Γουατεμάλα Κόστα Ρίκα Παναμάς Ποτάμια και ζούγκλα

[travelbreak]

Chichicastenango και πόλη της Γουατεμάλα

Το πρωί είχαμε βάλει το ξυπνητήρι αρκετά νωρίς για να μπορέσουμε να φύγουμε όσο νωρίτερα γίνεται και να αποφύγουμε τα στενά στο χωριό που μέναμε, στο San Ρedro. Είχαμε συνεννοηθεί και με το ξενοδοχείο να έχουν ξυπνήσει για να μας ανοίξουν την πόρτα, ώστε να φύγουμε άμεσα για να μην περιμένουμε. Πράγματι ένας νεαρός ξύπνησε και μας άνοιξε την πόρτα και φύγαμε λίγο πριν τις 6:30.

Κάθε πρωί ξυπνάμε πολύ νωρίς. Δεν είναι το τζετ λαγκ, αλλά επειδή τα βράδια είμαστε κουρασμένοι κοιμόμαστε συνήθως 9:00 με 11:00 το αργότερο. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι δύσκολο να ξυπνήσεις την άλλη μέρα στις 4:00 ή στις 5:00 το πρωί. Την προηγούμενη μέρα φυσικά, όπως έχω πει, είχαμε εντοπίσει το δρόμο για να φύγουμε και να βρεθούμε στον κεντρικό του χωριού. Πράγματι πήγαμε πολύ εύκολα, αν και σε κάποιο σημείο ήταν παρκαρισμένο ένα τρίκυκλο και η Ντίνα κατέβηκε για να μου λέει στα σίγουρα να περάσω, αν και εγώ νομίζω δεν θα είχα πρόβλημα. Το θέμα είναι ότι όταν τελείωσε ο κεντρικός δρόμος του χωριού το GPS άρχισε να κάνει τα δικά του, και μας έστελνε από κάποια στενά. Έχοντας όμως την εμπειρία σε αυτά τα χωριά, δεν ακολούθησα ακριβώς τις οδηγίες, αλλά προχωρούσα μέχρι να βρίσκω μεγάλο δρόμο. Άλλωστε ήξερα την κατεύθυνση γενικότερα που έπρεπε να ακολουθήσω. Τα καταφέραμε τελικά σχετικά εύκολα και προχωρήσαμε το δρόμο από τον οποίο είχαμε έρθει. Μετά από αρκετά χιλιόμετρα πήραμε ένα άλλο δρόμο για να πάμε στο χωριό Chichicastenango.

Να σημειώσω εδώ ότι σε κάποια σημεία του δρόμου, σε διάφορα χωριά της περιοχής, μας σταματούσαν αστυνομικοί και μας έβαζαν να πληρώσουμε κάποια λίγα χρήματα, δηλαδή γύρω στο μισό με ένα ευρώ, για να μας αφήσουν να περάσουμε. Μας έδιναν και ένα χαρτί όπου αναφέρονταν αυτά τα κατά κάποιο τρόπο διόδια, σε ποια μέρη υπάρχουν και πόσο κοστίζουν. Γενικότερα έχω πει ξανά ότι στη Γουατεμάλα η παρουσία των αστυνομικών και του στρατού είναι εντονότατη. Σου κάνει εντύπωση και αναρωτιέσαι μήπως βρίσκονται σε κάποια κατάσταση ετοιμότητας. Δεν αποκλείεται κιόλας. Όμως οι αστυνομικοί ασχολούνται κυρίως με τη ρύθμιση της κυκλοφορίας και κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους. Ο αριθμός τους είναι εντυπωσιακά μεγάλος.

Στο Chichicastenango, φτάσαμε κάπου στις 9. Εκεί πήγαμε αποκλειστικά για τις αγορές που έχει κάθε Πέμπτη, όπως ήταν η σημερινή, και τις Κυριακές. Θεωρείται μάλλον η πιο γνωστή αγορά της χώρας. Πραγματικά η αγορά με τους ανθρώπους που πουλάνε τρόφιμα, είδη λαϊκής τέχνης και άλλα, ήταν πολύ μεγάλη. Όμως εμείς, έχοντας δει όλες αυτές τις μέρες αρκετές αγορές, έστω μικρότερες, δεν εντυπωσιαστήκαμε. Αν ήταν η πρώτη μας επίσκεψη σε τοπική αγορά μπορεί να βγάζαμε και 300 φωτογραφίες, ας πούμε. Όμως τώρα βγάλαμε περίπου 100. Τα νούμερα είναι σχεδόν τυχαία, αλλά θέλω να δείξω ότι όταν στο τέλος δεις το καλύτερο, εάν μοιάζει με τα προηγούμενα που έχεις δει, δεν σε εντυπωσιάζει τόσο πολύ.

Αυτό που μας άρεσε όμως σε αυτή την αγορά ήταν δύο εκκλησίες, σχετικά παλιές και οι ντόπιοι που έκαναν κάποιες τελετές κατά πολύ μικρές ομάδες, οικογενειακές θα έλεγα. Έμοιαζαν λίγο παγανιστικές. Βέβαια δεν είδαμε να φέρνουν, ας πούμε, ζώα μέσα στην εκκλησία, όπως είχαμε δει το Μεξικό, όμως μας το θύμισαν. Οι εκκλησίες αυτές ήταν πολύ κοντά, βασικά μέσα στις αγορές του χωριού. Το πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να βρεις πάρκινγκ. Ευτυχώς είχαμε φτάσει σχετικά νωρίς και βρήκαμε στην δεύτερη προσπάθεια που κάναμε.

Και η άλλη εκκλησία:

Στην αγορά δεν μείναμε πολύ, περίπου μία ώρα. Κάτι θέλαμε να αγοράσουμε αλλά τελικά δεν το αποφασίσαμε. Έτσι κατά τις 10:00 πήραμε το αυτοκίνητο για να φύγουμε με προορισμό την πρωτεύουσα της Γουατεμάλα. Δεν είχαμε κάτι άλλο να δούμε στη διαδρομή, η οποία γενικώς σήμερα, αν και τη μισή περίπου την είχαμε ξαναδεί, μπορεί και περισσότερη, μας άρεσε. Όταν πλησιάζαμε στον προορισμό μας μπήκαμε σε ένα πλυντήριο αυτοκινήτων να πλύνουμε λίγο το αυτοκίνητο, μήπως μας χρεώσουν και το πλύσιμο, γιατί είναι γενικά να τους φοβάσαι. Μερικές φορές όταν δεν έχουν κάνει καλή συνεννόηση, κατά την παράδοση του αυτοκινήτου (δεν σου τα λένε και όλα) μπορεί να σου χρεώσουν και το καθάρισμα μέσα και έξω. Την έχουμε πατήσει και συνήθως ρωτάμε πως θέλουν να τους το επιστρέψουμε. Εμείς τώρα το πλύναμε μέσα έξω με 5 ευρώ και τελικά δεν είχαμε άλλο πρόβλημα.

Στις μία και κάτι φτάσαμε στο ξενοδοχείο το οποίο είναι 1.500 μέτρα από την πλατεία Συντάγματος της πόλης, δηλαδή από το κέντρο. Όμως είναι σε ένα σημείο που φαίνεται λίγο κακόφημο και ευτυχώς έχει πάρκινγκ μέσα στο χώρο του ξενοδοχείου. Συνεννοήθηκα ότι το άλλο πρωί θα πρέπει στις 4:30 να μου ανοίξει τις πόρτες για να φύγουμε να πάμε στο αεροδρόμιο.

Επειδή το check-in στο ξενοδοχείο μας ήταν στις 15:00 και πήγαμε νωρίτερα, αφού βάλαμε το αυτοκίνητο μέσα, φύγαμε για να πάμε βόλτα στην πόλη. Από την οποία βόλτα γυρίσαμε μετά από τρεις ώρες. Πιστεύω ότι είδαμε όλα τα σημαντικά μέρη της πρωτεύουσας που βρίσκονται γύρω από το κέντρο της. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι εντυπωσιακά όλα αυτά που ήταν κοντά στην κεντρική πλατεία. Την είχαν κλείσει όμως για να κάνουν διάφορες κατασκευές, αφού την επομένη ξεκινούσε το φεστιβάλ κουλτούρας.

Δεν μας έκανε όμως καρδιά να μείνουμε μέσα από εκείνη την ώρα, οπότε στις 17:30 βγήκαμε έξω για άλλη μία ώρα, πηγαίνοντας ξανά από τους γνωστούς μας πια δρόμους στην πλατεία Συντάγματος. Προτιμήσαμε να πάμε και να γυρίσουμε από την λεωφόρο η οποία είναι πεζοδρομημένη και έχει πάρα πολύ κόσμο. Η πόλη θεωρείται αρκετά επικίνδυνη. Και πάλι φυσικά είδαμε παντού αστυνομικούς και δεν έχουμε κάποιο φόβο να κυκλοφορήσουμε. Το ξενοδοχείο είναι λίγο της πλάκας, αν και το δωμάτιο είναι σχετικά ευρύχωρο.

Για άλλη μία φορά πάλι δεν μιλούσε κανείς στο ξενοδοχείο αγγλικά, οπότε συνεννοούμαστε εκτός από τη νοηματική και με το Google translate. Έχω γίνει ξεφτέρι.

Στον επόμενο χάρτη φαίνονται οι διαδρομές που κάναμε στη Γουατεμάλα:

Και στον από κάτω οι διαδρομές που κάναμε γύρω από τη Λίμνη Ατιτλάν, την Αντίγκουα και την πρωτεύουσα Γουατεμάλα. Η μαύρη γραμμή στη Λίμνη είναι η διαδρομή που κάναμε με πλοιάρια .

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 12
• 13
• 14
• 15
• 16
• …

  Go to chapter

  Go
• 24

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 14 of 24

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[go2dbeach]

Ώπα, εδώ είμαστε! Πρώτα like, μετά διαβάζω

 

[vasiliss]

Οκ, παίρνω θέση κι εγώ και περιμένω.
Πότε έγινε αυτό το ταξίδι;

 

[travelbreak]

Οκ, παίρνω θέση κι εγώ και περιμένω.
Πότε έγινε αυτό το ταξίδι;

6 με 28 Μαΐου 2022. Φρέσκο.

 

[go2dbeach]

Ελπίζω να συνεχίσεις σύντομα, είμαστε και άρρωστοι με την περιοχή μερικοί

 

[travelbreak]

Ελπίζω να συνεχίσεις σύντομα, είμαστε και άρρωστοι με την περιοχή μερικοί

Γενικά το ξέρετε ότι είμαι γρήγορος στην εξέλιξη κάθε ιστορίας μου. Πιστεύω ότι μέχρι το τέλος του μήνα θα έχω τελειώσει όλη την ιστορία. Μετά έχουμε και τις μάχες με τις τσούχτρες, συγνώμη τα θαλάσσια μπάνια ήθελα να πω.

 

[travelbreak]

Colon, Portobello και το Κανάλι

Το ταξίδι σχεδιάστηκε για κυκλοφορία με νοικιασμένο αυτοκίνητο και δυο οδηγούς. Όμως πλέον ήμουν μόνος. Έτσι το πήραμε απόφαση πως όπου ζοριζόμουν δε θα κυνηγούσαμε τον κάθε προορισμό του προγράμματός μου με το στανιό. Ό, τι προλάβουμε. Το καλό ήταν πως λόγω του τζετ λαγκ ξυπνούσαμε νωρίς και η μέρα ξεκινούσε λίγο μετά το ξημέρωμα.
Πρώτη μέρα λοιπόν. Στις 6:30, ίσως και λίγο νωρίτερα, πήραμε το αυτοκίνητο από το κλειστό παρκινγκ του ξενοδοχείου μας και ξεκινήσαμε το πρόγραμμα, όπως το είχαμε διαμορφώσει.

Εκείνο το πρωί δεν κάναμε ιδιαίτερες αλλαγές και ξεκινήσαμε για να πάμε να δούμε το κανάλι του Παναμά στο πιο κοντινό σημείο, το οποίο είναι πολύ κοντά στην πρωτεύουσα και ονομάζεται Miraflores. Φτάσαμε στις 06:45, αλλά μας έδιωξαν για λόγους ασφαλείας και μας ενημέρωσαν ότι ανοίγει στις 8:00 το πρωί. Δεν μας άφησαν ούτε μία φωτογραφία να βγάλουμε. Γενικά στον Παναμά έχει πολύ ασφάλεια και ελέγχους.

Αφού λοιπόν φύγαμε από εκεί, πήγαμε στο επόμενο σημείο για να δούμε το κανάλι, το Πέδρο Μιγκέλ, αλλά και εκεί μας έδιωξαν, γιατί μας είπαν ότι το μέρος αυτό δεν είναι καθόλου για τουρίστες.

Γι αυτό λοιπόν συνεχίσαμε προς την πλευρά του Ατλαντικού να πάμε στην πόλη Κολόν. Ο δρόμος είχε αρκετή κίνηση. Ίσως έφταιγε που ήταν Σάββατο και ο κόσμος έβγαινε για το ΣΚ. Όταν φτάσαμε εκεί είδαμε μία κατάσταση τραγική. Δεν περιμέναμε να δούμε μία τέτοια πόλη και μάλιστα στον Παναμά. Είχα διαβάσει στο Lonely Planet, ότι έχει πλέον παρακμάσει, αλλά τόσο πολύ! Σε μερικά σημεία νόμιζες ότι ήσουν σε βομβαρδισμένη περιοχή. Είχε πάρα πολλά μεγάλα και ωραία κτίρια εγκαταλειμμένα και στη φθορά του χρόνου αλλά και από ανθρώπους. Εγώ ήθελα να σταματήσουμε για καμιά φωτογραφία, αλλά η Ντίνα φοβόταν γιατί πίστευε ότι είναι επικίνδυνα.

Αφού περάσαμε διάφορα στενά, στην ίδια κατάσταση σχεδόν παντού, είδαμε ένα κεντρικό δρόμο ο οποίος προφανώς πριν από 100 τόσα χρόνια θα ήταν στις δόξες του. Γενικά έβλεπες παλιά όμορφα κτίρια αλλά ήταν μισογκρεμισμένα. Επίσης έβλεπες φτωχούς ανθρώπους να πηγαίνουν από δω και από κει ή να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού τους. Τελικά κάναμε δύο στάσεις για να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες. Μάλιστα στη μία από αυτές μας ακολουθούσε συνέχεια ένα περιπολικό μέχρι που γυρίσαμε στο αυτοκίνητό μας για να το πάρουμε και να φύγουμε.

Η μια στάση ήταν κοντά στη θάλασσα αλλά δεν άξιζε και κάτι ιδιαίτερο, ενώ η άλλη ήταν στον κεντρικό δρόμο που προανέφερα για να βγάλουμε φωτογραφία μία εκκλησία και μερικά άλλα κτήρια. Εκ των υστέρων διάβασα ότι θεωρείται μία πολύ επικίνδυνη πόλη. Έτσι καλά κάναμε και φύγαμε.

Μετά προσπαθήσαμε να πάμε στη ζώνη Duty Free που προτείνει το Lonely Planet, αλλά καταλάβαμε ότι μάλλον πρόκειται για περιοχή που πάνε έμποροι. Έτσι δεν πήγαμε αλλά αποφασίσαμε να βάλουμε στο GPS την πόλη Πορτομπέλο, που βρίσκεται σε απόσταση μιας ώρας από την Κολόν. Ο δρόμος ήταν πολύ όμορφος, αν και λίγο στενός, αλλά ήταν συνέχεια κοντά στη θάλασσα. Μιλάμε βέβαια για τον Ατλαντικό ωκεανό και την Καραϊβική.

Λίγο πριν φτάσουμε στο χωριό Portobello σταματήσαμε να δούμε ένα φρούριο (Ruinas de Portobelo, Fuerte Santiago) λίγο εγκαταλειμμένο, αλλά είχε ωραία θέα προς τη θάλασσα και κάποια νησιά. Από κει έφευγαν βάρκες για να πάνε όποιοι ήθελαν να κολυμπήσουν σε άλλα σημεία. Εμείς το σκεφτήκαμε αλλά αποφασίσαμε να μην σπαταλήσουμε το χρόνο μας σε μπάνιο.

Προχωρήσαμε και στο χωριό Portobello, όπου και εκεί είχε άλλο φρούριο. Το χωριό μας άρεσε αρκετά γιατί είχε το κλασικό λατινοαμερικάνικο χρώμα. Μείναμε σχεδόν μία ώρα κάνοντας βόλτες, αλλά δεν καθίσαμε κάπου.

Μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής, από τον ίδιο δρόμο. Είχε λίγη κίνηση σε κάποιο σημείο αλλά δεν ήταν κάτι τρομερό. Από την πόλη Κολόν προς την πόλη Παναμά μπαίνεις στον Εθνικό δρόμο και πληρώνεις διόδια 2,30 δολάρια. Στα διόδια δε σταματάμε, αλλά μας χρεώνει το αυτοκίνητο και τα κρατά η εταιρία ενοικίασης.

Εμείς βγήκαμε πολύ νωρίς από την εθνική οδό για να πάμε πάλι στο κανάλι και το σημείο Miraflores Locks. Με εισιτήριο 10 δολαρίων το άτομο μπήκαμε και είδαμε ένα τεράστιο πλοίο να περνά από τις δεξαμενές που γέμιζαν και άδειαζαν νερό. Πήγαμε στην καλύτερη στιγμή, χωρίς να περιμένουμε, αλλά και χωρίς να χάσουμε τίποτα. Στο σημείο εκείνο το πλοίο κατέβαινε από την τελευταία λίμνη 2-3 δεξαμενές για να μπει στον Ειρηνικό ωκεανό. Πολύς κόσμος, όπως κι εμείς, είχε ανέβει σε μία μεγάλη εξέδρα αρκετά ψηλά για να βλέπει και ένας υπάλληλος ανέλυε το τι γινόταν.

Σε όλη αυτή τη διαδικασία του περάσματος του πλοίου το ωραίο ήταν ότι υπήρχαν άλλα δύο κανάλια πίσω από αυτό που βλέπαμε εμείς μπροστά μας. Ήταν και σε μεγαλύτερο υψόμετρο και βλέπαμε άλλα δυο πλοία να περνούν και αυτά προς την ίδια κατεύθυνση, δηλαδή τον Ειρηνικό ωκεανό.

Έτσι ολοκληρώσαμε την πρώτη μέρα στην ύπαιθρο του Παναμά. Όμως δεν ήταν να μείνουμε στο ξενοδοχείο γιατί είχε ακόμα φως και κατεβήκαμε στον παραλιακό δρόμο, την malecon, που είναι πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας, για βόλτα.

 

[evaT]

Εσύ και γω μόνο με το που επιστρέφουμε πιάνουμε πληκτρολόγιο
Πολύ ωραίο ταξίδι αδημονούμε για τα παρακάτω!

 

[Delmem38110]

τι χρόνους εξόδου εισόδου έχει τώρα το αεροδρόμιο στον Παναμά. για να βγεις δηλαδή και να ξαναμπείς.

 

[travelbreak]

τι χρόνους εξόδου εισόδου έχει τώρα το αεροδρόμιο στον Παναμά. για να βγεις δηλαδή και να ξαναμπείς.

Δεν είχαμε ιδιαίτερες καθυστερήσεις στον Παναμά. Οι υπάλληλοι ήταν γρήγοροι.
Άλλωστε πιστεύω ότι εξαρτάται από την κίνηση του αεροδρομίου εκείνη την ώρα που φτάνεις. Εμείς ας πούμε φάγαμε μεγάλη καθυστέρηση στο Σαν Χοσέ, αφού βγήκαμε τελευταίοι από το αεροπλάνο.

 

[Delmem38110]

Δεν είχαμε ιδιαίτερες καθυστερήσεις στον Παναμά. Οι υπάλληλοι ήταν γρήγοροι.
Άλλωστε πιστεύω ότι εξαρτάται από την κίνηση του αεροδρομίου εκείνη την ώρα που φτάνεις. Εμείς ας πούμε φάγαμε μεγάλη καθυστέρηση στο Σαν Χοσέ, αφού βγήκαμε τελευταίοι από το αεροπλάνο.

θα με ενδιέφερε πιο συγκεκριμένα αν θυμάσαι φυσικά. πόσα λεπτά αναμονή στο να βγείτε και πόσα λεπτά στο να μπείτε. ευχαριστώ.

 

[travelbreak]

θα με ενδιέφερε πιο συγκεκριμένα αν θυμάσαι φυσικά. πόσα λεπτά αναμονή στο να βγείτε και πόσα λεπτά στο να μπείτε. ευχαριστώ.

Σίγουρα δε θυμάμαι με ακρίβεια. Όμως ήταν πολύ κοντά στη μισή ώρα γιατί στην Κόστα Ρίκα που ήταν μια ώρα το θυμάμαι πολύ καλά. Αλλά και πάλι σου λέω: αν πέσεις σε μεγάλη ουρά θα αργήσεις. Αν όχι, σε 15 λεπτά θα τελειώσεις. Βάλε και άλλα 5 λεπτά για τη βαλίτσα.
Στην αναχώρηση πιστεύω είναι πιο σύντομα.