Αυστρία Ιταλία Πολωνία Μόνος σε Βιέννη, Μπρέσια και Βαρσοβία. Τρεις solo ταξιδιωτικές ιστορίες σε μία.

[psilos3]

3b. Στον αρχαιολογικό χώρο και το κάστρο της πόλης



Ποιος είπε ότι η Μπρέσια δεν έχει σημαντικά αρχαιολογικά μνημεία; Εγώ πάντως ήμουν έτοιμος να δω το πιο γνωστό εξ αυτών και μάλιστα το σημαντικότερο συγκρότημα ερειπίων και υπολειμμάτων ρωμαϊκών δημόσιων κτηρίων στη βόρεια Ιταλία, διαβαίνοντας το δρομάκι Agostino Galleo που οδηγεί σ’ αυτό:

Έτσι, προσπερνώντας αρχικά την είσοδο του αρχαίου Ρωμαϊκού θεάτρου:

Βρέθηκα μπροστά στο περίφημο Capitolium ή Tempio Capitolino που είναι ουσιαστικά ένας ρωμαϊκός ναός του πυρήνα της αρχαίας ρωμαϊκής Brixia:

Η κατασκευή του κτηρίου, καθώς και του νέου μνημειακού συγκροτήματος του φόρουμ, αποδίδεται στον Βεσπασιανό, το 73 μ.Χ. :

Το μνημειακό συγκρότημα ήρθε στο φως μόλις το 1823, χάρη στην υποστήριξη του δήμου, των ιδιωτών και του Πανεπιστημίου της Μπρέσια, κατεδαφίζοντας αρχικά σπίτια και δημόσια κτήρια στο ανυψωμένο έδαφος σε σύγκριση με την κατασκευή, μιας ανασκαφής που έφερε στο φως το αρχαίο κέντρο της Ρωμαϊκής Μπρέσια:

Το 2011, το Tempio Capitolino ανακηρύχθηκε από την UNESCO μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς:

Μπροστά του βρίσκεται και αντίγραφο του αγάλματος της νίκης, σύμβολου της πόλης, που προσωπικά το βρήκα αρκετά κακόγουστο με το χρυσό γλόμπο για κεφάλι.

Περιηγήθηκα στο χώρο, ανέβηκα τα σκαλιά προκειμένου να δω και τα ερείπια του θεάτρου στα οποία δεν υπήρχε πρόσβαση και δε κατάλαβα γιατί, επιστρέφοντας από τη φυλασσόμενη αυλή και την είσοδο του μουσείου που δεν επισκέφτηκα:

Αντ’ αυτού ξαναβγήκα στο δρόμο βλέποντας τις ομορφιές και εκείνης της περιοχής του κέντρου της πόλης όπως η Chiesa di Santa Maria della Carità, με προορισμό τη φορά αυτή το κάστρο της:

Η πρόσβαση εκεί απαιτεί ανάβαση από τα σκαλιά, αλλά και τον ανηφορικό δρόμο Del Castello που οδηγεί στη κορυφή αν ανεβαίνεις με όχημα:

Όσο ανέβαινα αποκτούσα και καλύτερη εικόνα της πόλης, βλέποντας πίσω μου τα κτήρια του ιστορικού κέντρου της:

Αφού προσπέρασα τα καφέ/εστιατόρια στη βάση του λόφου παρόλο που διψούσα, μπήκα από τη κεντρική πύλη και αφέθηκα για άλλη μια φορά στις εικόνες του φθινοπώρου της Λομβαρδίας:

Πρακτικά κινούμουν στη τάφρο του κάστρου, καθώς δεν είχα ανέβει ακόμα στο κυρίως μέρος, βλέποντας πάνω μου τα τείχη και τους πύργους του και συγκεκριμένα κάτω από τον torre dei prigionieri (πύργος κρατουμένων), μιας και όταν το κάστρο ήταν υπό γαλλική κυριαρχία χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή και στρατώνας:

Από κει υπάρχει εξαιρετική θέα παρόλο που ο καιρός δε βοηθούσε τρομερά, έχοντας για πρώτη φορά αρκετή καλή εικόνα του μεγάλου κομματιού της πόλης:

Ο πύργος Mirabella, που θα ανέβαινα λίγο μετά, είναι ο ένας από τους δύο της πρόσοψης που έχει διατηρηθεί έως σήμερα:

Το Castello di Brescia όπως έιναι η επίσημη ονομασία του, αποτελεί ένα φρούριο χτισμένο τον Μεσαίωνα, σκαρφαλωμένο στο λόφο Cidneo. Όσο προχωρούσα και ανέβαινα, η θέα προς τη πόλη γινόταν εντυπωσιακότερη:

Αν και η ζωή στο λόφο Cindeo εντοπίζεται αιώνες π.Χ. η πρώτες οχυρωματικές εργασίες αλλά και η κατασκευή ναών, αποδίδεται στους Ρωμαίους μαζί με τη περίμετρο και τη κατασκευή ναών εντός των τειχών:

Στο δεύτερο μισό του δέκατου έκτου αιώνα, με την επιστροφή των Ενετών και τη σταθεροποίηση της κυβέρνησης, έγιναν περαιτέρω βελτιώσεις για την κάλυψη των ελαττωμάτων που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου, όπως νέοι προμαχώνες, προπύργια, κτίρια για την αποθήκευση των προμηθειών, φούρνους, στρατώνες, θρησκευτικά κτίρια, στέρνες και πυριτιδαποθήκες

Προχώρησα στην εντυπωσιακή στοά που οδηγεί στα ενδότερα του κάστρου και συγκεκριμένα στο υψηλότερο σημείο του:

Δεν έχασα την ευκαιρία να φωτογραφηθώ και να φωτογραφήσω τη πόλη απ’ άκρη σ’ άκρη, βλέποντας και τη πίσω όψη της με τους γύρω λόφους:

Η βόλτα ήταν πολύ ωραία ωστόσο ο καιρός είχε αρχίσει να τα γυρνάει, ειδικά πάνω στο λόφο όπου άρχισε να βγάζει αέρα. Για το λόγο αυτό προχώρησα προκειμένου να φτάσω προς την έξοδο:

Πέρασα από την εντυπωσιακή είσοδο ‘’Ingresso visconteo’’ και τη γέφυρα που βρίσκεται πάνω από τη τάφρο για να τη δω και να τη φωτογραφίσω:

Κατηφορίζοντας προς τη κεντρική είσοδο/έξοδο:

Προχωρημένο μεσημέρι πλέον κι εγώ έπρεπε να συνεχίσω την εξερεύνηση της πόλης όσο κρατούσε ακόμα η μέρα, έτσι συνέχισα να κατεβαίνω από τα στενάκια:

Φτάνοντας στην όμορφη πλατεία Piazzetta Tito Speri έκανα μια στάση σε ένα φούρνο (Il Pane di Maurizio Sarioli) που μου ‘κλεισε το μάτι και βρέθηκα μπροστά του:

Δε γινόταν να μη τιμήσω μια Ιταλική πίτσα τόσες ώρες στη πόλη, θα ήταν αμαρτία:

Βρισκόμουν και πάλι για τα καλά στο κέντρο της παλιάς πόλης, κάτι που μου έδινε την ευκαιρία να δω επιπλέον αξιοθέατα που ήταν άλλωστε μαζεμένα:

Αμαρτία θα ήταν όμως να μη κάνω και μια στάση στην Ιρλανδική που βρέθηκε μπροστά μου και άφησα με βαριά καρδιά:

για λίγα μόνο λεπτά όμως...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 13
• 14
• 15
• 16
• 17
• 19
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 15 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Μπράβο Γιάννη ωραία ιδέα ιστορία μέσα σε ιστορία κάτι σαν το Inception
Και το σόλο έρχεται με την εξέλιξη του ταξιδευτή , υπάρχουν και μειονεκτήματα αλλά και σοβαρά πλεονεκτήματα όπως το έχουμε συζητήσει!
Αναμένουμε με ενδιαφέρον!

 

[psilos3]

Μπράβο Γιάννη ωραία ιδέα ιστορία μέσα σε ιστορία κάτι σαν το Inception

Ιστορία σε ιστορία, μέσα στην ιστορία. Γενικά γίνεται της ιστορίας, μ΄ έχει πιάσει το ταξιδιωτικό/συγγραφικό μου τελευταία.

Και το σόλο έρχεται με την εξέλιξη του ταξιδευτή , υπάρχουν και μειονεκτήματα αλλά και σοβαρά πλεονεκτήματα όπως το έχουμε συζητήσει!

Αυτά που έχουμε πει πολλές φορές ναι, αναλύσαμε και στην εκπομπή και αρχίζω να καταλαβαίνω κι εγώ σιγά-σιγά. Πολύ ωραίο αυτο που λες για την εξέλιξη!

 

[paefstra]

Μόνος σε Βιέννη, Μπρέσια και Βαρσοβία. Τρεις solo ταξιδιωτικές ιστορίες σε μία!​

Διπλές ιστορίες έχουμε στο φόρουμ, τριπλή όμως;

Ας κάνω την αρχή.

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

 

[gkalla]

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

Μην τον τσιγκλάς!
Αυτός είναι ικανός να κάνει άλλα 4-5 ταξίδια μες τον επόμενο μήνα, έτσι για να είναι μοναδικός (και για να μας σπάσει τα νεύρα, που ορισμένοι έχουμε να βγούμε απ’ τα σύνορα 2 χρόνια).
Υ.Γ.
Τώρα μιλάει το κίτρινο πρόσωπο της ζήλιας…

 

[psilos3]

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

Κι εγώ που τις έχω περάσει από κόσκινο πως δε τη πήρε το μάτι μου;
Θα ψαχτώ...

Μην τον τσιγκλάς!
Αυτός είναι ικανός να κάνει άλλα 4-5 ταξίδια μες τον επόμενο μήνα

λες ε;

 

[Borealis]

δώσε την συνέχεια στο λαό σου που περιμένει..

 

[psilos3]

Προετοιμασία & σχεδιασμός



1. Βιέννη: Το πιο εύκολο απ’ όλα ήταν τα εισιτήρια, τα οποία βρέθηκαν σε τιμή 19,90€ μετ’ επιστροφής για τον απλό ναύλο της Ryan με το μικρό σακίδιο πλάτης και κλείστηκαν δύο εβδομάδες πριν το ταξίδι, που πραγματοποιήθηκε 8 - 10 Οκτωβρίου.

Η διαμονή σ' αυτή τη πόλη είναι από τα ακριβότερα γνωρίσματα της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε μπορείς να βρεις κάτι προσιτό, αρκεί όμως να είσαι πεπεισμένος ότι θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις πολύ τα -εξαιρετικά κατά τα άλλα- ΜΜΜ της Βιέννης, μιας και το κέντρο είναι απαγορευτικό. Το μονό δωμάτιο λοιπόν στο "a&o wien stadthalle" ,μια ενδεδειγμένη γενικώς επιλογή, κόστισε περί τα 43€ τη βραδιά, και ήταν από τα οικονομικότερα και κοντινότερα που βρήκα. Δυστυχώς εν καιρώ πανδημίας δε μπορεί κανείς να βασιστεί στα πάντοτε οικονομικά και προσιτά Hostel.

Όσον αφορά την περαιτέρω οργάνωση, μελέτησα πολύ προσεχτικά τις ιστορίες των μελών του φόρουμ, προκειμένου να φτιάξω ένα πλάνο με το τι προλαβαίνω να δω στη μιάμιση μέρα που θα βρισκόμουν εκεί, αλλά και τον ενδεδειγμένο τρόπο μετακίνησης μεταξύ των σημείων, όπως και από/προς το αεροδρόμιο. Βασίστηκα λοιπόν εξ ολοκλήρου στο Google Maps, που για πόλεις όπως η Βιέννη έχει ξεφύγει όσον αφορά την οργάνωση και την αποτελεσματικότητα του, επισημαίνοντας σημεία ενδιαφέροντος στο χάρτη, κάτι που βοήθησε αρκετά:

2. Βαρσοβία: Οι μαζεμένες αργίες στα τέλη του Οκτώβρη στη Θεσσαλονίκη αποτελούν πάντα αφορμή για εκδρομή, όπως έχει γίνει και στο κοντινό παρελθόν, σε Βουκουρέστι και Κων/πολη αντίστοιχα.
Μεγαλύτερη δε αφορμή στάθηκε το γελοίο εισιτήριο επιστροφής των 12,90€ από το αεροδρόμιο Modlin προς τη Θεσσαλονίκη, που κλείστηκε το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη. Το πιο σοβαρό ίσως έξοδο ήταν οι πτήσεις αναχώρησης που πραγματοποιήθηκαν σπαστά, αρχικά προς Κρακοβία με τη Ryan και στη συνέχεια εσωτερική με τη LOT, που κόστισαν μαζί 56€. Δεν υπήρχε όμως πιο εύκολος τρόπος.

Το ξενοδοχείο επιλέχθηκε πάλι με το σκεπτικό του μονού δωματίου, αλλά και τη θέση του, καθώς ήθελα να είναι κοντά στη παλιά πόλη αλλά και το κεντρικό σταθμό τρένων της Βαρσοβίας ‘’Warszawa Centralna’’, σε μια πόλη που ευτυχώς δε στερείται πολλών και οικονομικών επιλογών. Η δική μου ήταν το ξενοδοχείο "Hotel Chmielna Warsaw" κόστους 67€ για 2 βράδια, μιας και δεν αισθανόμουν άνετα να κλείσω κάποιο διαμέρισμα.

Ακολούθησα κι εδώ τη πεπατημένη, ψάχνοντας τις ιστορίες των μελών για τη καταπληκτική αυτή πόλη, επισημαίνοντας στον ηλεκτρονικό χάρτη τα σημεία ενδιαφέροντος που ήταν αρκετά, σε μια εκδρομή όμως διαρκείας μεγαλύτερης των 2 ημερών αυτή τη φορά.

3. Μπρέσια: Για άλλη μια φορά το κόστος του αεροπορικού εισιτηρίου δεν ήταν ιδιαίτερο, μιας και το αντίτιμο των 23,90€ μετ’ επιστροφής για το αεροδρόμιο του Μπέργκαμο δε το λες σημαντικό, ωστόσο η πόλη επιλέχθηκε μέσω αυτού, μιας και οι διαθέσιμες ημέρες (ή καλύτερα ώρες) ήταν ελάχιστες.

Το εισιτήριο κλείστηκε 20 περίπου Οκτώβρη και η εκδρομή ήταν σχεδιασμένη για 12 με 14 Νοέμβρη, κάτι που σε πρώτη ανάγνωση δεν ακούγεται άσχημο. Ο περιορισμός όμως της ώρας καθιστούσε την εκδρομή αρκετά μικρή, μιας και πετούσε 11 το βράδυ της Παρασκευής από Θεσσαλονίκη και επέστρεφε Κυριακή μεσημέρι.

Με αυτό λοιπόν το δεδομένο ψάχτηκα για κάτι πολύ κοντινό, αφού το Μπέργκαμο το χα δει λίγο καιρό πριν. Άφησα με βαριά καρδιά στην άκρη τη Βερόνα καταλήγοντας τελικά μετά από ψάξιμο και σκόρπιες πληροφορίες στη πόλη της Μπρέσια, παίζοντας το και λίγο στη τύχη αφού η πληροφόρηση ήταν από ελάχιστη έως μηδαμινή, αποφεύγοντας εσκεμμένα για μια ακόμη φορά το διάσημο Μιλάνο.

Βρήκα δύο δωματιάκια σε τσουχτερό κόστος 45€ τη νύχτα, καθώς η Ιταλία δε φημίζεται για την οικονομική της διαμονή, ωστόσο αποτελούσαν και εδώ μονόδρομο για τους προαναφερθέντες λόγους. Μιας και η πτήση ήταν μετά τις 11 το βράδυ, αποφάσισα να μείνω κοντά στο αεροδρόμιο του Bergamo (δεν ήταν σίγουρο ότι προλαβαίνω τα λεωφορεία) και στο "B&B Orio BGY" και αντίστοιχα στη Brescia όσο πιο κοντά στο σταθμό των τρένων, επιλέγοντας το "Corsomatteotti62".

Τσέκαρα τα αξιοθέατα της πόλης που είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία στο ιστορικό κέντρο, έκλεισα το εισιτήριο μου για το λεωφορείο από και προς το αεροδρόμιο (22€) έχοντας παράλληλα απορία για το τι πρόκειται να συναντήσω, μιας και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λομβαρδίας φάνταζε δελεαστική αν και επρόκειτο ουσιαστικά για τυχαία επιλογή. Δε βαριέσαι σκέφτηκα, πόσο χάλια να περάσει κανείς στην Ιταλία. Γίνεται;

 

[Iris_90]

Μπράβο σου που σε τέτοιες δύσκολες εποχές γύρισες τρία κράτη !!!

 

[psilos3]

Μπράβο σου που σε τέτοιες δύσκολες εποχές γύρισες τρία κράτη !!!

Σ' ευχαριστώ. Ήταν τρεις πόλεις για την ακρίβεια και το όλο εγχείρημα πολύ πιο εύκολο απ' ότι νόμιζα κι εγώ ο ίδιος. Αυτό θα προσπαθήσω να περιγράψω, ελπίζω να τα καταφέρω.

 

[psilos3]

1a. Guten Abend Wien



Οι ώρες στο γραφείο δε περνούσαν καθώς ανυπομονούσα για το πρώτο μου solo ταξίδι, έχοντας παράλληλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου σκέψεις για το αν μπορεί κάτι να πάει στραβά, αν έχω κάνει κάτι λάθος με το πρόγραμμα, αν, αν, αν.

Η πολυπόθητη στιγμή έφτασε, καθώς μετά το σχόλασμα κι ένα σύντομο καφέ βρέθηκα στο αεροδρόμιο, ακολουθώντας τα διαδικαστικά. Το πλήρωμα εδάφους με «χρησιμοποίησε» δείχνοντας με σαν παράδειγμα μιας και ξεχώριζα για τη μάσκα FFP2, σε μια κατά τα άλλα πολύ γεμάτη πτήση, η οποία δε παρέκκλινε λεπτό παρακαλώ από το χρόνο της. Με συνοπτικές διαδικασίες επιβιβαστήκαμε στο αεροσκάφος της Lauda, που διεξάγει το συγκεκριμένο δρομολόγιο, όπως και την άλλη φορά που πετούσα για transit στη Βιέννη:

Το καλό με το Θεσσαλονίκη – Βιέννη είναι ότι πραγματοποιείται από τρεις εταιρείες (Ruan/Lauda, Wizz & Austrian) με τις τιμές να μένουν πάντα σε χαμηλό επίπεδο.

(κλασσική αεροπλανική φωτογραφία 1)

Η σύντομη πτήση που ο καθένας έκανε του κεφαλιού του και με σύγχισε, έφτασε νωρίτερα του αναμενομένου στο αεροδρόμιο της Βιέννης. Αφού περάσαμε ένα πρώτο έλεγχο για ταυτότητες (μάλλον κάτι κακό παίζει με τις Ελληνικές) κατευθυνθήκαμε στο δεύτερο έλεγχο για τον εμβολιασμό, μιας και το κράτος της Αυστρίας δεν απαιτούσε κάτι περισσότερο. Η όλη διαδικασία απαιτούσε λίγο χρόνο και περισσότερο περπάτημα εντός του αεροδρομίου:

Έχοντας διαβάσει αρκετά κατευθύνθηκα προς τα κόκκινα μηχανήματα προκειμένου να εκδώσω εισιτήριο κόστους 4,30€ για το κέντρο της πόλης με το τρένο S7, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι μετακινήσεις με τα μέσα εντός λογικού χρονικού πλαισίου.

Αφού βοήθησα -τρομάρα μου- μια παρέα Ελλήνων να κάνει το ίδιο, κατέβηκα από τον ειδικά διαμορφωμένο δρόμο μέσα από το αεροδρόμιο, ακολουθώντας τις ταμπέλες για το γρήγορο τρένο μιας και είναι κοινές οδηγώντας με λίγο μετά στην αποβάθρα:

Μπήκα στο τρένο με σκοπό να φτάσω ως το σταθμό Handelskai S+U κάτι που ομολογουμένως ήταν πολύ εύκολο, με σκοπό να συνεχίσω με το μετρό U6. Το αδικαιολόγητο άγχος μου από τη μία και η πόλη που κινούμαι από την άλλη που δεν έχει ούτε λεωφορεία, καθιστώντας την ανάγνωση των άπειρων μέσων των σοβαρών πόλεων μεγάλη διαδικασία, με οδήγησε στο να πάρω λάθος τρένο, να το καταλάβω ευτυχώς από την αρχή, να φτάσω σε τρίτο σταθμό με το τραμ 18 και να καταλήξω εν τέλει στην Nußdorfer Straße για να πάρω το μετρό, σε μια μικρή αλλά πολύ διδακτική οδύσσεια:

Έφτασα σχεδόν στις 12 στο πολυπόθητο hostel όπου αφού πέρασα τις διαδικασίες με ταυτότητες και πιστοποιητικά εμβολιασμού, παρέλαβα το δωμάτιο και ξεχύθηκα στους αφιλόξενους εκείνη την ώρα δρόμους της Βιέννης. Η κούραση μου ήταν μεγάλη, η απογοήτευση μου ακόμα μεγαλύτερη μιας και στο διπλανό καφέ/μπαρ μου έριξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Ά-κύ-ρό, καθώς η ώρα λέει ήταν περασμένη. Άκου κάτι πράγματα… Ας είναι καλά ο συμπαθέστατος Τούρκος με τα κεμπάπ μπροστά απ’ το σταθμό Burggasse-Stadthalle, όπου δε με άφησε να πάω για ύπνο διψασμένος. Δε πειράζει, την άλλη μέρα θα ‘χα πολλαπλές ευκαιρίες.

 

[Sassenach77]

μου έριξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Ά-κύ-ρό, καθώς η ώρα λέει ήταν περασμένη. Άκου κάτι πράγματα…

Αλήθεια, στη Βιέννη έγινε αυτό;;;.......είδες κάτι πράγματα; Πες τα, γιατί εμένα δεν με πιστεύουν