FRIDA08
Member
- Μηνύματα
- 445
- Likes
- 1.301
- Επόμενο Ταξίδι
- ???Covid Era
- Ταξίδι-Όνειρο
- Διάστημα
Ημέρα 10η Λίμνη Τιτικάκα
Γύρω στις 08:00 ήταν στις όχθες της λίμνης Τιτικάκα, της ψηλότερης πλεύσιμης λίμνης στον κόσμο με υψόμετρο 3800 μέτρα. Λίγο αργότερα επιβιβάστηκαν σε μια βάρκα που θα τους οδηγούσε στα νησιά της λίμνης μαζί με καμιά 20αριά ακόμη τουρίστες.
Περίπου μισή ώρα μετά τον απόπλου έφτασαν στα πλωτά νησιά Ouros. Εκεί τους περίμενε ο αρχηγός του νησιού. Τους κάθισε σε κάτι δεμάτια από καλάμια και με αρκετά τουριστικό τρόπο τους εξήγησε μερικά πράγματα για τον τρόπο ζωής των 22 κατοίκων του νησιού. Τα νησιά Ouros είναι περίπου 65 και είναι πλωτά, φτιαγμένα από άχυρα που φύονται στις όχθες της λίμνης.
Οι φίλοι μας, αφού τριγύρισαν για λίγο στο νησί, επιβιβάστηκαν σε μια παραδοσιακή βάρκα και πήγαν σε ένα μεγαλύτερο νησί όπου τους περίμενε η βάρκα τους για να συνεχίσουν τη διαδρομή τους προς το νησί Amantani.
Στο σημείο αυτό κρίνεται σκόπιμο να αναφερθούν ορισμένες λεπτομέρειες σχετικά με τη βάρκα.
Ταχύτητα: Πιο αργά πεθαίνεις. Κολυμπώντας πας σίγουρα πιο γρήγορα, πράγμα που περνούσε από το μυαλό όλων των επιβατών, αλλά τα παγωμένα νερά της λίμνης το άφηναν μόνο σκέψη.
Μυρωδιά: Πετρελαίου και πολύ έντονη μάλιστα. Σε συνδυασμό δε με τον θόρυβο της μηχανής έκανε τη διαδρομή να αγγίζει την τελειότητα (όπως λέει και γνωστή τηλεπερσόνα).
Χώροι: Ένας κλειστός χώρος στον οποίο οι επιβάτες καθόταν περιμετρικά, ένας μικρός χώρος στο πίσω μέρος δίπλα στη μηχανή και ακόμη ένας που ήταν ουσιαστικά η οροφή του κάτω, με ένα περιμετρικό παγκάκι στο έλεος του καυτού ήλιου.
Χρειάστηκε να περάσουν 2,5 ώρες στο κάτω επίπεδο της βάρκας μέχρι να φτάσουν στο νησί Amantani, όπου θα περνούσαν τη νύχτα σε ένα σπίτι ντόπιων. Όταν αποβιβάστηκαν στην προβλήτα περίμεναν όμορφα ντυμένες γυναίκες με την παραδοσιακή τους φορεσιά, για να πάρουν τους τουρίστες που μοιράζονταν ανά παρέα 2-3 άτομα σε κάθε σπίτι.
Όταν ήρθε η σειρά των φίλων μας, δεν τους παρέλαβε κάποια από τις κυρίες, ή αλλιώς mamas, αλλά ένας μπάρμπας. Και τότε άρχισε η ανηφόρα. Και ανέβα και ανέβα και όλοι οι άλλοι τουρίστες μπροστά τους να πηγαίνουν δεξιά και αριστερά στα σπίτια αλλά οι φίλοι μας μόνο προς τα πάνω. Και δωσ΄ του ανέβασμα και κόντρα ανέβασμα, πράγμα που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν πλεονέκτημα, στα 3900 όμως σου βγαίνει η γλώσσα για να φτάσεις. Κάποια στιγμή περνάν έναν αυλόγυρο και επιτέλους φτάνουν και το διαπιστώνουν και ιδίοις όμμασι: Το σπίτι τους ήταν ένα από τα ψηλότερα του νησιού.
Κατά τα άλλα το σπίτι ήταν λίγο πολύ αυτό που περίμεναν. Μια μικρή εσωτερική αυλή γύρω από την οποία υπήρχαν μικρά (σε μέγεθος δωματίου) οικήματα. Η τουαλέτα και η κουζίνα βρίσκονταν έξω από αυτή την αυλή και φυσικά δεν υπήρχε ρεύμα και νερό. Τα πατώματα ήταν από χώμα και οι τοίχοι από πλήθια. Το δωμάτιό τους ήταν στον πάνω όροφο ενός από αυτά τα οικήματα και μέσα είχε τρία κρεβάτια στρωμένα με παραδοσιακά στρωσίδια. Αυτό που δεν περίμεναν οι φίλοι μας ήταν η μυρωδιά του χώρου, την οποία η λέξη που θα περιέγραφε γλαφυρότερα από όλες είναι μία: στάβλος. Ω! Ναι, στάβλος. Έτσι μύριζε το δωμάτιο που θα περνούσαν τη νύχτα.
Τίποτα δεν είπαν στον μπάρμπα οι φίλοι μας. Που και να του έλεγαν δηλαδή το ίδιο θα έκανε, μια και ο μπάρμπας, όπως και όλοι οι κάτοικοι του νησιού, μιλάν Κέτσουα, την γλώσσα των Ίνκας, που ουδεμία σχέση έχει με τα Ισπανικά, στα οποία τα ψιλοκαταφέρνει η Φ. Πέντε με δέκα λέξεις κατείχε στα Ισπανικά ο μπάρμπας που τον έκαναν να μοιάζει φωστήρας μπροστά στη γυναίκα του, τη mama, η οποία δεν κατείχε ούτε αυτές.
Μία εξ'αυτών των πέντε ακούστηκε λίγη ώρα αφότου πήγαν στο δωμάτιο. “Comida” τους είπε ο μπάρμπας και τον ακολούθησαν στην κουζίνα για το μεσημεριανό φαγητό. Έφαγαν τη σούπα με κινόα και μετά τα βραστά λαχανικά και ήπιαν και Mate de munia, τσαγάκι για το στομάχι, αλλά μια αναστάτωση τους ήρθε είναι η αλήθεια από τους κανόνες υγιεινής, ειδικά όταν παρακολούθησαν το πλύσιμο των πιάτων.
Γύρισαν στο δωμάτιο για να ξεκουραστούν, αλλά η μυρωδιά δεν τους άφησε και έτσι βγήκαν στην αυλή για χάζι. Εκεί η mama έπλεκε σκουφάκια καθισμένη στο χώμα. Τους τα έδειξε και από ευγένεια αγόρασαν από ένα. Η mama -επίσης από ευγένεια- τους τα φόρεσε και αργότερα αφού πήγε προς το σπίτι, οι φίλοι μας έβγαζαν ανάμεσα από το μαλλί, κλαράκια, μπιρμπιλάκια και διάφορα άλλα –άκια.
Λίγο αργότερα ο μπάρμπας τους έγνεψε να τον ακολουθήσουν και τους είπε τη δεύτερη από τις 5 λέξεις: “Plaza”. Μπροστά ο μπάρμπας και πίσω οι φίλοι μας κατηφορίζοντας πήγαν στην πλατεία του χωριού. Από εκεί δεν έλειπε ο πολιτισμός με φως, αναψυκτικά και διάφορα άλλα τυποποιημένα είδη περιπτέρου. Στην πλατεία συνάντησαν μερικούς από τους υπόλοιπους που ήταν μαζί στη βάρκα και ψιλοσυζήτησαν για τις συνθήκες. Όχι, δεν βρομούσαν όλα τα σπίτια, όπως αυτό που έμεναν αυτοί, απλώς οι φίλοι μας ήταν οι πιο τυχεροί από όλους.
Από εκεί ανηφόρησαν (πολύ ανηφόρα όμως) προς το ιερό της Pachamama και του Pachatata για να δουν τη δύση του ήλιου. Η ανάβαση ήταν πραγματικά κουραστική αλλά η θέα πολύ όμορφη και η στιγμή από αυτές που αξίζει να θυμάσαι.
Πίσω στην πλατεία, ενώ το σκοτάδι είχε πέσει, μετά δυσκολίας βρήκαν τον μπάρμπα που τους οδήγησε στο σπίτι για το βραδινό. Μια από τα ίδια έκανε η mama με λίγο ρύζι και σούπα από κινόα και τσαγάκι για το τέλος.
Πήγαν να ξεκουραστούν (?) στο δωμάτιο γιατί θα ακολουθούσε γιορτή στο Casa Communal. Άφησαν την πόρτα από το δωμάτιο ανοιχτή παρά το κρύο -που μετά τη δύση του ήλιου ήταν τσουχτερό- μπας και φύγει λίγο η μπόχα και άναψαν το κερί που είχε στο τραπεζάκι. Τσουπ! σε ένα λεπτό εμφανίζεται ο μπάρμπας να τους φροντίσει. Έκλεισε την πόρτα και ανάμεσα στα αλαμπουρνέζικα, διέκριναν την Τρίτη λέξη: “Mosquitoes”. Πέρασε λίγη ώρα και να ‘τοι πάλι στο δωμάτιο ο μπάρμπας με τη mama και μαζί η 4η και η 5η λέξη: “fiesta” και “ropa”.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι εξ’αιτίας της στοματικής υγιεινής αλλά και των αναρίθμητων φύλων κόκας (και κάτι άλλα αδιευκρίνιστα) που μασούσε ο μπάρμπας, όταν σε πλησίαζε κόντευες να λιποθυμήσεις.
Όλα τα παραπάνω έκαναν τον Β να πει κοφτά στη Φ όταν είδε τη mama να κουβαλάει τα ρούχα με σκοπό να τους τα φορέσει:
-Εγώ πες τους, ρούχα δεν φοράω!
Τι να κάνει και αυτή; Το προσπάθησε.
“Ropa,no”, τους είπε και κούνησε δεξιά αριστερά το κεφάλι της.
Τότε αυτοί γούρλωσαν τα μάτια τους είπαν κάτι σαν “kj%gtr*t$#rlfb6&^w” και τους φόρεσαν σχεδόν με το ζόρι τα ρούχα. Μάλλον δεν ήταν προσβλητικό, γιατί όταν τους είδαν ντυμένους έβγαλαν ένα επιφώνημα επιδοκιμασίας.
Αυτή τη φορά τους συνόδευσε η mama, που ήταν και πιο ευχάριστη παρέα για λόγους που προαναφέρθηκαν, στο communal house για τη fiesta. Αρκετοί τουρίστες ήταν εκεί ντυμένοι με τις παραδοσιακές φορεσιές και μια μπάντα. Οι μουσικοί, αφού έπαιξαν μερικά παραδοσιακά κομμάτια, το γύρισαν σε πιο εμπορικά και στο τέλος πουλούσαν και το CD τους. Το όλο σκηνικό ήταν αρκετά τουριστικό αλλά οι φίλοι μας χόρεψαν και γέλασαν με την καρδιά τους.
Λίγη ώρα μετά γύρισαν στο σπίτι, στο οποίο ο μπάρμπας κοιμόταν τριπλοαμπαρωμένος. Φόρεσαν πραγματικά ό,τι είχαν μαζί τους (γάντια, κουκούλες) και προσπάθησαν να κοιμηθούν.
Tips:
1. Στην εκδρομή στη λίμνη τους φάνηκαν πολύ χρήσιμα τα παρακάτω: Ισοθερμικά ρούχα (μετά τη δύση του ήλιου), φακός, υγρά μαντιλάκια, σκουφί, γάντια, ζεστά ρούχα και λίγο φαγητό.
Γύρω στις 08:00 ήταν στις όχθες της λίμνης Τιτικάκα, της ψηλότερης πλεύσιμης λίμνης στον κόσμο με υψόμετρο 3800 μέτρα. Λίγο αργότερα επιβιβάστηκαν σε μια βάρκα που θα τους οδηγούσε στα νησιά της λίμνης μαζί με καμιά 20αριά ακόμη τουρίστες.
Περίπου μισή ώρα μετά τον απόπλου έφτασαν στα πλωτά νησιά Ouros. Εκεί τους περίμενε ο αρχηγός του νησιού. Τους κάθισε σε κάτι δεμάτια από καλάμια και με αρκετά τουριστικό τρόπο τους εξήγησε μερικά πράγματα για τον τρόπο ζωής των 22 κατοίκων του νησιού. Τα νησιά Ouros είναι περίπου 65 και είναι πλωτά, φτιαγμένα από άχυρα που φύονται στις όχθες της λίμνης.
Οι φίλοι μας, αφού τριγύρισαν για λίγο στο νησί, επιβιβάστηκαν σε μια παραδοσιακή βάρκα και πήγαν σε ένα μεγαλύτερο νησί όπου τους περίμενε η βάρκα τους για να συνεχίσουν τη διαδρομή τους προς το νησί Amantani.
Στο σημείο αυτό κρίνεται σκόπιμο να αναφερθούν ορισμένες λεπτομέρειες σχετικά με τη βάρκα.
Ταχύτητα: Πιο αργά πεθαίνεις. Κολυμπώντας πας σίγουρα πιο γρήγορα, πράγμα που περνούσε από το μυαλό όλων των επιβατών, αλλά τα παγωμένα νερά της λίμνης το άφηναν μόνο σκέψη.
Μυρωδιά: Πετρελαίου και πολύ έντονη μάλιστα. Σε συνδυασμό δε με τον θόρυβο της μηχανής έκανε τη διαδρομή να αγγίζει την τελειότητα (όπως λέει και γνωστή τηλεπερσόνα).
Χώροι: Ένας κλειστός χώρος στον οποίο οι επιβάτες καθόταν περιμετρικά, ένας μικρός χώρος στο πίσω μέρος δίπλα στη μηχανή και ακόμη ένας που ήταν ουσιαστικά η οροφή του κάτω, με ένα περιμετρικό παγκάκι στο έλεος του καυτού ήλιου.
Χρειάστηκε να περάσουν 2,5 ώρες στο κάτω επίπεδο της βάρκας μέχρι να φτάσουν στο νησί Amantani, όπου θα περνούσαν τη νύχτα σε ένα σπίτι ντόπιων. Όταν αποβιβάστηκαν στην προβλήτα περίμεναν όμορφα ντυμένες γυναίκες με την παραδοσιακή τους φορεσιά, για να πάρουν τους τουρίστες που μοιράζονταν ανά παρέα 2-3 άτομα σε κάθε σπίτι.
Όταν ήρθε η σειρά των φίλων μας, δεν τους παρέλαβε κάποια από τις κυρίες, ή αλλιώς mamas, αλλά ένας μπάρμπας. Και τότε άρχισε η ανηφόρα. Και ανέβα και ανέβα και όλοι οι άλλοι τουρίστες μπροστά τους να πηγαίνουν δεξιά και αριστερά στα σπίτια αλλά οι φίλοι μας μόνο προς τα πάνω. Και δωσ΄ του ανέβασμα και κόντρα ανέβασμα, πράγμα που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν πλεονέκτημα, στα 3900 όμως σου βγαίνει η γλώσσα για να φτάσεις. Κάποια στιγμή περνάν έναν αυλόγυρο και επιτέλους φτάνουν και το διαπιστώνουν και ιδίοις όμμασι: Το σπίτι τους ήταν ένα από τα ψηλότερα του νησιού.
Κατά τα άλλα το σπίτι ήταν λίγο πολύ αυτό που περίμεναν. Μια μικρή εσωτερική αυλή γύρω από την οποία υπήρχαν μικρά (σε μέγεθος δωματίου) οικήματα. Η τουαλέτα και η κουζίνα βρίσκονταν έξω από αυτή την αυλή και φυσικά δεν υπήρχε ρεύμα και νερό. Τα πατώματα ήταν από χώμα και οι τοίχοι από πλήθια. Το δωμάτιό τους ήταν στον πάνω όροφο ενός από αυτά τα οικήματα και μέσα είχε τρία κρεβάτια στρωμένα με παραδοσιακά στρωσίδια. Αυτό που δεν περίμεναν οι φίλοι μας ήταν η μυρωδιά του χώρου, την οποία η λέξη που θα περιέγραφε γλαφυρότερα από όλες είναι μία: στάβλος. Ω! Ναι, στάβλος. Έτσι μύριζε το δωμάτιο που θα περνούσαν τη νύχτα.
Τίποτα δεν είπαν στον μπάρμπα οι φίλοι μας. Που και να του έλεγαν δηλαδή το ίδιο θα έκανε, μια και ο μπάρμπας, όπως και όλοι οι κάτοικοι του νησιού, μιλάν Κέτσουα, την γλώσσα των Ίνκας, που ουδεμία σχέση έχει με τα Ισπανικά, στα οποία τα ψιλοκαταφέρνει η Φ. Πέντε με δέκα λέξεις κατείχε στα Ισπανικά ο μπάρμπας που τον έκαναν να μοιάζει φωστήρας μπροστά στη γυναίκα του, τη mama, η οποία δεν κατείχε ούτε αυτές.
Μία εξ'αυτών των πέντε ακούστηκε λίγη ώρα αφότου πήγαν στο δωμάτιο. “Comida” τους είπε ο μπάρμπας και τον ακολούθησαν στην κουζίνα για το μεσημεριανό φαγητό. Έφαγαν τη σούπα με κινόα και μετά τα βραστά λαχανικά και ήπιαν και Mate de munia, τσαγάκι για το στομάχι, αλλά μια αναστάτωση τους ήρθε είναι η αλήθεια από τους κανόνες υγιεινής, ειδικά όταν παρακολούθησαν το πλύσιμο των πιάτων.
Γύρισαν στο δωμάτιο για να ξεκουραστούν, αλλά η μυρωδιά δεν τους άφησε και έτσι βγήκαν στην αυλή για χάζι. Εκεί η mama έπλεκε σκουφάκια καθισμένη στο χώμα. Τους τα έδειξε και από ευγένεια αγόρασαν από ένα. Η mama -επίσης από ευγένεια- τους τα φόρεσε και αργότερα αφού πήγε προς το σπίτι, οι φίλοι μας έβγαζαν ανάμεσα από το μαλλί, κλαράκια, μπιρμπιλάκια και διάφορα άλλα –άκια.
Λίγο αργότερα ο μπάρμπας τους έγνεψε να τον ακολουθήσουν και τους είπε τη δεύτερη από τις 5 λέξεις: “Plaza”. Μπροστά ο μπάρμπας και πίσω οι φίλοι μας κατηφορίζοντας πήγαν στην πλατεία του χωριού. Από εκεί δεν έλειπε ο πολιτισμός με φως, αναψυκτικά και διάφορα άλλα τυποποιημένα είδη περιπτέρου. Στην πλατεία συνάντησαν μερικούς από τους υπόλοιπους που ήταν μαζί στη βάρκα και ψιλοσυζήτησαν για τις συνθήκες. Όχι, δεν βρομούσαν όλα τα σπίτια, όπως αυτό που έμεναν αυτοί, απλώς οι φίλοι μας ήταν οι πιο τυχεροί από όλους.
Από εκεί ανηφόρησαν (πολύ ανηφόρα όμως) προς το ιερό της Pachamama και του Pachatata για να δουν τη δύση του ήλιου. Η ανάβαση ήταν πραγματικά κουραστική αλλά η θέα πολύ όμορφη και η στιγμή από αυτές που αξίζει να θυμάσαι.
Πίσω στην πλατεία, ενώ το σκοτάδι είχε πέσει, μετά δυσκολίας βρήκαν τον μπάρμπα που τους οδήγησε στο σπίτι για το βραδινό. Μια από τα ίδια έκανε η mama με λίγο ρύζι και σούπα από κινόα και τσαγάκι για το τέλος.
Πήγαν να ξεκουραστούν (?) στο δωμάτιο γιατί θα ακολουθούσε γιορτή στο Casa Communal. Άφησαν την πόρτα από το δωμάτιο ανοιχτή παρά το κρύο -που μετά τη δύση του ήλιου ήταν τσουχτερό- μπας και φύγει λίγο η μπόχα και άναψαν το κερί που είχε στο τραπεζάκι. Τσουπ! σε ένα λεπτό εμφανίζεται ο μπάρμπας να τους φροντίσει. Έκλεισε την πόρτα και ανάμεσα στα αλαμπουρνέζικα, διέκριναν την Τρίτη λέξη: “Mosquitoes”. Πέρασε λίγη ώρα και να ‘τοι πάλι στο δωμάτιο ο μπάρμπας με τη mama και μαζί η 4η και η 5η λέξη: “fiesta” και “ropa”.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι εξ’αιτίας της στοματικής υγιεινής αλλά και των αναρίθμητων φύλων κόκας (και κάτι άλλα αδιευκρίνιστα) που μασούσε ο μπάρμπας, όταν σε πλησίαζε κόντευες να λιποθυμήσεις.
Όλα τα παραπάνω έκαναν τον Β να πει κοφτά στη Φ όταν είδε τη mama να κουβαλάει τα ρούχα με σκοπό να τους τα φορέσει:
-Εγώ πες τους, ρούχα δεν φοράω!
Τι να κάνει και αυτή; Το προσπάθησε.
“Ropa,no”, τους είπε και κούνησε δεξιά αριστερά το κεφάλι της.
Τότε αυτοί γούρλωσαν τα μάτια τους είπαν κάτι σαν “kj%gtr*t$#rlfb6&^w” και τους φόρεσαν σχεδόν με το ζόρι τα ρούχα. Μάλλον δεν ήταν προσβλητικό, γιατί όταν τους είδαν ντυμένους έβγαλαν ένα επιφώνημα επιδοκιμασίας.
Αυτή τη φορά τους συνόδευσε η mama, που ήταν και πιο ευχάριστη παρέα για λόγους που προαναφέρθηκαν, στο communal house για τη fiesta. Αρκετοί τουρίστες ήταν εκεί ντυμένοι με τις παραδοσιακές φορεσιές και μια μπάντα. Οι μουσικοί, αφού έπαιξαν μερικά παραδοσιακά κομμάτια, το γύρισαν σε πιο εμπορικά και στο τέλος πουλούσαν και το CD τους. Το όλο σκηνικό ήταν αρκετά τουριστικό αλλά οι φίλοι μας χόρεψαν και γέλασαν με την καρδιά τους.
Λίγη ώρα μετά γύρισαν στο σπίτι, στο οποίο ο μπάρμπας κοιμόταν τριπλοαμπαρωμένος. Φόρεσαν πραγματικά ό,τι είχαν μαζί τους (γάντια, κουκούλες) και προσπάθησαν να κοιμηθούν.
Tips:
1. Στην εκδρομή στη λίμνη τους φάνηκαν πολύ χρήσιμα τα παρακάτω: Ισοθερμικά ρούχα (μετά τη δύση του ήλιου), φακός, υγρά μαντιλάκια, σκουφί, γάντια, ζεστά ρούχα και λίγο φαγητό.
Attachments
Last edited by a moderator:
