Γουατεμάλα Κόστα Ρίκα Παναμάς Ποτάμια και ζούγκλα

[travelbreak]

San Jose και Tortuguero

Η σημερινή ημέρα είχε αρκετό ενδιαφέρον. Υπενθυμίζω ότι χθες έβρεχε όλο το βράδυ και δεν μπορέσαμε να απομακρυνθούμε από το ξενοδοχείο μας, αν και κάναμε κάποια μικρή βόλτα. Το πρωί ελπίζαμε να μην βρέχει. Γι’ αυτό και βάλαμε το ξυπνητήρι στις 5:00 και με χαρά διαπιστώσαμε ότι δεν έβρεχε. Έτσι μερικά λεπτά πριν τις 06:00 ήμασταν στους δρόμους του Σαν Χοσέ. Ήταν συννεφιασμένος ο ουρανός, αλλά μόνο μία μικρή ψιχάλα για 5-10 λεπτά έπιασε και κατά τα άλλα ήταν μία πολύ ωραία ημέρα. Κάναμε βόλτα για τρεισήμισι ώρες και είδαμε θεωρώ όλα τα σημαντικά σημεία της πρωτεύουσας της Κόστα Ρίκα. Δεν θα τα απαριθμήσω αυτή τη στιγμή, αλλά είδαμε όλες τις πλατείες και αγάλματα και κτίρια που ανέφερε το Lonely Planet αλλά και άλλοι στο ίντερνετ. Άλλωστε είναι σχετικά μικρή πόλη και περπατιέται εύκολα.

Είχα την ευκαιρία να αλλάξω κάποια χρήματα σε τοπικό νόμισμα, τις κολώνες, το οποίο έχει μία αντιστοιχία περίπου 700 κολώνες για κάθε δολάριο. Εγώ γι’ αυτή τη δουλειά χρησιμοποίησα πάλι την κάρτα revolut. Κάποια στιγμή άλλαξα και κάρτα SIM στο τηλέφωνο μου, ώστε να έχω μία ντόπια. Όμως υπάρχει το εξής: η κάρτα της Claro που είχα από την Γουατεμάλα πιάνει μία χαρά και στην Κόστα Ρίκα. Και μάλιστα έχει και καλύτερο δίκτυο από ό,τι κατάλαβα, δηλαδή καλύτερο σήμα σε κάποιες περιοχές, από μια ντόπια κάρτα που πήρα. Έτσι το βράδυ πού βρισκόμασταν στην περιοχή Tortuguero, η καινούργια κάρτα μου δεν είχε καθόλου σήμα. Έτσι έβαλα την παλιά της Claro, που ευτυχώς δεν είχα πετάξει, και έτσι είχα αρκετά καλό σήμα στο χωριό αυτό στην Κόστα Ρίκα.

Είχα διαβάσει ότι δέχονται στη χώρα και δολάρια αλλά είναι πολύ δύσκολο. Δηλαδή το ξενοδοχείο μπορείς να το πληρώσεις σε δολάρια ή οποιοδήποτε γραφείο που έχει επαφή με τουρισμό (ενοικίαση αυτοκινήτου). Όμως δεν μπορείς να πας στο μαγαζί της γειτονιάς και να τους δώσεις δολάρια. Τέλος πάντων, τα μικρά μαγαζιά έχουν τις τιμές μόνο στο δικό τους νόμισμα. Έτσι χρησιμοποίησα τα δικά τους χρήματα.

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μετά την μεγάλη βόλτα στο Σαν Χοσέ, η οποία ήταν πλήρης με τα πόδια. Το ξενοδοχείο μας είναι κεντρικό σχετικά και από τα 600 μέτρα έβρισκες κάποια ενδιαφέροντα σημεία της πόλης. Έτσι δεν χρησιμοποιήσαμε το αυτοκίνητο. Στο ξενοδοχείο είχαμε πρωινό και αφού φάγαμε ήμασταν έτοιμοι για αναχώρηση. Έτσι στις 10:00 περίπου φύγαμε βάζοντας στο GPS το χωριό Pavona, από όπου θα παίρναμε βάρκα για να μας πάει στο χωριό που βρισκόμαστε τώρα, στο Tortuguero. Αυτή είναι μια περιοχή πολύ τουριστική για την ομορφιά της ζούγκλας που προσφέρει αλλά και κάποιες χελώνες, που όμως όταν πήγαμε δεν ήταν η εποχή τους και δεν τις είδαμε. Εκεί δεν πάει δρόμος. Ξέραμε ότι βάρκα έχει στις 13:00 και στις 16:00 την τελευταία. Εγώ δεν περίμενα να προλάβουμε το πρώτο δρομολόγιο γιατί θέλαμε να κάνουμε και διάφορες στάσεις όπου βρίσκαμε ενδιαφέρον.

Τελικά σταματήσαμε για φωτογραφίες αλλά και για ψώνια. Φτάσαμε στην περιοχή που φεύγανε οι βάρκες 10 λεπτά πριν τις 13:00. Εκεί μας περίμεναν άνθρωποι οι οποίοι μας ρώτησαν το ξενοδοχείο που θα μέναμε. Μόλις είπα το όνομα, αυτοί αμέσως σε ένα χαρτί που είχαν, είδαν το όνομά μου και μας καθοδήγησαν από το να βρούμε θέση πάρκινγκ στο χώρο και να αφήσουμε το αυτοκίνητο, μέχρι να πάμε στην βάρκα. Και μετά την βάρκα στο Tortuguero μας περίμενε άλλους για να μας μεταφέρει μέχρι το ξενοδοχείο. Πραγματικά είναι εντυπωσιακό το να νιώθεις άνετα και σίγουρος ότι όλα τα κάνεις σωστά.

Με το αυτοκίνητο μέχρι να φτάσουμε στην Pavona είδαμε πάρα πολύ ωραία τοπία. Όχι κατοικημένες περιοχές τόσο πολύ, όσο δάση, φαράγγια και πράσινο. Δυστυχώς δεν ήταν εύκολο καθόλου να σταματήσουμε για φωτογράφιση. Και θα το κάναμε γιατί θέλαμε να ξοδέψουμε λίγο το χρόνο μας, γιατί όπως είπα δεν περιμέναμε να προλάβουμε τη βάρκα στις 13:00 το μεσημέρι. Τέλος πάντων είχε και λίγο κίνηση, αλλά όλα πήγαν καλά. Από το Πορθμείο του ποταμιού μέχρι το Tortuguero η βαρκάδα κράτησε μία ώρα και ήταν ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ. Μπορώ να πω από τις καλύτερες που έχω ζήσει. Δεν λέω ότι ήτανε και πολύ φθηνή αλλά όχι και ακριβή, περίπου 10 δολάρια το άτομο, όσο και η κάθε βραδιά για το πάρκινγκ του αυτοκινήτου.

Μαζί μας δεν πήραμε την μεγάλη βαλίτσα, γιατί δεν θα χρειαζόμασταν όλο αυτό τον όγκο να τον κουβαλάμε. Όπως είπα πριν, μας περίμενε όταν φτάσαμε με τη βάρκα στο χωριό ένας Γερμανός, ο οποίος μας οδήγησε στο ξενοδοχείο. Δεν το έκανε για την ψυχή της μάνας του, αλλά γιατί ήθελε να μας πουλήσει κάποιες δραστηριότητες εδώ στο χωριό. Και εμείς πραγματικά αγοράσαμε μόνο για την επομένη το πρωί μία βόλτα με κανό. Είναι 25 δολάρια το άτομο. Για να μπορέσουμε όμως να την κάνουμε έπρεπε να κάνουμε εγγραφή σε κάποια ιστοσελίδα τοπική και να πληρώσουμε 17 δολάρια για τον κάθε ένα μέσω internet. Ουσιαστικά πληρώνεις για να μπεις στο Πάρκο. Αυτό γίνεται κάθε φορά που μπαίνεις σε πάρκο στην Κόστα Ρίκα. Για να μπορέσουμε να έχουμε τη δυνατότητα μετακίνησης έξω από το χωριό μέσα στο πάρκο δεν ήταν απαραίτητο, αν και έτσι μου είπε ο Γερμανός.

Αξίζει κάποιος να δει πως είναι διαμορφωμένη η περιοχή του Tortuguero. Δεν είναι εύκολη η περιγραφή και γι’ αυτό πρέπει να δει κάποιος τον χάρτη:

Στον προηγούμενο χάρτη φαίνεται αριστερά το σημείο εκκίνησης με τη βάρκα. Η λεπτή μαύρη γραμμή δείχνει την πορεία της βάρκας στο ποτάμι, αρχικά σε ένα μικρό ποτάμι το Suerte και μετά σε ένα μεγαλύτερο, το οποίο ουσιαστικά δεν είναι ποτάμι αλλά ένα κανάλι που έρχεται από το βορρά, κοντά στη θάλασσα. Φαίνονται οι δυο λωρίδες γης ανάμεσα στα νερά και στον Ατλαντικό. Εμείς μένουμε κοντά στο σημείο δεξιά που σταμάτησε η βάρκα. Για τα ξενοδοχεία που είναι λίγο μακρύτερα από το χωριό, υπάρχουν βάρκες για τη μεταφορά των πελατών.

Στο ξενοδοχείο φτάσαμε περίπου στις 14:30. Μέχρι να τακτοποιήσουμε και τα διαδικαστικά με τον Γερμανό για την βόλτα πέρασε η ώρα και στις τρεις ξεκινήσαμε βόλτα με την Ντίνα. Δεν είχαμε κάτι άλλο να κάνουμε και ξεκινήσαμε τη βόλτα από την παραλία και από τα δυνατά κύματα που έρχονταν από τον Ατλαντικό. Αφού βέβαια μας είχαν ενημερώσει ότι δεν επιτρέπεται το κολύμπι. Κανένα πρόβλημα, αφού δεν έχει να δούμε κοράλλια, δεν έχουμε ανάγκη και να κολυμπήσουμε. Μόνο που κρατάμε τζάμπα τις μάσκες και τα μαγιό.

Μετά πήγαμε προς το χωριό και μπήκαμε σε ένα μουσείο θαλάσσιας χελώνας, όπου είδαμε κάποια οστά από χελώνες. Ενημερωθήκαμε λίγο γι’ αυτές από έναν Αυστραλό και μετά στο χωριό κάναμε μερικές βόλτες. Έχει κάποια μαγαζιά για φαγητό ή ποτό, αλλά δεν έχουν καμία πολυτέλεια. Και πιστεύω ότι εμείς είμαστε τύποι που θα φοβόμασταν να φάμε σε μερικά από αυτά.

Αυτό είναι για τα αποτσίγαρα:

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 14
• 15
• 16
• 17
• 18
• …

  Go to chapter

  Go
• 24

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 16 of 24

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[go2dbeach]

Ώπα, εδώ είμαστε! Πρώτα like, μετά διαβάζω

 

[vasiliss]

Οκ, παίρνω θέση κι εγώ και περιμένω.
Πότε έγινε αυτό το ταξίδι;

 

[travelbreak]

Οκ, παίρνω θέση κι εγώ και περιμένω.
Πότε έγινε αυτό το ταξίδι;

6 με 28 Μαΐου 2022. Φρέσκο.

 

[go2dbeach]

Ελπίζω να συνεχίσεις σύντομα, είμαστε και άρρωστοι με την περιοχή μερικοί

 

[travelbreak]

Ελπίζω να συνεχίσεις σύντομα, είμαστε και άρρωστοι με την περιοχή μερικοί

Γενικά το ξέρετε ότι είμαι γρήγορος στην εξέλιξη κάθε ιστορίας μου. Πιστεύω ότι μέχρι το τέλος του μήνα θα έχω τελειώσει όλη την ιστορία. Μετά έχουμε και τις μάχες με τις τσούχτρες, συγνώμη τα θαλάσσια μπάνια ήθελα να πω.

 

[travelbreak]

Colon, Portobello και το Κανάλι

Το ταξίδι σχεδιάστηκε για κυκλοφορία με νοικιασμένο αυτοκίνητο και δυο οδηγούς. Όμως πλέον ήμουν μόνος. Έτσι το πήραμε απόφαση πως όπου ζοριζόμουν δε θα κυνηγούσαμε τον κάθε προορισμό του προγράμματός μου με το στανιό. Ό, τι προλάβουμε. Το καλό ήταν πως λόγω του τζετ λαγκ ξυπνούσαμε νωρίς και η μέρα ξεκινούσε λίγο μετά το ξημέρωμα.
Πρώτη μέρα λοιπόν. Στις 6:30, ίσως και λίγο νωρίτερα, πήραμε το αυτοκίνητο από το κλειστό παρκινγκ του ξενοδοχείου μας και ξεκινήσαμε το πρόγραμμα, όπως το είχαμε διαμορφώσει.

Εκείνο το πρωί δεν κάναμε ιδιαίτερες αλλαγές και ξεκινήσαμε για να πάμε να δούμε το κανάλι του Παναμά στο πιο κοντινό σημείο, το οποίο είναι πολύ κοντά στην πρωτεύουσα και ονομάζεται Miraflores. Φτάσαμε στις 06:45, αλλά μας έδιωξαν για λόγους ασφαλείας και μας ενημέρωσαν ότι ανοίγει στις 8:00 το πρωί. Δεν μας άφησαν ούτε μία φωτογραφία να βγάλουμε. Γενικά στον Παναμά έχει πολύ ασφάλεια και ελέγχους.

Αφού λοιπόν φύγαμε από εκεί, πήγαμε στο επόμενο σημείο για να δούμε το κανάλι, το Πέδρο Μιγκέλ, αλλά και εκεί μας έδιωξαν, γιατί μας είπαν ότι το μέρος αυτό δεν είναι καθόλου για τουρίστες.

Γι αυτό λοιπόν συνεχίσαμε προς την πλευρά του Ατλαντικού να πάμε στην πόλη Κολόν. Ο δρόμος είχε αρκετή κίνηση. Ίσως έφταιγε που ήταν Σάββατο και ο κόσμος έβγαινε για το ΣΚ. Όταν φτάσαμε εκεί είδαμε μία κατάσταση τραγική. Δεν περιμέναμε να δούμε μία τέτοια πόλη και μάλιστα στον Παναμά. Είχα διαβάσει στο Lonely Planet, ότι έχει πλέον παρακμάσει, αλλά τόσο πολύ! Σε μερικά σημεία νόμιζες ότι ήσουν σε βομβαρδισμένη περιοχή. Είχε πάρα πολλά μεγάλα και ωραία κτίρια εγκαταλειμμένα και στη φθορά του χρόνου αλλά και από ανθρώπους. Εγώ ήθελα να σταματήσουμε για καμιά φωτογραφία, αλλά η Ντίνα φοβόταν γιατί πίστευε ότι είναι επικίνδυνα.

Αφού περάσαμε διάφορα στενά, στην ίδια κατάσταση σχεδόν παντού, είδαμε ένα κεντρικό δρόμο ο οποίος προφανώς πριν από 100 τόσα χρόνια θα ήταν στις δόξες του. Γενικά έβλεπες παλιά όμορφα κτίρια αλλά ήταν μισογκρεμισμένα. Επίσης έβλεπες φτωχούς ανθρώπους να πηγαίνουν από δω και από κει ή να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού τους. Τελικά κάναμε δύο στάσεις για να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες. Μάλιστα στη μία από αυτές μας ακολουθούσε συνέχεια ένα περιπολικό μέχρι που γυρίσαμε στο αυτοκίνητό μας για να το πάρουμε και να φύγουμε.

Η μια στάση ήταν κοντά στη θάλασσα αλλά δεν άξιζε και κάτι ιδιαίτερο, ενώ η άλλη ήταν στον κεντρικό δρόμο που προανέφερα για να βγάλουμε φωτογραφία μία εκκλησία και μερικά άλλα κτήρια. Εκ των υστέρων διάβασα ότι θεωρείται μία πολύ επικίνδυνη πόλη. Έτσι καλά κάναμε και φύγαμε.

Μετά προσπαθήσαμε να πάμε στη ζώνη Duty Free που προτείνει το Lonely Planet, αλλά καταλάβαμε ότι μάλλον πρόκειται για περιοχή που πάνε έμποροι. Έτσι δεν πήγαμε αλλά αποφασίσαμε να βάλουμε στο GPS την πόλη Πορτομπέλο, που βρίσκεται σε απόσταση μιας ώρας από την Κολόν. Ο δρόμος ήταν πολύ όμορφος, αν και λίγο στενός, αλλά ήταν συνέχεια κοντά στη θάλασσα. Μιλάμε βέβαια για τον Ατλαντικό ωκεανό και την Καραϊβική.

Λίγο πριν φτάσουμε στο χωριό Portobello σταματήσαμε να δούμε ένα φρούριο (Ruinas de Portobelo, Fuerte Santiago) λίγο εγκαταλειμμένο, αλλά είχε ωραία θέα προς τη θάλασσα και κάποια νησιά. Από κει έφευγαν βάρκες για να πάνε όποιοι ήθελαν να κολυμπήσουν σε άλλα σημεία. Εμείς το σκεφτήκαμε αλλά αποφασίσαμε να μην σπαταλήσουμε το χρόνο μας σε μπάνιο.

Προχωρήσαμε και στο χωριό Portobello, όπου και εκεί είχε άλλο φρούριο. Το χωριό μας άρεσε αρκετά γιατί είχε το κλασικό λατινοαμερικάνικο χρώμα. Μείναμε σχεδόν μία ώρα κάνοντας βόλτες, αλλά δεν καθίσαμε κάπου.

Μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής, από τον ίδιο δρόμο. Είχε λίγη κίνηση σε κάποιο σημείο αλλά δεν ήταν κάτι τρομερό. Από την πόλη Κολόν προς την πόλη Παναμά μπαίνεις στον Εθνικό δρόμο και πληρώνεις διόδια 2,30 δολάρια. Στα διόδια δε σταματάμε, αλλά μας χρεώνει το αυτοκίνητο και τα κρατά η εταιρία ενοικίασης.

Εμείς βγήκαμε πολύ νωρίς από την εθνική οδό για να πάμε πάλι στο κανάλι και το σημείο Miraflores Locks. Με εισιτήριο 10 δολαρίων το άτομο μπήκαμε και είδαμε ένα τεράστιο πλοίο να περνά από τις δεξαμενές που γέμιζαν και άδειαζαν νερό. Πήγαμε στην καλύτερη στιγμή, χωρίς να περιμένουμε, αλλά και χωρίς να χάσουμε τίποτα. Στο σημείο εκείνο το πλοίο κατέβαινε από την τελευταία λίμνη 2-3 δεξαμενές για να μπει στον Ειρηνικό ωκεανό. Πολύς κόσμος, όπως κι εμείς, είχε ανέβει σε μία μεγάλη εξέδρα αρκετά ψηλά για να βλέπει και ένας υπάλληλος ανέλυε το τι γινόταν.

Σε όλη αυτή τη διαδικασία του περάσματος του πλοίου το ωραίο ήταν ότι υπήρχαν άλλα δύο κανάλια πίσω από αυτό που βλέπαμε εμείς μπροστά μας. Ήταν και σε μεγαλύτερο υψόμετρο και βλέπαμε άλλα δυο πλοία να περνούν και αυτά προς την ίδια κατεύθυνση, δηλαδή τον Ειρηνικό ωκεανό.

Έτσι ολοκληρώσαμε την πρώτη μέρα στην ύπαιθρο του Παναμά. Όμως δεν ήταν να μείνουμε στο ξενοδοχείο γιατί είχε ακόμα φως και κατεβήκαμε στον παραλιακό δρόμο, την malecon, που είναι πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας, για βόλτα.

 

[evaT]

Εσύ και γω μόνο με το που επιστρέφουμε πιάνουμε πληκτρολόγιο
Πολύ ωραίο ταξίδι αδημονούμε για τα παρακάτω!

 

[Delmem38110]

τι χρόνους εξόδου εισόδου έχει τώρα το αεροδρόμιο στον Παναμά. για να βγεις δηλαδή και να ξαναμπείς.

 

[travelbreak]

τι χρόνους εξόδου εισόδου έχει τώρα το αεροδρόμιο στον Παναμά. για να βγεις δηλαδή και να ξαναμπείς.

Δεν είχαμε ιδιαίτερες καθυστερήσεις στον Παναμά. Οι υπάλληλοι ήταν γρήγοροι.
Άλλωστε πιστεύω ότι εξαρτάται από την κίνηση του αεροδρομίου εκείνη την ώρα που φτάνεις. Εμείς ας πούμε φάγαμε μεγάλη καθυστέρηση στο Σαν Χοσέ, αφού βγήκαμε τελευταίοι από το αεροπλάνο.

 

[Delmem38110]

Δεν είχαμε ιδιαίτερες καθυστερήσεις στον Παναμά. Οι υπάλληλοι ήταν γρήγοροι.
Άλλωστε πιστεύω ότι εξαρτάται από την κίνηση του αεροδρομίου εκείνη την ώρα που φτάνεις. Εμείς ας πούμε φάγαμε μεγάλη καθυστέρηση στο Σαν Χοσέ, αφού βγήκαμε τελευταίοι από το αεροπλάνο.

θα με ενδιέφερε πιο συγκεκριμένα αν θυμάσαι φυσικά. πόσα λεπτά αναμονή στο να βγείτε και πόσα λεπτά στο να μπείτε. ευχαριστώ.

 

[travelbreak]

θα με ενδιέφερε πιο συγκεκριμένα αν θυμάσαι φυσικά. πόσα λεπτά αναμονή στο να βγείτε και πόσα λεπτά στο να μπείτε. ευχαριστώ.

Σίγουρα δε θυμάμαι με ακρίβεια. Όμως ήταν πολύ κοντά στη μισή ώρα γιατί στην Κόστα Ρίκα που ήταν μια ώρα το θυμάμαι πολύ καλά. Αλλά και πάλι σου λέω: αν πέσεις σε μεγάλη ουρά θα αργήσεις. Αν όχι, σε 15 λεπτά θα τελειώσεις. Βάλε και άλλα 5 λεπτά για τη βαλίτσα.
Στην αναχώρηση πιστεύω είναι πιο σύντομα.