Αυστρία Ιταλία Πολωνία Μόνος σε Βιέννη, Μπρέσια και Βαρσοβία. Τρεις solo ταξιδιωτικές ιστορίες σε μία.

[psilos3]

3d. Νυχτερινές βόλτες στη Brescia (ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται) & αναχώρηση



Σιγά που θα με ξενερώσει μια βροχούλα, μετά από όλα αυτά που περάσαμε πριν αρχίσουμε να ξανά-ταξιδεύουμε.

Εξάλλου με συντροφιά τη καινούρια μου ομπρέλα (απαραίτητο ταξιδιωτικό αξεσουάρ για την Ευρώπη) θα πάω παντού, με λίγη περισσότερη προσοχή και κόπο, έστω και με βρεγμένο παπούτσι…

Κάτι τέτοια σκεφτόμουν την ώρα που ξανάβγαινα στη Piazza del Duomo, παίρνοντας επί της ευκαιρίας μερικές νυχτερινές φωτογραφίες, απ’ αυτές που μ’ αρέσουν:

Το ξεχασμένο φλας της μηχανής και οι ομπρέλες των περαστικών επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Βροχή, όχι όμως αποτρεπτική για βόλτα:

Ο φωτισμός των αξιοθέατων της πλατείας ήταν εξαιρετικός, δίνοντας μου κι άλλες αφορμές:

Προχώρησα στα μουσκεμένα στενάκια μαζί με αρκετό κόσμο που επίσης δε πτοούταν, κάνοντας απερίσπαστος τη βόλτα του:

Άρχισα να κατηφορίζω τη via Mazzini με σκοπό να στρίψω λίγο μετά, καθώς είχα σκοπό να πάω για καμιά απογευματινή μπύρα, κάτι όμως που δεν έκανα μιας και άκουσα λίγο πιο κάτω έντονο σασυρμά και γνώριμους ήχους:

Με το που μπήκα στο πεζόδρομο Corso Giuseppe Zanardelli είδα κόσμο συγκεντρωμένο και κατάλαβα τι συμβαίνει. Φόρεσα τη μάσκα μου (μη ξεχνάμε και σε τι εποχές ζούμε) και πλησίασα:

Καταπληκτική μπάντα που ακούει στο όνομα BigoyDay και αποτελείται μόνο από πνευστά και τύμπανα (!) ρόκαρε ασύστολα, έχοντας ξεσηκώσει όλο το διερχόμενο πλήθος, αποδεικνύοντας ότι ακόμα κι έτσι, ακόμα και μες τη βροχή γίνεται:

Ήταν μερικές μοναδικές στιγμές που με ενθουσίασαν, κάνοντας με να αναλογιστώ πόσο μου ΄χουν λείψει όλο αυτό τον καιρό οι συναυλίες, δίνοντας μου παράλληλα μεγάλη χαρά που έστω και μ’ αυτό τον τρόπο κατάφερα να απολαύσω μία για μερικά λεπτά:

Πολύς κόσμος στεκόταν ακόμη και μες τη βροχή, προκειμένου να απολαύσει τα παιδιά με την ανεξάντλητη ενέργεια:

Αφού άκουσα τα κομματάκια μου αποχώρησα με πλατύ χαμόγελο, έχοντας προορισμό τη κοντινή Ιρλανδική The Black Sheep Pub που δε γινόταν φυσικά να μην επισκεφτώ. Κάθισα στο εκπληκτικό μπαρ και παράγγειλα μια αρχικά μια ΙΡΑ:

Ο χώρος ήταν πάρα πολύ προσεγμένος και καλαίσθητος, αποτελώντας μια από τις καλύτερες Ιρλανδικές Pub που ‘χω επισκεφτεί, βάζοντας κάτω άνετα και μερικές απ' αυτές της Ιρλανδίας:

Παρατηρούσα τον κόσμο να γεμίζει σταδιακά το μπαρ και τα τραπέζια όσο περνούσε η ώρα και βράδιαζε, από κει που ήμουν σχεδόν μόνος στην αρχή. Ήπια και μια lager πριν φύγω, με προορισμό το δωμάτιο για στέγνωμα και ανασύνταξη:

Τσέκαρα ένα πολύ ωραίο wine bar στο δρόμο μου αποφασίζοντας να επανέλθω πιο αργά:

Και προχώρησα και πάλι στο πεζόδρομο που εκείνη την ώρα είχε αρκετό κόσμο:

Έκανα μια στάση στη πανέμορφη Santa Maria dei Miracoli για να βγάλω και εκεί μερικές νυχτερινές:

Και αφού πήρα από την απέναντι πιτσαρία ένα νόστιμο πακέτο, έφτασα στο χοστελ για να ετοιμαστώ και να ξεκουραστώ ελάχιστα, μιας και οι ώρες περνούσαν απειλητικά:

Ήλπιζα να βγω χωρίς ομπρέλα, όταν μετά τις δέκα ξαναέκανα τη γνωστή διαδρομή, κάτι που όμως αποδείχτηκε ήταν απλά ευχή καθώς οι ουρανοί είχαν ανοίξει για τα καλά:

Αφού έκανα μια σύντομη στάση στη della Loggia σκεπτόμενος αν θα μπω σε ένα μπαράκι που τελικά δε μου έκανε το κλικ:

Βγήκα ξανά στη Piazza del Duomo, με κατεύθυνση το wine bar που χα τσεκάρει νωρίτερα:

Παρόλο που ακόμα είχε αρκετό κόσμο, έπιασα ένα τραπέζι στον εξωτερικό χώρο (κάτι που δε το συνηθίζω) παραγγέλνοντας μια τοπική ποικιλία ερυθρού οίνου, δυνατού όπως με ενημέρωσαν. Ας είναι, το έκανα και αυτό!

Όχι για πολύ βέβαια. Μισή ώρα μετά επανερχόμουν στη δική μου κανονικότητα, ακολουθώντας τη γνώριμη διαδρομή πλέον από τη Duomo ως την St. Patrick που με περίμενε με ανοιχτές αγκάλες:

Απλά και ωραία πράγματα, όπως αυτά που μπορούμε να βρούμε σε μία από τις αμέτρητες Ιρλανδικές Pub αυτού του κόσμου. Ξεκίνησα με μία καταπληκτική εμφιαλωμένη Ιταλική Weiss, με το όνομα Gritz – La Weiss della Barbara την οποία και συστήνω ανεπιφύλακτα σε όποιον έχει την ευκαιρία να τη δοκιμάσει:

Άλλαξα στη δεύτερη μου παραγγελία επιλέγοντας μία Hop House Lager, την ίδια ώρα που παρατηρούσα τη φανέλα του σπουδαίου Ιταλού ποδοσφαιριστή Roberto Baggio στο τοίχο, που όχι μόνο πέρασε για τέσσερα χρόνια αλλά έκλεισε και τη καριέρα του στην ομάδα της Μπρέσια, με αποτέλεσμα να λατρεύεται σα θεός, νιώθωντας λίγο και τη ποδοσφαιρική γεύση της πόλης όπως θα έλεγε και ο @10900km σε μια από τις αντίστοιχες ιστορίες του:

Κάπου εκεί -ανάμεσα στις μπύρες και τους Black Sabbath- ξεκίνησε και η κουβέντα μου με τον Frederico, τον μπάρμαν του μαγαζιού, με αποτέλεσμα να αλλάξω πόστο και να πάω επιτέλους στην αγαπημένη μου μπάρα, μιας και είχε αδειάσει θέση. Άλλαξα και επιλογή για τρίτη φορά, επιλέγοντας μια Kilkenny έτσι ψιλοζαλισμένος όπως ήμουν μιας και δε τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια για τις κόκκινες έως τώρα. Κακώς:

Τους έκανε τρομερή εντύπωση στο μπαρ ότι έβλεπαν μεμονωμένο επισκέπτη στη Μπρέσια, αφού όλοι νόμισαν πως είμαι εκεί για δουλειά και όχι για διασκέδαση, επιβεβαιώνοντας τις αρχικές μου εκτιμήσεις για το μη τουριστικό του πράγματος! Είχαμε δεν είχαμε βέβαια, η συζήτηση περιστράφηκε στο τέλος γύρω από διακοπές στην Ελλάδα και νησιά (μα που παν και με βρίσκουν, καθώς η καθημερινή σύνδεση του διπλανού Μπέργκαμο με την Ελλάδα αποτελεί αφορμή για εξορμήσεις.

Παράλληλα έβλεπα το Frederico να ετοιμάζει αυτό το καινούριο το μοδάτο το αροξόλ σπριτζ, μαζί με το αγαπημένο μου Campari που το τιμούν δεόντως οι φίλοι Ιταλοί:

Κάπως έτσι και αφού χαιρέτησα εγκάρδια τα παιδιά, ξαναβγήκα γύρω στη μία στα πλακόστρωτα της παλιάς πόλης με τη βροχή να έχει επιτέλους σταματήσει:

Ήμουν χαρούμενος και απόλυτα γεμάτος από εικόνες, παραστάσεις, στιγμές, εντάξει και αλκοόλ δε το κρύβω. Εξάλλου βλέποντας τον απολογιστικό χάρτη, δεν είχα κάνει και λίγα στη Brescia…

Πρωϊνό και αναχώρηση

Το εγερτήριο ήταν στις εννιά καθώς η προκαθορισμένη επιστροφή με το λεωφορείο ήταν για τις 10:30, μιας και το επόμενο έφευγε μεσημέρι. Έφαγα το καταπληκτικό πρωινό στο Β&Β με αλμυρά και γλυκά εδέσματα, ήπια το καπουτσίνο μου και λίγο μετά τις δέκα βγήκα κατευθυνόμενος αντίθετα από το κέντρο, με τη βροχή να κάνει πάλι την εμφάνιση της:

Περπάτησα 10 λεπτά στους άδειους δρόμους της Μπρέσια, περνώντας και από το σταθμό των τρένων της πόλης:

Το λεωφορείο ήταν εξαιρετικά συνεπές για μια ακόμη μέρα, αναχωρώντας στην ώρα του από το σταθμό Brescia Autostazione, αφετηρία & τέρμα όλων των υπεραστικών:

Σκότωσα τη μιάμιση ώρα που είχα στη διάθεση μου στο πολύ γεμάτο από κόσμο αεροδρόμιο, πίνοντας καφέ στον εξωτερικό χώρο, μιας και δε προλάβαινα ν΄ ανέβω και να κατέβω στη πόλη του Bergamo αν και θα το ήθελα. Πέρασα τον έλεγχο στα γρήγορα και μπήκα στα ενδότερα:

Το Orio al Serio είναι ένα αεροδρόμιο με λίγα μεν αλλά πολύ αξιόλογα καταστήματα για ψώνια, κυρίως τοπικά προϊόντα. Βρέθηκα στο αγαπημένο μου που είχα ψωνίσει και την άλλη φορά, προμηθευόμενος μερικά ζυμαρικά και χαζεύοντας τα πολλά και εκλεκτά κρασιά της περιοχής μέχρι να καταλήξω:

Γι ακόμα μια φορά σχεδόν γεμάτη, η πτήση αναχώρησε με ακρίβεια, αφήνοντας πίσω το βροχερό Μπέργκαμο με φόντο τη παλιά του πόλη :

Η άφιξη στο αεροδρόμιο Μακεδονία στις 17:30, σήμανε το τέλος και για τη τρίτη Solo εκδρομή, άκρως πετυχημένη και αυτή, δημιουργώντας υψηλότερες προσδοκίες για το μέλλον και δικαιώνοντας απόλυτα την επιλογή της πόλης της Μπρέσια.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 15
• 16
• 17
• 18
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 17 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Μπράβο Γιάννη ωραία ιδέα ιστορία μέσα σε ιστορία κάτι σαν το Inception
Και το σόλο έρχεται με την εξέλιξη του ταξιδευτή , υπάρχουν και μειονεκτήματα αλλά και σοβαρά πλεονεκτήματα όπως το έχουμε συζητήσει!
Αναμένουμε με ενδιαφέρον!

 

[psilos3]

Μπράβο Γιάννη ωραία ιδέα ιστορία μέσα σε ιστορία κάτι σαν το Inception

Ιστορία σε ιστορία, μέσα στην ιστορία. Γενικά γίνεται της ιστορίας, μ΄ έχει πιάσει το ταξιδιωτικό/συγγραφικό μου τελευταία.

Και το σόλο έρχεται με την εξέλιξη του ταξιδευτή , υπάρχουν και μειονεκτήματα αλλά και σοβαρά πλεονεκτήματα όπως το έχουμε συζητήσει!

Αυτά που έχουμε πει πολλές φορές ναι, αναλύσαμε και στην εκπομπή και αρχίζω να καταλαβαίνω κι εγώ σιγά-σιγά. Πολύ ωραίο αυτο που λες για την εξέλιξη!

 

[paefstra]

Μόνος σε Βιέννη, Μπρέσια και Βαρσοβία. Τρεις solo ταξιδιωτικές ιστορίες σε μία!​

Διπλές ιστορίες έχουμε στο φόρουμ, τριπλή όμως;

Ας κάνω την αρχή.

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

 

[gkalla]

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

Μην τον τσιγκλάς!
Αυτός είναι ικανός να κάνει άλλα 4-5 ταξίδια μες τον επόμενο μήνα, έτσι για να είναι μοναδικός (και για να μας σπάσει τα νεύρα, που ορισμένοι έχουμε να βγούμε απ’ τα σύνορα 2 χρόνια).
Υ.Γ.
Τώρα μιλάει το κίτρινο πρόσωπο της ζήλιας…

 

[psilos3]

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

Κι εγώ που τις έχω περάσει από κόσκινο πως δε τη πήρε το μάτι μου;
Θα ψαχτώ...

Μην τον τσιγκλάς!
Αυτός είναι ικανός να κάνει άλλα 4-5 ταξίδια μες τον επόμενο μήνα

λες ε;

 

[Borealis]

δώσε την συνέχεια στο λαό σου που περιμένει..

 

[psilos3]

Προετοιμασία & σχεδιασμός



1. Βιέννη: Το πιο εύκολο απ’ όλα ήταν τα εισιτήρια, τα οποία βρέθηκαν σε τιμή 19,90€ μετ’ επιστροφής για τον απλό ναύλο της Ryan με το μικρό σακίδιο πλάτης και κλείστηκαν δύο εβδομάδες πριν το ταξίδι, που πραγματοποιήθηκε 8 - 10 Οκτωβρίου.

Η διαμονή σ' αυτή τη πόλη είναι από τα ακριβότερα γνωρίσματα της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε μπορείς να βρεις κάτι προσιτό, αρκεί όμως να είσαι πεπεισμένος ότι θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις πολύ τα -εξαιρετικά κατά τα άλλα- ΜΜΜ της Βιέννης, μιας και το κέντρο είναι απαγορευτικό. Το μονό δωμάτιο λοιπόν στο "a&o wien stadthalle" ,μια ενδεδειγμένη γενικώς επιλογή, κόστισε περί τα 43€ τη βραδιά, και ήταν από τα οικονομικότερα και κοντινότερα που βρήκα. Δυστυχώς εν καιρώ πανδημίας δε μπορεί κανείς να βασιστεί στα πάντοτε οικονομικά και προσιτά Hostel.

Όσον αφορά την περαιτέρω οργάνωση, μελέτησα πολύ προσεχτικά τις ιστορίες των μελών του φόρουμ, προκειμένου να φτιάξω ένα πλάνο με το τι προλαβαίνω να δω στη μιάμιση μέρα που θα βρισκόμουν εκεί, αλλά και τον ενδεδειγμένο τρόπο μετακίνησης μεταξύ των σημείων, όπως και από/προς το αεροδρόμιο. Βασίστηκα λοιπόν εξ ολοκλήρου στο Google Maps, που για πόλεις όπως η Βιέννη έχει ξεφύγει όσον αφορά την οργάνωση και την αποτελεσματικότητα του, επισημαίνοντας σημεία ενδιαφέροντος στο χάρτη, κάτι που βοήθησε αρκετά:

2. Βαρσοβία: Οι μαζεμένες αργίες στα τέλη του Οκτώβρη στη Θεσσαλονίκη αποτελούν πάντα αφορμή για εκδρομή, όπως έχει γίνει και στο κοντινό παρελθόν, σε Βουκουρέστι και Κων/πολη αντίστοιχα.
Μεγαλύτερη δε αφορμή στάθηκε το γελοίο εισιτήριο επιστροφής των 12,90€ από το αεροδρόμιο Modlin προς τη Θεσσαλονίκη, που κλείστηκε το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη. Το πιο σοβαρό ίσως έξοδο ήταν οι πτήσεις αναχώρησης που πραγματοποιήθηκαν σπαστά, αρχικά προς Κρακοβία με τη Ryan και στη συνέχεια εσωτερική με τη LOT, που κόστισαν μαζί 56€. Δεν υπήρχε όμως πιο εύκολος τρόπος.

Το ξενοδοχείο επιλέχθηκε πάλι με το σκεπτικό του μονού δωματίου, αλλά και τη θέση του, καθώς ήθελα να είναι κοντά στη παλιά πόλη αλλά και το κεντρικό σταθμό τρένων της Βαρσοβίας ‘’Warszawa Centralna’’, σε μια πόλη που ευτυχώς δε στερείται πολλών και οικονομικών επιλογών. Η δική μου ήταν το ξενοδοχείο "Hotel Chmielna Warsaw" κόστους 67€ για 2 βράδια, μιας και δεν αισθανόμουν άνετα να κλείσω κάποιο διαμέρισμα.

Ακολούθησα κι εδώ τη πεπατημένη, ψάχνοντας τις ιστορίες των μελών για τη καταπληκτική αυτή πόλη, επισημαίνοντας στον ηλεκτρονικό χάρτη τα σημεία ενδιαφέροντος που ήταν αρκετά, σε μια εκδρομή όμως διαρκείας μεγαλύτερης των 2 ημερών αυτή τη φορά.

3. Μπρέσια: Για άλλη μια φορά το κόστος του αεροπορικού εισιτηρίου δεν ήταν ιδιαίτερο, μιας και το αντίτιμο των 23,90€ μετ’ επιστροφής για το αεροδρόμιο του Μπέργκαμο δε το λες σημαντικό, ωστόσο η πόλη επιλέχθηκε μέσω αυτού, μιας και οι διαθέσιμες ημέρες (ή καλύτερα ώρες) ήταν ελάχιστες.

Το εισιτήριο κλείστηκε 20 περίπου Οκτώβρη και η εκδρομή ήταν σχεδιασμένη για 12 με 14 Νοέμβρη, κάτι που σε πρώτη ανάγνωση δεν ακούγεται άσχημο. Ο περιορισμός όμως της ώρας καθιστούσε την εκδρομή αρκετά μικρή, μιας και πετούσε 11 το βράδυ της Παρασκευής από Θεσσαλονίκη και επέστρεφε Κυριακή μεσημέρι.

Με αυτό λοιπόν το δεδομένο ψάχτηκα για κάτι πολύ κοντινό, αφού το Μπέργκαμο το χα δει λίγο καιρό πριν. Άφησα με βαριά καρδιά στην άκρη τη Βερόνα καταλήγοντας τελικά μετά από ψάξιμο και σκόρπιες πληροφορίες στη πόλη της Μπρέσια, παίζοντας το και λίγο στη τύχη αφού η πληροφόρηση ήταν από ελάχιστη έως μηδαμινή, αποφεύγοντας εσκεμμένα για μια ακόμη φορά το διάσημο Μιλάνο.

Βρήκα δύο δωματιάκια σε τσουχτερό κόστος 45€ τη νύχτα, καθώς η Ιταλία δε φημίζεται για την οικονομική της διαμονή, ωστόσο αποτελούσαν και εδώ μονόδρομο για τους προαναφερθέντες λόγους. Μιας και η πτήση ήταν μετά τις 11 το βράδυ, αποφάσισα να μείνω κοντά στο αεροδρόμιο του Bergamo (δεν ήταν σίγουρο ότι προλαβαίνω τα λεωφορεία) και στο "B&B Orio BGY" και αντίστοιχα στη Brescia όσο πιο κοντά στο σταθμό των τρένων, επιλέγοντας το "Corsomatteotti62".

Τσέκαρα τα αξιοθέατα της πόλης που είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία στο ιστορικό κέντρο, έκλεισα το εισιτήριο μου για το λεωφορείο από και προς το αεροδρόμιο (22€) έχοντας παράλληλα απορία για το τι πρόκειται να συναντήσω, μιας και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λομβαρδίας φάνταζε δελεαστική αν και επρόκειτο ουσιαστικά για τυχαία επιλογή. Δε βαριέσαι σκέφτηκα, πόσο χάλια να περάσει κανείς στην Ιταλία. Γίνεται;

 

[Iris_90]

Μπράβο σου που σε τέτοιες δύσκολες εποχές γύρισες τρία κράτη !!!

 

[psilos3]

Μπράβο σου που σε τέτοιες δύσκολες εποχές γύρισες τρία κράτη !!!

Σ' ευχαριστώ. Ήταν τρεις πόλεις για την ακρίβεια και το όλο εγχείρημα πολύ πιο εύκολο απ' ότι νόμιζα κι εγώ ο ίδιος. Αυτό θα προσπαθήσω να περιγράψω, ελπίζω να τα καταφέρω.

 

[psilos3]

1a. Guten Abend Wien



Οι ώρες στο γραφείο δε περνούσαν καθώς ανυπομονούσα για το πρώτο μου solo ταξίδι, έχοντας παράλληλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου σκέψεις για το αν μπορεί κάτι να πάει στραβά, αν έχω κάνει κάτι λάθος με το πρόγραμμα, αν, αν, αν.

Η πολυπόθητη στιγμή έφτασε, καθώς μετά το σχόλασμα κι ένα σύντομο καφέ βρέθηκα στο αεροδρόμιο, ακολουθώντας τα διαδικαστικά. Το πλήρωμα εδάφους με «χρησιμοποίησε» δείχνοντας με σαν παράδειγμα μιας και ξεχώριζα για τη μάσκα FFP2, σε μια κατά τα άλλα πολύ γεμάτη πτήση, η οποία δε παρέκκλινε λεπτό παρακαλώ από το χρόνο της. Με συνοπτικές διαδικασίες επιβιβαστήκαμε στο αεροσκάφος της Lauda, που διεξάγει το συγκεκριμένο δρομολόγιο, όπως και την άλλη φορά που πετούσα για transit στη Βιέννη:

Το καλό με το Θεσσαλονίκη – Βιέννη είναι ότι πραγματοποιείται από τρεις εταιρείες (Ruan/Lauda, Wizz & Austrian) με τις τιμές να μένουν πάντα σε χαμηλό επίπεδο.

(κλασσική αεροπλανική φωτογραφία 1)

Η σύντομη πτήση που ο καθένας έκανε του κεφαλιού του και με σύγχισε, έφτασε νωρίτερα του αναμενομένου στο αεροδρόμιο της Βιέννης. Αφού περάσαμε ένα πρώτο έλεγχο για ταυτότητες (μάλλον κάτι κακό παίζει με τις Ελληνικές) κατευθυνθήκαμε στο δεύτερο έλεγχο για τον εμβολιασμό, μιας και το κράτος της Αυστρίας δεν απαιτούσε κάτι περισσότερο. Η όλη διαδικασία απαιτούσε λίγο χρόνο και περισσότερο περπάτημα εντός του αεροδρομίου:

Έχοντας διαβάσει αρκετά κατευθύνθηκα προς τα κόκκινα μηχανήματα προκειμένου να εκδώσω εισιτήριο κόστους 4,30€ για το κέντρο της πόλης με το τρένο S7, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι μετακινήσεις με τα μέσα εντός λογικού χρονικού πλαισίου.

Αφού βοήθησα -τρομάρα μου- μια παρέα Ελλήνων να κάνει το ίδιο, κατέβηκα από τον ειδικά διαμορφωμένο δρόμο μέσα από το αεροδρόμιο, ακολουθώντας τις ταμπέλες για το γρήγορο τρένο μιας και είναι κοινές οδηγώντας με λίγο μετά στην αποβάθρα:

Μπήκα στο τρένο με σκοπό να φτάσω ως το σταθμό Handelskai S+U κάτι που ομολογουμένως ήταν πολύ εύκολο, με σκοπό να συνεχίσω με το μετρό U6. Το αδικαιολόγητο άγχος μου από τη μία και η πόλη που κινούμαι από την άλλη που δεν έχει ούτε λεωφορεία, καθιστώντας την ανάγνωση των άπειρων μέσων των σοβαρών πόλεων μεγάλη διαδικασία, με οδήγησε στο να πάρω λάθος τρένο, να το καταλάβω ευτυχώς από την αρχή, να φτάσω σε τρίτο σταθμό με το τραμ 18 και να καταλήξω εν τέλει στην Nußdorfer Straße για να πάρω το μετρό, σε μια μικρή αλλά πολύ διδακτική οδύσσεια:

Έφτασα σχεδόν στις 12 στο πολυπόθητο hostel όπου αφού πέρασα τις διαδικασίες με ταυτότητες και πιστοποιητικά εμβολιασμού, παρέλαβα το δωμάτιο και ξεχύθηκα στους αφιλόξενους εκείνη την ώρα δρόμους της Βιέννης. Η κούραση μου ήταν μεγάλη, η απογοήτευση μου ακόμα μεγαλύτερη μιας και στο διπλανό καφέ/μπαρ μου έριξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Ά-κύ-ρό, καθώς η ώρα λέει ήταν περασμένη. Άκου κάτι πράγματα… Ας είναι καλά ο συμπαθέστατος Τούρκος με τα κεμπάπ μπροστά απ’ το σταθμό Burggasse-Stadthalle, όπου δε με άφησε να πάω για ύπνο διψασμένος. Δε πειράζει, την άλλη μέρα θα ‘χα πολλαπλές ευκαιρίες.

 

[Sassenach77]

μου έριξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Ά-κύ-ρό, καθώς η ώρα λέει ήταν περασμένη. Άκου κάτι πράγματα…

Αλήθεια, στη Βιέννη έγινε αυτό;;;.......είδες κάτι πράγματα; Πες τα, γιατί εμένα δεν με πιστεύουν