Αυστρία Ιταλία Πολωνία Μόνος σε Βιέννη, Μπρέσια και Βαρσοβία. Τρεις solo ταξιδιωτικές ιστορίες σε μία.

[psilos3]

2d. Stare Miasto & Nowe Miasto συνέχεια



Συνέχισα να προχωράω στη παλιά πόλη χωρίς απαραίτητο προορισμό ακόμα, προκειμένου να τη δω όσο καλύτερα γινόταν. Η κλειστή (δυστυχώς) μπυραρία με τις κάνουλες εκτός της υπενθύμιζε τη πάντα ακόρεστη δίψα μου:

Έκανα τη καρδιά μου πέτρα και συνέχισα τη βόλτα μου φτάνοντας ως τα τείχη ‘’Barbakan Warszawski’’ και το κάστρο της παλιάς πόλης, που πρώτη φορά χτίστηκε το 16ο αιώνα, στο σημείο που η θέα φτάνει μέχρι το ποταμό και την απέναντι όχθη:

Γύρισα προς τα πίσω με σκοπό να περιηγηθώ λίγο ακόμα αλλά και να μπω σε κάποιο μπαρ να ξεδιψάσω, χωρίς απαραίτητα να το ‘χω εντοπίσει ακόμα:

Ένα από τα πολλά κτήρια που βλέπει κανείς και από μακριά φτάνοντας στη παλιά πόλη, είναι η ρωμαιοκαθολική εκκλησία ‘’Archikatedra św. Jana w Warszawie’’, γοτθικής κατασκευής από χαρακτηριστικά κόκκινα τούβλα. Αποτελεί τη μητρική εκκλησία της αρχιεπισκοπής της Βαρσοβίας και έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, όπως βέβαια και όλη η παλιά πόλη:

Καταλαβαίνοντας ότι κινούμαι αντίθετα από ότι είχα στο μυαλό μου, επέστρεψα προς τα τείχη που ήμουν λίγο πριν με σκοπό να τα περάσω. Στο μικρό άνοιγμα της γέφυρας μπορεί να διακρίνει κανείς πλανόδιους ζωγράφους, ξυλογλύπτες, πωλητές αναμνηστικών κ.α.

Το κομμάτι της πόλης από κείνο το σημείο και μετά είχε εξίσου να δώσει πράγματα, αρχής γενομένης από το μουσείο Maria Skłodowska-Curie το οποίο -κακώς- αγνόησα, αλλά και την εκκλησία St. Hyacinth's, που συναντάει κανείς στο κεντρικό και πολύ όμορφο δρόμο ‘’Freta’’ που προχωρούσα τη στιγμή εκείνη:

Έφτασα μέχρι το ναό ‘’kościół św. Kazimierza Królewicza’’ και τη μικρή πλατεία μπροστά που είχα σημειωμένα στο χάρτη μου

και μετά από κάποιες ακόμα βόλτες στη περιοχή πήρα το δρόμο της επιστροφής, εκτός των τειχών αυτή τη φορά από το πεζόδρομο που περνάει παράλληλα με τη Podwale, που εκτός των άλλων συναντάει κανείς αγάλματα & προτομές Πολωνών εθνικών ηρώων, όπως αυτό του Jan Kiliński:

Η μεσημεριανή όμως ώρα που διένυα απαιτούσε λίγη ξεκούραση, με σχεδιασμό του από κει και πέρα πλάνου της ημέρας, κάτι που δε μπορούσε να γίνει εντός της παλιάς πόλης μιας και την ώρα αυτή δεν υπήρχε τίποτε αξιόλογο ανοικτό. Έτσι το σιγουράκι που ακούει στο όνομα Ιρλανδική Pub και βρισκόταν στο δρόμο μου ήταν ότι το καλύτερο:

Κάθισα στο bar της πολύ όμορφης ‘’Miodowa’’, παραγγέλνοντας μια μαύρη που είχα καιρό να πιώ, μελετώντας το χάρτη:

Αποφάσισα ότι έπρεπε να δω κάτι ακόμη, όσο προλάβαινα και όσο κρατούσε το φυσικό φως της ημέρας, επιστρέφοντας αργότερα ξανά στη παλιά πόλη για φωτογραφίες και ενδεχομένως φαγητό.

Για το λόγο αυτό κατευθύνθηκα κατεβαίνοντας τα σκαλάκια στη στάση Stare Miasto 01, που βρίσκεται ακριβώς κάτω από τη Plac Zamkowy, προκειμένου να χρησιμοποιήσω το αγαπημένο μου πλέον τραμ, έχοντας φροντίσει νωρίτερα να εκδώσω μερικά εισιτήρια μονής διαδρομής από τους αυτόματους πωλητές:

Κατέβηκα 4 στάσεις μετά αφού πέρασα το ποτάμι στη πολυαναγνωσμένη συνοικία της Praga, κάτι που με συμβούλεψαν όλοι να κάνω μιας και πρόκειται για κάτι ξεχωριστό:

Εικόνες από τεράστιες τοιχογραφίες ήταν ευδιάκριτες όπου κι αν γύριζε κανείς το κεφάλι του:

Γέλασα με το λυόμενο αλκοολομάγαζο και συνέχισα το δρόμο μου με ταχύ βήμα:

Η Praga αποτελούσε όπως λένε μια παρακμιακή έως κακόφημη συνοικία, η οποία χρόνο με το χρόνο αποκτάει το δικό της αρτιστικ ύφος, βελτιώνεται και εξελίσσεται, διατηρώντας παράλληλα και τα παλαιότερα αυτά στοιχεία της, κάτι που τη κάνει τόσο ξεχωριστή:

Δεν ήμουν σε θέση βεβαίως να τα αντιληφθώ όλα αυτά σε τόσο λίγο χρόνο, ωστόσο η αίσθηση της περιοχής ήταν πολύ ωραία και πολύ πιο απλή, λιγότερο τουριστική, κάτι που συναντάς μόνο εκτός των στάνταρ ζωνών.

Γύρισα λίγο τη περιοχή, φτάνοντας ως το μνημείο ‘’Pomnik Grajków’’, κατασκευασμένο από ορείχαλκο και αποτελώντας ιδέα του αρχιεπισκόπου Sławoj Leszek Głódź, ο οποίος όταν έλαβε την τιμητική ιθαγένεια της πρωτεύουσας της Βαρσοβίας, αποφάσισε να αποτίσει φόρο τιμής στην πόλη με αυτό το περίεργο τρόπο:

Στα επόμενα μέτρα μπορεί να βρει κανείς το εντυπωσιακό αξιοθέατο που φαίνεται πρώτο από την απέναντι πλευρά της πόλης και δεν είναι άλλο από το καθεδρικό ‘’Parafia Katedralna pw. Św. Michała Archanioła i Św. Floriana Męczennika’’ της Praga, που ορθώνεται εντυπωσιακός και επιβλητικός:

Είχε έρθει η ώρα να γνωρίσω ακόμα καλύτερα τη περιοχή και να πάρω μια μικρή γεύση της νυχτερινής ζωής αυτής, όσο γινόταν βέβαια κάτι τέτοιο, έτσι κατέβηκα προς τη Ząbkowska, κεντρική οδό της Praga με αρκετά μπαρ κι εστιατόρια:

Χωρίς να χάσω πολύτιμο χρόνο μπήκα στο πρώτο που μου έκανε το κλικ, με το όνομα ‘’W Oparach Absurdu’’, έναν πολύ ωραίο και ιδιαίτερο όπως αποδείχτηκε χώρο:

Κάθισα στο μικρό μπαρ και παρήγγειλα μια ΙΡΑ. Ήταν η μόνη και τελευταία φορά που μου ζήτησαν να πληρώσω μετρητά στη Βαρσοβία, άγνωστο το γιατί:

Χάζεψα λίγο τα γεμάτα ψυγεία και τον εξαιρετικό χώρο του με τα χαλιά, τα κεριά κτλ. Το κατάστημα σερβίρει και φαγητό, κάτι που είχα μετανιώσει που δεν έκανα μόλις έφυγα. Μάλλον γι’ αυτό με ρώτησε η μπαρ γούμαν αν «ήταν μόνο αυτό και αν χρειάζομαι κάτι άλλο» γεμάτη απορία:

Η ώρα πλησίαζε τις έξι το απόγευμα,

ώρα που διεξάγονταν η ανάποδη διαδρομή με το τραμ περνώντας πάνω από το ποταμό Βίστουλα...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12
• …

  Go to chapter

  Go
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 10 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Μπράβο Γιάννη ωραία ιδέα ιστορία μέσα σε ιστορία κάτι σαν το Inception
Και το σόλο έρχεται με την εξέλιξη του ταξιδευτή , υπάρχουν και μειονεκτήματα αλλά και σοβαρά πλεονεκτήματα όπως το έχουμε συζητήσει!
Αναμένουμε με ενδιαφέρον!

 

[psilos3]

Μπράβο Γιάννη ωραία ιδέα ιστορία μέσα σε ιστορία κάτι σαν το Inception

Ιστορία σε ιστορία, μέσα στην ιστορία. Γενικά γίνεται της ιστορίας, μ΄ έχει πιάσει το ταξιδιωτικό/συγγραφικό μου τελευταία.

Και το σόλο έρχεται με την εξέλιξη του ταξιδευτή , υπάρχουν και μειονεκτήματα αλλά και σοβαρά πλεονεκτήματα όπως το έχουμε συζητήσει!

Αυτά που έχουμε πει πολλές φορές ναι, αναλύσαμε και στην εκπομπή και αρχίζω να καταλαβαίνω κι εγώ σιγά-σιγά. Πολύ ωραίο αυτο που λες για την εξέλιξη!

 

[paefstra]

Μόνος σε Βιέννη, Μπρέσια και Βαρσοβία. Τρεις solo ταξιδιωτικές ιστορίες σε μία!​

Διπλές ιστορίες έχουμε στο φόρουμ, τριπλή όμως;

Ας κάνω την αρχή.

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

 

[gkalla]

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

Μην τον τσιγκλάς!
Αυτός είναι ικανός να κάνει άλλα 4-5 ταξίδια μες τον επόμενο μήνα, έτσι για να είναι μοναδικός (και για να μας σπάσει τα νεύρα, που ορισμένοι έχουμε να βγούμε απ’ τα σύνορα 2 χρόνια).
Υ.Γ.
Τώρα μιλάει το κίτρινο πρόσωπο της ζήλιας…

 

[psilos3]

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

Κι εγώ που τις έχω περάσει από κόσκινο πως δε τη πήρε το μάτι μου;
Θα ψαχτώ...

Μην τον τσιγκλάς!
Αυτός είναι ικανός να κάνει άλλα 4-5 ταξίδια μες τον επόμενο μήνα

λες ε;

 

[Borealis]

δώσε την συνέχεια στο λαό σου που περιμένει..

 

[psilos3]

Προετοιμασία & σχεδιασμός



1. Βιέννη: Το πιο εύκολο απ’ όλα ήταν τα εισιτήρια, τα οποία βρέθηκαν σε τιμή 19,90€ μετ’ επιστροφής για τον απλό ναύλο της Ryan με το μικρό σακίδιο πλάτης και κλείστηκαν δύο εβδομάδες πριν το ταξίδι, που πραγματοποιήθηκε 8 - 10 Οκτωβρίου.

Η διαμονή σ' αυτή τη πόλη είναι από τα ακριβότερα γνωρίσματα της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε μπορείς να βρεις κάτι προσιτό, αρκεί όμως να είσαι πεπεισμένος ότι θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις πολύ τα -εξαιρετικά κατά τα άλλα- ΜΜΜ της Βιέννης, μιας και το κέντρο είναι απαγορευτικό. Το μονό δωμάτιο λοιπόν στο "a&o wien stadthalle" ,μια ενδεδειγμένη γενικώς επιλογή, κόστισε περί τα 43€ τη βραδιά, και ήταν από τα οικονομικότερα και κοντινότερα που βρήκα. Δυστυχώς εν καιρώ πανδημίας δε μπορεί κανείς να βασιστεί στα πάντοτε οικονομικά και προσιτά Hostel.

Όσον αφορά την περαιτέρω οργάνωση, μελέτησα πολύ προσεχτικά τις ιστορίες των μελών του φόρουμ, προκειμένου να φτιάξω ένα πλάνο με το τι προλαβαίνω να δω στη μιάμιση μέρα που θα βρισκόμουν εκεί, αλλά και τον ενδεδειγμένο τρόπο μετακίνησης μεταξύ των σημείων, όπως και από/προς το αεροδρόμιο. Βασίστηκα λοιπόν εξ ολοκλήρου στο Google Maps, που για πόλεις όπως η Βιέννη έχει ξεφύγει όσον αφορά την οργάνωση και την αποτελεσματικότητα του, επισημαίνοντας σημεία ενδιαφέροντος στο χάρτη, κάτι που βοήθησε αρκετά:

2. Βαρσοβία: Οι μαζεμένες αργίες στα τέλη του Οκτώβρη στη Θεσσαλονίκη αποτελούν πάντα αφορμή για εκδρομή, όπως έχει γίνει και στο κοντινό παρελθόν, σε Βουκουρέστι και Κων/πολη αντίστοιχα.
Μεγαλύτερη δε αφορμή στάθηκε το γελοίο εισιτήριο επιστροφής των 12,90€ από το αεροδρόμιο Modlin προς τη Θεσσαλονίκη, που κλείστηκε το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη. Το πιο σοβαρό ίσως έξοδο ήταν οι πτήσεις αναχώρησης που πραγματοποιήθηκαν σπαστά, αρχικά προς Κρακοβία με τη Ryan και στη συνέχεια εσωτερική με τη LOT, που κόστισαν μαζί 56€. Δεν υπήρχε όμως πιο εύκολος τρόπος.

Το ξενοδοχείο επιλέχθηκε πάλι με το σκεπτικό του μονού δωματίου, αλλά και τη θέση του, καθώς ήθελα να είναι κοντά στη παλιά πόλη αλλά και το κεντρικό σταθμό τρένων της Βαρσοβίας ‘’Warszawa Centralna’’, σε μια πόλη που ευτυχώς δε στερείται πολλών και οικονομικών επιλογών. Η δική μου ήταν το ξενοδοχείο "Hotel Chmielna Warsaw" κόστους 67€ για 2 βράδια, μιας και δεν αισθανόμουν άνετα να κλείσω κάποιο διαμέρισμα.

Ακολούθησα κι εδώ τη πεπατημένη, ψάχνοντας τις ιστορίες των μελών για τη καταπληκτική αυτή πόλη, επισημαίνοντας στον ηλεκτρονικό χάρτη τα σημεία ενδιαφέροντος που ήταν αρκετά, σε μια εκδρομή όμως διαρκείας μεγαλύτερης των 2 ημερών αυτή τη φορά.

3. Μπρέσια: Για άλλη μια φορά το κόστος του αεροπορικού εισιτηρίου δεν ήταν ιδιαίτερο, μιας και το αντίτιμο των 23,90€ μετ’ επιστροφής για το αεροδρόμιο του Μπέργκαμο δε το λες σημαντικό, ωστόσο η πόλη επιλέχθηκε μέσω αυτού, μιας και οι διαθέσιμες ημέρες (ή καλύτερα ώρες) ήταν ελάχιστες.

Το εισιτήριο κλείστηκε 20 περίπου Οκτώβρη και η εκδρομή ήταν σχεδιασμένη για 12 με 14 Νοέμβρη, κάτι που σε πρώτη ανάγνωση δεν ακούγεται άσχημο. Ο περιορισμός όμως της ώρας καθιστούσε την εκδρομή αρκετά μικρή, μιας και πετούσε 11 το βράδυ της Παρασκευής από Θεσσαλονίκη και επέστρεφε Κυριακή μεσημέρι.

Με αυτό λοιπόν το δεδομένο ψάχτηκα για κάτι πολύ κοντινό, αφού το Μπέργκαμο το χα δει λίγο καιρό πριν. Άφησα με βαριά καρδιά στην άκρη τη Βερόνα καταλήγοντας τελικά μετά από ψάξιμο και σκόρπιες πληροφορίες στη πόλη της Μπρέσια, παίζοντας το και λίγο στη τύχη αφού η πληροφόρηση ήταν από ελάχιστη έως μηδαμινή, αποφεύγοντας εσκεμμένα για μια ακόμη φορά το διάσημο Μιλάνο.

Βρήκα δύο δωματιάκια σε τσουχτερό κόστος 45€ τη νύχτα, καθώς η Ιταλία δε φημίζεται για την οικονομική της διαμονή, ωστόσο αποτελούσαν και εδώ μονόδρομο για τους προαναφερθέντες λόγους. Μιας και η πτήση ήταν μετά τις 11 το βράδυ, αποφάσισα να μείνω κοντά στο αεροδρόμιο του Bergamo (δεν ήταν σίγουρο ότι προλαβαίνω τα λεωφορεία) και στο "B&B Orio BGY" και αντίστοιχα στη Brescia όσο πιο κοντά στο σταθμό των τρένων, επιλέγοντας το "Corsomatteotti62".

Τσέκαρα τα αξιοθέατα της πόλης που είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία στο ιστορικό κέντρο, έκλεισα το εισιτήριο μου για το λεωφορείο από και προς το αεροδρόμιο (22€) έχοντας παράλληλα απορία για το τι πρόκειται να συναντήσω, μιας και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λομβαρδίας φάνταζε δελεαστική αν και επρόκειτο ουσιαστικά για τυχαία επιλογή. Δε βαριέσαι σκέφτηκα, πόσο χάλια να περάσει κανείς στην Ιταλία. Γίνεται;

 

[Iris_90]

Μπράβο σου που σε τέτοιες δύσκολες εποχές γύρισες τρία κράτη !!!

 

[psilos3]

Μπράβο σου που σε τέτοιες δύσκολες εποχές γύρισες τρία κράτη !!!

Σ' ευχαριστώ. Ήταν τρεις πόλεις για την ακρίβεια και το όλο εγχείρημα πολύ πιο εύκολο απ' ότι νόμιζα κι εγώ ο ίδιος. Αυτό θα προσπαθήσω να περιγράψω, ελπίζω να τα καταφέρω.

 

[psilos3]

1a. Guten Abend Wien



Οι ώρες στο γραφείο δε περνούσαν καθώς ανυπομονούσα για το πρώτο μου solo ταξίδι, έχοντας παράλληλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου σκέψεις για το αν μπορεί κάτι να πάει στραβά, αν έχω κάνει κάτι λάθος με το πρόγραμμα, αν, αν, αν.

Η πολυπόθητη στιγμή έφτασε, καθώς μετά το σχόλασμα κι ένα σύντομο καφέ βρέθηκα στο αεροδρόμιο, ακολουθώντας τα διαδικαστικά. Το πλήρωμα εδάφους με «χρησιμοποίησε» δείχνοντας με σαν παράδειγμα μιας και ξεχώριζα για τη μάσκα FFP2, σε μια κατά τα άλλα πολύ γεμάτη πτήση, η οποία δε παρέκκλινε λεπτό παρακαλώ από το χρόνο της. Με συνοπτικές διαδικασίες επιβιβαστήκαμε στο αεροσκάφος της Lauda, που διεξάγει το συγκεκριμένο δρομολόγιο, όπως και την άλλη φορά που πετούσα για transit στη Βιέννη:

Το καλό με το Θεσσαλονίκη – Βιέννη είναι ότι πραγματοποιείται από τρεις εταιρείες (Ruan/Lauda, Wizz & Austrian) με τις τιμές να μένουν πάντα σε χαμηλό επίπεδο.

(κλασσική αεροπλανική φωτογραφία 1)

Η σύντομη πτήση που ο καθένας έκανε του κεφαλιού του και με σύγχισε, έφτασε νωρίτερα του αναμενομένου στο αεροδρόμιο της Βιέννης. Αφού περάσαμε ένα πρώτο έλεγχο για ταυτότητες (μάλλον κάτι κακό παίζει με τις Ελληνικές) κατευθυνθήκαμε στο δεύτερο έλεγχο για τον εμβολιασμό, μιας και το κράτος της Αυστρίας δεν απαιτούσε κάτι περισσότερο. Η όλη διαδικασία απαιτούσε λίγο χρόνο και περισσότερο περπάτημα εντός του αεροδρομίου:

Έχοντας διαβάσει αρκετά κατευθύνθηκα προς τα κόκκινα μηχανήματα προκειμένου να εκδώσω εισιτήριο κόστους 4,30€ για το κέντρο της πόλης με το τρένο S7, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι μετακινήσεις με τα μέσα εντός λογικού χρονικού πλαισίου.

Αφού βοήθησα -τρομάρα μου- μια παρέα Ελλήνων να κάνει το ίδιο, κατέβηκα από τον ειδικά διαμορφωμένο δρόμο μέσα από το αεροδρόμιο, ακολουθώντας τις ταμπέλες για το γρήγορο τρένο μιας και είναι κοινές οδηγώντας με λίγο μετά στην αποβάθρα:

Μπήκα στο τρένο με σκοπό να φτάσω ως το σταθμό Handelskai S+U κάτι που ομολογουμένως ήταν πολύ εύκολο, με σκοπό να συνεχίσω με το μετρό U6. Το αδικαιολόγητο άγχος μου από τη μία και η πόλη που κινούμαι από την άλλη που δεν έχει ούτε λεωφορεία, καθιστώντας την ανάγνωση των άπειρων μέσων των σοβαρών πόλεων μεγάλη διαδικασία, με οδήγησε στο να πάρω λάθος τρένο, να το καταλάβω ευτυχώς από την αρχή, να φτάσω σε τρίτο σταθμό με το τραμ 18 και να καταλήξω εν τέλει στην Nußdorfer Straße για να πάρω το μετρό, σε μια μικρή αλλά πολύ διδακτική οδύσσεια:

Έφτασα σχεδόν στις 12 στο πολυπόθητο hostel όπου αφού πέρασα τις διαδικασίες με ταυτότητες και πιστοποιητικά εμβολιασμού, παρέλαβα το δωμάτιο και ξεχύθηκα στους αφιλόξενους εκείνη την ώρα δρόμους της Βιέννης. Η κούραση μου ήταν μεγάλη, η απογοήτευση μου ακόμα μεγαλύτερη μιας και στο διπλανό καφέ/μπαρ μου έριξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Ά-κύ-ρό, καθώς η ώρα λέει ήταν περασμένη. Άκου κάτι πράγματα… Ας είναι καλά ο συμπαθέστατος Τούρκος με τα κεμπάπ μπροστά απ’ το σταθμό Burggasse-Stadthalle, όπου δε με άφησε να πάω για ύπνο διψασμένος. Δε πειράζει, την άλλη μέρα θα ‘χα πολλαπλές ευκαιρίες.

 

[Sassenach77]

μου έριξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Ά-κύ-ρό, καθώς η ώρα λέει ήταν περασμένη. Άκου κάτι πράγματα…

Αλήθεια, στη Βιέννη έγινε αυτό;;;.......είδες κάτι πράγματα; Πες τα, γιατί εμένα δεν με πιστεύουν