Αυστρία Ιταλία Πολωνία Μόνος σε Βιέννη, Μπρέσια και Βαρσοβία. Τρεις solo ταξιδιωτικές ιστορίες σε μία.

[psilos3]

2c. Όλη η μέρα δικιά μου



Η μέρα στη Βαρσοβία ξεκινάει απαραιτήτως με ένα καφεδάκι στα Green Cafe Nero, που μπορεί να βρει κάποιος σχεδόν σε κάθε γωνία της πόλης:

Για πρωϊνό τίμησα μερικά αρτοσκευάσματα γλυκού τύπου που μου είχαν αρέσει και αντίστοιχα στη Κρακοβία, σε μια πολύ λαχταριστή βιτρίνα (Cukiernia Pawłowicz) που συνάντησα πιο κάτω:

Έτοιμος για την απαιτητική ημέρα ξεκίνησα να κατηφορίζω με κατεύθυνση το ποτάμι αυτή τη φορά, κάνοντας τη πρώτη στάση όταν συνάντησα το μουσείο Σοπέν ‘’Muzeum Fryderyka Chopina’’, γνωστό αν μη τι άλλο από τα μέλη που το έχουν επισκεφτεί:

Δίπλα του βρίσκεται το εξίσου γνωστό πάρκο στη φθινοπωρινή του εκδοχή, με τα μουσικά παγκάκια του, που μόλις πατήσεις το play η ατμόσφαιρα πλημμυρίζει με μελωδίες του σπουδαίου συνθέτη:

Πήγα μια βόλτα στη πίσω αυλή του μουσείου όπου αρκετός κόσμος απολάμβανε την ηλιοθεραπεία του, περνώντας αμέσως μετά πάνω από τη πεζογέφυρα για να συνεχίσω το δρόμο μου:

Όχι για πολύ. Ένα χιλιόμετρο πιο κάτω αντίκρυζα στην απέναντι όχθη το διάσημο ‘’Stadion Narodowy’’, έδρα της πολωνικής εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου από το 2015:

Στην πλευρά του ποταμού Βίστουλα όπου περπατούσα, βρίσκεται και το μεγάλων διαστάσεων άγαλμα της γοργόνας ‘’Pomnik Syreny’’ σύμβολο της πόλης που συναντά κανείς σε εικόνες, οικόσημα αλλά και σε αντίστοιχα αγάλματα εντός αυτής:

Ο υπέροχος για τα δεδομένα καιρός είχε δώσει την ευκαιρία σε αρκετό κόσμο να βγει για τη γυμναστική του, είτε στα υπαίθρια γυμναστήρια, είτε για τρέξιμο στη παραλιακή:

Γενικότερα είδα πολύ κόσμο να αθλείται στη πόλη, κάτι που φανερώνει υψηλή κουλτούρα στο τομέα αυτόν από τους Πολωνούς, ενώ συνήθως ακούμε μόνο για τα πιώματα τους. Αυτά πρέπει να επισημαίνονται!

Συνέχισα τη πορεία μου κατά μήκος του ποταμού, βλέποντας λιγότερα πλωτά καφέ/μπαρ απ’ όσα περίμενα, έχοντας θέα απέναντι μου τη συνοικία της Praga, αλλά και τη μοντέρνα γέφυρα Świętokrzyski του Βίστουλα:

Η διαδρομή έφτασε στο τέλος της και μέσω μιας υπόγειας φυσικά διάβασης επανήλθα στον «ίσιο δρόμο», ανεβαίνοντας με κατεύθυνση το ιστορικό κέντρο:

Μια γειτονιά (Bednarska) που το μόνο σίγουρο ήταν ότι δε στερούνταν ομορφιάς:

Ανέβηκα με σβελτάδα τον ανηφορικό δρόμο λες και με κυνηγούσαν, θέλοντας να φτάσω όσο πιο σύντομα γίνεται στο γνωστότερο ίσως σημείο της παλιάς πόλης. Και κάπου εκεί η φωτογραφική μηχανή άρχισε να παίρνει φωτιά:

Πολλά έχουν γραφτεί για την ομορφιά της παλιάς πόλης της Βαρσοβίας κι εγώ δεν είμαι τόσο καλός στα λόγια. Το μόνο που έχω να πω (πέρα απ’ το να δείξω την εικόνα), είναι ότι φαντάζει δύσκολο να καταλάβει κανείς αν δε ξέρει την ιστορία της, ότι αυτή η πόλη επαναδομήθηκε ουσιαστικά από το μηδέν:

Η καταστροφή της Βαρσοβίας τα τέλη του 1944, αποτελεί ένα ακόμη από τα πολλά εγκλήματα των Ναζί, ως αντίποινα απ’ ότι λέγεται στην εξέγερση της πόλης λίγο καιρό πριν. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό αυτό που βλέπει σήμερα ο επισκέπτης, μαθαίνοντας ότι η πόλη είχε καταστραφεί σχεδόν ολοσχερώς από τους βομβαρδισμούς και τις λεηλασίες. Αντίστοιχο παράδειγμα σε μικρότερη κλίμακα είδα και στη Δρέσδη λίγο καιρό πιο πριν…

Σε κάθε τουριστικό σημείο ενδιαφέροντος που σέβεται τον εαυτό του, υπάρχει κι ένας Ασιάτης που βγάζει φωτογραφίες. Καλά εντάξει, προ ιού υπήρχαν χιλιάδες Ασιάτες που έβγαζαν φωτογραφίες, αλλά στη προκειμένη ο ένας αρκούσε για να του δώσω το κινητό για μια αναμνηστική:

Προσπάθησα και για μια πανοραμική της υπέροχης πλατείας ‘’plac Zamkowy’’ που ξεδιπλωνόνταν μπροστά στα μάτια μου. Είναι από τις στιγμές του –εκάστοτε- ταξιδιού που λες χαλάλι η οργάνωση, τα έξοδα, οι όποιες στερήσεις για να έρθω εδώ, χαλάλι όλα…

Η περίφημη ‘’Kolumna Zygmunta’’ προς τιμήν του ομώνυμου βασιλιά καθώς ήταν αυτός που μετέφερε τη πρωτεύουσα του κράτους στη Βαρσοβία, στέκει εκεί σχεδόν άθικτη (πλην καταστροφής) από το 1644, αποτελώντας το πρώτο κοσμικό μνημείο σε μορφή στήλης στη σύγχρονη ιστορία και παράλληλα ακόμα ένα ορόσημο στη πόλη:

Είναι πραγματικά από τα πιο ιδιαίτερα μνημεία που έχω δει, καθώς δε ξέρω αν υπάρχει αλλού όμοια τεχνική, τουλάχιστον δε θυμάμαι:

Δίπλα του στέκει το πανέμορφο κάστρο ‘’Zamek Królewski’’, παλαιότερα βασιλική κατοικία των πολωνών μοναρχών:

Έκανα γεμάτος ικανοποίηση με όσα έβλεπα και ίσως με όσα δεν είχα δει ακόμη το γύρο της πλατείας, μπαίνοντας και στην αυλή του κάστρου που λειτουργεί και αυτό ως μουσείο:

Ο στόχος μου ήταν αόριστος, απλά να περπατήσω & να καλύψω όσο περισσότερο τμήμα της παλιάς πόλης γίνεται πεζοπορικά και φωτογραφικά, μπαίνοντας παράλληλα όπου βρω κάτι αξιόλογο. Κοινώς ότι μου τη δώσει:

Φυσικό κι επόμενο ήταν να πέσω πάνω στη διασημότερη πλατεία της παλιάς πόλης, την ‘’Rynek Starego Miasta’’, η ομορφιά της οποίας αρχίζει και φαίνεται από τα πρώτα κιόλας βήματα, πλαισιωμένη όπως είναι με υπέροχα κτήρια:

Οι καταπληκτικές εικόνες της πλατείας που συγκεντρώνει μεγάλο ενδιαφέρον, διαδέχονταν η μία την άλλη. Ακόμα ένα άγαλμα της γοργόνας – συμβόλου της πόλης βρίσκεται στο κέντρο της, αποτελώντας συχνά πυκνά φωτογραφικό κάδρο για λήψεις:

Δε θυμάμαι ούτε κι εγώ πόσες φορές έκανα το γύρο της πλατείας προκειμένου να βρω τις καλύτερες γωνίες λήψης, την ώρα που οι τουριστικές άμαξες ξεκινούσαν τις βόλτες τους στη παλιά πόλη:

Μια σχολική εκδρομή με αρκετά παιδάκια δημιούργησε προσωρινά πανδαιμόνιο, διαλύοντας προς στιγμή τη σιωπή της ημέρας, χωρίς να είναι βέβαια ικανή να μου στερήσει την απόλαυση απ’ όσα έβλεπα.

Καταλάβαινα πλέον με το καλύτερο τρόπο γιατί ακούγονται τόσα πολλά γι’ αυτή την υπέροχη πόλη…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11
• …

  Go to chapter

  Go
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 9 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Μπράβο Γιάννη ωραία ιδέα ιστορία μέσα σε ιστορία κάτι σαν το Inception
Και το σόλο έρχεται με την εξέλιξη του ταξιδευτή , υπάρχουν και μειονεκτήματα αλλά και σοβαρά πλεονεκτήματα όπως το έχουμε συζητήσει!
Αναμένουμε με ενδιαφέρον!

 

[psilos3]

Μπράβο Γιάννη ωραία ιδέα ιστορία μέσα σε ιστορία κάτι σαν το Inception

Ιστορία σε ιστορία, μέσα στην ιστορία. Γενικά γίνεται της ιστορίας, μ΄ έχει πιάσει το ταξιδιωτικό/συγγραφικό μου τελευταία.

Και το σόλο έρχεται με την εξέλιξη του ταξιδευτή , υπάρχουν και μειονεκτήματα αλλά και σοβαρά πλεονεκτήματα όπως το έχουμε συζητήσει!

Αυτά που έχουμε πει πολλές φορές ναι, αναλύσαμε και στην εκπομπή και αρχίζω να καταλαβαίνω κι εγώ σιγά-σιγά. Πολύ ωραίο αυτο που λες για την εξέλιξη!

 

[paefstra]

Μόνος σε Βιέννη, Μπρέσια και Βαρσοβία. Τρεις solo ταξιδιωτικές ιστορίες σε μία!​

Διπλές ιστορίες έχουμε στο φόρουμ, τριπλή όμως;

Ας κάνω την αρχή.

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

 

[gkalla]

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

Μην τον τσιγκλάς!
Αυτός είναι ικανός να κάνει άλλα 4-5 ταξίδια μες τον επόμενο μήνα, έτσι για να είναι μοναδικός (και για να μας σπάσει τα νεύρα, που ορισμένοι έχουμε να βγούμε απ’ τα σύνορα 2 χρόνια).
Υ.Γ.
Τώρα μιλάει το κίτρινο πρόσωπο της ζήλιας…

 

[psilos3]

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

Κι εγώ που τις έχω περάσει από κόσκινο πως δε τη πήρε το μάτι μου;
Θα ψαχτώ...

Μην τον τσιγκλάς!
Αυτός είναι ικανός να κάνει άλλα 4-5 ταξίδια μες τον επόμενο μήνα

λες ε;

 

[Borealis]

δώσε την συνέχεια στο λαό σου που περιμένει..

 

[psilos3]

Προετοιμασία & σχεδιασμός



1. Βιέννη: Το πιο εύκολο απ’ όλα ήταν τα εισιτήρια, τα οποία βρέθηκαν σε τιμή 19,90€ μετ’ επιστροφής για τον απλό ναύλο της Ryan με το μικρό σακίδιο πλάτης και κλείστηκαν δύο εβδομάδες πριν το ταξίδι, που πραγματοποιήθηκε 8 - 10 Οκτωβρίου.

Η διαμονή σ' αυτή τη πόλη είναι από τα ακριβότερα γνωρίσματα της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε μπορείς να βρεις κάτι προσιτό, αρκεί όμως να είσαι πεπεισμένος ότι θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις πολύ τα -εξαιρετικά κατά τα άλλα- ΜΜΜ της Βιέννης, μιας και το κέντρο είναι απαγορευτικό. Το μονό δωμάτιο λοιπόν στο "a&o wien stadthalle" ,μια ενδεδειγμένη γενικώς επιλογή, κόστισε περί τα 43€ τη βραδιά, και ήταν από τα οικονομικότερα και κοντινότερα που βρήκα. Δυστυχώς εν καιρώ πανδημίας δε μπορεί κανείς να βασιστεί στα πάντοτε οικονομικά και προσιτά Hostel.

Όσον αφορά την περαιτέρω οργάνωση, μελέτησα πολύ προσεχτικά τις ιστορίες των μελών του φόρουμ, προκειμένου να φτιάξω ένα πλάνο με το τι προλαβαίνω να δω στη μιάμιση μέρα που θα βρισκόμουν εκεί, αλλά και τον ενδεδειγμένο τρόπο μετακίνησης μεταξύ των σημείων, όπως και από/προς το αεροδρόμιο. Βασίστηκα λοιπόν εξ ολοκλήρου στο Google Maps, που για πόλεις όπως η Βιέννη έχει ξεφύγει όσον αφορά την οργάνωση και την αποτελεσματικότητα του, επισημαίνοντας σημεία ενδιαφέροντος στο χάρτη, κάτι που βοήθησε αρκετά:

2. Βαρσοβία: Οι μαζεμένες αργίες στα τέλη του Οκτώβρη στη Θεσσαλονίκη αποτελούν πάντα αφορμή για εκδρομή, όπως έχει γίνει και στο κοντινό παρελθόν, σε Βουκουρέστι και Κων/πολη αντίστοιχα.
Μεγαλύτερη δε αφορμή στάθηκε το γελοίο εισιτήριο επιστροφής των 12,90€ από το αεροδρόμιο Modlin προς τη Θεσσαλονίκη, που κλείστηκε το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη. Το πιο σοβαρό ίσως έξοδο ήταν οι πτήσεις αναχώρησης που πραγματοποιήθηκαν σπαστά, αρχικά προς Κρακοβία με τη Ryan και στη συνέχεια εσωτερική με τη LOT, που κόστισαν μαζί 56€. Δεν υπήρχε όμως πιο εύκολος τρόπος.

Το ξενοδοχείο επιλέχθηκε πάλι με το σκεπτικό του μονού δωματίου, αλλά και τη θέση του, καθώς ήθελα να είναι κοντά στη παλιά πόλη αλλά και το κεντρικό σταθμό τρένων της Βαρσοβίας ‘’Warszawa Centralna’’, σε μια πόλη που ευτυχώς δε στερείται πολλών και οικονομικών επιλογών. Η δική μου ήταν το ξενοδοχείο "Hotel Chmielna Warsaw" κόστους 67€ για 2 βράδια, μιας και δεν αισθανόμουν άνετα να κλείσω κάποιο διαμέρισμα.

Ακολούθησα κι εδώ τη πεπατημένη, ψάχνοντας τις ιστορίες των μελών για τη καταπληκτική αυτή πόλη, επισημαίνοντας στον ηλεκτρονικό χάρτη τα σημεία ενδιαφέροντος που ήταν αρκετά, σε μια εκδρομή όμως διαρκείας μεγαλύτερης των 2 ημερών αυτή τη φορά.

3. Μπρέσια: Για άλλη μια φορά το κόστος του αεροπορικού εισιτηρίου δεν ήταν ιδιαίτερο, μιας και το αντίτιμο των 23,90€ μετ’ επιστροφής για το αεροδρόμιο του Μπέργκαμο δε το λες σημαντικό, ωστόσο η πόλη επιλέχθηκε μέσω αυτού, μιας και οι διαθέσιμες ημέρες (ή καλύτερα ώρες) ήταν ελάχιστες.

Το εισιτήριο κλείστηκε 20 περίπου Οκτώβρη και η εκδρομή ήταν σχεδιασμένη για 12 με 14 Νοέμβρη, κάτι που σε πρώτη ανάγνωση δεν ακούγεται άσχημο. Ο περιορισμός όμως της ώρας καθιστούσε την εκδρομή αρκετά μικρή, μιας και πετούσε 11 το βράδυ της Παρασκευής από Θεσσαλονίκη και επέστρεφε Κυριακή μεσημέρι.

Με αυτό λοιπόν το δεδομένο ψάχτηκα για κάτι πολύ κοντινό, αφού το Μπέργκαμο το χα δει λίγο καιρό πριν. Άφησα με βαριά καρδιά στην άκρη τη Βερόνα καταλήγοντας τελικά μετά από ψάξιμο και σκόρπιες πληροφορίες στη πόλη της Μπρέσια, παίζοντας το και λίγο στη τύχη αφού η πληροφόρηση ήταν από ελάχιστη έως μηδαμινή, αποφεύγοντας εσκεμμένα για μια ακόμη φορά το διάσημο Μιλάνο.

Βρήκα δύο δωματιάκια σε τσουχτερό κόστος 45€ τη νύχτα, καθώς η Ιταλία δε φημίζεται για την οικονομική της διαμονή, ωστόσο αποτελούσαν και εδώ μονόδρομο για τους προαναφερθέντες λόγους. Μιας και η πτήση ήταν μετά τις 11 το βράδυ, αποφάσισα να μείνω κοντά στο αεροδρόμιο του Bergamo (δεν ήταν σίγουρο ότι προλαβαίνω τα λεωφορεία) και στο "B&B Orio BGY" και αντίστοιχα στη Brescia όσο πιο κοντά στο σταθμό των τρένων, επιλέγοντας το "Corsomatteotti62".

Τσέκαρα τα αξιοθέατα της πόλης που είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία στο ιστορικό κέντρο, έκλεισα το εισιτήριο μου για το λεωφορείο από και προς το αεροδρόμιο (22€) έχοντας παράλληλα απορία για το τι πρόκειται να συναντήσω, μιας και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λομβαρδίας φάνταζε δελεαστική αν και επρόκειτο ουσιαστικά για τυχαία επιλογή. Δε βαριέσαι σκέφτηκα, πόσο χάλια να περάσει κανείς στην Ιταλία. Γίνεται;

 

[Iris_90]

Μπράβο σου που σε τέτοιες δύσκολες εποχές γύρισες τρία κράτη !!!

 

[psilos3]

Μπράβο σου που σε τέτοιες δύσκολες εποχές γύρισες τρία κράτη !!!

Σ' ευχαριστώ. Ήταν τρεις πόλεις για την ακρίβεια και το όλο εγχείρημα πολύ πιο εύκολο απ' ότι νόμιζα κι εγώ ο ίδιος. Αυτό θα προσπαθήσω να περιγράψω, ελπίζω να τα καταφέρω.

 

[psilos3]

1a. Guten Abend Wien



Οι ώρες στο γραφείο δε περνούσαν καθώς ανυπομονούσα για το πρώτο μου solo ταξίδι, έχοντας παράλληλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου σκέψεις για το αν μπορεί κάτι να πάει στραβά, αν έχω κάνει κάτι λάθος με το πρόγραμμα, αν, αν, αν.

Η πολυπόθητη στιγμή έφτασε, καθώς μετά το σχόλασμα κι ένα σύντομο καφέ βρέθηκα στο αεροδρόμιο, ακολουθώντας τα διαδικαστικά. Το πλήρωμα εδάφους με «χρησιμοποίησε» δείχνοντας με σαν παράδειγμα μιας και ξεχώριζα για τη μάσκα FFP2, σε μια κατά τα άλλα πολύ γεμάτη πτήση, η οποία δε παρέκκλινε λεπτό παρακαλώ από το χρόνο της. Με συνοπτικές διαδικασίες επιβιβαστήκαμε στο αεροσκάφος της Lauda, που διεξάγει το συγκεκριμένο δρομολόγιο, όπως και την άλλη φορά που πετούσα για transit στη Βιέννη:

Το καλό με το Θεσσαλονίκη – Βιέννη είναι ότι πραγματοποιείται από τρεις εταιρείες (Ruan/Lauda, Wizz & Austrian) με τις τιμές να μένουν πάντα σε χαμηλό επίπεδο.

(κλασσική αεροπλανική φωτογραφία 1)

Η σύντομη πτήση που ο καθένας έκανε του κεφαλιού του και με σύγχισε, έφτασε νωρίτερα του αναμενομένου στο αεροδρόμιο της Βιέννης. Αφού περάσαμε ένα πρώτο έλεγχο για ταυτότητες (μάλλον κάτι κακό παίζει με τις Ελληνικές) κατευθυνθήκαμε στο δεύτερο έλεγχο για τον εμβολιασμό, μιας και το κράτος της Αυστρίας δεν απαιτούσε κάτι περισσότερο. Η όλη διαδικασία απαιτούσε λίγο χρόνο και περισσότερο περπάτημα εντός του αεροδρομίου:

Έχοντας διαβάσει αρκετά κατευθύνθηκα προς τα κόκκινα μηχανήματα προκειμένου να εκδώσω εισιτήριο κόστους 4,30€ για το κέντρο της πόλης με το τρένο S7, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι μετακινήσεις με τα μέσα εντός λογικού χρονικού πλαισίου.

Αφού βοήθησα -τρομάρα μου- μια παρέα Ελλήνων να κάνει το ίδιο, κατέβηκα από τον ειδικά διαμορφωμένο δρόμο μέσα από το αεροδρόμιο, ακολουθώντας τις ταμπέλες για το γρήγορο τρένο μιας και είναι κοινές οδηγώντας με λίγο μετά στην αποβάθρα:

Μπήκα στο τρένο με σκοπό να φτάσω ως το σταθμό Handelskai S+U κάτι που ομολογουμένως ήταν πολύ εύκολο, με σκοπό να συνεχίσω με το μετρό U6. Το αδικαιολόγητο άγχος μου από τη μία και η πόλη που κινούμαι από την άλλη που δεν έχει ούτε λεωφορεία, καθιστώντας την ανάγνωση των άπειρων μέσων των σοβαρών πόλεων μεγάλη διαδικασία, με οδήγησε στο να πάρω λάθος τρένο, να το καταλάβω ευτυχώς από την αρχή, να φτάσω σε τρίτο σταθμό με το τραμ 18 και να καταλήξω εν τέλει στην Nußdorfer Straße για να πάρω το μετρό, σε μια μικρή αλλά πολύ διδακτική οδύσσεια:

Έφτασα σχεδόν στις 12 στο πολυπόθητο hostel όπου αφού πέρασα τις διαδικασίες με ταυτότητες και πιστοποιητικά εμβολιασμού, παρέλαβα το δωμάτιο και ξεχύθηκα στους αφιλόξενους εκείνη την ώρα δρόμους της Βιέννης. Η κούραση μου ήταν μεγάλη, η απογοήτευση μου ακόμα μεγαλύτερη μιας και στο διπλανό καφέ/μπαρ μου έριξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Ά-κύ-ρό, καθώς η ώρα λέει ήταν περασμένη. Άκου κάτι πράγματα… Ας είναι καλά ο συμπαθέστατος Τούρκος με τα κεμπάπ μπροστά απ’ το σταθμό Burggasse-Stadthalle, όπου δε με άφησε να πάω για ύπνο διψασμένος. Δε πειράζει, την άλλη μέρα θα ‘χα πολλαπλές ευκαιρίες.

 

[Sassenach77]

μου έριξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Ά-κύ-ρό, καθώς η ώρα λέει ήταν περασμένη. Άκου κάτι πράγματα…

Αλήθεια, στη Βιέννη έγινε αυτό;;;.......είδες κάτι πράγματα; Πες τα, γιατί εμένα δεν με πιστεύουν