psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.095
- Likes
- 56.057
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
Ρε είναι πολύ νωρίς
Το υπέροχο κλίμα της πόλης με χόρτασε ύπνο, αναγκάζοντας με να βγω πριν τις 9 το πρωί προς αναζήτηση σούπερ μάρκετ για νερό, μιας και η δίψα ήταν αλόγιστη. Ελάχιστος κόσμος στο πεζόδρομο της Santa Catarina εκείνη την ώρα, με τα καταστήματα να μην έχουν καλά – καλά ανοίξει:
Ετοιμαστήκαμε και παραδόξως για τα δεδομένα μας στις 10 παρά ήμασταν και πάλι στο δρόμο, αναζητώντας καφεΐνη και φαγητό. Ευτυχώς είχα σταμπάρει τον υπέροχο φούρνο με τα πολλά και εκλεκτά εδέσματα, στον οποίο κάναμε αμέσως στάση:
(Πάνω δεξιά θα δείτε και τα περίφημα Nata, που όμως δε δοκιμάσαμε εκείνο το πρωί)
Ήπιαμε το καφέ με γεύση χώμα αποφεύγοντας τα αρπακτικά περιστέρια, βλέποντας παράλληλα τον κόσμο να αρχίζει να αυξάνεται στο πολυσύχναστο πεζόδρομο.
Δε χρειάστηκαν παρά λίγα μόλις μέτρα προκειμένου να βγούμε στο πρώτο αξιοθέατο της ημέρας «Capela das Almas» με τα χαρακτηριστικά γαλάζια πλακίδια:
Αρκετός κόσμος στο σημείο με φωτογραφικές και κινητά να παίρνουν φωτιά, δυσκολεύοντας με σε μια καλή λήψη:
Αντ’ αυτού στη λιγότερο διάσημη «Capela de Fradelos» δεν υπήρχε ψυχή, μπαίνοντας και στον εσωτερικό της χώρο για μερικές στιγμές:
Αναστροφή επιτόπου και περπάτημα στη κατηφόρα, βλέποντας παράλληλα και τις πρώτες εικόνες από τα όμορφα μαγαζάκια πώλησης τροφίμων της πόλης, με τις σαρδέλες, το μπακαλιάρο και το κρασί βέβαια να έχουν ξεχωριστή θέση στις βιτρίνες:
Το πάρκο «da Trindade» και η ομώνυμη εκκλησία, μου θύμισαν πολύ εικόνες που έχω δει μέσα από ιστορίες για τη Βραζιλία. Που να είχα πάει κιόλας!
Ακριβώς από κάτω βέβαια συναντά κανείς το πάρκο Município, που είδαμε αυτή τη φορά υπό το φως της ημέρας:
Αρκετός κόσμος στα μάλλον ελεύθερα τραπεζάκια του έπινε καφέ, εκμεταλλευόμενος το καλό καιρό, κάτι που δε φαίνεται από τις φωτογραφίες:
Ακολουθήσαμε τη διαδρομή της προηγούμενης νύχτας, βλέποντας τελείως διαφορετικές εικόνες τη φορά αυτή, χωρίς να κυκλοφορεί ψυχή:
Όχι για πολύ όμως. Η τεράστια ουρά του επάνω τετραγώνου φανέρωνε κάτι καλό. Όντως εκεί βρίσκονταν το διάσημο βιβλιοπωλείο «Livraria Lello» που θέλαμε να δούμε, η κατάσταση που επικρατούσε όμως ήταν αποτρεπτική και δεν υπήρχε λόγος να χάσουμε τόσο χρόνο:
Περάσαμε από την ανοικτή αγορά, είδαμε και με την ησυχία μας την Igreja do Carmo μπαίνοντας στο διπλανό παρκάκι, όπου επίσης υπήρχε ανοικτή αγορά:
Αντιστάθηκα με το ζόρι στη παρόρμηση ανίχνευσης βινυλίων, ένα ακόμη από τα χόμπι μου, προχωρώντας προς το τέλος του πάρκου και το πεζόδρομο:
Από κείνο το σημείο ξεκινάει ο πεζόδρομος de Cedofeita, κυρίως με καταστήματα εστίασης αλλά όχι μόνο, τον οποίο περπατήσαμε αρκετά:
Στην επιστροφή μας βρήκαμε την ευκαιρία να δούμε και το πλαϊνό μέρος της εκκλησίας με τα γνωστά πλέον πλακίδια, περνώντας από την απέναντι πλευρά του δρόμου προς τους κήπους:
Το καταπράσινο και πολύ ωραίο πάρκο «Jardim de João Chagas» στο κέντρο ουσιαστικά της πόλης έδινε σε πολύ κόσμο την ευκαιρία για περίπατο και καφέ:
Το μικρό πάρκο είναι πλαισιωμένο από μεγάλης ομορφιάς κτήρια όπως αυτό του νοσοκομείου Santo António:
Αλλά και των δικαστηρίων του Πόρτο, με τα χαρακτηριστικά αγάλματα να κοσμούν κάθε σημείο:
Απέναντι ακριβώς βρίσκεται και μια ακόμα πολύ γνωστή εκκλησία, η «dos Clérigos» με τον ομώνυμο πύργο της, ορατό από αρκετά σημεία της πόλης:
Ένα μικρό κομμάτι πάρκου της πλατείας Praça de Lisboa συνεχίζει δίπλα από το πανεπιστήμιο της πόλης, ευρισκόμενο ουσιαστικά στη σκεπή των κτηρίων, κάτι πολύ εντυπωσιακό:
Βέβαια ο πολύς ο κόσμος δε πήγαινε γι’ αυτό το λόγο εκεί όπως ανακαλύψαμε, αλλά για ένα από τα γνωστά και πολλά σημεία θέασης της πόλης η Miradouros όπως αρέσκονται να τα ονομάζουν, κάτι που εγώ ήξερα σαν λέξη αλλά όχι τη σημασία της:
Στο «Miradouro da Vitória» ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα το ποτάμι και τη ξακουστή του γέφυρα, η πρώτη φορά που η πόλη για την οποία τόσος λόγος γίνεται και είχε αρχίσει να μου αρέσει επικίνδυνα, αποκαλύφθηκε:
Αστικό τοπίο πιο μακριά, σπίτια και οινοποιεία με κεραμοσκεπές πιο κοντά μας, έχοντας ακριβώς απέναντι τους αμπελώνες του Πόρτο. Τι ομορφιά ήταν αυτή! Βρήκαμε ευκαιρία κι εμείς για μια πρώτη φωτογραφία:
Όπως βρήκαμε ευκαιρία για ένα ακόμη διάλειμμα στο καφενείο – χρυσωρυχείο του παππού λίγο πιο πάνω που έκαναν όλοι στάση, είτε για σούπα, είτε για σνακ, είτε οι περισσότεροι για μπύρα.
Εμείς δε θα κάναμε;
Το υπέροχο κλίμα της πόλης με χόρτασε ύπνο, αναγκάζοντας με να βγω πριν τις 9 το πρωί προς αναζήτηση σούπερ μάρκετ για νερό, μιας και η δίψα ήταν αλόγιστη. Ελάχιστος κόσμος στο πεζόδρομο της Santa Catarina εκείνη την ώρα, με τα καταστήματα να μην έχουν καλά – καλά ανοίξει:
Ετοιμαστήκαμε και παραδόξως για τα δεδομένα μας στις 10 παρά ήμασταν και πάλι στο δρόμο, αναζητώντας καφεΐνη και φαγητό. Ευτυχώς είχα σταμπάρει τον υπέροχο φούρνο με τα πολλά και εκλεκτά εδέσματα, στον οποίο κάναμε αμέσως στάση:
(Πάνω δεξιά θα δείτε και τα περίφημα Nata, που όμως δε δοκιμάσαμε εκείνο το πρωί)
Ήπιαμε το καφέ με γεύση χώμα αποφεύγοντας τα αρπακτικά περιστέρια, βλέποντας παράλληλα τον κόσμο να αρχίζει να αυξάνεται στο πολυσύχναστο πεζόδρομο.
Δε χρειάστηκαν παρά λίγα μόλις μέτρα προκειμένου να βγούμε στο πρώτο αξιοθέατο της ημέρας «Capela das Almas» με τα χαρακτηριστικά γαλάζια πλακίδια:
Αρκετός κόσμος στο σημείο με φωτογραφικές και κινητά να παίρνουν φωτιά, δυσκολεύοντας με σε μια καλή λήψη:
Αντ’ αυτού στη λιγότερο διάσημη «Capela de Fradelos» δεν υπήρχε ψυχή, μπαίνοντας και στον εσωτερικό της χώρο για μερικές στιγμές:
Αναστροφή επιτόπου και περπάτημα στη κατηφόρα, βλέποντας παράλληλα και τις πρώτες εικόνες από τα όμορφα μαγαζάκια πώλησης τροφίμων της πόλης, με τις σαρδέλες, το μπακαλιάρο και το κρασί βέβαια να έχουν ξεχωριστή θέση στις βιτρίνες:
Το πάρκο «da Trindade» και η ομώνυμη εκκλησία, μου θύμισαν πολύ εικόνες που έχω δει μέσα από ιστορίες για τη Βραζιλία. Που να είχα πάει κιόλας!
Ακριβώς από κάτω βέβαια συναντά κανείς το πάρκο Município, που είδαμε αυτή τη φορά υπό το φως της ημέρας:
Αρκετός κόσμος στα μάλλον ελεύθερα τραπεζάκια του έπινε καφέ, εκμεταλλευόμενος το καλό καιρό, κάτι που δε φαίνεται από τις φωτογραφίες:
Ακολουθήσαμε τη διαδρομή της προηγούμενης νύχτας, βλέποντας τελείως διαφορετικές εικόνες τη φορά αυτή, χωρίς να κυκλοφορεί ψυχή:
Όχι για πολύ όμως. Η τεράστια ουρά του επάνω τετραγώνου φανέρωνε κάτι καλό. Όντως εκεί βρίσκονταν το διάσημο βιβλιοπωλείο «Livraria Lello» που θέλαμε να δούμε, η κατάσταση που επικρατούσε όμως ήταν αποτρεπτική και δεν υπήρχε λόγος να χάσουμε τόσο χρόνο:
Περάσαμε από την ανοικτή αγορά, είδαμε και με την ησυχία μας την Igreja do Carmo μπαίνοντας στο διπλανό παρκάκι, όπου επίσης υπήρχε ανοικτή αγορά:
Αντιστάθηκα με το ζόρι στη παρόρμηση ανίχνευσης βινυλίων, ένα ακόμη από τα χόμπι μου, προχωρώντας προς το τέλος του πάρκου και το πεζόδρομο:
Από κείνο το σημείο ξεκινάει ο πεζόδρομος de Cedofeita, κυρίως με καταστήματα εστίασης αλλά όχι μόνο, τον οποίο περπατήσαμε αρκετά:
Στην επιστροφή μας βρήκαμε την ευκαιρία να δούμε και το πλαϊνό μέρος της εκκλησίας με τα γνωστά πλέον πλακίδια, περνώντας από την απέναντι πλευρά του δρόμου προς τους κήπους:
Το καταπράσινο και πολύ ωραίο πάρκο «Jardim de João Chagas» στο κέντρο ουσιαστικά της πόλης έδινε σε πολύ κόσμο την ευκαιρία για περίπατο και καφέ:
Το μικρό πάρκο είναι πλαισιωμένο από μεγάλης ομορφιάς κτήρια όπως αυτό του νοσοκομείου Santo António:
Αλλά και των δικαστηρίων του Πόρτο, με τα χαρακτηριστικά αγάλματα να κοσμούν κάθε σημείο:
Απέναντι ακριβώς βρίσκεται και μια ακόμα πολύ γνωστή εκκλησία, η «dos Clérigos» με τον ομώνυμο πύργο της, ορατό από αρκετά σημεία της πόλης:
Ένα μικρό κομμάτι πάρκου της πλατείας Praça de Lisboa συνεχίζει δίπλα από το πανεπιστήμιο της πόλης, ευρισκόμενο ουσιαστικά στη σκεπή των κτηρίων, κάτι πολύ εντυπωσιακό:
- Να ένα μαγαζάκι απέναντι, ας πάμε να πάρουμε δυο παγωμένες να κάνουμε ένα διάλειμμα.
- Ρε Νίκο, είναι ακόμα νωρίς ρε μαλάκα
- Να αλλά στην Ελλάδα είναι ήδη αργά το μεσημέρι, που το πας αυτό;
- Πιάσε τη κατηφόρα εδώ απέναντι από το κέντρο φωτογραφίας (Portuguese Centre of Photography), έχω σημειωμένο το «Mosteiro de São Bento da Vitória» στην ομώνυμη οδό. Εκεί που πάει ο κόσμος:
Βέβαια ο πολύς ο κόσμος δε πήγαινε γι’ αυτό το λόγο εκεί όπως ανακαλύψαμε, αλλά για ένα από τα γνωστά και πολλά σημεία θέασης της πόλης η Miradouros όπως αρέσκονται να τα ονομάζουν, κάτι που εγώ ήξερα σαν λέξη αλλά όχι τη σημασία της:
Στο «Miradouro da Vitória» ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα το ποτάμι και τη ξακουστή του γέφυρα, η πρώτη φορά που η πόλη για την οποία τόσος λόγος γίνεται και είχε αρχίσει να μου αρέσει επικίνδυνα, αποκαλύφθηκε:
Αστικό τοπίο πιο μακριά, σπίτια και οινοποιεία με κεραμοσκεπές πιο κοντά μας, έχοντας ακριβώς απέναντι τους αμπελώνες του Πόρτο. Τι ομορφιά ήταν αυτή! Βρήκαμε ευκαιρία κι εμείς για μια πρώτη φωτογραφία:
Όπως βρήκαμε ευκαιρία για ένα ακόμη διάλειμμα στο καφενείο – χρυσωρυχείο του παππού λίγο πιο πάνω που έκαναν όλοι στάση, είτε για σούπα, είτε για σνακ, είτε οι περισσότεροι για μπύρα.
Εμείς δε θα κάναμε;
Last edited:
