Twinkie
Member
- Μηνύματα
- 1.142
- Likes
- 327
- Επόμενο Ταξίδι
- Με το νου
- Ταξίδι-Όνειρο
- Στα πέντε σημεία της Γης
Ένα από τα επιβλητικότερα και ομορφότερα κτίρια της Μαδρίτης, είναι το Palacio Real, το βασιλικό Παλάτι, κατοικία των Ισπανών Βασιλιάδων για αρκετά χρόνια. Το τωρινό κομψοτέχνημα ολοκληρώθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα, αφού πριν στη θέση του βρισκόταν το αρχικό «σπίτι» των πρώτων πολιτών της χώρας, ένα μεσαιωνικό κάστρο που κάηκε στις αρχές του 18ου αιώνα. Το δεύτερο μεγαλύτερο παλάτι της Ευρώπης- αν δεν απατώμαι- ήταν έτοιμο λοιπόν να μας υποδεχτεί στην τεράστια έκτασή του την επομένη το πρωί με το αντίτιμο των 8 ευρώ.
Προσβάσιμο από τον σταθμό Opera του μετρό, το Palacio Real στέκει μεγαλοπρεπώς σε ένα ήρεμο και γαλήνιο οικοδομικό τετράγωνο όπου το περιβάλλει ο υπέροχος Καθεδρικός της Αλμουδένα, η Plaza Oriente και πίσω του το περίφημο Campo del Moro, το δεύτερο μεγαλύτερο πράσινο πάρκο μετά από αυτό του Retiro.
Οι αίθουσες πολλές, το μάτι αναζητούσε συνεχώς καινούρια πράγματα στο εσωτερικό του παλατιού, που πλέον χρησιμοποιείται μόνο και σε κάποιες εορταστικές εκδηλώσεις, καθώς η βασιλική οικογένεια κατοικεί στα ανάκτορα λίγο έξω από το κέντρο της Μαδρίτης. Έτσι, το κοινό είναι ευπρόσδεκτο να θαυμάσει τις ευρύχωρες και τεράστιες αίθουσες, όπου κάποιες από αυτές φιλοξενούν συλλογή όπλων, πορσελάνων, κινέζικων βάζων, αριστουργημάτων από διάσημους ζωγράφους όπως ο Goya ενώ τη μεγαλύτερη εντύπωση που έκανε η μακρόστενη μεγάλη αίθουσα της τραπεζαρίας όπως και το «βασιλικό» φαρμακείο όπου το χρυσό κυριαρχούσε.
Ξεναγηθήκαμε μόνες μας στις αίθουσες του παλατιού, ενώ κατά την έξοδό μας χαζέψαμε τον υπέροχο καθεδρικό της Αλμουδένα αντικριστά του παλατιού όπως φυσικά και τους Κήπους του Σαμπατίνι από την βόρεια πλευρά. Το προαύλιο του Παλατιού είναι τεράστιο, όπου σταθήκαμε τυχερές να δούμε και έφιππους της βασιλικής φρουράς να καλπάζουν ρυθμικά ως την νότια πλευρά του ανάκτορου προκειμένου όπως σκεφτήκαμε να κάνουν αλλαγή φρουράς.
Γοητευμένες από το Παλάτι αλλά και όλο τον περιβάλλοντα χώρο του, κατευθυνθήκαμε στην Plaza Oriente όπου μπορείς να απολαύσεις τον καφέ σου και ειδικά αν έχεις σύμμαχο τον καιρό, να περιηγηθείς ανάμεσα στα προσεκτικά κουρεμένα φυτά και χαμηλά δέντρα. Η πισινή πλευρά της πλατείας, οδηγεί στο Teatro Real, το όμορφο κτίριο της Όπερας που φιλοξενεί παραστάσεις και είναι ορατό ακόμα κι από το Παλάτι ενώ βγαίνει και στην Calle Arenal, τα γνωστά μας λημέρια για εκείνες τις μέρες στην Μαδρίτη. Αδράξαμε λοιπόν την ευκαιρία και κάναμε περπατητό φυσικά όλο το δρόμο για να καταλήξουμε τελικώς στους πεζόδρομους γύρω από την Solκαι την απόσβεση των χρημάτων από τα πουλημένα (επιτέλους) εισιτήρια.
Το Corte Ingles είναι ένα, αν όχι το μεγαλύτερο, πολυκατάστημα στην καρδιά της ισπανικής πρωτεύουσας όπου η Ε. έδωσε ρεσιτάλ καταναλωτισμού στην σχεδόν δίωρη παραμονή της στο μαγαζί. Ακριβή και φθηνή αγορά υπάρχει, γενικώς για όλα τα πορτοφόλια το κέντρο της Μαδρίτης ενδείκνυται αν έχετε ένστικτα όπως της φίλης μας ενώ ανά σχεδόν τετραγωνικό υπάρχει και κάποιο καφέ να ξεκουραστείτε.
Η ζέστη είχε πια ξεπεράσει και τις προσδοκίες μας κι έτσι εγώ με την Barbunzel αναζητούσαμε μανιωδώς σαγιονάρες ή έστω ένα παπούτσι να ξεσκάσει το πόδι από τα αθλητικά ρε αδερφέ, γιατί στο μυαλό μας εκείνη τη μέρα είχαμε κι άλλες περιηγήσεις και πραγματικά το all star δεν αντεχόταν με τίποτα.
Η σκέψη μας λοιπόν, ήταν απλή, φυσικά όμως όπως και όλα τα υπόλοιπα σε αυτό το ταξίδι, έγινε σύνθετη. Παναθηναϊκό δεν είδαμε στο finalfour, αγώνα δεν είδαμε στο Vicente Calderon, αλλά το Bernabeu θα το βλέπαμε όπως και δήποτε. Το επιβλητικό καμάρι της Μαδρίτης, Santiago Bernabeu, έδρα της Ρεάλ Μαδρίτης μας περίμενε για το τουρ, τη μπουτίκ και την αύρα του πως θα βλέπαμε ένα από τα ιστορικότερα ποδοσφαιρικά στολίδια παγκοσμίως.
Η ώρα είχε περάσει, η Ε. βρισκόταν σε ακόμη ένα μαγαζί, και το τελευταίο τουρ γινόταν στις έξι το απόγευμα. Επειδή δεν θέλαμε για άλλη μια φορά να βρεθούμε προ εκπλήξεως, όπως με το Toledo, παίρνω τη Barbu, βουτάμε ένα ταξί για να προλάβουμε την ώρα και αρχίζουμε το σαφάρι μέσα στην πόλη με τον συμπαθέστατο ταξιτζή μάλλον να καταλαβαίνει την αγωνία μας και να πηγαίνει σαν συνάδελφό του στην Κωνσταντινούπολη.
Στο παρά πέντε προλαβαίνουμε να βγάλουμε εισιτήριο, να πάρουμε θέση και με άλλα έξι άτομα, να αρχίσουμε την περιήγηση στο εντυπωσιακό γήπεδο. Τα λόγια είναι περιττά για το μουσείο της «Βασίλισσας της Ευρώπης». Αναρίθμητα Κύπελλα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, Ευρωπαϊκά, φωτογραφίες, μετάλλια, παπούτσια και μπάλες από μια άλλη εποχή, θρύλοι του παγκοσμίου ποδοσφαίρου να σε «κοιτούν» από σωσμένες παλιές φωτογραφίες και αφίσες, τεράστιες τηλεοράσεις να δείχνουν τους θριάμβους της ομάδας όπως και δημοσιεύματα εφημερίδων. Μια ξεχωριστή αίθουσα μόνο καταλαμβάνει η τροπαιοθήκη, άλλη μια για την ιστορία της ομάδας, όπου υπάρχει και ακούγεται ο ύμνος της Ρεάλ ενώ έπειτα από αρκετά χαμόγελα και γουρλωμένα μάτια, φτάσαμε στο σημείο όπου θα βγαίναμε στο εξωτερικό του γηπέδου να …μυρίσουμε χορτάρι.
Ένα καθαρά ποδοσφαιρικό γήπεδο, χωρίς στίβο, με διαζώματα, προσεγμένο, καθαρό, μπλε και άσπρες κερκίδες, βασιλικές πραγματικά διαστάσεις. Από έντονο μπλε με το έμβλημα της Ρεάλ ήταν οι πολυθρόνες στους πάγκους της ομάδας, όπου καθόσουν και νόμιζες εκτός από ότι ήσουν προπονητάρα, πως θα σου έκαναν και μασάζ. Το τουρ ήταν μοναδικό, η ατμόσφαιρα σε συνέπαιρνε και για εμάς που είχαμε βρεθεί για αθλητικούς σκοπούς ουσιαστικά στη Μαδρίτη, ήταν ό,τι καλύτερο ειδικώς μετά από ένα χαμένο final four.
Βγήκαμε έξω και με το μετρό αυτή τη φορά με την ομώνυμη στάση Santiago Bernabeu πήραμε τον δρόμο της επιστροφής ανακουφισμένες που προλάβαμε, γοητευμένες που το είδαμε και χαρούμενες που το ζήσαμε.
Προσβάσιμο από τον σταθμό Opera του μετρό, το Palacio Real στέκει μεγαλοπρεπώς σε ένα ήρεμο και γαλήνιο οικοδομικό τετράγωνο όπου το περιβάλλει ο υπέροχος Καθεδρικός της Αλμουδένα, η Plaza Oriente και πίσω του το περίφημο Campo del Moro, το δεύτερο μεγαλύτερο πράσινο πάρκο μετά από αυτό του Retiro.
Οι αίθουσες πολλές, το μάτι αναζητούσε συνεχώς καινούρια πράγματα στο εσωτερικό του παλατιού, που πλέον χρησιμοποιείται μόνο και σε κάποιες εορταστικές εκδηλώσεις, καθώς η βασιλική οικογένεια κατοικεί στα ανάκτορα λίγο έξω από το κέντρο της Μαδρίτης. Έτσι, το κοινό είναι ευπρόσδεκτο να θαυμάσει τις ευρύχωρες και τεράστιες αίθουσες, όπου κάποιες από αυτές φιλοξενούν συλλογή όπλων, πορσελάνων, κινέζικων βάζων, αριστουργημάτων από διάσημους ζωγράφους όπως ο Goya ενώ τη μεγαλύτερη εντύπωση που έκανε η μακρόστενη μεγάλη αίθουσα της τραπεζαρίας όπως και το «βασιλικό» φαρμακείο όπου το χρυσό κυριαρχούσε.
Ξεναγηθήκαμε μόνες μας στις αίθουσες του παλατιού, ενώ κατά την έξοδό μας χαζέψαμε τον υπέροχο καθεδρικό της Αλμουδένα αντικριστά του παλατιού όπως φυσικά και τους Κήπους του Σαμπατίνι από την βόρεια πλευρά. Το προαύλιο του Παλατιού είναι τεράστιο, όπου σταθήκαμε τυχερές να δούμε και έφιππους της βασιλικής φρουράς να καλπάζουν ρυθμικά ως την νότια πλευρά του ανάκτορου προκειμένου όπως σκεφτήκαμε να κάνουν αλλαγή φρουράς.
Γοητευμένες από το Παλάτι αλλά και όλο τον περιβάλλοντα χώρο του, κατευθυνθήκαμε στην Plaza Oriente όπου μπορείς να απολαύσεις τον καφέ σου και ειδικά αν έχεις σύμμαχο τον καιρό, να περιηγηθείς ανάμεσα στα προσεκτικά κουρεμένα φυτά και χαμηλά δέντρα. Η πισινή πλευρά της πλατείας, οδηγεί στο Teatro Real, το όμορφο κτίριο της Όπερας που φιλοξενεί παραστάσεις και είναι ορατό ακόμα κι από το Παλάτι ενώ βγαίνει και στην Calle Arenal, τα γνωστά μας λημέρια για εκείνες τις μέρες στην Μαδρίτη. Αδράξαμε λοιπόν την ευκαιρία και κάναμε περπατητό φυσικά όλο το δρόμο για να καταλήξουμε τελικώς στους πεζόδρομους γύρω από την Solκαι την απόσβεση των χρημάτων από τα πουλημένα (επιτέλους) εισιτήρια.
Το Corte Ingles είναι ένα, αν όχι το μεγαλύτερο, πολυκατάστημα στην καρδιά της ισπανικής πρωτεύουσας όπου η Ε. έδωσε ρεσιτάλ καταναλωτισμού στην σχεδόν δίωρη παραμονή της στο μαγαζί. Ακριβή και φθηνή αγορά υπάρχει, γενικώς για όλα τα πορτοφόλια το κέντρο της Μαδρίτης ενδείκνυται αν έχετε ένστικτα όπως της φίλης μας ενώ ανά σχεδόν τετραγωνικό υπάρχει και κάποιο καφέ να ξεκουραστείτε.
Η ζέστη είχε πια ξεπεράσει και τις προσδοκίες μας κι έτσι εγώ με την Barbunzel αναζητούσαμε μανιωδώς σαγιονάρες ή έστω ένα παπούτσι να ξεσκάσει το πόδι από τα αθλητικά ρε αδερφέ, γιατί στο μυαλό μας εκείνη τη μέρα είχαμε κι άλλες περιηγήσεις και πραγματικά το all star δεν αντεχόταν με τίποτα.
Η σκέψη μας λοιπόν, ήταν απλή, φυσικά όμως όπως και όλα τα υπόλοιπα σε αυτό το ταξίδι, έγινε σύνθετη. Παναθηναϊκό δεν είδαμε στο finalfour, αγώνα δεν είδαμε στο Vicente Calderon, αλλά το Bernabeu θα το βλέπαμε όπως και δήποτε. Το επιβλητικό καμάρι της Μαδρίτης, Santiago Bernabeu, έδρα της Ρεάλ Μαδρίτης μας περίμενε για το τουρ, τη μπουτίκ και την αύρα του πως θα βλέπαμε ένα από τα ιστορικότερα ποδοσφαιρικά στολίδια παγκοσμίως.
Η ώρα είχε περάσει, η Ε. βρισκόταν σε ακόμη ένα μαγαζί, και το τελευταίο τουρ γινόταν στις έξι το απόγευμα. Επειδή δεν θέλαμε για άλλη μια φορά να βρεθούμε προ εκπλήξεως, όπως με το Toledo, παίρνω τη Barbu, βουτάμε ένα ταξί για να προλάβουμε την ώρα και αρχίζουμε το σαφάρι μέσα στην πόλη με τον συμπαθέστατο ταξιτζή μάλλον να καταλαβαίνει την αγωνία μας και να πηγαίνει σαν συνάδελφό του στην Κωνσταντινούπολη.
Στο παρά πέντε προλαβαίνουμε να βγάλουμε εισιτήριο, να πάρουμε θέση και με άλλα έξι άτομα, να αρχίσουμε την περιήγηση στο εντυπωσιακό γήπεδο. Τα λόγια είναι περιττά για το μουσείο της «Βασίλισσας της Ευρώπης». Αναρίθμητα Κύπελλα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, Ευρωπαϊκά, φωτογραφίες, μετάλλια, παπούτσια και μπάλες από μια άλλη εποχή, θρύλοι του παγκοσμίου ποδοσφαίρου να σε «κοιτούν» από σωσμένες παλιές φωτογραφίες και αφίσες, τεράστιες τηλεοράσεις να δείχνουν τους θριάμβους της ομάδας όπως και δημοσιεύματα εφημερίδων. Μια ξεχωριστή αίθουσα μόνο καταλαμβάνει η τροπαιοθήκη, άλλη μια για την ιστορία της ομάδας, όπου υπάρχει και ακούγεται ο ύμνος της Ρεάλ ενώ έπειτα από αρκετά χαμόγελα και γουρλωμένα μάτια, φτάσαμε στο σημείο όπου θα βγαίναμε στο εξωτερικό του γηπέδου να …μυρίσουμε χορτάρι.
Ένα καθαρά ποδοσφαιρικό γήπεδο, χωρίς στίβο, με διαζώματα, προσεγμένο, καθαρό, μπλε και άσπρες κερκίδες, βασιλικές πραγματικά διαστάσεις. Από έντονο μπλε με το έμβλημα της Ρεάλ ήταν οι πολυθρόνες στους πάγκους της ομάδας, όπου καθόσουν και νόμιζες εκτός από ότι ήσουν προπονητάρα, πως θα σου έκαναν και μασάζ. Το τουρ ήταν μοναδικό, η ατμόσφαιρα σε συνέπαιρνε και για εμάς που είχαμε βρεθεί για αθλητικούς σκοπούς ουσιαστικά στη Μαδρίτη, ήταν ό,τι καλύτερο ειδικώς μετά από ένα χαμένο final four.
Βγήκαμε έξω και με το μετρό αυτή τη φορά με την ομώνυμη στάση Santiago Bernabeu πήραμε τον δρόμο της επιστροφής ανακουφισμένες που προλάβαμε, γοητευμένες που το είδαμε και χαρούμενες που το ζήσαμε.
