Περού Η LΙMA, οι Άνδεις, οι πυραμίδες, η όαση, οι πιγκουίνοι και τα λάμα να αγναντεύουν το Machu Picchu

[Señor_Nada]

Trujillo (μέρος 1ο)

Οι διαδρομές στις Άνδεις ήταν δύσκολες γιατί όπως ίσως φαντάζεστε έχουν πολλές στροφές. Αυτό που ανεβάζει τη δυσκολία στους δρόμους του Περού είναι ότι έχουν και πολλά σαμαράκια. Το στομάχι πάει πάνω, κάτω, αριστερά και δεξιά. Ακούγεται διασκεδαστικό; Σίγουρα δεν είναι. Η διαδρομή Huaraz-Trujillo με εξάντλησε. Δεν κατάφερα να κοιμηθώ πολύ, όσο έμενα ξύπνιος υπέφερα από τα σαμαράκια και αυτή τη φορά είχα διπλανό ο οποίος έβλεπε βίντεο στο κινητό του με τη φωτεινότητα στο τέρμα λογικά. Φτάσαμε στο Trujillo κατά τις 6:30. Για μισή ώρα τουλάχιστον έκατσα στο σταθμό για να συνέλθω. Σιγά σιγά είπα να κάνω την ηρωική προσπάθεια να πάω στο κέντρο. Ούτε στο Trujillo εξυπηρετούσε η εφαρμογή της uber. Πήρα ταξί για το κέντρο που νομίζω κόστιζε 15 soles.

Έμεινα στο ξενοδοχείο recreo. Το δωμάτιο ήταν κάπως κρύο και είχε ζεστό νερό. Κι εδώ ο κύριο λόγος που το αναφέρω είναι επειδή έκανα τσεκ ιν κατα τις 7:30. Το δωμάτιο ήταν έτοιμο. Τους χρωστάω μεγάλη χάρη. Δεν ξέρω πόσο θα χειροτέρευε η κατάσταση μου αν είχα αφήσει τα πράγματα κι έκοβα βόλτες όλο το πρωί. Με το που μπαίνω στο δωμάτιο, πέφτω για ύπνο μέχρι τις 10. Καταλαβαίνω όμως ότι ακόμα ζορίζομαι. Κατευθύνομαι προς την κεντρική πλατεία, που ήταν γύρω στο τέταρτο περπάτημα, για να πάρω μια πρώτη γεύση της πόλης. Διασχίζω τον κεντρικό πεζόδρομο Jirón Francisco Pizarro που είχε πολλά μαγαζιά.

Εκεί βλέπω ένα καφέ που μου γέμισε το μάτι, το demarco. Είχε πάρα πολλές πάστες και φαίνονταν λαχταριστές. Αν ήμουν σε καλή κατάσταση δεν θα ήξερα τι να πρωτοπάρω. Τώρα σκέφτηκα τσάι και συμπάθειο. Δεν είχε και σφολιατοειδή και ζήτησα brownie. Έχει τελειώσει μου λένε, μόνο πάστα brownie έχουμε. Άντε φέρε αυτή λέω. Με το που τη βλέπω να ρχεται ακούω μια φωνή στο κεφάλι μου να φωνάζει τι πας να κάνεις! Ήταν νόστιμη, αλλά το στομάχι δεν φάνηκε να την απολαμβάνει.

Αφού τελείωσα με το πρωινό συνέχισα με κατεύθυνση προς την κεντρική πλατεία. Το αρχικό μου πλάνο ήταν αυτή τη μέρα να επισκεφθώ τους αρχαιολογικούς χώρους chan chan και huaca de la luna και την επόμενη ημέρα να πήγαινα εκδρομή με κύριο στόχο να δω τον τάφο του Sipán. Η διάθεση μου όμως δεν ήταν για νέα διαδρομή με λεωφορείο τόσο σύντομα. Παρόλα αυτά σταμάτησα σε πρακτορεία να ρωτήσω για την εκδρομή και είχαν αυτό ακριβώς που ζητούσα, συνδυασμός Chiclayo, Lambayeque με το ξακουστό μουσείο του και Sipán. Αναχώρηση στις 5 τα ξημερώματα κι επιστροφή στις 22:00 λέει. Ακόμα και σε καλή κατάσταση να ήμουν θα με δυσκόλευε πάρα πολύ κάτι τέτοιο, στην κατάσταση που ήμουν έμοιαζε η ιδανική συνταγή για να καταστρέψω το ταξίδι μου. Άσ'το λέω, καλύτερα σε επόμενο ταξίδι να τα δεις με την ησυχία σου και τους ρυθμούς σου.

Το κέντρο του Trujillo μου θύμισε πάρα πολύ αυτό της Λίμα σε μικρότερη έκταση και χωρίς να έχει το ίδιο εντυπωσιακά κτίρια. Κι εδώ ξεχωρίζουν τα χρωματιστά κτίρια και τα όμορφα μπαλκόνια.

Και σε αυτή την πόλη η κεντρική πλατεία είναι πολύ όμορφη. Μοναδικό της μειονέκτημα ότι έχει κυκλική διασταύρωση γύρω της και για να φτάσεις στην πλατεία, με την κίνηση που υπάρχει, παίρνει κάποιο χρόνο.

Είπα να ξεκινήσω με τον αρχαιολογικό χώρο Chan Chan και μετά κινούμαι ανάλογα τα κέφια. Πήρα ταξί για να πάω. Έχει και πάμφθηνα collectivos, αλλά δυστυχώς δεν ήμουν σε θέση για πειραματισμούς. Συνήθως ακολουθούσα την τακτική να σταματάω ταξί κοντά σε αστυνομικούς για να μου λένε λογικές τιμές. Δεν είμαι τύπος του παζαρέματος. Αν μου πουν παράλογη τιμή απλά θα πάω στον επόμενο. Πρέπει να δωσα 10 soles.

Ο αρχαιολογικός χώρος του Chan Chan είναι τεράστιος, βλέπεις ερείπια πολύ πριν φτάσεις στην είσοδο για την οποία χρειάζεται εισιτήριο. Το εισιτήριο κοστίζει μόλις 10 soles, για τέτοιο χώρο το λες και τσάμπα. Οι ξεναγοί ζητάνε πολλά περισσότερα, αν θέλετε ξεναγό μιλήστε με άλλα άτομα για να τον κλείσετε όλοι μαζί. Στον αρχαιολογικό χώρο του Chan Chan δεν υπάρχουν επεξηγηματικές πινακίδες. Μεγάλο φάουλ από τους Περουβιανούς αυτό και δυστυχώς είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση σε όσους χώρους τουλάχιστον επισκέφθηκα. Η πόλη Chan Chan ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Αμερικής την προκολομβιανή περίοδο. Ο χώρος υπέστη μεγάλες καταστροφές από φυσικά αίτια, ενώ φυσικά λεηλατήθηκε από τους Ισπανούς. Είχε πάρα πολύ χρυσό και οι Ισπανοί δεν άφησαν ούτε κολυμπηθρόξυλο. Σήμερα βλέπεις κατά κύριο λόγο ερείπια και το παλάτι που είναι το μόνο στο οποίο έχουν κάνει εργασίες αποκατάστασης και βλέπεις ένα πιο ολοκληρωμένο κτίριο. Οι εργασίες αποκατάστασης δεν έχουν ολοκληρωθεί. Μπορεί αν το επισκεφθείτε σε μερικά χρόνια να δείτε πιο εντυπωσιακή εικόνα.

Τα δρομάκια που διασχίζεις εντός του χώρου.

Στην πραγματικότητα λέει τα τείχη έφταναν τα 10 μέτρα. Πρέπει να ήταν επικό παλάτι.

Σε αυτή την αυλή πέρασε από δίπλα μου ένα gallinazo και ο ήχος των φτερών του απ'το πέταγμα μου πάγωσε το αίμα. Σε περίπτωση που πιστεύετε ότι υπερβάλω για το πόσο τρομακτικό είναι το συγκεκριμένο πτηνό. Φώτο από wikipedia και καλούς εφιάλτες!

Δεν έχει νόημα να σταθώ πολύ στον αρχαιολογικό χώρο από την άποψη ότι είναι κύριος λόγος να πας στο Trujillo. Φυσικά αν βρεθείτε στην πόλη δεν χάνεται.

Το εισιτήριο του Chan Chan σου δίνει πρόσβαση σε δύο ακόμα αρχαιολογικούς χώρους (τους οποίους δεν επισκέφθηκα, αν και ειδικά τον έναν ήθελα πολύ) και στο μουσείο. Η απόσταση από τον αρχαιολογικό χώρο μέχρι το μουσείο είναι μεγάλη. Χαλαρά κανα 20λεπτο περπάτημα. Στη διαδρομή προς το μουσείο έκανα μια παράκαμψη για να πάω να δω την πυραμίδα Toledo. Αυτή βρίσκεται εκτός αρχαιολογικού χώρου και δεν υπάρχει κάποιος φύλακας εκεί γύρω. Είχα διαβάσει ότι έχουν γίνει επιθέσεις στην περιοχή επειδή είναι αφύλακτη και είδα ότι έχει και κάτι λοφάκια που είναι ιδανικές καβάτζες για ληστές. Είπα να είμαι όσο πιο προσεκτικός μπορούσα και έτοιμος για τρεχάλα. Ευτυχώς όλα καλά, πάντως δεν είδα άλλον τουρίστα στην περιοχή.

Το μουσείο είναι μικρό και θέλει μπόλικο περπάτημα για να φτάσεις. Για εμένα αξίζει, αν δεν σας τρελαίνουν τα αρχαιολογικά μουσεία ίσως θα ήταν καλύτερο να το προσπεράσετε.

Βγαίνοντας στον κεντρικό δρόμο ήταν πανεύκολο να βρω ταξί για να επιστρέψω στο κέντρο της πόλης. Έπεσα και σε ταξιτζή που μου είπε την ιστορία της ζωής του. Πολλοί Περουβιανοί που γνώρισα δεν είχαν ξαναγνωρίσει Έλληνα και επειδή μιλάω Ισπανικά ήταν η ευκαιρία τους για μπόλικη κουβέντα. Άκουσα και πολλά μαργαριτάρια βέβαια. Ένας μου είπε θέλω πολύ να πάω στην Ελλάδα να δω την Πέτρα. Σκέφτηκα πέτρες θα δεις, αλλά μάλλον όχι αυτή που ψάχνεις. Ο συγκεκριμένος ταξιτζής μάλλον ήταν και τρομερός παραμυθάς. Μου έλεγε για τη ζωή του στη Βενεζουέλα και πως γνώρισε μια πανέμορφη, πάμπλουτη γυναίκα που ήθελε να τον παντρευτεί και αυτός δεν ήθελε να δεσμευτεί και κάτι τέτοια. Αν κρίνω από την εμφάνισή του, μάλλον το είδε στον ύπνο του. Μου θύμισε τους παραμυθάδες στο στρατό.

Παρόλο που ήμουν στο δρόμο απ'το πρωί δεν πεινούσα καθόλου, ήθελα απλά να γυρίσω στο ξενοδοχείο και να ξαπλώσω. Με πήρε ο ύπνος σχεδόν αμέσως. Κατα τις 17:00 σηκώνομαι και αισθάνομαι χάλια. Αυτό ήταν, τρέξιμο στην τουαλέτα και ξέρασμα ακόμα κι απ'τη μύτη. Πρέπει να βγαλα όλα τα φαγητά που είχα φάει μέχρι εκείνη την ημέρα. Άδειασα, ένιωσα κάπως καλύτερα αλλά εξακολουθούσα να μην έχω όρεξη να φάω τίποτα και η ναυτία δεν είχε φύγει. Έκανα μια βραδινή βόλτα στο κέντρο χωρίς να είμαι για πολλά πολλά. Το βράδυ την έβγαλα με μπισκότα, αυτά τα απλά που δεν έχουν ούτε γέμιση ούτε τίποτα. Άκουγα και σε κοντινό μπαρ ένα συγκρότημα να παίζει ροκιές και πόναγε η ψυχή μου που δεν μπορούσα να πάω.

Ξύπνησα σε κάπως καλύτερη κατάσταση, χωρίς ιδιαίτερη διάθεση για φαΐ όμως. Στο πρωινό του ξενοδοχείου έφαγα μόνο κάτι ψωμάκια και αναχώρησα προς εύρεση ταξί για τον επόμενο στόχο που ήταν η Huaca de la Luna. Το ταξί με άφησε στο εκδοτήριο που είναι ακριβώς μπροστά απ'το μουσείο του χώρου. Εκεί με ενημέρωσαν ότι η Huaca de la Luna είναι επισκέψιμη μόνο με ξενάγηση σε συγκεκριμένες ώρες και αν θέλω να δω και το μουσείο καλύτερα να πάω πρώτα στην Huaca de la Luna που η επόμενη ξενάγηση θα ξεκινούσε σύντομα. Η είσοδος στην Huaca de la Luna είναι 10 soles και για το μουσείο 5. Η απόσταση από το μουσείο μέχρι τον αρχαιολογικό χώρο πρέπει να κανά χιλιόμετρο. Όταν φτάνω εκεί κοντά είχε ένα περιπολικό κι ακούω μια αστυνομικό να μου φωνάζει κάτι πανικόβλητη. Δεν άκουγα τι έλεγε και πήγα να πλησιάσω, την βλέπω τότε να δείχνει κάτι στο έδαφος. Μου είχε πέσει το εισιτήριο από την τσέπη.... Αγώνας δρόμου ενάντια στον άνεμο για να το προλάβω. Ευτυχώς τα κατάφερα. Να είναι καλά η γυναίκα όχι μόνο με γλίτωσε άλλες 10 soles, αλλά θα έπρεπε και να ξαναγυρίσω στο εκδοτήριο να βγάλω νέο εισιτήριο.

Η συντριπτική πλειοψηφία των επισκεπτών ήταν Περουβιανοί και η ξενάγηση έγινε στα Ισπανικά. Δεν ξέρω αν προσφέρεται επιλογή για αγγλόφωνη ξενάγηση από τον ίδιο το χώρο ή πρέπει να έχεις κλείσει κάποιον δικό σου. Πάντως έπρεπε να ακολουθείς τον ξεναγό σε όλη την διάρκεια της επίσκεψης και δεν μπορούσες να κόβεις βόλτες όπου ήθελες. Πράγμα απολύτως φυσιολογικό αφού οι ανασκαφές και οι εργασίες αποκατάστασης συνεχίζονται και πρέπει σαν επισκέπτες να είμαστε προσεκτικοί. Φυσικά δεν έλειψαν οι αμέτρητες καφρίλες. Τι παιδάκια να σκαρφαλώνουν όπου να ναι και οι γονείς να πετάνε χαρταετό, τι άτομα να ξεμένουν πίσω και η ξεναγός να τρέχει να τους μαζέψει. Μέχρι και κάτι γιδοπρόβατα είδα να πηδάνε τα προστατευτικά σχοινιά για να βγάλουν πιο κοντινές φωτογραφίες. Σε πιάνει απελπισία.

Το κύριο επισκέψιμο κομμάτι είναι η πυραμίδα Huaca de la Luna, υπάρχει και δεύτερη μεγάλη πυραμίδα στον χώρο η Huaca del Sol η οποία όμως δεν είναι επισκέψιμη.

Η Huaca del Sol και ο γύρω χώρος από ψηλά.

Το highlight φυσικά είναι η επισκέψιμη Huaca de la Luna και είναι φοβερή! Αν το Chan Chan δεν χάνεται μια φορά, αυτή δεν χάνεται 10.

Η ξεναγός παρομοίωσε αυτό το χώρο με το Teotihuacán. Καταλαβαίνω γιατί το είπε, αλλά οκ τόσο επικός χώρος σαν το Teotihuacán δεν είναι. Όπως γενικά οι αρχαιολογικοί χώροι του Περού που είδα δεν είναι τόσο εντυπωσιακοί όσο αυτοί στο Μεξικό. Δεν παύει πάντως αυτός ο χώρος να είναι φανταστικός. Μην το χάσετε!

Αφού τελείωσε η ξενάγηση επέστρεψα στο μουσείο να το δω κι αυτό. Επίσης πολύ μικρό μουσείο με λίγες αίθουσες. Για εμένα αξίζει σίγουρα για τους φαν του είδους.

Βγαίνοντας απ'το μουσείο έρχεται η δύσκολη ώρα της επιστροφής. Αυτό το κομμάτι είναι κάπως απομακρυσμένο απ'τον πολιτισμό και δεν περνάει κάποιος κεντρικός δρόμος από εκεί. Αν θες να γυρίσεις με ταξί απλά περιμένεις να έρθει κάποιο που φέρνει κόσμο και να φύγεις. Περίμενα μάταια κανα τέταρτο. Ρωτάω έναν σεκιουριτά τι επιλογές έχω. Με συμβουλεύει να ξαναπάω μπροστά απ'τον αρχαιολογικό χώρο από όπου φεύγουν τα collectivos και θα έχει κάποιο σίγουρα μου είπε και θα είναι πολύ πιο φθηνό. Το collectivo ήταν λευκό με μια χρυσή γραμμή. Το κόστος ήταν σχεδόν τσάμπα. Παίζει να δωσα 2 soles ξέρω γω. Δεν κάνει συγκεκριμένες στάσεις, του λες που θες και σε αφήνει στην πιο κοντινή απόσταση σε σχέση με την διαδρομή που κάνει.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 14

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 14

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[psilos3]

Τη περίμενα αυτή την ιστορία σου πως και πως, ασχέτως που με πονάει για τον ίδιο λόγο:

τρίτη και φαρμακερή το 2020: καταστράφηκε το σύμπαν.

Αντε να παίρνουμε ιδέες μπας και...

 

[Vicks]

Εδώ ξεθαρρεμένη που έκανε φέτος τα δύο ακυρωμένα του 2020.
@psilos3 μη μασάς, όλα θα γίνουν.
Έχω προσφάτως αποφασίσει να μην αναλωθώ του χρόνου σε μικρά ταξίδια από εδώ κι από κει και να χτυπήσω κατευθείαν το όνειρο: Περού.
@Señor_Nada διαβάζω με προσοχή.

 

[Nikos1986]

Είδα τον τίτλο και λέω Περού. Βλέπω τη φωτογραφία και λέω "τελικά Περού ή Παταγωνία πήγε???"

Κρίνοντας από την εισαγωγή, σε εκπληκτική ιστορία μάλλον θα εξελιχθεί. Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[Sassenach77]

Pastoruri.....μόλις κύλισε ένα δάκρυ συγκίνησης! Ο πρώτος παγετώνας που αντίκρυσα στη ζωή μου και ήταν στις αγαπημένες μου Άνδεις

Εγγυημένα θα την απολαύσω αυτή την εξιστόρηση από τα χεράκια σου!!!

ΥΓ. Χαίρομαι πάρα πολύ που θα γράψεις εσύ για το αγαπημένο μου Περού!

 

[Señor_Nada]

Lima (μέρος 1ο)

Η πτήση μου ήταν με airfrance από Παρίσι για Λίμα με ενδιάμεση στάση στον Παναμά. Θα είχα 1 ώρα και κάτι για την ανταπόκριση και έφτανα στη Λίμα 22:30. Φοβόμουν ότι μπορεί να υπάρχουν καθυστερήσεις και να αργήσω να φτάσω γι'αυτό προτίμησα το πρώτο βράδυ να κοιμηθώ κοντά στο αεροδρόμιο και να πάω στην πόλη το επόμενο πρωί με την ησυχία μου. Η πτήση προς Παναμά είχε καθυστέρηση 2 ώρες, άρχισα να σκέφτομαι ότι δεν με θέλει αυτή η χώρα. Μας καθησύχασαν στο αεροδρόμιο ότι όλες οι πτήσεις με ανταπόκριση θα έχουν αντίστοιχη καθυστέρηση έτσι ώστε όλοι να προλάβουν τις επόμενες πτήσεις. Η καρδιά πήγε στην θέση της αν και φυσικά έριξα τρέξιμο στο αεροδρόμιο του Παναμά. Εν τω μεταξύ ήμασταν μόνο 4 άτομα με αυτή την ανταπόκριση και όταν φτάσαμε στην πύλη, οι υπόλοιποι επιβάτες είχαν ήδη μπει στο αεροπλάνο και παρόλα αυτά οι υπάλληλοι ήταν απίστευτα σχολαστικοί με τα πιστοποιητικά εμβολιασμού και ένα χαρτί εισόδου που ζητούσε το Περού.

Με όλες αυτές τις καθυστερήσεις και με τον έλεγχο του διαβατηρίου, βγήκα απ'το αεροδρόμιο της Λίμα μετά τη 1:30. Ευτυχώς είχα κλείσει κοντά στο αεροδρόμιο και απλά πήγα με τα πόδια. Ήταν Σάββατο βράδυ και στη διαδρομή διαπίστωσα ότι είχε άπειρα πάρτι σε σπίτια με τη μουσική στο τέρμα. Κορυδαλλό μεγάλωσα, ξέρω τι θα πει πάρτι με τέρμα τη μουσική ειδικά το καλοκαίρι. Αυτό όμως ήταν άλλο πράγμα, πιστεύω ότι όσοι ήταν στα πάρτι έφευγαν με ματωμένα αυτιά. Φυσικά ένα απ'τα μέρη που γινόταν πάρτι ήταν στο δρόμο ακριβώς μπροστά απ'το χόστελ που θα έμενα! Είπα μήπως ψευτοκοιμηθώ αλλά μάταια. Τρίζαν τα πάντα και η μουσική βάραγε στην καρδιά. Και τι μουσική! Bad bunny! Αν δεν ξέρετε ποιος είναι ο Bad bunny σας συγχαίρω και ήρθε η ώρα να σας το χαλάσω! Ένας εξαιρετικός τροβαδούρος που του άρεσε η reggaeton αλλά πίστευε ότι κάτι της λείπει για να την απογειώσει. Πρόσθεσε λοιπόν trap φωνητικά! Τι καλύτερο! Σε κάποια φάση ακούστηκε μια αντρική φωνή να τους φωνάζει, μάλλον τους ζήτησε να το δυναμώσουν γιατί δεν ακουγόταν σπίτι του. Από εκεί και έπειτα πραγματικά με ξεκούφανε. To event κράτησε μέχρι τις 8 περίπου με την ίδια ένταση και πάθος. Κοιμήθηκα ή καλύτερα ξάπλωσα μέχρι τις 10, έκανα ένα ντουζ κι έφυγα.

Ο δρόμος που έγινε το πάρτι. Τουλάχιστον τον άφησαν καθαρό, μπράβο τους! Τα καλώδια χρησιμεύουν και για δίχτυα λογικά.

Ήθελα να αγοράσω μια κάρτα sim και επειδή ήταν Κυριακή και μπορεί να δυσκολεύομουν να βρω μαγαζί αποφάσισα να πάω στο αεροδρόμιο. Στο αεροδρόμιο της Λίμα μπορούσες να μπεις μόνο αφού είχες πτήση και έδειχνες το εισιτήριο σου. Ρωτάω κάτι αστυνομικούς τι μπορώ να κάνω και μου είπαν ότι σε κάποια σημεία με τουριστικές πληροφορίες πουλάνε και κάρτες. Ο ένας αστυνομικός έκανε hotspot το κινητό του για να κλείσω uber! Μου πήρε γύρω στις 50 soles για να με πάει στην περιοχή Barranco. Στην περιοχή αυτή έμεινα για 2 βράδια και αν και ήταν πολύ ομορφότερη από τη Miraflores (στην οποία έμεινα τα δύο τελευταία βράδια) αν ξαναδιάλεγα θα έμενα μόνο Miraflores. Είχε καλύτερες συγκοινωνίες, όσες χρησιμοποίησα τέλος πάντων, κάποια αξιοθέατα μπορείς να τα επισκεφθείς περπατώντας και το βασικότερο όλων στη νυχτερινή ζωή της Miraflores χάνει η μάνα το παιδί!

Με το που έφτασα στο κάτι μεταξύ χόστελ και airbnb ξάπλωσα για καμιά ώρα να έρθω στα ίσια μου και άρχισα τις βόλτες. To Barranco είναι μια μικρή ήσυχη συνοικία με χρωματιστά σπίτια στο αποικιοκρατικό στυλ, με μοντέρνα μαγαζιά και εύκολη πρόσβαση στη Malecón της Lima, δηλαδή στο παραλιακό κομμάτι που συνδυάζεται με ωραίες γκρεμίλες. Για τα δικά μου κριτήρια το Barranco ανήκει στην κατηγορία χίπστερ. Δεν έχω κάτι με αυτό το στυλ, απλά ειδικά στα ταξίδια μου ψάχνω πιο λαϊκά, πιο παραδοσιακά μέρη και αυτό δεν ήταν τέτοιο. Πάντως ήταν όμορφη συνοικία, ωραία για βόλτα και μέχρι εκεί, για το δικό μου γούστο πάντα.

Οι δρόμοι δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση.

Πολύ ωραίο το Parque Municipal de Barranco, εκεί βρίσκεται και μια ωραία βιβλιοθήκη.

Λίγα μέτρα πιο κάτω είναι ένας πολύ όμορφος πεζόδρομος που βγάζει σε θέα στη Malecón και στον Ειρηνικό ωκεανό. Ο πεζόδρομος ονομάζεται bajada de baños. Στο βάθος φαίνεται και μια ξύλινη γέφυρα.

Εδώ η οπτική απ'τη ξύλινη γέφυρα που μπορείτε να δείτε και το γκράφιτι στην απέναντι γέφυρα. Γενικά το Barranco είχε μπόλικα γκράφιτι.

Στο παραλιακό κομμάτι είχε κτίρια τέρατα, στα δικά μου μάτια το σώζει η τοπογραφία που είναι όμορφη από μόνη της. Θέα στον Ειρηνικό.

Ολόκληρη την ημέρα την αφιέρωσα σε βόλτες στο Barranco και σε Miraflores (για αυτήν θα τα γράψω στο τέλος της ιστορίας). Τελικά αγόρασα sim από τις τουριστικές πληροφορίες που βρίσκονται στο πάρκο Kennedy στη Miraflores και ήταν από τις λίγες επιλογές που ήταν ανοιχτές την Κυριακή.

Η βόλτα το βράδυ στη Malecón μου άρεσε περισσότερο από τη μέρα. Το σκοτάδι κρύβει κάποιες από τις ασχήμιες της και είναι όμορφα. Γινόταν πανικός από κόσμο. Πήγα περπατώντας σε Miraflores όπου είδα το πάρκο de los enomarados με κάτι παραπάνω από επιρροές από το πάρκο Güell στη Βαρκελώνη.

Και έφτασα μέχρι το πάρκο Chino de Miraflores.

Αυτή η διαδρομή μου χάρισε και την καλύτερη θέα στον Ειρηνικό ωκεανό που είδα.

Όπως ίσως να φαντάζεστε έπεσα για ύπνο νωρίς. Είχα ξεθεωθεί.

 

[Señor_Nada]

Lima (μέρος 2ο)

Αφού ξεκουράστηκα και ευχαριστήθηκα ύπνο, είχε έρθει η ώρα να δω το ιστορικό κέντρο της πόλης που ανήκει στη λίστα της Ουνέσκο. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο καλύτερος τρόπος μεταφοράς αν όχι τα τοπικά ΜΜΜ; Χρησιμοποίησα το λεωφορείο RUTA C. Το καλό είναι ότι το λεωφορείο κινείται σχεδόν αποκλειστικά σε λεωφορειόδρομο έτσι η κίνηση στους δρόμους, που φαινόταν να είναι μόνιμο πρόβλημα, δεν το επηρέαζε. Το κακό είναι ότι πρόκειται για χωρητικότητα λεωφορείου και με τον υπερπληθυσμό που υπάρχει στην πόλη, άντε βρες χώρο να μπεις. Πέρασαν 4 λεωφορεία μέχρι να καταφέρω να μπω. Το λεωφορείο μια χαρά είναι, γρήγορο και ανακοινώνει τους σταθμούς. Η πόλη φωνάζει ότι χρειάζεται μετρό. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο ένα τέτοιο έργο και θέλει πόρους. Η διαφορά στις μετακινήσεις πάντως σε σχέση με το Μέξικο Σίτι πχ που έχει μετρό είναι τεράστια.

Η διαδρομή ήταν κάπου στο 40λεπτο μέχρι το κέντρο. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάω για καφέ. Μου είχαν προτείνει το Lima Café Lima Café που έχει δύο καταστήματα στο κέντρο. Μου άρεσε και ο καφές και τα muffins που έφαγα. Αφού πήρα την απαραίτητη δόση καφεΐνης μετακινήθηκα στην κεντρική πλατεία plaza de armas. Πρόκειται για μια πολύ όμορφη πλατεία με μια σειρά από ωραία κτίρια όπως ο καθεδρικός, το παλάτι του αρχιεπισκόπου με τα υπέροχα μπαλκόνια, το δημαρχείο με τα επίσης υπέροχα μπαλκόνια καθώς και το παλάτι της κυβέρνησης που μένει ο πρόεδρος. Λόγω του προέδρου η πλατεία το πρωί ήταν κλεισμένη με κάγκελα και πέρναγες αφού σε τσέκαραν αστυνομικοί.

Καταπληκτική πλατεία. Πάνω απ'την κεντρική πλατεία και σε διάφορα άλλα μέρη του Περού πετούσαν τα περίφημα gallinazos. Κάτι μεγάλα πουλιά που μοιάζουν να έχουν κεφάλι δεινοσαύρου και σώμα πουλιού. Πολύ τρομακτικά.

Κι απ'την άλλη μεριά που φαίνεται το δημαρχείο στα δεξιά.

Στις 11 η ώρα ακολούθησα ένα walking tour που ξεκινάει μπροστά από την εκκλησία la merced με την όμορφη πρόσοψη.

Για το τουρ είχαν μαζευτεί πάρα πολλοί Ισπανοί και οι αγγλόφωνοι ήταν μονοψήφιος αριθμός. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι θα επέλεγα το αγγλόφωνο γκρουπ. Ο ξεναγός για το ισπανόφωνο γκρουπ ήταν ήδη εκεί και μας είπε ότι ο ξεναγός για το αγγλόφωνο γκρουπ θα έρθει σε κανα 10 λεπτο. Περιμένω και μετά από 10 λεπτά εμφανίζεται μαζί με ένα τεράστιο γκρουπ που σίγουρα ξεπερνούσε το ισπανόφωνο κατά πολύ. Μην βιαστείς να πανηγυρίσεις αν δεν σφυρίξει ο διαιτητής! Αυτό το walking tour μου άρεσε πάρα πολύ και σας το προτείνω, είναι το Inkan milky way: Free Walking Tour Lima in the Historic center by Indigenous Guides

To tour κράτησε περίπου δυόμιση ώρες και ο ξεναγός ήταν ο Jorge Cueva. Τρομερή μορφή! Μου άρεσε αυτό το τουρ γιατί είχε μπόλικο περπάτημα στην πόλη και επεξήγηση για τα διάφορα ενδιαφέροντα κτίρια. Ενώ επισκεφθήκαμε και ένα μαγαζί για δωρεάν δοκιμή pisco και εκεί έφαγα κόλλημα με το lúcuma! Ένα καταπληκτικό φρούτο που έχει γεύση σαν bailey's! Το χτύπαγα όπου το βρισκα σε ότι έκδοση το βρισκα! Σε κάποια φάση συζήταγα με τον Jorge για τα retablos και που θα μπορούσα να αγοράσω αν δεν πάω στο Ayacuchco. Πάνω στην κουβέντα λοιπόν μου λέει "παλιά τα retablos ήταν μόνο θρησκευτικά πλέον μπορείς να βρεις τα πάντα από μουσική μέχρι αθλητικά. Από ποια χώρα είσαι;" "-Έλλαδα" "A Παναθηνάικος!". Με κούφανε! Μπορεί να έχω να ασχοληθώ χρόνια, μπορεί να μην έχω ιδέα πλέον που παίζει, με ποιον παίζει, γιατί παίζει αλλά με συγκίνησε ο άτιμος. Αντί για 10 soles που σκεφτόμουν να δώσω του δωσα 20! Χαλάλι του!

Το κέντρο χαρακτηρίζεται από όμορφα χρωματιστά κτίρια και καταπληκτικά μπαλκόνια.

Να τα και τα gallinazos στο κάδρο.

Αν σας άρεσε η πρόσοψη στην εκκλησία la merced δείτε την εκκλησία San Agustin!

Αν θέλετε θέα της πόλης από ψηλά, νομίζω ότι η μόνη επιλογή είναι η μονή Convento de Santo Domingo. Έχουν κάνει το σπαστικό (για μένα) να μπορείς να πας μόνο αφού πάρεις την ολοκληρωμένη ξενάγηση στη μονή. Μου ήταν αδιάφορο κάτι τέτοιο και δεν ασχολήθηκα.

Με αυτό που ασχολήθηκα όταν τελείωσε το τουρ ήταν η επίσκεψη στις κατακόμβες της μονής Convento de San Francisco. Και εδώ ήταν υποχρεωτική η ξενάγηση και υπήρχε επιλογή για αγγλικά ή ισπανικά. Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με τις κατακόμβες. Μου έδωσε και λίγο την αίσθηση ότι θέλαν να κάνουν κάτι αντίστοιχο με αυτές του Παρισιού, αλλά τις βρήκα κατα πολύ υποδεέστερες. Οι φωτογραφίες απαγορεύονταν κατά την διάρκεια της ξενάγησης.

Αφού τελείωσα με αυτό μετακινήθηκα λίγο πιο έξω απ'το κέντρο για να δω ότι έχει απομείνει από τα παλιά τείχη της πόλης.

Από εκεί φαίνονται οι φτωχογειτονιές της Λίμα να σκεπάζουν τους γειτονικούς λόφους. Απ'ότι μου είπαν Περουβιανοί εκείνο το κομμάτι είναι επικίνδυνο και ενώ ήταν συνηθισμένο να ανεβαίνει κόσμος σε εκείνο το λόφο για θέα, πλέον δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.

Η υπόλοιπη μέρα εξαντλήθηκε ολόκληρη στο κέντρο με φαγητά και ποτά με άτομα που είχα γνωρίσει. Δυστυχώς έφυγα γύρω στις 22:00 κι αν κάτι που μετάνιωσα σε αυτό το ταξίδι είναι ότι δεν βγήκα βράδυ στο ιστορικό κέντρο. Απ'ότι μου είπαν παιδιά, το τελευταίο βράδυ μου στη Λίμα, το ιστορικό κέντρο έχει πάρα πολλά ροκόμπαρα και αν ψάχνεις τέτοια φάση είναι η καλύτερη επιλογή. Από υπόγεια μέχρι ταράτσες που πρέπει να πεις συνθηματικό για να περάσεις. Μου είπαν συγκεκριμένα για ένα μαγαζί που είναι σαν να έχει βγει από ταινία τρόμου. Λες σαν έναν ηλικιωμένο άνθρωπο el mirador και σε αφήνει να μπεις σε ένα ασανσερ της κακιάς ώρας που σε βγάζει σε μια ταράτσα που είναι ροκάδικο από τις 3 μέχρι τις 7. Μακάρι να είχα ζήσει την εμπειρία και να έγραφα περισσότερα. Αυτό το μαγαζί όπως και πολλά ακόμα ροκάδικα, βρίσκονται πέριξ της πλατείας San Martín. Εδώ η περίφημη πλατεία και αριστερά στο βάθος ευαγγελιστές να δίνουν πόνο ακούραστα.

Την επόμενη ημέρα ήθελα να βάλω όλους τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία που ήθελα να επισκεφθώ. Ήμουν σε φάση ακόμα που έφτιαχνα πρόγραμμα και δεν ήξερα πόσες μέρες τελικά θα μείνω στη Λίμα. Το να τα κατάφερνα να δω τα πάντα γνωρίζοντας τους ρυθμούς μου μοιάζει με ανέκδοτο, αλλά το προσπάθησα! Ξεκίνησα με τον χώρο Pachacámac που ήταν ο μεγαλύτερος σε έκταση και που βρίσκεται γύρω στα 30 χλμ εκτός Λίμα. Πήρα uber για να πάω. Σε όλους τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία απ'όσο θυμάμαι η μάσκα ήταν υποχρεωτική. Φτάνω στο ταμείο και μου λέει ο υπάλληλος μπορείς να πας στον αρχαιολογικό χώρο, αλλά για το μουσείο θέλεις δύο μάσκες. Μία έχω του λέω και θέλω οπωσδήποτε να πάω στο μουσείο. Μπορείς να αγοράσεις μία απ'το κατάστημα με τα σουβενίρ μου λέει. Τι να κάνω δεν ήθελα με τίποτα να χάσω το μουσείο και πήγα και αγόρασα την μοναδική μάσκα που είχε με κάτι μάτια σαν ερπετού μπροστά. Δεν γινόταν αλλιώς. Όταν αντίκρισα το είδωλο του Pachacámac ένιωσα δέος και ξέχασα και διπλές μάσκες και τα πάντα.

Εδώ είδα για πρώτη φορά κάτι που θα έβλεπα και σε επόμενα μουσεία. Τους Περουβιανούς να τονίζουν τα πλιάτσικα που έκαναν οι Ισπανοί στους αρχαίους ναούς τους. Ή σε άλλα σημεία είχαν ένα κατεστραμμένο άγαλμα και από πάνω μια εικόνα που το έδειχνε ολοκληρωμένο με την επιγραφή έτσι θα το βλέπατε αν δεν το είχε καταστρέψει η Ισπανική καθολική εκκλησία. Μου άρεσαν αυτές οι πινελιές. Όπως και ότι διαφήμιζαν αρχαιολογικούς χώρους των Ίνκας του Εκουαδόρ στα μουσεία τους.

Σχετικά με τον αρχαιολογικό χώρο του Pachacámac. Για εμένα είναι ένα άχαστο μέρος αν βρεθείτε στη Λίμα, αλλά μπορώ να φανταστώ κάποιον να λέει ότι είναι ένας διαλυμένος χώρος. Ουσιαστικά βλέπεις τα θεμέλια ναών και πυραμίδων σε μια αχανή έκταση που θέλει πολύ περπάτημα για να την καλύψεις.

Στο ψηλότερο σημείο βρίσκεται ίσως το εντυπωσιακότερο κομμάτι του χώρου που είναι ο ναός του ήλιου.

Από εκεί έχεις εικόνα του χώρου από ψηλά. Στο βάθος φαίνεται άλλη μια φτωχοσυνοικία, η σύγχρονη Pachacámac.

Αλλά και θέα στην ακτή. Στο βάθος φαίνεται και αρένα για ταυρομαχίες που οι Περουβιανοί κάνουν μέχρι σήμερα.

Το πιο καλά ανακατασκευασμένο/συντηρημένο κτίριο του χώρου είναι το Palacio de las Mamacuna που λόγω κάποιου σεισμού παραμένει ασταθές και δυστυχώς δεν είναι επισκέψιμο. Στα τείχη του άραζαν gallinazos. Και σε αυτό τον χώρο και στο Chan Chan που τα gallinazos πετούσαν χαμηλά δεν θα τόλμαγα να κρατάω κάτι φαγώσιμο.

Κι εδώ τα gallinazos από κοντά.

Από εκεί έφυγα πάλι με uber, ήταν εύκολο να βρω, και ζήτησα να με πάει απευθείας στο αρχαιολογικό μουσείο του Περού. Στη διαδρομή μου έδειξε ένα υδροβιότοπο που ονομάζεται pantanos de villa και μου είπε ότι έχει φλαμίνγκο. Δεν είχα χρόνο να τον επισκεφθώ. Όταν φτάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο με μεγάλη χαρά διαπίστωσα ότι είχε δωρεάν είσοδο, περίεργο πράγμα για τη δική μου γκαντεμιά σκέφτηκα. Γρήγορα συνειδητοποίησα ότι η γκαντεμιά δεν είχε φύγει ποτέ και ότι μόνο ένα μικρό κομμάτι του μουσείου είναι επισκέψιμο. Το καλύτερο κομμάτι ήταν σε κατάσταση συντήρησης και φυσικά μη επισκέψιμο. Τρελή ξενέρα.

Από εκεί πήγα με τα πόδια (δεν είναι μακριά) στο άλλο μουσείο που ήθελα πολύ να δω το larco. Καταπληκτικό μουσείο, καταπληκτική συλλογή με τα πανέμορφα κεραμικά που σχεδίαζαν οι προκολομβιανοί πολιτισμοί. Έχουν ανοιχτή για επίσκεψη και την αποθήκη τους που αρκεί για να καταλάβεις τον άπειρο αριθμό εκθεμάτων που έχουν.

Το στομάχι μου είχε κολλήσει στην πλάτη με το ασταμάτητο περπάτημα και χάζεμα αρχαίων απ'το πρωί. Χωρίς να το σκεφτώ και χωρίς καν να διαβάσω κριτικές έκατσα στο εστιατόριο του μουσείου. Ντάξει. Το καλύτερο φαγητό που έφαγα σε αυτό το ταξίδι! Δεν υπήρχε αυτό το πράγμα. Έφαγα causa limeña, lomo saltado, μους lúcuma και ήπια pisco sour. Όλα τέλεια! Για αυτά έδωσα κάπου μεταξύ 140-150. Φυσικά είναι ακριβό, αλλά το ευχαριστήθηκα!

Σκαστός απ'το φαΐ, πήγα στον σταθμό των λεωφορείων όπου θα έφευγα με νυχτερινό λεωφορείο για Huaraz.

 

[Yorgos]

Πάρα πολύ όμορφα! Και συνυπογράφω και για το εστιατόριο του Larco, αν και ολίγον υπερτιμημένο είναι πολύ καλό και σε υπέροχο χώρο. Φαντάζομαι ότι μπήκες και στην αίθουσα με τα ερωτικά εκθέματα; (μου φάνηκε περίεργο που δεν το ανέφερες).

 

[KIKI]

Ωραίο ταξίδι. Περιμένω τη συνέχεια....

 

[evaT]

Κρίμα που έχασες τα ροκάδικα, θα είχε ενδιαφέρον η ματιά σου!
Ανυπομονούμε για το παρακάτω!

 

[Kyriakao]

Μου είπαν συγκεκριμένα για ένα μαγαζί που είναι σαν να έχει βγει από ταινία τρόμου. Λες σαν έναν ηλικιωμένο άνθρωπο el mirador και σε αφήνει να μπεις σε ένα ασανσερ της κακιάς ώρας που σε βγάζει σε μια ταράτσα που είναι ροκάδικο από τις 3 μέχρι τις 7.

Ειμαι σιγουρος @psilos3 , οτι το εχεις βαλει ηδη στη λιστα σου....

 

[psilos3]

Ειμαι σιγουρος @psilos3 , οτι το εχεις βαλει ηδη στη λιστα σου....

Αν καταφέρω να τη κάνω κάποια στιγμή την εκδρομή, ξεκινάω απ' αυτό...