Αυστρία Ιταλία Πολωνία Μόνος σε Βιέννη, Μπρέσια και Βαρσοβία. Τρεις solo ταξιδιωτικές ιστορίες σε μία.

[psilos3]

2a. Dobry wieczór Warszawo



Η αργίες ευνοούν για ταξίδια, πόσο μάλλον όταν αυτά ξεκινούν το πρωί. Έτσι έγινε και το πρωί της 28ης του Οκτώβρη, που με βρήκε να επιβιβάζομαι στις 9:30 στο αεροπλάνο της Ryan για Κρακοβία.

(κλασσική αεροπλανική φωτογραφία 2)

Έπρεπε βλέπετε να φύγουμε πριν την εκκίνηση της στρατιωτικής παρέλασης, γι’ αυτό και η πτήση άλλαξε ώρα (νωρίτερα) μια βδομάδα πριν, αλλά και όλες οι διαδικασίες έγιναν πολύ γρήγορα. Αποτέλεσμα όλου αυτού ήταν να βρεθούμε νωρίτερα του αναμενομένου στο προορισμό μας, μπαίνοντας στην ουρά για τον έλεγχο πιστοποιητικών & Plf.

Στο αεροδρόμιο δεν έχει και πάρα πολλά να κάνει κάποιος, έτσι έχοντας δύο και πλέον ώρες στην διάθεση μου πήρα καφέ και μερικά από αυτά τα πεντανόστιμα κουλούρια που πωλούνται παντού και έκανα τη βόλτα μου:

*Είχα φροντίσει για συνάλλαγμα όσο βρισκόμουν στη Θεσσαλονίκη μέσω της εφαρμογής της Revolut, με ισοτιμία 1€ προς 4,6zl, όταν την ίδια στιγμή στο αεροδρόμιο έδιναν τη ληστρική 1 προς 3,5zl! Γενικά η Revolut είναι ότι καλύτερο στη χώρα αυτή, μιας και δέχονται παντού πληρωμή με κάρτα.

Η ώρα πέρασε τελικά πολύ γρήγορα και δεν άργησα να επιβιβαστώ στην εσωτερική πτήση με κατεύθυνση τη Πολωνική πρωτεύουσα. Το αεροπλάνο θύμιζε κάτι από ελικοφόρο -χωρίς φυσικά έλικες- και ήταν αναμενόμενα γεμάτο:

35 λεπτά μετά ετοιμαζόμασταν για προσγείωση στο αεροδρόμιο Chopin της Βαρσοβίας κι εγώ ανυπομονούσα να γνωρίσω άλλη μια Πολωνική πόλη:

Κατευθύνθηκα γρήγορα προς την έξοδο των τρένων μέσα από το αεροδρόμιο, εκδίδοντας εισιτήριο διπλής διαδρομής, καθώς δεν ήξερα ποιο ήταν το σωστό, μαθαίνοντας εκ των υστέρων ότι αρκούσε και το απλό:

Το τρένο S2 περίμενε στη πλατφόρμα, ξεκινώντας λίγα λεπτά μετά χωρίς καθυστερήσεις με κατεύθυνση το κεντρικό σταθμό της πόλης Warszawa Centralna, είκοσι λεπτά και επτά στάσεις μετά.

Βγήκα στην επιφάνεια από τις σκάλες και προσπάθησα να προσανατολιστώ, κάτι που έγινε σχεδόν αμέσως μιας και απέναντι μου ορθωνόταν υπέροχο και επιβλητικό το πιο γνωστό κτήριο της πόλης ‘’Pałac Kultury i Nauki’’, ή ανάκτορο πολιτισμού & επιστήμης στα Ελληνικά:

Δεν έχασα στιγμή και ακουμπώντας σ’ ένα παγκάκι τη τσάντα μου έβγαλα τη φωτογραφική μηχανή προκειμένου να το φωτογραφίσω σε πολύ καλές συνθήκες, πλάι στους νεότερους και φουτουριστικούς ουρανοξύστες της πόλης:

Το παλάτι Pałac Kultury i Nauki που κατασκευάστηκε το 1955 ήταν όπως θα γνωρίζετε ήταν δώρο της Σοβ. Ένωσης στο Πολωνικό λαό, και στα 237 μέτρα και τους 46 ορόφους του φιλοξενεί 237 πανεπιστήμια, επιστημονικά ινστιτούτα, κινηματογράφους, θέατρα, βιβλιοθήκες, γυμναστήρια, αλλά και την Πολωνική Ακαδημία Επιστημών, αποτελώντας παράλληλα το ψηλότερο κτήριο της πόλης.

Συνέχισα με κατεύθυνση ανατολικά προκειμένου να βρω το ξενοδοχείο μου, χρησιμοποιώντας το Novotel σαν σημείο αναφοράς:

Μιας και οι πολλές υπόγειες διαβάσεις κάτω από κυκλικούς κόμβους είναι στην αρχή λίγο μπέρδεμα, κάτι που είχα διαβάσει άλλωστε και στην αντίστοιχη ιστορία του @giannismits όταν έψαχνα πληροφορίες:

Στις υπόγειες διαβάσεις συναντάει κανείς ολόκληρα εμπορικά κέντρα θα έλεγε κανείς, με μαγαζάκια όλων των ειδών να φιλοξενούνται σ’ αυτές. Εγώ σταμάτησα σε ένα ανταλλακτήριο για να κάνω και μερικά μετρητά (αν και τελικά δεν ήταν απαραίτητο) προκειμένου να κυκλοφορώ πιο άνετα, βλέποντας την ισοτιμία στο 1€ προς 4,57zl, με μηδενική δηλαδή προμήθεια:

Βγήκα (με τη δεύτερη) στο σημείο που ήθελα και προχώρησα λίγο ακόμα, βλέποντας τις εικόνες του φθινοπώρου που είχε τη θέση του για τα καλά στη Πολωνική πρωτεύουσα:

Φτάνοντας λίγο μετά στο πεζόδρομο της ‘’Chmielna’’ που βρισκόταν τα το ομώνυμο ξενοδοχείο, το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση πέρα από τα πολλά καταστήματα fast food ήταν και τα υπαίθρια βιβλιοπωλεία, στα οποία έβλεπες κόσμο να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, εικόνα που απέχει πολύ (δυστυχώς) από τη δική μας νοοτροπία:

Βρήκα την είσοδο μέσα από τις οικοδομές προκειμένου να περάσω στην «αυλή» κάτι που διαπίστωσα ότι είναι ο κανόνας στη Βαρσοβία και όχι η εξαίρεση:

Και αφού έκανα γρήγορα – γρήγορα όλες τις απαραίτητες διαδικασίες στη reception, πέταξα το σακίδιο στο δωμάτιο, πήρα τη φωτογραφική μηχανή και βγήκα στο δρόμο για τις πρώτες βόλτες στη πόλη.

Ήμουν τυχερός γιατί από τη στιγμή που προσγειώθηκα όλα κύλησαν πολύ γρήγορα, προλαβαίνοντας ακόμα το φως της ημέρας.

Η εικόνα που αντίκρυσα όταν πρωτοπάτησα τη περίφημη ‘’Nowy Świat’’ που περνούσε μια ανάσα μακριά από το χώρο διαμονής μου, ήταν αρκετή για να μου πάρει αμέσως τα μυαλά:

Προσπέρασα ταχύτατα την αλυσίδα γνωστού μπακαλόγατου,

Και κατευθύνθηκα προς το ιστορικό κέντρο, καθώς προλάβαινα να δω κάποια από τα αξιοθέατα της λίστας μου, αρχής γενομένης από την εκκλησία του 18ου αιώνα ‘’Kościół Świętego Krzyża’’που εκτός των άλλων φιλοξενεί τεφροδόχους διάσημων Πολωνών, συμπεριλαμβανομένου του Σοπέν.

Ακριβώς απέναντι μπορεί κανείς να θαυμάσει το ‘’Pomnik Mikołaja Kopernika’’, ένα μνημείο αφιερωμένο στο διάσημο Πολωνό αστρονόμο:

Αρκετός κόσμος έκανε τη βόλτα του εκείνη την ώρα στο κέντρο, μιας και ο καιρός ευνοούσε γι’ αυτό. Ο δρόμος δεν αποτελεί πεζόδρομο στο σημείο εκείνο τουλάχιστον, ωστόσο τα μεγάλα φαρδιά πεζοδρόμια ενδείκνυνται για περπάτημα:

Προσπέρασα το κτίριο του πανεπιστημίου και βρέθηκα μπροστά στη ‘’Kościół Sióstr Wizytek’’, την εκκλησία των Επισκεπτών, μια από τις πιο αξιόλογες τεχνοτροπίας Rococo της Πολωνικής πρωτεύουσας, κατασκευής του 1761:

Είδα και το διπλανό παρκάκι με το άγαλμα του Πολωνού μυθιστοριογράφου ‘’Boleslaw Prus’’ πριν περάσω στην απέναντι πλευρά του δρόμου, καθώς η συνέχεια προς το ιστορικό κέντρο ήταν για την επόμενη μέρα και η νύχτα δε θα αργούσε να φράσει:

Κινήθηκα λοιπόν αριστερά, προς την πλατεία ‘’Piłsudski Square’’με το μεγάλο σταυρό και τη πανύψηλη σημαία:

Μιας και είχα κατά νου να δω το μνημείο του αγνώστου στρατιώτη ‘’Grób Nieznanego Żołnierza’’, ταφικό μνημείο αφιερωμένο στους πολλούς «αγνώστους» και αφανείς ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για τη Πολωνία. Ανεγέρθηκε μετά τη λήξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και χαρακτηριστικά του είναι η άσβεστη φλόγα και οι στρατιωτικοί που το φρουρούν συνεχώς ως φόρο τιμής:

Πίσω του ξεκινούσε το καταπληκτικό πάρκο ‘’Ogród Saski’’, ένα από τα πολλά της πόλης, που δε προλάβαινα να γυρίσω όπως ήθελα μιας και η μέρα λιγόστευε...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• …

  Go to chapter

  Go
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 7 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Μπράβο Γιάννη ωραία ιδέα ιστορία μέσα σε ιστορία κάτι σαν το Inception
Και το σόλο έρχεται με την εξέλιξη του ταξιδευτή , υπάρχουν και μειονεκτήματα αλλά και σοβαρά πλεονεκτήματα όπως το έχουμε συζητήσει!
Αναμένουμε με ενδιαφέρον!

 

[psilos3]

Μπράβο Γιάννη ωραία ιδέα ιστορία μέσα σε ιστορία κάτι σαν το Inception

Ιστορία σε ιστορία, μέσα στην ιστορία. Γενικά γίνεται της ιστορίας, μ΄ έχει πιάσει το ταξιδιωτικό/συγγραφικό μου τελευταία.

Και το σόλο έρχεται με την εξέλιξη του ταξιδευτή , υπάρχουν και μειονεκτήματα αλλά και σοβαρά πλεονεκτήματα όπως το έχουμε συζητήσει!

Αυτά που έχουμε πει πολλές φορές ναι, αναλύσαμε και στην εκπομπή και αρχίζω να καταλαβαίνω κι εγώ σιγά-σιγά. Πολύ ωραίο αυτο που λες για την εξέλιξη!

 

[paefstra]

Μόνος σε Βιέννη, Μπρέσια και Βαρσοβία. Τρεις solo ταξιδιωτικές ιστορίες σε μία!​

Διπλές ιστορίες έχουμε στο φόρουμ, τριπλή όμως;

Ας κάνω την αρχή.

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

 

[gkalla]

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

Μην τον τσιγκλάς!
Αυτός είναι ικανός να κάνει άλλα 4-5 ταξίδια μες τον επόμενο μήνα, έτσι για να είναι μοναδικός (και για να μας σπάσει τα νεύρα, που ορισμένοι έχουμε να βγούμε απ’ τα σύνορα 2 χρόνια).
Υ.Γ.
Τώρα μιλάει το κίτρινο πρόσωπο της ζήλιας…

 

[psilos3]

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

Κι εγώ που τις έχω περάσει από κόσκινο πως δε τη πήρε το μάτι μου;
Θα ψαχτώ...

Μην τον τσιγκλάς!
Αυτός είναι ικανός να κάνει άλλα 4-5 ταξίδια μες τον επόμενο μήνα

λες ε;

 

[Borealis]

δώσε την συνέχεια στο λαό σου που περιμένει..

 

[psilos3]

Προετοιμασία & σχεδιασμός



1. Βιέννη: Το πιο εύκολο απ’ όλα ήταν τα εισιτήρια, τα οποία βρέθηκαν σε τιμή 19,90€ μετ’ επιστροφής για τον απλό ναύλο της Ryan με το μικρό σακίδιο πλάτης και κλείστηκαν δύο εβδομάδες πριν το ταξίδι, που πραγματοποιήθηκε 8 - 10 Οκτωβρίου.

Η διαμονή σ' αυτή τη πόλη είναι από τα ακριβότερα γνωρίσματα της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε μπορείς να βρεις κάτι προσιτό, αρκεί όμως να είσαι πεπεισμένος ότι θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις πολύ τα -εξαιρετικά κατά τα άλλα- ΜΜΜ της Βιέννης, μιας και το κέντρο είναι απαγορευτικό. Το μονό δωμάτιο λοιπόν στο "a&o wien stadthalle" ,μια ενδεδειγμένη γενικώς επιλογή, κόστισε περί τα 43€ τη βραδιά, και ήταν από τα οικονομικότερα και κοντινότερα που βρήκα. Δυστυχώς εν καιρώ πανδημίας δε μπορεί κανείς να βασιστεί στα πάντοτε οικονομικά και προσιτά Hostel.

Όσον αφορά την περαιτέρω οργάνωση, μελέτησα πολύ προσεχτικά τις ιστορίες των μελών του φόρουμ, προκειμένου να φτιάξω ένα πλάνο με το τι προλαβαίνω να δω στη μιάμιση μέρα που θα βρισκόμουν εκεί, αλλά και τον ενδεδειγμένο τρόπο μετακίνησης μεταξύ των σημείων, όπως και από/προς το αεροδρόμιο. Βασίστηκα λοιπόν εξ ολοκλήρου στο Google Maps, που για πόλεις όπως η Βιέννη έχει ξεφύγει όσον αφορά την οργάνωση και την αποτελεσματικότητα του, επισημαίνοντας σημεία ενδιαφέροντος στο χάρτη, κάτι που βοήθησε αρκετά:

2. Βαρσοβία: Οι μαζεμένες αργίες στα τέλη του Οκτώβρη στη Θεσσαλονίκη αποτελούν πάντα αφορμή για εκδρομή, όπως έχει γίνει και στο κοντινό παρελθόν, σε Βουκουρέστι και Κων/πολη αντίστοιχα.
Μεγαλύτερη δε αφορμή στάθηκε το γελοίο εισιτήριο επιστροφής των 12,90€ από το αεροδρόμιο Modlin προς τη Θεσσαλονίκη, που κλείστηκε το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη. Το πιο σοβαρό ίσως έξοδο ήταν οι πτήσεις αναχώρησης που πραγματοποιήθηκαν σπαστά, αρχικά προς Κρακοβία με τη Ryan και στη συνέχεια εσωτερική με τη LOT, που κόστισαν μαζί 56€. Δεν υπήρχε όμως πιο εύκολος τρόπος.

Το ξενοδοχείο επιλέχθηκε πάλι με το σκεπτικό του μονού δωματίου, αλλά και τη θέση του, καθώς ήθελα να είναι κοντά στη παλιά πόλη αλλά και το κεντρικό σταθμό τρένων της Βαρσοβίας ‘’Warszawa Centralna’’, σε μια πόλη που ευτυχώς δε στερείται πολλών και οικονομικών επιλογών. Η δική μου ήταν το ξενοδοχείο "Hotel Chmielna Warsaw" κόστους 67€ για 2 βράδια, μιας και δεν αισθανόμουν άνετα να κλείσω κάποιο διαμέρισμα.

Ακολούθησα κι εδώ τη πεπατημένη, ψάχνοντας τις ιστορίες των μελών για τη καταπληκτική αυτή πόλη, επισημαίνοντας στον ηλεκτρονικό χάρτη τα σημεία ενδιαφέροντος που ήταν αρκετά, σε μια εκδρομή όμως διαρκείας μεγαλύτερης των 2 ημερών αυτή τη φορά.

3. Μπρέσια: Για άλλη μια φορά το κόστος του αεροπορικού εισιτηρίου δεν ήταν ιδιαίτερο, μιας και το αντίτιμο των 23,90€ μετ’ επιστροφής για το αεροδρόμιο του Μπέργκαμο δε το λες σημαντικό, ωστόσο η πόλη επιλέχθηκε μέσω αυτού, μιας και οι διαθέσιμες ημέρες (ή καλύτερα ώρες) ήταν ελάχιστες.

Το εισιτήριο κλείστηκε 20 περίπου Οκτώβρη και η εκδρομή ήταν σχεδιασμένη για 12 με 14 Νοέμβρη, κάτι που σε πρώτη ανάγνωση δεν ακούγεται άσχημο. Ο περιορισμός όμως της ώρας καθιστούσε την εκδρομή αρκετά μικρή, μιας και πετούσε 11 το βράδυ της Παρασκευής από Θεσσαλονίκη και επέστρεφε Κυριακή μεσημέρι.

Με αυτό λοιπόν το δεδομένο ψάχτηκα για κάτι πολύ κοντινό, αφού το Μπέργκαμο το χα δει λίγο καιρό πριν. Άφησα με βαριά καρδιά στην άκρη τη Βερόνα καταλήγοντας τελικά μετά από ψάξιμο και σκόρπιες πληροφορίες στη πόλη της Μπρέσια, παίζοντας το και λίγο στη τύχη αφού η πληροφόρηση ήταν από ελάχιστη έως μηδαμινή, αποφεύγοντας εσκεμμένα για μια ακόμη φορά το διάσημο Μιλάνο.

Βρήκα δύο δωματιάκια σε τσουχτερό κόστος 45€ τη νύχτα, καθώς η Ιταλία δε φημίζεται για την οικονομική της διαμονή, ωστόσο αποτελούσαν και εδώ μονόδρομο για τους προαναφερθέντες λόγους. Μιας και η πτήση ήταν μετά τις 11 το βράδυ, αποφάσισα να μείνω κοντά στο αεροδρόμιο του Bergamo (δεν ήταν σίγουρο ότι προλαβαίνω τα λεωφορεία) και στο "B&B Orio BGY" και αντίστοιχα στη Brescia όσο πιο κοντά στο σταθμό των τρένων, επιλέγοντας το "Corsomatteotti62".

Τσέκαρα τα αξιοθέατα της πόλης που είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία στο ιστορικό κέντρο, έκλεισα το εισιτήριο μου για το λεωφορείο από και προς το αεροδρόμιο (22€) έχοντας παράλληλα απορία για το τι πρόκειται να συναντήσω, μιας και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λομβαρδίας φάνταζε δελεαστική αν και επρόκειτο ουσιαστικά για τυχαία επιλογή. Δε βαριέσαι σκέφτηκα, πόσο χάλια να περάσει κανείς στην Ιταλία. Γίνεται;

 

[Iris_90]

Μπράβο σου που σε τέτοιες δύσκολες εποχές γύρισες τρία κράτη !!!

 

[psilos3]

Μπράβο σου που σε τέτοιες δύσκολες εποχές γύρισες τρία κράτη !!!

Σ' ευχαριστώ. Ήταν τρεις πόλεις για την ακρίβεια και το όλο εγχείρημα πολύ πιο εύκολο απ' ότι νόμιζα κι εγώ ο ίδιος. Αυτό θα προσπαθήσω να περιγράψω, ελπίζω να τα καταφέρω.

 

[psilos3]

1a. Guten Abend Wien



Οι ώρες στο γραφείο δε περνούσαν καθώς ανυπομονούσα για το πρώτο μου solo ταξίδι, έχοντας παράλληλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου σκέψεις για το αν μπορεί κάτι να πάει στραβά, αν έχω κάνει κάτι λάθος με το πρόγραμμα, αν, αν, αν.

Η πολυπόθητη στιγμή έφτασε, καθώς μετά το σχόλασμα κι ένα σύντομο καφέ βρέθηκα στο αεροδρόμιο, ακολουθώντας τα διαδικαστικά. Το πλήρωμα εδάφους με «χρησιμοποίησε» δείχνοντας με σαν παράδειγμα μιας και ξεχώριζα για τη μάσκα FFP2, σε μια κατά τα άλλα πολύ γεμάτη πτήση, η οποία δε παρέκκλινε λεπτό παρακαλώ από το χρόνο της. Με συνοπτικές διαδικασίες επιβιβαστήκαμε στο αεροσκάφος της Lauda, που διεξάγει το συγκεκριμένο δρομολόγιο, όπως και την άλλη φορά που πετούσα για transit στη Βιέννη:

Το καλό με το Θεσσαλονίκη – Βιέννη είναι ότι πραγματοποιείται από τρεις εταιρείες (Ruan/Lauda, Wizz & Austrian) με τις τιμές να μένουν πάντα σε χαμηλό επίπεδο.

(κλασσική αεροπλανική φωτογραφία 1)

Η σύντομη πτήση που ο καθένας έκανε του κεφαλιού του και με σύγχισε, έφτασε νωρίτερα του αναμενομένου στο αεροδρόμιο της Βιέννης. Αφού περάσαμε ένα πρώτο έλεγχο για ταυτότητες (μάλλον κάτι κακό παίζει με τις Ελληνικές) κατευθυνθήκαμε στο δεύτερο έλεγχο για τον εμβολιασμό, μιας και το κράτος της Αυστρίας δεν απαιτούσε κάτι περισσότερο. Η όλη διαδικασία απαιτούσε λίγο χρόνο και περισσότερο περπάτημα εντός του αεροδρομίου:

Έχοντας διαβάσει αρκετά κατευθύνθηκα προς τα κόκκινα μηχανήματα προκειμένου να εκδώσω εισιτήριο κόστους 4,30€ για το κέντρο της πόλης με το τρένο S7, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι μετακινήσεις με τα μέσα εντός λογικού χρονικού πλαισίου.

Αφού βοήθησα -τρομάρα μου- μια παρέα Ελλήνων να κάνει το ίδιο, κατέβηκα από τον ειδικά διαμορφωμένο δρόμο μέσα από το αεροδρόμιο, ακολουθώντας τις ταμπέλες για το γρήγορο τρένο μιας και είναι κοινές οδηγώντας με λίγο μετά στην αποβάθρα:

Μπήκα στο τρένο με σκοπό να φτάσω ως το σταθμό Handelskai S+U κάτι που ομολογουμένως ήταν πολύ εύκολο, με σκοπό να συνεχίσω με το μετρό U6. Το αδικαιολόγητο άγχος μου από τη μία και η πόλη που κινούμαι από την άλλη που δεν έχει ούτε λεωφορεία, καθιστώντας την ανάγνωση των άπειρων μέσων των σοβαρών πόλεων μεγάλη διαδικασία, με οδήγησε στο να πάρω λάθος τρένο, να το καταλάβω ευτυχώς από την αρχή, να φτάσω σε τρίτο σταθμό με το τραμ 18 και να καταλήξω εν τέλει στην Nußdorfer Straße για να πάρω το μετρό, σε μια μικρή αλλά πολύ διδακτική οδύσσεια:

Έφτασα σχεδόν στις 12 στο πολυπόθητο hostel όπου αφού πέρασα τις διαδικασίες με ταυτότητες και πιστοποιητικά εμβολιασμού, παρέλαβα το δωμάτιο και ξεχύθηκα στους αφιλόξενους εκείνη την ώρα δρόμους της Βιέννης. Η κούραση μου ήταν μεγάλη, η απογοήτευση μου ακόμα μεγαλύτερη μιας και στο διπλανό καφέ/μπαρ μου έριξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Ά-κύ-ρό, καθώς η ώρα λέει ήταν περασμένη. Άκου κάτι πράγματα… Ας είναι καλά ο συμπαθέστατος Τούρκος με τα κεμπάπ μπροστά απ’ το σταθμό Burggasse-Stadthalle, όπου δε με άφησε να πάω για ύπνο διψασμένος. Δε πειράζει, την άλλη μέρα θα ‘χα πολλαπλές ευκαιρίες.

 

[Sassenach77]

μου έριξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Ά-κύ-ρό, καθώς η ώρα λέει ήταν περασμένη. Άκου κάτι πράγματα…

Αλήθεια, στη Βιέννη έγινε αυτό;;;.......είδες κάτι πράγματα; Πες τα, γιατί εμένα δεν με πιστεύουν