dmdoc
Member
- Μηνύματα
- 1.413
- Likes
- 899
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο]Το Anadolu Medeniyetleri Muzesi,είναι το πρώτο μουσείο που το 1997 ψηφίστηκε ως «Ευρωπαικό μουσείο της χρονιάς».Εδράζεται στους πρόποδες του κάστρου στα αναπαλαιωμένα κτίρια του Kursunlu Han και των αποθηκών της αγοράς του Μαχμούτ πασά.Η συλλογή είναι τεράστια με αναρίθμητα εκθέματα,ξεκινώντας από την εποχή των Χετταίων,και αναπαραστάσεις οικισμών που ανακαλύφθηκαν σε διάφορες περιοχές της χώρας.(περισσότερες πληροφορίες [URL="http://en.wikipedia.org/wiki/Museum_of_Anatolian_Civilizations"]Museum of Anatolian Civilizations - Wikipedia, the free encyclopedia[/URL
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο][U][B]Διάφορα σχόλια[/B][/U
Το επόμενο πρωί,ξυπνήσαμε έχοντας μια καλύτερη αίσθηση στα στομάχια μας(πόσο,μα πόσο γελασμένοι ήμασταν),και κατεβήκαμε με καλύτερη διάθεση για το καθιερωμένο τσάι που μας περίμενε ζεστό-ζεστό.Στο ρεζερβέ τραπεζάκι μας,είχε προστεθεί και ένα νέο μέλος,ο Gift.Θα ήταν κουραστικό να ξαναπώ ότι τα 10 λεπτά πρωινό,κατέληξαν για άλλη μια φορά,να διαρκέσουν πάνω από 1-2 ώρες.Αλλά η παρέα ήταν τόσο ευχάριστη,η ανταλλαγή πληροφοριών τόσο επικοδομητική που δεν συγκρινόταν με οποιοδήποτε αξιοθέατο.Εξάλλου αυτή θα ήταν και η τελευταία μας ημέρα στην πόλη,οπότε και αποφασίσαμε να κινηθούμε με πολύ χαλαρούς ρυθμούς.Δεν υπολογίζαμε όμως,και ΤΟΣΟ χαλαρούς,γιατί με το checkout,το κυνήγι τον Ιβοριανών για μια βουζέλα,τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες,την ανταλλαγή mail,διευθύνσεων κλπ,φτάσαμε το μεσημέρι.Ξανασυναντηθήκαμε με το αμαξάκι μου μετά από ληθαργικές ημέρες ξεκούρασης στο υπόγειο γκαράζ.Το προγραμματάκι έλεγε mall για χάζεμα και φαγητό,γήπεδο,και καπάκι σερί ταξίδι επιστροφής.Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο…και θα το αποδεικνύαμε.Μοναδικό απρόσμενο εμπόδιο,η ομιλία του Ερντογάν στην πόλη για το επικείμενο δημοψήφισμα περί των μεταρρυθμίσεων.
Το Ankamall,είναι εύκολα προσβάσιμο ακόμα και για αδαείς τουρίστες,και είναι πραγματικά ΤΕΡΑΣΤΙΟ.Είναι το 2ο μεγαλύτερο στη χώρα,και αυτό ήταν το κριτήριο επιλογής του συγκεκριμένου.Εξωτερικά μοιάζει με 5-6 οικοδομικά μπλοκ πολυκατοικιών,αλλά μπαίνοντας μέσα έχεις να αντιμετωπίσεις μια ολόκληρη πόλη καταστημάτων,εστιατορίων,κινηματογράφων διαρυθμισμένων σε απόλυτη τάξη σε κάθε δαιδαλώδη όροφο.Οι εκπλήξεις στο όλο tour ήταν 2.Η πρώτη αφορούσε τον τρόπο πληρωμής ενός θαμώνα σε αλυσίδα φαστ φουντ.Παρεπιπτόντως πρέπει να ήταν ελάχιστοι αυτοί οι οποίοι πλήρωναν μετρητοίς,καθώς κάθε κατάστημα διέθετε ΑΠΕΙΡΟ αριθμό μηχανημάτων για πιστωτικές.Ο τύπος όμως έκανε την υπέρβαση και την ώρα της πληρωμής προέτεινε το κινητό του τηλέφωνο.Η Υπάλληλος ψυχραιμότατη(σε αντίθεση με τα βλαχάκια που είχαμε γουρλώσει τα μάτια)δέχτηκε την πληρωμή μέσω ενός “πιστολιού” barcode.Καλά είμαστε πολύ πίσω,είπα στον Amsterdam που έδειχνε να μην είχε συνειδητοποιήσει τι συνέβει.Η δεύτερη έκπληξη ήταν η Behiye,που μέσα σε όλο αυτό το χαμό,μας αναγνώρισε και έτρεξε προς το μέρος μας.Ήταν καταπληκτική….
Βγαίνοντας από το mall,βάλαμε με τον κολλητό ένα στοίχημα…πόσο εύκολα μπορούμε να χαθούμε με το αυτοκίνητο σε μια ξένη πόλη.Η μέρα ήταν ιδανική γιατί δεν υπήρχε μεγάλη κίνηση και αυτό θα διευκόλυνε τον σκοπό μας.Ξεκινήσαμε λοιπόν,και όπου βλέπαμε πινακίδα που σηματοδοτούσε κατεύθυνση που γνωρίζαμε,κινούμασταν αντίθετα.Το αποτέλεσμα ήταν,μετά από 1,5 ώρα περιπλάνησης να μην καταφέρουμε να χαθούμε.Η σήμανση είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ,σε βοηθάει πάρα πολύ,σε όποιο σημείο της πόλης και να είσαι.Οι δρόμοι μεγάλοι,ευρείς,ανισόπεδοι κόμβοι παντού,κάνουν την οδήγηση(χωρίς τους Τούρκους)πραγματική απόλαυση.Στον χρόνο που είχαμε είδαμε και άλλες συνοικίες της πόλεις και κάναμε και μια επανάληψη στα αξιοθέατά της.
Ήταν όμως ώρα για ματσάκι...
Το Ankamall,είναι εύκολα προσβάσιμο ακόμα και για αδαείς τουρίστες,και είναι πραγματικά ΤΕΡΑΣΤΙΟ.Είναι το 2ο μεγαλύτερο στη χώρα,και αυτό ήταν το κριτήριο επιλογής του συγκεκριμένου.Εξωτερικά μοιάζει με 5-6 οικοδομικά μπλοκ πολυκατοικιών,αλλά μπαίνοντας μέσα έχεις να αντιμετωπίσεις μια ολόκληρη πόλη καταστημάτων,εστιατορίων,κινηματογράφων διαρυθμισμένων σε απόλυτη τάξη σε κάθε δαιδαλώδη όροφο.Οι εκπλήξεις στο όλο tour ήταν 2.Η πρώτη αφορούσε τον τρόπο πληρωμής ενός θαμώνα σε αλυσίδα φαστ φουντ.Παρεπιπτόντως πρέπει να ήταν ελάχιστοι αυτοί οι οποίοι πλήρωναν μετρητοίς,καθώς κάθε κατάστημα διέθετε ΑΠΕΙΡΟ αριθμό μηχανημάτων για πιστωτικές.Ο τύπος όμως έκανε την υπέρβαση και την ώρα της πληρωμής προέτεινε το κινητό του τηλέφωνο.Η Υπάλληλος ψυχραιμότατη(σε αντίθεση με τα βλαχάκια που είχαμε γουρλώσει τα μάτια)δέχτηκε την πληρωμή μέσω ενός “πιστολιού” barcode.Καλά είμαστε πολύ πίσω,είπα στον Amsterdam που έδειχνε να μην είχε συνειδητοποιήσει τι συνέβει.Η δεύτερη έκπληξη ήταν η Behiye,που μέσα σε όλο αυτό το χαμό,μας αναγνώρισε και έτρεξε προς το μέρος μας.Ήταν καταπληκτική….
Βγαίνοντας από το mall,βάλαμε με τον κολλητό ένα στοίχημα…πόσο εύκολα μπορούμε να χαθούμε με το αυτοκίνητο σε μια ξένη πόλη.Η μέρα ήταν ιδανική γιατί δεν υπήρχε μεγάλη κίνηση και αυτό θα διευκόλυνε τον σκοπό μας.Ξεκινήσαμε λοιπόν,και όπου βλέπαμε πινακίδα που σηματοδοτούσε κατεύθυνση που γνωρίζαμε,κινούμασταν αντίθετα.Το αποτέλεσμα ήταν,μετά από 1,5 ώρα περιπλάνησης να μην καταφέρουμε να χαθούμε.Η σήμανση είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ,σε βοηθάει πάρα πολύ,σε όποιο σημείο της πόλης και να είσαι.Οι δρόμοι μεγάλοι,ευρείς,ανισόπεδοι κόμβοι παντού,κάνουν την οδήγηση(χωρίς τους Τούρκους)πραγματική απόλαυση.Στον χρόνο που είχαμε είδαμε και άλλες συνοικίες της πόλεις και κάναμε και μια επανάληψη στα αξιοθέατά της.
Ήταν όμως ώρα για ματσάκι...
