Αυστρία Ιταλία Πολωνία Μόνος σε Βιέννη, Μπρέσια και Βαρσοβία. Τρεις solo ταξιδιωτικές ιστορίες σε μία.

[psilos3]

1b. Καλύτερα το πρωί



Σίγουρα καλύτερα μετά από πρωινό και ένα δυνατό εσπρέσο στο hostel.

Το να ξεκινήσει η μέρα σχετικά νωρίς ήταν επιβεβλημένο γι’ αυτό και λίγο πριν τις 11 ήμουν έξω από το σταθμό ‘’Burggasse’’ όπου λίγο μετά ξεκίνησε το άδειο τραμ νο 18:

Η ηλιόλουστη και ευχάριστη διαδρομή ενός τετάρτου με οδήγησε στο πρώτο αξιοθέατο του χάρτη, ευρισκόμενος στη βαριά πύλη του Belvedere:

To εντυπωσιακό ανάκτορο ξεδιπλωνόταν επιβλητικό μπροστά μου στο πρωινό ήλιο:

Έκανα το γύρο της μικρής λιμνούλας, φωτογραφίζοντας παράλληλα και τις μπαρόκ λεπτομέρειες:

Προχώρησα προς τα πίσω καθώς δεν είχα σκοπό να δω το εσωτερικό του λειτουργεί σαν πινακοθήκη:

Μπροστά μου ήταν ο υπέροχος κήπος, που αποτελεί τη φυσική συνέχεια των δύο ανακτόρων, άνω και κάτω Belvedere:

Ο καλός καιρός είχε δώσει την ευκαιρία στους Αυστριακούς να κάνουν τη βόλτα τους απολαμβάνοντας το καφέ τος, το διάβασμα τους στα παγκάκια του ανακτόρου:

Έκανα μερικές βόλτες ακόμα και βγήκα από τη πλαϊνή είσοδο ξεκινώντας να κατηφορίζω τη Prinz Eugen-Straße, δρομο γνωστό για τις πρεσβείες πολλών κρατών που φιλοξενεί:

Απείχα μόνο λίγα μέτρα από το δεύτερο αξιοθέατο της ημέρας, το οποίο άλλωστε είχε αρχίσει να φαίνεται νωρίτερα:

Το μεγαλεπήβολο άγαλμα του Σοβιετικού στρατιώτη με την ασπίδα και τη σημαία στεκόταν εκεί αγέρωχο, πλαισιωμένο από ένα καταπληκτικό μνημείο με ημικυκλική κιονοστοιχία.

Το λεγόμενο ‘’Denkmal zu Ehren der Soldaten der Sowjetarmee’’ βρίσκεται εκεί για να μας υπενθυμίζει τη θυσία του κόκκινου στρατού κατά την απελευθέρωση της Βιέννης στο τέλος του πολέμου

Έβγαλα τις φωτογραφίες μου εντυπωσιασμένος που μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα έβλεπα ακόμα ένα σχετικό μνημείο και προχώρησα προς τη συνέχεια, την ίδια ώρα που το κλασσικό τουριστικό λεωφορείο έκανε τη στάση του:

Προχώρησα λίγο πιο κάτω σε ένα δρόμο με εξίσου αρκετές πρεσβείες, θέλοντας να δω τον όμορφο ορθόδοξο Ρωσικό ναό του Αγ. Νικολάου:

Και επέστρεψα μέσω της Rennweg όπου είχα σταμπάρει μια πολύ δυνατή μπυραρία, μιας και τόση ώρα με τα πήγαινε - έλα είχα στεγνώσει:

Κάθισα στο πολύ ωραίο χώρο του Salm Brau και πήρα μια βαρελίσια φρέσκια να δοκιμάσω, αρκετά καλή οφείλω να πω:

Το κατάστημα ήταν πολύ ωραίο και μέσα, μάλιστα γεμάτο από κόσμο που εκείνη την ώρα γευμάτιζε, κάτι που μάλλον το καθιστά μια καλή επιλογή:

Ο δρόμος μου περνούσε και πάλι από το Palais Schwarzenberg, βλέποντας και το σιντριβάνι Hochstrahlbrunnen μπροστά από το Σοβιετικό μνημείο:

Με τον ίδιο εξαιρετικό ρυθμό που είχα αποκτήσει μετά και το σύντομο διάλειμμα μου προχώρησα στην Argentinierstraße όπου βρίσκεται και η Ελληνική πρεσβεία:

Επόμενος στόχος της ημέρας ήταν ένα από τα πιο ιδιαίτερα και όμορφα αξιοθέατα της Βιέννης και δεν άργησα να τον προσεγγίσω βλέποντας τη πίσω όψη του:

Η εκκλησία του Καρόλου ή απλώς Karlskirche είναι ένα από τα μεγαλύτερα μπαρόκ κτήρια της πόλης και δικαιολογούσε απόλυτα τη φήμη που τη συνόδευε:

Ολοκληρώθηκε το 1737 και αποτελεί ένα πολύ γνωστό σημείο εξόρμησης και συνάντησης εκτός των άλλων σε συνδυασμό με το παρακείμενο πάρκο. Ο κόσμος που έκανε τη βόλτα και έπινε το καφεδάκι του στη τεχνητή λίμνη ήταν γι’ ακόμα μια φορά αρκετός:

Απόλαυσα τις στιγμές, έβγαλα τις φωτογραφίες και συνέχισα το δρόμο μου, περνώντας από το Musikverein, διάσημο χώρο μουσικών εκδηλώσεων:

Απέναντι από το φανάρι της οδού ‘’Linke Wienzeile’’ βρίσκεται και το πολύ ιδιαίτερο μουσείο τέχνης Secession

Προχώρησα μερικά μέτρα για να δω και το περίφημο θέατρο της πόλης Theater an der Wien :

Φτάνοντας να κάνω ένα ακόμη τσεκ στο πρόγραμμα μου, αφού μπροστά μου είχα τη ξακουστή ανοικτή αγορά Naschmarkt, την οποία μπορεί να συναντήσει κανείς ανάμεσα στη προαναφερθείσα οδό και την ‘’Rechte Wienzeile’’

Μη περιμένει κανείς βέβαια να δει εικόνες αντίστοιχες με τις δικές μας στην Ελλάδα, μιας και οι καταστάσεις απέχουν παρασάγγας. Πρακτικά ο ένας πεζόδρομος της αγοράς αποτελείται από καταστήματα που πωλούν τρόφιμα, αναμνηστικά ρούχα κτλ και ο δεύτερος από εστιατόρια, μίνι μπαρ, ψαράδικα κ.α.

Οφείλω να πω ότι οι τιμές ήταν τσιμπημένες, ειδικά αν τις συγκρίνω με κανονικό κατάστημα, οπότε αφού χάζεψα μερικά λεπτά δε βρήκα το λόγο να κάνω κάτι περισσότερο και συνέχισα το δρόμο μου:

Εντελώς τυχαία έπεσα πάνω σε ένα κατάστημα που μου ‘χε κάνει εντύπωση το όνομα του βλέποντας το στο google τις προηγούμενες μέρες που έψαχνα γενικά, οπότε το θεώρησα «σημάδι» και δε σκέφτηκα καθόλου να κάνω το βήμα, χώρια που διψούσα και πολύ:

Ήπια τη μπύρα μου στο πολύ ωραίο χώρο με την εξαιρετική μουσική καταστρώνοντας τα σχέδια για τα επόμενα μου βήματα:

(Μα τι ωραίο όνομα!)

Ανανεωμένος βγήκα από το μπαρ και πήρα πλέον κατεύθυνση προς το ιστορικό κέντρο της πόλης, κινούμενος προς το Δούναβη:

Δε προχώρησα ευθεία κάνοντας μια μικρή παράκαμψη προκειμένου να δω ακόμα ένα καταπληκτικό κτήριο πλαισιωμένο από κήπο και παρκάκι, στο οποίο αρκετοί Αυστριακοί έβρισκαν την ευκαιρία να κάνουν τη βόλτα τους στο λαμπρό μεσημεριανό ήλιο:

Το ‘’Kunsthistorisches Museum’’, δηλαδή μουσείο ιστορίας της τέχνης, είναι το μεγαλύτερο μουσείο τέχνης στη χώρα και ένα από τα σημαντικότερα στην Ευρώπη και χαρακτηρίζεται από έναν εντυπωσιακό οκταγωνικό τρούλο:

Η συνέχεια αναμενόταν ακόμη καλύτερη, μιας και λίγα μέτρα μετά περνούσα κάτω από τη Äußeres Burgtor, την εξωτερική είσοδο του κάστρου...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Μπράβο Γιάννη ωραία ιδέα ιστορία μέσα σε ιστορία κάτι σαν το Inception
Και το σόλο έρχεται με την εξέλιξη του ταξιδευτή , υπάρχουν και μειονεκτήματα αλλά και σοβαρά πλεονεκτήματα όπως το έχουμε συζητήσει!
Αναμένουμε με ενδιαφέρον!

 

[psilos3]

Μπράβο Γιάννη ωραία ιδέα ιστορία μέσα σε ιστορία κάτι σαν το Inception

Ιστορία σε ιστορία, μέσα στην ιστορία. Γενικά γίνεται της ιστορίας, μ΄ έχει πιάσει το ταξιδιωτικό/συγγραφικό μου τελευταία.

Και το σόλο έρχεται με την εξέλιξη του ταξιδευτή , υπάρχουν και μειονεκτήματα αλλά και σοβαρά πλεονεκτήματα όπως το έχουμε συζητήσει!

Αυτά που έχουμε πει πολλές φορές ναι, αναλύσαμε και στην εκπομπή και αρχίζω να καταλαβαίνω κι εγώ σιγά-σιγά. Πολύ ωραίο αυτο που λες για την εξέλιξη!

 

[paefstra]

Μόνος σε Βιέννη, Μπρέσια και Βαρσοβία. Τρεις solo ταξιδιωτικές ιστορίες σε μία!​

Διπλές ιστορίες έχουμε στο φόρουμ, τριπλή όμως;

Ας κάνω την αρχή.

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

 

[gkalla]

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

Μην τον τσιγκλάς!
Αυτός είναι ικανός να κάνει άλλα 4-5 ταξίδια μες τον επόμενο μήνα, έτσι για να είναι μοναδικός (και για να μας σπάσει τα νεύρα, που ορισμένοι έχουμε να βγούμε απ’ τα σύνορα 2 χρόνια).
Υ.Γ.
Τώρα μιλάει το κίτρινο πρόσωπο της ζήλιας…

 

[psilos3]

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

Κι εγώ που τις έχω περάσει από κόσκινο πως δε τη πήρε το μάτι μου;
Θα ψαχτώ...

Μην τον τσιγκλάς!
Αυτός είναι ικανός να κάνει άλλα 4-5 ταξίδια μες τον επόμενο μήνα

λες ε;

 

[Borealis]

δώσε την συνέχεια στο λαό σου που περιμένει..

 

[psilos3]

Προετοιμασία & σχεδιασμός



1. Βιέννη: Το πιο εύκολο απ’ όλα ήταν τα εισιτήρια, τα οποία βρέθηκαν σε τιμή 19,90€ μετ’ επιστροφής για τον απλό ναύλο της Ryan με το μικρό σακίδιο πλάτης και κλείστηκαν δύο εβδομάδες πριν το ταξίδι, που πραγματοποιήθηκε 8 - 10 Οκτωβρίου.

Η διαμονή σ' αυτή τη πόλη είναι από τα ακριβότερα γνωρίσματα της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε μπορείς να βρεις κάτι προσιτό, αρκεί όμως να είσαι πεπεισμένος ότι θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις πολύ τα -εξαιρετικά κατά τα άλλα- ΜΜΜ της Βιέννης, μιας και το κέντρο είναι απαγορευτικό. Το μονό δωμάτιο λοιπόν στο "a&o wien stadthalle" ,μια ενδεδειγμένη γενικώς επιλογή, κόστισε περί τα 43€ τη βραδιά, και ήταν από τα οικονομικότερα και κοντινότερα που βρήκα. Δυστυχώς εν καιρώ πανδημίας δε μπορεί κανείς να βασιστεί στα πάντοτε οικονομικά και προσιτά Hostel.

Όσον αφορά την περαιτέρω οργάνωση, μελέτησα πολύ προσεχτικά τις ιστορίες των μελών του φόρουμ, προκειμένου να φτιάξω ένα πλάνο με το τι προλαβαίνω να δω στη μιάμιση μέρα που θα βρισκόμουν εκεί, αλλά και τον ενδεδειγμένο τρόπο μετακίνησης μεταξύ των σημείων, όπως και από/προς το αεροδρόμιο. Βασίστηκα λοιπόν εξ ολοκλήρου στο Google Maps, που για πόλεις όπως η Βιέννη έχει ξεφύγει όσον αφορά την οργάνωση και την αποτελεσματικότητα του, επισημαίνοντας σημεία ενδιαφέροντος στο χάρτη, κάτι που βοήθησε αρκετά:

2. Βαρσοβία: Οι μαζεμένες αργίες στα τέλη του Οκτώβρη στη Θεσσαλονίκη αποτελούν πάντα αφορμή για εκδρομή, όπως έχει γίνει και στο κοντινό παρελθόν, σε Βουκουρέστι και Κων/πολη αντίστοιχα.
Μεγαλύτερη δε αφορμή στάθηκε το γελοίο εισιτήριο επιστροφής των 12,90€ από το αεροδρόμιο Modlin προς τη Θεσσαλονίκη, που κλείστηκε το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη. Το πιο σοβαρό ίσως έξοδο ήταν οι πτήσεις αναχώρησης που πραγματοποιήθηκαν σπαστά, αρχικά προς Κρακοβία με τη Ryan και στη συνέχεια εσωτερική με τη LOT, που κόστισαν μαζί 56€. Δεν υπήρχε όμως πιο εύκολος τρόπος.

Το ξενοδοχείο επιλέχθηκε πάλι με το σκεπτικό του μονού δωματίου, αλλά και τη θέση του, καθώς ήθελα να είναι κοντά στη παλιά πόλη αλλά και το κεντρικό σταθμό τρένων της Βαρσοβίας ‘’Warszawa Centralna’’, σε μια πόλη που ευτυχώς δε στερείται πολλών και οικονομικών επιλογών. Η δική μου ήταν το ξενοδοχείο "Hotel Chmielna Warsaw" κόστους 67€ για 2 βράδια, μιας και δεν αισθανόμουν άνετα να κλείσω κάποιο διαμέρισμα.

Ακολούθησα κι εδώ τη πεπατημένη, ψάχνοντας τις ιστορίες των μελών για τη καταπληκτική αυτή πόλη, επισημαίνοντας στον ηλεκτρονικό χάρτη τα σημεία ενδιαφέροντος που ήταν αρκετά, σε μια εκδρομή όμως διαρκείας μεγαλύτερης των 2 ημερών αυτή τη φορά.

3. Μπρέσια: Για άλλη μια φορά το κόστος του αεροπορικού εισιτηρίου δεν ήταν ιδιαίτερο, μιας και το αντίτιμο των 23,90€ μετ’ επιστροφής για το αεροδρόμιο του Μπέργκαμο δε το λες σημαντικό, ωστόσο η πόλη επιλέχθηκε μέσω αυτού, μιας και οι διαθέσιμες ημέρες (ή καλύτερα ώρες) ήταν ελάχιστες.

Το εισιτήριο κλείστηκε 20 περίπου Οκτώβρη και η εκδρομή ήταν σχεδιασμένη για 12 με 14 Νοέμβρη, κάτι που σε πρώτη ανάγνωση δεν ακούγεται άσχημο. Ο περιορισμός όμως της ώρας καθιστούσε την εκδρομή αρκετά μικρή, μιας και πετούσε 11 το βράδυ της Παρασκευής από Θεσσαλονίκη και επέστρεφε Κυριακή μεσημέρι.

Με αυτό λοιπόν το δεδομένο ψάχτηκα για κάτι πολύ κοντινό, αφού το Μπέργκαμο το χα δει λίγο καιρό πριν. Άφησα με βαριά καρδιά στην άκρη τη Βερόνα καταλήγοντας τελικά μετά από ψάξιμο και σκόρπιες πληροφορίες στη πόλη της Μπρέσια, παίζοντας το και λίγο στη τύχη αφού η πληροφόρηση ήταν από ελάχιστη έως μηδαμινή, αποφεύγοντας εσκεμμένα για μια ακόμη φορά το διάσημο Μιλάνο.

Βρήκα δύο δωματιάκια σε τσουχτερό κόστος 45€ τη νύχτα, καθώς η Ιταλία δε φημίζεται για την οικονομική της διαμονή, ωστόσο αποτελούσαν και εδώ μονόδρομο για τους προαναφερθέντες λόγους. Μιας και η πτήση ήταν μετά τις 11 το βράδυ, αποφάσισα να μείνω κοντά στο αεροδρόμιο του Bergamo (δεν ήταν σίγουρο ότι προλαβαίνω τα λεωφορεία) και στο "B&B Orio BGY" και αντίστοιχα στη Brescia όσο πιο κοντά στο σταθμό των τρένων, επιλέγοντας το "Corsomatteotti62".

Τσέκαρα τα αξιοθέατα της πόλης που είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία στο ιστορικό κέντρο, έκλεισα το εισιτήριο μου για το λεωφορείο από και προς το αεροδρόμιο (22€) έχοντας παράλληλα απορία για το τι πρόκειται να συναντήσω, μιας και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λομβαρδίας φάνταζε δελεαστική αν και επρόκειτο ουσιαστικά για τυχαία επιλογή. Δε βαριέσαι σκέφτηκα, πόσο χάλια να περάσει κανείς στην Ιταλία. Γίνεται;

 

[Iris_90]

Μπράβο σου που σε τέτοιες δύσκολες εποχές γύρισες τρία κράτη !!!

 

[psilos3]

Μπράβο σου που σε τέτοιες δύσκολες εποχές γύρισες τρία κράτη !!!

Σ' ευχαριστώ. Ήταν τρεις πόλεις για την ακρίβεια και το όλο εγχείρημα πολύ πιο εύκολο απ' ότι νόμιζα κι εγώ ο ίδιος. Αυτό θα προσπαθήσω να περιγράψω, ελπίζω να τα καταφέρω.

 

[psilos3]

1a. Guten Abend Wien



Οι ώρες στο γραφείο δε περνούσαν καθώς ανυπομονούσα για το πρώτο μου solo ταξίδι, έχοντας παράλληλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου σκέψεις για το αν μπορεί κάτι να πάει στραβά, αν έχω κάνει κάτι λάθος με το πρόγραμμα, αν, αν, αν.

Η πολυπόθητη στιγμή έφτασε, καθώς μετά το σχόλασμα κι ένα σύντομο καφέ βρέθηκα στο αεροδρόμιο, ακολουθώντας τα διαδικαστικά. Το πλήρωμα εδάφους με «χρησιμοποίησε» δείχνοντας με σαν παράδειγμα μιας και ξεχώριζα για τη μάσκα FFP2, σε μια κατά τα άλλα πολύ γεμάτη πτήση, η οποία δε παρέκκλινε λεπτό παρακαλώ από το χρόνο της. Με συνοπτικές διαδικασίες επιβιβαστήκαμε στο αεροσκάφος της Lauda, που διεξάγει το συγκεκριμένο δρομολόγιο, όπως και την άλλη φορά που πετούσα για transit στη Βιέννη:

Το καλό με το Θεσσαλονίκη – Βιέννη είναι ότι πραγματοποιείται από τρεις εταιρείες (Ruan/Lauda, Wizz & Austrian) με τις τιμές να μένουν πάντα σε χαμηλό επίπεδο.

(κλασσική αεροπλανική φωτογραφία 1)

Η σύντομη πτήση που ο καθένας έκανε του κεφαλιού του και με σύγχισε, έφτασε νωρίτερα του αναμενομένου στο αεροδρόμιο της Βιέννης. Αφού περάσαμε ένα πρώτο έλεγχο για ταυτότητες (μάλλον κάτι κακό παίζει με τις Ελληνικές) κατευθυνθήκαμε στο δεύτερο έλεγχο για τον εμβολιασμό, μιας και το κράτος της Αυστρίας δεν απαιτούσε κάτι περισσότερο. Η όλη διαδικασία απαιτούσε λίγο χρόνο και περισσότερο περπάτημα εντός του αεροδρομίου:

Έχοντας διαβάσει αρκετά κατευθύνθηκα προς τα κόκκινα μηχανήματα προκειμένου να εκδώσω εισιτήριο κόστους 4,30€ για το κέντρο της πόλης με το τρένο S7, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι μετακινήσεις με τα μέσα εντός λογικού χρονικού πλαισίου.

Αφού βοήθησα -τρομάρα μου- μια παρέα Ελλήνων να κάνει το ίδιο, κατέβηκα από τον ειδικά διαμορφωμένο δρόμο μέσα από το αεροδρόμιο, ακολουθώντας τις ταμπέλες για το γρήγορο τρένο μιας και είναι κοινές οδηγώντας με λίγο μετά στην αποβάθρα:

Μπήκα στο τρένο με σκοπό να φτάσω ως το σταθμό Handelskai S+U κάτι που ομολογουμένως ήταν πολύ εύκολο, με σκοπό να συνεχίσω με το μετρό U6. Το αδικαιολόγητο άγχος μου από τη μία και η πόλη που κινούμαι από την άλλη που δεν έχει ούτε λεωφορεία, καθιστώντας την ανάγνωση των άπειρων μέσων των σοβαρών πόλεων μεγάλη διαδικασία, με οδήγησε στο να πάρω λάθος τρένο, να το καταλάβω ευτυχώς από την αρχή, να φτάσω σε τρίτο σταθμό με το τραμ 18 και να καταλήξω εν τέλει στην Nußdorfer Straße για να πάρω το μετρό, σε μια μικρή αλλά πολύ διδακτική οδύσσεια:

Έφτασα σχεδόν στις 12 στο πολυπόθητο hostel όπου αφού πέρασα τις διαδικασίες με ταυτότητες και πιστοποιητικά εμβολιασμού, παρέλαβα το δωμάτιο και ξεχύθηκα στους αφιλόξενους εκείνη την ώρα δρόμους της Βιέννης. Η κούραση μου ήταν μεγάλη, η απογοήτευση μου ακόμα μεγαλύτερη μιας και στο διπλανό καφέ/μπαρ μου έριξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Ά-κύ-ρό, καθώς η ώρα λέει ήταν περασμένη. Άκου κάτι πράγματα… Ας είναι καλά ο συμπαθέστατος Τούρκος με τα κεμπάπ μπροστά απ’ το σταθμό Burggasse-Stadthalle, όπου δε με άφησε να πάω για ύπνο διψασμένος. Δε πειράζει, την άλλη μέρα θα ‘χα πολλαπλές ευκαιρίες.

 

[Sassenach77]

μου έριξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Ά-κύ-ρό, καθώς η ώρα λέει ήταν περασμένη. Άκου κάτι πράγματα…

Αλήθεια, στη Βιέννη έγινε αυτό;;;.......είδες κάτι πράγματα; Πες τα, γιατί εμένα δεν με πιστεύουν