FRIDA08
Member
- Μηνύματα
- 445
- Likes
- 1.298
- Επόμενο Ταξίδι
- ???Covid Era
- Ταξίδι-Όνειρο
- Διάστημα
Ημέρες 13η - 15η La Paz
Οι Έλληνες έχουμε βαρύ ταξιδιωτικό κάρμα. Όπερ μεθερμηνευόμενον εστί: όλα όσα κάνουμε στους τουρίστες στη χώρα μας (βλέπε απεργίες σε λιμάνια αεροδρόμια, σκουπιδιάρικα, ταξί, πορείες και άλλα) κάπου, σε κάποιο ταξίδι μας, με κάποιο τρόπο θα τα πληρώσουμε.
Αυτό όμως οι φίλοι μας δεν το είχαν νιώσει μέχρι εκείνο το πρωί που ξύπνησαν με προσμονή για την εκδρομή στο Death Road. Το ραντεβού στο Café Alexander στην Plaza de estudiantes ήταν στις 07:30 αλλά αυτοί με το χαμόγελο στα χείλη ήταν πολύ νωρίτερα εκεί.
Συγκεντρώθηκαν και ο τύπος με την πολύ πολύ Αυστραλιανή προφορά, αφού τσέκαρε τα ονόματά τους, προχώρησε στους επόμενους. Σε κάποια στιγμή, κάτι έλεγε στους υπόλοιπους του γκρουπ αλλά οι φίλοι μας ήταν στο ταμείο για σνακ και νεράκια και έτσι δεν πολυέδωσαν σημασία. Επιβιβάστηκαν στα βανάκια με τα πολύ ποιοτικά (σε τεχνικά χαρακτηριστικά) ποδήλατα στην οροφή και ξεκίνησαν.
Ο τύπος με την Αυστραλιανή προφορά ενημέρωνε (μάλλον για 2η φορά, η 1η ήταν αυτή που δεν άκουσαν πριν) ότι όλοι οι δρόμοι γύρω από τη Λα Παζ ήταν αποκλεισμένοι από τους εργαζόμενους στα ορυχεία και ότι θα έκαναν μια άλλη παρόμοια διαδρομή, που βρισκόταν εντός του αποκλεισμού.
Εκεί έσβησε το χαμόγελο από τα χείλη. Πλήρωναν το –συλλογικό και όχι ατομικό- ταξιδιωτικό τους κάρμα. Αφού τους είπαν ότι πιθανόν τις επόμενες μέρες να ανοίξει το μπλόκο, κατέβηκαν από το βανάκι, πήραν ένα ταξί και γύρισαν στο κέντρο της πόλης. Αυτή και τις επόμενες δύο μέρες θα τις περνούσαν στην Λα Παζ ρωτώντας για τα μπλόκα, προσπαθώντας να αναπροσαρμόσουν το υπόλοιπο πρόγραμμα μετά την ανατροπή του εξ αιτίας των μπλόκων, σουλατσάροντας, χαλαρώνοντας και τελικά καλοπερνώντας με στιγμές καθημερινότητας.
Η πόλη δεν έχει κάποιο αξιοθέατο –με τη δυτική έννοια του όρου- που δεν πρέπει να χάσεις. Είναι όμως από μόνη της αξιοθέατο. Χτισμένη σε μια μεγάλη χαράδρα στα 3600m είναι η ψηλότερη πρωτεύουσα στον κόσμο με τους φτωχότερους να ζουν στα ψηλότερα σημεία της πόλης και τους πιο εύρωστους να στοιβάζονται στα χαμηλότερα, μια και εκεί έχει περισσότερο οξυγόνο.
Τι έκαναν:
Για τον ουρανίσκο:
Μέσα από αναποδιές, συναλλαγές, συζητήσεις και άλλα πολλά έφτασαν σε κάποια συμπεράσματα:
Οι Βολιβιανοί είναι πολύ ιδιαίτεροι. Πολλές φορές τους ζητούσαν πληροφορίες και ούτε καν γυρνούσαν να τους κοιτάξουν.
Δεν άκουσαν ούτε έναν να γκρινιάζει ή να κακολογεί τους απεργούς των ορυχείων, παρόλο που αν συνεχιζόταν ο αποκλεισμός θα προέκυπταν θέματα επάρκειας των βασικών αγαθών.
Ακόμα και οι μορφωμένοι θεωρούν ότι λίγη καλή μαγεία είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο.
Θεωρούν τον Evo Morales ως το μη χείρον βέλτιστον, τους ενοχλεί που δεν είναι μορφωμένος, αλλά μάλλον τους εμπνέει ο αντιαμερικανισμός του και η πολιτική του σχετικά με την θεσμική ένωση της Νοτίου Αμερικής. Οι συχνές γιγαντοαφίσες που απεικονίζουν τον Evo και από πίσω έργα υποδομών που δεν έχουν καν αρχίσει, είναι γι αυτούς κομμάτι της πολιτικής του (σημείωση: δεν είναι προεκλογική περίοδος). Σκηνές με χωριάτισσες που σπάνε στάμνες γιατί έφτασε το δίκτυο ύδρευσης στο χωριό τους προβάλλονται συχνά πυκνά στην τηλεόραση.
Είναι αργοί και πολλές φορές ράθυμοι, μάλλον ως επίδραση του υψομέτρου. Σε μαγαζιά που πουλάν κοτόπουλο με πατάτες τηγανητές, δεν τους έδωσαν σκέτες τις πατάτες, ακόμα και όταν τους είπαν να πληρώσουν και για το κοτόπουλο και να πάρουν μόνο τις πατάτες. Είναι πρόθυμοι και φιλότιμοι, αλλά πολλές φορές έβγαινε από το στόμα των φίλων μας η φράση «Μα καλά, δεν τους κόβει;»
Tips:
Οι Έλληνες έχουμε βαρύ ταξιδιωτικό κάρμα. Όπερ μεθερμηνευόμενον εστί: όλα όσα κάνουμε στους τουρίστες στη χώρα μας (βλέπε απεργίες σε λιμάνια αεροδρόμια, σκουπιδιάρικα, ταξί, πορείες και άλλα) κάπου, σε κάποιο ταξίδι μας, με κάποιο τρόπο θα τα πληρώσουμε.
Αυτό όμως οι φίλοι μας δεν το είχαν νιώσει μέχρι εκείνο το πρωί που ξύπνησαν με προσμονή για την εκδρομή στο Death Road. Το ραντεβού στο Café Alexander στην Plaza de estudiantes ήταν στις 07:30 αλλά αυτοί με το χαμόγελο στα χείλη ήταν πολύ νωρίτερα εκεί.
Συγκεντρώθηκαν και ο τύπος με την πολύ πολύ Αυστραλιανή προφορά, αφού τσέκαρε τα ονόματά τους, προχώρησε στους επόμενους. Σε κάποια στιγμή, κάτι έλεγε στους υπόλοιπους του γκρουπ αλλά οι φίλοι μας ήταν στο ταμείο για σνακ και νεράκια και έτσι δεν πολυέδωσαν σημασία. Επιβιβάστηκαν στα βανάκια με τα πολύ ποιοτικά (σε τεχνικά χαρακτηριστικά) ποδήλατα στην οροφή και ξεκίνησαν.
Ο τύπος με την Αυστραλιανή προφορά ενημέρωνε (μάλλον για 2η φορά, η 1η ήταν αυτή που δεν άκουσαν πριν) ότι όλοι οι δρόμοι γύρω από τη Λα Παζ ήταν αποκλεισμένοι από τους εργαζόμενους στα ορυχεία και ότι θα έκαναν μια άλλη παρόμοια διαδρομή, που βρισκόταν εντός του αποκλεισμού.
Εκεί έσβησε το χαμόγελο από τα χείλη. Πλήρωναν το –συλλογικό και όχι ατομικό- ταξιδιωτικό τους κάρμα. Αφού τους είπαν ότι πιθανόν τις επόμενες μέρες να ανοίξει το μπλόκο, κατέβηκαν από το βανάκι, πήραν ένα ταξί και γύρισαν στο κέντρο της πόλης. Αυτή και τις επόμενες δύο μέρες θα τις περνούσαν στην Λα Παζ ρωτώντας για τα μπλόκα, προσπαθώντας να αναπροσαρμόσουν το υπόλοιπο πρόγραμμα μετά την ανατροπή του εξ αιτίας των μπλόκων, σουλατσάροντας, χαλαρώνοντας και τελικά καλοπερνώντας με στιγμές καθημερινότητας.
Η πόλη δεν έχει κάποιο αξιοθέατο –με τη δυτική έννοια του όρου- που δεν πρέπει να χάσεις. Είναι όμως από μόνη της αξιοθέατο. Χτισμένη σε μια μεγάλη χαράδρα στα 3600m είναι η ψηλότερη πρωτεύουσα στον κόσμο με τους φτωχότερους να ζουν στα ψηλότερα σημεία της πόλης και τους πιο εύρωστους να στοιβάζονται στα χαμηλότερα, μια και εκεί έχει περισσότερο οξυγόνο.
Τι έκαναν:
- Πήγαν στην αγορά Μαγείας. Είναι ένας δρόμος κάθετος στη Sagarnaga (έναν από τους κεντρικότερους δρόμους στην πόλη) που έχει υλικά και εξοπλισμό για μάγια. Βαλσαμωμένα μικρά λάμα, άλλα μέσα σε βάζα με φορμόλη, με τρίχωμα ή χωρίς, μικρά κέρινα ομοιώματα ανθρώπων, σπιτιών, οχημάτων, τραπεζών, σπιτιών, χρημάτων κ.α. Τούφες από μαλλιά, ολόκληροι αποξηραμένοι κάκτοι, ξύλα αλλά και εστίες για την καύση των παραπάνω υλικών ήταν μερικά από τα προς πώληση αγαθά. Το καλύτερο όμως ήταν ολόκληρα ράφια γεμάτα με τυποποιημένα κουτιά με υλικά μαγείας για κάθε λογής σκοπούς. Είχαν συσκευασία σαν οποιοδήποτε άλλο προϊόν γνωρίζουμε με φωτογραφίες, bar code, οδηγίες χρήσης στο πίσω μέρος και γράμματα που υποδείκνυαν τον σκοπό του σκευάσματος. Π.χ. «Για τη ερωτική σου ζωή», «Για το δάνειό σου στην τράπεζα» κ.ά. Δηλαδή υπάρχει μια ολόκληρη βιομηχανία πίσω από αυτό το κομμάτι.
- Πήγαν στο μοναστήρι του Αγίου Φραγκίσκου, που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της πόλης. Η εκκλησία είναι λίγο πολύ σαν όλες τις άλλες που είδαν. Δεξιά και αριστερά είχε πολλά παρεκκλήσια που σε προθήκες ήταν τοποθετημένες ολόσωμες κούκλες που αναπαριστούσαν αγίους. Οι κούκλες είναι ντυμένες με κανονικά ρούχα και τις περισσότερες φορές έχουν αληθινά μαλλιά. Όσες δε αναπαριστούν μαρτύριο είναι βαμμένες με αίμα και σχεδόν όλες έχουν στραμμένο το βλέμμα λοξά προς τα πάνω, μάλλον ζητώντας συγχώρεση. Ohhhhhhh, spooky….
- Με ένα ταξί έφτασαν ως την κοντινή Valle de la Luna (κοιλάδα του φεγγαριού), όπου το τοπίο είναι πραγματικά σεληνιακό. Λέγεται ότι στην περιοχή έκανε ασκήσεις η Nasa (εισιτήριο 15bs).
- Γυρίζοντας στην πόλη μέσα από την όμορφη περιοχή Miraflores, πήγαν στο Mirador Killy-killy, από όπου φαίνεται ολόκληρη η πόλη. Όταν έφτασαν εκεί σουρούπωνε και η πόλη τους αντάμειψε με ωραίες λήψεις.
- Τα ομοειδή μαγαζιά στη Λα Παζ είναι συγκεντρωμένα όλα στο ίδιο σημείο. Περπατώντας από τη γειτονιά με τα κουρεία, οι μπαρμπέρηδες πρότειναν στον Β να τον ξυρίσουν. Χρόνο είχαν (αφού κάθε μέρα τα νέα που έφταναν από τα μπλόκα ήταν και χειρότερα) και μπήκαν σε ένα, για να καθήσει ο Β σε μια καρέκλα και να ξυρίσει ο κουρέας με την Old school λεπίδα τα πλούσια γένια του. Άναψε το φλόγιστρο, έκαψε την λεπίδα και αφοσιώθηκε στο έργο του. Ο Β πονούσε αλλά δεν το έδειχνε μέχρι που στο τέλος του έριξε τα «κλασσικά» χτυπήματα στο πρόσωπο ενώ είχε βρέξει τα χέρια του με οινόπνευμα.
- Από τον τελευταίο όροφο του Hotel Presidente ο Β έκανε Urban Rush (έτσι το έλεγαν εκεί, δεν ξέρω αν είναι επίσημος όρος), ενώ η Φ έκανε την ψύχραιμη χωρίς μεγάλη επιτυχία. Δεμένος με συρματόσκοινο κατέβηκε τον πλαϊνό τοίχο από τον 17ο όροφο του ξενοδοχείου. Υπήρχε δυνατότητα να διαλέξει και στολή Superman, Spiderman κ.α. Κόστος 160Bs.
- Περπάτησαν πολύ, πάρα πολύ. Αυτό βέβαια στη Λα Παζ που είναι μόνο ανηφόρες και κατηφόρες δεν είναι το πλέον εύκολο. Οι φίλοι μας συχνά έπαιρναν ταξί, ανέβαιναν σε ένα σημείο αρκετά ψηλά και από εκεί κατηφόριζαν με τα πόδια. Κάθισαν σε πάρκα, χάζεψαν τους πιτσιρικάδες, έπιασαν κουβέντα με ντόπιους, ψώνισαν χαζούδια.
Για τον ουρανίσκο:
- Κατηφόρισαν στην El Prado και έστριψαν στην 20 de Oktubre στην περιοχή Sopochachi που ήταν και το ξενοδοχείο τους. Εκεί είναι το “Chocolate caliente” που έφαγαν πολύ ωραία (και πλήρωσαν 156Bs)
- Στην περιοχή Sopochachi για άλλη μια φορά και στο εστιατόριο “La Guinguette” (εμφανώς γαλλικής επιρροής). Όλα πεντανόστιμα, ιδιαίτερα συστήνεται το κοτόπουλο με μέλι και μουστάρδα. (134Bs/2άτομα)
- Ωραία γλυκά, εκτός από το εστιατόριο La Loge, που ήταν κάτω από το διαμέρισμά τους, δεν βρήκαν πουθενά αλλού. Γενικά ενώ τα γλυκά τους -ειδικά οι τούρτες- οπτικά είναι υπερπαραγωγή, γευστικά είναι μάλλον αδιάφορα.
Μέσα από αναποδιές, συναλλαγές, συζητήσεις και άλλα πολλά έφτασαν σε κάποια συμπεράσματα:
Οι Βολιβιανοί είναι πολύ ιδιαίτεροι. Πολλές φορές τους ζητούσαν πληροφορίες και ούτε καν γυρνούσαν να τους κοιτάξουν.
Δεν άκουσαν ούτε έναν να γκρινιάζει ή να κακολογεί τους απεργούς των ορυχείων, παρόλο που αν συνεχιζόταν ο αποκλεισμός θα προέκυπταν θέματα επάρκειας των βασικών αγαθών.
Ακόμα και οι μορφωμένοι θεωρούν ότι λίγη καλή μαγεία είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο.
Θεωρούν τον Evo Morales ως το μη χείρον βέλτιστον, τους ενοχλεί που δεν είναι μορφωμένος, αλλά μάλλον τους εμπνέει ο αντιαμερικανισμός του και η πολιτική του σχετικά με την θεσμική ένωση της Νοτίου Αμερικής. Οι συχνές γιγαντοαφίσες που απεικονίζουν τον Evo και από πίσω έργα υποδομών που δεν έχουν καν αρχίσει, είναι γι αυτούς κομμάτι της πολιτικής του (σημείωση: δεν είναι προεκλογική περίοδος). Σκηνές με χωριάτισσες που σπάνε στάμνες γιατί έφτασε το δίκτυο ύδρευσης στο χωριό τους προβάλλονται συχνά πυκνά στην τηλεόραση.
Είναι αργοί και πολλές φορές ράθυμοι, μάλλον ως επίδραση του υψομέτρου. Σε μαγαζιά που πουλάν κοτόπουλο με πατάτες τηγανητές, δεν τους έδωσαν σκέτες τις πατάτες, ακόμα και όταν τους είπαν να πληρώσουν και για το κοτόπουλο και να πάρουν μόνο τις πατάτες. Είναι πρόθυμοι και φιλότιμοι, αλλά πολλές φορές έβγαινε από το στόμα των φίλων μας η φράση «Μα καλά, δεν τους κόβει;»
Tips:
- Το Gravity tours θεωρείται το καλύτερο στον τομέα των δραστηριοτήτων του. Για την εκδρομή στο DeathRoad πλήρωσαν 110$ που τελικά πήραν πίσω. Gravity Assisted Mountain Biking - all about mountain bike rides, bike races, cycle touring and more
Attachments
Last edited by a moderator:
