Αυστρία Ιταλία Πολωνία Μόνος σε Βιέννη, Μπρέσια και Βαρσοβία. Τρεις solo ταξιδιωτικές ιστορίες σε μία.

[psilos3]

2g. Στο μουσείο Powstania Warszawskiego κι επιστροφή


Το uprising museum όπως είναι ευρύτερα γνωστό μου το είχαν συστήσει μερικοί φίλοι από το forum, θεωρώντας το ένα από τα πιο καλοστημένα μουσεία της Πολωνικής πρωτεύουσας και δεν είχαν άδικο:

Είναι εξ’ ολοκλήρου αφιερωμένο στη πολύ σημαντική στιγμή της πόλης κατά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο, αυτή της εξέγερσης έναντι των στρατευμάτων κατοχής των ναζί, θεωρούμενη ως θεωρείται ως η μεγαλύτερη επιχείρηση που διεξήγαγε αντιστασιακή οργάνωση κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου:

Πέρα από τα πολύ σημαντικά εκθέματα των εξεγερμένων που προσπαθούν να σε βάλουν στο πνεύμα της ζωής τους κατά τη διάρκεια της μάχης και όχι μόνο, μπορεί κάποιος να δει πιστά αντίγραφα των επιμέρους υλικών και των συνθηκών της εξέγερσης:

Ομολογώ πως έβλεπα το μουσείο αρκετά διστακτικός, αφενός επειδή δεν είχα διαβάσει παρά μόνο επιγραμματικά (κάτι που υποσχέθηκα να κάνω μόλις επιστρέψω) κάποια βασικά σημεία της εξέγερσης, αλλά κυριότερα γιατί ο χρόνος που είχα στη διάθεση μου από το κακό σχεδιασμό δε μου επέτρεπε να διαβάσω και να περιηγηθώ όπως ήθελα στο χώρο:

Πέρασα τα διάφορα τμήματα με τα αντίγραφα των μηχανών των ναζί, αλλά και με πλούσιο υλικό προκηρύξεων, σκίτσων κ.α.

Ένα από τα διασημότερα ίσως τμήματα του είναι το πιστό αντίγραφο 1:1 του βομβαρδιστικού B-24 Liberator, που καταρρίφθηκε κατά τη προσπάθεια ανεφοδιασμού στη πόλη:

Εξίσου εντυπωσιακός είναι και ο τελευταίος όροφος του μουσείου, με φωτογραφικό υλικό

Στολές και εξοπλισμό που χρησιμοποιήθηκε κατά την εξέγερση:

Κυριότερα όμως το αντίγραφο ενός κομματιού του δαιδαλώδους δικτύου υπονόμων της Βαρσοβίας που εκμεταλλεύτηκαν οι εξεγερμένοι για τη δράση τους, τον ανεφοδιασμό, τη μεταφορά των τραυματιών τους, ακόμα και για διαμονή σε πολλές περιπτώσεις:

Στο ισόγειο θα συναντήσει κανείς και το ιδιαίτερα συγκινητικό τμήμα αφιερωμένο στα παιδιά της εξέγερσης και τους νέους μαχητές:

Βγήκα αφιερώνοντας περίπου μία ώρα στο χώρο, αντικρύζοντας και την ιδιαίτερη παρουσίαση για τους επωνύμους που έλαβαν μέρος στη μάχη:

Το κτήριο διαθέτει και εξωτερικούς εκθεσιακούς χώρους όπως και πολλά ακόμα που δε πρόλαβα να δω, καθιστώντας την όλη εμπειρία εξαιρετική μεν, ανολοκλήρωτη δε…

Ήταν μεσημέρι πλέον κάτι που σήμαινε ότι είχα λίγες στιγμές ακόμα πριν την αναχώρηση μου από τη πόλη. Άλλαξα στάση περιμένοντας το τραμ νο 23, πάλι με φόντο τους ουρανοξύστες:

Κατέβηκα στη Nowy Świat κατακλυσμένη από κόσμο την ώρα εκείνη, μιας και ο καλός καιρός σε συνδυασμό με την ημέρα του Σαββάτου έδιναν την ευκαιρία στους Πολωνούς να κάνουν τη βόλτα τους:

Παρέλαβα το σακίδιο μου στα γρήγορα έχοντας κάτι λιγότερο από μία ώρα στη διάθεση μου. Χωρίς να το σκεφτώ και πολύ διένυσα τα λίγα βήματα που απαιτούνταν και μπήκα στο Pinta μπαρ με φόρα:

Επιλέγοντας τη μπύρα που μου ταίριαξε περισσότερο, τη λευκή:

Δε παρέλειψα βεβαίως να τσιμπήσω και κάτι, σε ένα από τα αρκετά καταστήματα της οδού Chmielna, τη πιτσαρία Pizza na Chmielnej που πάντα γινόταν το αδιαχώρητο:

Η πτήση επιστροφής μπορεί να ήταν απογευματινή, ωστόσο λόγω και της κατάστασης δεν ήθελα να ρισκάρω το οτιδήποτε, πέραν του γεγονότος να βρω κίνηση στο δρόμο, καθώς και ότι το αεροδρόμιο αναχώρησης ήταν αρκετά εκτός της πόλης (Warsaw Modlin), έτσι είχα αποφασίσει να κινήσω τις διαδικασίες αρκετά νωρίς, κάτι που εν τέλει αποδείχτηκε ότι δε χρειαζόταν.

Έτσι γύρω στις 15:00 το μεσημέρι βρέθηκα στο λεωφορείο 158, αφήνοντας πίσω μου το πολύ όμορφο κέντρο της Βαρσοβίας, κατεβαίνοντας 8 στάσεις μετά:

Να επισημάνω εδώ ότι το περίφημο Modlinbus που αναφέρουν όλοι στις ιστορίες τους δεν υφίσταται εδώ και καιρό, οπότε μεγάλη προσοχή σ’ αυτή τη μετακίνηση, που διεξάγεται είτε με τρένο και στη συνέχεια λεωφορείο, είτε με απευθείας δρομολόγιο που διεξάγει η FlixBus.

Η αφετηρία των λεωφορείων είναι πλέον εκτός κέντρου, συγκεκριμένα στη θέση ‘’Warszawa Bus Station Zachodnia’’, απέναντι από το πάρκο Zachodni:

Αφού βρήκα τη πλατφόρμα, επιβιβάστηκα στο εκνευριστικά συνεπές FlixBus, δρομολόγιο του οποίου θα χρησιμοποιούσα για μια ακόμη φορά στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Το άνετο λεωφορείο μετά από μια στάση στα βόρεια της πόλης, συνέχισε τη πορεία του διάρκειας μιας ώρας ως το μικρό αεροδρόμιο:

Έφτασα στις 16:45 έχοντας μπροστά μου αρκετή ώρα για σκότωμα, διαπιστώνοντας με τον τρόπο αυτό ότι αδίκως έχασα μιάμιση ώρα από το πάρκο ή το μουσείο (μπορεί και τη παμπ) τη μέρα εκείνη. Ας είναι δε πειράζει, μικρό το κακό και διορθώνεται.

Μπήκα μέσα για να κατατοπιστώ με τις πύλες και το σημείο ελέγχου, διαπιστώνοντας ότι το συγκεκριμένο αεροδρόμιο το έχει πάρει κάτι σαν «εργολαβία» η γνωστή Ιρλανδική εταιρεία:

Είχα στη διάθεση μου πάνω από μια ώρα μέχρι να περάσω τον έλεγχο. Προλάβαινα και με το επόμενο FlixBus που έφτανε στις 18:00

Έκατσα στο πολύ ωραίο και με πολύ προσιτές τιμές Eat & Fly προκειμένου να πιώ καφέ, έξω μιας και ο καιρός ήταν καλός, προσπαθώντας να δω σε streaming το Άρης – Λαύριο, κάτι που βάσει αποτελέσματος δεν αποδείχτηκε καλή ιδέα:

Όντως ο έλεγχος ήταν πολύ σύντομος με αποτέλεσμα να έχω αρκετό χρόνο στη διάθεση μου και για ψώνια στο αεροδρόμιο, κάτι που επιβάλλεται να κάνετε ερχόμενοι από τη Πολωνία, καθώς οι τιμές είναι αρκετά χαμηλές!

Είχα βάλει στο μάτι τη Żubrówka, μια αρωματισμένη βότκα με γρασίδι παρακαλώ από το εθνικό πάρκο της Bialowieza όπου βόσκουν ελεύθεροι βίσωνες, όπως και τη κλασσική και γνωστή Soplica με γεύση φουντούκι που μου είχαν συστήσει:

Επιβιβαστήκαμε στο εκνευριστικά γεμάτο αεροσκάφος της Ryanair, σε μια εποχική πτήση που εκκινεί ξανά την άνοιξη, φεύγοντας δίχως τη παραμικρή καθυστέρηση, κάνοντας δύο ώρες ως το αεροδρόμιο Μακεδονία και κοντά άλλες τόσες για τον έλεγχο των Plf. Σημεία των καιρών…

Όπως και να ‘χει το δεύτερο Solo ταξίδι μου ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία και αυτό, σε μια χώρα που πλέον τείνω να πιστεύω ότι είναι εξαιρετικός προορισμός στο σύνολο της. Πάμε γι’ άλλα!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 11
• 12
• 13
• 14
• 15
• …

  Go to chapter

  Go
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 13 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Μπράβο Γιάννη ωραία ιδέα ιστορία μέσα σε ιστορία κάτι σαν το Inception
Και το σόλο έρχεται με την εξέλιξη του ταξιδευτή , υπάρχουν και μειονεκτήματα αλλά και σοβαρά πλεονεκτήματα όπως το έχουμε συζητήσει!
Αναμένουμε με ενδιαφέρον!

 

[psilos3]

Μπράβο Γιάννη ωραία ιδέα ιστορία μέσα σε ιστορία κάτι σαν το Inception

Ιστορία σε ιστορία, μέσα στην ιστορία. Γενικά γίνεται της ιστορίας, μ΄ έχει πιάσει το ταξιδιωτικό/συγγραφικό μου τελευταία.

Και το σόλο έρχεται με την εξέλιξη του ταξιδευτή , υπάρχουν και μειονεκτήματα αλλά και σοβαρά πλεονεκτήματα όπως το έχουμε συζητήσει!

Αυτά που έχουμε πει πολλές φορές ναι, αναλύσαμε και στην εκπομπή και αρχίζω να καταλαβαίνω κι εγώ σιγά-σιγά. Πολύ ωραίο αυτο που λες για την εξέλιξη!

 

[paefstra]

Μόνος σε Βιέννη, Μπρέσια και Βαρσοβία. Τρεις solo ταξιδιωτικές ιστορίες σε μία!​

Διπλές ιστορίες έχουμε στο φόρουμ, τριπλή όμως;

Ας κάνω την αρχή.

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

 

[gkalla]

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

Μην τον τσιγκλάς!
Αυτός είναι ικανός να κάνει άλλα 4-5 ταξίδια μες τον επόμενο μήνα, έτσι για να είναι μοναδικός (και για να μας σπάσει τα νεύρα, που ορισμένοι έχουμε να βγούμε απ’ τα σύνορα 2 χρόνια).
Υ.Γ.
Τώρα μιλάει το κίτρινο πρόσωπο της ζήλιας…

 

[psilos3]

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

Κι εγώ που τις έχω περάσει από κόσκινο πως δε τη πήρε το μάτι μου;
Θα ψαχτώ...

Μην τον τσιγκλάς!
Αυτός είναι ικανός να κάνει άλλα 4-5 ταξίδια μες τον επόμενο μήνα

λες ε;

 

[Borealis]

δώσε την συνέχεια στο λαό σου που περιμένει..

 

[psilos3]

Προετοιμασία & σχεδιασμός



1. Βιέννη: Το πιο εύκολο απ’ όλα ήταν τα εισιτήρια, τα οποία βρέθηκαν σε τιμή 19,90€ μετ’ επιστροφής για τον απλό ναύλο της Ryan με το μικρό σακίδιο πλάτης και κλείστηκαν δύο εβδομάδες πριν το ταξίδι, που πραγματοποιήθηκε 8 - 10 Οκτωβρίου.

Η διαμονή σ' αυτή τη πόλη είναι από τα ακριβότερα γνωρίσματα της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε μπορείς να βρεις κάτι προσιτό, αρκεί όμως να είσαι πεπεισμένος ότι θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις πολύ τα -εξαιρετικά κατά τα άλλα- ΜΜΜ της Βιέννης, μιας και το κέντρο είναι απαγορευτικό. Το μονό δωμάτιο λοιπόν στο "a&o wien stadthalle" ,μια ενδεδειγμένη γενικώς επιλογή, κόστισε περί τα 43€ τη βραδιά, και ήταν από τα οικονομικότερα και κοντινότερα που βρήκα. Δυστυχώς εν καιρώ πανδημίας δε μπορεί κανείς να βασιστεί στα πάντοτε οικονομικά και προσιτά Hostel.

Όσον αφορά την περαιτέρω οργάνωση, μελέτησα πολύ προσεχτικά τις ιστορίες των μελών του φόρουμ, προκειμένου να φτιάξω ένα πλάνο με το τι προλαβαίνω να δω στη μιάμιση μέρα που θα βρισκόμουν εκεί, αλλά και τον ενδεδειγμένο τρόπο μετακίνησης μεταξύ των σημείων, όπως και από/προς το αεροδρόμιο. Βασίστηκα λοιπόν εξ ολοκλήρου στο Google Maps, που για πόλεις όπως η Βιέννη έχει ξεφύγει όσον αφορά την οργάνωση και την αποτελεσματικότητα του, επισημαίνοντας σημεία ενδιαφέροντος στο χάρτη, κάτι που βοήθησε αρκετά:

2. Βαρσοβία: Οι μαζεμένες αργίες στα τέλη του Οκτώβρη στη Θεσσαλονίκη αποτελούν πάντα αφορμή για εκδρομή, όπως έχει γίνει και στο κοντινό παρελθόν, σε Βουκουρέστι και Κων/πολη αντίστοιχα.
Μεγαλύτερη δε αφορμή στάθηκε το γελοίο εισιτήριο επιστροφής των 12,90€ από το αεροδρόμιο Modlin προς τη Θεσσαλονίκη, που κλείστηκε το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη. Το πιο σοβαρό ίσως έξοδο ήταν οι πτήσεις αναχώρησης που πραγματοποιήθηκαν σπαστά, αρχικά προς Κρακοβία με τη Ryan και στη συνέχεια εσωτερική με τη LOT, που κόστισαν μαζί 56€. Δεν υπήρχε όμως πιο εύκολος τρόπος.

Το ξενοδοχείο επιλέχθηκε πάλι με το σκεπτικό του μονού δωματίου, αλλά και τη θέση του, καθώς ήθελα να είναι κοντά στη παλιά πόλη αλλά και το κεντρικό σταθμό τρένων της Βαρσοβίας ‘’Warszawa Centralna’’, σε μια πόλη που ευτυχώς δε στερείται πολλών και οικονομικών επιλογών. Η δική μου ήταν το ξενοδοχείο "Hotel Chmielna Warsaw" κόστους 67€ για 2 βράδια, μιας και δεν αισθανόμουν άνετα να κλείσω κάποιο διαμέρισμα.

Ακολούθησα κι εδώ τη πεπατημένη, ψάχνοντας τις ιστορίες των μελών για τη καταπληκτική αυτή πόλη, επισημαίνοντας στον ηλεκτρονικό χάρτη τα σημεία ενδιαφέροντος που ήταν αρκετά, σε μια εκδρομή όμως διαρκείας μεγαλύτερης των 2 ημερών αυτή τη φορά.

3. Μπρέσια: Για άλλη μια φορά το κόστος του αεροπορικού εισιτηρίου δεν ήταν ιδιαίτερο, μιας και το αντίτιμο των 23,90€ μετ’ επιστροφής για το αεροδρόμιο του Μπέργκαμο δε το λες σημαντικό, ωστόσο η πόλη επιλέχθηκε μέσω αυτού, μιας και οι διαθέσιμες ημέρες (ή καλύτερα ώρες) ήταν ελάχιστες.

Το εισιτήριο κλείστηκε 20 περίπου Οκτώβρη και η εκδρομή ήταν σχεδιασμένη για 12 με 14 Νοέμβρη, κάτι που σε πρώτη ανάγνωση δεν ακούγεται άσχημο. Ο περιορισμός όμως της ώρας καθιστούσε την εκδρομή αρκετά μικρή, μιας και πετούσε 11 το βράδυ της Παρασκευής από Θεσσαλονίκη και επέστρεφε Κυριακή μεσημέρι.

Με αυτό λοιπόν το δεδομένο ψάχτηκα για κάτι πολύ κοντινό, αφού το Μπέργκαμο το χα δει λίγο καιρό πριν. Άφησα με βαριά καρδιά στην άκρη τη Βερόνα καταλήγοντας τελικά μετά από ψάξιμο και σκόρπιες πληροφορίες στη πόλη της Μπρέσια, παίζοντας το και λίγο στη τύχη αφού η πληροφόρηση ήταν από ελάχιστη έως μηδαμινή, αποφεύγοντας εσκεμμένα για μια ακόμη φορά το διάσημο Μιλάνο.

Βρήκα δύο δωματιάκια σε τσουχτερό κόστος 45€ τη νύχτα, καθώς η Ιταλία δε φημίζεται για την οικονομική της διαμονή, ωστόσο αποτελούσαν και εδώ μονόδρομο για τους προαναφερθέντες λόγους. Μιας και η πτήση ήταν μετά τις 11 το βράδυ, αποφάσισα να μείνω κοντά στο αεροδρόμιο του Bergamo (δεν ήταν σίγουρο ότι προλαβαίνω τα λεωφορεία) και στο "B&B Orio BGY" και αντίστοιχα στη Brescia όσο πιο κοντά στο σταθμό των τρένων, επιλέγοντας το "Corsomatteotti62".

Τσέκαρα τα αξιοθέατα της πόλης που είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία στο ιστορικό κέντρο, έκλεισα το εισιτήριο μου για το λεωφορείο από και προς το αεροδρόμιο (22€) έχοντας παράλληλα απορία για το τι πρόκειται να συναντήσω, μιας και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λομβαρδίας φάνταζε δελεαστική αν και επρόκειτο ουσιαστικά για τυχαία επιλογή. Δε βαριέσαι σκέφτηκα, πόσο χάλια να περάσει κανείς στην Ιταλία. Γίνεται;

 

[Iris_90]

Μπράβο σου που σε τέτοιες δύσκολες εποχές γύρισες τρία κράτη !!!

 

[psilos3]

Μπράβο σου που σε τέτοιες δύσκολες εποχές γύρισες τρία κράτη !!!

Σ' ευχαριστώ. Ήταν τρεις πόλεις για την ακρίβεια και το όλο εγχείρημα πολύ πιο εύκολο απ' ότι νόμιζα κι εγώ ο ίδιος. Αυτό θα προσπαθήσω να περιγράψω, ελπίζω να τα καταφέρω.

 

[psilos3]

1a. Guten Abend Wien



Οι ώρες στο γραφείο δε περνούσαν καθώς ανυπομονούσα για το πρώτο μου solo ταξίδι, έχοντας παράλληλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου σκέψεις για το αν μπορεί κάτι να πάει στραβά, αν έχω κάνει κάτι λάθος με το πρόγραμμα, αν, αν, αν.

Η πολυπόθητη στιγμή έφτασε, καθώς μετά το σχόλασμα κι ένα σύντομο καφέ βρέθηκα στο αεροδρόμιο, ακολουθώντας τα διαδικαστικά. Το πλήρωμα εδάφους με «χρησιμοποίησε» δείχνοντας με σαν παράδειγμα μιας και ξεχώριζα για τη μάσκα FFP2, σε μια κατά τα άλλα πολύ γεμάτη πτήση, η οποία δε παρέκκλινε λεπτό παρακαλώ από το χρόνο της. Με συνοπτικές διαδικασίες επιβιβαστήκαμε στο αεροσκάφος της Lauda, που διεξάγει το συγκεκριμένο δρομολόγιο, όπως και την άλλη φορά που πετούσα για transit στη Βιέννη:

Το καλό με το Θεσσαλονίκη – Βιέννη είναι ότι πραγματοποιείται από τρεις εταιρείες (Ruan/Lauda, Wizz & Austrian) με τις τιμές να μένουν πάντα σε χαμηλό επίπεδο.

(κλασσική αεροπλανική φωτογραφία 1)

Η σύντομη πτήση που ο καθένας έκανε του κεφαλιού του και με σύγχισε, έφτασε νωρίτερα του αναμενομένου στο αεροδρόμιο της Βιέννης. Αφού περάσαμε ένα πρώτο έλεγχο για ταυτότητες (μάλλον κάτι κακό παίζει με τις Ελληνικές) κατευθυνθήκαμε στο δεύτερο έλεγχο για τον εμβολιασμό, μιας και το κράτος της Αυστρίας δεν απαιτούσε κάτι περισσότερο. Η όλη διαδικασία απαιτούσε λίγο χρόνο και περισσότερο περπάτημα εντός του αεροδρομίου:

Έχοντας διαβάσει αρκετά κατευθύνθηκα προς τα κόκκινα μηχανήματα προκειμένου να εκδώσω εισιτήριο κόστους 4,30€ για το κέντρο της πόλης με το τρένο S7, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι μετακινήσεις με τα μέσα εντός λογικού χρονικού πλαισίου.

Αφού βοήθησα -τρομάρα μου- μια παρέα Ελλήνων να κάνει το ίδιο, κατέβηκα από τον ειδικά διαμορφωμένο δρόμο μέσα από το αεροδρόμιο, ακολουθώντας τις ταμπέλες για το γρήγορο τρένο μιας και είναι κοινές οδηγώντας με λίγο μετά στην αποβάθρα:

Μπήκα στο τρένο με σκοπό να φτάσω ως το σταθμό Handelskai S+U κάτι που ομολογουμένως ήταν πολύ εύκολο, με σκοπό να συνεχίσω με το μετρό U6. Το αδικαιολόγητο άγχος μου από τη μία και η πόλη που κινούμαι από την άλλη που δεν έχει ούτε λεωφορεία, καθιστώντας την ανάγνωση των άπειρων μέσων των σοβαρών πόλεων μεγάλη διαδικασία, με οδήγησε στο να πάρω λάθος τρένο, να το καταλάβω ευτυχώς από την αρχή, να φτάσω σε τρίτο σταθμό με το τραμ 18 και να καταλήξω εν τέλει στην Nußdorfer Straße για να πάρω το μετρό, σε μια μικρή αλλά πολύ διδακτική οδύσσεια:

Έφτασα σχεδόν στις 12 στο πολυπόθητο hostel όπου αφού πέρασα τις διαδικασίες με ταυτότητες και πιστοποιητικά εμβολιασμού, παρέλαβα το δωμάτιο και ξεχύθηκα στους αφιλόξενους εκείνη την ώρα δρόμους της Βιέννης. Η κούραση μου ήταν μεγάλη, η απογοήτευση μου ακόμα μεγαλύτερη μιας και στο διπλανό καφέ/μπαρ μου έριξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Ά-κύ-ρό, καθώς η ώρα λέει ήταν περασμένη. Άκου κάτι πράγματα… Ας είναι καλά ο συμπαθέστατος Τούρκος με τα κεμπάπ μπροστά απ’ το σταθμό Burggasse-Stadthalle, όπου δε με άφησε να πάω για ύπνο διψασμένος. Δε πειράζει, την άλλη μέρα θα ‘χα πολλαπλές ευκαιρίες.

 

[Sassenach77]

μου έριξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Ά-κύ-ρό, καθώς η ώρα λέει ήταν περασμένη. Άκου κάτι πράγματα…

Αλήθεια, στη Βιέννη έγινε αυτό;;;.......είδες κάτι πράγματα; Πες τα, γιατί εμένα δεν με πιστεύουν