Γουατεμάλα Κόστα Ρίκα Παναμάς Ποτάμια και ζούγκλα

[travelbreak]

Βαρκάδα και βόλτες στο Tortuguero

Το βράδυ δεν κοιμηθήκαμε καλά γιατί κατά τις 01:00 μας ξύπνησαν κάποιοι τουρίστες Αμερικάνοι, οι οποίοι ήρθαν από εκεί που έπιναν μπύρες. Το δωμάτιο δεν έχει κλιματισμό (που δεν χρειάζεται πάντως) και έτσι αναγκαστικά κοιμόμαστε με ανοιχτό το παράθυρο. Άρα ο οποιοσδήποτε θόρυβος ακούγεται απ’ έξω. Αυτοί οι νεαροί μένουν ακριβώς δίπλα μας και γυρίζοντας έπιασαν την κουβέντα στο δωμάτιό τους μία δεκαριά άτομα μαζί. Κάποια στιγμή η Ντίνα βγήκε και τους έκανε την παρατήρηση και ησύχασαν για λίγο, όμως και πάλι οι ψίθυροί τους ακούγονταν.

Τέλος πάντων, ξυπνήσαμε με το ξυπνητήρι στις 5:00 το πρωί και ετοιμαστήκαμε γρήγορα για να πάμε στην προβλήτα στις 06:00, από όπου θα ξεκινούσε η βόλτα με τα κανό. Δεν αργήσαμε να διαπιστώσουμε ότι δεν υπήρχε κανό, αλλά μία βάρκα, η οποία χώρεσε μαζί με τον βαρκάρη της, ο οποίος ήταν ο ίδιος ο Γερμανός που έκλεισα την δραστηριότητα αυτή, 9 άτομα. Έτσι έδωσε στους τέσσερις επιβάτες από ένα κουπί, ευτυχώς όχι σε μένα και στη Ντίνα, και πότε-πότε τους έλεγε να κωπηλατούν. Για σχεδόν τρεις ώρες κάναμε μία πολύ όμορφη βόλτα μέσα στο ποτάμι και με ενθουσίασαν τα ζώα που είδαμε, τα δέντρα και το νερό. Όλο αυτό το οικοσύστημα.

Στην επόμενη φωτογραφία είναι στο δένδρο ένα sloth:

Εδώ το ένα καϋμάν:

Πάνω στο δένδρο ένα ιγκουάνα:

Από ζώα είδαμε δύο μικρά Καϋμάν, δηλαδή μικρούς κροκόδειλους, μερικές μαϊμούδες πάνω σε ένα δέντρο και μερικά ιγκουάνα πάνω στα δέντρα. Αλλά ήταν μακριά από μας. Το πιο ωραίο σημείο της βόλτας μας ήταν όταν μπήκαμε μέσα στα μαγκρόβια δέντρα και κάναμε 15 λεπτά βόλτα. Περίπου στις 9:00 τελείωσε η βόλτα και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο με την Ντίνα για να φάμε πρωινό κάποια πράγματα που είχαμε μαζί.

Στις 10:00 φύγαμε για να περπατήσουμε μέσα στην ζούγκλα το λεγόμενο Jaguar Trail. Ήταν πολύ όμορφα. Μία διαδρομή σχεδόν τριών χιλιομέτρων σε ένα μονοπάτι μέσα στη ζούγκλα. Στην Ανατολική πλευρά είχε την Καραϊβική θάλασσα πολύ κοντά. Κάναμε περπάτημα περίπου δύο ώρες στο μονοπάτι και είδαμε και άλλους ανθρώπους, τουρίστες δηλαδή, αλλά όχι τόσο πολλούς. Μερικούς από αυτούς τους είχαμε δει στις βάρκες το πρωί που έκαναν και αυτοί το υποτιθέμενο κανό στο ποτάμι (όλοι με βάρκες ήταν). Μερικές βέβαια από τις βάρκες αυτές είχαν και μηχανή, αντί για να κωπηλατούν οι επιβάτες. Μάλιστα μία βάρκα μου έκανε εντύπωση γιατί είχε ηλεκτρική μηχανή. Μία πολύ μικρή και αθόρυβη προπέλα.

Μετά από τις δύο ώρες στο Jaguar Trail συνεχίσαμε λίγο τη βόλτα, αλλά μάλλον είχαμε δει ό,τι μπορούσαμε να δούμε. Άλλωστε η ζούγκλα αν δεν ανεβαίνεις κάποια βουνά η λόφους δεν έχει και πολύ ενδιαφέρον. Μετά από λίγη ώρα, ενώ είναι όμορφα, λες: ωραία το είδα, ας δω και κάτι άλλο, αν υπάρχει. Εδώ όμως νομίζω το εξαντλήσαμε.

Το μεσημέρι καθίσαμε σε κάποιες καρέκλες κοιτώντας τα κύματα της Καραϊβικής. Οι τουρίστες που έμεναν στο ξενοδοχείο μας, κάθονταν στην παραλία και λιάζονταν ή έπαιζαν μπάλα. Έμπαιναν και λίγο στη θάλασσα να περνάει η ώρα.

Φύγαμε κατά τις 16:00 για να κάνουμε βόλτα στο χωριό. Το βασικό που ήθελε εκεί η Ντίνα ήταν να δει αν μπορούσε να πάρει σουβενίρ. Όμως στο Tortuguero είναι πολύ ακριβά. Παρόλα αυτά βρήκε κάτι να πάρει. Αγόρασε λοιπόν η Ντίνα ένα πιάτο για να το κρεμάσει στον τοίχο και ένα μαγνητάκι, χαριτωμένο τριών διαστάσεων.

Εγώ ήμουν αποφασισμένος ότι θα έπρεπε κάπου να καθίσουμε για να περάσει η ώρα μας. Όμως την προηγουμένη μπορούσες να καθίσεις κάπου να βλέπεις το ποτάμι που ήταν δυτικά γιατί είχε σύννεφα. Τώρα όμως δε γινόταν αφού είχε δυνατό ήλιο και ενοχλούσε πολύ. Την Καραϊβική δεν την έχουν σε εκτίμηση, αφού δεν υπάρχει κανένα μαγαζί που να βλέπει ανοιχτά στη θάλασσα στον Ατλαντικό. Όλα είναι προς το ποτάμι. Χθες λοιπόν μπορούσες να καθίσεις άνετα στα δυτικά μαγαζιά χωριού με τη συννεφιά αλλά τώρα όχι. Γενικά εδώ τα μαγαζιά δεν είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Και είναι και ακριβά. Ενώ χτες βλέπαμε πολύ κόσμο στα μαγαζιά, σήμερα δεν είχε. Βέβαια χθες ήταν Σάββατο και σήμερα Κυριακή οπότε πολλοί έφυγαν. Ειδικά οι ντόπιοι για να πάνε αύριο στις δουλειές τους. Μάλλον γι’ αυτό δεν είχε πολύ κόσμο εκείνο το απόγευμα.

Τελικά πήραμε δύο μπύρες από ένα σούπερ μάρκετ και τις ήπιαμε σε ένα τραπεζάκι σε ένα πάρκο που έβλεπε στο ποτάμι, έστω και μέσα στον ήλιο. Η ώρα όμως ήταν σχεδόν πέντε οπότε δεν ήταν δυνατός. Συν το ότι εμφανίστηκαν, ευτυχώς για μας, κάποια σύννεφα και έτσι ήμασταν σχετικά άνετα. Να σημειώσω εδώ ότι η μπίρα του μισού λίτρου κάνει περίπου 1,60 ευρώ.

Όταν πήρε να βραδιάσει αγοράσαμε μπύρες και σουβλάκια και πήγαμε στο ξενοδοχείο να τα φάμε ήρεμα. Μια χαρά ήταν.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 15
• 16
• 17
• 18
• 19
• …

  Go to chapter

  Go
• 24

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 17 of 24

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[go2dbeach]

Ώπα, εδώ είμαστε! Πρώτα like, μετά διαβάζω

 

[vasiliss]

Οκ, παίρνω θέση κι εγώ και περιμένω.
Πότε έγινε αυτό το ταξίδι;

 

[travelbreak]

Οκ, παίρνω θέση κι εγώ και περιμένω.
Πότε έγινε αυτό το ταξίδι;

6 με 28 Μαΐου 2022. Φρέσκο.

 

[go2dbeach]

Ελπίζω να συνεχίσεις σύντομα, είμαστε και άρρωστοι με την περιοχή μερικοί

 

[travelbreak]

Ελπίζω να συνεχίσεις σύντομα, είμαστε και άρρωστοι με την περιοχή μερικοί

Γενικά το ξέρετε ότι είμαι γρήγορος στην εξέλιξη κάθε ιστορίας μου. Πιστεύω ότι μέχρι το τέλος του μήνα θα έχω τελειώσει όλη την ιστορία. Μετά έχουμε και τις μάχες με τις τσούχτρες, συγνώμη τα θαλάσσια μπάνια ήθελα να πω.

 

[travelbreak]

Colon, Portobello και το Κανάλι

Το ταξίδι σχεδιάστηκε για κυκλοφορία με νοικιασμένο αυτοκίνητο και δυο οδηγούς. Όμως πλέον ήμουν μόνος. Έτσι το πήραμε απόφαση πως όπου ζοριζόμουν δε θα κυνηγούσαμε τον κάθε προορισμό του προγράμματός μου με το στανιό. Ό, τι προλάβουμε. Το καλό ήταν πως λόγω του τζετ λαγκ ξυπνούσαμε νωρίς και η μέρα ξεκινούσε λίγο μετά το ξημέρωμα.
Πρώτη μέρα λοιπόν. Στις 6:30, ίσως και λίγο νωρίτερα, πήραμε το αυτοκίνητο από το κλειστό παρκινγκ του ξενοδοχείου μας και ξεκινήσαμε το πρόγραμμα, όπως το είχαμε διαμορφώσει.

Εκείνο το πρωί δεν κάναμε ιδιαίτερες αλλαγές και ξεκινήσαμε για να πάμε να δούμε το κανάλι του Παναμά στο πιο κοντινό σημείο, το οποίο είναι πολύ κοντά στην πρωτεύουσα και ονομάζεται Miraflores. Φτάσαμε στις 06:45, αλλά μας έδιωξαν για λόγους ασφαλείας και μας ενημέρωσαν ότι ανοίγει στις 8:00 το πρωί. Δεν μας άφησαν ούτε μία φωτογραφία να βγάλουμε. Γενικά στον Παναμά έχει πολύ ασφάλεια και ελέγχους.

Αφού λοιπόν φύγαμε από εκεί, πήγαμε στο επόμενο σημείο για να δούμε το κανάλι, το Πέδρο Μιγκέλ, αλλά και εκεί μας έδιωξαν, γιατί μας είπαν ότι το μέρος αυτό δεν είναι καθόλου για τουρίστες.

Γι αυτό λοιπόν συνεχίσαμε προς την πλευρά του Ατλαντικού να πάμε στην πόλη Κολόν. Ο δρόμος είχε αρκετή κίνηση. Ίσως έφταιγε που ήταν Σάββατο και ο κόσμος έβγαινε για το ΣΚ. Όταν φτάσαμε εκεί είδαμε μία κατάσταση τραγική. Δεν περιμέναμε να δούμε μία τέτοια πόλη και μάλιστα στον Παναμά. Είχα διαβάσει στο Lonely Planet, ότι έχει πλέον παρακμάσει, αλλά τόσο πολύ! Σε μερικά σημεία νόμιζες ότι ήσουν σε βομβαρδισμένη περιοχή. Είχε πάρα πολλά μεγάλα και ωραία κτίρια εγκαταλειμμένα και στη φθορά του χρόνου αλλά και από ανθρώπους. Εγώ ήθελα να σταματήσουμε για καμιά φωτογραφία, αλλά η Ντίνα φοβόταν γιατί πίστευε ότι είναι επικίνδυνα.

Αφού περάσαμε διάφορα στενά, στην ίδια κατάσταση σχεδόν παντού, είδαμε ένα κεντρικό δρόμο ο οποίος προφανώς πριν από 100 τόσα χρόνια θα ήταν στις δόξες του. Γενικά έβλεπες παλιά όμορφα κτίρια αλλά ήταν μισογκρεμισμένα. Επίσης έβλεπες φτωχούς ανθρώπους να πηγαίνουν από δω και από κει ή να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού τους. Τελικά κάναμε δύο στάσεις για να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες. Μάλιστα στη μία από αυτές μας ακολουθούσε συνέχεια ένα περιπολικό μέχρι που γυρίσαμε στο αυτοκίνητό μας για να το πάρουμε και να φύγουμε.

Η μια στάση ήταν κοντά στη θάλασσα αλλά δεν άξιζε και κάτι ιδιαίτερο, ενώ η άλλη ήταν στον κεντρικό δρόμο που προανέφερα για να βγάλουμε φωτογραφία μία εκκλησία και μερικά άλλα κτήρια. Εκ των υστέρων διάβασα ότι θεωρείται μία πολύ επικίνδυνη πόλη. Έτσι καλά κάναμε και φύγαμε.

Μετά προσπαθήσαμε να πάμε στη ζώνη Duty Free που προτείνει το Lonely Planet, αλλά καταλάβαμε ότι μάλλον πρόκειται για περιοχή που πάνε έμποροι. Έτσι δεν πήγαμε αλλά αποφασίσαμε να βάλουμε στο GPS την πόλη Πορτομπέλο, που βρίσκεται σε απόσταση μιας ώρας από την Κολόν. Ο δρόμος ήταν πολύ όμορφος, αν και λίγο στενός, αλλά ήταν συνέχεια κοντά στη θάλασσα. Μιλάμε βέβαια για τον Ατλαντικό ωκεανό και την Καραϊβική.

Λίγο πριν φτάσουμε στο χωριό Portobello σταματήσαμε να δούμε ένα φρούριο (Ruinas de Portobelo, Fuerte Santiago) λίγο εγκαταλειμμένο, αλλά είχε ωραία θέα προς τη θάλασσα και κάποια νησιά. Από κει έφευγαν βάρκες για να πάνε όποιοι ήθελαν να κολυμπήσουν σε άλλα σημεία. Εμείς το σκεφτήκαμε αλλά αποφασίσαμε να μην σπαταλήσουμε το χρόνο μας σε μπάνιο.

Προχωρήσαμε και στο χωριό Portobello, όπου και εκεί είχε άλλο φρούριο. Το χωριό μας άρεσε αρκετά γιατί είχε το κλασικό λατινοαμερικάνικο χρώμα. Μείναμε σχεδόν μία ώρα κάνοντας βόλτες, αλλά δεν καθίσαμε κάπου.

Μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής, από τον ίδιο δρόμο. Είχε λίγη κίνηση σε κάποιο σημείο αλλά δεν ήταν κάτι τρομερό. Από την πόλη Κολόν προς την πόλη Παναμά μπαίνεις στον Εθνικό δρόμο και πληρώνεις διόδια 2,30 δολάρια. Στα διόδια δε σταματάμε, αλλά μας χρεώνει το αυτοκίνητο και τα κρατά η εταιρία ενοικίασης.

Εμείς βγήκαμε πολύ νωρίς από την εθνική οδό για να πάμε πάλι στο κανάλι και το σημείο Miraflores Locks. Με εισιτήριο 10 δολαρίων το άτομο μπήκαμε και είδαμε ένα τεράστιο πλοίο να περνά από τις δεξαμενές που γέμιζαν και άδειαζαν νερό. Πήγαμε στην καλύτερη στιγμή, χωρίς να περιμένουμε, αλλά και χωρίς να χάσουμε τίποτα. Στο σημείο εκείνο το πλοίο κατέβαινε από την τελευταία λίμνη 2-3 δεξαμενές για να μπει στον Ειρηνικό ωκεανό. Πολύς κόσμος, όπως κι εμείς, είχε ανέβει σε μία μεγάλη εξέδρα αρκετά ψηλά για να βλέπει και ένας υπάλληλος ανέλυε το τι γινόταν.

Σε όλη αυτή τη διαδικασία του περάσματος του πλοίου το ωραίο ήταν ότι υπήρχαν άλλα δύο κανάλια πίσω από αυτό που βλέπαμε εμείς μπροστά μας. Ήταν και σε μεγαλύτερο υψόμετρο και βλέπαμε άλλα δυο πλοία να περνούν και αυτά προς την ίδια κατεύθυνση, δηλαδή τον Ειρηνικό ωκεανό.

Έτσι ολοκληρώσαμε την πρώτη μέρα στην ύπαιθρο του Παναμά. Όμως δεν ήταν να μείνουμε στο ξενοδοχείο γιατί είχε ακόμα φως και κατεβήκαμε στον παραλιακό δρόμο, την malecon, που είναι πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας, για βόλτα.

 

[evaT]

Εσύ και γω μόνο με το που επιστρέφουμε πιάνουμε πληκτρολόγιο
Πολύ ωραίο ταξίδι αδημονούμε για τα παρακάτω!

 

[Delmem38110]

τι χρόνους εξόδου εισόδου έχει τώρα το αεροδρόμιο στον Παναμά. για να βγεις δηλαδή και να ξαναμπείς.

 

[travelbreak]

τι χρόνους εξόδου εισόδου έχει τώρα το αεροδρόμιο στον Παναμά. για να βγεις δηλαδή και να ξαναμπείς.

Δεν είχαμε ιδιαίτερες καθυστερήσεις στον Παναμά. Οι υπάλληλοι ήταν γρήγοροι.
Άλλωστε πιστεύω ότι εξαρτάται από την κίνηση του αεροδρομίου εκείνη την ώρα που φτάνεις. Εμείς ας πούμε φάγαμε μεγάλη καθυστέρηση στο Σαν Χοσέ, αφού βγήκαμε τελευταίοι από το αεροπλάνο.

 

[Delmem38110]

Δεν είχαμε ιδιαίτερες καθυστερήσεις στον Παναμά. Οι υπάλληλοι ήταν γρήγοροι.
Άλλωστε πιστεύω ότι εξαρτάται από την κίνηση του αεροδρομίου εκείνη την ώρα που φτάνεις. Εμείς ας πούμε φάγαμε μεγάλη καθυστέρηση στο Σαν Χοσέ, αφού βγήκαμε τελευταίοι από το αεροπλάνο.

θα με ενδιέφερε πιο συγκεκριμένα αν θυμάσαι φυσικά. πόσα λεπτά αναμονή στο να βγείτε και πόσα λεπτά στο να μπείτε. ευχαριστώ.

 

[travelbreak]

θα με ενδιέφερε πιο συγκεκριμένα αν θυμάσαι φυσικά. πόσα λεπτά αναμονή στο να βγείτε και πόσα λεπτά στο να μπείτε. ευχαριστώ.

Σίγουρα δε θυμάμαι με ακρίβεια. Όμως ήταν πολύ κοντά στη μισή ώρα γιατί στην Κόστα Ρίκα που ήταν μια ώρα το θυμάμαι πολύ καλά. Αλλά και πάλι σου λέω: αν πέσεις σε μεγάλη ουρά θα αργήσεις. Αν όχι, σε 15 λεπτά θα τελειώσεις. Βάλε και άλλα 5 λεπτά για τη βαλίτσα.
Στην αναχώρηση πιστεύω είναι πιο σύντομα.