Γουατεμάλα Κόστα Ρίκα Παναμάς Ποτάμια και ζούγκλα

[travelbreak]

Βόλτες με πλοιάριο στη λίμνη Ατιτλάν

Στην λίμνη Ατιτλάν έρχεται ο επισκέπτης κυρίως για να κάνει βόλτες στα παράκτια χωριά της. Είναι πολύ γραφικά και μαζεύουν ντόπιους για δουλειά και τουρίστες για χαλάρωμα και βόλτες. Εμείς πήγαμε μόνο για το δεύτερο. Γι αυτό άλλωστε επέλεξα να μείνουμε δυο βραδιές σε ένα από τα γραφικά χωριά της περιοχής.
Μένουμε λοιπόν στο χωριό San Pedro La Laguna. Κάναμε βόλτες σε μερικά από τα χωριά και τις πόλεις της λίμνης Ατιτλάν. Η επιλογή τους έγινε ψάχνοντας στο ίντερνετ και στο Lonely Planet. Διαπιστώσαμε διάφορα πράγματα για τους επισκέπτες ποπυ δεν ήταν αναμενόμενα για μας. Μερικοί έχουν το στυλ των τουριστών της δεκαετίας του 60 και του 70 στην Ελλάδα, δηλαδή κυκλοφορούν ξυπόλητοι και κακοντυμένοι. Είναι ολοφάνερο ότι κάποιοι τουρίστες πάνε εκεί για να μείνουν αρκετό διάστημα. Δε νομίζω ότι εργάζονται κάπου για να εξοικονομούν τα προς το ζην. Πάντως κυκλοφορούν με ένα στυλ παλιάς εποχής. Πιστεύω ότι εκμεταλλεύονται το κλίμα που είναι ζεστό, χωρίς να είναι καυτό, όπως είναι στο επίπεδο της θάλασσας. Και επίσης εκμεταλλεύονται την καλοσύνη των ανθρώπων της περιοχής.

Ίσως μερικοί από αυτούς τους τουρίστες να πουλούν κάποια χειροτεχνήματα που φτιάχνουν. Επίσης είδαμε και παρέες που ίσως γνωρίστηκαν στη Γουατεμάλα και συνεχίζουν μαζί. Ήρθαν από τις πατρίδες τους για να περάσουν τις διακοπές τους για πολλές μέρες ή και μήνες. Έχουμε δύο κατηγορίες τουριστών συν την κατηγορία τη δική μας, η οποία όμως δεν περιλαμβάνει και πολλούς. Δηλαδή έχουμε αυτούς τους ξέμπαρκους που ήρθαν για να ζήσουν μία διαφορετική ζωή και εκείνους τους νέους που ήρθαν για διασκέδαση. Τέτοιους έχουμε και στην Ελλάδα στα νησιά, που έρχονται 10 ή 15 μέρες σε ένα νησί ή σε μία περιοχή μόνο για διασκέδαση και μπάνιο.

Εδώ βέβαια η λίμνη δεν προσφέρεται για μπάνιο, αφού είναι αρκετά βρώμικη. Βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 1.600 μέτρα και είναι αρκετά μεγάλη και βαθιά. Γύρω γύρω από αυτήν είναι διάφορα ηφαίστεια, άλλα ενεργά και άλλα όχι. Επίσης στις παραλίες της υπάρχουν πολλά χωριά, ακόμα και πόλεις. Γι’ αυτά είναι διάσημη, όπως φυσικά και για τη φύση της και την ομορφιά της. Γι’ αυτό το λόγο ήρθαμε και εμείς εδώ.

Είχαμε αποφασίσει ότι δεν θα χρησιμοποιήσουμε το αυτοκίνητο και θα κινηθούμε με τα τοπικά μέσα μεταφοράς. Εδώ όπου και να πας σε κυνηγάνε για να πάρεις βάρκα και να κυκλοφορήσεις ιδιωτικά με αυτήν, αλλά ζητάνε αρκετά χρήματα. Αν ήμασταν τέσσερις ή πέντε στην παρέα φυσικά δεν θα ήταν τόσα πολλά, αφού θα πληρώναμε αναλογικά. Εμείς το πρωί πήγαμε στο λιμάνι από όπου φεύγουν οι βάρκες για τα διάφορα χωριά της λίμνης να μάθουμε τι γίνεται. Μάθαμε λοιπόν ότι το κόστος για κάθε μετακίνηση, όπου και να πας, είναι 25 κετσέλες, δηλαδή περίπου 3 ευρώ το άτομο.

Από την πρωινή μας εκκίνηση:

Λούσιμο αλλά και μπουγάδα:

Είναι νωρίς και έχει ερημιά:

Εμείς αποφασίσαμε να πάμε στο πρώτο χωριό, που είναι πολύ κοντά στο δικό μας όχι με βάρκα αλλά με τρίκυκλο. Πράγματι πληρώνοντας μονάχα 20 κετσέλες πήγαμε στο χωριό San Juan La Laguna. Σύμφωνα με το Lonely Planet είναι μάλλον το πιο διάσημο χωριό της λίμνης. Πράγματι δεν έχει καμία σχέση με το χωριό που εμείς μείναμε. Έχει μέχρι και έναν φαρδύ πεζόδρομο στον οποίο έχουν κρεμάσει κάποια ωραία καλλιτεχνικά αντικείμενα. Κάναμε μία βόλτα χωρίς να δούμε και τόσο τις λεπτομέρειες του χωριού. Ήταν πολύ όμορφα, αν και λόγω της πρωινής ώρας δεν είδαμε τόσο κόσμο.

Πρωινές δουλειές:

Κλασική εικόνα στη Γουατεμάλα:

Μετά κατεβήκαμε προς την παραλία και πήραμε τη βαρκούλα που με 25 κετσέλες το άτομο μας πήγε στον επόμενο προορισμό μας που ήταν το χωριό San Marcos La Laguna. Η διαδρομή ήταν καταπληκτική. Και η ομορφιά δεν ήταν μόνο στη φύση και στις παραλίες, αλλά και σε πολύ όμορφα σπίτια και ξενοδοχεία που ήταν χτισμένα μέσα στο πράσινο. Στο χωριό Σαν Μάρκος είδαμε τους πιο περίεργους τύπους-τουρίστες, που έλεγα και προηγουμένως. Σαν χωριό δεν έλεγε και πολλά πράγματα σε μας. Αυτοί που τους αρέσει μάλλον είναι επειδή έχουν παρέα και επίσης τους αρέσουν τα συγκεκριμένα μαγαζιά που πάνε και κάθονται. Γιατί είναι φανερό ότι γνωρίζουν πολλούς από τους ντόπιους, άρα μένουν αρκετές μέρες.

Από το πλοιάριο:

Στο Σαν Μάρκος:

Το εσωτερικό των εκκλησιών πάντα στολισμένο με πανιά:

Ούτε στο Σαν Μάρκος μείναμε αρκετά και θέλαμε να δούμε ακόμα ένα χωριό το οποίο ονομάζεται Santiago Atitlan. Όμως από το Σαν Μάρκος για να πάμε εκεί έπρεπε να πάμε πρώτα στο χωριό που είχαμε ήδη επισκεφτεί την προηγουμένη, δηλαδή στο Panajachel. Έτσι πληρώσαμε μέχρι εκεί το εισιτήριο και αφού περιμέναμε μισή ώρα πήραμε άλλη βάρκα να μας πάει στο Σαντιάγο.

Φυσικά αυτές οι βαρκάδες αξίζουν πιο πολύ γι αυτά που βλέπουμε στις όχθες της Λίμνης. Αν έχει καλό καιρό βλέπεις και τα Ηφαίστεια.

Φυσικά και στην καινούργια βάρκα πληρώσαμε άλλο ένα εισιτήριο. Το Σαντιάγο είναι μία πόλη με περίπου 60.000 κατοίκους. Όταν φτάσαμε στο λιμανάκι μας την έπεσαν διάφοροι για να μας δείξουν τα καλά μέρη της πόλης. Εμείς φυσικά αρνηθήκαμε αφού έχουμε το ίντερνετ. Άσε που δε θέλω και συνοδείες.

Έβαλα στο Google Maps να μας δείξει τα ενδιαφέροντα μέρη της πόλης και αρχικά πήγαμε σε μία εκκλησία του 16ου αιώνα, Iglesia Alianza Cristiana y Misionera. Γύρω από αυτήν υπήρχε μία όμορφη αν και μικρή λαϊκή αγορά.

Μετά είχαμε ακούσει για κάποιους ανθρώπους που ακολουθούν μία θρησκεία των Μάγιας και λέγονται maximοn. Θέλαμε να πάμε να δούμε το ναό αλλά δεν τον βρήκαμε γιατί μάλλον είναι κάποιο σπίτι αντί για κάποιο μεγαλύτερο κτήριο. Ρωτήσαμε και μας είπαν πού μπορούμε να βρούμε αυτούς τους ανθρώπους. Η απόσταση δεν ήταν μεγάλη και πήγαμε και τους βρήκαμε κάπου, όπου σε ένα δωμάτιο είχε πολύ ωραίο στολισμό. Εκεί κάθονταν 5-6 άνθρωποι, υποτίθεται να προσέχουν και να τιμούν μία θεότητα, που ήταν ουσιαστικά μία κούκλα. Ταυτόχρονα της έβαζαν τσιγάρα στο στόμα να καπνίζει. Της είχαν μπύρες για να πίνει, την πότιζαν οινοπνευματώδη ποτά και όλα αυτά μέσα σε καπνούς από διάφορα καπνογόνα υλικά. Πιστεύω ότι όλο αυτό συνεχίζεται για να βγάζουν κάποια χρήματα. Βέβαια εμείς για τις φωτογραφίσεις και την είσοδο πληρώσαμε 20 κετσέλες και οι δυο, που θεωρώ ότι είναι ελάχιστο ποσόν. Είχε ενδιαφέρον όμως αυτό που είδαμε.

Προσπαθήσαμε να επισκεφτούμε και μία εκκλησία η οποία ονομάζεται εκκλησία των Τεχνών, αλλά δυστυχώς αν και φτάσαμε στο σημείο που ήταν δεν καταφέραμε να την αναγνωρίσουμε. Ρωτήσαμε και κάποιον και μας είπε να προχωρήσουμε στο στενό και θα τη δούμε. Το κάναμε αλλά τίποτα. Και ενώ είχαμε σκοπό να καθίσουμε σε κάποιο μαγαζί να πιούμε μία μπύρα (τώρα δεν οδηγούσα εγώ!) δεν το κάναμε γιατί είχαμε κουραστεί αρκετά με τις ξεναγήσεις. Έτσι κατευθυνθήκαμε προς το λιμανάκι για να πάρουμε το καραβάκι να μας πάει στο χωριό που μένουμε. Η βάρκα έφυγε με αρκετή καθυστέρηση και φτάσαμε στο Σαν Πέδρο περίπου στις 15:00 το μεσημέρι.

Δεν ξεκουραστήκαμε πολύ γιατί θέλαμε να εκμεταλλευτούμε το φως της ημέρας και φύγαμε για βόλτα. Όταν άρχισε να ψιχαλίζει αποφασίσαμε να μπούμε σε ένα μαγαζί όπου φάγαμε και ήπιαμε μπύρα. Αυτό ήταν το βραδινό μας. Νομίζω ότι η κίνηση στους δρόμους του χωριού από επισκέπτες, που είχαμε δει την προηγούμενη δεν υπήρχε αυτή τη βραδιά. Δεν ξέρω για ποιο λόγο. Ίσως έφυγαν τα γκρουπ που δημιουργούσαν αυτό το κάτι παραπάνω στο χωριό.

Αυτή ήταν η μέρα μας, η οποία είχε αρκετό ενδιαφέρον. Και μόνο ότι κάναμε τόσες βαρκάδες στη λίμνη Ατιτλάν είναι πολύ σημαντικό. Είδαμε πως είναι η κατάσταση γύρω από τη λίμνη. Μάλλον θα έπρεπε να μείνουμε στο βόρειο μέρος της για να μην ταλαιπωρηθούμε με τους κακούς δρόμους ως εδώ. Αλλά πάλι ήταν όμορφες διαδρομές. Συστήνω πάντως να μείνει κάποιος βόρεια.

Την προηγούμενη φορά περιέγραψα την ταλαιπωρία για να έρθει κανείς στο ξενοδοχείο μας με αυτοκίνητο. Το απόγευμα με τη Ντίνα ασχοληθήκαμε με το να βρούμε δίοδο για να φύγουμε την άλλη μέρα το πρωί χωρίς προβλήματα λόγω στενότητας των δρόμων. Έτσι ξεκαθαρίσαμε από που θα φεύγαμε, διότι οι πλοηγοί μας πάνε από κάποια σημεία που χωράνε μονάχα τα τρίκυκλα που έχουν εδώ.
Σε άπταιστα ισπανικά!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 11
• 12
• 13
• 14
• 15
• …

  Go to chapter

  Go
• 24

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 13 of 24

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[go2dbeach]

Ώπα, εδώ είμαστε! Πρώτα like, μετά διαβάζω

 

[vasiliss]

Οκ, παίρνω θέση κι εγώ και περιμένω.
Πότε έγινε αυτό το ταξίδι;

 

[travelbreak]

Οκ, παίρνω θέση κι εγώ και περιμένω.
Πότε έγινε αυτό το ταξίδι;

6 με 28 Μαΐου 2022. Φρέσκο.

 

[go2dbeach]

Ελπίζω να συνεχίσεις σύντομα, είμαστε και άρρωστοι με την περιοχή μερικοί

 

[travelbreak]

Ελπίζω να συνεχίσεις σύντομα, είμαστε και άρρωστοι με την περιοχή μερικοί

Γενικά το ξέρετε ότι είμαι γρήγορος στην εξέλιξη κάθε ιστορίας μου. Πιστεύω ότι μέχρι το τέλος του μήνα θα έχω τελειώσει όλη την ιστορία. Μετά έχουμε και τις μάχες με τις τσούχτρες, συγνώμη τα θαλάσσια μπάνια ήθελα να πω.

 

[travelbreak]

Colon, Portobello και το Κανάλι

Το ταξίδι σχεδιάστηκε για κυκλοφορία με νοικιασμένο αυτοκίνητο και δυο οδηγούς. Όμως πλέον ήμουν μόνος. Έτσι το πήραμε απόφαση πως όπου ζοριζόμουν δε θα κυνηγούσαμε τον κάθε προορισμό του προγράμματός μου με το στανιό. Ό, τι προλάβουμε. Το καλό ήταν πως λόγω του τζετ λαγκ ξυπνούσαμε νωρίς και η μέρα ξεκινούσε λίγο μετά το ξημέρωμα.
Πρώτη μέρα λοιπόν. Στις 6:30, ίσως και λίγο νωρίτερα, πήραμε το αυτοκίνητο από το κλειστό παρκινγκ του ξενοδοχείου μας και ξεκινήσαμε το πρόγραμμα, όπως το είχαμε διαμορφώσει.

Εκείνο το πρωί δεν κάναμε ιδιαίτερες αλλαγές και ξεκινήσαμε για να πάμε να δούμε το κανάλι του Παναμά στο πιο κοντινό σημείο, το οποίο είναι πολύ κοντά στην πρωτεύουσα και ονομάζεται Miraflores. Φτάσαμε στις 06:45, αλλά μας έδιωξαν για λόγους ασφαλείας και μας ενημέρωσαν ότι ανοίγει στις 8:00 το πρωί. Δεν μας άφησαν ούτε μία φωτογραφία να βγάλουμε. Γενικά στον Παναμά έχει πολύ ασφάλεια και ελέγχους.

Αφού λοιπόν φύγαμε από εκεί, πήγαμε στο επόμενο σημείο για να δούμε το κανάλι, το Πέδρο Μιγκέλ, αλλά και εκεί μας έδιωξαν, γιατί μας είπαν ότι το μέρος αυτό δεν είναι καθόλου για τουρίστες.

Γι αυτό λοιπόν συνεχίσαμε προς την πλευρά του Ατλαντικού να πάμε στην πόλη Κολόν. Ο δρόμος είχε αρκετή κίνηση. Ίσως έφταιγε που ήταν Σάββατο και ο κόσμος έβγαινε για το ΣΚ. Όταν φτάσαμε εκεί είδαμε μία κατάσταση τραγική. Δεν περιμέναμε να δούμε μία τέτοια πόλη και μάλιστα στον Παναμά. Είχα διαβάσει στο Lonely Planet, ότι έχει πλέον παρακμάσει, αλλά τόσο πολύ! Σε μερικά σημεία νόμιζες ότι ήσουν σε βομβαρδισμένη περιοχή. Είχε πάρα πολλά μεγάλα και ωραία κτίρια εγκαταλειμμένα και στη φθορά του χρόνου αλλά και από ανθρώπους. Εγώ ήθελα να σταματήσουμε για καμιά φωτογραφία, αλλά η Ντίνα φοβόταν γιατί πίστευε ότι είναι επικίνδυνα.

Αφού περάσαμε διάφορα στενά, στην ίδια κατάσταση σχεδόν παντού, είδαμε ένα κεντρικό δρόμο ο οποίος προφανώς πριν από 100 τόσα χρόνια θα ήταν στις δόξες του. Γενικά έβλεπες παλιά όμορφα κτίρια αλλά ήταν μισογκρεμισμένα. Επίσης έβλεπες φτωχούς ανθρώπους να πηγαίνουν από δω και από κει ή να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού τους. Τελικά κάναμε δύο στάσεις για να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες. Μάλιστα στη μία από αυτές μας ακολουθούσε συνέχεια ένα περιπολικό μέχρι που γυρίσαμε στο αυτοκίνητό μας για να το πάρουμε και να φύγουμε.

Η μια στάση ήταν κοντά στη θάλασσα αλλά δεν άξιζε και κάτι ιδιαίτερο, ενώ η άλλη ήταν στον κεντρικό δρόμο που προανέφερα για να βγάλουμε φωτογραφία μία εκκλησία και μερικά άλλα κτήρια. Εκ των υστέρων διάβασα ότι θεωρείται μία πολύ επικίνδυνη πόλη. Έτσι καλά κάναμε και φύγαμε.

Μετά προσπαθήσαμε να πάμε στη ζώνη Duty Free που προτείνει το Lonely Planet, αλλά καταλάβαμε ότι μάλλον πρόκειται για περιοχή που πάνε έμποροι. Έτσι δεν πήγαμε αλλά αποφασίσαμε να βάλουμε στο GPS την πόλη Πορτομπέλο, που βρίσκεται σε απόσταση μιας ώρας από την Κολόν. Ο δρόμος ήταν πολύ όμορφος, αν και λίγο στενός, αλλά ήταν συνέχεια κοντά στη θάλασσα. Μιλάμε βέβαια για τον Ατλαντικό ωκεανό και την Καραϊβική.

Λίγο πριν φτάσουμε στο χωριό Portobello σταματήσαμε να δούμε ένα φρούριο (Ruinas de Portobelo, Fuerte Santiago) λίγο εγκαταλειμμένο, αλλά είχε ωραία θέα προς τη θάλασσα και κάποια νησιά. Από κει έφευγαν βάρκες για να πάνε όποιοι ήθελαν να κολυμπήσουν σε άλλα σημεία. Εμείς το σκεφτήκαμε αλλά αποφασίσαμε να μην σπαταλήσουμε το χρόνο μας σε μπάνιο.

Προχωρήσαμε και στο χωριό Portobello, όπου και εκεί είχε άλλο φρούριο. Το χωριό μας άρεσε αρκετά γιατί είχε το κλασικό λατινοαμερικάνικο χρώμα. Μείναμε σχεδόν μία ώρα κάνοντας βόλτες, αλλά δεν καθίσαμε κάπου.

Μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής, από τον ίδιο δρόμο. Είχε λίγη κίνηση σε κάποιο σημείο αλλά δεν ήταν κάτι τρομερό. Από την πόλη Κολόν προς την πόλη Παναμά μπαίνεις στον Εθνικό δρόμο και πληρώνεις διόδια 2,30 δολάρια. Στα διόδια δε σταματάμε, αλλά μας χρεώνει το αυτοκίνητο και τα κρατά η εταιρία ενοικίασης.

Εμείς βγήκαμε πολύ νωρίς από την εθνική οδό για να πάμε πάλι στο κανάλι και το σημείο Miraflores Locks. Με εισιτήριο 10 δολαρίων το άτομο μπήκαμε και είδαμε ένα τεράστιο πλοίο να περνά από τις δεξαμενές που γέμιζαν και άδειαζαν νερό. Πήγαμε στην καλύτερη στιγμή, χωρίς να περιμένουμε, αλλά και χωρίς να χάσουμε τίποτα. Στο σημείο εκείνο το πλοίο κατέβαινε από την τελευταία λίμνη 2-3 δεξαμενές για να μπει στον Ειρηνικό ωκεανό. Πολύς κόσμος, όπως κι εμείς, είχε ανέβει σε μία μεγάλη εξέδρα αρκετά ψηλά για να βλέπει και ένας υπάλληλος ανέλυε το τι γινόταν.

Σε όλη αυτή τη διαδικασία του περάσματος του πλοίου το ωραίο ήταν ότι υπήρχαν άλλα δύο κανάλια πίσω από αυτό που βλέπαμε εμείς μπροστά μας. Ήταν και σε μεγαλύτερο υψόμετρο και βλέπαμε άλλα δυο πλοία να περνούν και αυτά προς την ίδια κατεύθυνση, δηλαδή τον Ειρηνικό ωκεανό.

Έτσι ολοκληρώσαμε την πρώτη μέρα στην ύπαιθρο του Παναμά. Όμως δεν ήταν να μείνουμε στο ξενοδοχείο γιατί είχε ακόμα φως και κατεβήκαμε στον παραλιακό δρόμο, την malecon, που είναι πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας, για βόλτα.

 

[evaT]

Εσύ και γω μόνο με το που επιστρέφουμε πιάνουμε πληκτρολόγιο
Πολύ ωραίο ταξίδι αδημονούμε για τα παρακάτω!

 

[Delmem38110]

τι χρόνους εξόδου εισόδου έχει τώρα το αεροδρόμιο στον Παναμά. για να βγεις δηλαδή και να ξαναμπείς.

 

[travelbreak]

τι χρόνους εξόδου εισόδου έχει τώρα το αεροδρόμιο στον Παναμά. για να βγεις δηλαδή και να ξαναμπείς.

Δεν είχαμε ιδιαίτερες καθυστερήσεις στον Παναμά. Οι υπάλληλοι ήταν γρήγοροι.
Άλλωστε πιστεύω ότι εξαρτάται από την κίνηση του αεροδρομίου εκείνη την ώρα που φτάνεις. Εμείς ας πούμε φάγαμε μεγάλη καθυστέρηση στο Σαν Χοσέ, αφού βγήκαμε τελευταίοι από το αεροπλάνο.

 

[Delmem38110]

Δεν είχαμε ιδιαίτερες καθυστερήσεις στον Παναμά. Οι υπάλληλοι ήταν γρήγοροι.
Άλλωστε πιστεύω ότι εξαρτάται από την κίνηση του αεροδρομίου εκείνη την ώρα που φτάνεις. Εμείς ας πούμε φάγαμε μεγάλη καθυστέρηση στο Σαν Χοσέ, αφού βγήκαμε τελευταίοι από το αεροπλάνο.

θα με ενδιέφερε πιο συγκεκριμένα αν θυμάσαι φυσικά. πόσα λεπτά αναμονή στο να βγείτε και πόσα λεπτά στο να μπείτε. ευχαριστώ.

 

[travelbreak]

θα με ενδιέφερε πιο συγκεκριμένα αν θυμάσαι φυσικά. πόσα λεπτά αναμονή στο να βγείτε και πόσα λεπτά στο να μπείτε. ευχαριστώ.

Σίγουρα δε θυμάμαι με ακρίβεια. Όμως ήταν πολύ κοντά στη μισή ώρα γιατί στην Κόστα Ρίκα που ήταν μια ώρα το θυμάμαι πολύ καλά. Αλλά και πάλι σου λέω: αν πέσεις σε μεγάλη ουρά θα αργήσεις. Αν όχι, σε 15 λεπτά θα τελειώσεις. Βάλε και άλλα 5 λεπτά για τη βαλίτσα.
Στην αναχώρηση πιστεύω είναι πιο σύντομα.