psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.741
- Likes
- 62.676
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία & σχεδιασμός
- Εν αρχή ην το Vilnius
- Διερεύνησης συνέχεια
- Η βόλτα στο κάστρο
- Στη Δημοκρατία της Ουζούπης
- Λιθουανία, για λίγο ακόμα
- Η πρώτη δόση Λετονίας
- Και η …επιστροφή
- Συνέχεια εντός Vibrant Vecrīga
- Απ’ το σούρουπο ως την αναχώρηση
- Επόμενη στάση: Εσθονία
- Στους πύργους και την κούφια γη
- Παραπλεύρως των τειχών
- Νυχτώνει στην παλιά πόλη του Tallinn
- Δεκαπενταύγουστος εν πλω
- Η συνέχεια στο Helsinki
- Φινλανδία για λίγο κι επιστροφή
- Αποτίμηση, συμπεράσματα & ταξιδιωτικός απολογισμός
Νυχτώνει στην παλιά πόλη του Tallinn
Ίδια συνταγή. Ίδιο σενάριο όπως και στη Ρίγα. Εφόσον αισθανόμουνπολύ καλύτερα, βούτηξα τη φωτογραφική μηχανή και ξεχύθηκα σούρουπο ακόμα στο Tallinn, θέλοντας ν’ αποτυπώσω αυτή την υπέροχη πόλη όσο καλύτερα μπορώ υπό τις υπάρχουσες συνθήκες:
Είναι αδύνατο να μη προσέξει κανείς την πρεσβεία της Ρωσίας στην οδό Pikk tn με τα πανό διαμαρτυρίας (μπερδεμένα και μη) λόγω του εν εξελίξει πολέμου, στην οποία βεβαίως υπάρχει διαρκής αστυνόμευση, όντας η μόνη παραφωνία σε μια πολύ ωραία κατά τα άλλα γειτονιά:
Η καλοκαιρία που κρατούσε από νωρίς συνεχιζόταν κι εκείνες τις ώρες, με κόσμο να γεμίζει τα καφέ και τα εστιατόρια της πόλης:
Αφού πέρασα από το λεγόμενο «Path of History» στο κέντρο της, με ποντισμένες τις ιστορικές της στιγμές στις πλάκες του μικρού πεζόδρομου,
κατευθύνθηκα ανατολικά, ξανά προς το ναό «Oleviste» όπως το μεσημέρι μιας και πέρα από τη φωτογραφία είχα και κάτι άλλο στο μυαλό μου:
Τι καλύτερο άλλωστε από ένα ημιυπόγειο ροκ μπαρ στο οποίο είχε πέσει το μάτι μου κι έπρεπε οπωσδήποτε να επιστρέψω; Το «300 klubi» είχε την παρεΐστικη ατμόσφαιρα που αποζητώ, κάνοντας με να πιώ τις πρώτες με ιδιαίτερη ευχαρίστηση.
Ο φιλόξενος μπάρμαν/ιδιοκτήτης αναρωτήθηκε τι κάνω εκεί, μιας και η υπόλοιπη οικογένεια του κατέβαινε στην Κρήτη, κάτι που προφανώς θα έπρεπε να κάνω κι εγώ ως Έλληνας.
Καλοκαίρι μακριά απ’ τα νησιά του απάντησα, χωρίς φυσικά να με καταλάβει, επισημαίνοντας μου παρόλα αυτά το πόσο τυχερός ήμουν μιας και ο καιρός από την επομένη χαλούσε…
Με αυτές τις σκέψεις συνέχισα το πρόγραμμα μου προς το ιστορικό κέντρο, αφού χαιρέτησα κι ευχαρίστησα για όλα:
Η νύχτα που πλέον είχε απλωθεί για τα καλά, έδινε έναν ιδιαίτερο τόνο σ’ αυτή την πόλη που παρατηρούσα πολύ καλύτερα απ' ότι το προηγούμενο βράδυ:
Θα πω για το Ταλλίνν κάτι που είχα πει και για το Εδιμβούργο, χωρίς να μπαίνω επ' ουδενί σε σύγκριση μεταξύ τους. Πιστεύω απλά πως αυτός ο σίγουρα προσεγμένος και διακριτικός φωτισμός του δίνει μια ιδιαίτερη γοητεία, ίσως απόκοσμη κάποιες φορές:
Μ’ ένα σάλτο ανέβηκα πάνω στο περβάζι ενός πάρκου για να φωτογραφίσω καλύτερα το ναό-μουσείο «Niguliste» από τη σωστή του ίσως πλευρά, πριν συνεχίσω να κατεβαίνω για άλλη μια φορά στην ημέρα παράλληλα με τα ανατολικά τείχη:
Στης σημειώσεις μου είχα ήδη μια πληροφορία από την @paefstra (τελικά ξέρει κι από μπαρ, όχι μόνο από γκαλερί) για ένα μπαράκι – Σοβιετικό απομεινάρι με το όνομα «Valli Baar» λέξεις που αμέσως άγγιξαν την ψυχούλα μου:
Αυτό βέβαια που δε περίμενα να δω ήταν η κοσμοπλημμύρα που επικρατούσε εκεί μέσα, όχι βέβαια πως με χάλασε, καθώς το σκαμπό στη γωνία του μπαρ παραδόξως με περίμενε για ένα σετ βότκα-μπύρα ως όφειλα. Καλές τιμές, πλαστικό ποτήρι γιατί είχαν τελειώσει τα γυάλινα, κωμικοτραγικές καταστάσεις από Εσθονές που μου μιλούσαν στη γλώσσα τους κι όχι μόνο (ρε τι πάθαμε στο Tallinn) αλλά και τουρίστες, σ’ ένα αμιγώς οικογενειακό κλίμα. Αυτά ακριβώς που μ’ αρέσουν!
Επειδή λίγο με πρήξανε με όλα αυτά, ήπια τα ποτά μου κι αναχώρησα κι αμέσως στάθηκα για φωτογραφίες στην όμορφη αυτή περιοχή, με αποκορύφωμα το «Sõprus» κτήριο του 1955 που αφορά τον πρώτο πολυκινηματογράφο στην Εσθονία και πλέον πολιτιστικό μνημείο:
Ήταν μια γλυκιά βραδιά και παρόλο που δεν επρόκειτο για Παρασκευή ή Σάββατο, έβλεπα αρκετό κόσμο στο δρόμο, κυρίως βέβαια έξω από τα μπαράκια όπως ήταν λογικό για εκείνη την ώρα:
Όχι πως ο πεζόδρομος και η κεντρική πλατεία πήγαινε πίσω, με τα καταστήματα εστίασης βέβαια να ετοιμάζονται για κλείσιμο -όσα δεν είχαν ήδη κλείσει- περασμένες 12.
Η δική μου διαδρομή ήταν προδιαγεγραμμένη όπως καταλαβαίνετε ήδη από το προηγούμενο βράδυ. Highlander Scottish Pub κι αφού ένας άλλος σουρωμένος τουρίστας με κούρασε όπως και όλο το μαγαζί ευτυχώς για λίγο, ήπια τελικά τις μπύρες μου παρέα μ’ έναν απρόσμενο φίλο:
Ήταν το καλύτερο κλείσιμο μιας μεγάλης μέρας και μιας εξίσου ωραίας βραδιάς, ως την ώρα που επέστρεφα στο ξενοδοχείο μου.
Το καλύτερο κλείσιμο στο Tallinn!
Ίδια συνταγή. Ίδιο σενάριο όπως και στη Ρίγα. Εφόσον αισθανόμουνπολύ καλύτερα, βούτηξα τη φωτογραφική μηχανή και ξεχύθηκα σούρουπο ακόμα στο Tallinn, θέλοντας ν’ αποτυπώσω αυτή την υπέροχη πόλη όσο καλύτερα μπορώ υπό τις υπάρχουσες συνθήκες:
Είναι αδύνατο να μη προσέξει κανείς την πρεσβεία της Ρωσίας στην οδό Pikk tn με τα πανό διαμαρτυρίας (μπερδεμένα και μη) λόγω του εν εξελίξει πολέμου, στην οποία βεβαίως υπάρχει διαρκής αστυνόμευση, όντας η μόνη παραφωνία σε μια πολύ ωραία κατά τα άλλα γειτονιά:
Η καλοκαιρία που κρατούσε από νωρίς συνεχιζόταν κι εκείνες τις ώρες, με κόσμο να γεμίζει τα καφέ και τα εστιατόρια της πόλης:
Αφού πέρασα από το λεγόμενο «Path of History» στο κέντρο της, με ποντισμένες τις ιστορικές της στιγμές στις πλάκες του μικρού πεζόδρομου,
κατευθύνθηκα ανατολικά, ξανά προς το ναό «Oleviste» όπως το μεσημέρι μιας και πέρα από τη φωτογραφία είχα και κάτι άλλο στο μυαλό μου:
Τι καλύτερο άλλωστε από ένα ημιυπόγειο ροκ μπαρ στο οποίο είχε πέσει το μάτι μου κι έπρεπε οπωσδήποτε να επιστρέψω; Το «300 klubi» είχε την παρεΐστικη ατμόσφαιρα που αποζητώ, κάνοντας με να πιώ τις πρώτες με ιδιαίτερη ευχαρίστηση.
Ο φιλόξενος μπάρμαν/ιδιοκτήτης αναρωτήθηκε τι κάνω εκεί, μιας και η υπόλοιπη οικογένεια του κατέβαινε στην Κρήτη, κάτι που προφανώς θα έπρεπε να κάνω κι εγώ ως Έλληνας.
Καλοκαίρι μακριά απ’ τα νησιά του απάντησα, χωρίς φυσικά να με καταλάβει, επισημαίνοντας μου παρόλα αυτά το πόσο τυχερός ήμουν μιας και ο καιρός από την επομένη χαλούσε…
Με αυτές τις σκέψεις συνέχισα το πρόγραμμα μου προς το ιστορικό κέντρο, αφού χαιρέτησα κι ευχαρίστησα για όλα:
Η νύχτα που πλέον είχε απλωθεί για τα καλά, έδινε έναν ιδιαίτερο τόνο σ’ αυτή την πόλη που παρατηρούσα πολύ καλύτερα απ' ότι το προηγούμενο βράδυ:
Θα πω για το Ταλλίνν κάτι που είχα πει και για το Εδιμβούργο, χωρίς να μπαίνω επ' ουδενί σε σύγκριση μεταξύ τους. Πιστεύω απλά πως αυτός ο σίγουρα προσεγμένος και διακριτικός φωτισμός του δίνει μια ιδιαίτερη γοητεία, ίσως απόκοσμη κάποιες φορές:
Μ’ ένα σάλτο ανέβηκα πάνω στο περβάζι ενός πάρκου για να φωτογραφίσω καλύτερα το ναό-μουσείο «Niguliste» από τη σωστή του ίσως πλευρά, πριν συνεχίσω να κατεβαίνω για άλλη μια φορά στην ημέρα παράλληλα με τα ανατολικά τείχη:
Στης σημειώσεις μου είχα ήδη μια πληροφορία από την @paefstra (τελικά ξέρει κι από μπαρ, όχι μόνο από γκαλερί) για ένα μπαράκι – Σοβιετικό απομεινάρι με το όνομα «Valli Baar» λέξεις που αμέσως άγγιξαν την ψυχούλα μου:
Αυτό βέβαια που δε περίμενα να δω ήταν η κοσμοπλημμύρα που επικρατούσε εκεί μέσα, όχι βέβαια πως με χάλασε, καθώς το σκαμπό στη γωνία του μπαρ παραδόξως με περίμενε για ένα σετ βότκα-μπύρα ως όφειλα. Καλές τιμές, πλαστικό ποτήρι γιατί είχαν τελειώσει τα γυάλινα, κωμικοτραγικές καταστάσεις από Εσθονές που μου μιλούσαν στη γλώσσα τους κι όχι μόνο (ρε τι πάθαμε στο Tallinn) αλλά και τουρίστες, σ’ ένα αμιγώς οικογενειακό κλίμα. Αυτά ακριβώς που μ’ αρέσουν!
Επειδή λίγο με πρήξανε με όλα αυτά, ήπια τα ποτά μου κι αναχώρησα κι αμέσως στάθηκα για φωτογραφίες στην όμορφη αυτή περιοχή, με αποκορύφωμα το «Sõprus» κτήριο του 1955 που αφορά τον πρώτο πολυκινηματογράφο στην Εσθονία και πλέον πολιτιστικό μνημείο:
Ήταν μια γλυκιά βραδιά και παρόλο που δεν επρόκειτο για Παρασκευή ή Σάββατο, έβλεπα αρκετό κόσμο στο δρόμο, κυρίως βέβαια έξω από τα μπαράκια όπως ήταν λογικό για εκείνη την ώρα:
Όχι πως ο πεζόδρομος και η κεντρική πλατεία πήγαινε πίσω, με τα καταστήματα εστίασης βέβαια να ετοιμάζονται για κλείσιμο -όσα δεν είχαν ήδη κλείσει- περασμένες 12.
Η δική μου διαδρομή ήταν προδιαγεγραμμένη όπως καταλαβαίνετε ήδη από το προηγούμενο βράδυ. Highlander Scottish Pub κι αφού ένας άλλος σουρωμένος τουρίστας με κούρασε όπως και όλο το μαγαζί ευτυχώς για λίγο, ήπια τελικά τις μπύρες μου παρέα μ’ έναν απρόσμενο φίλο:
Ήταν το καλύτερο κλείσιμο μιας μεγάλης μέρας και μιας εξίσου ωραίας βραδιάς, ως την ώρα που επέστρεφα στο ξενοδοχείο μου.
Το καλύτερο κλείσιμο στο Tallinn!
Last edited by a moderator:
