evaT
Member
- Μηνύματα
- 2.217
- Likes
- 19.453
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία Ταξιδιού
- Αθήνα – ‘Αμπου Ντάμπι – Τόκιο, ημέρα ταξιδιού και προσγειωθήκαμε σ έναν άλλο πλανήτη
- Asakusa - Ueno - Akihabara - Skytree, Περπατώντας παραζαλισμένοι στο Τόκιο
- Imperial Palace- Tsukiji Market - Ginza- Teams Lab Planet & Odaiba - Βαράμε Υπερωρίες στο Τόκιο
- Εκδρομή στο ΝΙΚΚΟ, ο σφένδαμος στα καλύτερά του.
- Takeshita - Harajuku Tokyo και τα λοιπά - Πατρινό καρναβάλι για πάντα
- Στο Κιότο με καρεκλοπόδαρα
- Silver Pavilion - Nishiki market - Gion - Fushimi Inari , μην αγχώνεστε θα σας τα εξηγήσω όλα!
- Εκδρομή στη Νara - 'Όχι άλλα ελαφάκια!
- Arashiyama – Bamboo forest – Χρυσός Ναός και μετά βουρ για….jjimjilbang!
- 24 ώρες στην Οσάκα
- Χιροσίμα Αγάπη μου
- Miyajima με guest star τον Κυριγίτσου
- Kurashiki - Okayama - Korakuen Garden, τα ξετρυπώσαμε όλα
- Abu Dhabi - Do!
- Abu Dhabi συνέχεια
- Απολογισμός – Λοιπές πληροφορίες
24 ώρες στην Οσάκα
Μόλις 15 λεπτά χρειάστηκε το γρήγορο τρένο από το Κιότο στην Οσάκα, ενώ μας πήρε τουλάχιστον ένα μισάωρο με το λεωφορείο ως το σταθμό και άλλα 10-15 λεπτά εκεί μέσα μέχρι να βγούμε στη σωστή έξοδο.
Στα Shinkansen αν δεν έχεις κρατημένη θέση μπορείς να μπεις στα πρώτα δύο βαγόνια και να καθίσεις όπου βρεις ελεύθερο. Αν δεν έχει θέση, απλά περιμένεις το επόμενο.
Στα υπόλοιπα τρένα είχα κρατημένες τις θέσεις, το ποσό ήταν άλλωστε μικρό, για 15 λεπτά όμως το άφησα στην τύχη.
Μέχρι να μπούμε βγήκαμε.
Για μια μέρα στην Οσάκα είχα κλείσει ξενοδοχείο αντί για σπίτι, η χαρά που κάναμε μετά το στριμωξίδι στο Κιότο, δε λέγεται.
Αφήσαμε τις αποσκευές και βγήκαμε κατευθείαν στην αγορά Shinsaibashi-κάθε ιαπωνική πόλη που σέβεται τον εαυτό της, έχει μια τέτοια κλειστή αγορά, ξεκινάν με μια ευθεία από εμπορικά καταστήματα και καταλήγει σε φαγάδικα.
Βρήκαμε ένα Starbucks και στρωθήκαμε για καφέ, εκεί ήρθε να μας βρει ο @Kyriakao, γνωρίστηκε με την παρέα και τα είπαμε.
Εμείς θέλαμε να πάμε προς το κάστρο, εκείνος ήταν ακόμη με τζετ λαγκ και ήθελε να ξεκουραστεί, θα τα λέγαμε το βραδάκι.
Η μέρα ήταν βαριά συννεφιασμένη-πραγματικά για ύπνο, στα ταξίδια όμως δεν έχει τέτοια.
Φύγαμε για το Osaka Castle
'Εχει τάφρο τριγύρω
Το είδαμε απέξω μόνο
Θέα στην πόλη
είχε ωραίους κήπους αλλά πολύ κόσμο, ξανά περπάτημα για το τρένο, να πάμε προς το Umeda Sky Building και το επιχειρηματικό κέντρο της πόλης.
19 εκατομμύρια ψυχές έχει όλο το μητροπολιτικό συγκρότημα της πόλης, μιλάμε πάλι για μια αχανή μεγαλούπολη, μεγάλες οι αποστάσεις ενώ οι σταθμοί των τρένων ήταν εξίσου χαώδεις, περπατούσες για να φτάσεις στην πλατφόρμα, μετά άλλαζες γραμμή, ξανά μανά κάτι ατελείωτοι διάδρομοι για να βρεις το επόμενο τρένο, τερμάτισαν τα ποδαράκια μας.
Σκέφτηκα πόσο μου έλειπε το δικό μας μετρό της Θεσσαλονίκης (που δεν ήταν καν ανοιχτό εκείνες τις μέρες
) κατεβαίνεις 2 κυλιόμενες και τσακ είσαι στην πλατφόρμα. 'Εκανες λάθος στην κατεύθυνση; Γυρίζεις πλάτη και είσαι στη σωστή. Απλούστατον!
Εντάξει το παραδέχομαι, είμαι βλαχάρα.
Από κει που μας άφησε το τρένο, είχε φυσικά κ άλλο περπάτημα.
Πετύχαμε συνεργείο από τη Διεύθυνση Πρασίνου που κούρευε τα δέντρα-μπονσάι
δείτε πόσα άτομα ασχολούνται σ ένα δέντρο!
Βγήκαμε στο επιχειρηματικό κέντρο με τους ουρανοξύστες
Αυτό είναι το Umeda Sky Building. 'Εχει και παρατηρητήριο στον 40ο όροφο αλλά ούτε καν. 'Οπως φαίνεται και στη φωτό, έκαναν έργα, έτσι δεν μπορέσαμε να πλησιάσουμε για καλύτερη λήψη.
Φάγαμε εκεί γύρω σε ένα ακόμη food market και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για μια μικρή ξεκούραση.
Πόσο απόλαυσα την άνεση και το δικό μου μπάνιο, δε λέγεται! Λούστηκα, έκανα τα μπωτέ μου και απλώθηκα μετά το συνωστισμό του Κιότο, ο Σαλαμοκασεράκης είχε βρεθεί με τον Κυριάκο νωρίτερα να κάνουν ένα...περίεργο walking tour σε ύποπτα καταγώγια και μας έστειλαν μήνυμα να τους βρούμε στην Shinsekai market.
Μέχρι να πάμε ως εκεί, εγώ με την Κάτσικο ξεφύγαμε από την προσοχή των άλλων-ήταν τα γενέθλια της Νατασούκο εκείνη τη μέρα, βρήκα ζαχαροπλαστείο δυτικού τύπου και πήραμε μια τουρτίτσα για να της κάνουμε έκπληξη.
"Τι ψώνισες"; μου λέει η Νατασούκο μόλις με είδε με σακούλα.
'Ενα φοβερό διακοσμητικό για το σπίτι, αποκρίθηκα, θα σου το δείξω μόλις καθίσουμε.
Το κατάπιε αμάσητο.
Ψάχνοντας το σωστό σταθμό τρένων βγήκαμε σε έναν εμπορικό δρόμο με καταστήματα και χριστουγεννιάτικο διάκοσμο.
Ωραία ήταν για βόλτα, αλλά βιαζόμασταν
Μέχρι να φτάσουμε στην αγορά, τα περισσότερα έκλειναν.
Βρήκαμε τους άλλους και καταλήξαμε σ ένα από τα λίγα ανοιχτά φαγάδικα.
Δυστυχώς η επιλογή μας αυτή τη φορά δεν μας αποζημίωσε, τα φαγητά που παραγγείλαμε ήταν μεγέθους μεζέ και άνοστα, έκλεινε η κουζίνα τους κι έτσι φάγαμε-δε φάγαμε, πάντως η τούρτα βγήκε, η Νατάσα χάρηκε και πήγαμε παρακάτω.
Το παρακάτω δεν ήταν άλλο από την εμβληματική Dotonbori, με τα νέον, τις θηριώδεις φιγούρες στις επιγραφές, την κοσμοσυρροή αλλά και το διάσημο Glico Man sign.
Τα λόγια ήταν περιττά μπροστά στο θέαμα
Πολιτισμικό σοκ έπαθα με τόσο υπερθέαμα! Ξεκάθαρα ασιατική υποκουλτούρα.
Να κι ο Glico Man
και το ποτάμι
Βγήκαμε με τον Κυριάκο φωτογραφία και τη στείλαμε στοn ψηλό, τη Φένια και τα άλλα παιδιά που δεν είχαν ιδέα ότι ο Κυριάκος ήταν μαζί μας.
Καθίσαμε δίπλα στο ποτάμι, τραπεζάκια έξω, για μπύρες. Πόσο ωραία περάσαμε εκείνο το βράδι!
Μου έλεγε ο Κυριάκος, σκέψου που είμαστε, από τη Θεσσαλονίκη, βρεθήκαμε στην Οσάκα και πίνουμε μπύρες, πραγματικά σουρεάλ!
Για την Οσάκα η μία μέρα ήταν λίγη, πολύ λίγη για να μπορώ να πω ότι την είδαμε και τη νιώσαμε, στο ρου του ταξιδιού ήταν μια ευχάριστη προσθήκη αλλά εξίσου πληθωρική και εξαντλητική, δεν με πείραξε που θα φεύγαμε την επόμενη.
Είχαμε μπροστά μας ένα γεμάτο τριήμερο στη Χιροσίμα, τους είχα υποσχεθεί ότι από δω κι έπειτα θα κατεβάζαμε ταχύτητα στο ταξίδι, θα είχαμε χρόνο να αυτοσχεδιάσουμε να χαρούμε τις στιγμές σε μια πόλη με βαριά ιστορία, τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Από τη μία περίμενα μια πιο ανθρώπινη πόλη, από την άλλη έχοντας προηγούμενη εμπειρία σε dark tourism προορισμούς όπως το 'Αουσβιτζ στην Κρακοβία, τo Μουσείο Πολέμου στο Βιετνάμ, τα Φυλακισμένα Μνήματα στη Λευκωσία και άλλους τόπους μαρτυρίων, γνώριζα πως το συναίσθημα που σε ακολουθεί είναι βαρύ, ακόμα κ έτσι, ανυπομονούσα να βρεθώ στον τόπο εκείνο που κάποτε γράφτηκε μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ανθρωπότητας.
Μόλις 15 λεπτά χρειάστηκε το γρήγορο τρένο από το Κιότο στην Οσάκα, ενώ μας πήρε τουλάχιστον ένα μισάωρο με το λεωφορείο ως το σταθμό και άλλα 10-15 λεπτά εκεί μέσα μέχρι να βγούμε στη σωστή έξοδο.
Στα Shinkansen αν δεν έχεις κρατημένη θέση μπορείς να μπεις στα πρώτα δύο βαγόνια και να καθίσεις όπου βρεις ελεύθερο. Αν δεν έχει θέση, απλά περιμένεις το επόμενο.
Στα υπόλοιπα τρένα είχα κρατημένες τις θέσεις, το ποσό ήταν άλλωστε μικρό, για 15 λεπτά όμως το άφησα στην τύχη.
Μέχρι να μπούμε βγήκαμε.
Για μια μέρα στην Οσάκα είχα κλείσει ξενοδοχείο αντί για σπίτι, η χαρά που κάναμε μετά το στριμωξίδι στο Κιότο, δε λέγεται.
Αφήσαμε τις αποσκευές και βγήκαμε κατευθείαν στην αγορά Shinsaibashi-κάθε ιαπωνική πόλη που σέβεται τον εαυτό της, έχει μια τέτοια κλειστή αγορά, ξεκινάν με μια ευθεία από εμπορικά καταστήματα και καταλήγει σε φαγάδικα.
Βρήκαμε ένα Starbucks και στρωθήκαμε για καφέ, εκεί ήρθε να μας βρει ο @Kyriakao, γνωρίστηκε με την παρέα και τα είπαμε.
Εμείς θέλαμε να πάμε προς το κάστρο, εκείνος ήταν ακόμη με τζετ λαγκ και ήθελε να ξεκουραστεί, θα τα λέγαμε το βραδάκι.
Η μέρα ήταν βαριά συννεφιασμένη-πραγματικά για ύπνο, στα ταξίδια όμως δεν έχει τέτοια.
Φύγαμε για το Osaka Castle
'Εχει τάφρο τριγύρω
Το είδαμε απέξω μόνο
Θέα στην πόλη
είχε ωραίους κήπους αλλά πολύ κόσμο, ξανά περπάτημα για το τρένο, να πάμε προς το Umeda Sky Building και το επιχειρηματικό κέντρο της πόλης.
19 εκατομμύρια ψυχές έχει όλο το μητροπολιτικό συγκρότημα της πόλης, μιλάμε πάλι για μια αχανή μεγαλούπολη, μεγάλες οι αποστάσεις ενώ οι σταθμοί των τρένων ήταν εξίσου χαώδεις, περπατούσες για να φτάσεις στην πλατφόρμα, μετά άλλαζες γραμμή, ξανά μανά κάτι ατελείωτοι διάδρομοι για να βρεις το επόμενο τρένο, τερμάτισαν τα ποδαράκια μας.
Σκέφτηκα πόσο μου έλειπε το δικό μας μετρό της Θεσσαλονίκης (που δεν ήταν καν ανοιχτό εκείνες τις μέρες
) κατεβαίνεις 2 κυλιόμενες και τσακ είσαι στην πλατφόρμα. 'Εκανες λάθος στην κατεύθυνση; Γυρίζεις πλάτη και είσαι στη σωστή. Απλούστατον!Εντάξει το παραδέχομαι, είμαι βλαχάρα.
Από κει που μας άφησε το τρένο, είχε φυσικά κ άλλο περπάτημα.
Πετύχαμε συνεργείο από τη Διεύθυνση Πρασίνου που κούρευε τα δέντρα-μπονσάι
δείτε πόσα άτομα ασχολούνται σ ένα δέντρο!
Βγήκαμε στο επιχειρηματικό κέντρο με τους ουρανοξύστες
Αυτό είναι το Umeda Sky Building. 'Εχει και παρατηρητήριο στον 40ο όροφο αλλά ούτε καν. 'Οπως φαίνεται και στη φωτό, έκαναν έργα, έτσι δεν μπορέσαμε να πλησιάσουμε για καλύτερη λήψη.
Φάγαμε εκεί γύρω σε ένα ακόμη food market και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για μια μικρή ξεκούραση.
Πόσο απόλαυσα την άνεση και το δικό μου μπάνιο, δε λέγεται! Λούστηκα, έκανα τα μπωτέ μου και απλώθηκα μετά το συνωστισμό του Κιότο, ο Σαλαμοκασεράκης είχε βρεθεί με τον Κυριάκο νωρίτερα να κάνουν ένα...περίεργο walking tour σε ύποπτα καταγώγια και μας έστειλαν μήνυμα να τους βρούμε στην Shinsekai market.
Μέχρι να πάμε ως εκεί, εγώ με την Κάτσικο ξεφύγαμε από την προσοχή των άλλων-ήταν τα γενέθλια της Νατασούκο εκείνη τη μέρα, βρήκα ζαχαροπλαστείο δυτικού τύπου και πήραμε μια τουρτίτσα για να της κάνουμε έκπληξη.
"Τι ψώνισες"; μου λέει η Νατασούκο μόλις με είδε με σακούλα.
'Ενα φοβερό διακοσμητικό για το σπίτι, αποκρίθηκα, θα σου το δείξω μόλις καθίσουμε.
Το κατάπιε αμάσητο.
Ψάχνοντας το σωστό σταθμό τρένων βγήκαμε σε έναν εμπορικό δρόμο με καταστήματα και χριστουγεννιάτικο διάκοσμο.
Ωραία ήταν για βόλτα, αλλά βιαζόμασταν
Μέχρι να φτάσουμε στην αγορά, τα περισσότερα έκλειναν.
Βρήκαμε τους άλλους και καταλήξαμε σ ένα από τα λίγα ανοιχτά φαγάδικα.
Δυστυχώς η επιλογή μας αυτή τη φορά δεν μας αποζημίωσε, τα φαγητά που παραγγείλαμε ήταν μεγέθους μεζέ και άνοστα, έκλεινε η κουζίνα τους κι έτσι φάγαμε-δε φάγαμε, πάντως η τούρτα βγήκε, η Νατάσα χάρηκε και πήγαμε παρακάτω.
Το παρακάτω δεν ήταν άλλο από την εμβληματική Dotonbori, με τα νέον, τις θηριώδεις φιγούρες στις επιγραφές, την κοσμοσυρροή αλλά και το διάσημο Glico Man sign.
Τα λόγια ήταν περιττά μπροστά στο θέαμα
Πολιτισμικό σοκ έπαθα με τόσο υπερθέαμα! Ξεκάθαρα ασιατική υποκουλτούρα.
Να κι ο Glico Man
και το ποτάμι
Βγήκαμε με τον Κυριάκο φωτογραφία και τη στείλαμε στοn ψηλό, τη Φένια και τα άλλα παιδιά που δεν είχαν ιδέα ότι ο Κυριάκος ήταν μαζί μας.
Καθίσαμε δίπλα στο ποτάμι, τραπεζάκια έξω, για μπύρες. Πόσο ωραία περάσαμε εκείνο το βράδι!
Μου έλεγε ο Κυριάκος, σκέψου που είμαστε, από τη Θεσσαλονίκη, βρεθήκαμε στην Οσάκα και πίνουμε μπύρες, πραγματικά σουρεάλ!
Για την Οσάκα η μία μέρα ήταν λίγη, πολύ λίγη για να μπορώ να πω ότι την είδαμε και τη νιώσαμε, στο ρου του ταξιδιού ήταν μια ευχάριστη προσθήκη αλλά εξίσου πληθωρική και εξαντλητική, δεν με πείραξε που θα φεύγαμε την επόμενη.
Είχαμε μπροστά μας ένα γεμάτο τριήμερο στη Χιροσίμα, τους είχα υποσχεθεί ότι από δω κι έπειτα θα κατεβάζαμε ταχύτητα στο ταξίδι, θα είχαμε χρόνο να αυτοσχεδιάσουμε να χαρούμε τις στιγμές σε μια πόλη με βαριά ιστορία, τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Από τη μία περίμενα μια πιο ανθρώπινη πόλη, από την άλλη έχοντας προηγούμενη εμπειρία σε dark tourism προορισμούς όπως το 'Αουσβιτζ στην Κρακοβία, τo Μουσείο Πολέμου στο Βιετνάμ, τα Φυλακισμένα Μνήματα στη Λευκωσία και άλλους τόπους μαρτυρίων, γνώριζα πως το συναίσθημα που σε ακολουθεί είναι βαρύ, ακόμα κ έτσι, ανυπομονούσα να βρεθώ στον τόπο εκείνο που κάποτε γράφτηκε μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ανθρωπότητας.
Last edited by a moderator:
).
