dmdoc
Member
- Μηνύματα
- 1.413
- Likes
- 899
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο]Το Anadolu Medeniyetleri Muzesi,είναι το πρώτο μουσείο που το 1997 ψηφίστηκε ως «Ευρωπαικό μουσείο της χρονιάς».Εδράζεται στους πρόποδες του κάστρου στα αναπαλαιωμένα κτίρια του Kursunlu Han και των αποθηκών της αγοράς του Μαχμούτ πασά.Η συλλογή είναι τεράστια με αναρίθμητα εκθέματα,ξεκινώντας από την εποχή των Χετταίων,και αναπαραστάσεις οικισμών που ανακαλύφθηκαν σε διάφορες περιοχές της χώρας.(περισσότερες πληροφορίες [URL="http://en.wikipedia.org/wiki/Museum_of_Anatolian_Civilizations"]Museum of Anatolian Civilizations - Wikipedia, the free encyclopedia[/URL
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο][U][B]Διάφορα σχόλια[/B][/U
Στον δρόμο της επιστροφής το μάτι του Amsterdam γυάλισε:”Γιατί να γυρίσουμε από τον ίδιο δρόμο;Δεν πάμε λίγο να χαθούμε;”.”Μα καλά τρελάθηκες;Που θα κυκλοφορήσουμε σε αυτά τα στενά;Έχει αρχίσει να σουρουπώνει και εδώ είναι χειρότερα και από την Τρούμπα!”
Σα να μην υπήρχα,έστριψε δεξιά στον πρώτο δρόμο και η φασαρία της κεντρικής λεωφόρου αμέσως κόπασε.Η παλιά πόλη της Άγκυρας,σε γυρίζει μονομιάς δεκαετίες πίσω,και το σούρουπο επέτεινε αυτή την αίσθηση.Στενά σοκάκια με παραδοσιακά μαγαζιά,σπίτια χαμηλά και παλιά,δρόμοι άλλοτε τσιμεντένιοι άλλοτε χωμάτινοι και ο κόσμος να κοιτά παράξενα τους ξένους εισβολείς.Σε αυτό το κομμάτι της πόλης,και να μην φορούσαμε βερμούδες,πάλι θα συγκεντρώναμε τα βλέμματα των ντόπιων.Οι γυναίκες ανύπαρκτες και οι άντρες απολάμβαναν το τσάι ή τον καφέ τους συνοδεία αργιλέ ή τσιγάρου σχολιάζοντας τους εξωγήινους.Τα ραφτάδικα,τα σιδεράδικα,τα παντοπωλεία κατέβαζαν ρολά αλλά μια περίεργη κινητικότητα άρχισε να δίνει ενέργεια στην περιοχή.Κατά τόπους στρώνονταν τραπέζια,είτε έξω στο δρόμο είτε εντός των καφενείων,που σιγά σιγά καλύπτονταν με διάφορα εδέσματα.Δημιουργούνταν έτσι διάφορες παρέες,που προσέλκυε τους κατοίκους των γειτονικών σπιτιών.Ακόμα και στην αυλή του τοπικού αστυνομικού τμήματος,μαζεύτηκαν όλοι οι ένστολοι για να γιορτάσουν….ήταν Ραμαζάνι.Και εκείνες τις στιγμές ήταν που δεν μας έδινε κανείς σημασία…μιλούσαν δυνατά,γελούσαν,έτρωγαν,διασκέδαζαν.Βλέποντας τα πιλάφια μέσα σε τεράστιες γαβάθες,τα ζεστά αφράτα ψωμιά,απομακρυνθήκαμε προς αναζήτηση τροφής και για τα δικά μας στομάχια.Δεν χρειάστηκε πολύ ώρα για να καταλήξουμε σε ένα εστιατόριο,που σέρβιρε μισό κοτόπουλο στον καθένα-γεύμα Ραμαζανιού.Χωρίς να ικανοποιήσουμε τον ουρανίσκο μας,αλλά με εξουδετερωμένα τα γαστρικά οξέα,ήταν πλέον ώρα για ύπνο.
Σα να μην υπήρχα,έστριψε δεξιά στον πρώτο δρόμο και η φασαρία της κεντρικής λεωφόρου αμέσως κόπασε.Η παλιά πόλη της Άγκυρας,σε γυρίζει μονομιάς δεκαετίες πίσω,και το σούρουπο επέτεινε αυτή την αίσθηση.Στενά σοκάκια με παραδοσιακά μαγαζιά,σπίτια χαμηλά και παλιά,δρόμοι άλλοτε τσιμεντένιοι άλλοτε χωμάτινοι και ο κόσμος να κοιτά παράξενα τους ξένους εισβολείς.Σε αυτό το κομμάτι της πόλης,και να μην φορούσαμε βερμούδες,πάλι θα συγκεντρώναμε τα βλέμματα των ντόπιων.Οι γυναίκες ανύπαρκτες και οι άντρες απολάμβαναν το τσάι ή τον καφέ τους συνοδεία αργιλέ ή τσιγάρου σχολιάζοντας τους εξωγήινους.Τα ραφτάδικα,τα σιδεράδικα,τα παντοπωλεία κατέβαζαν ρολά αλλά μια περίεργη κινητικότητα άρχισε να δίνει ενέργεια στην περιοχή.Κατά τόπους στρώνονταν τραπέζια,είτε έξω στο δρόμο είτε εντός των καφενείων,που σιγά σιγά καλύπτονταν με διάφορα εδέσματα.Δημιουργούνταν έτσι διάφορες παρέες,που προσέλκυε τους κατοίκους των γειτονικών σπιτιών.Ακόμα και στην αυλή του τοπικού αστυνομικού τμήματος,μαζεύτηκαν όλοι οι ένστολοι για να γιορτάσουν….ήταν Ραμαζάνι.Και εκείνες τις στιγμές ήταν που δεν μας έδινε κανείς σημασία…μιλούσαν δυνατά,γελούσαν,έτρωγαν,διασκέδαζαν.Βλέποντας τα πιλάφια μέσα σε τεράστιες γαβάθες,τα ζεστά αφράτα ψωμιά,απομακρυνθήκαμε προς αναζήτηση τροφής και για τα δικά μας στομάχια.Δεν χρειάστηκε πολύ ώρα για να καταλήξουμε σε ένα εστιατόριο,που σέρβιρε μισό κοτόπουλο στον καθένα-γεύμα Ραμαζανιού.Χωρίς να ικανοποιήσουμε τον ουρανίσκο μας,αλλά με εξουδετερωμένα τα γαστρικά οξέα,ήταν πλέον ώρα για ύπνο.
