Αυστρία Ιταλία Πολωνία Μόνος σε Βιέννη, Μπρέσια και Βαρσοβία. Τρεις solo ταξιδιωτικές ιστορίες σε μία.

[psilos3]

3a. Ciao Brescia



Η συνήθεια που έγινε λατρεία!

Το ίδιο μοναχικό ταξίδι, οι ίδιες σχεδόν προετοιμασίες, οι κοινές διαδικασίες μέσα σ’ ένα μόλις μήνα. Είπαμε, χρονιά χωρίς ταξίδι στην Ιταλία δε γίνεται, έτσι δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω το 2021 μετά από όλο αυτό να φύγει έτσι.

Τι κι αν η πτήση ήταν προγραμματισμένη για τις 11:20 το βράδυ, κάτι που ουσιαστικά απέκλειε μια μέρα, ωστόσο δε με πείραζε καθόλου. Μετά από τη συνήθη ρουτίνα με δουλειά, γυμναστική και τα σχετικά, ετοιμάστηκα με ψυχολογία «πάω για πότο Παρασκευή βράδυ», μόνο που αντ’ αυτού πήγα στο αεροδρόμιο. Με τη προβλεπόμενη μικρή καθυστέρηση επιβιβάστηκα στο αεροσκάφος της Ryan λίγο πριν τις 12 με αρκετούτσικο κρύο να επικρατεί στη πόλη:

(κλασσική αεροπλανική φωτογραφία 3)

Παραδόξως ο καιρός στο Μπέργκαμο που κατεβήκαμε 2 ώρες μετά ήταν αρκετά πιο μαλακός χωρίς κακές συνθήκες:

Βγήκα χωρίς να ελεγχθώ για το παραμικρό, ανέλπιστα γρήγορα για τη περίοδο που διανύουμε, αρχίζοντας να προχωράω περιμετρικά του στολισμένου αεροδρομίου Il Caravaggio Orio al Serio, χαρούμενος που το έβλεπα ξανά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, που φαντάζει όμως αιώνας αν αναλογιστεί κανείς τι έχει μεσολαβήσει και τι έχουμε περάσει…

Δε θεώρησα σωστό να πάρω το ρίσκο (και καλά έκανα όπως αποδείχτηκε) να κλείσω με το τελευταίο λεωφορείο φεύγοντας απευθείας για Μπρέσια καθώς δε θα το προλάβαινα. Έτσι φρόντισα να βρω δωμάτιο δίπλα στο αεροδρόμιο και συγκεκριμένα στο χωριό Orio al Serio, μια ανάσα απ’ αυτό. Η απόσταση του 1,5 χιλιομέτρου αποτέλεσε ένα ευχάριστο βραδινό περπάτημα. Έκανα μόνος μου check in ακολουθώντας τις οδηγίες, τσίμπησα κάτι και κοιμήθηκα.

Σηκώθηκα νωρίτερα το επόμενο πρωί, ακούγοντας τα αεροπλάνα να απογειώνονται το ένα πίσω απ’ το άλλο. Έπρεπε να κάνω check out ως τις δέκα, οπότε αφού έφαγα πρωινό είχα λίγο χρόνο να κάνω μια βόλτα στο χωριό, διαπιστώνοντας ότι η γειτονιά είχε αρκετά ‘’bed & breakfast’’ μιας και η γειτνίαση ουσιαστικά με το διεθνές αεροδρόμιο έδινε αυτή τη δυνατότητα.

Ακόμα μια φορά διαπίστωσα την αγάπη του κόσμου προς το στολίδι του Μπέργκαμο που ακούει στο όνομα Αταλάντα, συναντώντας παντού σημαίες και λάβαρα:

Έκανα τη σύντομη βόλτα μου βλέποντας το χωριό που ξεχώριζε για τη τάξη του και τη διακριτική Ιταλική ομορφιά του, χωρίς να ναι κάτι το ιδιαίτερο. Ξεχώριζε η εκκλησία Parrocchia di San Giorgio Martire, με το μνημείο πεσόντων ακριβώς δίπλα της:

Το πάρκο με τα παγκάκια και οι πολύ όμορφες μονοκατοικίες με την αυλή και τους κήπους:

Ο χρόνος πέρασε γρήγορα κι ευχάριστα, πριν πάρω την άγουσα και πάλι για το αεροδρόμιο. Περιμετρικά του φράχτη του υπάρχει πεζόδρομος/ποδηλατοδρόμος, που οδηγεί στο χωριό:

Ακριβώς έξω από τις αφίξεις συναντάει κανείς το πάρκινγκ των λεωφορείων, όπου αναχωρούν όλα για τα απευθείας δρομολόγια τους, κυριότερα προς το Μιλάνο, αλλά και τη Μπρέσια, τη Βερόνα κ.α. Δέκα λεπτά πριν τη προγραμματισμένη αναχώρηση ήρθε και το δικό μου. Πρακτικά η εκδρομή μόλις ξεκινούσε:

Η αδιάφορη διαδρομή των 50 λεπτών πέρασε γρήγορα, διαβάζοντας και χαζεύοντας:

Έτσι έφτασα στη Μπρέσια δίχως καθυστερήσεις και αφού σιγούρεψα το σημείο επιστροφής ξεκίνησα να προχωράω στους μεγάλους δρόμους της με εμφανείς τις εικόνες του φθινοπώρου:

Το B&B που είχα κλείσει ήταν αρκετά κοντά στο σταθμό, όπως αντίστοιχα κοντά και στο ιστορικό κέντρο προς το οποίο κατευθυνόμουν:

Κοντοστάθηκα φτάνοντας για μια στιγμή απέναντι από την εκκλησία Santi Nazaro e Celso που βρισκόταν στον ίδιο δρόμο:

Τελείωσα με τα διαδικαστικά, άφησα το σακίδιο και σε ούτε 5 λεπτά ξαναβρισκόμουν στο δρόμο. Η ώρα ήταν 1 παρά, οι διαθέσιμες ώρες τις ημέρας λίγες και οι προγνώσεις για τον καιρό της ημέρας κακές:

Δε γινόταν όμως να γίνει αρχή στην Ιταλία χωρίς έναν παραδοσιακό, δυνατό και εξαιρετικό καφέ εσπρέσο με πλούσια κρέμα, κάτι που χρειαζόμουν οπωσδήποτε, έτσι χάρηκα που βρήκα ένα παραδοσιακό καφέ απέναντι μου σε λίγα μόλις μέτρα:

Ήπια καφέ στα όρθια και έκοψα δρόμο μέσα από το στενάκι, μιας και το πρώτο αξιοθέατο που είχα στις σημειώσεις μου ήταν δίπλα μου.

Η εκκλησία Santa Maria dei Miracoli αποτελεί ένα πολύ όμορφο κτίσμα που ξεκίνησε να φτιάχνεται το 1488 παρακαλώ, μετά την επιδημία πανούκλας που έπληξε τη πόλη. Στη θέση της υπήρχε ένα σπίτι και εικάζεται ότι η τοιχογραφία πάνω σ’ αυτό είχε θαυματουργές ιδιότητες, με αποτέλεσμα την εξαγορά του από τη καθολική εκκλησία. Αν και το εσωτερικό της υπέστη ζημιές από του βομβαρδισμούς του 2ου ΠΠ, η εξωτερική πρόσοψη με το περίτεχνο τέμπλο που τη διακρίνει, παρέμεινε αλώβητη:

Η πόλη και το ιστορικό κέντρο της άρχισε να με κερδίζει στα πρώτα μου κιόλας βήματα, σαν γνήσια Ιταλική πόλη του βορρά. Μπήκα στο πεζόδρομο Giuseppe Zanardelli όπου συνάντησα για πρώτη φορά αρκετό κόσμο να κάνει τη βόλτα του και να απολαμβάνει το μεσημεριανό του:

Είδα την χαρακτηριστική είσοδο του θεάτρου της πόλης Teatro Grande και συνέχισα τη πορεία μου στον υπέροχο πλακόστρωτο δρόμο:

Με μια μικρή παράκαμψη βρέθηκα στη Piazza Paolo VI κοιτώντας αποσβολωμένος το μεγαλείο του παλαιού και νέου καθεδρικού της πόλης αλλά και του Palazzo Broletto:

Οι εικόνες ήταν εντυπωσιακές, εγώ όμως στάθηκα για μερικές μόνο λήψεις μιας και θα επανερχόμουν αργότερα.

Σειρά είχε ένα άλλο σημείο ενδιαφέροντος, γι’ αυτό γύρισα προς τον όμορφο δρόμο της Via Trieste με τις καταπληκτικές εικόνες του, περνώντας και από την εκκλησία Parrocchia sant'Afra e santa Maria in Calchera

Αυτό δεν ήταν άλλο από τη Piazzale Arnald, μία πλατεία που υφίσταται από το 19ο αιώνα και έχει μεγάλη ιστορία καθώς αποτέλεσε πεδίο μαχών και προσωπικά μόνο Ιταλία δε μου θύμισε αλλά κάτι από Λατινική Αμερική. Δε ξέρω γιατί, μπορεί να λέω και αηδίες, μου έβγαλε όμως αυτό το συναίσθημα:

Ακριβώς δίπλα στη πλατεία βρίσκεται και η εκκλησία Chiesa di Sant'Afra, παρόμοιας αρχιτεκτονικής:

Σήμερα εκεί βρίσκεται το κέντρο της νυχτερινής ζωής της Μπρέσια, κάτι που διαπιστώνει κανείς από τα πολλά μπαράκια που πλαισιώνουν το τετράγωνο:

Συνέχισα το δρόμο μου στοχευμένα, έχοντας κάνει ως τώρα καλή διαχείριση του χρόνου, έτσι αφού πέρασα από τη Piazza Tebaldo Brusato με τα φθινοπωρινά της χρώματα:

Και είδα κάτι που μου άρεσε πολύ, μια παρέα Ιταλών να παίζει ένα παιχνίδι με σιδερένιους βώλους που δε κατάλαβα ακριβώς, θυμίζοντας μου εικόνες περασμένων δεκαετιών:

Χαρούμενος συνέχισα τη πορεία μου μέσω της Carlo Cattaneo κινούμενος μέσα από τον πανέμορφο αυτόν καθαρά Ιταλικό δρόμο προς το επόμενο σημαντικότατο αξιοθέατο:

Ασυναίσθητα σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά, μαζί με τη φωτογραφική μηχανή.

Δε ξέρω γιατί, κάτι τέτοιες λήψεις όμως είναι από τις αγαπημένες μου…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 12
• 13
• 14
• 15
• 16
• …

  Go to chapter

  Go
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 14 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Μπράβο Γιάννη ωραία ιδέα ιστορία μέσα σε ιστορία κάτι σαν το Inception
Και το σόλο έρχεται με την εξέλιξη του ταξιδευτή , υπάρχουν και μειονεκτήματα αλλά και σοβαρά πλεονεκτήματα όπως το έχουμε συζητήσει!
Αναμένουμε με ενδιαφέρον!

 

[psilos3]

Μπράβο Γιάννη ωραία ιδέα ιστορία μέσα σε ιστορία κάτι σαν το Inception

Ιστορία σε ιστορία, μέσα στην ιστορία. Γενικά γίνεται της ιστορίας, μ΄ έχει πιάσει το ταξιδιωτικό/συγγραφικό μου τελευταία.

Και το σόλο έρχεται με την εξέλιξη του ταξιδευτή , υπάρχουν και μειονεκτήματα αλλά και σοβαρά πλεονεκτήματα όπως το έχουμε συζητήσει!

Αυτά που έχουμε πει πολλές φορές ναι, αναλύσαμε και στην εκπομπή και αρχίζω να καταλαβαίνω κι εγώ σιγά-σιγά. Πολύ ωραίο αυτο που λες για την εξέλιξη!

 

[paefstra]

Μόνος σε Βιέννη, Μπρέσια και Βαρσοβία. Τρεις solo ταξιδιωτικές ιστορίες σε μία!​

Διπλές ιστορίες έχουμε στο φόρουμ, τριπλή όμως;

Ας κάνω την αρχή.

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

 

[gkalla]

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

Μην τον τσιγκλάς!
Αυτός είναι ικανός να κάνει άλλα 4-5 ταξίδια μες τον επόμενο μήνα, έτσι για να είναι μοναδικός (και για να μας σπάσει τα νεύρα, που ορισμένοι έχουμε να βγούμε απ’ τα σύνορα 2 χρόνια).
Υ.Γ.
Τώρα μιλάει το κίτρινο πρόσωπο της ζήλιας…

 

[psilos3]

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

Κι εγώ που τις έχω περάσει από κόσκινο πως δε τη πήρε το μάτι μου;
Θα ψαχτώ...

Μην τον τσιγκλάς!
Αυτός είναι ικανός να κάνει άλλα 4-5 ταξίδια μες τον επόμενο μήνα

λες ε;

 

[Borealis]

δώσε την συνέχεια στο λαό σου που περιμένει..

 

[psilos3]

Προετοιμασία & σχεδιασμός



1. Βιέννη: Το πιο εύκολο απ’ όλα ήταν τα εισιτήρια, τα οποία βρέθηκαν σε τιμή 19,90€ μετ’ επιστροφής για τον απλό ναύλο της Ryan με το μικρό σακίδιο πλάτης και κλείστηκαν δύο εβδομάδες πριν το ταξίδι, που πραγματοποιήθηκε 8 - 10 Οκτωβρίου.

Η διαμονή σ' αυτή τη πόλη είναι από τα ακριβότερα γνωρίσματα της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε μπορείς να βρεις κάτι προσιτό, αρκεί όμως να είσαι πεπεισμένος ότι θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις πολύ τα -εξαιρετικά κατά τα άλλα- ΜΜΜ της Βιέννης, μιας και το κέντρο είναι απαγορευτικό. Το μονό δωμάτιο λοιπόν στο "a&o wien stadthalle" ,μια ενδεδειγμένη γενικώς επιλογή, κόστισε περί τα 43€ τη βραδιά, και ήταν από τα οικονομικότερα και κοντινότερα που βρήκα. Δυστυχώς εν καιρώ πανδημίας δε μπορεί κανείς να βασιστεί στα πάντοτε οικονομικά και προσιτά Hostel.

Όσον αφορά την περαιτέρω οργάνωση, μελέτησα πολύ προσεχτικά τις ιστορίες των μελών του φόρουμ, προκειμένου να φτιάξω ένα πλάνο με το τι προλαβαίνω να δω στη μιάμιση μέρα που θα βρισκόμουν εκεί, αλλά και τον ενδεδειγμένο τρόπο μετακίνησης μεταξύ των σημείων, όπως και από/προς το αεροδρόμιο. Βασίστηκα λοιπόν εξ ολοκλήρου στο Google Maps, που για πόλεις όπως η Βιέννη έχει ξεφύγει όσον αφορά την οργάνωση και την αποτελεσματικότητα του, επισημαίνοντας σημεία ενδιαφέροντος στο χάρτη, κάτι που βοήθησε αρκετά:

2. Βαρσοβία: Οι μαζεμένες αργίες στα τέλη του Οκτώβρη στη Θεσσαλονίκη αποτελούν πάντα αφορμή για εκδρομή, όπως έχει γίνει και στο κοντινό παρελθόν, σε Βουκουρέστι και Κων/πολη αντίστοιχα.
Μεγαλύτερη δε αφορμή στάθηκε το γελοίο εισιτήριο επιστροφής των 12,90€ από το αεροδρόμιο Modlin προς τη Θεσσαλονίκη, που κλείστηκε το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη. Το πιο σοβαρό ίσως έξοδο ήταν οι πτήσεις αναχώρησης που πραγματοποιήθηκαν σπαστά, αρχικά προς Κρακοβία με τη Ryan και στη συνέχεια εσωτερική με τη LOT, που κόστισαν μαζί 56€. Δεν υπήρχε όμως πιο εύκολος τρόπος.

Το ξενοδοχείο επιλέχθηκε πάλι με το σκεπτικό του μονού δωματίου, αλλά και τη θέση του, καθώς ήθελα να είναι κοντά στη παλιά πόλη αλλά και το κεντρικό σταθμό τρένων της Βαρσοβίας ‘’Warszawa Centralna’’, σε μια πόλη που ευτυχώς δε στερείται πολλών και οικονομικών επιλογών. Η δική μου ήταν το ξενοδοχείο "Hotel Chmielna Warsaw" κόστους 67€ για 2 βράδια, μιας και δεν αισθανόμουν άνετα να κλείσω κάποιο διαμέρισμα.

Ακολούθησα κι εδώ τη πεπατημένη, ψάχνοντας τις ιστορίες των μελών για τη καταπληκτική αυτή πόλη, επισημαίνοντας στον ηλεκτρονικό χάρτη τα σημεία ενδιαφέροντος που ήταν αρκετά, σε μια εκδρομή όμως διαρκείας μεγαλύτερης των 2 ημερών αυτή τη φορά.

3. Μπρέσια: Για άλλη μια φορά το κόστος του αεροπορικού εισιτηρίου δεν ήταν ιδιαίτερο, μιας και το αντίτιμο των 23,90€ μετ’ επιστροφής για το αεροδρόμιο του Μπέργκαμο δε το λες σημαντικό, ωστόσο η πόλη επιλέχθηκε μέσω αυτού, μιας και οι διαθέσιμες ημέρες (ή καλύτερα ώρες) ήταν ελάχιστες.

Το εισιτήριο κλείστηκε 20 περίπου Οκτώβρη και η εκδρομή ήταν σχεδιασμένη για 12 με 14 Νοέμβρη, κάτι που σε πρώτη ανάγνωση δεν ακούγεται άσχημο. Ο περιορισμός όμως της ώρας καθιστούσε την εκδρομή αρκετά μικρή, μιας και πετούσε 11 το βράδυ της Παρασκευής από Θεσσαλονίκη και επέστρεφε Κυριακή μεσημέρι.

Με αυτό λοιπόν το δεδομένο ψάχτηκα για κάτι πολύ κοντινό, αφού το Μπέργκαμο το χα δει λίγο καιρό πριν. Άφησα με βαριά καρδιά στην άκρη τη Βερόνα καταλήγοντας τελικά μετά από ψάξιμο και σκόρπιες πληροφορίες στη πόλη της Μπρέσια, παίζοντας το και λίγο στη τύχη αφού η πληροφόρηση ήταν από ελάχιστη έως μηδαμινή, αποφεύγοντας εσκεμμένα για μια ακόμη φορά το διάσημο Μιλάνο.

Βρήκα δύο δωματιάκια σε τσουχτερό κόστος 45€ τη νύχτα, καθώς η Ιταλία δε φημίζεται για την οικονομική της διαμονή, ωστόσο αποτελούσαν και εδώ μονόδρομο για τους προαναφερθέντες λόγους. Μιας και η πτήση ήταν μετά τις 11 το βράδυ, αποφάσισα να μείνω κοντά στο αεροδρόμιο του Bergamo (δεν ήταν σίγουρο ότι προλαβαίνω τα λεωφορεία) και στο "B&B Orio BGY" και αντίστοιχα στη Brescia όσο πιο κοντά στο σταθμό των τρένων, επιλέγοντας το "Corsomatteotti62".

Τσέκαρα τα αξιοθέατα της πόλης που είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία στο ιστορικό κέντρο, έκλεισα το εισιτήριο μου για το λεωφορείο από και προς το αεροδρόμιο (22€) έχοντας παράλληλα απορία για το τι πρόκειται να συναντήσω, μιας και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λομβαρδίας φάνταζε δελεαστική αν και επρόκειτο ουσιαστικά για τυχαία επιλογή. Δε βαριέσαι σκέφτηκα, πόσο χάλια να περάσει κανείς στην Ιταλία. Γίνεται;

 

[Iris_90]

Μπράβο σου που σε τέτοιες δύσκολες εποχές γύρισες τρία κράτη !!!

 

[psilos3]

Μπράβο σου που σε τέτοιες δύσκολες εποχές γύρισες τρία κράτη !!!

Σ' ευχαριστώ. Ήταν τρεις πόλεις για την ακρίβεια και το όλο εγχείρημα πολύ πιο εύκολο απ' ότι νόμιζα κι εγώ ο ίδιος. Αυτό θα προσπαθήσω να περιγράψω, ελπίζω να τα καταφέρω.

 

[psilos3]

1a. Guten Abend Wien



Οι ώρες στο γραφείο δε περνούσαν καθώς ανυπομονούσα για το πρώτο μου solo ταξίδι, έχοντας παράλληλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου σκέψεις για το αν μπορεί κάτι να πάει στραβά, αν έχω κάνει κάτι λάθος με το πρόγραμμα, αν, αν, αν.

Η πολυπόθητη στιγμή έφτασε, καθώς μετά το σχόλασμα κι ένα σύντομο καφέ βρέθηκα στο αεροδρόμιο, ακολουθώντας τα διαδικαστικά. Το πλήρωμα εδάφους με «χρησιμοποίησε» δείχνοντας με σαν παράδειγμα μιας και ξεχώριζα για τη μάσκα FFP2, σε μια κατά τα άλλα πολύ γεμάτη πτήση, η οποία δε παρέκκλινε λεπτό παρακαλώ από το χρόνο της. Με συνοπτικές διαδικασίες επιβιβαστήκαμε στο αεροσκάφος της Lauda, που διεξάγει το συγκεκριμένο δρομολόγιο, όπως και την άλλη φορά που πετούσα για transit στη Βιέννη:

Το καλό με το Θεσσαλονίκη – Βιέννη είναι ότι πραγματοποιείται από τρεις εταιρείες (Ruan/Lauda, Wizz & Austrian) με τις τιμές να μένουν πάντα σε χαμηλό επίπεδο.

(κλασσική αεροπλανική φωτογραφία 1)

Η σύντομη πτήση που ο καθένας έκανε του κεφαλιού του και με σύγχισε, έφτασε νωρίτερα του αναμενομένου στο αεροδρόμιο της Βιέννης. Αφού περάσαμε ένα πρώτο έλεγχο για ταυτότητες (μάλλον κάτι κακό παίζει με τις Ελληνικές) κατευθυνθήκαμε στο δεύτερο έλεγχο για τον εμβολιασμό, μιας και το κράτος της Αυστρίας δεν απαιτούσε κάτι περισσότερο. Η όλη διαδικασία απαιτούσε λίγο χρόνο και περισσότερο περπάτημα εντός του αεροδρομίου:

Έχοντας διαβάσει αρκετά κατευθύνθηκα προς τα κόκκινα μηχανήματα προκειμένου να εκδώσω εισιτήριο κόστους 4,30€ για το κέντρο της πόλης με το τρένο S7, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι μετακινήσεις με τα μέσα εντός λογικού χρονικού πλαισίου.

Αφού βοήθησα -τρομάρα μου- μια παρέα Ελλήνων να κάνει το ίδιο, κατέβηκα από τον ειδικά διαμορφωμένο δρόμο μέσα από το αεροδρόμιο, ακολουθώντας τις ταμπέλες για το γρήγορο τρένο μιας και είναι κοινές οδηγώντας με λίγο μετά στην αποβάθρα:

Μπήκα στο τρένο με σκοπό να φτάσω ως το σταθμό Handelskai S+U κάτι που ομολογουμένως ήταν πολύ εύκολο, με σκοπό να συνεχίσω με το μετρό U6. Το αδικαιολόγητο άγχος μου από τη μία και η πόλη που κινούμαι από την άλλη που δεν έχει ούτε λεωφορεία, καθιστώντας την ανάγνωση των άπειρων μέσων των σοβαρών πόλεων μεγάλη διαδικασία, με οδήγησε στο να πάρω λάθος τρένο, να το καταλάβω ευτυχώς από την αρχή, να φτάσω σε τρίτο σταθμό με το τραμ 18 και να καταλήξω εν τέλει στην Nußdorfer Straße για να πάρω το μετρό, σε μια μικρή αλλά πολύ διδακτική οδύσσεια:

Έφτασα σχεδόν στις 12 στο πολυπόθητο hostel όπου αφού πέρασα τις διαδικασίες με ταυτότητες και πιστοποιητικά εμβολιασμού, παρέλαβα το δωμάτιο και ξεχύθηκα στους αφιλόξενους εκείνη την ώρα δρόμους της Βιέννης. Η κούραση μου ήταν μεγάλη, η απογοήτευση μου ακόμα μεγαλύτερη μιας και στο διπλανό καφέ/μπαρ μου έριξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Ά-κύ-ρό, καθώς η ώρα λέει ήταν περασμένη. Άκου κάτι πράγματα… Ας είναι καλά ο συμπαθέστατος Τούρκος με τα κεμπάπ μπροστά απ’ το σταθμό Burggasse-Stadthalle, όπου δε με άφησε να πάω για ύπνο διψασμένος. Δε πειράζει, την άλλη μέρα θα ‘χα πολλαπλές ευκαιρίες.

 

[Sassenach77]

μου έριξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Ά-κύ-ρό, καθώς η ώρα λέει ήταν περασμένη. Άκου κάτι πράγματα…

Αλήθεια, στη Βιέννη έγινε αυτό;;;.......είδες κάτι πράγματα; Πες τα, γιατί εμένα δεν με πιστεύουν