giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1η ημέρα: 2 πτήσεις, αναμονή και η άφιξη στο Πόρτο!
- 2η ημέρα - Αυτό είναι το Porto! – part 1
- 2η ημέρα - Αυτό είναι το Porto! – part 2
- 2η ημέρα - Αυτό είναι το Porto! – part 3
- 3η ημέρα: H αποτυχημένη εκδρομή και τα καρεκλοπόδαρα! part 1
- 3η ημέρα: H αποτυχημένη εκδρομή και τα καρεκλοπόδαρα! part 2
- 4η ημέρα: Η φουρτούνα στον Ωκεανό και το λάθος τρένο!
- 4η ημέρα: Άφιξη στη Λισαβόνα, το Πάρκο των Εθνών και η… Coca!
- 5η ημέρα: Άνω πόλη – Κάτω πόλη (Οι γειτονιές του Bairro Alto και του Chiado) και ο Fernando Pessoa!
- 5η ημέρα: Στις γειτονιές του Chiado της Baixa και αντικρίζοντας τον Χριστό!
- 6η ημέρα: Belem - Το μέρος της Unesco των θαλασσοπόρων και των Pasteis de Nata!
- 6η ημέρα: Χαμένοι στα σοκάκια της Alfama και το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα!
- 7η ημέρα: Στην ρομαντική όαση της Sintra
- 7η ημέρα: Καύσωνας και μπερδέματα στις γειτονιές του Ατλαντικού!
- 8η ημέρα: Οι τελευταίες ώρες στη Λισαβόνα…Αντίο!
- Extra: Λίγο από Βρυξέλλες και πολύ από άγχος!
- Video
6η ημέρα: Belem - Το μέρος της Unesco των θαλασσοπόρων και των Pasteis de Nata!
Αισίως φτάσαμε στην 6η ημέρα του ταξιδιού και η σημερινή μέρα θα ξεκινήσει από το Belem. Και σήμερα είναι καλοκαίρι με τη θερμοκρασία στους 27 βαθμούς. Αφού έχουμε ανανεώσει την 24ωρη κάρτα μας για απεριόριστες διαδρομές, επιβιβαζόμαστε στο τραμ 15 από την Praca do Comercio. Πριν φτάσουμε στο Belem θέλαμε να κάνουμε μια στάση στην Doca De Alcantara. Η περιοχή του λιμανιού κάτω από Γέφυρα της 25ης Απριλίου κατά μήκος του ποταμού είναι ένα από τα πιο ευχάριστα μέρη της πόλης. Οι πρώην αποθήκες λιμανιού μετατράπηκαν σε ένα πλήθος από κοσμοπολίτικα μπαρ, clubs, εστιατόρια και καφέ μετατρέποντας την σε ένα συναρπαστικό μέρος. Η στάση μας εδώ όμως το πρωί δεν είχε κάποιο νόημα αφού δεν υπήρχε ψυχή και η περιοχή ζωντανεύει κυρίως τα βράδια. Κάναμε μια μικρή βόλτα στην αποβάθρα της Alcantara μπροστά στη μαρίνα που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη μαρίνα στη Λισαβόνα χωρητικότητας 440 σκαφών .
Θα μπορούσαμε να πάμε με τα πόδια στο Belem με την απόσταση να είναι περίπου 30 λεπτά μέσα στις καταπράσινες εκτάσεις κατά μήκος του ποταμού. Όμως αυτό είναι εφικτό όταν κάποιος είναι ξεκούραστος. Τα καταπονημένα μας πόδια μας δεν χωρούσαν περιττές ταλαιπωρίες. Η περιοχή είναι λίγο μπέρδεμα γιατί οι γραμμές τρένου εμποδίζουν το πέρασμα στην απέναντι μεριά του δρόμου. Γέφυρα πεζών δεν είδαμε και με λίγο ψάξιμο βρήκαμε την υπόγεια διάβαση που μας πέρασε στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Η στάση του τραμ 15 είναι μακριά από το σημείο όμως η στάση του λεωφορείου εξυπηρετεί άριστα αφού κάνει στάση στο κέντρο του Belem.
Με το που κατεβήκαμε το λεωφορείο αντικρίσαμε τους καταπράσινους κήπουςJardim Afonso de Albuquerque που τους διασχίσαμε και βρεθήκαμε μπροστά στο Mosteiro dos Jeronimos.
Στο σημείο γινόταν ο κακός χαμός. Απίστευτα πούλμαν και γκρουπ τουριστών, κόσμος παντού και κίνηση συνέθεταν ένα σκηνικό τρέλας και ήταν αναμενόμενο. Το Belem είναι το δημοφιλέστερο μέρος της Λισαβόνας εκτός κέντρου και όχι μόνο και θεωρείται η σημαντικότερη τοποθεσία όλης της Πορτογαλίας μεγάλης σημασίας για όλο τον κόσμο! Πρόκειται για την ιστορική συνοικία που από την προκυμαία της ξεκίνησαν οι μεγάλοι θαλασσοπόροι Βάσκο ντε Γκάμα, Βαρθολομαίος Ντίας, Ερρίκος ο Θαλασσοπόρος και ο Μαγγελάνος για να μυθικά ταξίδια τους με σκοπό να ανακαλύψουν τον κόσμο! Στους αιώνες που ακολούθησαν στο Belem χτίστηκαν μοναδικά παλάτια, μοναστήρια, κήποι και μνημεία και σήμερα το Belem είναι η χαρά του μουσειόπληκτου!
Διαλέγεις και παίρνεις!
-Μουσείο των Αμαξών (Museu Nacional dos Coches) από τα αγαπημένα των επισκεπτών, http://www.museudoscoches.pt/
-Belem Palace, http://www.presidencia.pt/?idc=15&idl=2
-Προεδρικό Μουσείο (Μuseu Presidencia), http://museu.presidencia.pt/
-Τροπικό Κήπος Jardim do Ultramar, http://www2.iict.pt/jbt/
-Παλάτι Αγιούντα (Palacio Nacional Da Ajuda), http://www.palacioajuda.pt/
-Bοτανικός Kήπος του παλατιού Ajuda (Jardim Botanico da Ajuda),http://www.jardimbotanicodajuda.com/
-Μοναστήρι των Ιερωνυμιτών (Mosteiro dos Jeronimos), το πιο εντυπωσιακό αξιοθέατο της χώρας και μνημείο Unesco, www.mosteirojeronimos.pt
-Αρχαιολογικό Μουσείο (museu arqueologia) στη δεξιά πτέρυγα του Mosteiro dos Jeronimos, http://www.museuarqueologia.pt/?a=0&x=2
-Ναυτικό Μουσείο (Museu de Marinha),http://museu.marinha.pt/pt/Paginas/default.aspx
-Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Μuseu berardo, www.museuberardo.com
-Πύργο της Belem (Torre de Belen), μνημείο Unesco,http://www.torrebelem.pt/en/
-Μνημείο των ανακαλύψεων (Padrao dos Descobrimentos)http://www.padraodosdescobrimentos.pt/en
Ουφ κουράστηκα και μόνο του τα βλέπω γραμμένα! Αν κάποιος λοιπόν θέλει να επισκεφτεί όλα αυτά ή κάποια από αυτά μπορεί να φάει όλη τη μέρα του στο Belem. Εμείς δεν είχαμε σκοπό κάτι τέτοιο βέβαια και πέρα από την χαλαρή βόλτα και την εξωτερική παρατήρηση των μνημείων είχαμε στόχο δύο πράγματα: Την περιήγηση δίπλα στον ποταμό στον πύργο Belem και το μνημείο των ανακαλύψεων και τα pastel de nata! Α ναι ξέχασα να τα γράψω πριν στη λίστα με τα αξιοθέατα! Θα το περιγράψω μετά.
Οι κήποι λοιπόν μας έφεραν μπροστά στο Μοναστήρι των Ιερωνυμιτών και η ουρά που είχε σχηματιστεί στην είσοδο μας έβγαλε από τη δύσκολη θέση του διλλήματος αν θα μπούμε μέσα στο μοναστήρι. Δεν θα μπούμε!
Το μοναστήρι Mosteiro dos Jeronimos είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την εποχή των μεγάλων ανακαλύψεων από τους θαλασσοπόρους. Η κατασκευή του μοναστηριού και της εκκλησίας άρχισε στις αρχές του 1501, Θεμελιώθηκε από τον Πρίγκιπα Ερρίκο τον Θαλασσοπόρο και ολοκληρώθηκε 100 χρόνια αργότερα. Στη θέση της Santa Maria de Belem όπου οι θαλασσοπόροι προσεύχονταν για τις αποστολές τους. Εκεί ο Vasco da Gama και οι άνδρες του πέρασαν την τελευταία νύχτα με προσευχές πριν αναχωρήσουν για την αποστολή τους προς την Ινδία το 1497. Ο τάφος του Βάσκο ντε Γκάμα βρίσκεται κοντά στην είσοδο του μοναστηριού, και είναι η τελευταία κατοικία και άλλων μεγάλων προσωπικοτήτων της Πορτογαλίας όπως ο εθνικός ποιητής Luis de Camoes και ο επίσης σπουδαίος πορτογάλος ποιητής Fernando Pessoa. Το μοναστήρι έχει σχεδιαστεί με τρόπο που αργότερα έγινε γνωστό ως Manueline.
Έχει πλουσιοπάροχο περίτεχνο αρχιτεκτονικό ύφος με περίπλοκες γλυπτικές και θέματα που ενσωματώνουν τα στοιχεία της θάλασσας και αντικείμενα που ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια των ναυτικών αποστολών και αντικατοπτρίζει ξεκάθαρα την δόξα της εποχής των μεγάλων ανακαλύψεων. Ενσωματώνει τόσα διαφορετικά στοιχεία και λεπτομερή σχέδια που σχεδόν ζαλίζει τα μάτια. Είναι το σύμβολο ορόσημο της Λισαβόνας και Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco!
Το πλήθος κόσμου είχε γεμίσει την πύλη εισόδου του μοναστηριού, τους δρόμους και την Largo Jeronimos. Στο βάθος φαινόταν άλλη μια ουρά από κόσμο και δεν μου φαινόταν για αξιοθέατο! Ή μήπως ήταν?
Στη γωνία στη Rua de Belem 84 βρίσκεται ένα αξιοθέατο που ίσως μαζεύει τους περισσότερους επισκέπτες απ’ όλα. Είναι το Pasteis de Belem ή με την επίσημη ονομασία "Antiga Confeitaria de Belem". Kαι όλος αυτός ο κακός χαμός για τα pasteis de nata τα ξακουστά ταρτάκια με την κρέμα. Η ονομασία του γλυκού σε όλη τη χώρα είναι pastel de nata ενώ σ’ αυτό το μαγαζί μόνο ονομάζονται pasteis de nata κι αυτό γιατί μόνο σ’ αυτό το μαγαζί παρασκευάζονται τα αυθεντικά, τα καλύτερα με την μυστική συνταγή όπως λέγεται από το 1837!
Σταθήκαμε κι εμείς στην ουρά και σίγουρα ένιωθα λίγο γελοίος αλλά ήθελα να κάνω το τουριστικό μου καθήκον και να διαπιστώσω αν αξίζουν τόσο πολύ τα περιβόητα pasteis de nata του συγκεκριμένου μαγαζιού. Το μαγαζί είναι όμορφα διακοσμημένο εσωτερικά και όποιος είναι τυχερός μπορεί να βρει τραπεζάκι. Το προσωπικό επαγγελματίες και γρήγοροι φαίνεται ότι δεν μασάνε ούτε αγχώνονται με τον πολύ κόσμο. Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Πήραμε 6 κομάτια pasteis de nata αν και είχε και άλλα λιγουρευτά σνακ η βιτρίνα. Πίσω παρατήρησα την παραγωγή των pasteis που ήταν ασταμάτητη. Λέγεται πως το καφέ αυτό πουλάει 10 χιλιάδες τάρτες ημερησίως και πως το ρεκόρ του είναι 55 χιλιάδες σε μια ημέρα!!!
Αφού πήραμε τα γλυκά φύγαμε από το τρελοκομείο και πήγαμε να τα φάμε στην ησυχία μας στους Jardim de Belem. Κι όμως αυτό το ταπεινό απλό γλυκό με έκανε να μουγκρίσω από ηδονή. Εγώ που είμαι τρελαμένος μόνο με την σοκολάτα δεν πίστευα πως αυτό το γλυκό θα μου δημιουργούσε τέτοια ευχαρίστηση. Η βάση της τάρτας είναι τραγανό φύλλο κρούστας και η κρέμα είναι τύπου μπουγάτσας αλλά πολύ πιο νόστιμη. Ήταν ζεστό και ολόφρεσκο της ώρας. Δοκιμάσαμε αρκετά στην Πορτογαλία και δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά ναι αυτά ήταν με διαφορά τα καλύτερα.
Μετά από αυτό το ηδονικό ευχάριστο διάλειμμα περάσαμε τους κήπους Jardim da Praca do Imperio και ψάξαμε τον τρόπο που θα περάσουμε απέναντι στην πλευρά του ποταμού. Και στο Belem είναι λίγο μπελάς οι γραμμές τρένου αφού δεν μπορείς ανά πάσα στιγμή να περάσεις απέναντι αλλά πρέπει να περπατήσεις αρκετά μέτρα να βρεις την πεζογέφυρα που περνά πάνω από τον κεντρικό δρόμο και τις γραμμές ή μέσω ενός υπογείου περάσματος από τους κήπους.
Jardim da Praca do Imperio
Praca Imperio
Avenida Brasilia / Avenida da India - Πάνω από την γέφυρα
Η πεζογέφυρα μας έφερε στους Jardim da Torre de Belem όπου στο βάθος βρίσκεται ο πύργος Belem, Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και περιλαμβάνεται και στον κατάλογο με τα Επτά Θαύματα της Πορτογαλίας λόγω της αρχιτεκτονικής του και της ιστορικής σημασίας του!
Και εδώ είχε πολύ μα πάρα πολύ κόσμο. Αν και ο καιρός ήταν ηλιόλουστος και ζεστός φυσούσε με αποτέλεσμα ο ποταμός Τάγος να είναι φουσκωμένος και γύρω από τον πύργο χτυπούσαν δυνατά κύματα. Ο Torre de Belem είναι το πιο διάσημο αξιοθέατο της Λισαβόνας και βρίσκεται στη μέση του ποταμού Τάγου. Χτισμένο το 1515 ως ένα φρούριο για να προστατεύει την είσοδο στο λιμάνι της Λισαβόνας σαν μέρος ενός αμυντικού συστήματος στις εκβολές του Τάγου ποταμού , ο πύργος της Belem ήταν το σημείο εκκίνησης για πολλά από τα ταξίδια της ανακάλυψης, και για τους ναυτικούς ήταν το τελευταία θέαμα της πατρίδας τους!
Ο πύργος αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πορτογαλικού στυλ Manueline όπως και το Μοναστήρι των Ιερωνυμιτών, αλλά ενσωματώνει και στοιχεία άλλων αρχιτεκτονικών στυλ. Ενσωματώνει πολλά μοτίβα της περιόδου των Ανακαλύψεων, με γλυπτά που απεικονίζουν ιστορικές προσωπικότητες ενώ έχει και αρχιτεκτονικές επιρροές των Μαυριτανών. Μπορεί να μη μπήκαμε στο εσωτερικό του όμως το θαυμάσαμε αρκετά από έξω και παρατηρήσαμε πως οι περίτεχνες λεπτομέρειες ήταν λιτές και περισσότερο δεμένες σε σύγκριση με το Μοναστήρι των Ιερωνυμιτών.
Το κύμα έφερε μπροστά στην ακτή ξύλα και βρωμιές, κάτι που δεν απώθησε κάτι κινεζούλες που έβαλαν τα πόδια τους στον ποταμό και έπαιζαν με τα κύματα. Χαρούμενος λαός! Κάναμε αρκετή ώρα βόλτα γύρω από τον πύργο και ξαποστάσαμε λιγάκι αν και ήλιος μας είχε κάψει για τα καλά. Και εκεί που μέσα στην χαρά μοστράρομαι και ποζάρω να βγώ φωτογραφία δίπλα στον ποταμό στο πεζούλι λίγο πριν το κλικ ένα κύμα ξαφνικά σκάει στη μάπα μου, στο κεφάλι μου, στη φόρμα μου! Μετά το σοκ της ψυχρολουσίας άρχισα να γελάω σαν χαζός και μαζί με μένα και οι άλλοι τουρίστες που ήταν γύρω μου. Το ωραίο ήταν ότι σαν να μη συνέβη τίποτα αμέσως βγήκα τη φωτογραφία που είχαμε αφήσει στη μέση! Ευτυχώς δεν μεταλλάχτηκα και ευτυχώς λόγω ζέστης στέγνωσα πολύ γρήγορα!
Συνεχίσαμε επί του ποταμού και φτάσαμε στη μαρίνα που χωρίζει τον ποταμό, και αναγκαστικά κάναμε κύκλο για να βρεθούμε στο απέναντι σημείο ξανά δίπλα στον ποταμό που θα μας έφερνε στο Μνημείο των Ανακαλύψεων.
Από ένα περίπτερο πήραμε δύο παγωτά γρανίτες να μας δροσίσουν αφού ζούσαμε καλοκαίρι μέσα στον Οκτώβρη. Στη άκρη της παραλίας δίπλα στον ποταμό είχαν σηματοδοτήσει γραμμές και ήταν κλεισμένο λόγω ενός αγώνα δρόμου που λάμβανε χώρα εκείνη τη στιγμή και οι υπεύθυνοι απαγόρευαν τον κόσμο να περπατήσουν εντός των ορίων του μαραθωνίου. Ο τερματισμός ήταν στο Μνημείο των Ανακαλύψεων που φαινόταν στην ευθεία.
Το Padrao dos Descobrimentos είναι άλλο ένα σύμβολο της Λισαβόνας που τιμά τους θαλασσοπόρους την περίοδο των μεγάλων ανακαλύψεων κατά τη διάρκεια του 15ου και 16ου αιώνα. Το Μνημείο των Ανακαλύψεων στη βόρεια όχθη των εκβολών του ποταμού Τάγου εγκαινιάστηκε το 1960 στις εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 500 χρόνων από το θάνατο του πρίγκιπα Ερρίκου του θαλασσοπόρου. Στέκεται στην προκυμαία από όπου οι διάσημοι εξερευνητές της Πορτογαλίας αναχώρησαν για τα επικά ταξίδια τους. Το μνημείο αποτελείται ένα πλοίο με επικεφαλή τον Πρίγκιπα Ερρίκο να έχει στραμμένο το κεφάλι του στη θάλασσα, και από πίσω του οι υπόλοιποι σπουδαίοι πορτογάλοι θαλασσοπόροι και διάφορα άλλα στοιχεία από την Εποχή των Ανακαλύψεων.
Μπήκαμε στο εσωτερικό του και πληρώσαμε στο εκδοτήριο από 3€ για να ανέβουμε με τον ανελκυστήρα στην κορυφή του μνημείου στα 52 μέτρα. Η θέα 360 μοιρών προς κάθε κατεύθυνση είναι υπέροχη και οι απόψεις στα γύρω μνημεία, τον Τάγο μέχρι και στον Ατλαντικό παίρνουν άλλη διάσταση. Όμως ο βασικός λόγος που ανεβήκαμε ήταν για να δούμε από ψηλά το δάπεδο της πλατείας μπροστά στο μνημείο που είναι ένα δώρο από τη Δημοκρατία της Νότιας Αφρικής. Ένα απίστευτο μωσαϊκό από διαφορετικούς τύπους μαρμάρου, που απεικονίζει ένα χάρτη με τις διαδρομές των πορτογάλων εξερευνητών. Ένα αριστούργημα που αν δεν ανέβεις δεν μπορείς να αποτυπώσεις και να διαπιστώσεις την έκταση του, την μεγαλοπρέπειά και την ομορφιά του.
Πύργος Belem / Torre de Belem
Ponte 25 de Abril
Ponte 25 de Abril και Cristo Rei
Mosteiro dos Jeronimos και Jardim da Praca do Imperio
Clube de Futebol Os Belenenses
Η πυξίδα και ο παγκόσμιος χάρτης (με zoom και χωρίς zoom)
Όταν κατεβήκαμε κάτω παρατηρήσαμε από κοντά κάποιες λεπτομέρειες του εκπληκτικού μαρμάρινου ψηφιδωτού δαπέδου.
Η βόλτα στο Belem ήταν γεμάτη ιστορία, γεύση, ενέργεια και εξαιρετικές εικόνες. Από τη στάση του τραμ πήραμε το 15 και επιστρέψαμε στο κέντρο της Λισαβόνας γιατί η Alfama μας περίμενε!
Αισίως φτάσαμε στην 6η ημέρα του ταξιδιού και η σημερινή μέρα θα ξεκινήσει από το Belem. Και σήμερα είναι καλοκαίρι με τη θερμοκρασία στους 27 βαθμούς. Αφού έχουμε ανανεώσει την 24ωρη κάρτα μας για απεριόριστες διαδρομές, επιβιβαζόμαστε στο τραμ 15 από την Praca do Comercio. Πριν φτάσουμε στο Belem θέλαμε να κάνουμε μια στάση στην Doca De Alcantara. Η περιοχή του λιμανιού κάτω από Γέφυρα της 25ης Απριλίου κατά μήκος του ποταμού είναι ένα από τα πιο ευχάριστα μέρη της πόλης. Οι πρώην αποθήκες λιμανιού μετατράπηκαν σε ένα πλήθος από κοσμοπολίτικα μπαρ, clubs, εστιατόρια και καφέ μετατρέποντας την σε ένα συναρπαστικό μέρος. Η στάση μας εδώ όμως το πρωί δεν είχε κάποιο νόημα αφού δεν υπήρχε ψυχή και η περιοχή ζωντανεύει κυρίως τα βράδια. Κάναμε μια μικρή βόλτα στην αποβάθρα της Alcantara μπροστά στη μαρίνα που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη μαρίνα στη Λισαβόνα χωρητικότητας 440 σκαφών .
Θα μπορούσαμε να πάμε με τα πόδια στο Belem με την απόσταση να είναι περίπου 30 λεπτά μέσα στις καταπράσινες εκτάσεις κατά μήκος του ποταμού. Όμως αυτό είναι εφικτό όταν κάποιος είναι ξεκούραστος. Τα καταπονημένα μας πόδια μας δεν χωρούσαν περιττές ταλαιπωρίες. Η περιοχή είναι λίγο μπέρδεμα γιατί οι γραμμές τρένου εμποδίζουν το πέρασμα στην απέναντι μεριά του δρόμου. Γέφυρα πεζών δεν είδαμε και με λίγο ψάξιμο βρήκαμε την υπόγεια διάβαση που μας πέρασε στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Η στάση του τραμ 15 είναι μακριά από το σημείο όμως η στάση του λεωφορείου εξυπηρετεί άριστα αφού κάνει στάση στο κέντρο του Belem.
Με το που κατεβήκαμε το λεωφορείο αντικρίσαμε τους καταπράσινους κήπουςJardim Afonso de Albuquerque που τους διασχίσαμε και βρεθήκαμε μπροστά στο Mosteiro dos Jeronimos.
Στο σημείο γινόταν ο κακός χαμός. Απίστευτα πούλμαν και γκρουπ τουριστών, κόσμος παντού και κίνηση συνέθεταν ένα σκηνικό τρέλας και ήταν αναμενόμενο. Το Belem είναι το δημοφιλέστερο μέρος της Λισαβόνας εκτός κέντρου και όχι μόνο και θεωρείται η σημαντικότερη τοποθεσία όλης της Πορτογαλίας μεγάλης σημασίας για όλο τον κόσμο! Πρόκειται για την ιστορική συνοικία που από την προκυμαία της ξεκίνησαν οι μεγάλοι θαλασσοπόροι Βάσκο ντε Γκάμα, Βαρθολομαίος Ντίας, Ερρίκος ο Θαλασσοπόρος και ο Μαγγελάνος για να μυθικά ταξίδια τους με σκοπό να ανακαλύψουν τον κόσμο! Στους αιώνες που ακολούθησαν στο Belem χτίστηκαν μοναδικά παλάτια, μοναστήρια, κήποι και μνημεία και σήμερα το Belem είναι η χαρά του μουσειόπληκτου!
Διαλέγεις και παίρνεις!
-Μουσείο των Αμαξών (Museu Nacional dos Coches) από τα αγαπημένα των επισκεπτών, http://www.museudoscoches.pt/
-Belem Palace, http://www.presidencia.pt/?idc=15&idl=2
-Προεδρικό Μουσείο (Μuseu Presidencia), http://museu.presidencia.pt/
-Τροπικό Κήπος Jardim do Ultramar, http://www2.iict.pt/jbt/
-Παλάτι Αγιούντα (Palacio Nacional Da Ajuda), http://www.palacioajuda.pt/
-Bοτανικός Kήπος του παλατιού Ajuda (Jardim Botanico da Ajuda),http://www.jardimbotanicodajuda.com/
-Μοναστήρι των Ιερωνυμιτών (Mosteiro dos Jeronimos), το πιο εντυπωσιακό αξιοθέατο της χώρας και μνημείο Unesco, www.mosteirojeronimos.pt
-Αρχαιολογικό Μουσείο (museu arqueologia) στη δεξιά πτέρυγα του Mosteiro dos Jeronimos, http://www.museuarqueologia.pt/?a=0&x=2
-Ναυτικό Μουσείο (Museu de Marinha),http://museu.marinha.pt/pt/Paginas/default.aspx
-Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Μuseu berardo, www.museuberardo.com
-Πύργο της Belem (Torre de Belen), μνημείο Unesco,http://www.torrebelem.pt/en/
-Μνημείο των ανακαλύψεων (Padrao dos Descobrimentos)http://www.padraodosdescobrimentos.pt/en
Ουφ κουράστηκα και μόνο του τα βλέπω γραμμένα! Αν κάποιος λοιπόν θέλει να επισκεφτεί όλα αυτά ή κάποια από αυτά μπορεί να φάει όλη τη μέρα του στο Belem. Εμείς δεν είχαμε σκοπό κάτι τέτοιο βέβαια και πέρα από την χαλαρή βόλτα και την εξωτερική παρατήρηση των μνημείων είχαμε στόχο δύο πράγματα: Την περιήγηση δίπλα στον ποταμό στον πύργο Belem και το μνημείο των ανακαλύψεων και τα pastel de nata! Α ναι ξέχασα να τα γράψω πριν στη λίστα με τα αξιοθέατα! Θα το περιγράψω μετά.
Οι κήποι λοιπόν μας έφεραν μπροστά στο Μοναστήρι των Ιερωνυμιτών και η ουρά που είχε σχηματιστεί στην είσοδο μας έβγαλε από τη δύσκολη θέση του διλλήματος αν θα μπούμε μέσα στο μοναστήρι. Δεν θα μπούμε!
Το μοναστήρι Mosteiro dos Jeronimos είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την εποχή των μεγάλων ανακαλύψεων από τους θαλασσοπόρους. Η κατασκευή του μοναστηριού και της εκκλησίας άρχισε στις αρχές του 1501, Θεμελιώθηκε από τον Πρίγκιπα Ερρίκο τον Θαλασσοπόρο και ολοκληρώθηκε 100 χρόνια αργότερα. Στη θέση της Santa Maria de Belem όπου οι θαλασσοπόροι προσεύχονταν για τις αποστολές τους. Εκεί ο Vasco da Gama και οι άνδρες του πέρασαν την τελευταία νύχτα με προσευχές πριν αναχωρήσουν για την αποστολή τους προς την Ινδία το 1497. Ο τάφος του Βάσκο ντε Γκάμα βρίσκεται κοντά στην είσοδο του μοναστηριού, και είναι η τελευταία κατοικία και άλλων μεγάλων προσωπικοτήτων της Πορτογαλίας όπως ο εθνικός ποιητής Luis de Camoes και ο επίσης σπουδαίος πορτογάλος ποιητής Fernando Pessoa. Το μοναστήρι έχει σχεδιαστεί με τρόπο που αργότερα έγινε γνωστό ως Manueline.
Έχει πλουσιοπάροχο περίτεχνο αρχιτεκτονικό ύφος με περίπλοκες γλυπτικές και θέματα που ενσωματώνουν τα στοιχεία της θάλασσας και αντικείμενα που ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια των ναυτικών αποστολών και αντικατοπτρίζει ξεκάθαρα την δόξα της εποχής των μεγάλων ανακαλύψεων. Ενσωματώνει τόσα διαφορετικά στοιχεία και λεπτομερή σχέδια που σχεδόν ζαλίζει τα μάτια. Είναι το σύμβολο ορόσημο της Λισαβόνας και Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco!
Το πλήθος κόσμου είχε γεμίσει την πύλη εισόδου του μοναστηριού, τους δρόμους και την Largo Jeronimos. Στο βάθος φαινόταν άλλη μια ουρά από κόσμο και δεν μου φαινόταν για αξιοθέατο! Ή μήπως ήταν?
Στη γωνία στη Rua de Belem 84 βρίσκεται ένα αξιοθέατο που ίσως μαζεύει τους περισσότερους επισκέπτες απ’ όλα. Είναι το Pasteis de Belem ή με την επίσημη ονομασία "Antiga Confeitaria de Belem". Kαι όλος αυτός ο κακός χαμός για τα pasteis de nata τα ξακουστά ταρτάκια με την κρέμα. Η ονομασία του γλυκού σε όλη τη χώρα είναι pastel de nata ενώ σ’ αυτό το μαγαζί μόνο ονομάζονται pasteis de nata κι αυτό γιατί μόνο σ’ αυτό το μαγαζί παρασκευάζονται τα αυθεντικά, τα καλύτερα με την μυστική συνταγή όπως λέγεται από το 1837!
Σταθήκαμε κι εμείς στην ουρά και σίγουρα ένιωθα λίγο γελοίος αλλά ήθελα να κάνω το τουριστικό μου καθήκον και να διαπιστώσω αν αξίζουν τόσο πολύ τα περιβόητα pasteis de nata του συγκεκριμένου μαγαζιού. Το μαγαζί είναι όμορφα διακοσμημένο εσωτερικά και όποιος είναι τυχερός μπορεί να βρει τραπεζάκι. Το προσωπικό επαγγελματίες και γρήγοροι φαίνεται ότι δεν μασάνε ούτε αγχώνονται με τον πολύ κόσμο. Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Πήραμε 6 κομάτια pasteis de nata αν και είχε και άλλα λιγουρευτά σνακ η βιτρίνα. Πίσω παρατήρησα την παραγωγή των pasteis που ήταν ασταμάτητη. Λέγεται πως το καφέ αυτό πουλάει 10 χιλιάδες τάρτες ημερησίως και πως το ρεκόρ του είναι 55 χιλιάδες σε μια ημέρα!!!
Αφού πήραμε τα γλυκά φύγαμε από το τρελοκομείο και πήγαμε να τα φάμε στην ησυχία μας στους Jardim de Belem. Κι όμως αυτό το ταπεινό απλό γλυκό με έκανε να μουγκρίσω από ηδονή. Εγώ που είμαι τρελαμένος μόνο με την σοκολάτα δεν πίστευα πως αυτό το γλυκό θα μου δημιουργούσε τέτοια ευχαρίστηση. Η βάση της τάρτας είναι τραγανό φύλλο κρούστας και η κρέμα είναι τύπου μπουγάτσας αλλά πολύ πιο νόστιμη. Ήταν ζεστό και ολόφρεσκο της ώρας. Δοκιμάσαμε αρκετά στην Πορτογαλία και δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά ναι αυτά ήταν με διαφορά τα καλύτερα.
Μετά από αυτό το ηδονικό ευχάριστο διάλειμμα περάσαμε τους κήπους Jardim da Praca do Imperio και ψάξαμε τον τρόπο που θα περάσουμε απέναντι στην πλευρά του ποταμού. Και στο Belem είναι λίγο μπελάς οι γραμμές τρένου αφού δεν μπορείς ανά πάσα στιγμή να περάσεις απέναντι αλλά πρέπει να περπατήσεις αρκετά μέτρα να βρεις την πεζογέφυρα που περνά πάνω από τον κεντρικό δρόμο και τις γραμμές ή μέσω ενός υπογείου περάσματος από τους κήπους.
Jardim da Praca do Imperio
Praca Imperio
Avenida Brasilia / Avenida da India - Πάνω από την γέφυρα
Η πεζογέφυρα μας έφερε στους Jardim da Torre de Belem όπου στο βάθος βρίσκεται ο πύργος Belem, Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και περιλαμβάνεται και στον κατάλογο με τα Επτά Θαύματα της Πορτογαλίας λόγω της αρχιτεκτονικής του και της ιστορικής σημασίας του!
Και εδώ είχε πολύ μα πάρα πολύ κόσμο. Αν και ο καιρός ήταν ηλιόλουστος και ζεστός φυσούσε με αποτέλεσμα ο ποταμός Τάγος να είναι φουσκωμένος και γύρω από τον πύργο χτυπούσαν δυνατά κύματα. Ο Torre de Belem είναι το πιο διάσημο αξιοθέατο της Λισαβόνας και βρίσκεται στη μέση του ποταμού Τάγου. Χτισμένο το 1515 ως ένα φρούριο για να προστατεύει την είσοδο στο λιμάνι της Λισαβόνας σαν μέρος ενός αμυντικού συστήματος στις εκβολές του Τάγου ποταμού , ο πύργος της Belem ήταν το σημείο εκκίνησης για πολλά από τα ταξίδια της ανακάλυψης, και για τους ναυτικούς ήταν το τελευταία θέαμα της πατρίδας τους!
Ο πύργος αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πορτογαλικού στυλ Manueline όπως και το Μοναστήρι των Ιερωνυμιτών, αλλά ενσωματώνει και στοιχεία άλλων αρχιτεκτονικών στυλ. Ενσωματώνει πολλά μοτίβα της περιόδου των Ανακαλύψεων, με γλυπτά που απεικονίζουν ιστορικές προσωπικότητες ενώ έχει και αρχιτεκτονικές επιρροές των Μαυριτανών. Μπορεί να μη μπήκαμε στο εσωτερικό του όμως το θαυμάσαμε αρκετά από έξω και παρατηρήσαμε πως οι περίτεχνες λεπτομέρειες ήταν λιτές και περισσότερο δεμένες σε σύγκριση με το Μοναστήρι των Ιερωνυμιτών.
Το κύμα έφερε μπροστά στην ακτή ξύλα και βρωμιές, κάτι που δεν απώθησε κάτι κινεζούλες που έβαλαν τα πόδια τους στον ποταμό και έπαιζαν με τα κύματα. Χαρούμενος λαός! Κάναμε αρκετή ώρα βόλτα γύρω από τον πύργο και ξαποστάσαμε λιγάκι αν και ήλιος μας είχε κάψει για τα καλά. Και εκεί που μέσα στην χαρά μοστράρομαι και ποζάρω να βγώ φωτογραφία δίπλα στον ποταμό στο πεζούλι λίγο πριν το κλικ ένα κύμα ξαφνικά σκάει στη μάπα μου, στο κεφάλι μου, στη φόρμα μου! Μετά το σοκ της ψυχρολουσίας άρχισα να γελάω σαν χαζός και μαζί με μένα και οι άλλοι τουρίστες που ήταν γύρω μου. Το ωραίο ήταν ότι σαν να μη συνέβη τίποτα αμέσως βγήκα τη φωτογραφία που είχαμε αφήσει στη μέση! Ευτυχώς δεν μεταλλάχτηκα και ευτυχώς λόγω ζέστης στέγνωσα πολύ γρήγορα!
Συνεχίσαμε επί του ποταμού και φτάσαμε στη μαρίνα που χωρίζει τον ποταμό, και αναγκαστικά κάναμε κύκλο για να βρεθούμε στο απέναντι σημείο ξανά δίπλα στον ποταμό που θα μας έφερνε στο Μνημείο των Ανακαλύψεων.
Από ένα περίπτερο πήραμε δύο παγωτά γρανίτες να μας δροσίσουν αφού ζούσαμε καλοκαίρι μέσα στον Οκτώβρη. Στη άκρη της παραλίας δίπλα στον ποταμό είχαν σηματοδοτήσει γραμμές και ήταν κλεισμένο λόγω ενός αγώνα δρόμου που λάμβανε χώρα εκείνη τη στιγμή και οι υπεύθυνοι απαγόρευαν τον κόσμο να περπατήσουν εντός των ορίων του μαραθωνίου. Ο τερματισμός ήταν στο Μνημείο των Ανακαλύψεων που φαινόταν στην ευθεία.
Το Padrao dos Descobrimentos είναι άλλο ένα σύμβολο της Λισαβόνας που τιμά τους θαλασσοπόρους την περίοδο των μεγάλων ανακαλύψεων κατά τη διάρκεια του 15ου και 16ου αιώνα. Το Μνημείο των Ανακαλύψεων στη βόρεια όχθη των εκβολών του ποταμού Τάγου εγκαινιάστηκε το 1960 στις εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 500 χρόνων από το θάνατο του πρίγκιπα Ερρίκου του θαλασσοπόρου. Στέκεται στην προκυμαία από όπου οι διάσημοι εξερευνητές της Πορτογαλίας αναχώρησαν για τα επικά ταξίδια τους. Το μνημείο αποτελείται ένα πλοίο με επικεφαλή τον Πρίγκιπα Ερρίκο να έχει στραμμένο το κεφάλι του στη θάλασσα, και από πίσω του οι υπόλοιποι σπουδαίοι πορτογάλοι θαλασσοπόροι και διάφορα άλλα στοιχεία από την Εποχή των Ανακαλύψεων.
Μπήκαμε στο εσωτερικό του και πληρώσαμε στο εκδοτήριο από 3€ για να ανέβουμε με τον ανελκυστήρα στην κορυφή του μνημείου στα 52 μέτρα. Η θέα 360 μοιρών προς κάθε κατεύθυνση είναι υπέροχη και οι απόψεις στα γύρω μνημεία, τον Τάγο μέχρι και στον Ατλαντικό παίρνουν άλλη διάσταση. Όμως ο βασικός λόγος που ανεβήκαμε ήταν για να δούμε από ψηλά το δάπεδο της πλατείας μπροστά στο μνημείο που είναι ένα δώρο από τη Δημοκρατία της Νότιας Αφρικής. Ένα απίστευτο μωσαϊκό από διαφορετικούς τύπους μαρμάρου, που απεικονίζει ένα χάρτη με τις διαδρομές των πορτογάλων εξερευνητών. Ένα αριστούργημα που αν δεν ανέβεις δεν μπορείς να αποτυπώσεις και να διαπιστώσεις την έκταση του, την μεγαλοπρέπειά και την ομορφιά του.
Πύργος Belem / Torre de Belem
Ponte 25 de Abril
Ponte 25 de Abril και Cristo Rei
Mosteiro dos Jeronimos και Jardim da Praca do Imperio
Clube de Futebol Os Belenenses
Η πυξίδα και ο παγκόσμιος χάρτης (με zoom και χωρίς zoom)
Όταν κατεβήκαμε κάτω παρατηρήσαμε από κοντά κάποιες λεπτομέρειες του εκπληκτικού μαρμάρινου ψηφιδωτού δαπέδου.
Η βόλτα στο Belem ήταν γεμάτη ιστορία, γεύση, ενέργεια και εξαιρετικές εικόνες. Από τη στάση του τραμ πήραμε το 15 και επιστρέψαμε στο κέντρο της Λισαβόνας γιατί η Alfama μας περίμενε!
Last edited:
