psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.741
- Likes
- 62.676
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία & σχεδιασμός
- Εν αρχή ην το Vilnius
- Διερεύνησης συνέχεια
- Η βόλτα στο κάστρο
- Στη Δημοκρατία της Ουζούπης
- Λιθουανία, για λίγο ακόμα
- Η πρώτη δόση Λετονίας
- Και η …επιστροφή
- Συνέχεια εντός Vibrant Vecrīga
- Απ’ το σούρουπο ως την αναχώρηση
- Επόμενη στάση: Εσθονία
- Στους πύργους και την κούφια γη
- Παραπλεύρως των τειχών
- Νυχτώνει στην παλιά πόλη του Tallinn
- Δεκαπενταύγουστος εν πλω
- Η συνέχεια στο Helsinki
- Φινλανδία για λίγο κι επιστροφή
- Αποτίμηση, συμπεράσματα & ταξιδιωτικός απολογισμός
Στους πύργους και την κούφια γη
Ξύπνησα με μεγάλη όρεξη κι ανυπομονησία για την επερχόμενη ημέρα που έπρεπε να ‘ναι -και ήταν- αρκετά γεμάτη. Μετά από ακόμη ένα εξαιρετικό πρωινό στη μεσαιωνικού τύπου αίθουσα στο υπόγειο του ξενοδοχείου, ετοιμάστηκα και ξεχύθηκα στους πολύβουους δρόμους του κέντρου:
Έπρεπε ν’ ανέβω τα σκαλάκια και να φτάσω παραλλήλως των τειχών, σ’ ένα σημείο που ήδη είχα τσεκάρει από την προηγούμενη για να είμαι έτοιμος:
Το αξιοθέατο που θα εκκινούσε ουσιαστικά την όλη περιήγηση είναι το λεγόμενο «Kiek in de Kök» που ευτυχώς έμαθα λίγες μέρες πριν επισκεφτώ την πόλη, αποτρέποντας τον εαυτό μου από ένα μεγάλο φάουλ:
Επί της ουσίας το όνομα σημαίνει «Κοιτάζω στην Κουζίνα» καθώς ο χτισμένος το 1947 πύργος πυροβολικού που ήμουν έτοιμος να μπω πήρε το όνομα του από την ικανότητα των ενοίκων του πύργου να βλέπουν στις κουζίνες των κοντινών σπιτιών. Ο πύργος έχει ύψος 38 μέτρων και τοίχους πάχους 4 μέτρων και αφορά με τη σειρά του μέρος της οχύρωσης της πόλης:
Αφού επικύρωσα το εισιτήριο μου παίρνοντας το αντίστοιχο barcode χαρτάκι που μου έδινε πρόσβαση παντού, άρχισα μέσα σε συνθήκες απίστευτης ζέστης να ανεβαίνω τα στενά σκαλιά, ξεκινώντας τη βουτιά στην ιστορία της πόλης πριν από το μεσαίωνα έως τα σήμερα:
Πιστόλια, σπαθιά & τουφέκια προηγούμενων αιώνων καθώς επίσης και κανόνια στραμμένα προς τις πολεμίστρες εκτίθενται και στα πέντε επίπεδα του πύργου:
Βλέπετε ο τρόπος κτίσης του έδινε μια πολύ καλή περιμετρική αίσθηση προς κάθε σημείο της πόλης, του λόφου και εντός/εκτός των τειχών:
Να και μια μακέτα από την οποία μπορεί να αντιληφθεί κανείς την οχύρωση και τους πύργους της παλιάς πόλης του Ταλλίνν, σημαντικό κομμάτι της οποίας σώζεται φυσικά ακέραιο.
Μη ξεχνάμε επίσης πως πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα και ισχυρότερα αμυντικά συστήματα της εποχής του σε όλη τη Βόρεια Ευρώπη
Εντυπωσιασμένος και αρκετά ιδρωμένος κατέβηκα ξανά στο επίπεδο 2 ανοίγοντας την πόρτα που θα με οδηγούσε στην ξύλινη πλατφόρμα πάνω στα τείχη, όπου συνέχισα σκανάροντας το εισιτήριο μου προς τον «Maidens tower» (ωραίο όνομα
) ή πύργο της κόρης, με το αντίστοιχο μουσείο του:
Ο Πύργος Neitsitorn χτίστηκε ως αμυντικός πύργος τον 14ο αιώνα και στην πορεία υπήρξε σπίτι καλλιτεχνών και δημοφιλές μπαρ που άνοιξε τις πόρτες του το 1980:
Το καφέ/μουσείο προσφέρει εκπληκτική θέα προς παλιά και νέα πόλη με τους αταίριαστους στα μάτια μου ουρανοξύστες και παρουσιάζει την κουλτούρα των καφέ του Ταλλίνν στο πέρασμα των ετών:
Αρκετά όμως με τα μουσεία και τα ιστορικά στοιχεία, πάμε στα πιο πρόσφατα, αφού αναφέρω κάπου εδώ πως υπάρχει μεν το ενιαίο εισιτήριο όπως αυτό που πήρα, διατίθενται όμως και μεμονωμένα με μικρότερο κόστος για όσα είδατε και θα δείτε. Όσα ήμουν έτοιμος να δω κι εγώ, περνώντας την πόρτα των «Bastion Tunnels» ,των μυστηριωδών αυτών υπογείων περασμάτων της πόλης:
Είναι γνωστή η λατρεία μου για τέτοια μέρη κάτω από τη γη, κυνηγώντας τα μάλιστα σε εκδρομές ανά την Ευρώπη όπως για παράδειγμα το Ζεσούφ και το Μπρνο, πόσο μάλλον γι’ αυτά που κρατάνε από τον 16ο αιώνα, με μη υπολογισμένο ακόμα μήκος σηράγγων, που αρχικά κατασκευάστηκαν στα πλαίσια αμυντικών οχυρώσεων και αποθηκών πυρομαχικών, ωστόσο χρησιμοποιήθηκαν για πολλούς λόγους στο πέρασμα των ετών, κυρίως για καταφύγια, αντιπυρικά και μη:
Κατέβηκα με ιδιαίτερη χαρά τη στριφογυριστή σκάλα, φτάνοντας επιτέλους σ’ ένα μέρος με δροσιά κάτι που χρειαζόμουν οπωσδήποτε. Η όλη εμπειρία του μουσείου γινόταν ακόμη καλύτερη με τον ιδιαίτερο πρασινωπό φωτισμό, τις οθόνες με την ιστορία του, τους ήχους και τις κούκλες-ομοιώματα σε κάθε θολωτό δωμάτιο:
Το καθένα θεματικό, είτε αφορούσε καταφύγιο πολέμου ή προετοιμασίας και ασκήσεων πυρηνικής απειλής, είτε απλά μέρος μιας ιστορίας όπως αυτή που είδα με το μάτι μου να πέφτει στο χαρακτηριστικό κι αγαπημένο «Never mind the bollocks» των Sex Pistols, ανακαλύπτοντας πως τη δεκαετία του 80 αρκετά πανκιά της περιοχής περνούσαν τις μέρες τους στις στοές:
Φυσικά σε παλαιότερα χρόνια οι στοές χρησίμευσαν και για καταφύγιο όπως προείπα, καθώς η πόλη του Ταλλίνν με το λιμάνι και το κομβικό σημείο στο οποίο βρισκόταν αποτέλεσε πολλές φορές στόχο βομβαρδισμού κατά τον Β’ Π.Π. Επίσης, οι στοές χρησίμευσαν ως αποθηκευτικός χώρος υλικού κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής Ένωσης ενόψει επισήμων εορτασμών:
Προχωρώντας στην καθορισμένη διαδρομή καταλήγεις υποχρεωτικά και στο μουσείο «Carved Stone» που περιέχει μια έκθεση διακοσμητικών θραυσμάτων πέτρας της πόλης, όπως πύλες, κολώνες, οικόσημα, σύμβολα, ανάγλυφα κι επιτύμβιες στήλες από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα:
Ώρα να αναδυθώ στην επιφάνεια!
Ξύπνησα με μεγάλη όρεξη κι ανυπομονησία για την επερχόμενη ημέρα που έπρεπε να ‘ναι -και ήταν- αρκετά γεμάτη. Μετά από ακόμη ένα εξαιρετικό πρωινό στη μεσαιωνικού τύπου αίθουσα στο υπόγειο του ξενοδοχείου, ετοιμάστηκα και ξεχύθηκα στους πολύβουους δρόμους του κέντρου:
Έπρεπε ν’ ανέβω τα σκαλάκια και να φτάσω παραλλήλως των τειχών, σ’ ένα σημείο που ήδη είχα τσεκάρει από την προηγούμενη για να είμαι έτοιμος:
Το αξιοθέατο που θα εκκινούσε ουσιαστικά την όλη περιήγηση είναι το λεγόμενο «Kiek in de Kök» που ευτυχώς έμαθα λίγες μέρες πριν επισκεφτώ την πόλη, αποτρέποντας τον εαυτό μου από ένα μεγάλο φάουλ:
Επί της ουσίας το όνομα σημαίνει «Κοιτάζω στην Κουζίνα» καθώς ο χτισμένος το 1947 πύργος πυροβολικού που ήμουν έτοιμος να μπω πήρε το όνομα του από την ικανότητα των ενοίκων του πύργου να βλέπουν στις κουζίνες των κοντινών σπιτιών. Ο πύργος έχει ύψος 38 μέτρων και τοίχους πάχους 4 μέτρων και αφορά με τη σειρά του μέρος της οχύρωσης της πόλης:
Αφού επικύρωσα το εισιτήριο μου παίρνοντας το αντίστοιχο barcode χαρτάκι που μου έδινε πρόσβαση παντού, άρχισα μέσα σε συνθήκες απίστευτης ζέστης να ανεβαίνω τα στενά σκαλιά, ξεκινώντας τη βουτιά στην ιστορία της πόλης πριν από το μεσαίωνα έως τα σήμερα:
Πιστόλια, σπαθιά & τουφέκια προηγούμενων αιώνων καθώς επίσης και κανόνια στραμμένα προς τις πολεμίστρες εκτίθενται και στα πέντε επίπεδα του πύργου:
Βλέπετε ο τρόπος κτίσης του έδινε μια πολύ καλή περιμετρική αίσθηση προς κάθε σημείο της πόλης, του λόφου και εντός/εκτός των τειχών:
Να και μια μακέτα από την οποία μπορεί να αντιληφθεί κανείς την οχύρωση και τους πύργους της παλιάς πόλης του Ταλλίνν, σημαντικό κομμάτι της οποίας σώζεται φυσικά ακέραιο.
Μη ξεχνάμε επίσης πως πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα και ισχυρότερα αμυντικά συστήματα της εποχής του σε όλη τη Βόρεια Ευρώπη
Εντυπωσιασμένος και αρκετά ιδρωμένος κατέβηκα ξανά στο επίπεδο 2 ανοίγοντας την πόρτα που θα με οδηγούσε στην ξύλινη πλατφόρμα πάνω στα τείχη, όπου συνέχισα σκανάροντας το εισιτήριο μου προς τον «Maidens tower» (ωραίο όνομα
) ή πύργο της κόρης, με το αντίστοιχο μουσείο του:
Ο Πύργος Neitsitorn χτίστηκε ως αμυντικός πύργος τον 14ο αιώνα και στην πορεία υπήρξε σπίτι καλλιτεχνών και δημοφιλές μπαρ που άνοιξε τις πόρτες του το 1980:
Το καφέ/μουσείο προσφέρει εκπληκτική θέα προς παλιά και νέα πόλη με τους αταίριαστους στα μάτια μου ουρανοξύστες και παρουσιάζει την κουλτούρα των καφέ του Ταλλίνν στο πέρασμα των ετών:
Αρκετά όμως με τα μουσεία και τα ιστορικά στοιχεία, πάμε στα πιο πρόσφατα, αφού αναφέρω κάπου εδώ πως υπάρχει μεν το ενιαίο εισιτήριο όπως αυτό που πήρα, διατίθενται όμως και μεμονωμένα με μικρότερο κόστος για όσα είδατε και θα δείτε. Όσα ήμουν έτοιμος να δω κι εγώ, περνώντας την πόρτα των «Bastion Tunnels» ,των μυστηριωδών αυτών υπογείων περασμάτων της πόλης:
Είναι γνωστή η λατρεία μου για τέτοια μέρη κάτω από τη γη, κυνηγώντας τα μάλιστα σε εκδρομές ανά την Ευρώπη όπως για παράδειγμα το Ζεσούφ και το Μπρνο, πόσο μάλλον γι’ αυτά που κρατάνε από τον 16ο αιώνα, με μη υπολογισμένο ακόμα μήκος σηράγγων, που αρχικά κατασκευάστηκαν στα πλαίσια αμυντικών οχυρώσεων και αποθηκών πυρομαχικών, ωστόσο χρησιμοποιήθηκαν για πολλούς λόγους στο πέρασμα των ετών, κυρίως για καταφύγια, αντιπυρικά και μη:
Κατέβηκα με ιδιαίτερη χαρά τη στριφογυριστή σκάλα, φτάνοντας επιτέλους σ’ ένα μέρος με δροσιά κάτι που χρειαζόμουν οπωσδήποτε. Η όλη εμπειρία του μουσείου γινόταν ακόμη καλύτερη με τον ιδιαίτερο πρασινωπό φωτισμό, τις οθόνες με την ιστορία του, τους ήχους και τις κούκλες-ομοιώματα σε κάθε θολωτό δωμάτιο:
Το καθένα θεματικό, είτε αφορούσε καταφύγιο πολέμου ή προετοιμασίας και ασκήσεων πυρηνικής απειλής, είτε απλά μέρος μιας ιστορίας όπως αυτή που είδα με το μάτι μου να πέφτει στο χαρακτηριστικό κι αγαπημένο «Never mind the bollocks» των Sex Pistols, ανακαλύπτοντας πως τη δεκαετία του 80 αρκετά πανκιά της περιοχής περνούσαν τις μέρες τους στις στοές:
Φυσικά σε παλαιότερα χρόνια οι στοές χρησίμευσαν και για καταφύγιο όπως προείπα, καθώς η πόλη του Ταλλίνν με το λιμάνι και το κομβικό σημείο στο οποίο βρισκόταν αποτέλεσε πολλές φορές στόχο βομβαρδισμού κατά τον Β’ Π.Π. Επίσης, οι στοές χρησίμευσαν ως αποθηκευτικός χώρος υλικού κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής Ένωσης ενόψει επισήμων εορτασμών:
Προχωρώντας στην καθορισμένη διαδρομή καταλήγεις υποχρεωτικά και στο μουσείο «Carved Stone» που περιέχει μια έκθεση διακοσμητικών θραυσμάτων πέτρας της πόλης, όπως πύλες, κολώνες, οικόσημα, σύμβολα, ανάγλυφα κι επιτύμβιες στήλες από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα:
Ώρα να αναδυθώ στην επιφάνεια!
Last edited by a moderator:
