evaT
Member
- Μηνύματα
- 2.217
- Likes
- 19.453
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία Ταξιδιού
- Αθήνα – ‘Αμπου Ντάμπι – Τόκιο, ημέρα ταξιδιού και προσγειωθήκαμε σ έναν άλλο πλανήτη
- Asakusa - Ueno - Akihabara - Skytree, Περπατώντας παραζαλισμένοι στο Τόκιο
- Imperial Palace- Tsukiji Market - Ginza- Teams Lab Planet & Odaiba - Βαράμε Υπερωρίες στο Τόκιο
- Εκδρομή στο ΝΙΚΚΟ, ο σφένδαμος στα καλύτερά του.
- Takeshita - Harajuku Tokyo και τα λοιπά - Πατρινό καρναβάλι για πάντα
- Στο Κιότο με καρεκλοπόδαρα
- Silver Pavilion - Nishiki market - Gion - Fushimi Inari , μην αγχώνεστε θα σας τα εξηγήσω όλα!
- Εκδρομή στη Νara - 'Όχι άλλα ελαφάκια!
- Arashiyama – Bamboo forest – Χρυσός Ναός και μετά βουρ για….jjimjilbang!
- 24 ώρες στην Οσάκα
- Χιροσίμα Αγάπη μου
- Miyajima με guest star τον Κυριγίτσου
- Kurashiki - Okayama - Korakuen Garden, τα ξετρυπώσαμε όλα
- Abu Dhabi - Do!
- Abu Dhabi συνέχεια
- Απολογισμός – Λοιπές πληροφορίες
Takeshita - Harajuku Tokyo και τα λοιπά - Πατρινό καρναβάλι για πάντα
Ξυπνήσαμε με το πάσο μας να μαζέψουμε λίγο τις βαλίτσες και τα κομμάτια μας, αφού έγιναν αυτά, ξεκινήσαμε για να κατακτήσουμε την πόλη! (#not)
Η Κάτσικο εμφανίστηκε ντυμένη λες και θα πήγαινε σε τριτοτέταρτο μπουζούκι, δεν κρατήθηκα και της την είπα "καλέ που πας έτσι;"
Η Κάτσικο χαμογέλασε με νόημα, γιατί η Κάτσικο γνώριζε! Είναι μου λέει το outfit μου για το Harajuku. Καλά ό,τι πεις
Από ναούς, μας είχε απομείνει ο Meiji Shrine-Σιντοιστικός κ αυτός, γενικά όπου βλέπεις temple είναι βουδιστικός και όπου shrine οι σιντοιστικοί που διώχνουν τα κακά τα πνεύματα.
Αυτή τη φορά μας άρεσε πολύ το δάσος που περικλείει το Ναό, ενώ ο Meiji δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο.
Γαλήνη!
με τόσο πανηγύρι τι φωτογραφία να βγει
'Ασε που πάλι σε γάμο πέσαμε, αυτή τη φορά είδαμε όλη την πομπή
- YouTube
Συνεχίσαμε προς το εμπορικό κέντρο, γι αρχή χτυπήσαμε ένα παγωτάκι από μάτσα
Γενικά το μάτσα το τιμήσαμε σε διάφορες μορφές, παγωτό, τσάι, σοκολατάκια. Ωραίο ήταν αν και σου άφηνε μια χορταρίλα στο στόμα.
Φτάσαμε
Δειτε ουρά για να ψωνίσουν στα Ugg
από τα οποία έπαιρναν κάτι χοντροκομμένα πασούμια που από ό,τι φαίνεται είναι μεγάλο τρεντ
Η Takeshita street
Σημειώστε ότι εκτός από χάζι πολλών διαστάσεων, στο δρόμο αυτό θα βρεις σουβενίρ και ψώνια στις καλύτερες τιμές. Πήραμε μαγνητάκια, μπλουζάκια, εγώ χτύπησα και ντιζαινάτη τσάντα με έκπτωση, η ώρα μας περνούσε πολύ ευχάριστα.
Στην Ιαπωνία έχουν αδυναμία στα Pet cafe. Τα cat cafe έχουν την τιμητική τους-είχαμε πετύχει κάμποσα, αλλά αυτό που είδα στην Takeshita θα μου μείνει αξέχαστο.
Δηλαδή θα πάω σε καφέ για να χαιδευτώ με γουρούνια;;
ε ρε μούρλα!
Μέσα σε όλα τα περίεργα που βλέπαμε στο δρόμο, ήταν οι Γιαπωνέζοι που έσπρωχναν παιδικό καροτσάκι. 'Εσκυβες να δεις καμιά χαριτωμένη φατσούλα, όμως αντί για παιδί, έβλεπες σκυλί. Παιδιά δεν κάνουν, βγάζουν τα σκυλιά βόλτα με τα καρότσια λες και δεν έχουν πόδια να περπατήσουν, χοληστερίνη θα ανεβάσουν με τόσο καθισιό οι μούργοι.
Από την πρώτη μέρα είχαμε παρατηρήσει τις ιδιόρρυθμες εμφανίσεις των νέων, εδώ όμως το εκκεντρικό έκανε πάρτι. Οι εμπνευσμένες τους φορεσιές ήταν απαράμιλλης αισθητικής, είχα διαρκώς το κινητό ανά χείρας και δεν προλάβαινα τα κλικ, όσο μπορούσα διακριτικά, αλλά τι να έκανα, τυφλώθηκα η γυναίκα με όσα αντίκρυσα, συντηρητική δε με λες, αλλά τέτοιο σόου μου έπεσε βαρύ.
Αρχικά το στυλ που λανσάρεται ευρέως είναι το Λώρα 'Ινγκαλς από το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι.
Από που να το πιάσω;
τα είχαν και στις βιτρίνες αυτά, έστειλα στην κόρη μου, "μα είσαι σίγουρη ότι δε θες να σου πάρω ένα τέτοιο;"
Μήπως κανένα αθλητικό κόθορνο;;
Θέλετε να πείτε οτι περπατάει άνθρωπος μ αυτά;
Η μεγάλη κατηγορία είναι βέβαια το στυλ αθώα, στραβοκάνα λολίτα
'Οπως και η κατηγορία wannabe σκληρή γκοθού
Και μιά τρίτη άσχετη κατηγορία που χαρακτηρίζεται δύσκολα, το στυλ φοράω ότι βρίσκω μπροστά μου, κανονικό ρούχο, πιτζάμα, χαλάκι, βελέντζα ακόμη και πορτατίφ.
Νομίζω έχουμε νικητή!!! Τι είν τούτο;;
Η τεράστια ταμπέλα σε σχετικό πολυκατάστημα δεν αφήνει αμφιβολίες για τις τάσεις του φετινού χειμώνα. Το γρασίδι είναι must!
Ξαφνικά η Κάτσικο έδειχνε τρομερά μονότονη μπροστά τους, την πήγαινες και σε μοναστήρι.
Φυσικά υπάρχουν και τα ανάλογα οutfit για το κατοικίδιό σας.
Δείτε λαός το μεσημέρι! Ήταν και Σάββατο βέβαια.
'Εχω και βιντεάκι με τη μούρη μας στο video wall
- YouTube
Κάναμε ένα μπρέικ σε μια ακόμη πράσινη ταράτσα, με ένα ασορτί μάτσα λάτε που αγάπησα πολύ.
Να εμπεδώσουμε αυτά που αντίκρυσαν τα όμορφα ματάκια μας.
Συνεχίσαμε για μια διαφορετική περιοχή τα Roppongi Hills, που είναι λίγο πιο μπουρζουαζέ, με στόχο να δούμε ένα μουσείο σύγχρονης τέχνης, the Mori Art Museum, το οποίο βρίσκεται μέσα σ ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο.
Χαζολογήσαμε λίγο μέσα στο εμπορικό, φάγαμε μάλιστα σε μισελενάτο εστιατόριο.
Παραγγείλαμε Okonomiyaki που δεν είχαν καμία σχέση με τα αυθεντικά που δοκιμάσαμε αργότερα στη Χιροσίμα.
Ξεχάσαμε όμως να τσεκάρουμε τα ωράρια του μουσείου, όταν πήγαμε να βγάλουμε εισιτήρια ήταν ήδη sold out και πολύ στεναχωρηθήκαμε, κυρίως για τη μικρή που είναι των καλών τεχνών και το περίμενε πως και πως.
Συμβαίνουν αυτά, ολόκληρο βιβλίο μπορώ να γράψω για όσα αξιοθέατα έχω χάσει για τον ένα ή τον άλλο λόγο σε κάθε ταξίδι.
Βγήκαμε έξω στη νύχτα όπου οι μη Χριστιανοί έχουν στολίσει τα πάντα από αρχές Νοέμβρη-ούτε η Δύση τους πρόλαβε τόσο νωρίς.
και η θέα του Tokyo Tower
Κατεβήκαμε μια τελευταία βόλτα στη Ginza για να τη δούμε φωτισμένη. Ούτε έτσι όμως προέκυψε κάποιο δυνατό κλικ.
και καταλήξαμε για μπύρες σε μια μπυραρία αγγλικού τύπου έξω από το σπίτι μας για να σβήσουμε τη μέρα, όπως και την παραμονή μας στο Τόκιο.
Την επόμενη αναχωρούσαμε για το Κιότο και νιώθαμε αδημονία, το Τόκιο έχει μια άγρια ενέργεια που μας είχε εξουθενώσει εμάς τους άμαθους στις ατελείωτες μετακινήσεις Σαλονικιούς, είχαμε χορτάσει τους ρυθμούς της μεγαλούπολης και λαχταρούσαμε περισσότερη επαφή με το ιαπωνικό παραδοσιακό στοιχείο, αλλά και τη μεγαλοπρέπεια της φύσης στην εξοχή, είχαμε ανάγκη να ρίξουμε ρυθμούς και να πετύχουμε λίγη περισσότερη συμπερίληψη.
Ζητώ συγνώμη που τα κεφάλαιά μου βγαίνουν μεγάλα, δεν μου αρέσει όμως να σπάω την ημέρα , γνωρίζω ότι είναι κουραστικό για τον αναγνώστη, ωστόσο προτιμώ να κρατάω τις ιστορίες μου με αυτή τη μορφή έστω κι αν χάνω σε αναγνωσιμότητα.
Ξυπνήσαμε με το πάσο μας να μαζέψουμε λίγο τις βαλίτσες και τα κομμάτια μας, αφού έγιναν αυτά, ξεκινήσαμε για να κατακτήσουμε την πόλη! (#not)
Η Κάτσικο εμφανίστηκε ντυμένη λες και θα πήγαινε σε τριτοτέταρτο μπουζούκι, δεν κρατήθηκα και της την είπα "καλέ που πας έτσι;"
Η Κάτσικο χαμογέλασε με νόημα, γιατί η Κάτσικο γνώριζε! Είναι μου λέει το outfit μου για το Harajuku. Καλά ό,τι πεις
Από ναούς, μας είχε απομείνει ο Meiji Shrine-Σιντοιστικός κ αυτός, γενικά όπου βλέπεις temple είναι βουδιστικός και όπου shrine οι σιντοιστικοί που διώχνουν τα κακά τα πνεύματα.
Αυτή τη φορά μας άρεσε πολύ το δάσος που περικλείει το Ναό, ενώ ο Meiji δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο.
Γαλήνη!
με τόσο πανηγύρι τι φωτογραφία να βγει
'Ασε που πάλι σε γάμο πέσαμε, αυτή τη φορά είδαμε όλη την πομπή
- YouTube
Συνεχίσαμε προς το εμπορικό κέντρο, γι αρχή χτυπήσαμε ένα παγωτάκι από μάτσα
Γενικά το μάτσα το τιμήσαμε σε διάφορες μορφές, παγωτό, τσάι, σοκολατάκια. Ωραίο ήταν αν και σου άφηνε μια χορταρίλα στο στόμα.
Φτάσαμε
Δειτε ουρά για να ψωνίσουν στα Ugg
από τα οποία έπαιρναν κάτι χοντροκομμένα πασούμια που από ό,τι φαίνεται είναι μεγάλο τρεντ
Η Takeshita street
Σημειώστε ότι εκτός από χάζι πολλών διαστάσεων, στο δρόμο αυτό θα βρεις σουβενίρ και ψώνια στις καλύτερες τιμές. Πήραμε μαγνητάκια, μπλουζάκια, εγώ χτύπησα και ντιζαινάτη τσάντα με έκπτωση, η ώρα μας περνούσε πολύ ευχάριστα.
Στην Ιαπωνία έχουν αδυναμία στα Pet cafe. Τα cat cafe έχουν την τιμητική τους-είχαμε πετύχει κάμποσα, αλλά αυτό που είδα στην Takeshita θα μου μείνει αξέχαστο.
Δηλαδή θα πάω σε καφέ για να χαιδευτώ με γουρούνια;;
ε ρε μούρλα!
Μέσα σε όλα τα περίεργα που βλέπαμε στο δρόμο, ήταν οι Γιαπωνέζοι που έσπρωχναν παιδικό καροτσάκι. 'Εσκυβες να δεις καμιά χαριτωμένη φατσούλα, όμως αντί για παιδί, έβλεπες σκυλί. Παιδιά δεν κάνουν, βγάζουν τα σκυλιά βόλτα με τα καρότσια λες και δεν έχουν πόδια να περπατήσουν, χοληστερίνη θα ανεβάσουν με τόσο καθισιό οι μούργοι.
Από την πρώτη μέρα είχαμε παρατηρήσει τις ιδιόρρυθμες εμφανίσεις των νέων, εδώ όμως το εκκεντρικό έκανε πάρτι. Οι εμπνευσμένες τους φορεσιές ήταν απαράμιλλης αισθητικής, είχα διαρκώς το κινητό ανά χείρας και δεν προλάβαινα τα κλικ, όσο μπορούσα διακριτικά, αλλά τι να έκανα, τυφλώθηκα η γυναίκα με όσα αντίκρυσα, συντηρητική δε με λες, αλλά τέτοιο σόου μου έπεσε βαρύ.
Αρχικά το στυλ που λανσάρεται ευρέως είναι το Λώρα 'Ινγκαλς από το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι.
Από που να το πιάσω;
τα είχαν και στις βιτρίνες αυτά, έστειλα στην κόρη μου, "μα είσαι σίγουρη ότι δε θες να σου πάρω ένα τέτοιο;"
Μήπως κανένα αθλητικό κόθορνο;;
Θέλετε να πείτε οτι περπατάει άνθρωπος μ αυτά;
Η μεγάλη κατηγορία είναι βέβαια το στυλ αθώα, στραβοκάνα λολίτα
'Οπως και η κατηγορία wannabe σκληρή γκοθού
Και μιά τρίτη άσχετη κατηγορία που χαρακτηρίζεται δύσκολα, το στυλ φοράω ότι βρίσκω μπροστά μου, κανονικό ρούχο, πιτζάμα, χαλάκι, βελέντζα ακόμη και πορτατίφ.
Νομίζω έχουμε νικητή!!! Τι είν τούτο;;
Η τεράστια ταμπέλα σε σχετικό πολυκατάστημα δεν αφήνει αμφιβολίες για τις τάσεις του φετινού χειμώνα. Το γρασίδι είναι must!
Ξαφνικά η Κάτσικο έδειχνε τρομερά μονότονη μπροστά τους, την πήγαινες και σε μοναστήρι.
Φυσικά υπάρχουν και τα ανάλογα οutfit για το κατοικίδιό σας.
Δείτε λαός το μεσημέρι! Ήταν και Σάββατο βέβαια.
'Εχω και βιντεάκι με τη μούρη μας στο video wall
- YouTube
Κάναμε ένα μπρέικ σε μια ακόμη πράσινη ταράτσα, με ένα ασορτί μάτσα λάτε που αγάπησα πολύ.
Να εμπεδώσουμε αυτά που αντίκρυσαν τα όμορφα ματάκια μας.
Συνεχίσαμε για μια διαφορετική περιοχή τα Roppongi Hills, που είναι λίγο πιο μπουρζουαζέ, με στόχο να δούμε ένα μουσείο σύγχρονης τέχνης, the Mori Art Museum, το οποίο βρίσκεται μέσα σ ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο.
Χαζολογήσαμε λίγο μέσα στο εμπορικό, φάγαμε μάλιστα σε μισελενάτο εστιατόριο.
Παραγγείλαμε Okonomiyaki που δεν είχαν καμία σχέση με τα αυθεντικά που δοκιμάσαμε αργότερα στη Χιροσίμα.
Ξεχάσαμε όμως να τσεκάρουμε τα ωράρια του μουσείου, όταν πήγαμε να βγάλουμε εισιτήρια ήταν ήδη sold out και πολύ στεναχωρηθήκαμε, κυρίως για τη μικρή που είναι των καλών τεχνών και το περίμενε πως και πως.
Συμβαίνουν αυτά, ολόκληρο βιβλίο μπορώ να γράψω για όσα αξιοθέατα έχω χάσει για τον ένα ή τον άλλο λόγο σε κάθε ταξίδι.
Βγήκαμε έξω στη νύχτα όπου οι μη Χριστιανοί έχουν στολίσει τα πάντα από αρχές Νοέμβρη-ούτε η Δύση τους πρόλαβε τόσο νωρίς.
και η θέα του Tokyo Tower
Κατεβήκαμε μια τελευταία βόλτα στη Ginza για να τη δούμε φωτισμένη. Ούτε έτσι όμως προέκυψε κάποιο δυνατό κλικ.
και καταλήξαμε για μπύρες σε μια μπυραρία αγγλικού τύπου έξω από το σπίτι μας για να σβήσουμε τη μέρα, όπως και την παραμονή μας στο Τόκιο.
Την επόμενη αναχωρούσαμε για το Κιότο και νιώθαμε αδημονία, το Τόκιο έχει μια άγρια ενέργεια που μας είχε εξουθενώσει εμάς τους άμαθους στις ατελείωτες μετακινήσεις Σαλονικιούς, είχαμε χορτάσει τους ρυθμούς της μεγαλούπολης και λαχταρούσαμε περισσότερη επαφή με το ιαπωνικό παραδοσιακό στοιχείο, αλλά και τη μεγαλοπρέπεια της φύσης στην εξοχή, είχαμε ανάγκη να ρίξουμε ρυθμούς και να πετύχουμε λίγη περισσότερη συμπερίληψη.
Ζητώ συγνώμη που τα κεφάλαιά μου βγαίνουν μεγάλα, δεν μου αρέσει όμως να σπάω την ημέρα , γνωρίζω ότι είναι κουραστικό για τον αναγνώστη, ωστόσο προτιμώ να κρατάω τις ιστορίες μου με αυτή τη μορφή έστω κι αν χάνω σε αναγνωσιμότητα.
Last edited by a moderator:
).
