FRIDA08
Member
- Μηνύματα
- 445
- Likes
- 1.298
- Επόμενο Ταξίδι
- ???Covid Era
- Ταξίδι-Όνειρο
- Διάστημα
Ημέρα 26η Cuzco-Lima
Τα πρωινά ξυπνήματα τα είχαν συνηθίσει, το ίδιο και τις σύντομες πτήσεις, οπότε η μέρα τους μέχρι την άφιξη στη Λίμα προμηνυόταν ήρεμη.
Στριμώχτηκαν άνθρωποι και βαλίτσες στο Matiz που ήρθε όταν ζήτησαν ταξί από το ξενοδοχείο, που για 10sl τους μετέφερε στο αεροδρόμιο του Cuzco.
Και εδώ η δόλια η συγγραφεύς θα έπρεπε να έχει υλικό για δύο -βία τρεις- σειρές μέχρι την επιβίβαση. Αλλά φευ! Στήνονται που λέτε οι φίλοι μας στην ουρά της Star Peru, στη μέση της οποίας ο κάθε επιβάτης άνοιγε τη βαλίτσα του ενώπιον ενός υπαλλήλου της εταιρείας για να την ψαχουλέψει. Άνοιξαν και αυτοί, ψαχούλεψε ο υπάλληλος και συνέχισαν για να τσεκάρουν.
Δίνουν τα έγγραφά τους στη χαμογελαστή υπάλληλο και ανεβάζουν τις αποσκευές τους στον ιμάντα. Τοποθετούνται τα αυτοκόλλητα στα χερούλια από τις βαλίτσες και τα boarding passes μέσα στα διαβατήρια. Πλησιάζει ένας άντρας με πολιτικά. Η υπάλληλος του δίνει στα χέρια τα διαβατήρια. Αυτός απευθύνεται στη Φ:
-Μιλάτε Ισπανικά;
-Ναι, του λέει αυτή.
Ανοίγει την αριστερή πλευρά από το σακάκι του, από την εσωτερική τσέπη βγάζει το σήμα του και της το κολλάει στα μούτρα.
-Είμαστε από τη δίωξη ναρκωτικών. Θα χρειαστεί να μας ακολουθήσετε, της λέει αυστηρά.
Με έναν συνάδελφό του παίρνουν τις βαλίτσες από τον ιμάντα, ρωτάει την υπάλληλο πόση ώρα μένει για την απογείωση και σέρνοντας τη βαλίτσα της Φ τους ζητάει να τον ακολουθήσουν. Μπροστά περπατούσε ο ένας αστυνομικός, πίσω ο άλλος και στη μέση προσπαθώντας να κρύψουν πόσο χεσ#&*oι ήταν, οι 2 νεόνυμφοι.
-Που έμαθες Ισπανικά; Ρωτάει ο αστυνομικός την Φ.
-Στην Ελλάδα πριν μια πενταετία ήταν μόδα τα Ισπανικά και έκανα μαθήματα.
-Και που τα εξασκείς;
-Ήταν η αδερφή μου ενάμιση χρόνο στην Ισπανία και πήγα 2 φορές, πήγα ένα μήνα στην Κούβα, έχω και φίλους Ισπανούς, βλέπω και ταινίες…
-Και στη ζούγκλα πως ήταν; Τη διακόπτει γιατί αυτή από το άγχος της ήταν ικανή να αρχίσει να τραγουδάει και όλα τα Ισπανικά τραγούδια που ξέρει.
-Ποια ζούγκλα;
-Τη ζούγκλα του Περού.
-Δεν πήγαμε στη ζούγκλα.
-Ο φίλος σου μιλάει Ισπανικά;
Μέσα στον πανικό της θυμήθηκε τα λόγια μιας θείας της: «Οι άνθρωποι σε παίρνουν στα σοβαρά όταν είσαι παντρεμένος». Της είχε φανεί τόσο βλακωδώς μικροαστικό όταν το άκουσε. Αλλά τώρα το ξεστόμισε:
-Δεν είναι ο φίλος μου, είναι ο σύζυγός μου και μιλάει πολύ λίγα Ισπανικά.
Και μετά το διαπίστωσε ότι δεν έχει καμιά σημασία αν είσαι παντρεμένος ή όχι για τις αρχές.
Τους φάνηκε ένας αιώνας μέχρι να φτάσουν έξω από μια πόρτα την οποία ξεκλείδωσε ο αστυνομικός και τους έκανε νεύμα να περάσουν μέσα. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισαν με την είσοδό τους στο μικρό δωμάτιο (περίπου 25τμ) ήταν μία τετράδα καθίσματα ,όπως αυτά που έχει στις αίθουσες αναμονής των αεροδρομίων. Στους σιδερένιους βραχίονες άστραφταν δεμένες τέσσερα ζευγάρια χειροπέδες. Τις κοίταξαν και αμέσως τα βλέμματά τους συναντήθηκαν. Οι σφίξεις της Φ άγγιζαν τις 300 ενώ ο Β μετρούσε καμιά εικοσαριά λιγότερες. Σκηνές από τα «Πέτρινα Χρόνια» με την Θέμις Μπαζάκα να σχηματίζει λέξεις με το καθρεφτάκι πίσω από τα κάγκελα ερχόταν ακατάστατα στο μυαλό της Φ.
Άνοιξε η πόρτα και μπήκε μία αστυνομικός. Χώρισαν τους φίλους μας στις δύο γωνίες του δωματίου, όπου είχαν τοποθετήσει και τις βαλίτσες τους.
-Σε αυτό το τραπέζι θα αφήσετε τα back pack σας και σε αυτό ό,τι έχετε μέσα στις τσέπες σας, τους έδειξε δύο διαφορετικά τραπέζια.
Μετέφραζε η Φ.
Σε μια εσωτερική τσέπη της ζακέτας του ο Β είχε χρήματα.
-Ρώτα τον αν θέλει να βγάλω και τα λεφτά, της είπε ο Β.
Το έκανε.
-Να τα δω, της απάντησε κοφτά ο αστυνομικός.
Τα έβγαλε ο Β. Όλα όλα ήταν δεν ήταν 250 ευρώ (σόλες, δολάρια, ευρώ όλα μαζί). Πριν προλάβει ο Β να τα αφήσει στο τραπέζι ο αστυνομικός με ένα “ok” του είπε να τα ξαναβάλει στην τσέπη του.
-Ξέρεις και να διαβάζεις Ισπανικά ή μόνο μιλάς; Απευθύνθηκε τώρα στη Φ.
-Όχι, ξέρω και να διαβάζω.
-Εδώ είναι τα δικαιώματά σας, παρακαλώ να τα διαβάσεις. Δίπλα είναι και στα Αγγλικά για τον άντρα σου, της είπε και έδειξε μια μεγάλη πινακίδα ακριβώς απέναντι από τα καθίσματα.
Πριν καλά καλά διαβάσουν την πρώτη σειρά, τους ζήτησε να ξεκλειδώσουν τις βαλίτσες τους. Το έκαναν και οι αστυνομικοί άρχισαν να ψάχνουν τα πράγματα.
Τα δισεκατομμύρια των σκέψεων της Φ διέκοψε η φωνή του Β:
-Κοίτα από πάνω του τι κάνει στη βαλίτσα σου. Μην διαβάζεις τώρα που ψάχνει.
Ο αστυνομικός έβγαλε τα πάντα από τη βαλίτσα της Φ. Άνοιξε σακούλες με παπούτσια, έψαξε μέσα στα καλλυντικά της, είδε ένα ένα τα φάρμακα στο φαρμακείο της.
-Αυτή η σακούλα είναι άπλυτα, του είπε η Φ.
Δεν την άνοιξε, τη ζούλιξε όμως από παντού και την άφησε πάνω στο τραπέζι. Έφτασε στον πάτο της βαλίτσας. Άνοιξε το φερμουάρ. Οι σφίξεις της Φ είχαν σπάσει τα μηχανάκια. Έψαξε μέσα στον πάτο. Κοίταξε με έναν φακό. Σήκωσε τη βαλίτσα και τη χτύπησε ανάποδα 2-3 φορές πάνω στο τραπέζι. Ξανακοίταξε.
Από την πλευρά του Β μια από τα ίδια αλλά με ακόμη περισσότερη επιμονή. Οι δύο αστυνομικοί ήταν σχεδόν στη μέση της βαλίτσας του Β όταν ο (όπως έδειχνε) προϊστάμενός τους είχε τελειώσει με τη βαλίτσα της Φ.
-Τι κάνουμε, συνεχίζουμε; Ρώτησε ο αστυνομικός που έψαχνε τη βαλίτσα του Β.
-Ναι, απάντησε ο άλλος, αν και δεν φαίνεται να υπάρχει κάτι.
Μετά από μια αιωνιότητα η Φ άρχισε να ξανανιώθει τα πόδια της. Βιάστηκε να μεταφράσει αυτό που άκουσε στον Β, ο οποίος ήταν προσηλωμένος στη βαλίτσα του.
-Τώρα τι κάνω; Ρώτησε η Φ στον αστυνομικό.
Με εμφανώς ευγενέστερο τόνο της ζήτησε να του αδειάσει και το back pack και της χαμογέλασε.
Στα αυτιά της Φ άρχισε να ηχεί αχνά η μουσική από το φινάλε του Εξπρές του Μεσονυχτίου.
Δεν βρήκε τίποτα ύποπτο ούτε στα back pack ο αστυνομικός, που τα έψαξε όμως με μεγάλη λεπτομέρεια. Η έρευνα στη βαλίτσα του Β συνεχιζόταν και ο αστυνομικός –ίσως για να σπάσει την αμηχανία- με χαλαρή πλέον διάθεση, άρχισε να κάνει διάφορες ερωτήσεις στη Φ. Δεν ήξερε όμως με ποιόν άνοιγε κουβέντα. Η Φ, με σφίξεις που πλησίαζαν στο φυσιολογικό πλέον, μέχρι να τελειώσουν με τη βαλίτσα του Β, τον ξελίγωσε στις ερωτήσεις. Το πέρασαν που το πέρασαν όλο αυτό, έπρεπε τουλάχιστον να μάθει τον λόγο.
-Ένας γνωστός που έχω στην Ελλάδα σε παρόμοια θέση με τη δική σας, μου έχει πει ότι σταματάν συνήθως για έλεγχο άτομα που ταξιδεύουν μόνα τους.
-Ναι, αυτό ισχύει γενικά, αλλά δεν είναι απαραίτητο. Αυτή την εβδομάδα συλλάβαμε δύο αδερφές από την Ισπανία, τρεις φίλους από την Χιλή, ένα ζευγάρι από την Πορτογαλία και έναν μεμονωμένο από την Ελλάδα. Τον «τάδε», τον γνωρίζεις;
-Στην Ελλάδα είμαστε 11 εκατομμύρια άνθρωποι. Δύσκολο να τον ξέρω. Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που μας υποβάλατε σε αυτό τον έλεγχο;
-Όχι, κανένας, είναι καθαρά τυπικό.
-Καθαρά τυπικός είναι ο έλεγχος που γίνεται έξω σε όλους τους επιβάτες. Αυτό δεν νομίζω ότι είναι στο ίδιο επίπεδο.
-Όχι γίνεται πολύ συχνά. Έχουμε πολλά προβλήματα με τα ναρκωτικά. Η περιοχή είναι κοντά στη ζώνη του Αμαζονίου και μεγάλο κομμάτι του προβλήματος σχετίζεται με το αεροδρόμιο του Cuzco.
-Από τις 100 περιπτώσεις που προσάγετε για έλεγχο, περίπου πόσοι αποδεικνύονται ένοχοι;
-8 με 10. Είναι αρκετά μεγάλο το ποσοστό.
Ο άλλος αστυνομικός βγάζει μια πετσέτα από τη βαλίτσα του Β. Είναι τυλιγμένη σε ρολό. Την ξετυλίγει και από μέσα πέφτουν κάτι μαγνητάκια στο πάτωμα. Δεν έσπασε κανένα αλλά ο προϊστάμενος καταλαβαίνει την δυσαρέσκεια του Β.
-Ο άντρας σου έχει τσατιστεί με τον έλεγχο; Ρωτάει τη Φ.
Εκείνη μεταφράζει.
-Ε, ναι. Τσατίστηκα πες του. Δεν φτάνει που μας έχουν εδώ μία ώρα και μας ψάχνουν, μου έκαναν και τη βαλίτσα %#@&*. Πες του έχει και σκυλιά γι αυτό το σκοπό. &#@*&^%$. Όλα να τα μεταφράσεις, όπως στα είπα.
Μεταφράζει πιο κόσμια όσα της είπε ο Β.
-Όσοι διακινούν ναρκωτικά τα βάζουν μέσα σε πανιά που είναι ποτισμένα με ουσίες και δεν τα μυρίζουν τα σκυλιά. Έχουμε και σκυλιά και ακτίνες Χ, πες στον άντρα σου.
Ξαναμεταφράζει.
-Πες στον %$#^&*% να έρθει να μου φτιάξει τη βαλίτσα.
-Καταλαβαίνει. Έχουν ξεφύγει πολύ τα πράγματα, «μεταφράζει» αυτή και συνεχίζει τις ερωτήσεις για το σωφρονιστικό σύστημα, το εμπόριο ναρκωτικών, για την αστυνομία, για όλα. Τον ξελίγωσε σας λέω, τίποτα δεν άφησε πάλι έξω από τη συζήτηση.
Αφού τακτοποίησαν τα πράγματα στις βαλίτσες, τις πήραν πάλι οι αστυνομικοί, τις παρέδωσαν στην εταιρεία, τους πέρασαν από το πλάι από τον έλεγχο χειραποσκευών (ε δεν υπήρχε και κάτι άλλο να ψάξουν) και τους οδήγησαν στην πύλη αναχώρησης του BAe 146.
Σε αεροπλάνο αυτού του τύπου δεν είχαν ξαναμπεί οι φίλοι μας. Είχε μόνο 15 σειρές με 6 καθίσματα η καθεμία. Ήταν δηλαδή κοντόχοντρο. Για τα 75 λεπτά της πτήσης το φαγητό ήταν πολύ καλό, με μίνι αλμυρό sandwich, γλυκό και ρόφημα και το σέρβις ανάλογου επιπέδου.
Προσγειώθηκαν στο γνώριμο αεροδρόμιο της Λίμα, πήραν ταξί και μία ώρα μετά έφταναν το επίσης γνώριμο Hostal El Patio. Τσέκαραν αμέσως σε ένα δωμάτιο. Η Φ σήκωσε το τηλέφωνο και σχημάτισε τον αριθμό του κινητού του Δημήτρη Παρούση (ή godimitris).
Έδωσαν ραντεβού λίγη ώρα αργότερα στο πάρκο Κένεντι. Η επικοινωνία με τον Δημήτρη είχε γίνει πριν φύγουν από την Ελλάδα, αλλά τις πρώτες μέρες του ταξιδιού τους που ήταν στη Λίμα, δεν στάθηκε δυνατό να συναντηθούν.
Η αφορμή για την επικοινωνία αυτή είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία που έχει μέσα έναν απογευματινό καφέ με μπόλικη Λατινική Αμερική, πολλές φαινομενικές συμπτώσεις (γιατί δεν υπάρχουν συμπτώσεις), και μπόλικο Travel stories.
Ο Β παρακολουθεί κατά καιρούς τον Δημήτρη, αλλά η Φ είναι μεγάλη fun. Έχει διαβάσει τα πάντα, έχει αγοράσει το βιβλίο του, εμπνέεται από τις ιστορίες του.
Ότι θα συναντούσαν έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα άνθρωπο το ήξεραν και πριν το ραντεβού. Εκείνο που δεν ήξεραν ήταν ότι στο τέλος της ημέρας θα είχαν έναν φίλο.
Συναντήθηκαν στις 12 παρά. Πήραν έναν καφέ στο χέρι και περπάτησαν μέχρι το πάρκο του έρωτα. Από εκεί πήραν ταξί και λίγη ώρα μετά ήταν στο Barranco.
Έκαναν βόλτες και μιλούσαν, μιλούσαν, μιλούσαν. Είναι εκείνο το αίσθημα που γνωρίζεσαι με κάποιον και νιώθεις ότι τον ξέρεις χρόνια και απλά είχατε καιρό να τα πείτε. Ότι εκπέμπεις ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος.
Με την καθοδήγηση του Δημήτρη κάθισαν σε ένα εστιατόριο και έφαγαν “seviche” μαζί με “tsitsa”, καλαμποκίσια μπύρα. Το “seviche” είναι ψάρι, μαριναρισμένο, όχι μαγειρεμένο και είναι ίσως το πιο τυπικό Περουάνικο πιάτο.
Είχε πάει απόγευμα. Ο Δημήτρης έπρεπε να συντονίσει κάποιες δραστηριότητές του, αλλά κανένας δεν ήθελε να το διαλύσουν. Μετά από πρόταση του Δημήτρη πήραν ένα ταξί και πήγαν στο σπίτι του.
Ο Δημήτρης, που λέτε, έχει εμπνευστεί από την «Ιθάκη» του Καβάφη, και σαν σύγχρονος Οδυσσέας γυρίζει τον κόσμο ψάχνοντας για Έλληνες. Εδώ και λίγο καιρό έχει προσωρινά αγκυροβολήσει στη Λίμα του Περού, όχι για κάποια Κίρκη, αλλά για μια επιχειρηματική δραστηριότητα. Εκδίδει δύο φορές την εβδομάδα ένα περιοδικό για το «Στοίχημα» του Περού και τα πάει πολύ καλά. Ταυτόχρονα ανασυντάσσεται για να συνεχίσει το ταξίδι του για την Ιθάκη.
Τη μέρα που συναντήθηκαν ‘έκλεινε’ το τεύχος του περιοδικού και την επομένη το πρωί πήγαινε στο τυπογραφείο. Ο Δημήτρης σέταρε κάποια θέματα που εκκρεμούσαν και λίγη ώρα μετά μιλούσε στο κινητό του στα Ελληνικά.
-Παιδιά ήταν ο Β στο τηλέφωνο. Έλληνας που ζει μόνιμα και εργάζεται ως στέλεχος πολυεθνικής εδώ στη Λίμα. Κάθε Κυριακή πίνουμε καφέ. Έρχεται σε λίγο από εδώ, τους είπε ο Δημήτρης.
-Εμείς τότε καλύτερα να φύγουμε να σας αφήσουμε να τα πείτε.
-Όχι, θέλω σας γνωρίσει.
Ήρθε ο Β, πήγαν με το αυτοκίνητό του στο κέντρο, τα είπαν, τα είπαν, τα είπαν, ήπιαν και έναν ωραίο καφέ και γύρισαν στο σπίτι.
Η ώρα κόντευε μεσάνυχτα και αυτοί δεν έλεγαν να αποχωριστούν. Μόνο μιλούσαν, μιλούσαν. Λίγο πριν φύγουν ο Δημήτρης τους αφιέρωσε ένα βιβλίο, στο οποίο έγραψε τα κείμενα και έκανε την επιμέλεια, με φωτογραφίες από το Περού.
Βγήκαν φωτογραφίες, χαιρετήθηκαν με τη βεβαιότητα ότι σύντομα θα τα ξαναπούν και βγήκαν στον δρόμο.
-Θα σας πάω μέχρι εκεί στη γωνία να σταματήσουμε ένα ταξί, τους είπε ο Δημήτρης.
Πήγαν στη γωνία, σταμάτησαν ένα ταξί, μπήκαν μέσα και τον χαιρέτησαν πίσω από το τζάμι. Γύρισαν στο ξενοδοχείο μετά τα μεσάνυχτα.
Μία μέρα με κυρίαρχα δύο εκ διαμέτρου αντίθετα συναισθήματα θα ήταν ή τελευταία που θα περνούσαν στο Περού. Τουλάχιστον γι αυτό το ταξίδι.
Την επόμενη μέρα τους περίμενε το πιο άχαρο κομμάτι του ταξιδιού: η επιστροφή.
Tips :
Τα πρωινά ξυπνήματα τα είχαν συνηθίσει, το ίδιο και τις σύντομες πτήσεις, οπότε η μέρα τους μέχρι την άφιξη στη Λίμα προμηνυόταν ήρεμη.
Στριμώχτηκαν άνθρωποι και βαλίτσες στο Matiz που ήρθε όταν ζήτησαν ταξί από το ξενοδοχείο, που για 10sl τους μετέφερε στο αεροδρόμιο του Cuzco.
Και εδώ η δόλια η συγγραφεύς θα έπρεπε να έχει υλικό για δύο -βία τρεις- σειρές μέχρι την επιβίβαση. Αλλά φευ! Στήνονται που λέτε οι φίλοι μας στην ουρά της Star Peru, στη μέση της οποίας ο κάθε επιβάτης άνοιγε τη βαλίτσα του ενώπιον ενός υπαλλήλου της εταιρείας για να την ψαχουλέψει. Άνοιξαν και αυτοί, ψαχούλεψε ο υπάλληλος και συνέχισαν για να τσεκάρουν.
Δίνουν τα έγγραφά τους στη χαμογελαστή υπάλληλο και ανεβάζουν τις αποσκευές τους στον ιμάντα. Τοποθετούνται τα αυτοκόλλητα στα χερούλια από τις βαλίτσες και τα boarding passes μέσα στα διαβατήρια. Πλησιάζει ένας άντρας με πολιτικά. Η υπάλληλος του δίνει στα χέρια τα διαβατήρια. Αυτός απευθύνεται στη Φ:
-Μιλάτε Ισπανικά;
-Ναι, του λέει αυτή.
Ανοίγει την αριστερή πλευρά από το σακάκι του, από την εσωτερική τσέπη βγάζει το σήμα του και της το κολλάει στα μούτρα.
-Είμαστε από τη δίωξη ναρκωτικών. Θα χρειαστεί να μας ακολουθήσετε, της λέει αυστηρά.
Με έναν συνάδελφό του παίρνουν τις βαλίτσες από τον ιμάντα, ρωτάει την υπάλληλο πόση ώρα μένει για την απογείωση και σέρνοντας τη βαλίτσα της Φ τους ζητάει να τον ακολουθήσουν. Μπροστά περπατούσε ο ένας αστυνομικός, πίσω ο άλλος και στη μέση προσπαθώντας να κρύψουν πόσο χεσ#&*oι ήταν, οι 2 νεόνυμφοι.
-Που έμαθες Ισπανικά; Ρωτάει ο αστυνομικός την Φ.
-Στην Ελλάδα πριν μια πενταετία ήταν μόδα τα Ισπανικά και έκανα μαθήματα.
-Και που τα εξασκείς;
-Ήταν η αδερφή μου ενάμιση χρόνο στην Ισπανία και πήγα 2 φορές, πήγα ένα μήνα στην Κούβα, έχω και φίλους Ισπανούς, βλέπω και ταινίες…
-Και στη ζούγκλα πως ήταν; Τη διακόπτει γιατί αυτή από το άγχος της ήταν ικανή να αρχίσει να τραγουδάει και όλα τα Ισπανικά τραγούδια που ξέρει.
-Ποια ζούγκλα;
-Τη ζούγκλα του Περού.
-Δεν πήγαμε στη ζούγκλα.
-Ο φίλος σου μιλάει Ισπανικά;
Μέσα στον πανικό της θυμήθηκε τα λόγια μιας θείας της: «Οι άνθρωποι σε παίρνουν στα σοβαρά όταν είσαι παντρεμένος». Της είχε φανεί τόσο βλακωδώς μικροαστικό όταν το άκουσε. Αλλά τώρα το ξεστόμισε:
-Δεν είναι ο φίλος μου, είναι ο σύζυγός μου και μιλάει πολύ λίγα Ισπανικά.
Και μετά το διαπίστωσε ότι δεν έχει καμιά σημασία αν είσαι παντρεμένος ή όχι για τις αρχές.
Τους φάνηκε ένας αιώνας μέχρι να φτάσουν έξω από μια πόρτα την οποία ξεκλείδωσε ο αστυνομικός και τους έκανε νεύμα να περάσουν μέσα. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισαν με την είσοδό τους στο μικρό δωμάτιο (περίπου 25τμ) ήταν μία τετράδα καθίσματα ,όπως αυτά που έχει στις αίθουσες αναμονής των αεροδρομίων. Στους σιδερένιους βραχίονες άστραφταν δεμένες τέσσερα ζευγάρια χειροπέδες. Τις κοίταξαν και αμέσως τα βλέμματά τους συναντήθηκαν. Οι σφίξεις της Φ άγγιζαν τις 300 ενώ ο Β μετρούσε καμιά εικοσαριά λιγότερες. Σκηνές από τα «Πέτρινα Χρόνια» με την Θέμις Μπαζάκα να σχηματίζει λέξεις με το καθρεφτάκι πίσω από τα κάγκελα ερχόταν ακατάστατα στο μυαλό της Φ.
Άνοιξε η πόρτα και μπήκε μία αστυνομικός. Χώρισαν τους φίλους μας στις δύο γωνίες του δωματίου, όπου είχαν τοποθετήσει και τις βαλίτσες τους.
-Σε αυτό το τραπέζι θα αφήσετε τα back pack σας και σε αυτό ό,τι έχετε μέσα στις τσέπες σας, τους έδειξε δύο διαφορετικά τραπέζια.
Μετέφραζε η Φ.
Σε μια εσωτερική τσέπη της ζακέτας του ο Β είχε χρήματα.
-Ρώτα τον αν θέλει να βγάλω και τα λεφτά, της είπε ο Β.
Το έκανε.
-Να τα δω, της απάντησε κοφτά ο αστυνομικός.
Τα έβγαλε ο Β. Όλα όλα ήταν δεν ήταν 250 ευρώ (σόλες, δολάρια, ευρώ όλα μαζί). Πριν προλάβει ο Β να τα αφήσει στο τραπέζι ο αστυνομικός με ένα “ok” του είπε να τα ξαναβάλει στην τσέπη του.
-Ξέρεις και να διαβάζεις Ισπανικά ή μόνο μιλάς; Απευθύνθηκε τώρα στη Φ.
-Όχι, ξέρω και να διαβάζω.
-Εδώ είναι τα δικαιώματά σας, παρακαλώ να τα διαβάσεις. Δίπλα είναι και στα Αγγλικά για τον άντρα σου, της είπε και έδειξε μια μεγάλη πινακίδα ακριβώς απέναντι από τα καθίσματα.
Πριν καλά καλά διαβάσουν την πρώτη σειρά, τους ζήτησε να ξεκλειδώσουν τις βαλίτσες τους. Το έκαναν και οι αστυνομικοί άρχισαν να ψάχνουν τα πράγματα.
Τα δισεκατομμύρια των σκέψεων της Φ διέκοψε η φωνή του Β:
-Κοίτα από πάνω του τι κάνει στη βαλίτσα σου. Μην διαβάζεις τώρα που ψάχνει.
Ο αστυνομικός έβγαλε τα πάντα από τη βαλίτσα της Φ. Άνοιξε σακούλες με παπούτσια, έψαξε μέσα στα καλλυντικά της, είδε ένα ένα τα φάρμακα στο φαρμακείο της.
-Αυτή η σακούλα είναι άπλυτα, του είπε η Φ.
Δεν την άνοιξε, τη ζούλιξε όμως από παντού και την άφησε πάνω στο τραπέζι. Έφτασε στον πάτο της βαλίτσας. Άνοιξε το φερμουάρ. Οι σφίξεις της Φ είχαν σπάσει τα μηχανάκια. Έψαξε μέσα στον πάτο. Κοίταξε με έναν φακό. Σήκωσε τη βαλίτσα και τη χτύπησε ανάποδα 2-3 φορές πάνω στο τραπέζι. Ξανακοίταξε.
Από την πλευρά του Β μια από τα ίδια αλλά με ακόμη περισσότερη επιμονή. Οι δύο αστυνομικοί ήταν σχεδόν στη μέση της βαλίτσας του Β όταν ο (όπως έδειχνε) προϊστάμενός τους είχε τελειώσει με τη βαλίτσα της Φ.
-Τι κάνουμε, συνεχίζουμε; Ρώτησε ο αστυνομικός που έψαχνε τη βαλίτσα του Β.
-Ναι, απάντησε ο άλλος, αν και δεν φαίνεται να υπάρχει κάτι.
Μετά από μια αιωνιότητα η Φ άρχισε να ξανανιώθει τα πόδια της. Βιάστηκε να μεταφράσει αυτό που άκουσε στον Β, ο οποίος ήταν προσηλωμένος στη βαλίτσα του.
-Τώρα τι κάνω; Ρώτησε η Φ στον αστυνομικό.
Με εμφανώς ευγενέστερο τόνο της ζήτησε να του αδειάσει και το back pack και της χαμογέλασε.
Στα αυτιά της Φ άρχισε να ηχεί αχνά η μουσική από το φινάλε του Εξπρές του Μεσονυχτίου.
Δεν βρήκε τίποτα ύποπτο ούτε στα back pack ο αστυνομικός, που τα έψαξε όμως με μεγάλη λεπτομέρεια. Η έρευνα στη βαλίτσα του Β συνεχιζόταν και ο αστυνομικός –ίσως για να σπάσει την αμηχανία- με χαλαρή πλέον διάθεση, άρχισε να κάνει διάφορες ερωτήσεις στη Φ. Δεν ήξερε όμως με ποιόν άνοιγε κουβέντα. Η Φ, με σφίξεις που πλησίαζαν στο φυσιολογικό πλέον, μέχρι να τελειώσουν με τη βαλίτσα του Β, τον ξελίγωσε στις ερωτήσεις. Το πέρασαν που το πέρασαν όλο αυτό, έπρεπε τουλάχιστον να μάθει τον λόγο.
-Ένας γνωστός που έχω στην Ελλάδα σε παρόμοια θέση με τη δική σας, μου έχει πει ότι σταματάν συνήθως για έλεγχο άτομα που ταξιδεύουν μόνα τους.
-Ναι, αυτό ισχύει γενικά, αλλά δεν είναι απαραίτητο. Αυτή την εβδομάδα συλλάβαμε δύο αδερφές από την Ισπανία, τρεις φίλους από την Χιλή, ένα ζευγάρι από την Πορτογαλία και έναν μεμονωμένο από την Ελλάδα. Τον «τάδε», τον γνωρίζεις;
-Στην Ελλάδα είμαστε 11 εκατομμύρια άνθρωποι. Δύσκολο να τον ξέρω. Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που μας υποβάλατε σε αυτό τον έλεγχο;
-Όχι, κανένας, είναι καθαρά τυπικό.
-Καθαρά τυπικός είναι ο έλεγχος που γίνεται έξω σε όλους τους επιβάτες. Αυτό δεν νομίζω ότι είναι στο ίδιο επίπεδο.
-Όχι γίνεται πολύ συχνά. Έχουμε πολλά προβλήματα με τα ναρκωτικά. Η περιοχή είναι κοντά στη ζώνη του Αμαζονίου και μεγάλο κομμάτι του προβλήματος σχετίζεται με το αεροδρόμιο του Cuzco.
-Από τις 100 περιπτώσεις που προσάγετε για έλεγχο, περίπου πόσοι αποδεικνύονται ένοχοι;
-8 με 10. Είναι αρκετά μεγάλο το ποσοστό.
Ο άλλος αστυνομικός βγάζει μια πετσέτα από τη βαλίτσα του Β. Είναι τυλιγμένη σε ρολό. Την ξετυλίγει και από μέσα πέφτουν κάτι μαγνητάκια στο πάτωμα. Δεν έσπασε κανένα αλλά ο προϊστάμενος καταλαβαίνει την δυσαρέσκεια του Β.
-Ο άντρας σου έχει τσατιστεί με τον έλεγχο; Ρωτάει τη Φ.
Εκείνη μεταφράζει.
-Ε, ναι. Τσατίστηκα πες του. Δεν φτάνει που μας έχουν εδώ μία ώρα και μας ψάχνουν, μου έκαναν και τη βαλίτσα %#@&*. Πες του έχει και σκυλιά γι αυτό το σκοπό. &#@*&^%$. Όλα να τα μεταφράσεις, όπως στα είπα.
Μεταφράζει πιο κόσμια όσα της είπε ο Β.
-Όσοι διακινούν ναρκωτικά τα βάζουν μέσα σε πανιά που είναι ποτισμένα με ουσίες και δεν τα μυρίζουν τα σκυλιά. Έχουμε και σκυλιά και ακτίνες Χ, πες στον άντρα σου.
Ξαναμεταφράζει.
-Πες στον %$#^&*% να έρθει να μου φτιάξει τη βαλίτσα.
-Καταλαβαίνει. Έχουν ξεφύγει πολύ τα πράγματα, «μεταφράζει» αυτή και συνεχίζει τις ερωτήσεις για το σωφρονιστικό σύστημα, το εμπόριο ναρκωτικών, για την αστυνομία, για όλα. Τον ξελίγωσε σας λέω, τίποτα δεν άφησε πάλι έξω από τη συζήτηση.
Αφού τακτοποίησαν τα πράγματα στις βαλίτσες, τις πήραν πάλι οι αστυνομικοί, τις παρέδωσαν στην εταιρεία, τους πέρασαν από το πλάι από τον έλεγχο χειραποσκευών (ε δεν υπήρχε και κάτι άλλο να ψάξουν) και τους οδήγησαν στην πύλη αναχώρησης του BAe 146.
Σε αεροπλάνο αυτού του τύπου δεν είχαν ξαναμπεί οι φίλοι μας. Είχε μόνο 15 σειρές με 6 καθίσματα η καθεμία. Ήταν δηλαδή κοντόχοντρο. Για τα 75 λεπτά της πτήσης το φαγητό ήταν πολύ καλό, με μίνι αλμυρό sandwich, γλυκό και ρόφημα και το σέρβις ανάλογου επιπέδου.
Προσγειώθηκαν στο γνώριμο αεροδρόμιο της Λίμα, πήραν ταξί και μία ώρα μετά έφταναν το επίσης γνώριμο Hostal El Patio. Τσέκαραν αμέσως σε ένα δωμάτιο. Η Φ σήκωσε το τηλέφωνο και σχημάτισε τον αριθμό του κινητού του Δημήτρη Παρούση (ή godimitris).
Έδωσαν ραντεβού λίγη ώρα αργότερα στο πάρκο Κένεντι. Η επικοινωνία με τον Δημήτρη είχε γίνει πριν φύγουν από την Ελλάδα, αλλά τις πρώτες μέρες του ταξιδιού τους που ήταν στη Λίμα, δεν στάθηκε δυνατό να συναντηθούν.
Η αφορμή για την επικοινωνία αυτή είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία που έχει μέσα έναν απογευματινό καφέ με μπόλικη Λατινική Αμερική, πολλές φαινομενικές συμπτώσεις (γιατί δεν υπάρχουν συμπτώσεις), και μπόλικο Travel stories.
Ο Β παρακολουθεί κατά καιρούς τον Δημήτρη, αλλά η Φ είναι μεγάλη fun. Έχει διαβάσει τα πάντα, έχει αγοράσει το βιβλίο του, εμπνέεται από τις ιστορίες του.
Ότι θα συναντούσαν έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα άνθρωπο το ήξεραν και πριν το ραντεβού. Εκείνο που δεν ήξεραν ήταν ότι στο τέλος της ημέρας θα είχαν έναν φίλο.
Συναντήθηκαν στις 12 παρά. Πήραν έναν καφέ στο χέρι και περπάτησαν μέχρι το πάρκο του έρωτα. Από εκεί πήραν ταξί και λίγη ώρα μετά ήταν στο Barranco.
Έκαναν βόλτες και μιλούσαν, μιλούσαν, μιλούσαν. Είναι εκείνο το αίσθημα που γνωρίζεσαι με κάποιον και νιώθεις ότι τον ξέρεις χρόνια και απλά είχατε καιρό να τα πείτε. Ότι εκπέμπεις ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος.
Με την καθοδήγηση του Δημήτρη κάθισαν σε ένα εστιατόριο και έφαγαν “seviche” μαζί με “tsitsa”, καλαμποκίσια μπύρα. Το “seviche” είναι ψάρι, μαριναρισμένο, όχι μαγειρεμένο και είναι ίσως το πιο τυπικό Περουάνικο πιάτο.
Είχε πάει απόγευμα. Ο Δημήτρης έπρεπε να συντονίσει κάποιες δραστηριότητές του, αλλά κανένας δεν ήθελε να το διαλύσουν. Μετά από πρόταση του Δημήτρη πήραν ένα ταξί και πήγαν στο σπίτι του.
Ο Δημήτρης, που λέτε, έχει εμπνευστεί από την «Ιθάκη» του Καβάφη, και σαν σύγχρονος Οδυσσέας γυρίζει τον κόσμο ψάχνοντας για Έλληνες. Εδώ και λίγο καιρό έχει προσωρινά αγκυροβολήσει στη Λίμα του Περού, όχι για κάποια Κίρκη, αλλά για μια επιχειρηματική δραστηριότητα. Εκδίδει δύο φορές την εβδομάδα ένα περιοδικό για το «Στοίχημα» του Περού και τα πάει πολύ καλά. Ταυτόχρονα ανασυντάσσεται για να συνεχίσει το ταξίδι του για την Ιθάκη.
Τη μέρα που συναντήθηκαν ‘έκλεινε’ το τεύχος του περιοδικού και την επομένη το πρωί πήγαινε στο τυπογραφείο. Ο Δημήτρης σέταρε κάποια θέματα που εκκρεμούσαν και λίγη ώρα μετά μιλούσε στο κινητό του στα Ελληνικά.
-Παιδιά ήταν ο Β στο τηλέφωνο. Έλληνας που ζει μόνιμα και εργάζεται ως στέλεχος πολυεθνικής εδώ στη Λίμα. Κάθε Κυριακή πίνουμε καφέ. Έρχεται σε λίγο από εδώ, τους είπε ο Δημήτρης.
-Εμείς τότε καλύτερα να φύγουμε να σας αφήσουμε να τα πείτε.
-Όχι, θέλω σας γνωρίσει.
Ήρθε ο Β, πήγαν με το αυτοκίνητό του στο κέντρο, τα είπαν, τα είπαν, τα είπαν, ήπιαν και έναν ωραίο καφέ και γύρισαν στο σπίτι.
Η ώρα κόντευε μεσάνυχτα και αυτοί δεν έλεγαν να αποχωριστούν. Μόνο μιλούσαν, μιλούσαν. Λίγο πριν φύγουν ο Δημήτρης τους αφιέρωσε ένα βιβλίο, στο οποίο έγραψε τα κείμενα και έκανε την επιμέλεια, με φωτογραφίες από το Περού.
Βγήκαν φωτογραφίες, χαιρετήθηκαν με τη βεβαιότητα ότι σύντομα θα τα ξαναπούν και βγήκαν στον δρόμο.
-Θα σας πάω μέχρι εκεί στη γωνία να σταματήσουμε ένα ταξί, τους είπε ο Δημήτρης.
Πήγαν στη γωνία, σταμάτησαν ένα ταξί, μπήκαν μέσα και τον χαιρέτησαν πίσω από το τζάμι. Γύρισαν στο ξενοδοχείο μετά τα μεσάνυχτα.
Μία μέρα με κυρίαρχα δύο εκ διαμέτρου αντίθετα συναισθήματα θα ήταν ή τελευταία που θα περνούσαν στο Περού. Τουλάχιστον γι αυτό το ταξίδι.
Την επόμενη μέρα τους περίμενε το πιο άχαρο κομμάτι του ταξιδιού: η επιστροφή.
Tips :
- Στο www.godimitris.gr μπορείτε να διαβάσετε για τον Δημήτρη και τις ιστορίες του αν δεν το έχετε ήδη κάνει.
- Το εστιατόριο που έφαγαν “Seviche” ήταν το “El Muelle” στο Barranco. Για μια ωραία ποικιλία με θαλασσινά και μία καράφα μπύρα πλήρωσαν 53sl.
- Το εισιτήριο Cuzco - Lima με Star Peru κόστισε 104$ το άτομο.
Attachments
Last edited by a moderator:
