giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1η ημέρα: 2 πτήσεις, αναμονή και η άφιξη στο Πόρτο!
- 2η ημέρα - Αυτό είναι το Porto! – part 1
- 2η ημέρα - Αυτό είναι το Porto! – part 2
- 2η ημέρα - Αυτό είναι το Porto! – part 3
- 3η ημέρα: H αποτυχημένη εκδρομή και τα καρεκλοπόδαρα! part 1
- 3η ημέρα: H αποτυχημένη εκδρομή και τα καρεκλοπόδαρα! part 2
- 4η ημέρα: Η φουρτούνα στον Ωκεανό και το λάθος τρένο!
- 4η ημέρα: Άφιξη στη Λισαβόνα, το Πάρκο των Εθνών και η… Coca!
- 5η ημέρα: Άνω πόλη – Κάτω πόλη (Οι γειτονιές του Bairro Alto και του Chiado) και ο Fernando Pessoa!
- 5η ημέρα: Στις γειτονιές του Chiado της Baixa και αντικρίζοντας τον Χριστό!
- 6η ημέρα: Belem - Το μέρος της Unesco των θαλασσοπόρων και των Pasteis de Nata!
- 6η ημέρα: Χαμένοι στα σοκάκια της Alfama και το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα!
- 7η ημέρα: Στην ρομαντική όαση της Sintra
- 7η ημέρα: Καύσωνας και μπερδέματα στις γειτονιές του Ατλαντικού!
- 8η ημέρα: Οι τελευταίες ώρες στη Λισαβόνα…Αντίο!
- Extra: Λίγο από Βρυξέλλες και πολύ από άγχος!
- Video
8η ημέρα: Οι τελευταίες ώρες στη Λισαβόνα…Αντίο!
Πως πέρασαν 7 ημέρες δεν το κατάλαβα. Και τι μέρες. Τόσο γεμάτες από εικόνες και εμπειρίες τόσο καταπληκτικές. Δεν νοιώθω λύπη όμως γιατί είμαι υπερπλήρης! Η Σημερινή μέρα έχει μια τελευταία χαλαρή βόλτα στην πόλη και φυσικά αγορές και δώρα. Αφού τρώμε το τελευταίο μας πρωινό, παραδίδουμε τις αποσκευές μας και τις αποθηκεύουμε στο χώρο φύλαξης και ξεκινάμε για μια ακόμα άκρως ζεστή μέρα στην Λισαβόνα. Το θερμόμετρο κοντά στο 30. Ο καιρός σ’ αυτή την πόλη ήταν ανέλπιστα καλός κάτι που μας βρήκε απροετοίμαστους γιατί αν το ξέραμε θα παίρναμε και βερμούδες μαζί μας αλλά και μαγιό για την προηγούμενη μέρα που βρεθήκαμε σε παραλίες του Ατλαντικού.
Στην κάρτα μεταφορών φορτώνουμε τρείς διαδρομές και η αρχή γίνεται με τα πόδια από την πλατεία την πλατεία Restauradores με κατεύθυνση ένα κομμάτι που δεν είχαμε περπατήσει την Avenida da Liberdade (Λεωφόρος Ελευθερίας). Είναι η κύρια λεωφόρος της Λισαβόνας που χτίστηκε τον 19ο αιώνα και είναι η Πορτογαλική έκδοση των Ηλύσιων Πεδίων του Παρισιού! Είναι ένας ιδιαίτερα κομψός και όμορφος δρόμος διακοσμημένος με κήπους, φυτά, σιντριβάνια, αγάλματα και μνημεία, με καφετέριες-περίπτερα κάτω από τα δέντρα, και βέβαια ένα μεγάλο πεζοδρόμιο διακοσμημένο με αφηρημένα ψηφιδωτά μοτίβα. Κατά μήκος της δεντρόφυτης λεωφόρου ανάμεσα στα σύγχρονα κτίρια έχουν διασωθεί και μερικά εξαιρετικά αρχοντικά και είναι ένα από τα σημαντικά εμπορικά και τουριστικά σημεία της πόλης με ξενοδοχεία, καταστήματα, θέατρα γραφεία και τράπεζες. Ο δρόμος φημίζεται για τα πολυτελή καταστήματα του και επειδή μου αρέσουν τα στατιστικά και οι έρευνες να σημειώσω πως θεωρείται σήμερα η 35η πιο ακριβή λεωφόρος στον κόσμο!
Η λεωφόρος κινούνταν σε χαλαρούς ρυθμός και τα περισσότερα περίπτερα ήταν κλειστά και ορισμένα άνοιγαν εκείνη την ώρα και ήταν λίγο μετά τις 10:00. Ο σκιά του πεζόδρομου μας έσωσε από τον καυτό ήλιο.
Μνημείο των Ηρώων του Μεγάλου Πολέμου του 1931, αφιερωμένο στους 50.000 πορτογάλους στρατιώτες που πολέμησαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Λίγα μέτρα μετά φτάσαμε σε έναν μεγάλο κόμβο της πόλης την Praca do Marques de Pombal. Είναι ανάμεσα στην Avenida da Liberdade και το πάρκο Eduardo VII. Στη μέση του κυκλικού κόμβου υπάρχει μια μεγάλη στήλη αφιερωμένη στον 1ος Μαρκήσιος του Pombal που κυβέρνησε την Πορτογαλία από το 1750 έως το 1777 που χτίστηκε μεταξύ 1917 και 1934. Ένα μπρούτζινο άγαλμα του Μαρκήσιου βρίσκεται στην κορυφή, να κοιτάζει προς την περιοχή Baixa Pombalina , την περιοχή της Λισαβόνας, η οποία ξαναχτίστηκε υπό τη διεύθυνσή του μετά τον καταστροφικό σεισμό του1755.
Και ενώ ο ήλιος μας έκαψε και ζηλέψαμε άλλη μια φορά τους ανθρώπους που φορούσαν βερμούδες και σαγιονάρες πλησιάσαμε το μεγάλο πάρκο της πόλης τοParque Eduardo VII.
Το κεντρικό πάρκο της Λισαβόνας ανεβαίνει ένας από τους λόφους της πόλης και προσφέρει μια υπέροχη και διαφορετική οπτική θέα από την κορυφή. Το όνομά του είναι ένας φόρος τιμής στον βασιλιά Edward VII του Ηνωμένου Βασιλείου, ο οποίος επισκέφθηκε την Πορτογαλία το 1902 για την ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.
Το σιντριβάνι στην κορυφή του πάρκου με προκάλεσε να πέσω μέσα του να δροσιστώ! Τελευταία στιγμή απέφυγα το μπουγέλο και με την κούραση όλων των ημερών στα πόδια μας και μέσα στον καύσωνα των 33 βαθμών πήγαμε ως τον σταθμό μετρό Marques de Pombal και με την μπλε γραμμή (Azul) κατεβήκαμε στο τέρμα στη Santa Apolonia. Οι τελευταίες αυτές ώρες θα είχαν περιπλάνηση χαμηλά της Alfama και επίσκεψη στο Πάνθεον και την αγορά των κλεφτών. Αλλά όπως ανέφερα και το Πάνθεον είναι κλειστό τη Δευτέρα και η αγορά λειτουργεί μόνο Τρίτη και Σάββατο. Έτσι αρκεστήκαμε σε μια γρήγορη περιήγηση.
Panteao Nacional
Arco Grande de Cima
Άτιμη ώρα πως περνάς. Αν και η πτήση ήταν στις 17:35 δεν θέλαμε να καθυστερήσουμε αλλά να πάμε χαλαρά στο αεροδρόμιο. Με το τραμ 28 κατεβήκαμε μέχρι το τέρμα την Martim Moniz.
Η τελευταία μας βόλτα ήταν γύρω από την Rossio και την Restauradores με shoping στα αμέτρητα σουβενιράδικα καταστήματα με αρκετά αξιόλογα αναμνηστικά. Σε ένα απ’ αυτά δύο δραστήρια παιδιά βρήκαν τη χαρά τους με μας αφού είναι ίσως η πρώτη φορά που αγοράσαμε τόσα πολλά δώρα με ένα συνολικά αξιοσέβαστο πόσο, γι’ αυτό και μας έκαναν έκπτωση 18€ στο σύνολο. Ένα λαχταριστό σάντουιτς με τορτίγια και ζουμερά φιλέτα ήταν το τελευταίο μας σνακ από την Πορτογαλική πρωτεύουσα. Αφού πήραμε τις αποσκευές μας από το ξενοδοχείο, απαθανατίσαμε και είπαμε αντίο το Turim Suisso Atlantico Hotel και την χαρακτηριστική εικόνα της γειτονιάς μας το Elevador da Gloria.
Από τον σταθμό μετρό Restauradores πήραμε την μπλε γραμμή (Azul) και μετά από 4 στάσεις κατεβήκαμε στον σταθμό Sao Sebastiao. Εκεί αλλάξαμε με τη γραμμή Vermelha (χωρίς να χτυπήσουμε νέο εισιτήριο) και 11 στάσεις μετά φτάσαμε Aeroporto, 7 χλμ. από το κέντρο της πόλης με την ζέστη να βαράει αλύπητα!
Aeroporto de Lisboa
Ο σταθμός του μετρό βρίσκεται στο Terminal 1. Χωρίς να έχω εμπειρία και χωρίς να έχω κάνει διατριβή στα αεροδρόμια καταλαβαίνω πως το Αεροδρόμιο της Λισαβόνας (LIS: Aeroporto de Lisboa ή Aeroporto da Portela) διαφέρει από τα αεροδρόμια που έχω δει μέχρι στιγμής. Είναι μεγάλο και υπερσύγχρονο. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα και καλύτερα εξοπλισμένα αεροδρόμια στη Δυτική Ευρώπη σε όλους τους τομείς που έχει οριστεί ως κορυφαίο αεροδρόμιο της Ευρώπης για πέντε συναπτά έτη στα World Travel Awards.
Η αναχώρησή μας είναι από το Terminal 2 που χρησιμοποιείται από 4 αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους όπως η Ryanair που θα παίρναμε εμείς. Από το Terminal 1 υπάρχει μια δωρεάν υπηρεσία μεταφοράς με λεωφορείο που συνδέει την τερματική περιοχή 1 με το Terminal 2 ανά 10 λεπτά. Check in και αναμονή με την ώρα να περνά ευχάριστα κάνοντας απολογισμό του ταξιδιού και σερφάροντας για 30 λεπτά από το wifi του αεροδρομίου. Η πτήση θα φτάσει στις Βρυξέλλες όπου θα πρέπει να πάμε στο κέντρο της πόλης, στη συνέχεια να μεταφερθούμε στο αεροδρόμιο Charleroi με την πτήση της Ryanair για Θεσσαλονίκη να αναχωρεί στις 06:40. Επομένως έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας.17:35 και το αεροπλάνο αναχωρεί.
Δεν νιώθω λύπη. Είμαι υπερπλήρης από το ταξίδι. Νιώθω ευτυχισμένος και πολύ τυχερός που έζησα από κοντά την Πορτογαλία. Που αγάπησα έντονα αυτόν τον τόπο και θα τον αγαπώ. Η Πορτογαλία δεν είναι απλά άλλη μια όμορφη Ευρωπαϊκή πόλη. Είναι ένας εναλλακτικός προορισμός. Ήταν ένα έντονο ταξίδι σε μια χώρα με σπουδαία ιστορία, πανέμορφες πολύχρωμες πόλεις, εξαιρετικά φυσικά τοπία, με το υγρό στοιχείο να πρωταγωνιστεί, φιλόξενους ανθρώπους με ταπεραμέντο και όλα αυτά να συνδυάζονται με έναν μαγικό τρόπο. Μια αυθεντική χώρα που παρά τις σύγχρονες επεμβάσεις έχει διατηρήσει σε μεγάλο βαθμό τις παραδοσιακές γωνιές της. Δεν θα ξεχάσω το γραφικό και πανέμορφο Πόρτο, τις βόλτες στην Αlfama με τα μαγικά πανοράματα και ηλιοβασιλέματα, την λαοθάλασσα στα μπαράκια του Bairro Alto, τις ανέμελες στιγμές χαμένοι στα στενά και αράζοντας στις πλατείες και μπροστά στον ποταμό, το Belem των θαλασσοπόρων, τις γλυκές και αλμυρές γεύσεις Πορτογαλίας. Η νοσταλγία που όλοι επικαλούνται για την Πορτογαλία δεν είναι η εικόνα της και όσο τη ζεις. Η νοσταλγία είναι το μετά. Η νοσταλγία που σε πιάνει σαν σκεφτείς ότι κάποια στιγμή ήσουν κι εσύ εκεί. Για όσα έζησες και είδες. Η γλυκιά νοσταλγία και μελαγχολία που πιάνει κι εμένα σαν στεφτώ αυτές τις 7 ημέρες και νύχτες. Γράφοντας αυτή την ιστορία την έζησα τη νοσταλγία και ταξίδεψα ξανά.
Πάνω στον αέρα από το παράθυρο γύρισα πίσω στον ορίζοντα να δω! Η Πορτογαλία είχε εξαφανιστεί πια. Ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα εν πτήση μου θύμισε αυτό που είχε πει ο Fernando Pessoa ''Η λαμπρότητα ενός ωραίου ηλιοβασιλέματος, με καταθλίβει μ' όλη του την ομορφιά. Μπροστά σ' ένα τέτοιο θέαμα πάντα λέω : πόσο ευχαριστημένος πρέπει να νιώθει ένας ευτυχισμένος άνθρωπος αντικρίζοντας αυτόν τον ήλιο!''
Μπορεί να μην άκουσα Live fado όμως αυτή η μουσική εξακολουθεί και με συντροφεύει. Όπως και εκείνη την ώρα στην πτήση της επιστροφής, όταν η Πορτογαλία είχε γίνει μια ανάμνηση. Από μέσα μου τραγουδούσα Senhora do Mar. Γιατί για μένα η Πορτογαλία είναι η κυρά της θάλασσας!
Κλείνω όπως ακριβώς άρχισα… Αντίο Πορτογαλία…
Senhora do mar,
Ante vos, me tendes caida.
Quem vem tirar meia da vida e da paz
Desta mesa, desta casa, perdidas?
Amor, que e de ti?
Senhora do mar,
Ante vos, minha alma esta vazia.
Quem vem chamar a si o que e meu?
O mar alto, traz pr'a mim,
Amor meu sem fim!
Ai, negras aguas, ondas de magoas,
Gelaram-me o fogo no olhar.
Ele nao torna a navegar!
E ninguem vos ve chorar,
Senhora do mar!
Quem vem tirar meia da vida e da paz
Desta mesa, desta casa, perdidas?
Amor, que e de ti?
Ai, negras aguas, ondas de magoas,
Gelaram-me o fogo no olhar.
Feridas em sal, rezas em vao...
Deixai seu coracao Bater junto a mim!
________________________________________________________
Κυρά της θάλασσας,
Μπροστά σας, πέφτω.
Ποιος έρχεται και παίρνει το μισό της ζωής και της ειρήνης
από αυτόν τον πίνακα, από αυτό το σώμα, χάθηκε?
Αγάπη, τι συμβαίνει με σένα?
Κυρά της θάλασσας,
Ενώπιων σας, η ψυχή μου είναι άδεια.
Ποιος έρχεται και παίρνει ό, τι είναι δικό μου;
Ω ανοικτή θάλασσα, φέρε μου την ατελείωτη αγάπη μου!
Αχ, μαύρα νερά, τα κύματα της λύπης,
Πάγωσες τη φωτιά στα μάτια μου (Κυρά της θάλασσας).
Δεν σ'αναζητάει!
Και κανείς δεν βλέπει ότι κλαίς,
Κυρά της θάλασσας!
Ποιος έρχεται και παίρνει το μισό της ζωής και της ειρήνης
από αυτόν τον πίνακα, από αυτό το σώμα, χάθηκε?
Αγάπη, τι συμβαίνει με σένα?
Αχ, μαύρα νερά, τα κύματα της λύπης,
Πάγωσες τη φωτιά στα μάτια μου (Κυρά της θάλασσας).
Πληγές από αλάτι, προσεύχονται μάταια…
Αφήστε την καρδιά σας να χτυπάει δίπλα μου
*Έρχεται extra bonus κεφάλαιο με τίτλο
''Λίγο από Βρυξέλλες και πολύ από άγχος!''
Πως πέρασαν 7 ημέρες δεν το κατάλαβα. Και τι μέρες. Τόσο γεμάτες από εικόνες και εμπειρίες τόσο καταπληκτικές. Δεν νοιώθω λύπη όμως γιατί είμαι υπερπλήρης! Η Σημερινή μέρα έχει μια τελευταία χαλαρή βόλτα στην πόλη και φυσικά αγορές και δώρα. Αφού τρώμε το τελευταίο μας πρωινό, παραδίδουμε τις αποσκευές μας και τις αποθηκεύουμε στο χώρο φύλαξης και ξεκινάμε για μια ακόμα άκρως ζεστή μέρα στην Λισαβόνα. Το θερμόμετρο κοντά στο 30. Ο καιρός σ’ αυτή την πόλη ήταν ανέλπιστα καλός κάτι που μας βρήκε απροετοίμαστους γιατί αν το ξέραμε θα παίρναμε και βερμούδες μαζί μας αλλά και μαγιό για την προηγούμενη μέρα που βρεθήκαμε σε παραλίες του Ατλαντικού.
Στην κάρτα μεταφορών φορτώνουμε τρείς διαδρομές και η αρχή γίνεται με τα πόδια από την πλατεία την πλατεία Restauradores με κατεύθυνση ένα κομμάτι που δεν είχαμε περπατήσει την Avenida da Liberdade (Λεωφόρος Ελευθερίας). Είναι η κύρια λεωφόρος της Λισαβόνας που χτίστηκε τον 19ο αιώνα και είναι η Πορτογαλική έκδοση των Ηλύσιων Πεδίων του Παρισιού! Είναι ένας ιδιαίτερα κομψός και όμορφος δρόμος διακοσμημένος με κήπους, φυτά, σιντριβάνια, αγάλματα και μνημεία, με καφετέριες-περίπτερα κάτω από τα δέντρα, και βέβαια ένα μεγάλο πεζοδρόμιο διακοσμημένο με αφηρημένα ψηφιδωτά μοτίβα. Κατά μήκος της δεντρόφυτης λεωφόρου ανάμεσα στα σύγχρονα κτίρια έχουν διασωθεί και μερικά εξαιρετικά αρχοντικά και είναι ένα από τα σημαντικά εμπορικά και τουριστικά σημεία της πόλης με ξενοδοχεία, καταστήματα, θέατρα γραφεία και τράπεζες. Ο δρόμος φημίζεται για τα πολυτελή καταστήματα του και επειδή μου αρέσουν τα στατιστικά και οι έρευνες να σημειώσω πως θεωρείται σήμερα η 35η πιο ακριβή λεωφόρος στον κόσμο!
Η λεωφόρος κινούνταν σε χαλαρούς ρυθμός και τα περισσότερα περίπτερα ήταν κλειστά και ορισμένα άνοιγαν εκείνη την ώρα και ήταν λίγο μετά τις 10:00. Ο σκιά του πεζόδρομου μας έσωσε από τον καυτό ήλιο.
Μνημείο των Ηρώων του Μεγάλου Πολέμου του 1931, αφιερωμένο στους 50.000 πορτογάλους στρατιώτες που πολέμησαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Λίγα μέτρα μετά φτάσαμε σε έναν μεγάλο κόμβο της πόλης την Praca do Marques de Pombal. Είναι ανάμεσα στην Avenida da Liberdade και το πάρκο Eduardo VII. Στη μέση του κυκλικού κόμβου υπάρχει μια μεγάλη στήλη αφιερωμένη στον 1ος Μαρκήσιος του Pombal που κυβέρνησε την Πορτογαλία από το 1750 έως το 1777 που χτίστηκε μεταξύ 1917 και 1934. Ένα μπρούτζινο άγαλμα του Μαρκήσιου βρίσκεται στην κορυφή, να κοιτάζει προς την περιοχή Baixa Pombalina , την περιοχή της Λισαβόνας, η οποία ξαναχτίστηκε υπό τη διεύθυνσή του μετά τον καταστροφικό σεισμό του1755.
Και ενώ ο ήλιος μας έκαψε και ζηλέψαμε άλλη μια φορά τους ανθρώπους που φορούσαν βερμούδες και σαγιονάρες πλησιάσαμε το μεγάλο πάρκο της πόλης τοParque Eduardo VII.
Το κεντρικό πάρκο της Λισαβόνας ανεβαίνει ένας από τους λόφους της πόλης και προσφέρει μια υπέροχη και διαφορετική οπτική θέα από την κορυφή. Το όνομά του είναι ένας φόρος τιμής στον βασιλιά Edward VII του Ηνωμένου Βασιλείου, ο οποίος επισκέφθηκε την Πορτογαλία το 1902 για την ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.
Το σιντριβάνι στην κορυφή του πάρκου με προκάλεσε να πέσω μέσα του να δροσιστώ! Τελευταία στιγμή απέφυγα το μπουγέλο και με την κούραση όλων των ημερών στα πόδια μας και μέσα στον καύσωνα των 33 βαθμών πήγαμε ως τον σταθμό μετρό Marques de Pombal και με την μπλε γραμμή (Azul) κατεβήκαμε στο τέρμα στη Santa Apolonia. Οι τελευταίες αυτές ώρες θα είχαν περιπλάνηση χαμηλά της Alfama και επίσκεψη στο Πάνθεον και την αγορά των κλεφτών. Αλλά όπως ανέφερα και το Πάνθεον είναι κλειστό τη Δευτέρα και η αγορά λειτουργεί μόνο Τρίτη και Σάββατο. Έτσι αρκεστήκαμε σε μια γρήγορη περιήγηση.
Panteao Nacional
Arco Grande de Cima
Άτιμη ώρα πως περνάς. Αν και η πτήση ήταν στις 17:35 δεν θέλαμε να καθυστερήσουμε αλλά να πάμε χαλαρά στο αεροδρόμιο. Με το τραμ 28 κατεβήκαμε μέχρι το τέρμα την Martim Moniz.
Η τελευταία μας βόλτα ήταν γύρω από την Rossio και την Restauradores με shoping στα αμέτρητα σουβενιράδικα καταστήματα με αρκετά αξιόλογα αναμνηστικά. Σε ένα απ’ αυτά δύο δραστήρια παιδιά βρήκαν τη χαρά τους με μας αφού είναι ίσως η πρώτη φορά που αγοράσαμε τόσα πολλά δώρα με ένα συνολικά αξιοσέβαστο πόσο, γι’ αυτό και μας έκαναν έκπτωση 18€ στο σύνολο. Ένα λαχταριστό σάντουιτς με τορτίγια και ζουμερά φιλέτα ήταν το τελευταίο μας σνακ από την Πορτογαλική πρωτεύουσα. Αφού πήραμε τις αποσκευές μας από το ξενοδοχείο, απαθανατίσαμε και είπαμε αντίο το Turim Suisso Atlantico Hotel και την χαρακτηριστική εικόνα της γειτονιάς μας το Elevador da Gloria.
Από τον σταθμό μετρό Restauradores πήραμε την μπλε γραμμή (Azul) και μετά από 4 στάσεις κατεβήκαμε στον σταθμό Sao Sebastiao. Εκεί αλλάξαμε με τη γραμμή Vermelha (χωρίς να χτυπήσουμε νέο εισιτήριο) και 11 στάσεις μετά φτάσαμε Aeroporto, 7 χλμ. από το κέντρο της πόλης με την ζέστη να βαράει αλύπητα!
Aeroporto de Lisboa
Ο σταθμός του μετρό βρίσκεται στο Terminal 1. Χωρίς να έχω εμπειρία και χωρίς να έχω κάνει διατριβή στα αεροδρόμια καταλαβαίνω πως το Αεροδρόμιο της Λισαβόνας (LIS: Aeroporto de Lisboa ή Aeroporto da Portela) διαφέρει από τα αεροδρόμια που έχω δει μέχρι στιγμής. Είναι μεγάλο και υπερσύγχρονο. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα και καλύτερα εξοπλισμένα αεροδρόμια στη Δυτική Ευρώπη σε όλους τους τομείς που έχει οριστεί ως κορυφαίο αεροδρόμιο της Ευρώπης για πέντε συναπτά έτη στα World Travel Awards.
Η αναχώρησή μας είναι από το Terminal 2 που χρησιμοποιείται από 4 αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους όπως η Ryanair που θα παίρναμε εμείς. Από το Terminal 1 υπάρχει μια δωρεάν υπηρεσία μεταφοράς με λεωφορείο που συνδέει την τερματική περιοχή 1 με το Terminal 2 ανά 10 λεπτά. Check in και αναμονή με την ώρα να περνά ευχάριστα κάνοντας απολογισμό του ταξιδιού και σερφάροντας για 30 λεπτά από το wifi του αεροδρομίου. Η πτήση θα φτάσει στις Βρυξέλλες όπου θα πρέπει να πάμε στο κέντρο της πόλης, στη συνέχεια να μεταφερθούμε στο αεροδρόμιο Charleroi με την πτήση της Ryanair για Θεσσαλονίκη να αναχωρεί στις 06:40. Επομένως έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας.17:35 και το αεροπλάνο αναχωρεί.
Δεν νιώθω λύπη. Είμαι υπερπλήρης από το ταξίδι. Νιώθω ευτυχισμένος και πολύ τυχερός που έζησα από κοντά την Πορτογαλία. Που αγάπησα έντονα αυτόν τον τόπο και θα τον αγαπώ. Η Πορτογαλία δεν είναι απλά άλλη μια όμορφη Ευρωπαϊκή πόλη. Είναι ένας εναλλακτικός προορισμός. Ήταν ένα έντονο ταξίδι σε μια χώρα με σπουδαία ιστορία, πανέμορφες πολύχρωμες πόλεις, εξαιρετικά φυσικά τοπία, με το υγρό στοιχείο να πρωταγωνιστεί, φιλόξενους ανθρώπους με ταπεραμέντο και όλα αυτά να συνδυάζονται με έναν μαγικό τρόπο. Μια αυθεντική χώρα που παρά τις σύγχρονες επεμβάσεις έχει διατηρήσει σε μεγάλο βαθμό τις παραδοσιακές γωνιές της. Δεν θα ξεχάσω το γραφικό και πανέμορφο Πόρτο, τις βόλτες στην Αlfama με τα μαγικά πανοράματα και ηλιοβασιλέματα, την λαοθάλασσα στα μπαράκια του Bairro Alto, τις ανέμελες στιγμές χαμένοι στα στενά και αράζοντας στις πλατείες και μπροστά στον ποταμό, το Belem των θαλασσοπόρων, τις γλυκές και αλμυρές γεύσεις Πορτογαλίας. Η νοσταλγία που όλοι επικαλούνται για την Πορτογαλία δεν είναι η εικόνα της και όσο τη ζεις. Η νοσταλγία είναι το μετά. Η νοσταλγία που σε πιάνει σαν σκεφτείς ότι κάποια στιγμή ήσουν κι εσύ εκεί. Για όσα έζησες και είδες. Η γλυκιά νοσταλγία και μελαγχολία που πιάνει κι εμένα σαν στεφτώ αυτές τις 7 ημέρες και νύχτες. Γράφοντας αυτή την ιστορία την έζησα τη νοσταλγία και ταξίδεψα ξανά.
Πάνω στον αέρα από το παράθυρο γύρισα πίσω στον ορίζοντα να δω! Η Πορτογαλία είχε εξαφανιστεί πια. Ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα εν πτήση μου θύμισε αυτό που είχε πει ο Fernando Pessoa ''Η λαμπρότητα ενός ωραίου ηλιοβασιλέματος, με καταθλίβει μ' όλη του την ομορφιά. Μπροστά σ' ένα τέτοιο θέαμα πάντα λέω : πόσο ευχαριστημένος πρέπει να νιώθει ένας ευτυχισμένος άνθρωπος αντικρίζοντας αυτόν τον ήλιο!''
Μπορεί να μην άκουσα Live fado όμως αυτή η μουσική εξακολουθεί και με συντροφεύει. Όπως και εκείνη την ώρα στην πτήση της επιστροφής, όταν η Πορτογαλία είχε γίνει μια ανάμνηση. Από μέσα μου τραγουδούσα Senhora do Mar. Γιατί για μένα η Πορτογαλία είναι η κυρά της θάλασσας!
Κλείνω όπως ακριβώς άρχισα… Αντίο Πορτογαλία…
Senhora do mar,
Ante vos, me tendes caida.
Quem vem tirar meia da vida e da paz
Desta mesa, desta casa, perdidas?
Amor, que e de ti?
Senhora do mar,
Ante vos, minha alma esta vazia.
Quem vem chamar a si o que e meu?
O mar alto, traz pr'a mim,
Amor meu sem fim!
Ai, negras aguas, ondas de magoas,
Gelaram-me o fogo no olhar.
Ele nao torna a navegar!
E ninguem vos ve chorar,
Senhora do mar!
Quem vem tirar meia da vida e da paz
Desta mesa, desta casa, perdidas?
Amor, que e de ti?
Ai, negras aguas, ondas de magoas,
Gelaram-me o fogo no olhar.
Feridas em sal, rezas em vao...
Deixai seu coracao Bater junto a mim!
________________________________________________________
Κυρά της θάλασσας,
Μπροστά σας, πέφτω.
Ποιος έρχεται και παίρνει το μισό της ζωής και της ειρήνης
από αυτόν τον πίνακα, από αυτό το σώμα, χάθηκε?
Αγάπη, τι συμβαίνει με σένα?
Κυρά της θάλασσας,
Ενώπιων σας, η ψυχή μου είναι άδεια.
Ποιος έρχεται και παίρνει ό, τι είναι δικό μου;
Ω ανοικτή θάλασσα, φέρε μου την ατελείωτη αγάπη μου!
Αχ, μαύρα νερά, τα κύματα της λύπης,
Πάγωσες τη φωτιά στα μάτια μου (Κυρά της θάλασσας).
Δεν σ'αναζητάει!
Και κανείς δεν βλέπει ότι κλαίς,
Κυρά της θάλασσας!
Ποιος έρχεται και παίρνει το μισό της ζωής και της ειρήνης
από αυτόν τον πίνακα, από αυτό το σώμα, χάθηκε?
Αγάπη, τι συμβαίνει με σένα?
Αχ, μαύρα νερά, τα κύματα της λύπης,
Πάγωσες τη φωτιά στα μάτια μου (Κυρά της θάλασσας).
Πληγές από αλάτι, προσεύχονται μάταια…
Αφήστε την καρδιά σας να χτυπάει δίπλα μου
*Έρχεται extra bonus κεφάλαιο με τίτλο
''Λίγο από Βρυξέλλες και πολύ από άγχος!''
Last edited:
