιλογή για αγγλικά ή ισπανικά. Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με τις κατακόμβες. Μου έδωσε και λίγο την αίσθηση ότι θέλαν να κάνουν κάτι αντίστοιχο με αυτές του Παρισιού, αλλά τις βρήκα κατα πολύ υποδεέστερες. Οι φωτογραφίες απαγορεύονταν κατά την διάρκεια της ξενάγησης.
Αφού τελείωσα με αυτό μετακινήθηκα λίγο πιο έξω απ'το κέντρο για να δω ότι έχει απομείνει από τα παλιά τείχη της πόλης.
Από εκεί φαίνονται οι φτωχογειτονιές της Λίμα να σκεπάζουν τους γειτονικούς λόφους. Απ'ότι μου είπαν Περουβιανοί εκείνο το κομμάτι είναι επικίνδυνο και ενώ ήταν συνηθισμένο να ανεβαίνει κόσμος σε εκείνο το λόφο για θέα, πλέον δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.
Η υπόλοιπη μέρα εξαντλήθηκε ολόκληρη στο κέντρο με φαγητά και ποτά με άτομα που είχα γνωρίσει. Δυστυχώς έφυγα γύρω στις 22:00 κι αν κάτι που μετάνιωσα σε αυτό το ταξίδι είναι ότι δεν βγήκα βράδυ στο ιστορικό κέντρο. Απ'ότι μου είπαν παιδιά, το τελευταίο βράδυ μου στη Λίμα, το ιστορικό κέντρο έχει πάρα πολλά ροκόμπαρα και αν ψάχνεις τέτοια φάση είναι η καλύτερη επιλογή. Από υπόγεια μέχρι ταράτσες που πρέπει να πεις συνθηματικό για να περάσεις. Μου είπαν συγκεκριμένα για ένα μαγαζί που είναι σαν να έχει βγει από ταινία τρόμου. Λες σαν έναν ηλικιωμένο άνθρωπο el mirador και σε αφήνει να μπεις σε ένα ασανσερ της κακιάς ώρας που σε βγάζει σε μια ταράτσα που είναι ροκάδικο από τις 3 μέχρι τις 7. Μακάρι να είχα ζήσει την εμπειρία και να έγραφα περισσότερα. Αυτό το μαγαζί όπως και πολλά ακόμα ροκάδικα, βρίσκονται πέριξ της πλατείας San Martín. Εδώ η περίφημη πλατεία και αριστερά στο βάθος ευαγγελιστές να δίνουν πόνο ακούραστα.
Την επόμενη ημέρα ήθελα να βάλω όλους τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία που ήθελα να επισκεφθώ. Ήμουν σε φάση ακόμα που έφτιαχνα πρόγραμμα και δεν ήξερα πόσες μέρες τελικά θα μείνω στη Λίμα. Το να τα κατάφερνα να δω τα πάντα γνωρίζοντας τους ρυθμούς μου μοιάζει με ανέκδοτο, αλλά το προσπάθησα! Ξεκίνησα με τον χώρο Pachacámac που ήταν ο μεγαλύτερος σε έκταση και που βρίσκεται γύρω στα 30 χλμ εκτός Λίμα. Πήρα uber για να πάω. Σε όλους τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία απ'όσο θυμάμαι η μάσκα ήταν υποχρεωτική. Φτάνω στο ταμείο και μου λέει ο υπάλληλος μπορείς να πας στον αρχαιολογικό χώρο, αλλά για το μουσείο θέλεις δύο μάσκες. Μία έχω του λέω και θέλω οπωσδήποτε να πάω στο μουσείο. Μπορείς να αγοράσεις μία απ'το κατάστημα με τα σουβενίρ μου λέει. Τι να κάνω δεν ήθελα με τίποτα να χάσω το μουσείο και πήγα και αγόρασα την μοναδική μάσκα που είχε με κάτι μάτια σαν ερπετού μπροστά. Δεν γινόταν αλλιώς. Όταν αντίκρισα το είδωλο του Pachacámac ένιωσα δέος και ξέχασα και διπλές μάσκες και τα πάντα.
Εδώ είδα για πρώτη φορά κάτι που θα έβλεπα και σε επόμενα μουσεία. Τους Περουβιανούς να τονίζουν τα πλιάτσικα που έκαναν οι Ισπανοί στους αρχαίους ναούς τους. Ή σε άλλα σημεία είχαν ένα κατεστραμμένο άγαλμα και από πάνω μια εικόνα που το έδειχνε ολοκληρωμένο με την επιγραφή έτσι θα το βλέπατε αν δεν το είχε καταστρέψει η Ισπανική καθολική εκκλησία. Μου άρεσαν αυτές οι πινελιές. Όπως και ότι διαφήμιζαν αρχαιολογικούς χώρους των Ίνκας του Εκουαδόρ στα μουσεία τους.
Σχετικά με τον αρχαιολογικό χώρο του Pachacámac. Για εμένα είναι ένα άχαστο μέρος αν βρεθείτε στη Λίμα, αλλά μπορώ να φανταστώ κάποιον να λέει ότι είναι ένας διαλυμένος χώρος. Ουσιαστικά βλέπεις τα θεμέλια ναών και πυραμίδων σε μια αχανή έκταση που θέλει πολύ περπάτημα για να την καλύψεις.
Στο ψηλότερο σημείο βρίσκεται ίσως το εντυπωσιακότερο κομμάτι του χώρου που είναι ο ναός του ήλιου.
Από εκεί έχεις εικόνα του χώρου από ψηλά. Στο βάθος φαίνεται άλλη μια φτωχοσυνοικία, η σύγχρονη Pachacámac.
Αλλά και θέα στην ακτή. Στο βάθος φαίνεται και αρένα για ταυρομαχίες που οι Περουβιανοί κάνουν μέχρι σήμερα.
Το πιο καλά ανακατασκευασμένο/συντηρημένο κτίριο του χώρου είναι το Palacio de las Mamacuna που λόγω κάποιου σεισμού παραμένει ασταθές και δυστυχώς δεν είναι επισκέψιμο. Στα τείχη του άραζαν gallinazos. Και σε αυτό τον χώρο και στο Chan Chan που τα gallinazos πετούσαν χαμηλά δεν θα τόλμαγα να κρατάω κάτι φαγώσιμο.
Κι εδώ τα gallinazos από κοντά.
Από εκεί έφυγα πάλι με uber, ήταν εύκολο να βρω, και ζήτησα να με πάει απευθείας στο αρχαιολογικό μουσείο του Περού. Στη διαδρομή μου έδειξε ένα υδροβιότοπο που ονομάζεται pantanos de villa και μου είπε ότι έχει φλαμίνγκο. Δεν είχα χρόνο να τον επισκεφθώ. Όταν φτάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο με μεγάλη χαρά διαπίστωσα ότι είχε δωρεάν είσοδο, περίεργο πράγμα για τη δική μου γκαντεμιά σκέφτηκα. Γρήγορα συνειδητοποίησα ότι η γκαντεμιά δεν είχε φύγει ποτέ και ότι μόνο ένα μικρό κομμάτι του μουσείου είναι επισκέψιμο. Το καλύτερο κομμάτι ήταν σε κατάσταση συντήρησης και φυσικά μη επισκέψιμο. Τρελή ξενέρα.
Από εκεί πήγα με τα πόδια (δεν είναι μακριά) στο άλλο μουσείο που ήθελα πολύ να δω το larco. Καταπληκτικό μουσείο, καταπληκτική συλλογή με τα πανέμορφα κεραμικά που σχεδίαζαν οι προκολομβιανοί πολιτισμοί. Έχουν ανοιχτή για επίσκεψη και την αποθήκη τους που αρκεί για να καταλάβεις τον άπειρο αριθμό εκθεμάτων που έχουν.
Το στομάχι μου είχε κολλήσει στην πλάτη με το ασταμάτητο περπάτημα και χάζεμα αρχαίων απ'το πρωί. Χωρίς να το σκεφτώ και χωρίς καν να διαβάσω κριτικές έκατσα στο εστιατόριο του μουσείου. Ντάξει. Το καλύτερο φαγητό που έφαγα σε αυτό το ταξίδι! Δεν υπήρχε αυτό το πράγμα. Έφαγα causa limeña, lomo saltado, μους lúcuma και ήπια pisco sour. Όλα τέλεια! Για αυτά έδωσα κάπου μεταξύ 140-150. Φυσικά είναι ακριβό, αλλά το ευχαριστήθηκα!
Σκαστός απ'το φαΐ, πήγα στον σταθμό των λεωφορείων όπου θα έφευγα με νυχτερινό λεωφορείο για Huaraz.
