psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.095
- Likes
- 56.057
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
Ιστορικού κέντρου συνέχεια
Η μέρα ήταν θαυμάσια με αρκετές διαθέσιμες ώρες μπροστά μας, η όρεξη μας για εξερεύνηση τεράστια και η εκδρομή όδευε εξαιρετικά. Επιστρέψαμε προς τον Torre dos Clérigos κατευθυνόμενοι ακόμα πιο κεντρικά:
Υπό τον ήχο Πορτογαλικών και μαζί με πλήθος κόσμου ξεκινήσαμε να κατηφορίζουμε την ωραία διαδρομή
Το απότομο στενό της Rua da Assunção ενδείκνυται και για skaters που το κατεβαίνουν πολλές φορές χωρίς να νοιάζονται για τους τριγύρω:
Δυστυχώς τα πολλά συνεχόμενα έργα και η κλειστή Liberty Plaza μας ανάγκασαν σε ένα γρήγορο πέρασμα και λίγες φωτογραφίες:
Δε μπήκαμε στο κεντρικό σταθμό στον οποίο θα επιστρέφαμε λίγο αργότερα, αντ’ αυτού ανεβήκαμε την απότομη ανηφόρα της οδού de 31 de Janeiro
Που εκτός των άλλων προσφέρει εξαιρετικές λήψεις:
Το τέλος του δρόμου οδηγεί σε ακόμα ένα αρχιτεκτονικό στολίδι, την εκκλησία de Santo Ildefonso ,πόλο έλξης εκτός των άλλων και φωτογράφων:
Προσπεράσαμε την ανοικτή αγορά με τα δερμάτινα είδη, τα όμορφα πάρκα και τα καφέ:
Κατεβαίνοντας περιμετρικά του σταθμού, μέσα από γειτονιές που άλλοτε θύμιζαν έντονα ανατολή έχοντας αρκετά μαγαζάκια που δραστηριοποιούνται κυριότερα μετανάστες, άλλοτε Πορτογαλία με τα χαρακτηριστικά πλακίδια:
Ο σταθμός São Bento που βρίσκεται εν πλήρη λειτουργεία από το 19ο αιώνα, είναι ανοικτός εκτός από το προφανές της υπόθεσης και για τουριστικούς λόγους, μιας και αποτελεί ένα ακόμα κόσμημα της πόλης:
Μπορεί τα δρομολόγια να διεξάγονται κανονικά:
Ωστόσο το μεγαλύτερο πλήθος κόσμου συρρέει σ’ αυτόν για να απαθανατίσει το υπέροχο εσωτερικό του, διακοσμημένο με τοιχογραφίες από πλακίδια:
Ενθουσιασμένοι βγήκαμε στο περιβάλλοντα χώρο για τη συνέχεια του προγράμματος μας, ξεκινώντας και πάλι να ανεβαίνουμε στο μικρό ανηφορικό στενό παράλληλα με την Av. Dom Afonso Henriques, όπου βρίσκεται ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης:
Με το Νίκο να προπορεύεται κι εμένα να μένω πίσω για φωτογραφικούς λόγους, φτάσαμε ως τη κορυφή του λόφου που φιλοξενείται ο περίφημος καθεδρικός ναός Sé do Porto, ορατός και αυτός από τα περισσότερα σημεία της πόλης:
Ένα εντυπωσιακό πραγματικά κτίσμα, περιστοιχιζόμενο από μουσεία, αγάλματα και κήπο:
Παράλληλα όμως ένα ακόμα miradouro της υπέροχης πόλης, όσο κι αν η εικόνα ανταλλαγής πρέζας στο παράπηγμα κάτω δεξιά με τις λαμαρίνες μέρα μεσημέρι, δεν ήταν και η καλύτερη:
Δε χρειάζεται να αναλύσω πόσο σημαντικό μνημείο για τη πόλη είναι ο ρωμαιοκαθολικός αυτός ναός, που άρχισε να κατασκευάζεται το 12ο και τελείωσε το 17ο αιώνα παρακαλώ:
Παρατηρήσαμε τις ετοιμασίες για τη βραδινή μάλλον συναυλία και κατεβήκαμε τα σκαλιά για να δούμε από κοντά τη πηγή «Chafariz do Pelicano» αλλά και την υπέροχη θέα:
Αυτή τη χαρακτηριστική, μοναδική θέα:
Η κατεβασιά μας έγινε μέσα από πολύχρωμα και μικρά στενάκια που ευτυχώς δε χωράει όχημα, χαρακτηριστικά της περιοχής, ενισχύοντας το περί ανατολής αίσθημα μου για κάποιο λόγο:
Δε χρειάστηκαν και πολλά δευτερόλεπτα σκέψης φυσικά μέχρι να πιάσουμε δύο μαξιλάρια στα σκαλιά του «Cerca Velha» ,ζηλεύοντας για τις παγωμένες βαρελίσιες estrella που κατανάλωναν βορειοευρωπαίοι και Αμερικανοί πελάτες, μένοντας κι εμείς με το κοντομάνικο εκμεταλλευόμενοι τον ήλιο και τη καλοκαιρία της μέρας:
Εντάξει, μπορεί το καφέ να θυμίζει λίγο Ιταλία, μη μου πείτε ότι η γειτονιά όμως δε φέρνει λίγο σε Κωνσταντινούπολη, δε θα σας πιστέψω:
Ίσως είναι και η προσπάθεια μου να κατατάξω κάπου στο μυαλό μου τη πορτογαλική αυτή πόλη, μιας και δεν έχω δει κάτι παρόμοιο, σκεφτόμουν όσο προχωρούσαμε στα υπέροχα στενά της, κατεβαίνοντας αυτή τη φορά προς το ποτάμι:
Ρε φίλε, τόσες ώρες στη Πορτογαλία και δεν ήπιαμε κρασί, απαράδεκτο. Μήπως να κάναμε λίγο εδώ δεξιά, είπα με περίσσιο θράσος όταν είδα το «The Wine Box», ένα πολύ όμορφο κατάστημα εξειδικευμένο στον οίνο. Βέβαια προτιμήσαμε όχι κάτι τοπικό, άλλα μια δροσερή ποικιλία της Coimbra στη λευκή εκδοχή, κάτι που μας δικαίωσε απόλυτα:
Από διάλειμμα σε διάλειμμα λοιπόν…
Η μέρα ήταν θαυμάσια με αρκετές διαθέσιμες ώρες μπροστά μας, η όρεξη μας για εξερεύνηση τεράστια και η εκδρομή όδευε εξαιρετικά. Επιστρέψαμε προς τον Torre dos Clérigos κατευθυνόμενοι ακόμα πιο κεντρικά:
Υπό τον ήχο Πορτογαλικών και μαζί με πλήθος κόσμου ξεκινήσαμε να κατηφορίζουμε την ωραία διαδρομή
Το απότομο στενό της Rua da Assunção ενδείκνυται και για skaters που το κατεβαίνουν πολλές φορές χωρίς να νοιάζονται για τους τριγύρω:
Δυστυχώς τα πολλά συνεχόμενα έργα και η κλειστή Liberty Plaza μας ανάγκασαν σε ένα γρήγορο πέρασμα και λίγες φωτογραφίες:
Δε μπήκαμε στο κεντρικό σταθμό στον οποίο θα επιστρέφαμε λίγο αργότερα, αντ’ αυτού ανεβήκαμε την απότομη ανηφόρα της οδού de 31 de Janeiro
Που εκτός των άλλων προσφέρει εξαιρετικές λήψεις:
Το τέλος του δρόμου οδηγεί σε ακόμα ένα αρχιτεκτονικό στολίδι, την εκκλησία de Santo Ildefonso ,πόλο έλξης εκτός των άλλων και φωτογράφων:
Προσπεράσαμε την ανοικτή αγορά με τα δερμάτινα είδη, τα όμορφα πάρκα και τα καφέ:
Κατεβαίνοντας περιμετρικά του σταθμού, μέσα από γειτονιές που άλλοτε θύμιζαν έντονα ανατολή έχοντας αρκετά μαγαζάκια που δραστηριοποιούνται κυριότερα μετανάστες, άλλοτε Πορτογαλία με τα χαρακτηριστικά πλακίδια:
Ο σταθμός São Bento που βρίσκεται εν πλήρη λειτουργεία από το 19ο αιώνα, είναι ανοικτός εκτός από το προφανές της υπόθεσης και για τουριστικούς λόγους, μιας και αποτελεί ένα ακόμα κόσμημα της πόλης:
Μπορεί τα δρομολόγια να διεξάγονται κανονικά:
Ωστόσο το μεγαλύτερο πλήθος κόσμου συρρέει σ’ αυτόν για να απαθανατίσει το υπέροχο εσωτερικό του, διακοσμημένο με τοιχογραφίες από πλακίδια:
Ενθουσιασμένοι βγήκαμε στο περιβάλλοντα χώρο για τη συνέχεια του προγράμματος μας, ξεκινώντας και πάλι να ανεβαίνουμε στο μικρό ανηφορικό στενό παράλληλα με την Av. Dom Afonso Henriques, όπου βρίσκεται ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης:
Με το Νίκο να προπορεύεται κι εμένα να μένω πίσω για φωτογραφικούς λόγους, φτάσαμε ως τη κορυφή του λόφου που φιλοξενείται ο περίφημος καθεδρικός ναός Sé do Porto, ορατός και αυτός από τα περισσότερα σημεία της πόλης:
Ένα εντυπωσιακό πραγματικά κτίσμα, περιστοιχιζόμενο από μουσεία, αγάλματα και κήπο:
Παράλληλα όμως ένα ακόμα miradouro της υπέροχης πόλης, όσο κι αν η εικόνα ανταλλαγής πρέζας στο παράπηγμα κάτω δεξιά με τις λαμαρίνες μέρα μεσημέρι, δεν ήταν και η καλύτερη:
Δε χρειάζεται να αναλύσω πόσο σημαντικό μνημείο για τη πόλη είναι ο ρωμαιοκαθολικός αυτός ναός, που άρχισε να κατασκευάζεται το 12ο και τελείωσε το 17ο αιώνα παρακαλώ:
Παρατηρήσαμε τις ετοιμασίες για τη βραδινή μάλλον συναυλία και κατεβήκαμε τα σκαλιά για να δούμε από κοντά τη πηγή «Chafariz do Pelicano» αλλά και την υπέροχη θέα:
Αυτή τη χαρακτηριστική, μοναδική θέα:
Η κατεβασιά μας έγινε μέσα από πολύχρωμα και μικρά στενάκια που ευτυχώς δε χωράει όχημα, χαρακτηριστικά της περιοχής, ενισχύοντας το περί ανατολής αίσθημα μου για κάποιο λόγο:
Δε χρειάστηκαν και πολλά δευτερόλεπτα σκέψης φυσικά μέχρι να πιάσουμε δύο μαξιλάρια στα σκαλιά του «Cerca Velha» ,ζηλεύοντας για τις παγωμένες βαρελίσιες estrella που κατανάλωναν βορειοευρωπαίοι και Αμερικανοί πελάτες, μένοντας κι εμείς με το κοντομάνικο εκμεταλλευόμενοι τον ήλιο και τη καλοκαιρία της μέρας:
Εντάξει, μπορεί το καφέ να θυμίζει λίγο Ιταλία, μη μου πείτε ότι η γειτονιά όμως δε φέρνει λίγο σε Κωνσταντινούπολη, δε θα σας πιστέψω:
Ίσως είναι και η προσπάθεια μου να κατατάξω κάπου στο μυαλό μου τη πορτογαλική αυτή πόλη, μιας και δεν έχω δει κάτι παρόμοιο, σκεφτόμουν όσο προχωρούσαμε στα υπέροχα στενά της, κατεβαίνοντας αυτή τη φορά προς το ποτάμι:
Ρε φίλε, τόσες ώρες στη Πορτογαλία και δεν ήπιαμε κρασί, απαράδεκτο. Μήπως να κάναμε λίγο εδώ δεξιά, είπα με περίσσιο θράσος όταν είδα το «The Wine Box», ένα πολύ όμορφο κατάστημα εξειδικευμένο στον οίνο. Βέβαια προτιμήσαμε όχι κάτι τοπικό, άλλα μια δροσερή ποικιλία της Coimbra στη λευκή εκδοχή, κάτι που μας δικαίωσε απόλυτα:
Από διάλειμμα σε διάλειμμα λοιπόν…
Last edited:
