LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.684
- Likes
- 9.028
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Σκέφτομαι πως για να γνωρίσεις ετουτη εδώ τη πόλη καλά πρέπει να ζεις εδώ μέσα και από το πρωι εως το βράδυ να τη περπατάς. Κριμα που εμείς δεν σκεφτήκαμε να βρούμε ξενοδοχείο εδώ αλλά στη παραδίπλα παραθαλάσσια πόλη τη Hikadua και είδη καταστρώνω σχέδιο το πώς θα επιστρέφω εδώ όλες τις μέρες που θα μείνω στη Hikadua..
Μούσκεμα επιστρέψαμε στο παρκιν που μας περίμενε ο Ροχαμα με το αυτοκίνητο
αλλάξαμε ρούχα και βουρ για τον επόμενη επίσκεψη safari boat που ξεκινά από τις εκβολές του ποταμού Μadu. Το σαφάρι μποουτ σου δίνει τη δυνατότητα να επισκεφτείς τα μικρά διάσπαρτα νησάκια που στο κάθε ένα από αυτά καλλιεργείται καφέ η τσάι η κανέλα και που φυσικά οι υπάρχει πάντα ο χώρος για τη σχετική επίδειξη της συλλογής και τη πώλησης βεβαίως βεβαίως Επιβιβαζόμαστε στη βάρκα και βάζουμε πλώρη στο πρώτο από τα νησάκια.
Εμείς που είχαμε δει αλλού φυτείες τσαγιού και καφέ δεν συγκινηθήκαμε ιδιαίτερα για αυτή τη ατραξιόν και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής παιξανε τα νεύρα μας από το στήσιμο της όλης υπόθεσης, αλλά η συγκομιδή της κανέλλας που και αυτή μάλλον ήταν στημένη και σκηνοθετημένη , το βλέπαμε πρώτη φορά οπότε μας ήλθε πιο ευκολοχώνευτη.. Ξανά στη βάρκα διασχίζοντας τα θολά νερά του Madu για ένα άλλο νησί το Balapitya Maadwa που βρίσκεται πιο βαθιά. Δεν υπάρχει κανένα τουριστικό ενδιαφέρον σε αυτό το νησί πέρα από ένα παλιό βουδιστικό ναό, αλλά για εμένα και τη οργάνωση είναι σημαντικό και σημαδιακό. Το τσουνάμι του 2004 που έφτασε και σε αυτή τη γωνιά της χώρας και με ορμή το κύμα έφτασε μέσα από το ποτάμι έφτασε στο μικρό νησι,παρασέρνοντας ζώα, ανθρώπους και κτήρια.. Το σχολειό ήταν ένα από τα κτήρια που ισοπεδώθηκε και εκείνη την εποχή όπως θυμάστε πολλές οργανώσεις και πολλά κράτη ανέπτυξαν δραστηριότητες ανοικοδόμησης, υποστήριξης , ιατρικής παροχής για την ανακούφιση των πληγέντων. Οι ΓΤΚ ήταν μια από τις οργανώσεις που το μακρινό εκείνο 2004 και φυσικά εκτός κρίσης,( ποιος φαντάζονταν τι θα μας επιφύλασσε η μοίρα ) βρέθηκε εδώ αναλαμβάνοντας την αποκατάσταση του σχολείου σε συνεργασία με το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών ΥΠΕΞ το οποίο λέει θα εξοφλούσε το ποσόν συμμετοχής του άπαξ και το εργο παραδίδονταν στις αρχές της Σριλανκα. Το έργο παραδόθηκε το 2008 , δεκάδες αποδείξεις και τιμολόγια, δεκάδες συναντήσεις με τους εκαστοτε υπουργούς γραμματείς και φαρισαίους , ποτέ δεν μας παραδόθηκε ούτε ούτε ένα ευρώ.. Τα μόνα ευρώ που ξόδεψε το υπουργείο είναι μάλλον τα έξοδα του απεσταλμένου για να κόψει τη κορδέλα του κτηρίου και να σκάσει το χαμόγελο στις κάμερες.. μετά μην τον είδατε τον Παναγή..κατά τα άλλα έχουν χρηματοδοτήσει οργανώσεις, έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι η συγγενείς τους, οργανώσεις για να τσεπώνουν ΕΣΠΑ, Ευρωπαϊκά κονδύλια ανάπτυξης για χώρες τρίτου κόσμου, στις μέρες μας το πολύ ζεστό χρήμα για το μεταναστευτικό και μετά οι ίδιοι και όμοιοι τους στήνουν στο σταυρό οργανώσεις που δεν τους βολεύουν, αμαυρώνοντας και οργανώσεις που δεν παίζουν τέτοιου είδους παιχνίδια..Είπαμε δεν όλα ρόδινα η χρυσά στη σφαίρα των ΜΚΟ αλλα αυτή είναι άλλη συζήτηση… Μιλώντας λοιπόν με τα κεντρικά για το ταξίδι μου με ρώτησαν αν με βγάλει ο δρόμο προς τα εκεί και μπορώ να επισκεφτώ τα σχολεία ( 3 σχολεία αποκαταστήσαμε) να βγάλω φωτογραφίες να τις στείλουμε στο υπουργείο ως μια άλλη απόδειξη της περάτωσης του έργου και μιας υπενθύμισης οφειλής τους..Ναι σιγά μην ιδρώσει η μούρη τους..
Έτσι ο Ροχάμα που τον ειχα ενημερώσει σχετικά μου απάντησε πως 2 από τις 3 περιοχές ήταν μέσα στα όρια περιήγησης μας και νασου βρέθηκα να πλέω προς το νησί. Κατάλαβα γιατί ο προϋπολογισμός του έργου ήταν μεγάλος αφού όλα τα υλικά έπρεπε να μεταφερθούν με βάρκες και πλοιάρια.. Παρέα με τη Όλγα και το Ροχάμα διασχίζουμε ένα κατάφυτο στενό δρόμο που οδηγεί από τη μικρή αποβάθρα που έδεσε η βάρκα σε μια αλάνα .
Παιδιά παίζουν κρίκετ στο προαυλιο και στη ανατολική πλευρά στέκεται το νέο σχολειό που όμως είναι κλειστό .., Σάββατο απόγευμα γαρ.. Προχωράμε.. Στη μια πλευρά του τοίχου η επιγραφή με την ελληνική σημαία και το σήμα της οργάνωσης υπενθυμίζουν πως αυτό το έργο δωρεά του Ελληνικού λαού προς τον λαό της Σριλανκα..
Χιλιάδες συναισθήματα χαράς , ικανοποίησης υπερηφάνειας μας συν επήραν… Ξάφνου ένα χέρι αδύνατο αλλά με δύναμη αρπάζει το δικό μου σε ένα δυνατό χαιρετισμό.. Είναι ο υπεύθυνος του σχολείου που είχε ειδοποιηθεί από τα παιδιά που με τη σειρά τους είχαν ενημερωθεί από τον Ροχαμα ποιοι είμαστε και τι θέλουμε στη αυλή του σχολείου τους. Οι πόρτες του σχολείου άνοιξαν διάπλατα και εμείς περιπλανηθήκαμε στις αίθουσες συνοδευόμενοι από πολλά παιδιά με χαμογελα και πολλη περιεργεια.
Μούσκεμα επιστρέψαμε στο παρκιν που μας περίμενε ο Ροχαμα με το αυτοκίνητο
Εμείς που είχαμε δει αλλού φυτείες τσαγιού και καφέ δεν συγκινηθήκαμε ιδιαίτερα για αυτή τη ατραξιόν και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής παιξανε τα νεύρα μας από το στήσιμο της όλης υπόθεσης, αλλά η συγκομιδή της κανέλλας που και αυτή μάλλον ήταν στημένη και σκηνοθετημένη , το βλέπαμε πρώτη φορά οπότε μας ήλθε πιο ευκολοχώνευτη.. Ξανά στη βάρκα διασχίζοντας τα θολά νερά του Madu για ένα άλλο νησί το Balapitya Maadwa που βρίσκεται πιο βαθιά. Δεν υπάρχει κανένα τουριστικό ενδιαφέρον σε αυτό το νησί πέρα από ένα παλιό βουδιστικό ναό, αλλά για εμένα και τη οργάνωση είναι σημαντικό και σημαδιακό. Το τσουνάμι του 2004 που έφτασε και σε αυτή τη γωνιά της χώρας και με ορμή το κύμα έφτασε μέσα από το ποτάμι έφτασε στο μικρό νησι,παρασέρνοντας ζώα, ανθρώπους και κτήρια.. Το σχολειό ήταν ένα από τα κτήρια που ισοπεδώθηκε και εκείνη την εποχή όπως θυμάστε πολλές οργανώσεις και πολλά κράτη ανέπτυξαν δραστηριότητες ανοικοδόμησης, υποστήριξης , ιατρικής παροχής για την ανακούφιση των πληγέντων. Οι ΓΤΚ ήταν μια από τις οργανώσεις που το μακρινό εκείνο 2004 και φυσικά εκτός κρίσης,( ποιος φαντάζονταν τι θα μας επιφύλασσε η μοίρα ) βρέθηκε εδώ αναλαμβάνοντας την αποκατάσταση του σχολείου σε συνεργασία με το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών ΥΠΕΞ το οποίο λέει θα εξοφλούσε το ποσόν συμμετοχής του άπαξ και το εργο παραδίδονταν στις αρχές της Σριλανκα. Το έργο παραδόθηκε το 2008 , δεκάδες αποδείξεις και τιμολόγια, δεκάδες συναντήσεις με τους εκαστοτε υπουργούς γραμματείς και φαρισαίους , ποτέ δεν μας παραδόθηκε ούτε ούτε ένα ευρώ.. Τα μόνα ευρώ που ξόδεψε το υπουργείο είναι μάλλον τα έξοδα του απεσταλμένου για να κόψει τη κορδέλα του κτηρίου και να σκάσει το χαμόγελο στις κάμερες.. μετά μην τον είδατε τον Παναγή..κατά τα άλλα έχουν χρηματοδοτήσει οργανώσεις, έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι η συγγενείς τους, οργανώσεις για να τσεπώνουν ΕΣΠΑ, Ευρωπαϊκά κονδύλια ανάπτυξης για χώρες τρίτου κόσμου, στις μέρες μας το πολύ ζεστό χρήμα για το μεταναστευτικό και μετά οι ίδιοι και όμοιοι τους στήνουν στο σταυρό οργανώσεις που δεν τους βολεύουν, αμαυρώνοντας και οργανώσεις που δεν παίζουν τέτοιου είδους παιχνίδια..Είπαμε δεν όλα ρόδινα η χρυσά στη σφαίρα των ΜΚΟ αλλα αυτή είναι άλλη συζήτηση… Μιλώντας λοιπόν με τα κεντρικά για το ταξίδι μου με ρώτησαν αν με βγάλει ο δρόμο προς τα εκεί και μπορώ να επισκεφτώ τα σχολεία ( 3 σχολεία αποκαταστήσαμε) να βγάλω φωτογραφίες να τις στείλουμε στο υπουργείο ως μια άλλη απόδειξη της περάτωσης του έργου και μιας υπενθύμισης οφειλής τους..Ναι σιγά μην ιδρώσει η μούρη τους..
Έτσι ο Ροχάμα που τον ειχα ενημερώσει σχετικά μου απάντησε πως 2 από τις 3 περιοχές ήταν μέσα στα όρια περιήγησης μας και νασου βρέθηκα να πλέω προς το νησί. Κατάλαβα γιατί ο προϋπολογισμός του έργου ήταν μεγάλος αφού όλα τα υλικά έπρεπε να μεταφερθούν με βάρκες και πλοιάρια.. Παρέα με τη Όλγα και το Ροχάμα διασχίζουμε ένα κατάφυτο στενό δρόμο που οδηγεί από τη μικρή αποβάθρα που έδεσε η βάρκα σε μια αλάνα .
Last edited by a moderator:
Όπως και να 'χει, περιμένω τη συνέχεια. Με ενδιαφέρει η πολύ ιστορία από εσένα, για Σρι Λάνκα.
