Señor_Nada
Member
- Μηνύματα
- 1.722
- Likes
- 9.611
- Ταξίδι-Όνειρο
- Άβυσσος
Cusco (μέρος 3ο) και μια τζούρα Huacachina
Το επόμενο πρωί ξαναπήγα στο κέντρο με σκοπό να επισκεφθώ κάποιους χώρους που δεν είχα προλάβει τις προηγούμενες ημέρες. Στην πλατεία Regocijo υπήρχε μια μικρή συγκέντρωση ιθαγενών και κανόνιζαν κινητοποιήσεις.
Ξεκίνησα με το μουσείο των Ίνκας που βρίσκεται κοντά στην πλατεία San Armas. Είναι ιδιωτικό μουσείο, δεν συμπεριλαμβάνεται στο boleto turistico. Αν σας ενδιαφέρουν τα αρχαία έχει αρκετά μεγαλύτερη συλλογή απ'το αρχαιολογικό και μπορείτε να δείτε μεταξύ άλλων και μούμιες. Υπάρχει και μια αίθουσα που ένας Περουβιανός κάνει επίδειξη των οργάνων των Ίνκας. Είναι πολύ εντυπωσιακό που κάθε όργανο ανάλογα με το σχήμα του βγάζει τον αντίστοιχο ήχο. Απλά βάζεις νερό και το κουνάς προς τα κάτω για να βγει ο ήχος. Θα σας αφήσει να παίξετε κι εσείς. Φυσικά πουλάει κιόλας αν ενδιαφέρεστε. Και αυτό το μουσείο στεγάζεται σε πολύ ωραίο κτίριο.
Στον καθεδρικό της πόλης καθώς και σε άλλες εκκλησίες και δημόσια κτίρια του Περού υπάρχει ένας πίνακας που απεικονίζει τον μυστικό δείπνο με τοπικά φαγητά. Το μουσείο Ίνκας είναι ένα από αυτά. Το κυρίως πιάτο φυσικά είναι χάμστερ! Μοιάζει με σατιρικό έργο κι όμως δεν είναι. Ο αρχικός τίτλος που σκεφτόμουν να βάλω ήταν "Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΡΩΕΙ ΧΑΜΣΤΕΡ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΙΝ ΚΑΤΕΒΕΙ!!!!!" αλλά συγκρατήθηκα.
Μετά το μουσείο πήγα να δω το εσωτερικό του καθεδρικού. Η τιμή εισόδου είναι αχαρακτήριστη (40 soles). Τα έδωσα γνωρίζοντας ότι η περιέργεια έφαγε τη γάτα. Στο εσωτερικό του καθεδρικού απαγορεύονται οι φωτογραφίες. Εντυπωσιακός είναι, έχει διάφορα μεγάλα retablos, ωραίες λεπτομέρειες και τον Ιησού Χριστό τον χαμστεροφάγο σε τεράστιο πίνακα να τον απολαύσεις. Μετάνιωσα που έδωσα 40 soles; Από τα πρώτα δευτερόλεπτα.
Είχα πάρει φόρα και χωρίς ανάσα πήγα στον επόμενο στόχο που ήταν η Qorikancha. Αν δεν κάνω λάθος το μουσείο της περιλαμβάνεται στο boleto turistico και όχι ο ίδιος ο χώρος. Η Qorikancha ήταν ένας από τους πιο πλούσιους ναούς των Ίνκας με πάρα πολύ χρυσό που φυσικά οι Ισπανοί κατάκλεψαν. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι Ισπανοί διέλυσαν το ναό και πάνω στα θεμέλια των Ίνκας έχτισαν την εκκλησία τους. Για μένα αυτό είναι ΤΟ άχαστο μέρος στο Cusco. Ο συνδυασμός είναι πολύ παράξενος και η ιστορία του ανεβάζει ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον. Για να μην παρεξηγηθώ προφανώς θα προτιμούσα να υπήρχε ακόμα ο ναός των Ίνκας στη θέση του.
Μπορείς να ανέβεις και στο καμπαναριό και να δεις και λίγο θέα της πόλης. Έχει έξτρα εισιτήριο 5 soles. Όχι κάτι το αξιοσημείωτο πάντως.
Η μέρα συνεχίστηκε με βόλτες στο κέντρο. Σας τα έχω γράψει γι'αυτό, ας μην επαναλαμβάνομαι. Το βράδυ μου είχαν προτείνει να πάω να δοκιμάσω té piteado. Μην σας μπερδέψει το όνομα, δεν είναι τσάι. Είναι ένα ζεστό ποτό, σκεφτείτε κάτι σαν το gluhwein όπου αντί για κρασί έχει pisco και τα φρούτα είναι εξωτικά. Με το κρύο που έχει το βράδυ είναι ότι πρέπει. Πάρα πολύ καλό. Πήγα σ'ένα μαγαζί που μου είχαν πει αρκετά έξω απ'το κέντρο και το συνδύασα με salchipapas που είναι ένα από τα πρόχειρα φαγητά τους (πατάτες με λουκάνικα τύπου φρανκφούρτης τηγανιτά και από πάνω ρίχνουν και τυριά). Δυστυχώς δεν θυμάμαι που ήταν η περιοχή ούτε το όνομα του μαγαζιού. Ήταν ένας κεντρικός δρόμος με πολλά φαγάδικα στη σειρά. Δεν είχε καθόλου τουρίστες και οι τιμές ήταν πάρα πολύ χαμηλές. Σαν να βρέθηκα στο Trujillo πάλι! Té piteado θα βρείτε και στο κέντρο. Τιμήστε το!
Μετά το φαγητό έκανα ακόμα μια προσπάθεια να συμπαθήσω τη νυχτερινή ζωή του κέντρου της πόλης μιας και ήταν η τελευταία μου βραδιά σε αυτήν. Δεν κατάφερε να με κερδίσει. Ήταν και Δευτέρα και δεν είχε πολύ κίνηση.
Δεν είχα τελειώσει με την πόλη. Ο επόμενος προορισμός μου ιδανικά ήθελα να είναι το Paracas για να δω πιγκουίνους και θαλάσσια λιοντάρια στις Islas Ballestas. Είχα αποφασίσει να ρισκάρω παίρνοντας νυχτερινό λεωφορείο 16+ ωρών από Cusco σε Ica μόλις φτάσω το πρωί στο σταθμό να πάρω ταξί για όαση Huacachina και κατα το απόγευμα νέο λεωφορείο από Ica σε Paracas. Σιγά το πράγμα, τι θα μπορούσε να πάει στραβά;
Είχα λοιπόν άλλη μια μέρα για να δω το Cusco. Ξεκίνησα κλασσικά με μια βόλτα προς το κέντρο. Τι κι αν είχα ήδη μείνει αρκετές μέρες στην πόλη. Δεν είχα συνηθίσει την ομορφιά της πόλης και δεν σταματούσα να χαζεύω.
Οι χτεσινές κινητοποιήσεις είχαν πιάσει τόπο και σήμερα υπήρχε διαδήλωση στην πόλη με συγκέντρωση στην πλατεία Regocijo.
Πήρα ένα uber για να πάω στον άλλο αρχαιολογικό χώρο της περιοχής που με ενδιέφερε τον Q'enqo. Ένας χώρος τελετών που επειδή απαρτίζεται από πολύ μεγάλες πέτρες οι Ισπανοί δεν κατάφεραν να διαλύσουν όσο τους υπόλοιπους. Η είσοδος στο χώρο περιλαμβάνεται στο boleto turistico. Είναι πολύ μικρός χώρος αυτός, τον γυρνάς γρήγορα ακόμα και με ξεναγό.
Ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται σε λόφο και έχεις θέα της πόλης κι από εδώ.
Μερικά μέτρα πιο κάτω υπάρχει κι ένα Q'enqo chico που δεν χρειάζεται εισιτήριο για να το επισκεφθείς. Από εκεί περπάτησα μέχρι το Λευκό Χριστό που είναι σαν το άγαλμα του Ρίο αγορασμένο από το μασούτη.
Και αυτό είναι ένα σημείο για να απολαύσεις την θέα. Πραγματικά η θέα της πόλης από ψηλά αξίζει.
Επιβεβαίωσα ότι εύκολα και χωρίς ιδιαίτερη κούραση συνδυάζονται Q'enqo με Sacsaywamán. Φυσικά ξαναπήγα μέχρι το κέντρο περπατώντας. Πλησίαζε η ώρα του αποχαιρρτισμού, κάθε επιπλέον εικόνα μετρούσε.
Έκατσα να φάω σε ένα μαγαζί που λεγόταν Alma bar. Αν με ρώταγες τι να μη φας πριν από ένα ταξίδι 16+ ωρών θα έλεγα βαριές σάλτσες και τυριά και να μην πιεις αλκοόλ. Πήρα ένα σιγομαγειρεμένο σε σάλτσα κρασιού μοσχάρι που συνοδευόταν από κινόα με τυρί σε στυλ ριζότο. Α και φυσικά ήπια chilcano. Πολύ νόστιμο ήταν, έμενε να αποδειχθεί αν ήταν μια λάθος επιλογή.
Και σε αυτό το ταξίδι επέλεξα μονή θέση με cruz del sur. Μας έδωσαν και μια σακούλα με νερό και διάφορα φαγώσιμα. Ειλικρινά σας λέω δεν κατάλαβα τίποτα πάλι. Κοιμήθηκα σαν πουλάκι και όταν δεν κοιμόμουν πάλι όλα καλά. Φτάσαμε μετά από 17 ώρες και πραγματικά δεν είχα θέμα. Με το που κατεβαίνω θέλω να ψάξω ταξί για την όαση. Το πιο εύκολο πράγμα αποδείχθηκε, περίμεναν ταξί ήδη στο σταθμό. Η ταρίφα ήταν γραμμένη σε πίνακα και δεν είχαμε κάποιο παζάρεμα.
Πηγαίνοντας προς την όαση και περιμένοντας σε κάποιο φανάρι ήταν ένας Περουβιανός με μάσκα Σβατζενέγκερ από Terminator, ένα ψεύτικο (ευτυχώς) όπλο στο χέρι, περπατούσε σαν εξολοθρευτής και πούλαγε καραμέλες. Μου φαινόταν πολύ αστεία και η παρουσία του και η αντιμετώπιση από τους οδηγούς που ήταν απαθείς μπροστά σε αυτό το θέαμα.
Η όαση δεν είναι μακριά απ'το σταθμό. Σε κανά τέταρτο πρέπει να είχαμε φτάσει. Μου έδωσε και τον αριθμό του ο οδηγός για να με επιστρέψει κιόλας. Μου έλυσε τα χέρια, μην αρχίζω να ψάχνω και πέσω στην ανάγκη κάποιου και μου πιει το αίμα.
Την Huacachina την είδα στις ιδανικές για εμένα συνθήκες. Είχα κάνει ένα πολύωρο ταξίδι και ήθελα απλά να αράξω σε ένα μέρος να φάω κάτι και να πιω ένα καφέ. Υπό αυτές τις συνθήκες αυτό το μέρος μου άρεσε και χαίρομαι πολύ που δεν το προσπέρασα. Μετά από αυτή την κούραση να πίνω ένα καφέ σχεδόν ξαπλωμένος στην καρέκλα, να ακούω μουσική και να χαζεύω την όαση ήταν αυτό που έψαχνα.
Για να ανέβεις στους αμμόλοφους πρέπει να αγοράσεις εισιτήριο. Έχεις να κάνεις και ποδήλατο στη λίμνη και sandboarding και βόλτες στους αμμόλοφους. Για μενα είναι αδιάφορα όλα αυτά. Δεν υπήρχε περίπτωση να έκανα διανυκτέρευση σε τέτοιο μέρος. Έτσι όπως το είδα το ευχαριστήθηκα.
Έφυγα λοιπόν το απόγευμα με λεωφορείο για Paracas σε μια απόσταση λίγο περισσότερο από ώρα. Παιχνιδάκι. Έφτασα στο Paracas και δεν το πίστευα. Όλα πήγαν καλά και ήμουν σχετικά ξεκούραστος. Το γράφω και δεν το πιστεύω.
Το επόμενο πρωί ξαναπήγα στο κέντρο με σκοπό να επισκεφθώ κάποιους χώρους που δεν είχα προλάβει τις προηγούμενες ημέρες. Στην πλατεία Regocijo υπήρχε μια μικρή συγκέντρωση ιθαγενών και κανόνιζαν κινητοποιήσεις.
Ξεκίνησα με το μουσείο των Ίνκας που βρίσκεται κοντά στην πλατεία San Armas. Είναι ιδιωτικό μουσείο, δεν συμπεριλαμβάνεται στο boleto turistico. Αν σας ενδιαφέρουν τα αρχαία έχει αρκετά μεγαλύτερη συλλογή απ'το αρχαιολογικό και μπορείτε να δείτε μεταξύ άλλων και μούμιες. Υπάρχει και μια αίθουσα που ένας Περουβιανός κάνει επίδειξη των οργάνων των Ίνκας. Είναι πολύ εντυπωσιακό που κάθε όργανο ανάλογα με το σχήμα του βγάζει τον αντίστοιχο ήχο. Απλά βάζεις νερό και το κουνάς προς τα κάτω για να βγει ο ήχος. Θα σας αφήσει να παίξετε κι εσείς. Φυσικά πουλάει κιόλας αν ενδιαφέρεστε. Και αυτό το μουσείο στεγάζεται σε πολύ ωραίο κτίριο.
Στον καθεδρικό της πόλης καθώς και σε άλλες εκκλησίες και δημόσια κτίρια του Περού υπάρχει ένας πίνακας που απεικονίζει τον μυστικό δείπνο με τοπικά φαγητά. Το μουσείο Ίνκας είναι ένα από αυτά. Το κυρίως πιάτο φυσικά είναι χάμστερ! Μοιάζει με σατιρικό έργο κι όμως δεν είναι. Ο αρχικός τίτλος που σκεφτόμουν να βάλω ήταν "Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΡΩΕΙ ΧΑΜΣΤΕΡ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΙΝ ΚΑΤΕΒΕΙ!!!!!" αλλά συγκρατήθηκα.
Μετά το μουσείο πήγα να δω το εσωτερικό του καθεδρικού. Η τιμή εισόδου είναι αχαρακτήριστη (40 soles). Τα έδωσα γνωρίζοντας ότι η περιέργεια έφαγε τη γάτα. Στο εσωτερικό του καθεδρικού απαγορεύονται οι φωτογραφίες. Εντυπωσιακός είναι, έχει διάφορα μεγάλα retablos, ωραίες λεπτομέρειες και τον Ιησού Χριστό τον χαμστεροφάγο σε τεράστιο πίνακα να τον απολαύσεις. Μετάνιωσα που έδωσα 40 soles; Από τα πρώτα δευτερόλεπτα.
Είχα πάρει φόρα και χωρίς ανάσα πήγα στον επόμενο στόχο που ήταν η Qorikancha. Αν δεν κάνω λάθος το μουσείο της περιλαμβάνεται στο boleto turistico και όχι ο ίδιος ο χώρος. Η Qorikancha ήταν ένας από τους πιο πλούσιους ναούς των Ίνκας με πάρα πολύ χρυσό που φυσικά οι Ισπανοί κατάκλεψαν. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι Ισπανοί διέλυσαν το ναό και πάνω στα θεμέλια των Ίνκας έχτισαν την εκκλησία τους. Για μένα αυτό είναι ΤΟ άχαστο μέρος στο Cusco. Ο συνδυασμός είναι πολύ παράξενος και η ιστορία του ανεβάζει ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον. Για να μην παρεξηγηθώ προφανώς θα προτιμούσα να υπήρχε ακόμα ο ναός των Ίνκας στη θέση του.
Μπορείς να ανέβεις και στο καμπαναριό και να δεις και λίγο θέα της πόλης. Έχει έξτρα εισιτήριο 5 soles. Όχι κάτι το αξιοσημείωτο πάντως.
Η μέρα συνεχίστηκε με βόλτες στο κέντρο. Σας τα έχω γράψει γι'αυτό, ας μην επαναλαμβάνομαι. Το βράδυ μου είχαν προτείνει να πάω να δοκιμάσω té piteado. Μην σας μπερδέψει το όνομα, δεν είναι τσάι. Είναι ένα ζεστό ποτό, σκεφτείτε κάτι σαν το gluhwein όπου αντί για κρασί έχει pisco και τα φρούτα είναι εξωτικά. Με το κρύο που έχει το βράδυ είναι ότι πρέπει. Πάρα πολύ καλό. Πήγα σ'ένα μαγαζί που μου είχαν πει αρκετά έξω απ'το κέντρο και το συνδύασα με salchipapas που είναι ένα από τα πρόχειρα φαγητά τους (πατάτες με λουκάνικα τύπου φρανκφούρτης τηγανιτά και από πάνω ρίχνουν και τυριά). Δυστυχώς δεν θυμάμαι που ήταν η περιοχή ούτε το όνομα του μαγαζιού. Ήταν ένας κεντρικός δρόμος με πολλά φαγάδικα στη σειρά. Δεν είχε καθόλου τουρίστες και οι τιμές ήταν πάρα πολύ χαμηλές. Σαν να βρέθηκα στο Trujillo πάλι! Té piteado θα βρείτε και στο κέντρο. Τιμήστε το!
Μετά το φαγητό έκανα ακόμα μια προσπάθεια να συμπαθήσω τη νυχτερινή ζωή του κέντρου της πόλης μιας και ήταν η τελευταία μου βραδιά σε αυτήν. Δεν κατάφερε να με κερδίσει. Ήταν και Δευτέρα και δεν είχε πολύ κίνηση.
Δεν είχα τελειώσει με την πόλη. Ο επόμενος προορισμός μου ιδανικά ήθελα να είναι το Paracas για να δω πιγκουίνους και θαλάσσια λιοντάρια στις Islas Ballestas. Είχα αποφασίσει να ρισκάρω παίρνοντας νυχτερινό λεωφορείο 16+ ωρών από Cusco σε Ica μόλις φτάσω το πρωί στο σταθμό να πάρω ταξί για όαση Huacachina και κατα το απόγευμα νέο λεωφορείο από Ica σε Paracas. Σιγά το πράγμα, τι θα μπορούσε να πάει στραβά;
Είχα λοιπόν άλλη μια μέρα για να δω το Cusco. Ξεκίνησα κλασσικά με μια βόλτα προς το κέντρο. Τι κι αν είχα ήδη μείνει αρκετές μέρες στην πόλη. Δεν είχα συνηθίσει την ομορφιά της πόλης και δεν σταματούσα να χαζεύω.
Οι χτεσινές κινητοποιήσεις είχαν πιάσει τόπο και σήμερα υπήρχε διαδήλωση στην πόλη με συγκέντρωση στην πλατεία Regocijo.
Πήρα ένα uber για να πάω στον άλλο αρχαιολογικό χώρο της περιοχής που με ενδιέφερε τον Q'enqo. Ένας χώρος τελετών που επειδή απαρτίζεται από πολύ μεγάλες πέτρες οι Ισπανοί δεν κατάφεραν να διαλύσουν όσο τους υπόλοιπους. Η είσοδος στο χώρο περιλαμβάνεται στο boleto turistico. Είναι πολύ μικρός χώρος αυτός, τον γυρνάς γρήγορα ακόμα και με ξεναγό.
Ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται σε λόφο και έχεις θέα της πόλης κι από εδώ.
Μερικά μέτρα πιο κάτω υπάρχει κι ένα Q'enqo chico που δεν χρειάζεται εισιτήριο για να το επισκεφθείς. Από εκεί περπάτησα μέχρι το Λευκό Χριστό που είναι σαν το άγαλμα του Ρίο αγορασμένο από το μασούτη.
Και αυτό είναι ένα σημείο για να απολαύσεις την θέα. Πραγματικά η θέα της πόλης από ψηλά αξίζει.
Επιβεβαίωσα ότι εύκολα και χωρίς ιδιαίτερη κούραση συνδυάζονται Q'enqo με Sacsaywamán. Φυσικά ξαναπήγα μέχρι το κέντρο περπατώντας. Πλησίαζε η ώρα του αποχαιρρτισμού, κάθε επιπλέον εικόνα μετρούσε.
Έκατσα να φάω σε ένα μαγαζί που λεγόταν Alma bar. Αν με ρώταγες τι να μη φας πριν από ένα ταξίδι 16+ ωρών θα έλεγα βαριές σάλτσες και τυριά και να μην πιεις αλκοόλ. Πήρα ένα σιγομαγειρεμένο σε σάλτσα κρασιού μοσχάρι που συνοδευόταν από κινόα με τυρί σε στυλ ριζότο. Α και φυσικά ήπια chilcano. Πολύ νόστιμο ήταν, έμενε να αποδειχθεί αν ήταν μια λάθος επιλογή.
Και σε αυτό το ταξίδι επέλεξα μονή θέση με cruz del sur. Μας έδωσαν και μια σακούλα με νερό και διάφορα φαγώσιμα. Ειλικρινά σας λέω δεν κατάλαβα τίποτα πάλι. Κοιμήθηκα σαν πουλάκι και όταν δεν κοιμόμουν πάλι όλα καλά. Φτάσαμε μετά από 17 ώρες και πραγματικά δεν είχα θέμα. Με το που κατεβαίνω θέλω να ψάξω ταξί για την όαση. Το πιο εύκολο πράγμα αποδείχθηκε, περίμεναν ταξί ήδη στο σταθμό. Η ταρίφα ήταν γραμμένη σε πίνακα και δεν είχαμε κάποιο παζάρεμα.
Πηγαίνοντας προς την όαση και περιμένοντας σε κάποιο φανάρι ήταν ένας Περουβιανός με μάσκα Σβατζενέγκερ από Terminator, ένα ψεύτικο (ευτυχώς) όπλο στο χέρι, περπατούσε σαν εξολοθρευτής και πούλαγε καραμέλες. Μου φαινόταν πολύ αστεία και η παρουσία του και η αντιμετώπιση από τους οδηγούς που ήταν απαθείς μπροστά σε αυτό το θέαμα.
Η όαση δεν είναι μακριά απ'το σταθμό. Σε κανά τέταρτο πρέπει να είχαμε φτάσει. Μου έδωσε και τον αριθμό του ο οδηγός για να με επιστρέψει κιόλας. Μου έλυσε τα χέρια, μην αρχίζω να ψάχνω και πέσω στην ανάγκη κάποιου και μου πιει το αίμα.
Την Huacachina την είδα στις ιδανικές για εμένα συνθήκες. Είχα κάνει ένα πολύωρο ταξίδι και ήθελα απλά να αράξω σε ένα μέρος να φάω κάτι και να πιω ένα καφέ. Υπό αυτές τις συνθήκες αυτό το μέρος μου άρεσε και χαίρομαι πολύ που δεν το προσπέρασα. Μετά από αυτή την κούραση να πίνω ένα καφέ σχεδόν ξαπλωμένος στην καρέκλα, να ακούω μουσική και να χαζεύω την όαση ήταν αυτό που έψαχνα.
Για να ανέβεις στους αμμόλοφους πρέπει να αγοράσεις εισιτήριο. Έχεις να κάνεις και ποδήλατο στη λίμνη και sandboarding και βόλτες στους αμμόλοφους. Για μενα είναι αδιάφορα όλα αυτά. Δεν υπήρχε περίπτωση να έκανα διανυκτέρευση σε τέτοιο μέρος. Έτσι όπως το είδα το ευχαριστήθηκα.
Έφυγα λοιπόν το απόγευμα με λεωφορείο για Paracas σε μια απόσταση λίγο περισσότερο από ώρα. Παιχνιδάκι. Έφτασα στο Paracas και δεν το πίστευα. Όλα πήγαν καλά και ήμουν σχετικά ξεκούραστος. Το γράφω και δεν το πιστεύω.
