kapetanore
Member
- Μηνύματα
- 63
- Likes
- 147
- Επόμενο Ταξίδι
- Κάπου...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κασμίρ - Νεπάλ - Θιβέτ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 5/7/2010
- 6/7/2010
- 7/7/2010
- 8/7/2010
- 9/7/2010
- 10/7/2010
- 11/7/2010]Η Σλοβενία είναι μία χώρα παγκοσμίως γνωστή για τα σπήλαια που διαθέτει. Δεν μπορούσαμε λοιπόν και εμείς να την αποχαιρετήσουμε πριν κάνουμε μία επίσκεψη στο βαθύτερο και πιο εντυπωσιακό σπήλαιο που βρίσκεται στην Postojna ([URL="http://www.postojna-cave.com/"]Postojna cave[/URL
- 12/7/2010]Ξυπνάμε στις 8 και αφού κάνουμε την αλλαγή hostel και αδειάζουμε το αυτοκίνητο από τους σάκους μας φεύγουμε γρήγορα για Γερμανία να παραλάβουμε τον Αχιλλέα από το αεροδρόμιο του Μονάχου. Από το Salzburg υπολογίζουμαι ότι χρειαζόμαστε περίπου 2 ώρες (ας είναι καλά το [URL="http://www.viamichelin.com/"]ViaMichelin: Maps, route planner, route finder, UK maps, European maps, hotel booking, travel guides[/URL
- 13/7/2010]Επιτέλους έφτασε η μέρα που θα υποδεχτούν οι Άλπεις τα ανυπόμονα για καταβρόχθιση υψομετρικών και χιλιομετρικών αποστάσεων και καλά προετοιμασμένα για κάθε δυσκολία πόδια μας! Πρώτα όμως "χρωστάμε" μία επίσκεψη στο παγετωνικό σπήλαιο που βρίκσεται στο Werfen ([URL="http://www.eisriesenwelt.at/site/content/CB_ContentShow.php?coType=home&lang=EN"]EISRIESENWELT WERFEN - Site[/URL
- 14/7/2010
- 15/7/2010
- 16/7/2010
- 17/7/2010
- 18/7/2010
- 19/7/2010
- 20/7/2010
- 21/7/2010
- 22/7/2010
- 23/7/2010
- 24/7/2010
- Σύνοψη ταξιδιού
Το ξυπνητήρι μου χτυπάει στις 5.30. Όλοι στον κοιτώνα κοιμούνται εκτός από τον Μανώλη που σηκώνεται με την προσμονή να πάμε μια γρήγορη ανάβαση στην πλαγιά που οδηγεί στην κορυφή Hohher Riffler, να απολαύσουμε το θέαμα των τεράστιων ογκόλιθων-μνημείο πεσόντων Εβραίων. Ρίχνουμε μια ματιά έξω από το παράθυρο και συνειδητοποιούμε ότι η μέρα ξημερώνει με μια πυκνή συννεφιά που δεν αφήνει το βλέμμα μας να ταξιδέψει περισσότερο από 10 μέτρα. Έτσι μετά από μία ευρεία σύσκεψη διάρκειας 10 δευτερολέπτων αποφασίζουμε με τυπικές διαδικασίες να μην αφήσουμε την ζεστασιά των sleeping bags για τουλάχιστον 1 ώρα ακόμα. Τελικά κατά τις 7 ξυπνάμε μαζί με όλο το καταφύγιο, ετοιμάζουμε τα πράγματά μας και κατεβαίνουμε για πρωινό. Η πορεία μας σήμερα περιλαμβάνει 6-7 ώρες μέχρι το καταφύγιο Furtschaglhaus με ενδιάμεσο σταθμό το καταφύγιο Olpererhütte και η συνολική ανάβαση θα είναι 650 μέτρα και η κατάβαση 850 μέτρα. Μας περιμένει δύσκολη μέρα, έτσι μετά τις τελευταίες φωτογραφίες έξω από το καταφύγιο με τις χιονισμένες πλαγιές να καθρεφτίζουν στην υπέροχη αλπική λίμνη, είμαστε φορτωμένοι και έτοιμοι να φύγουμε.
Δυστυχώς και σήμερα η αρχή είναι μια πολύ απότομη πλαγιά και τα αγουροξυπνημένα πόδια και πνευμόνια μας δυσκολεύονται να ακολουθήσουν την διάθεσή μας για γρήγορη ανάβαση. Τελικά μετά από 1 περίπου ώρα εξαντλητικής ανηφόρας φτάνουμε στην κορυφή του υψώματος και αντικρύζουμε για πρώτη φορά σε όλη της την έκταση την τεχνητή λίμνη Schlegeis και το τεράστιο φράγμα της. Σταματάμε για να βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες και για λίγη περισυλλογή, αφήνοντας το βλέμμα μας να ταξιδέψει πάνω από τις χιονισμένες κορυφές απολαμβάνοντας το μοναδικό φυσικό θέαμα που προσφέρουν απλόχερα οι Άλπεις. Γι'αυτές τις εικόνες, γι'αυτές τις στιγμές αγαπάμε τα βουνά... Για την υπέροχη λιακάδα τους, για την χαοτική συννεφιά τους, για την δύναμή τους να εξυψώνουν ψυχή και σώμα, για την εκκωφαντική ησυχία τους, για την ανυπέρβλητη φυσική ομορφιά τους, για τον καθαρό τους αέρα που βοηθάει το μυαλό μας να πετάξει, για το δέος και την ανατριχίλα που προκαλεί η θέα μιας απόκρυμνης κορυφής! Σεβασμός στην φύση λοιπόν...
Μετά την στάση μας η πορεία γίνεται πολύ πιο γρήγορη αφού πλέον κινούμαστε σε ίσιο κ ομαλό μονοπάτι και μετά από σύνολο 2 ωρών φτάνουμε στο καταφύγιο Olpererhütte. Είχαμε δει φωτογραφίες, είχαμε διαβάσει περιγραφές, μας είχαν πει ότι είναι πολύ όμορφο, αλλά αυτό που βλέπουμε μπροστά μας έχει ξεπηδήσει μέσα από τα πιο κρυφά μας όνειρα! Χτισμένο από το 1881 και πλήρως ανακαινισμένο (ξαναχτίστηκε ουσιαστικά) από το 2007, σε υψόμετρο 2389 μέτρων, δεσπόζει πραγματικά αυτό το υπέροχο καταφύγιο. Η θέση του απλά τέλεια! Κάτω από τις άνω των 3000 μέτρων κορυφές, με μοναδική θέα στην τεχνητή λίμνη και την συνέχεια της αλπικής οροσειράς του Zillertal να στέκει χιονισμένη απέναντί του. Το κτίριο υπέροχο, ντρέπεσαι να πατήσεις μέσα, με εκπληκτικό service και μια υπέροχη βεράντα να φιλοξενεί τους κουρασμένους και συνήθως πεινασμένους σαν εμάς ορειβάτες. Δεν αντιστεκόμαστε βέβαια στον πειρασμό να καθίσουμε για ένα μισάωρο να απολαύσουμε ένα ντόπιο γλυκό με υπέροχη θέα. Επειδή όμως "μια εικόνα χίλιες λέξεις" σας δίνω ένα μικρό δείγμα να απολαύσετε...
Μετά την επαναφόρτιση μπαταριών ξεκινάμε την κατάβαση που θα μας οδηγήσει στο παραλίμνιο μονοπάτι. Επί μία ώρα ταλαιπωρούμε τα γόνατά μας αφού η κλίση είναι απότομη και το μονοπάτι γεμάτο μικρές πέτρες. Φτάνουμε στην λίμνη όπου πολλοί ντόπιοι αλλά και τουρίστες απολαμβάνουν την βόλτα τους στην φύση. Πλέον περπατάμε σε έναν χωματόδρομο δίπλα στην λίμνη που δεν μας προσφέρει ιδιαίτερη χαρά, αφού η ζέστη είναι αρκετά έντονη ενώ εμείς κινούμαστε γρήγορα για να καλύψουμε χιλιόμετρα με αποτέλεσμα οι πατούσες μας να πάρουν φωτιά! Τουλάχιστον η θέα της λίμνης με τους καταρράκτες μας ανταμοίβει.
Τελειώνοντας τον χωματόδρομο ξεκινάμε το τελευταίο κομμάτι της ημέρας που είναι μια απότομη ανάβαση μίας ώρας μέχρι το καταφύγιο. Κρατάμε έναν σταθερό μέτριο ρυθμό και φτάνουμε πάνω ξεκούραστα. Το καταφύγιο Furtschaglhaus (Furtschaglhaus 2.295m - Homepage) είναι χτισμένο στα 2295 μέτρα, με χαρακτηριστικό του ότι σχεδόν όλες οι κορυφές γύρω του είναι κοντά η άνω των 3500 μέτρων. Δυστυχώς έχει πολύ κόσμο μεταξύ των οποίων ένα γκρουπ από 25-30 νέους Αμερικάνους ηλικίας 16-17 ετών. Όπως καταλαβαίνετε η ησυχία που περιμέναμε να βρούμε δεν ήταν εύκολη υπόθεση! Τρώμε μια μακαρονάδα να κοπάσει λίγο η πείνα μας και αράζουμε στα παγκάκια έξω από το καταφύγιο για να χαλαρώσουμε αποφεύγοντας τους θορυβώδεις φίλους μας, πίνοντας τσάι και χαζεύοντας τις κορυφές που έχουν πολύ χιόνι και υποψία παγετώνα σε κάποια σημεία.
Η ώρα περνάει και αφού οι Αμερικάνοι δεν λένε να βγουν έξω ή να πάνε στους κοιτώνες τους κι εμείς δεν λέμε να μπούμε μέσα! Το κρύο αρχίζει να γίνεται πλέον έντονο, το τσάι εναλάσσεται με ζεστές σοκολάτες, οι ξηροί καρποί και τα power bars μας κόβουν την όρεξη και τα σύννεφα μας κόβουν την θέα δίνοντας όμως μια απόκοσμη εικόνα. Όλοι πλέον είναι μέσα και εμείς χαιρόμαστε την ησυχία μας και το παιχνίδι με τα σύννεφα αφού μία είμαστε μέσα σε αυτά και μία από πάνω τους. Εκπληκτικά...
Τελικά αντέχουμε μέχρι τις 8 αφού το κρύο με το που φύγει ο ήλιος δεν αστειεύεται και ας έχουμε 15 Ιουλίου. Άλπεις είναι αυτές! Μπαίνουμε μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα της τραπεζαρίας με όχι ιδιαίτερη διάθεση. Τελικά μετά από 5 λεπτά όλο το θορυβώδες γκρουπ πάει στους κοιτώνες οπότε μένουμε 15-20 άτομα να αράζουμε πίνοντας μπίρες! Κατά τις 9.30 πάμε για ύπνο αφού η επόμενη είναι ημέρα κορυφής. Από τα 2300 θα φτάσουμε στα 3133 και πρέπει να είμαστε ξεκούραστοι...
Δυστυχώς και σήμερα η αρχή είναι μια πολύ απότομη πλαγιά και τα αγουροξυπνημένα πόδια και πνευμόνια μας δυσκολεύονται να ακολουθήσουν την διάθεσή μας για γρήγορη ανάβαση. Τελικά μετά από 1 περίπου ώρα εξαντλητικής ανηφόρας φτάνουμε στην κορυφή του υψώματος και αντικρύζουμε για πρώτη φορά σε όλη της την έκταση την τεχνητή λίμνη Schlegeis και το τεράστιο φράγμα της. Σταματάμε για να βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες και για λίγη περισυλλογή, αφήνοντας το βλέμμα μας να ταξιδέψει πάνω από τις χιονισμένες κορυφές απολαμβάνοντας το μοναδικό φυσικό θέαμα που προσφέρουν απλόχερα οι Άλπεις. Γι'αυτές τις εικόνες, γι'αυτές τις στιγμές αγαπάμε τα βουνά... Για την υπέροχη λιακάδα τους, για την χαοτική συννεφιά τους, για την δύναμή τους να εξυψώνουν ψυχή και σώμα, για την εκκωφαντική ησυχία τους, για την ανυπέρβλητη φυσική ομορφιά τους, για τον καθαρό τους αέρα που βοηθάει το μυαλό μας να πετάξει, για το δέος και την ανατριχίλα που προκαλεί η θέα μιας απόκρυμνης κορυφής! Σεβασμός στην φύση λοιπόν...
Μετά την στάση μας η πορεία γίνεται πολύ πιο γρήγορη αφού πλέον κινούμαστε σε ίσιο κ ομαλό μονοπάτι και μετά από σύνολο 2 ωρών φτάνουμε στο καταφύγιο Olpererhütte. Είχαμε δει φωτογραφίες, είχαμε διαβάσει περιγραφές, μας είχαν πει ότι είναι πολύ όμορφο, αλλά αυτό που βλέπουμε μπροστά μας έχει ξεπηδήσει μέσα από τα πιο κρυφά μας όνειρα! Χτισμένο από το 1881 και πλήρως ανακαινισμένο (ξαναχτίστηκε ουσιαστικά) από το 2007, σε υψόμετρο 2389 μέτρων, δεσπόζει πραγματικά αυτό το υπέροχο καταφύγιο. Η θέση του απλά τέλεια! Κάτω από τις άνω των 3000 μέτρων κορυφές, με μοναδική θέα στην τεχνητή λίμνη και την συνέχεια της αλπικής οροσειράς του Zillertal να στέκει χιονισμένη απέναντί του. Το κτίριο υπέροχο, ντρέπεσαι να πατήσεις μέσα, με εκπληκτικό service και μια υπέροχη βεράντα να φιλοξενεί τους κουρασμένους και συνήθως πεινασμένους σαν εμάς ορειβάτες. Δεν αντιστεκόμαστε βέβαια στον πειρασμό να καθίσουμε για ένα μισάωρο να απολαύσουμε ένα ντόπιο γλυκό με υπέροχη θέα. Επειδή όμως "μια εικόνα χίλιες λέξεις" σας δίνω ένα μικρό δείγμα να απολαύσετε...
Μετά την επαναφόρτιση μπαταριών ξεκινάμε την κατάβαση που θα μας οδηγήσει στο παραλίμνιο μονοπάτι. Επί μία ώρα ταλαιπωρούμε τα γόνατά μας αφού η κλίση είναι απότομη και το μονοπάτι γεμάτο μικρές πέτρες. Φτάνουμε στην λίμνη όπου πολλοί ντόπιοι αλλά και τουρίστες απολαμβάνουν την βόλτα τους στην φύση. Πλέον περπατάμε σε έναν χωματόδρομο δίπλα στην λίμνη που δεν μας προσφέρει ιδιαίτερη χαρά, αφού η ζέστη είναι αρκετά έντονη ενώ εμείς κινούμαστε γρήγορα για να καλύψουμε χιλιόμετρα με αποτέλεσμα οι πατούσες μας να πάρουν φωτιά! Τουλάχιστον η θέα της λίμνης με τους καταρράκτες μας ανταμοίβει.
Τελειώνοντας τον χωματόδρομο ξεκινάμε το τελευταίο κομμάτι της ημέρας που είναι μια απότομη ανάβαση μίας ώρας μέχρι το καταφύγιο. Κρατάμε έναν σταθερό μέτριο ρυθμό και φτάνουμε πάνω ξεκούραστα. Το καταφύγιο Furtschaglhaus (Furtschaglhaus 2.295m - Homepage) είναι χτισμένο στα 2295 μέτρα, με χαρακτηριστικό του ότι σχεδόν όλες οι κορυφές γύρω του είναι κοντά η άνω των 3500 μέτρων. Δυστυχώς έχει πολύ κόσμο μεταξύ των οποίων ένα γκρουπ από 25-30 νέους Αμερικάνους ηλικίας 16-17 ετών. Όπως καταλαβαίνετε η ησυχία που περιμέναμε να βρούμε δεν ήταν εύκολη υπόθεση! Τρώμε μια μακαρονάδα να κοπάσει λίγο η πείνα μας και αράζουμε στα παγκάκια έξω από το καταφύγιο για να χαλαρώσουμε αποφεύγοντας τους θορυβώδεις φίλους μας, πίνοντας τσάι και χαζεύοντας τις κορυφές που έχουν πολύ χιόνι και υποψία παγετώνα σε κάποια σημεία.
Η ώρα περνάει και αφού οι Αμερικάνοι δεν λένε να βγουν έξω ή να πάνε στους κοιτώνες τους κι εμείς δεν λέμε να μπούμε μέσα! Το κρύο αρχίζει να γίνεται πλέον έντονο, το τσάι εναλάσσεται με ζεστές σοκολάτες, οι ξηροί καρποί και τα power bars μας κόβουν την όρεξη και τα σύννεφα μας κόβουν την θέα δίνοντας όμως μια απόκοσμη εικόνα. Όλοι πλέον είναι μέσα και εμείς χαιρόμαστε την ησυχία μας και το παιχνίδι με τα σύννεφα αφού μία είμαστε μέσα σε αυτά και μία από πάνω τους. Εκπληκτικά...
Τελικά αντέχουμε μέχρι τις 8 αφού το κρύο με το που φύγει ο ήλιος δεν αστειεύεται και ας έχουμε 15 Ιουλίου. Άλπεις είναι αυτές! Μπαίνουμε μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα της τραπεζαρίας με όχι ιδιαίτερη διάθεση. Τελικά μετά από 5 λεπτά όλο το θορυβώδες γκρουπ πάει στους κοιτώνες οπότε μένουμε 15-20 άτομα να αράζουμε πίνοντας μπίρες! Κατά τις 9.30 πάμε για ύπνο αφού η επόμενη είναι ημέρα κορυφής. Από τα 2300 θα φτάσουμε στα 3133 και πρέπει να είμαστε ξεκούραστοι...
Attachments
-
213,2 KB Προβολές: 688
Last edited by a moderator: