dmdoc
Member
- Μηνύματα
- 1.413
- Likes
- 899
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο]Το Anadolu Medeniyetleri Muzesi,είναι το πρώτο μουσείο που το 1997 ψηφίστηκε ως «Ευρωπαικό μουσείο της χρονιάς».Εδράζεται στους πρόποδες του κάστρου στα αναπαλαιωμένα κτίρια του Kursunlu Han και των αποθηκών της αγοράς του Μαχμούτ πασά.Η συλλογή είναι τεράστια με αναρίθμητα εκθέματα,ξεκινώντας από την εποχή των Χετταίων,και αναπαραστάσεις οικισμών που ανακαλύφθηκαν σε διάφορες περιοχές της χώρας.(περισσότερες πληροφορίες [URL="http://en.wikipedia.org/wiki/Museum_of_Anatolian_Civilizations"]Museum of Anatolian Civilizations - Wikipedia, the free encyclopedia[/URL
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο][U][B]Διάφορα σχόλια[/B][/U
Το ξενοδοχείο μας επικοινωνούσε με ένα μαγαζί με σιροπιαστά.Όταν λοιπόν το πρωί αποφασίσαμε να πιούμε το τσαγάκι μας,μας το σέρβιραν στα τραπεζάκια του.Και εκεί έγιναν οι πρώτες γνωριμίες και συστάσεις.Ανήκε στον Σελίμ,και ο γιός του ο Σαλί δούλευε σε αυτό τα καλοκαίρια ως σερβιτόρος.Ο υπέρμετρος ενθουσιασμός τους μόλις έμαθαν ότι είμαστε Έλληνες,έφερε στην παρέα και τον Ουμίτ,μάνατζερ του ξενοδοχείου και στην παρούσα φάση εκτελών χρέη ρεσεψιονίστ.Η παρέα ήταν ευχάριστη και τα τσάγια γίναν 4 μέχρι να φύγουμε.Εντύπωση μας προκάλεσε η υπακοή του γιού-σερβιτόρου στον πατέρα-εργοδότη κάθε φορά που θέλαμε κάτι.Ο δύστυχος ο Σαλί,στεκόταν πάντα όρθιος(παρά τις παραινέσεις μας)ως ένδειξη σεβασμού στον πατέρα και τους πελάτες,και έφερνε κάθε παραγγελία σε χρόνο μηδέν,για να μην χάσει κάτι από τα λεγόμενα με τους ξένους.Με την κουβέντα μάθαμε για την πόλη,τα αξιοθέατά της,το πώς θα κινηθούμε,που θα φάμε.Μην φανταστείστε ότι όλα αυτά έγιναν με την χρήση της αγγλικής.Η γλώσσα που χρισημοποιούσαμε ήταν κάτι μεταξύ ελληνικών,τούρκικων και σπαστών αγγλικών,ήταν όμως αρκετή για να δημιουργήσει φιλικό κλίμα μεταξύ μας.
Περπατήσαμε μέχρι το Ankara arena,για να εξοικειωθούμε με την απόσταση στο γήπεδο,είδαμε τις εισόδους και αναζητήσαμε ταξί για το πρώτο αξιοθέτο της ημέρας.”Νεκαντάρ ταρίφ;”…”Ον λίρα”αποκρίθηκε ο ταξιτζής στην ερώτηση του Amsterdam για το κόστος της διαδρομής.Είμαστε σοβαροί;10 λίρες για ούτε 2 χλμ;Και όμως,σα να ήταν συνεννοημένοι,όλοι οι ταξιτζήδες έδιναν ίδια τιμή.Τις επόμενες ημέρες διαπιστώσαμε ότι το δεκάλιρο ήταν η αρχική τιμή για οποιαδήποτε διαδρομή,και αρχίσαμε να το διασκεδάζουμε κάνοντας παζάρια.
Το Anitkabir,ως μαυσωλείο του πατέρα των Τούρκων,βρίσκεται ακριβώς εκεί που του αρμόζει,στην κορυφή ενός λόφου(Rasattepe) στο κέντρο της πρωτεύουσας.Κατάλευκο,υψώνεται επιβλητικό,σα να εποπτεύει όλη την ενδοχώρα,και το πάρκο(Πάρκο της Ειρήνης) που το περιτριγυρίζει του χαρίζει περαιτέρω ομορφιά και μια γαλήνη ιδιαίτερη,μακρυά από την φασαρία της πόλης.Μετά τον έλεγχο στις τσάντες μας,ανηφορίσαμε προς το μνημείο που η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1953.Δεξιά-αριστερά μας,κάτω από την παχιά σκιά των δέντρων έβλεπες λογιών-λογιών επισκέπτες να ξεκουράζονται από τον καυτό ήλιο και να απολαμβάνουν το μικρό κολατσιό τους.Ήταν σα να αισθάνονται την προστασία του πατέρα τους….Το μνημείο είναι τεράστιο,όπως αρμόζει σε έναν τέτοιο ηγέτη,με τον τάφο του Κεμάλ(Hall of Honor) στην ανατολική άκρη και ένα μικρότερο μαυσωλείο(του Ινονού,2ου προέδρου της χώρας)δυτικά να ατενίζει το πρώτο.Μεταξύ τους απλώνεται μια τεράστια πλατεία με μοτίβα στις πλάκες σαν από χαλί,ενώ βόρεια ξεκινά την πορεία της η Οδός των Λεόντων,με τους λέοντες πιστά αντίγραφα από τα ευρήματα της περιόδου των Χετταίων.Στο ίδιο επίπεδο,υπάρχει σε έκθεση η συλλογή των αυτοκινήτων που χρησιμοποιούσε ο Κεμάλ,καθώς και η περίφημη Cadillac του.Στο κατώτερο επίπεδο,εδράζεται το μουσείο με εκθέματα από την ιδιωτική και δημόσια ζωή του Ατατούρκ(εκτίθενται προσωπικά του είδη,φωτογραφίες,ένα κέρινο ομοίωμα,στολές,το γραφείο του,πίνακες κλπ),μια αναπαράσταση του πολέμου της Ανεξαρτησίας με οπτικοακουστικό υλικό,καθώς(και ίσως το σπουδαιότερο)και όλα τα βουλεύματα και οι αποφάσεις του που μεταμόρφωσαν την χώρα,της προσέδωσαν άλλο προφίλ και την οδήγησαν στα μονοπάτια ένταξης στη Δύση.
Τελειώνοντας την επίσκεψη,θα κατευθυνόμασταν στο πιο εξευρωπαισμένο τμήμα της πρωτεύουσας,το Cankaya,κοντά στην πλατεία Kizilay,με τις πρεσβείες,τα ακριβά εμπορικά κέντρα και τα πολυτελή ξενοδοχεία.Πώς;με ταξί…Πόσο;ον λίρα βέβαια!!!!!
Περπατήσαμε μέχρι το Ankara arena,για να εξοικειωθούμε με την απόσταση στο γήπεδο,είδαμε τις εισόδους και αναζητήσαμε ταξί για το πρώτο αξιοθέτο της ημέρας.”Νεκαντάρ ταρίφ;”…”Ον λίρα”αποκρίθηκε ο ταξιτζής στην ερώτηση του Amsterdam για το κόστος της διαδρομής.Είμαστε σοβαροί;10 λίρες για ούτε 2 χλμ;Και όμως,σα να ήταν συνεννοημένοι,όλοι οι ταξιτζήδες έδιναν ίδια τιμή.Τις επόμενες ημέρες διαπιστώσαμε ότι το δεκάλιρο ήταν η αρχική τιμή για οποιαδήποτε διαδρομή,και αρχίσαμε να το διασκεδάζουμε κάνοντας παζάρια.
Το Anitkabir,ως μαυσωλείο του πατέρα των Τούρκων,βρίσκεται ακριβώς εκεί που του αρμόζει,στην κορυφή ενός λόφου(Rasattepe) στο κέντρο της πρωτεύουσας.Κατάλευκο,υψώνεται επιβλητικό,σα να εποπτεύει όλη την ενδοχώρα,και το πάρκο(Πάρκο της Ειρήνης) που το περιτριγυρίζει του χαρίζει περαιτέρω ομορφιά και μια γαλήνη ιδιαίτερη,μακρυά από την φασαρία της πόλης.Μετά τον έλεγχο στις τσάντες μας,ανηφορίσαμε προς το μνημείο που η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1953.Δεξιά-αριστερά μας,κάτω από την παχιά σκιά των δέντρων έβλεπες λογιών-λογιών επισκέπτες να ξεκουράζονται από τον καυτό ήλιο και να απολαμβάνουν το μικρό κολατσιό τους.Ήταν σα να αισθάνονται την προστασία του πατέρα τους….Το μνημείο είναι τεράστιο,όπως αρμόζει σε έναν τέτοιο ηγέτη,με τον τάφο του Κεμάλ(Hall of Honor) στην ανατολική άκρη και ένα μικρότερο μαυσωλείο(του Ινονού,2ου προέδρου της χώρας)δυτικά να ατενίζει το πρώτο.Μεταξύ τους απλώνεται μια τεράστια πλατεία με μοτίβα στις πλάκες σαν από χαλί,ενώ βόρεια ξεκινά την πορεία της η Οδός των Λεόντων,με τους λέοντες πιστά αντίγραφα από τα ευρήματα της περιόδου των Χετταίων.Στο ίδιο επίπεδο,υπάρχει σε έκθεση η συλλογή των αυτοκινήτων που χρησιμοποιούσε ο Κεμάλ,καθώς και η περίφημη Cadillac του.Στο κατώτερο επίπεδο,εδράζεται το μουσείο με εκθέματα από την ιδιωτική και δημόσια ζωή του Ατατούρκ(εκτίθενται προσωπικά του είδη,φωτογραφίες,ένα κέρινο ομοίωμα,στολές,το γραφείο του,πίνακες κλπ),μια αναπαράσταση του πολέμου της Ανεξαρτησίας με οπτικοακουστικό υλικό,καθώς(και ίσως το σπουδαιότερο)και όλα τα βουλεύματα και οι αποφάσεις του που μεταμόρφωσαν την χώρα,της προσέδωσαν άλλο προφίλ και την οδήγησαν στα μονοπάτια ένταξης στη Δύση.
Τελειώνοντας την επίσκεψη,θα κατευθυνόμασταν στο πιο εξευρωπαισμένο τμήμα της πρωτεύουσας,το Cankaya,κοντά στην πλατεία Kizilay,με τις πρεσβείες,τα ακριβά εμπορικά κέντρα και τα πολυτελή ξενοδοχεία.Πώς;με ταξί…Πόσο;ον λίρα βέβαια!!!!!
