Εσθονία Λεττονία Λιθουανία Φινλανδία Καλοκαίρι με …δόσεις Βαλτικής

[psilos3]

Συνέχεια εντός Vibrant Vecrīga



Ένα μίνι σόου της φρουράς μπροστά από το μνημείο της ελευθερίας «Brīvības piemineklis» με οδήγησε κι εμένα μαζί με άλλους τουρίστες προς τα ‘κει, μιας και το ύψους 42 μέτρων δημιούργημα του 1935 είναι σίγουρα το πιο αναγνωρίσιμο της πόλης, όχι μόνο για να τιμήσει τους στρατιώτες του πολέμου της ανεξαρτησίας (λόγος για τον οποίο φτιάχτηκε) αλλά και γιατί αποτελεί το επίκεντρο των δημοσίων εκδηλώσεων:

Ήταν μια καλή ευκαιρία να επιστρέψω προς το κεντρικό πάρκο Bastejkalna περνώντας τη γέφυρα Alexander, με το μεσημέρι να είναι πλέον χαρά θεού και τους ντόπιους να ξεχύνονται μαζί με τους επισκέπτες στα γρασίδια και τα παγκάκια του, απολαμβάνοντας την ομορφιά και τη γαλήνη εντός αστικού ιστού:

Από αυτό το σημείο εκκινούσαν και τα μικρά πλοιάρια που εκτελούν περιηγήσεις στο κανάλι που διέρχεται του πάρκου αλλά και στον κυρίως ποταμό, κάτι που είχε σαφώς ενδιαφέρον αλλά δε προλάβαινα να κάνω:

Έπρεπε βλέπετε να συνεχίσω, περπατώντας προς την οχύρωση της παλιάς πόλης και τον πύργο της πυρίτιδας «Pulvertornis» που χτίστηκε το 1650 και ανακαινίστηκε το 1940 ως μέρος πλέον του Λετονικού πολεμικού μουσείου:

Τα πολύ ωραία μαγαζάκια που βρίσκονται παραπλεύρως των τειχών με τράβηξαν προς στιγμής, έπρεπε όμως να συνεχίσω πιστά το πρόγραμμα μου την εξαιρετικής ομορφιάς αυτή περιοχή:

Ο χάρτης με οδηγούσε στον αρχιεπισκοπικό καθεδρικός ναός της Ρίγας και κύρια καθολική εκκλησία στη Λετονία «svētā Jēkaba katedrāle» που πρωτοαναφέρεται στις γραφές κατά τον 13ο αιώνα:

Ένας εκ των επτά δρόμων που καταλήγουν στην περίφημη πλατεία «Dome» έβγαλε κι εμένα σ’ αυτή, μια πλατεία που θα επανερχόμουν κι άλλες φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας, καθώς εκτός από το γεγονός ότι είναι η μεγαλύτερη της παλιάς πόλης περιβάλλεται κι από αρχιτεκτονικά μνημεία & κτίρια του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα:

Προείχε σίγουρα μια βόλτα και για φωτογραφικούς μεταξύ άλλων λόγους στην υπέροχη αυτή γειτονιά, ξεκινώντας από τον δρόμο Pils iela που οδηγεί στο ναό «Sāpju Dievmātes baznīca» ,μια Ρωμαιοκαθολική εκκλησία του 1785:

Δύο στενά πιο δίπλα συναντά κανείς ακόμα ένα σπουδαίο ναό με πλούσια ιστορία, τη Λουθηρανική εκκλησία «Reformatu Bralu Evangeliski» που άγνωστο γιατί είχε μπροστά του τη σημαία της Δανίας:

Έχοντας περάσει πλέον οι μέρες, θεωρώ πως στα μάτια μου αυτό ήταν και το καλύτερο σημείο του ιστορικού κέντρου, με τις εικόνες που βλέπω και μοιράζομαι να το επιβεβαιώνουν συνεχώς:

Κάπως έπρεπε να καταλαγιάσει όλη αυτή η συγκίνηση και τι καλύτερο από μια λαχταριστή ΙΡΑ σ’ έναν εκπληκτικό χώρο που δε πρέπει να χάσει κανένας επισκέπτης της Ρίγας, με το όνομα «Ms&Mr Beer» και ομολογουμένως ιδιαίτερη βιομηχανική διακόσμηση. Φαίνεται το ‘χουν έθιμο σ’ αυτήν εδώ την πόλη να κοτσάρουνε κι ένα παλιό αμάξι μέσα σε κάθε μπαρ, δεν εξηγείται αλλιώς:

Αφού ευχαριστήθηκα μπύρα και μουσικές βγήκα έξω συνεχίζοντας τη βόλτα μου, βλέποντας αρκετό κόσμο να έχει στραμμένες τις κάμερες του στα οικήματα που βλέπετε, τα οποία έμαθα αργότερα ότι αφορούν τρία ιστορικά σπίτια της παλιάς πόλης χτισμένα κολλητά και ονομάζονται «τρία αδέλφια» εδώ και αιώνες, μιας και ο θρύλος αναφέρει πως χτίστηκαν από τρεις άνδρες της ίδιας οικογένειας. Σήμερα στεγάζουν το Λετονικό Μουσείο Αρχιτεκτονικής και την Εθνική Διοίκηση Πολιτιστικής Κληρονομιάς:

Είχα σκοπό να ξαναπεράσω από την πλατεία Dome, μόνο που δε σας έδειξα το λόγο για τον οποίον ονομάζεται έτσι που φυσικά δεν είναι άλλος από τον καθεδρικό της Ρίγας «Rīgas Doms» ,έδρα του αρχιεπισκόπου κι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα ορόσημα στη Λετονία που κουβαλάει κι αυτός αιώνες ιστορίας μιας και χτίστηκε το 1211!

Στα πλαίσια της ίδιας αναζήτησης κατηφόρισα ακόμη κεντρικότερα και δεν άργησα να φτάσω στον οίκο των Μαυροκέφαλων «Melngalvju nams» ,ένα εξίσου ιστορικό κτήριο που ανακατασκευάστηκε πλήρως καθώς είχε καταστραφεί στον Β’ Π.Π. που αρχικά ανεγέρθηκε το 1334 ως αποθήκη, αλλά κατόπιν καθιερώθηκε ως χώρος συνάντησης κι εορτασμού των εμπόρων, παίρνοντας το τελικό όνομα του κατά τον 15ο αιώνα από την αδελφότητα των Μαυροκέφαλων:

Βρισκόμουν ήδη πολύ κοντά στο ναό «Rīgas Svētā Pētera baznīca» που έβλεπα και ξαναέβλεπα μεταξύ άλλων σημείων και από το παράθυρο του δωματίου μου και σκόπευα να μπω, κάτι που δεν έκανα όμως μόλις διαπίστωσα ότι είχε ακριβή σχετικά είσοδο για μια απλή βόλτα, πολύ κόσμο στην αναμονή κι επίσης έκλεινε σε λίγα λεπτά της ώρας, αρκούμενος μόνο στη φωτογράφιση του, όπως και στου διπλανού ναού «Svētā Jāņa» ,ακόμη ενός που κρατάει από τον 16ο αιώνα κατά τις αναφορές:

Μπορεί να ήθελα να φωτογραφίσω από ψηλά αυτή την πόλη ωστόσο τελικά όσο σκέφτομαι την περιπλάνηση στα πλακόστρωτα της δεν ήταν κάτι που μου κόστισε. Ένα από τα σύμβολα της (χρησιμοποιείται και στο ευρωμπάσκετ του 25) είναι το αγαπημένο μας αιλουροειδές, που μπορεί να δει κάποιος στο οίκημα «Kaķu nams» κτίσης του 1909, με ουκ ολίγες θρυλικές ιστορίες να το συνοδεύουν:

Δίχως να το υπολογίσω έφτασα πάνω στο γνωστό εμπορικό πεζόδρομο Kaļķu, με το μάτι μου να πέφτει κατευθείαν σ’ ένα περίπτερο με πινακίδες οικονομικής υποστήριξης της Ουκρανίας που το δούλευαν αμούστακα παιδιά, στολισμένο σημαίες των ταγμάτων Αζοφ προκειμένου να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του. Μεταβολή και πίσω προς το ποτάμι, καθώς ήθελα να υλοποιήσω το επόμενο μου σχέδιο:

Η κατάσταση σήκωνε απεγνωσμένα μία -τουλάχιστον- μπύρα κι αυτό έπρεπε να γίνει σωστά, σε ένα από τα καλύτερα ίσως μπαρ/ρεστοράν της Ρίγας που μεταξύ άλλων είχα διαβάσει κι εδώ μέσα και δεν άργησα να ανακαλύψω βλέποντας τον κόσμο στην είσοδο του:

Το «Ala Pagrabs» είναι από εκείνες τις υπόγειες ατμοσφαιρικές παμπ που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτεί όποιος περνάει από τούτη δω την πόλη, φαντάζομαι μπορείτε να καταλάβετε τον λόγο από τις εικόνες. Ο νεαρός σχετικά μπάρμαν κατάλαβε μάλιστα αμέσως ότι είμαι Έλληνας από την προφορά (!) μιας και είχε περάσει ένα χρονικό διάστημα λόγω Erasmus στα μέρη μας. Ήταν καλό παρεάκι για τις απογευματινές μου μπυρίτσες, δε μπορώ να πω:

Βγαίνοντας διαπίστωσα τον πιο σοβαρό λόγο που πρέπει να ταξιδεύει κάποιος με παρέα κι όχι μόνος όπως εγώ:

Ας είναι, είχα βάλει ήδη πλώρη για το ξενοδοχείο

Κάτι καλό είχα κατά νου για τη συνέχεια…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12
• …

  Go to chapter

  Go
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 10 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[chris7]

Καλοκαίρι με …δόσεις Βαλτικής​

Σιγά την πρωτοτυπία ρε ψηλέ θα μου πείτε και θα ‘χετε απόλυτο δίκιο μιας και το παραπάνω σενάριο σίγουρα δεν αποτελεί κάτι διαφορετικό απ’ όσα αντίστοιχα έχουμε διαβάσει κατά καιρούς.
Η συγκεκριμένη τετράδα χωρών είναι θα έλεγε κανείς «νόρμα» μεταξύ ταξιδιωτών, πόσο μάλλον κατά τη θερινή περίοδο που οι περισσότεροι είτε έχουν παραπάνω μέρες να διαθέσουν είτε απλά αποζητούν ένα δροσερό βόρειο προορισμό.

Το πιο φυσιολογικό υπό αυτές λοιπόν τις συνθήκες είναι κάποιος να δει μονοκοπανιά όλες τις Βαλτικές, να χώσει και κανένα Ελσίνκι είτε στην αρχή είτε στο τέλος -αναλόγως ποια πτήση τον εξυπηρετεί- και να φτιάξει έτσι ένα ταξίδι λίγο – πολύ προδιαγεγραμμένο, καθώς παίζει ρόλο η ευκολία της μετάβασης από τη μια χώρα στην άλλη που εξυπηρετεί αυτά τα σχέδια, είτε οδικώς, με τρένο, είτε με οικονομική πτήση από τις πολλές που υπάρχουν διαθέσιμες, αλλά ακόμα και με πλοίο όπου αυτό είναι εφικτό.

Συμφωνούμε ως εδώ; Νομίζω ναι απαντώ με σιγουριά, μιλώντας πάντα για το σύνηθες της υπόθεσης εργασίας που αναλύουμε. Να όμως που εγώ ως γνωστός περίεργος έμελλε να το αλλάξω και αυτό, όχι ακριβώς επειδή το ήθελα, αλλά ίσως περισσότερο επειδή προέκυψε, ή αν θέλετε επειδή μια αλληλουχία γεγονότων με οδήγησε σε αυτό τον ανισόρροπο σχεδιασμό που με έφερε δύο φορές μέσα σε δυο μήνες του καλοκαιριού του 2025 στην ίδια πλευρά τις Βαλτικής, κάτι που φυσικά θα αναλύσω εκτενώς.

Κάστρο Trakai, Βίλνιους, Λιθουανία
View attachment 510173

Αρχικά ήταν μια προσφορά της Air Baltic που πετάει τα τελευταία χρόνια από τη Θεσσαλονίκη και μου έκλεισε το μάτι για το αγαπημένο μου τριήμερο του Πνεύματος, που είχε ως απώτερο σκοπό τη μετάβαση μου στη Λιθουανία και το Βίλνιους (με σύνδεση στη Ρίγα) για ένα τριήμερο.

Melngalvju nams, Ρίγα, Λετονία
View attachment 510174

Κατόπιν προέκυψε μια ευκαιρία από τις καλές της λατρεμένης Ryan που συνέδεσε εδώ και λίγο καιρό το Ελσίνκι με την πόλη μας που όπως αντιλαμβάνεστε δεν άφησα να πάει χαμένη για τον 15αύγουστο, έτσι απλά για να βρίσκεται.
Τι έμενε; Μα μια ωραία ακόμη προσφορά της Aegean που με έβαλε στον πειρασμό να κλείσω πολύ οικονομικά για μετάβαση και πάλι στη Ρίγα κλείνοντας τον κύκλο, ή καλύτερα αυτό το ταξιδιωτικό τουρλουμπούκι του καλοκαιριού.

Stephen The Seagull, Ταλίν, Εσθονία
View attachment 510175

Ένα καλοκαίρι που για προσωπικούς λόγους είχα εξ αρχής αποφασίσει να το περάσω μακριά από τα αγαπημένα μου νησιά, οπότε όλος αυτός ο ανορθόδοξος σχεδιασμός ίσως ήταν και λίγο ευκαιρία ασχέτως που δεν είχα εξ’ αρχής κάτι τέτοιο στο μυαλό μου.

Senaatintori, Ελσίνκι, Φινλανδία
View attachment 510176

Κάπως έτσι όμως δε φτιάχνονται καμιά φορά κάποια όμορφα ταξίδια;
Προκύπτουν βάσει εξέλιξης κι ευκαιριών, κάτι που όπως διαπιστώνω τα τελευταία χρόνια μόνο κακό δεν είναι.

Ας πάμε παρέα να δούμε αναλυτικότερα τι και πώς...

Μπράβο ψηλέ.
Πάντα τέτοια.
Περιμένουμε την συνέχεια

 

[fenia42]

Τελείωνε ! Έχεις και Αφρική

 

[psilos3]

Μπράβο ψηλέ.
Πάντα τέτοια.
Περιμένουμε την συνέχεια

Να είσαι καλά! Η συνέχεια στην οθόνη αναλυτικά.

Τελείωνε ! Έχεις και Αφρική

Κάθε πράμα στον καιρό του. Για εκεί ετοιμάζω υπερπαραγωγή!

 

[psilos3]

Προετοιμασία & σχεδιασμός



Αναφέρθηκα ήδη στα αεροπορικά και την απουσία κάθε λογικής έτσι όπως τα έφερε η φάση, ωστόσο μόνο παράπονο δεν έχω τελικά τώρα που το σκέφτομαι, καθώς τα 310 περίπου ευρώ (147 Air Baltic, 110 Aegean, 45 Ryan) για δύο διαφορετικές μεταβάσεις τα λες ανεκτά. Θεσσαλονίκη - Βίλνιους και πίσω στην πρώτη περίπτωση μέσω Ρίγας, Θεσσαλονίκη – Ρίγα μέσω Αθηνών στη δεύτερη κι επιστροφή Ελσίνκι – Θεσσαλονίκη.

Για το μεγάλο κόστος των διαμονών τα λέμε και τα ξαναλέμε τον τελευταίο καιρό όλο και πιο πολύ, πόσο μάλλον στην περίπτωση του μεμονωμένου ταξιδιώτη καλή ώρα που όλα διαιρούνται με τη μονάδα. Τι να κάνω, αυτό ήταν το τίμημα, έτσι με κυριότερο κριτήριο το βολικό της τοποθεσίας και όσο πιο προσιτά οικονομικό γινόταν προχώρησα στις εξής κρατήσεις:

• City Hotels Rūdninkai στην πόλη του Βίλνιους και κόστος 111€ για δύο βράδια μέσω booking.
• Three Crowns Residents στο Ταλίν με κόστος 106€ για δύο βράδια από την ίδια πλατφόρμα
• Hestia Hotel Draugi στη Ρίγα επίσης μέσω booking στα 132€ για δύο βράδια
• Scandic Helsinki Hub στο Ελσίνκι μέσω του Hotels και τιμή περίπου 94€ για ένα βράδυ βάσει προσφοράς που έτρεχε.

Μπορεί το σύνολο να κρίνεται κάπως τσουχτερό για το άθροισμα μιας εβδομάδας διαμονών (κόστος που δε ξέρω αν μπορούσε να διαφοροποιηθεί αν περίμενα λίγο περισσότερο και δε τα έκλεινα βιαστικά), υπήρχε όμως το πρωινό γεύμα στα τρία τελευταία γεγονός που έπαιξε το ρόλο του, με τις επιλογές να κρίνονται απόλυτα εύστοχες ως προς την ποιότητα αλλά ακόμα περισσότερο ως προς τις θέσεις στο κέντρο των πόλεων, κάτι πολύ σημαντικό για τέτοια μικρά ταξίδια.

Το επόμενο που έπρεπε να έχω κατά νου ήταν οι μετακινήσεις, που επίσης απαιτούσαν σκέψη και ένα κάποιο προγραμματισμό. Κατέληξα έτσι αρχικά στη μετάβαση με το αγαπημένο flixbus από τη Ρίγα στο Ταλίν με κόστος 14,50€, το οποίο μετά προσάρμοσα ξανά σε βολικότερο ωράριο χωρίς χρέωση:

Για το δρομολόγιο μεταξύ Ταλίν – Ελσίνκι που η επιλογή του πλοίου (άλλο που δεν ήθελα) αποτελούσε μονόδρομο, έκανα την κράτηση μου μέσω της εφαρμογής της «Tallink Silja» σε κόστος 39,30€:

Πιο πολύ για να έχω συνέπεια στο πρόγραμμα μου έκλεισα και το δρομολόγιο του τρένου μεταξύ Βίλνιους – Τρακάι από την πλατφόρμα της LTG_LINK του Λιθουανικού σιδηροδρόμου σε μικρό κόστος τύπου 3-4 € που δε θυμάμαι ακριβώς:

Τέλος, ένα ακόμα αξιοθέατο που ανακάλυψα και πληροφορήθηκα λίγες μέρες πριν φύγω (τη δεύτερη φορά) ήταν και το μουσείο Kiek in de Kök μαζί με τις στοές Bastion, και πάλι καλά που έγινε αλλιώς θα έχανα ίσως το καλύτερο, κλείνοντας εισιτήριο κόστους 16€ μέσω της επίσημης ιστοσελίδας προκειμένου να μην έχω δυσάρεστες εκπλήξεις.

Ήμουν έτοιμος; Όχι ακόμα.
Που πήγαινα απροετοίμαστος και δίχως διάβασμα του Travelstories και ηλεκτρονικής όπως πάντα κατάρτισης των χαρτών μου; Κυριολεκτικά πουθενά!

Ευτυχώς οι πληροφορίες για το συγκεκριμένο σετ πόλεων αφθονούν στην κοινότητα μας.
Τώρα μάλιστα, μπορούσα να δηλώσω ετοιμότητα.

 

[Sassenach77]

ανισόρροπο σχεδιασμό που με έφερε δύο φορές μέσα σε δυο μήνες του καλοκαιριού του 2025 στην ίδια πλευρά τις Βαλτικής,

Το να πας δύο φορές σε σύνολο 6-7 ημερών και να επισκεφτείς αυτές τις 4 χώρες δεν έχει και πολύ μεγάλη διαφορά απο τη βδομάδα που αφιερώνουν όλοι για να πάνε σε αυτές τις χώρες. Το "ανισόρροπο" είναι να αφιερώσεις παράδειγμα 2 βδομάδες για να δεις ας πούμε μιάμιση χώρα της Βαλτικής. Αυτή η εντύπωση μου έχει δημιουργηθεί τουλάχιστον.

Τα αεροπορικά για συγκεκριμένες μέρες μου έβγαιναν πάνω απο 400€ κάτι που μου φαινόταν υπερβολικό. Ή τέλος πάντων μου καθόταν στραβά για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς..

 

[psilos3]

Το να πας δύο φορές σε σύνολο 6-7 ημερών και να επισκεφτείς αυτές τις 4 χώρες δεν έχει και πολύ μεγάλη διαφορά απο τη βδομάδα που αφιερώνουν όλοι για να πάνε σε αυτές τις χώρες. Το "ανισόρροπο" είναι να αφιερώσεις παράδειγμα 2 βδομάδες για να δεις ας πούμε μιάμιση χώρα της Βαλτικής.

Εξαρτάται, αυτό είναι και θέμα προτεραιοτήτων αλλά και πολυτέλειας χρόνου του καθενός. Στην περίπτωση μου το ένα έφερε τ' άλλο. Σαφώς και είναι πολύ ωραίο να βλέπεις ότι περισσότερο γίνεται σε μια χώρα κι όχι μια πόλη μεμονωμένα, δε βγαίνει σε όλους όμως.
Έχεις δίκιο για τον κανόνα, αυτό έχω καταλάβει κι εγώ, 7-10 μέρες.

Τα αεροπορικά για συγκεκριμένες μέρες μου έβγαιναν πάνω απο 400€ κάτι που μου φαινόταν υπερβολικό.

Είναι υπερβολικό. Ευτυχώς που μας έβαλε η Ryan το Ελσίνκι στο κόλπο. Κοτσάρεις και καμιά προσφορά της AirBaltic ή Aegean και βγαίνει.

 

[paulie_walnuts]

α ρε φιλαράκι το έκανα εν μέρει πέρυσι (Ελσίνκι - Ταλίν), φέτος μου έλειψε η δροσιά, οι σάουνες και τα ψωμάκια κανέλλας, με βλέπω ξανά του χρόνου προς τα πάνω

 

[psilos3]

α ρε φιλαράκι το έκανα εν μέρει πέρυσι (Ελσίνκι - Ταλίν), φέτος μου έλειψε η δροσιά, οι σάουνες και τα ψωμάκια κανέλλας, με βλέπω ξανά του χρόνου προς τα πάνω

Δροσιά κυρίως στο Ελσίνκι που σε κάποια φάση είχε 15-16 βαθμούς, όνειρο, στο Ταλλινν ιδροκόπησα με 22-23 να φανταστείς, ακόμα το θυμάμαι.

 

[Sassenach77]

Εξαρτάται, αυτό είναι και θέμα προτεραιοτήτων αλλά και πολυτέλειας χρόνου του καθενός. Στην περίπτωση μου το ένα έφερε τ' άλλο. Σαφώς και είναι πολύ ωραίο να βλέπεις ότι περισσότερο γίνεται σε μια χώρα κι όχι μια πόλη μεμονωμένα, δε βγαίνει σε όλους όμως.

Δεν ξέρω πως προέκυψε αυτό απο τα λεγόμενα μου. Σχολίασα μόνο το "ανισόρροπο" που έγραψες για το σχεδιασμό του ταξιδιού σου που εγώ το βρίσκω ισορροπημένο, τουλάχιστον βάση των ταξιδωτικών συνηθειών που βλέπω. Το οτι το "έσπασες" σε δύο κομμάτια δεν έχει και πολύ σημασία για μένα τουλάχιστον.
Αλλά αφού το αναφέρεις, και χωρίς να θέλω να καταχραστώ το χώρο της ιστορίας σου, θεωρώ οτι ο μέσος Έλληνας που ενδιαφέρεται για τα ταξίδια μπορεί να αφιερώσει μία βδομάδα εύκολα για να κάνει ένα ταξίδι. Άρα δεν είναι θέμα πολυτέλειας χρόνου η επιλογή των ταξιδιωτικών προορισμών για μία βδομάδα, αλλά μόνο θέμα επιλογών και προτεραιοτήτων. Ο καθένας όπως βολεύεται.

 

[psilos3]

Το οτι το "έσπασες" σε δύο κομμάτια δεν έχει και πολύ σημασία για μένα τουλάχιστον.

Φαινομενικά δεν έχει λογική γι' αυτό και το έγραψα έτσι, ωστόσο ήταν κάτι που προέκυψε, δεν έγινε βάσει σχεδίου. Αν το ήξερα ή το υπολόγιζα εκ των προτέρων ίσως κι εγώ να το έκανα σε μια βδομάδα όλο το πλάνο μονοκοπανιά.

Άρα δεν είναι θέμα πολυτέλειας χρόνου η επιλογή των ταξιδιωτικών προορισμών για μία βδομάδα, αλλά μόνο θέμα επιλογών και προτεραιοτήτων.

Σαφώς, το ίδιο ακριβώς λέμε, άλλος εφόσον έχει μια βδομάδα διαθέσιμη μπορεί να θέλει να την αφιερώσει σε μια πόλη μόνο, εγώ συνήθως κοιτάω κάτι περισσότερο ή πιο μακρινό.

 

[psilos3]

Εν αρχή ην το Vilnius



Επιστροφή στο αγαπημένο καλοκαιρινό τριήμερο λοιπόν και μετά από ένα σίγουρα ευχάριστο διάλειμμα τον Ιούνη του ’24 στα Διαπόντια νησιά, αυτό του ’25 ήταν που θα επέστρεφα εμφατικά στα γνωστά ταξίδια του εξωτερικού. Εύκολη πτήση, δύσκολη ώρα η 3:30 το ξημέρωμα μιας και δε προλαβαίνεις να κοιμηθείς καθόλου…

‘Έτσι βασανιστικά λόγω αυπνίας κύλησαν οι ώρες μέχρι να πρωτοαντικρίσω από το παράθυρο μου τις όμορφες και κατάφυτες ακτές της Βαλτικής πάνω από τη Ρίγα. Στις 6 το πρωί είχαμε κιόλας προσγειωθεί κι αφού πήρα κάτι να τσιμπήσω από το πανάκριβο κατά τα άλλα αεροδρόμιο περίμενα την επόμενη πτήση της Air Baltic με τελικό μου προορισμό το Βίλνιους:

Μισή ώρα με 40 λεπτά κράτησε κι αυτή, οδηγώντας με πολύ γρήγορα προς την έξοδο του ιδιαίτερα ωραίου και συνάμα μικρού αεροδρομίου, προκειμένου να μπω αμέσως στο αστικό λεωφορείο για τον κεντρικό σταθμό της πόλης με κόστος μόλις 0,90€.

Η τύχη μου στο ξενοδοχείο όπου έφτασα 10 λεπτά μετά περπατώντας ήταν αντιστρόφως ανάλογη με την κούραση μου, μαθαίνοντας ότι θα παραλάβω το δωμάτιο στην καλύτερη περίπτωση κατά τη μία, με την ώρα να είναι ακόμα εννιά. Ας είναι, συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια, καφεδάκι στο απέναντι καφέ για δυνάμεις, φωτογραφική στα χέρια και βουρ για εξερεύνηση της πόλης, αρχής γενομένης από τον μπαρόκ ναό «Visų Šventųjų» του 17ου αιώνα και τους πάγκους των μικροπωλητών με τα ρετρό αντικείμενα απέναντι του:

Ήταν ουσιαστικά οι πρώτες μου προσπάθειες να προσαρμοστώ στην περιοχή, με την ευκαιρία όμως της ώρας που είχα στη διάθεση μου να μπορέσω να «βγάλω» από τον χάρτη ορισμένα αξιοθέατα. Γι’ αυτό το λόγο ίσως έφτασα μέχρι τον πεζόδρομο «Aušros Vartų g» όπου αν κάτι ξεχωρίζει είναι η ιστορική πύλη της πόλης κατασκευής του 15ου αιώνα με το όνομα «Aušros vartai» όπου πάνω της δεσπόζει ακόμη ένας ναός με τη γνωστή εικόνα της παναγίας, κάτι που έκανε αρκετούς να κοντοσταθούν για να τον θαυμάσουν:

Το δικό μου μέλημα όμως μόλις πέρασα την πύλη ήταν να κατευθυνθώ προς την κλειστή αγορά «Halės Turgus» όπου εκτός της συνηθισμένης φωτογράφισης και της αγαπημένης περιήγησης μου ανά τον κόσμο έψαχνα και κάτι σε φαγώσιμο:

Γεγονός είναι πως το Βίλνιους διαθέτει πληθώρα ναών και ο «Šv. Kazimiero» ήταν ακόμα ένας που θα έβλεπα για αρκετές φορές μέσα στο τριήμερο μιας και βρίσκεται σε κομβικό σημείο του κέντρου της πόλης, όπου θα βρισκόμουν κι εγώ λίγο μετά:

Η ηλιόλουστη μέρα με την τόση-όση ζέστη βοηθούσε εξαιρετικά να αποτυπωθεί στο φακό η όμορφη αυτή πόλη και το ιστορικό της κέντρο που πλέον κινούμουν:

Πλακόστρωτοι δρόμοι –πεζοδρομημένοι και μη- με οδηγούσαν απ’ το ένα σημείο στο άλλο με ιδιαίτερη ευκολία, καταλήγοντας ως το παλάτι «Šuazelių»

Εκεί βρίσκεται και το προεδρικό μέγαρο της Λιθουανίας στο οποίο θα επανερχόμουν λίγο αργότερα, φροντίζοντας πρωτίστως να δω την περιοχή:

Ένα υπέροχο επισκέψιμο αίθριο στην πίσω πλευρά του μεγάρου οδηγούσε και πάλι στα κεντρικότερα σημεία μιας πόλης που δε σας κρύβω ότι μου είχε κάνει εντύπωση με το καλημέρα:

Καθώς προχωρούσα στην «Dominikonų g» διαπίστωσα ότι εκεί βρίσκεται ακόμη ένα αξιοθέατο της λίστας, ο ναός «Dvasios bažnyčia» περιστοιχισμένος από διάφορα κτήρια και με εντυπωσιακό (που θύμιζε ορθόδοξο ναό) εσωτερικό:

Θρησκευτικό ήταν και το επόμενο επισκέψιμο σημείο της λίστας μου, με τον μπαρόκ ναό «Kotrynos bažnyčia» ανακατασκευασμένο κατά τον 17ο αιώνα να αποτελεί ακόμη ένα χαρακτηριστικό τοπόσημο:

Όχι βέβαια σαν αυτό του δημαρχείο της πόλης «Rotušės aikštė» όπου συνάντησα κατά την επιστροφή μου, με μια μηχανοκίνητη μάζωξη φίλων της βέσπας να διεξάγεται στην πλατεία μπροστά του την ώρα εκείνη:

Εντάξει, στο ξενοδοχείο πήγαινα αλλά δεν έπρεπε πρώτα να με καλωσορίσω στην πόλη; Ένα πρώτο παγωμένο Pint στο «BIX Baras» ήταν νομίζω ο καλύτερος τρόπος.

Για πιο ελαφρύ ύπνο…