giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.703
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1η ημέρα: 2 πτήσεις, αναμονή και η άφιξη στο Πόρτο!
- 2η ημέρα - Αυτό είναι το Porto! – part 1
- 2η ημέρα - Αυτό είναι το Porto! – part 2
- 2η ημέρα - Αυτό είναι το Porto! – part 3
- 3η ημέρα: H αποτυχημένη εκδρομή και τα καρεκλοπόδαρα! part 1
- 3η ημέρα: H αποτυχημένη εκδρομή και τα καρεκλοπόδαρα! part 2
- 4η ημέρα: Η φουρτούνα στον Ωκεανό και το λάθος τρένο!
- 4η ημέρα: Άφιξη στη Λισαβόνα, το Πάρκο των Εθνών και η… Coca!
- 5η ημέρα: Άνω πόλη – Κάτω πόλη (Οι γειτονιές του Bairro Alto και του Chiado) και ο Fernando Pessoa!
- 5η ημέρα: Στις γειτονιές του Chiado της Baixa και αντικρίζοντας τον Χριστό!
- 6η ημέρα: Belem - Το μέρος της Unesco των θαλασσοπόρων και των Pasteis de Nata!
- 6η ημέρα: Χαμένοι στα σοκάκια της Alfama και το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα!
- 7η ημέρα: Στην ρομαντική όαση της Sintra
- 7η ημέρα: Καύσωνας και μπερδέματα στις γειτονιές του Ατλαντικού!
- 8η ημέρα: Οι τελευταίες ώρες στη Λισαβόνα…Αντίο!
- Extra: Λίγο από Βρυξέλλες και πολύ από άγχος!
- Video
Λίγο από Βρυξέλλες και πολύ από άγχος!
Η πτήση έφτασε στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών γύρω στις 21:20. Η υπόθεση είχε πολύ δρόμο ακόμα και ήταν κάτι που και μόνο σαν σκέψη με κούραζε. Η επιστροφή αυτή είχε οργανωθεί μεν στο μυαλό μου αλλά κάτι μου έλεγε πως δεν θα γίνουν όλα βολικά. Κατ’ αρχήν πρώτο και βασικό ήταν να πάμε στο κέντρο των Βρυξελλών.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός του αεροδρομίου Brussels (BRU) βρίσκεται κάτω από τον τερματικό σταθμό (υπόγειο επίπεδο -1). Όταν βγήκαμε από την αίθουσα αφίξεων με τον ανελκυστήρα κατεβήκαμε κάτω (έχει και κυλιόμενες σκάλες). Επειδή το ταμείο ήταν κλειστό βγάλαμε εισιτήρια από αυτόματο μηχάνημα. Πλέον είχαμε γίνει εξπέρ! Προσοχή μόνο για να ξέρετε τα μηχανήματα δέχονται μόνο κάρτες και συγκεκριμένα Maestro. Έως και 4 τρένα την ώρα συνδέουν το αεροδρόμιο με τους σταθμούς Brussels North, Brussels Central και Brussels Midi. Το κόστος για το κάθε άτομο είναι 8,5€. Από τις αφίξεις περπατήσαμε γύρω στα 9 λεπτά μέχρι Bruxelles-National-Aeroport (Brussel-Nationaal-Luchthaven).
Το επίσημο site των Βελγικών σιδηροδρόμων
http://www.belgianrail.be/en/Default.aspx
Η άλλη εναλλακτική ήταν με τα δημόσια λεωφορεία της MIVB / STIB που αναχωρούν από την πλατφόρμα C από το σταθμό των λεωφορείων που βρίσκεται στο επίπεδο 0 έναν όροφο κάτω από την αίθουσα αφίξεων. Το λεωφορείο 21 πάει μέχρι τέρμα Luxembourg στην οδό Luxemburgplein λίγο έξω από το κέντρο. Τα εισιτήρια κοστίζουν 4€ από αυτόματο μηχάνημα έκδοσης εισιτηρίων, με τη χρήση κερμάτων ή με πιστωτική κάρτα ή 6€ εντός του οχήματος και είναι έγκυρο για οποιοδήποτε αριθμό αλλαγών σε / από άλλα λεωφορεία STIB , τραμ, μετρό, εντός 60 λεπτών από την πρώτη επικύρωση.
http://www.stib-mivb.be/horaires-dienstregeling.html?l=en
Το λεωφορείο που θα μας μετέφερε στο αεροδρόμιο του Σαρλερουά το είχα κλείσει από το ίντερνετ και ήταν το city-shuttle bus της flibcohttp://www.flibco.com/en Το κλείνεις για την ημερομηνία που θες και όχι για συγκεκριμένη ώρα και μας κόστισε 14€ το άτομο. Αναχωρεί από τον σταθμό Gare Du Midi (Bruxelles-Midi / Brussel Zuid) από την οδό Arret Rue de France. Δρομολόγια έχει ανά 20-30 λεπτά και ξεκινούν από 03:30 με τελευταίο στις 20:00 και φτάνει στο Σαρλερουά μετά από 55 λεπτά. Οπότε δυστυχώς δεν είχε δρομολόγιο εκείνη την ώρα να μας εξυπηρετήσει. Έτσι είχαμε σκοπό να φύγουμε με των 03:30 ή των 04:00.
Ο προβληματισμός που τέθηκε ήταν ο εξής: Να κατέβουμε Gare Du Midi που είναι και το μέρος που θα αναχωρήσει το shuttle bus ή να κατέβουμε Gare Centrale που είναι στο κέντρο των Βρυξελλών άρα θα μας δοθεί και η δυνατότητα για μια βραδινή βόλτα στην πόλη? Ο Gare Du Midi απέχει κάπου στα 25 λεπτά με τα πόδια από το κέντρο και όπως λέγεται δεν είναι και το πιο ασφαλές μέρος για τη νύχτα. Άρα τι καλύτερο να αφήναμε τις αποσκευές μας στον Gare Centrale, να κάναμε την γνωριμία μας με τις Βρυξέλλες στο κέντρο και στη συνέχεια αφού πάρουμε τις αποσκευές μας, με ταξί ή βραδινό αστικό να πάμε στον Gare Du Midi.
Το γρήγορο και αθόρυβο τρένο αναχώρησε από το αεροδρόμιο των Βρυξελλών και μετά από 20 περίπου λεπτά έφτασε στον Gare Centrale. Πολύ γρήγορα βρήκαμε τα locks και αποθηκεύσαμε τις αποσκευές μας. Δύο χειραποσκευές και ένα νεσεσέρ χώρεσαν σε ένα ντουλάπι με κόστος 3€ αν θυμάμαι καλά, και όπως μας ενημέρωσε μια ευγενική κοπέλα που έβγαζε τις δικές τις αποσκευές, μπορούσαμε να τις αφήσουμε και για 24 ώρες! Κάτι που δεν μας αφορούσε αλλά την ευχαριστήσαμε για την πληροφορία.
Τέλεια! Ξέγνοιαστοι και χωρίς αποσκευές βγήκαμε από το σταθμό με ιδιαίτερα ανεβασμένη διάθεση που θα παίρναμε μια γεύση και από άλλη μια πόλη στο τέλος του ταξιδιού μας. Η θερμοκρασία αισθητά πιο χαμηλή από τη Λισαβόνα γύρω στους 10-12 βαθμούς. Με τα πόδια ξεκινήσαμε να βρούμε την διασημότερη πλατεία της Βελγικής πρωτεύουσας την Grand Place. Οι δρόμοι ήταν ψιλοέρημοι και λίγος κόσμος κυκλοφορούσε στους γύρω δρόμους. Ο δρόμος μας έφερε στον καθεδρικό ναό της πόλης Cathedral SS. Michaelis et Gudulae, και λίγο μετά βγήκαμε στην Rue du Marche aux Herbes μια όμορφη πλατεία που είχε κάποια κίνηση και στο σημείο εκεί είναι η μια είσοδος στη διάσημη στοά των Βρυξελλών Galeries Royales Saint-Hubert.
Τα ψηλά φωταγωγημένα ιστορικά κτίρια ακριβώς δίπλα μας οδήγησαν σε μια από τις ομορφότερες πλατείες του κόσμου όπως λέγεται! Η Grand Place πράγματι μας θάμπωσε με το που την είδαμε. Είναι ένα χάρμα οφθαλμών με όλη τη σημασία της λέξεως. Η εξαιρετική φωταγώγηση τόνιζε και πρόβαλε ακόμα περισσότερο της ομορφιά της και τον εκπληκτικό διακοσμητικό της πλούτο στα επιβλητικά μέγαρα του 15ου αιώνα που την περιβάλουν.
Το πιο υψηλό και ωραιότερο κτίριο της πλατείας είναι το Δημαρχείο, ένα εξαιρετικό γοτθικό κτίριο από τον μεσαίωνα με το εντυπωσιακό καμπαναριό των 96 μέτρων. Η πλατεία είχε κίνηση χωρίς να γίνεται χαμός κι εμείς ήμασταν πολύ χαρούμενη που βρεθήκαμε σε άλλη μια πρωτεύουσαμ σε άλλο ένα περίφημο και διάσημο σημείο της ηπείρου μας!
Κάναμε μια βόλτα στα γύρω στενά στους δρόμους που είναι γεμάτα με τουριστικά εστιατόρια και φυσικά κράχτες. Ήταν 11 το βράδυ και σχεδόν όλα ήταν άδεια, τα στενά όμως είχαν περατζάδα! Τα περισσότερα εστιατόρια απ’ ότι είδα ήταν κυριλέ και τουριστικά και ένα - δυο που μας άρεσαν όταν μπήκαμε μέσα μας είπαν πως δυστυχώς η κουζίνα έκλεισε. Πεινούσαμε και και δεν μπορούσαμε να βρούμε κάτι πρόχειρο. Και είναι λογικό αφού ήμασταν σε μια τελείως άγνωστη πόλη χωρίς καμία προετοιμασία και χωρίς να ξέρουμε τους δρόμους. Ήθελα να βρω τα περιβόητα μύδια με τις πατάτες αλλά δεν. Τελικά από ένα μαγαζάκι πήραμε σάντουιτς με σουβλάκι το ένα και λουκάνικο το άλλο και κάτι υπέρ καυτερές σος με συνεννόηση μπουζούκι με το παλικάρι που λογικά δεν ήταν Βέλγος αλλά μάλλον προς Πακιστάν Ιραν μεριά! Τα φάγαμε στο πόδι περπατώντας γιατί κάτι παρακμιακές φιγούρες εκεί δεν μας γέμισαν το μάτι.
Συνέχεια κάναμε μια ακόμα βόλτα στη γύρω περιοχή και στην στοά.
Είχαμε ώρα μπροστά μας και είπαμε να πιούμε μια μπύρα. Σε ένα στενό είδαμε κόσμο και μπήκαμε! Ο δρόμος ήταν ο Impasse de la Fidelit ένα στενό με μπυραρίες και μπαρ και νεαρόκοσμο έξω στο δρόμο. Καθίσαμε στο Delirium Cafe και ήπιαμε μπύρες. Η ώρα κύλισε χαλαρά και ευχάριστα χαζεύοντας τους νεαρούς Βέλγους ενώ μια κοπέλα από διπλανό μπαρ μας προσέφερε δωρεάν ένα ποτήρι μπύρα με γεύση κεράσι!
Η ώρα είχε πάει 1:30 περίπου και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για τον σταθμό. Ήταν μια όμορφη βόλτα γενικά και ανάθεμα να μην την κάναμε! Γιατί? Πηγαίναμε χαλαρά προς τον σταθμό Gare Centrale και τα γέλια μας κόπηκαν σαν φτάσαμε στην είσοδο! Η γκαραζόπορτα του σιδηροδρομικού ήταν κλειστή! Στην πρώτη εικόνα με έπιασε πανικός και μόνο που δεν έκλαιγα. Ο σταθμός είναι κλειστός, οι αποσκευές μας εγκλωβισμένες, κι εμείς σοκαρισμένοι. ΤΙ θα κάνουμε που πρέπει να είμαστε στον Gare Du Midi το πολύ μέχρι 4:30 για να πάρουμε το shuttle bus για Σαρλερουά!
Έκανα τρελές σκέψεις για την περίπτωση που θα χάναμε την πτήση, για το πόσα χρήματα θα μας φύγουν, για την μαλακία που έγινε. Δεν μας είχε ξανατύχει κάτι τόσο στραβό που θεώρησα πως αυτό που ζούσαμε ήταν ένα θρίλερ. Ο Rose ρώτησε έναν αγενέστατο σε ένα φαγάδικο πίσω από τον σταθμό και είπε πως ο σταθμός ανοίγει στις 05:00. Αυτό ήταν. Δεν προλαβαίναμε. Εντωμεταξύ η γκαραζόπορτα ήταν κλειστή πρόχειρα με κάτι παλέτες και από κάτω είχε άνοιγμα. Είχε θολώσει τόσο το μυαλό μας που σκεφτήκαμε να περάσουμε από κάτω. Βέβαια νομίζω πως θα χωρούσε μόνο κάποιο μικρό αδύνατο παιδάκι, και αν το επιχειρούσαμε θα σφηνώναμε και μπορεί να χτυπούσε και κανένας συναγερμός και θα είχαμε μπλεξίματα.
Το θεωρήσαμε ακραίο που το βράδυ κλείνει ο σταθμός. Και πιο το νόημα να αφήσουμε τις αποσκευές για λίγα λεπτά εφόσον κλείνει. Γιατί να μην το έχουν αναρτημένο κάπου και κυρίως στο θάλαμο με τα ντουλάπια φύλαξης των αποσκευών. Δεν υπήρχε καν σεκιούριτι. Δεν ξέραμε τι κινήσεις να κάνουμε. Η απελπισία μας οδήγησε στην αναζήτηση αστυνομικού τμήματος! Πήγαμε ξανά προς το κέντρο και μετά από περπάτημα και ερωτήσεις το εντοπίσαμε. Έξω ήταν καμιά δεκαριά αστυνομικοί άντρες γυναίκες που χαλαροί έλεγαν αστεία. Με καλά αγγλικά ένας νεαρός αστυνομικός μας είπε να μην αγχωνόμαστε (ναι καλά), πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι, πως δεν έχουν δικαίωμα να παραβιάσουν τη πόρτα (το ζητήσαμε στην απελπισία μας), και πως ο σταθμός ανοίγει στις 04:00. Μας υποχρέωσαν!
Αν ανοίξει στις 4 οριακά μάλλον προλαβαίναμε αλλά δεν μπορούσαμε να επαναπαυτούμε σ’ αυτό. Επιστρέψαμε ξανά στον Gare Centrale και στη στάση μπροστά στον σταθμό καθίσαμε σιωπηλοί και ανέκφραστοι. Είχε πολύ λίγη κίνηση και από αυτοκίνητα και από πεζούς. Η ώρα περνούσε και το άγχος παρέμεινε άγχος. Λίγα μέτρα μακριά σε μια πιάτσα ταξί πλησιάσαμε έναν νέο ταξιτζή. Είπαμε στο παιδί τι συνέβη και μας είπε και αυτός ΊΣΩΣ ο σταθμός να ανοίξει στις 4. Τον ρωτήσαμε πόσο θα κοστίσει μια κούρσα μέχρι Σαρλερουά και μας είπε 120€ από 150 που είναι κανονικά! Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και είπε πως θα τριγυρνάει στο σημείο και να τον ενημερώσουμε αν τελικά αποφασίσουμε να πάμε με ταξί.
Πολλά λεφτά αλλά και πολύ το άγχος. Στον σταθμό περίμενε και ένας νεαρός. Πιάσαμε κουβέντα μαζί του και είχε το ίδιο πρόβλημα. Ήταν Γερμανός και είχε αφήσει τις αποσκευές του. Στις 4:30 από το σημείο θα περνούσε λεωφορείο που θα τον πήγαινε Γερμανία. Τα χρονικά περιθώρια γι’ αυτόν ήταν χειρότερα. Ήταν εκνευρισμένος και υπερβολικά αγχωμένος. Και αυτός σκέφτηκε να παραβιάσει την πόρτα αλλά του είπα θα έχει μπλεξίματα. Στο σημείο πέρασε περιπολικό που το σταμάτησε ο Γερμανός και ανέφερε την κατάσταση. Του είπαν ότι είπαν και σε εμάς, ότι δεν μπορούσαν να παραβιάσουν την πόρτα.
Η ώρα είχε πάει 4:00 και λίγος ακόμα κόσμος περίμενε έξω από τον σταθμό. Μετά από λίγο στις 4:15 η πόρτα άνοιξε και ήταν λες και άνοιξε η πύλη του παραδείσου! Τρέξαμε σαν τρελοί να βγάλουμε τις αποσκευές και ειδικά ο Γερμανός που αποχαιρετιστήκαμε εγκάρδια. Για εμάς όμως εξακολουθούσε να πιέζει ο χρόνος. Έπρεπε να πάμε στον Gare Du Midi και η ώρα ήταν 4:20 που σημαίνει πως ακόμα και με ταξί μάλλον δεν προλαβαίναμε το shuttle bus των 04:30 για το αεροδρόμιο . Ίσως οριακά αλλά δεν θέλαμε άλλους μπελάδες στο κεφάλι μας γιατί το επόμενο θα ήταν στις 05:00 και στο αεροδρόμιο θα φτάναμε ενώ οι πύλες θα είχαν κλείσει για την πτήση μας. Ετοιμαστήκαμε να πάρουμε τηλέφωνο τον ταξιτζή αλλά μας πρόλαβε.
Εμφανίστηκε έξω από τον σταθμό και μας έψαξε γιατί δεν τον χαλούσε να βγάλει 120€. Έτσι θέλαμε δεν θέλαμε τα σκάσαμε. Ο κοινωνικός και φιλικότατος ταξιτζής δεν σταμάτησε να μιλάει και ήταν το καλύτερο για τον φίλο μου που είναι επίσης πολυλογάς. Εγώ όμως σαν κλασικός αντικοινωνικός ξερόβηχα και έλεγα έλεος με τις συζητήσεις τέτοια ώρα! Μας έλεγε για την κρίση και στο Βέλγιο που όμως ακόμα τα πράγματα είναι καλά σχετικά, ότι το ταξί το έχει μαζί με έναν Έλληνα, μας έλεγε να πάμε κανονικό ταξίδι στο Βέλγιο και να δούμε τις δύο ωραιότερες πόλεις την Γάνδη και τη Μπριζ και περί ανέμων και υδάτων! Μετά από 40 λεπτά φτάσαμε στο αεροδρόμιο, χρεώσαμε τη χρεωστική κάρτα μου 120€ και αποχαιρετήσαμε τον φλύαρο αλλά κατά τα’ άλλα φίλτατο ταξιτζή!
Χαλαροί πια διαβήκαμε το αεροδρόμιο Charleroi και τον έλεγχο που γινόταν χαμός από κόσμο! Είχαμε ηρεμήσει και δεν μας ένοιαξαν τα 120€ που σκάσαμε γιατί τέτοιες στιγμές δεν κοιτάς τα λεφτά και το μόνο που θες είναι να τελειώσει το άγχος και η ταλαιπωρία.
Οπότε τα υποτιθέμενα συνολικά ναύλα από Θεσσαλονίκη για Πορτογαλία δεν ήταν 110€ αλλά πολλά περισσότερα με έξτρα λεωφορεία, τρένα και ταξί! Θα το σκεφτώ πολύ αν ξαναεπιλέξω πτήσεις με ενδιάμεσο σταθμό, άβολα αεροδρόμια και άβολες ώρες. Αυτό ήταν, το ταξίδι τελείωσε με πολύ άγχος, ε και ελαφρά πιο χρεωμένοι απ ‘ αυτό που περιμέναμε. Δεν πειράζει όμως. Όλα είναι μέρος του ταξιδιού. Είναι εμπειρίες που μας κάνουν πιο ώριμους, έμπειρους και σοφούς! Η πτήση για Θεσσαλονίκη απογειώθηκε στις 06:40.
ΤΕΛΟΣ
Η πτήση έφτασε στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών γύρω στις 21:20. Η υπόθεση είχε πολύ δρόμο ακόμα και ήταν κάτι που και μόνο σαν σκέψη με κούραζε. Η επιστροφή αυτή είχε οργανωθεί μεν στο μυαλό μου αλλά κάτι μου έλεγε πως δεν θα γίνουν όλα βολικά. Κατ’ αρχήν πρώτο και βασικό ήταν να πάμε στο κέντρο των Βρυξελλών.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός του αεροδρομίου Brussels (BRU) βρίσκεται κάτω από τον τερματικό σταθμό (υπόγειο επίπεδο -1). Όταν βγήκαμε από την αίθουσα αφίξεων με τον ανελκυστήρα κατεβήκαμε κάτω (έχει και κυλιόμενες σκάλες). Επειδή το ταμείο ήταν κλειστό βγάλαμε εισιτήρια από αυτόματο μηχάνημα. Πλέον είχαμε γίνει εξπέρ! Προσοχή μόνο για να ξέρετε τα μηχανήματα δέχονται μόνο κάρτες και συγκεκριμένα Maestro. Έως και 4 τρένα την ώρα συνδέουν το αεροδρόμιο με τους σταθμούς Brussels North, Brussels Central και Brussels Midi. Το κόστος για το κάθε άτομο είναι 8,5€. Από τις αφίξεις περπατήσαμε γύρω στα 9 λεπτά μέχρι Bruxelles-National-Aeroport (Brussel-Nationaal-Luchthaven).
Το επίσημο site των Βελγικών σιδηροδρόμων
http://www.belgianrail.be/en/Default.aspx
Η άλλη εναλλακτική ήταν με τα δημόσια λεωφορεία της MIVB / STIB που αναχωρούν από την πλατφόρμα C από το σταθμό των λεωφορείων που βρίσκεται στο επίπεδο 0 έναν όροφο κάτω από την αίθουσα αφίξεων. Το λεωφορείο 21 πάει μέχρι τέρμα Luxembourg στην οδό Luxemburgplein λίγο έξω από το κέντρο. Τα εισιτήρια κοστίζουν 4€ από αυτόματο μηχάνημα έκδοσης εισιτηρίων, με τη χρήση κερμάτων ή με πιστωτική κάρτα ή 6€ εντός του οχήματος και είναι έγκυρο για οποιοδήποτε αριθμό αλλαγών σε / από άλλα λεωφορεία STIB , τραμ, μετρό, εντός 60 λεπτών από την πρώτη επικύρωση.
http://www.stib-mivb.be/horaires-dienstregeling.html?l=en
Το λεωφορείο που θα μας μετέφερε στο αεροδρόμιο του Σαρλερουά το είχα κλείσει από το ίντερνετ και ήταν το city-shuttle bus της flibcohttp://www.flibco.com/en Το κλείνεις για την ημερομηνία που θες και όχι για συγκεκριμένη ώρα και μας κόστισε 14€ το άτομο. Αναχωρεί από τον σταθμό Gare Du Midi (Bruxelles-Midi / Brussel Zuid) από την οδό Arret Rue de France. Δρομολόγια έχει ανά 20-30 λεπτά και ξεκινούν από 03:30 με τελευταίο στις 20:00 και φτάνει στο Σαρλερουά μετά από 55 λεπτά. Οπότε δυστυχώς δεν είχε δρομολόγιο εκείνη την ώρα να μας εξυπηρετήσει. Έτσι είχαμε σκοπό να φύγουμε με των 03:30 ή των 04:00.
Ο προβληματισμός που τέθηκε ήταν ο εξής: Να κατέβουμε Gare Du Midi που είναι και το μέρος που θα αναχωρήσει το shuttle bus ή να κατέβουμε Gare Centrale που είναι στο κέντρο των Βρυξελλών άρα θα μας δοθεί και η δυνατότητα για μια βραδινή βόλτα στην πόλη? Ο Gare Du Midi απέχει κάπου στα 25 λεπτά με τα πόδια από το κέντρο και όπως λέγεται δεν είναι και το πιο ασφαλές μέρος για τη νύχτα. Άρα τι καλύτερο να αφήναμε τις αποσκευές μας στον Gare Centrale, να κάναμε την γνωριμία μας με τις Βρυξέλλες στο κέντρο και στη συνέχεια αφού πάρουμε τις αποσκευές μας, με ταξί ή βραδινό αστικό να πάμε στον Gare Du Midi.
Το γρήγορο και αθόρυβο τρένο αναχώρησε από το αεροδρόμιο των Βρυξελλών και μετά από 20 περίπου λεπτά έφτασε στον Gare Centrale. Πολύ γρήγορα βρήκαμε τα locks και αποθηκεύσαμε τις αποσκευές μας. Δύο χειραποσκευές και ένα νεσεσέρ χώρεσαν σε ένα ντουλάπι με κόστος 3€ αν θυμάμαι καλά, και όπως μας ενημέρωσε μια ευγενική κοπέλα που έβγαζε τις δικές τις αποσκευές, μπορούσαμε να τις αφήσουμε και για 24 ώρες! Κάτι που δεν μας αφορούσε αλλά την ευχαριστήσαμε για την πληροφορία.
Τέλεια! Ξέγνοιαστοι και χωρίς αποσκευές βγήκαμε από το σταθμό με ιδιαίτερα ανεβασμένη διάθεση που θα παίρναμε μια γεύση και από άλλη μια πόλη στο τέλος του ταξιδιού μας. Η θερμοκρασία αισθητά πιο χαμηλή από τη Λισαβόνα γύρω στους 10-12 βαθμούς. Με τα πόδια ξεκινήσαμε να βρούμε την διασημότερη πλατεία της Βελγικής πρωτεύουσας την Grand Place. Οι δρόμοι ήταν ψιλοέρημοι και λίγος κόσμος κυκλοφορούσε στους γύρω δρόμους. Ο δρόμος μας έφερε στον καθεδρικό ναό της πόλης Cathedral SS. Michaelis et Gudulae, και λίγο μετά βγήκαμε στην Rue du Marche aux Herbes μια όμορφη πλατεία που είχε κάποια κίνηση και στο σημείο εκεί είναι η μια είσοδος στη διάσημη στοά των Βρυξελλών Galeries Royales Saint-Hubert.
Τα ψηλά φωταγωγημένα ιστορικά κτίρια ακριβώς δίπλα μας οδήγησαν σε μια από τις ομορφότερες πλατείες του κόσμου όπως λέγεται! Η Grand Place πράγματι μας θάμπωσε με το που την είδαμε. Είναι ένα χάρμα οφθαλμών με όλη τη σημασία της λέξεως. Η εξαιρετική φωταγώγηση τόνιζε και πρόβαλε ακόμα περισσότερο της ομορφιά της και τον εκπληκτικό διακοσμητικό της πλούτο στα επιβλητικά μέγαρα του 15ου αιώνα που την περιβάλουν.
Το πιο υψηλό και ωραιότερο κτίριο της πλατείας είναι το Δημαρχείο, ένα εξαιρετικό γοτθικό κτίριο από τον μεσαίωνα με το εντυπωσιακό καμπαναριό των 96 μέτρων. Η πλατεία είχε κίνηση χωρίς να γίνεται χαμός κι εμείς ήμασταν πολύ χαρούμενη που βρεθήκαμε σε άλλη μια πρωτεύουσαμ σε άλλο ένα περίφημο και διάσημο σημείο της ηπείρου μας!
Κάναμε μια βόλτα στα γύρω στενά στους δρόμους που είναι γεμάτα με τουριστικά εστιατόρια και φυσικά κράχτες. Ήταν 11 το βράδυ και σχεδόν όλα ήταν άδεια, τα στενά όμως είχαν περατζάδα! Τα περισσότερα εστιατόρια απ’ ότι είδα ήταν κυριλέ και τουριστικά και ένα - δυο που μας άρεσαν όταν μπήκαμε μέσα μας είπαν πως δυστυχώς η κουζίνα έκλεισε. Πεινούσαμε και και δεν μπορούσαμε να βρούμε κάτι πρόχειρο. Και είναι λογικό αφού ήμασταν σε μια τελείως άγνωστη πόλη χωρίς καμία προετοιμασία και χωρίς να ξέρουμε τους δρόμους. Ήθελα να βρω τα περιβόητα μύδια με τις πατάτες αλλά δεν. Τελικά από ένα μαγαζάκι πήραμε σάντουιτς με σουβλάκι το ένα και λουκάνικο το άλλο και κάτι υπέρ καυτερές σος με συνεννόηση μπουζούκι με το παλικάρι που λογικά δεν ήταν Βέλγος αλλά μάλλον προς Πακιστάν Ιραν μεριά! Τα φάγαμε στο πόδι περπατώντας γιατί κάτι παρακμιακές φιγούρες εκεί δεν μας γέμισαν το μάτι.
Συνέχεια κάναμε μια ακόμα βόλτα στη γύρω περιοχή και στην στοά.
Είχαμε ώρα μπροστά μας και είπαμε να πιούμε μια μπύρα. Σε ένα στενό είδαμε κόσμο και μπήκαμε! Ο δρόμος ήταν ο Impasse de la Fidelit ένα στενό με μπυραρίες και μπαρ και νεαρόκοσμο έξω στο δρόμο. Καθίσαμε στο Delirium Cafe και ήπιαμε μπύρες. Η ώρα κύλισε χαλαρά και ευχάριστα χαζεύοντας τους νεαρούς Βέλγους ενώ μια κοπέλα από διπλανό μπαρ μας προσέφερε δωρεάν ένα ποτήρι μπύρα με γεύση κεράσι!
Η ώρα είχε πάει 1:30 περίπου και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για τον σταθμό. Ήταν μια όμορφη βόλτα γενικά και ανάθεμα να μην την κάναμε! Γιατί? Πηγαίναμε χαλαρά προς τον σταθμό Gare Centrale και τα γέλια μας κόπηκαν σαν φτάσαμε στην είσοδο! Η γκαραζόπορτα του σιδηροδρομικού ήταν κλειστή! Στην πρώτη εικόνα με έπιασε πανικός και μόνο που δεν έκλαιγα. Ο σταθμός είναι κλειστός, οι αποσκευές μας εγκλωβισμένες, κι εμείς σοκαρισμένοι. ΤΙ θα κάνουμε που πρέπει να είμαστε στον Gare Du Midi το πολύ μέχρι 4:30 για να πάρουμε το shuttle bus για Σαρλερουά!
Έκανα τρελές σκέψεις για την περίπτωση που θα χάναμε την πτήση, για το πόσα χρήματα θα μας φύγουν, για την μαλακία που έγινε. Δεν μας είχε ξανατύχει κάτι τόσο στραβό που θεώρησα πως αυτό που ζούσαμε ήταν ένα θρίλερ. Ο Rose ρώτησε έναν αγενέστατο σε ένα φαγάδικο πίσω από τον σταθμό και είπε πως ο σταθμός ανοίγει στις 05:00. Αυτό ήταν. Δεν προλαβαίναμε. Εντωμεταξύ η γκαραζόπορτα ήταν κλειστή πρόχειρα με κάτι παλέτες και από κάτω είχε άνοιγμα. Είχε θολώσει τόσο το μυαλό μας που σκεφτήκαμε να περάσουμε από κάτω. Βέβαια νομίζω πως θα χωρούσε μόνο κάποιο μικρό αδύνατο παιδάκι, και αν το επιχειρούσαμε θα σφηνώναμε και μπορεί να χτυπούσε και κανένας συναγερμός και θα είχαμε μπλεξίματα.
Το θεωρήσαμε ακραίο που το βράδυ κλείνει ο σταθμός. Και πιο το νόημα να αφήσουμε τις αποσκευές για λίγα λεπτά εφόσον κλείνει. Γιατί να μην το έχουν αναρτημένο κάπου και κυρίως στο θάλαμο με τα ντουλάπια φύλαξης των αποσκευών. Δεν υπήρχε καν σεκιούριτι. Δεν ξέραμε τι κινήσεις να κάνουμε. Η απελπισία μας οδήγησε στην αναζήτηση αστυνομικού τμήματος! Πήγαμε ξανά προς το κέντρο και μετά από περπάτημα και ερωτήσεις το εντοπίσαμε. Έξω ήταν καμιά δεκαριά αστυνομικοί άντρες γυναίκες που χαλαροί έλεγαν αστεία. Με καλά αγγλικά ένας νεαρός αστυνομικός μας είπε να μην αγχωνόμαστε (ναι καλά), πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι, πως δεν έχουν δικαίωμα να παραβιάσουν τη πόρτα (το ζητήσαμε στην απελπισία μας), και πως ο σταθμός ανοίγει στις 04:00. Μας υποχρέωσαν!
Αν ανοίξει στις 4 οριακά μάλλον προλαβαίναμε αλλά δεν μπορούσαμε να επαναπαυτούμε σ’ αυτό. Επιστρέψαμε ξανά στον Gare Centrale και στη στάση μπροστά στον σταθμό καθίσαμε σιωπηλοί και ανέκφραστοι. Είχε πολύ λίγη κίνηση και από αυτοκίνητα και από πεζούς. Η ώρα περνούσε και το άγχος παρέμεινε άγχος. Λίγα μέτρα μακριά σε μια πιάτσα ταξί πλησιάσαμε έναν νέο ταξιτζή. Είπαμε στο παιδί τι συνέβη και μας είπε και αυτός ΊΣΩΣ ο σταθμός να ανοίξει στις 4. Τον ρωτήσαμε πόσο θα κοστίσει μια κούρσα μέχρι Σαρλερουά και μας είπε 120€ από 150 που είναι κανονικά! Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και είπε πως θα τριγυρνάει στο σημείο και να τον ενημερώσουμε αν τελικά αποφασίσουμε να πάμε με ταξί.
Πολλά λεφτά αλλά και πολύ το άγχος. Στον σταθμό περίμενε και ένας νεαρός. Πιάσαμε κουβέντα μαζί του και είχε το ίδιο πρόβλημα. Ήταν Γερμανός και είχε αφήσει τις αποσκευές του. Στις 4:30 από το σημείο θα περνούσε λεωφορείο που θα τον πήγαινε Γερμανία. Τα χρονικά περιθώρια γι’ αυτόν ήταν χειρότερα. Ήταν εκνευρισμένος και υπερβολικά αγχωμένος. Και αυτός σκέφτηκε να παραβιάσει την πόρτα αλλά του είπα θα έχει μπλεξίματα. Στο σημείο πέρασε περιπολικό που το σταμάτησε ο Γερμανός και ανέφερε την κατάσταση. Του είπαν ότι είπαν και σε εμάς, ότι δεν μπορούσαν να παραβιάσουν την πόρτα.
Η ώρα είχε πάει 4:00 και λίγος ακόμα κόσμος περίμενε έξω από τον σταθμό. Μετά από λίγο στις 4:15 η πόρτα άνοιξε και ήταν λες και άνοιξε η πύλη του παραδείσου! Τρέξαμε σαν τρελοί να βγάλουμε τις αποσκευές και ειδικά ο Γερμανός που αποχαιρετιστήκαμε εγκάρδια. Για εμάς όμως εξακολουθούσε να πιέζει ο χρόνος. Έπρεπε να πάμε στον Gare Du Midi και η ώρα ήταν 4:20 που σημαίνει πως ακόμα και με ταξί μάλλον δεν προλαβαίναμε το shuttle bus των 04:30 για το αεροδρόμιο . Ίσως οριακά αλλά δεν θέλαμε άλλους μπελάδες στο κεφάλι μας γιατί το επόμενο θα ήταν στις 05:00 και στο αεροδρόμιο θα φτάναμε ενώ οι πύλες θα είχαν κλείσει για την πτήση μας. Ετοιμαστήκαμε να πάρουμε τηλέφωνο τον ταξιτζή αλλά μας πρόλαβε.
Εμφανίστηκε έξω από τον σταθμό και μας έψαξε γιατί δεν τον χαλούσε να βγάλει 120€. Έτσι θέλαμε δεν θέλαμε τα σκάσαμε. Ο κοινωνικός και φιλικότατος ταξιτζής δεν σταμάτησε να μιλάει και ήταν το καλύτερο για τον φίλο μου που είναι επίσης πολυλογάς. Εγώ όμως σαν κλασικός αντικοινωνικός ξερόβηχα και έλεγα έλεος με τις συζητήσεις τέτοια ώρα! Μας έλεγε για την κρίση και στο Βέλγιο που όμως ακόμα τα πράγματα είναι καλά σχετικά, ότι το ταξί το έχει μαζί με έναν Έλληνα, μας έλεγε να πάμε κανονικό ταξίδι στο Βέλγιο και να δούμε τις δύο ωραιότερες πόλεις την Γάνδη και τη Μπριζ και περί ανέμων και υδάτων! Μετά από 40 λεπτά φτάσαμε στο αεροδρόμιο, χρεώσαμε τη χρεωστική κάρτα μου 120€ και αποχαιρετήσαμε τον φλύαρο αλλά κατά τα’ άλλα φίλτατο ταξιτζή!
Χαλαροί πια διαβήκαμε το αεροδρόμιο Charleroi και τον έλεγχο που γινόταν χαμός από κόσμο! Είχαμε ηρεμήσει και δεν μας ένοιαξαν τα 120€ που σκάσαμε γιατί τέτοιες στιγμές δεν κοιτάς τα λεφτά και το μόνο που θες είναι να τελειώσει το άγχος και η ταλαιπωρία.
Οπότε τα υποτιθέμενα συνολικά ναύλα από Θεσσαλονίκη για Πορτογαλία δεν ήταν 110€ αλλά πολλά περισσότερα με έξτρα λεωφορεία, τρένα και ταξί! Θα το σκεφτώ πολύ αν ξαναεπιλέξω πτήσεις με ενδιάμεσο σταθμό, άβολα αεροδρόμια και άβολες ώρες. Αυτό ήταν, το ταξίδι τελείωσε με πολύ άγχος, ε και ελαφρά πιο χρεωμένοι απ ‘ αυτό που περιμέναμε. Δεν πειράζει όμως. Όλα είναι μέρος του ταξιδιού. Είναι εμπειρίες που μας κάνουν πιο ώριμους, έμπειρους και σοφούς! Η πτήση για Θεσσαλονίκη απογειώθηκε στις 06:40.
ΤΕΛΟΣ
Last edited:
