LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.684
- Likes
- 9.028
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Επόμενη στάση Galle..
Galle, η όπως ονομαζόταν στην αρχαιότητα, Gimhathitha,( που σημαίνει λιμάνι κοντά στο ποτάμι) μια μεγάλη πόλη του νότου, ένα στολίδι αρχιτεκτονικής , ιστορίας, παράδοσης που δικαίως η Unesco το έχει κατατάξει στις λίστες της.. Μια θεωρία του συγχρόνου ονόματος της έχει να κάνει με την ολλανδική λέξη gallus που σημαίνει κόκορας το πτηνό που γίνεται επισης το σύμβολο της πόλης..
Μια πόλη φυσικό λιμάνι της Ασία που κατακτηθηκε από τους Πορτογάλους το 15 02 αλλα οχυρώθηκε από τους μετέπειτα κατακτητές Ολλανδούς από ένα πανέμορφο φρούριο και που απογειώθηκε σε φήμη, χρήμα, εμπόριο το 18 όντας κάτω από το Ολλανδικό ζυγό. Το φρούριο είναι το μεγαλύτερο που κτίστηκε ποτέ από κατακτητή..
Έξω από το φρούριο απλώνεται η νέα σύγχρονη πόλη ασιατικού τύπου
σε κτίσματα, καταστήματα, τρόπο ζωής, χρώματος και βοής σε αντίθεση με τη πόλη εντος των τειχών που αποτελείται από πανέμορφα από κάθε αρχιτεκτονικής άποψης κτήρια, ξενοδοχεία, εστιατόρια καταστήματα, βίλες πολλά εξ αυτών ξένων ιδιοκτησιών..
Πριν τη αφιξη των Πορτογάλων το 1502 με τον Lourenco de Almeida, άλλοι λαοί έκαναν χρήση του λιμανιού αυτού και όχι πάντα με τις πιο δημοκρατικές συμφωνίες μιας και ο δρόμος των μπαχαρικών, της κανέλας του ελεφαντοστού και ότι χρήσιμο και εξαγώγιμο προσέφερε η Ασία περνούσε από εδώ.. Έτσι Πέρσες, Άραβες, Έλληνες Ρωμαίοι, Μαλαισιανοι, Ινδοί και Κινέζοι έκαναν τις επιχειρήσεις τους μέσω αυτού του λιμανιού. O de Almedia δεν είχε στις βλέψεις του τη πόλη αλλά μια καταιγίδα ανάγκασε το στόλο του που είχε βάλει πλώρη για Μαλβίδες να βρει καταφύγιο εδώ. Δεν κράτησαν παρά ένα αιώνα οι τα κλειδιά της πόλης οι Πορτογάλοι και αναγκάστηκαν να τα παραδώσουν νικημένοι στους Ολλανδούς το 1640 οι οποίοι άρχισαν αμέσως τα έργα με το διαμάντι των κτισμάτων το φρούριο με τους 3 προμαχώνες Sun, Moon ,Star, από γρανίτη και κοράλλια το 1663 . Ούτε όμως και αυτοί μπόρεσαν να κρατήσουν για πολύ και με τη σειρά τους υπέκυψαν στην υπεροχή των Βρετανών, που είχαν πάρει τα πάνω τους το 1796 οι οποίοι διατήρησαν το φρούριο σε άριστη κατάσταση και το χρησιμοποίησαν ως διοικητικό κέντρο της περιοχής..
Μένουμε με το στόμα ανοικτό με το που κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο, αντικρίζοντας το φρούριο..
Περνάμε τη πύλη και μπαίνουμε στη ιστορία.
. Πανέμορφα σπίτια, εκκλησιές, μουσεία, καφετερίες, ξενοδοχεία, μαγαζιά με εκείνο το εντυπωσιακά περίτεχνα ανακατεμένο δυτικό-ασιατικό στυλ, με χρώματα και ζωγραφιές …. Δεν χορταίνουμε να περπατάμε και να αναζητούμε.
Κάθε γωνια, κάθε στενό και μια ανακάλυψη. λίγες φορές έχουμε ενθουσιαστεί από την αρχη τόσο και όλοι μαζί φωναχτά εκφράζομαι τα συναισθήματα μας. Μια ζωντάνια βγαίνει μέσα από το παρελθόν πισω από κάθε παράθυρο, μέσα από κάθε αυλή και ο πολύς κόσμος που τριγυρνά το νιώθει το αισθάνεται το γεύεται κάθε στιγμή .. Δεν πήραμε είδηση για πότε μαύρισε ο ουρανός παρα μόνο νιώσαμε τη βροχή στα πρόσωπα μας..οχι στάλες έτσι απλά για να δροσίσει η μέρα μας που ήταν καυτή, οχι μπόρα που λες οκ κάνω υπομονή μπόρα είναι θα περάσει, αλλά καταιγίδα… .καταιγίδα και που να κρυφτεις? πως? Και ενώ αιφνιδιασμένοι ψάχναμε καμιά εσοχή, κανένα μαγαζί να μπούμε, η πόρτα ενός σπιτιού ανοίγει μια κυρία μας προσκαλεί και μας βάζει στο σαλόνι της μέχρι να περάσει η καταιγίδα… Ευχαριστήσαμε τη καλή κυρία, η οποία συνέχισε τις ασχολίες στο σπίτι χωρίς να μας επιβλέπει λες και είμαστε του σπιτιού η συγγενείς , ζητώντας συγγνώμη μιας και το σπίτι τοχαμε κάνει λούτσα από τα νερά που έτρεχαν από πάνω μας..Περιμέναμε ώσπου να περάσει η καταιγίδα κοιτώντας έξω από τα παράθυρα, το δρόμο που είχε μετατραπεί ποτάμι..
Galle, η όπως ονομαζόταν στην αρχαιότητα, Gimhathitha,( που σημαίνει λιμάνι κοντά στο ποτάμι) μια μεγάλη πόλη του νότου, ένα στολίδι αρχιτεκτονικής , ιστορίας, παράδοσης που δικαίως η Unesco το έχει κατατάξει στις λίστες της.. Μια θεωρία του συγχρόνου ονόματος της έχει να κάνει με την ολλανδική λέξη gallus που σημαίνει κόκορας το πτηνό που γίνεται επισης το σύμβολο της πόλης..
Μια πόλη φυσικό λιμάνι της Ασία που κατακτηθηκε από τους Πορτογάλους το 15 02 αλλα οχυρώθηκε από τους μετέπειτα κατακτητές Ολλανδούς από ένα πανέμορφο φρούριο και που απογειώθηκε σε φήμη, χρήμα, εμπόριο το 18 όντας κάτω από το Ολλανδικό ζυγό. Το φρούριο είναι το μεγαλύτερο που κτίστηκε ποτέ από κατακτητή..
Πριν τη αφιξη των Πορτογάλων το 1502 με τον Lourenco de Almeida, άλλοι λαοί έκαναν χρήση του λιμανιού αυτού και όχι πάντα με τις πιο δημοκρατικές συμφωνίες μιας και ο δρόμος των μπαχαρικών, της κανέλας του ελεφαντοστού και ότι χρήσιμο και εξαγώγιμο προσέφερε η Ασία περνούσε από εδώ.. Έτσι Πέρσες, Άραβες, Έλληνες Ρωμαίοι, Μαλαισιανοι, Ινδοί και Κινέζοι έκαναν τις επιχειρήσεις τους μέσω αυτού του λιμανιού. O de Almedia δεν είχε στις βλέψεις του τη πόλη αλλά μια καταιγίδα ανάγκασε το στόλο του που είχε βάλει πλώρη για Μαλβίδες να βρει καταφύγιο εδώ. Δεν κράτησαν παρά ένα αιώνα οι τα κλειδιά της πόλης οι Πορτογάλοι και αναγκάστηκαν να τα παραδώσουν νικημένοι στους Ολλανδούς το 1640 οι οποίοι άρχισαν αμέσως τα έργα με το διαμάντι των κτισμάτων το φρούριο με τους 3 προμαχώνες Sun, Moon ,Star, από γρανίτη και κοράλλια το 1663 . Ούτε όμως και αυτοί μπόρεσαν να κρατήσουν για πολύ και με τη σειρά τους υπέκυψαν στην υπεροχή των Βρετανών, που είχαν πάρει τα πάνω τους το 1796 οι οποίοι διατήρησαν το φρούριο σε άριστη κατάσταση και το χρησιμοποίησαν ως διοικητικό κέντρο της περιοχής..
Μένουμε με το στόμα ανοικτό με το που κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο, αντικρίζοντας το φρούριο..
Περνάμε τη πύλη και μπαίνουμε στη ιστορία.
Last edited by a moderator:
Όπως και να 'χει, περιμένω τη συνέχεια. Με ενδιαφέρει η πολύ ιστορία από εσένα, για Σρι Λάνκα.
