giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1η ημέρα: 2 πτήσεις, αναμονή και η άφιξη στο Πόρτο!
- 2η ημέρα - Αυτό είναι το Porto! – part 1
- 2η ημέρα - Αυτό είναι το Porto! – part 2
- 2η ημέρα - Αυτό είναι το Porto! – part 3
- 3η ημέρα: H αποτυχημένη εκδρομή και τα καρεκλοπόδαρα! part 1
- 3η ημέρα: H αποτυχημένη εκδρομή και τα καρεκλοπόδαρα! part 2
- 4η ημέρα: Η φουρτούνα στον Ωκεανό και το λάθος τρένο!
- 4η ημέρα: Άφιξη στη Λισαβόνα, το Πάρκο των Εθνών και η… Coca!
- 5η ημέρα: Άνω πόλη – Κάτω πόλη (Οι γειτονιές του Bairro Alto και του Chiado) και ο Fernando Pessoa!
- 5η ημέρα: Στις γειτονιές του Chiado της Baixa και αντικρίζοντας τον Χριστό!
- 6η ημέρα: Belem - Το μέρος της Unesco των θαλασσοπόρων και των Pasteis de Nata!
- 6η ημέρα: Χαμένοι στα σοκάκια της Alfama και το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα!
- 7η ημέρα: Στην ρομαντική όαση της Sintra
- 7η ημέρα: Καύσωνας και μπερδέματα στις γειτονιές του Ατλαντικού!
- 8η ημέρα: Οι τελευταίες ώρες στη Λισαβόνα…Αντίο!
- Extra: Λίγο από Βρυξέλλες και πολύ από άγχος!
- Video
7η ημέρα: Καύσωνας και μπερδέματα στις γειτονιές του Ατλαντικού!
Η υπόθεση τώρα είχε ως εξής: Θέλαμε με το λεωφορείο 441 να πάμε στον παραθαλάσσιο οικισμό Azenhas do Mar. Μία στάση πριν σταματάει στην παραλία Praia das Macas. Υπήρχε και η εναλλακτική με τo Electrico de Sintra, το παλιό τραμ του 1900 που συνδέει την Sintra με το θέρετρο της Praia das Macas. Και η αλήθεια είναι πως αυτή η εναλλακτική με δελέαζε περισσότερο. Όμως ήταν μεσημέρι και ο χρόνος πίεζε. Στο ίντερνετ δεν βρήκα ξεκάθαρες πληροφορίες για τη λειτουργία και τα ωράρια του παλιού τραμ. Πολλές από αυτές ήταν αντικρουόμενες. Βρήκα ότι λειτουργεί από Παρασκευή έως Κυριακή με διευρυμένο ωράριο το καλοκαίρι αλλά μειωμένα δρομολόγια εκτός εποχής. Ένα ενιαίο εισιτήριο κοστίζει 3€ και πως τα εισιτήρια αγοράζονται από τον οδηγό κατά την είσοδο. Η συνολική διαδρομή διαρκεί 40 λεπτά. Όμως τα ωράρια ήταν μπερδεμένα και σίγουρα όχι συχνά. Οι στάσεις που κάνει είναι 8: Sintra, Monte Santos, Ribeira de Sintra, Galamares, Colares, Banzao, Pinhal, και Praia das Macas. Η αφετηρία είναι κοντά στον σταθμό Portela de Sintra.
Πληροφορίες σε διάφορα sites για το Tram Electrico de Sintra:
http://www.urbanrail.net/eu/pt/sintra/sintra.htm
http://www.portugalvirtual.pt/_tourism/costadelisboa/sintra/electr.html
http://www.sintra-portugal.com/Attractions/Sintra-Tram-Eletricos-de-Sintra.php
http://www.sintraportugalguide.com/sintra-electric-tram/
Τελικά αποφασίστηκε να χρησιμοποιήσουμε τα λεωφορεία της Scotturb. Ο σταθμός αναχώρησης είναι ο Portela de Sintra που είναι σιδηροδρομικός σταθμός και εκεί βρίσκεται και ο σταθμός λεωφορείων. Δεν ξέρω αν φταίει η ζέστη ή η κούραση αλλά δεν είχα καθαρό μυαλό. Δεν μπορούσα να προσανατολιστώ. Από τον κεντρικό σταθμό ο Portela de Sintra απέχει περίπου 15-20 λεπτά περπάτημα και η κοπέλα στις πληροφορίες απέναντι από τον κεντρικό σταθμό αφού μας είπε την ώρα του επόμενου δρομολογίου για το 441, προσπάθησε να μας εξηγήσει πως θα πάμε. Κάναμε έναν άσχετο κύκλο, περιφερόμασταν άσκοπα, δεν υπήρχε ψυχή να ρωτήσουμε αφού είχαμε απομακρυνθεί από το κέντρο και φυσικά αυτό έφερε νεύρα και στράβωμα. Όταν σε τέτοιες περιπτώσεις η υπόθεση μυρίζει μπαρούτι πραγματικά βράζω γιατί είναι ανθρώπινο να γίνονται λάθη και μπερδέματα και με τρελαίνει όταν ο συνταξιδιώτης μου, δημιουργεί μια αρνητική αύρα και μια άβολη κατάσταση που δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο το ψάξιμο. Τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολο και μέσα στον καυτό ήλιο φτάσαμε στον ήσυχο τερματικό σταθμό Portela de Sintra. Μα πόση είναι η θερμοκρασία? Ένα ηλεκτρονικό θερμόμετρο μας ενημέρωσε. 32 βαθμοί κελσίου! Απίστευτο!
Είχα κάνει ενδελεχή έρευνα στο site της εταιρείας που είναι λεπτομερέστατο και ενημερωμένο και είχα εκτυπώσει τα δρομολόγια. Πατώντας πάνω στο νούμερο της γραμμής ανοίγει το σχεδιάγραμμα της διαδρομής και τα ωράρια. Επειδή τα γράφει στα πορτογαλικά θέλει προσοχή γιατί κάποια δρομολόγια είναι διαφοροποιημένα που τα αναφέρει με υποσημείωση αλλά θέλει μετάφραση. Τα εισιτήρια αγοράζονται από τον οδηγό και οι τιμές από περιοχή σε περιοχή διαμορφώνονται βάση της περιοχής της απόστασης και της ζώνης και κυμαίνονται περίπου στα 1€ με 3€. Τα πιο δημοφιλή δρομολόγια που μπορεί να κάνει κάποιος από τη Sintra είναι με το 441, το 403 που είναι η γραμμή Sintra – Cascais με στάση στο Cabo da Roca και το 503 που είναι το εξπρές Sintra - Cabo da Roca.
http://www.scotturb.com/carreiras/tarifarios/tarifas-de-bordo
http://www.scotturb.com/carreiras/horarios/inverno
Ο προγραμματισμός που είχα κάνει ήταν λεπτομερής όσο και πολύπλοκος. H σημερινή μέρα είναι η μέρα που περίμενα περισσότερο από όταν άρχισα την οργάνωση του ταξιδιού. Η μέρα που μου δημιούργησε τις μεγαλύτερες προσδοκίες αλλά και η μέρα που με άγχωνε περισσότερο. Το πρώτο εύκολο κομμάτι της Sintra είχε τελειώσει και το δεύτερο το απαιτητικό είχε την ακτογραμμή στον Ατλαντικό που περιλάμβανε πολλές παραλίες και οικισμούς. Το μεγάλο λάθος ήταν ένα. Που δεν νοικιάσαμε αυτοκίνητο γι’ αυτή τη μέρα. Γιατί κακά τα ψέματα δεν γίνεται μέσα σε λίγες ώρες να προλάβεις τόσες περιοχές μόνο με τα λεωφορεία και τα πόδια. Όταν μάλιστα τα δρομολόγια είναι ανά μία ώρα και κάτι να πάει στραβά διαλύεται το πρόγραμμα. Είναι απίθανο ακόμα και επιφανειακά να θες να τα δεις και βέβαια όλη η υπόθεση θα συνέχιζε να μυρίζει μπαρούτι αφού προμηνύονταν ταλαιπωρία άρα και πρόβλημα με τον φίλο μου που δεν φημίζεται για την υπομονή του.
Βλέποντας στο google earth την ακτογραμμή από Cabo da Roca μέχρι Azenhas do Mar εντυπωσιάστηκα. Η περιοχή είναι γεμάτη άγρια τοπία εξαιρετικής ομορφιάς, με γκρεμούς, αμμώδης ή απόκρημνες παραλίες, όπως η Praia Grande, Praia da Adraga, η Praia do Caneiro, η Praia da Ursa, σπηλιές, πανοραμική άποψη των παραλιών και του Ωκεανού από ψηλά βράχια και όλα αυτά τα φανταζόμουν την ώρα του ηλιοβασιλέματος! Οι παραλίες αυτές είναι δίπλα η μία με την άλλη και στόχος ήταν να καταλήξουμε στο δυτικότερο σημείο της ηπειρωτικής Ευρώπης το Cabo da Roca. Είχα μελετήσει λοιπόν σχολαστικά τα δρομολόγια των λεωφορείων και πίστευα πως είναι εφικτό. Αλλά δεν ήταν! Όμως στο τέλος ήμουν ευχαριστημένος. Έστω και ελλιπής αυτή η εκδρομή μου άφησε έντονες αναμνήσεις στο μυαλό μου και ακόμα κι αν δεν έγινε ιδανικά όπως την φανταζόμουν είδα το 70-80% αυτών που ήθελα.
Όμως ας πάρω τα πράγματα από την αρχή και στην πρώτη αναχώρηση του λεωφορείου 441 για τις ακτές του Ατλαντικού Ωκεανού. Από την διαδρομή εντυπωσιάστηκα περισσότερο όταν το λεωφορείο προσέγγισε την παραλία Praia Grande κάνοντας στάση και αντίκρισα τον Ωκεανό να λάμπει από τον ήλιο και τα κύματα να χτυπάνε στην ακτή με πολύ κόσμο να λιάζεται αλλά και να κολυμπάει! Σε 25 λεπτά περίπου το λεωφορείο έκανε στάση στο Azenhas do Mar και κατεβήκαμε. Η ζέστη ήταν αφόρητη. Ήταν υπερβολικό που φορούσαμε κάτω φόρμα. Μόνο για βερμούδα ήταν εκείνη την ώρα. Ο ήλιος ήταν ψηλά και μας έκαιγε. Με τον Rose ήμασταν αμίλητοι. Ξέρω πως δυσανασχετεί να περπατάει με τόση ζέστη αλλά δεν έφταιγα εγώ! Για να μη ξεσπάσει και ειπωθεί κάτι απλά ήταν αμίλητος. Έτσι σε βαρύ κλίμα περπατήσαμε ως το μπαλκόνι που βρίσκεται δίπλα στο δρόμο πάνω από τον Ωκεανό και έχει υπέροχη προς το γραφικό ψαροχώρι Azenhas do Mar. Για να έχω καλύτερη θέση για λήψη φωτογραφιών πήδηξα ένα τοιχάκι για απρόσκοπτη θέα και αποζημιώθηκα. Από εκεί σκαλιά οδηγούν στην παραλία. Ο μικρός οικισμός είναι πανέμορφος και μοιάζει να κρέμεται πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Ο μαγικός ήχος των κυμάτων έσπαγε την ηρεμία της στιγμής. Ήταν μια από τις αξέχαστες στιγμές του ταξιδιού μας. Κάτω στην ακτή ακριβώς μπροστά στο φημισμένο εστιατόριο Azenhas do Mar υπάρχει μια φυσική πισίνα και λίγοι άνθρωποι κολυμπούσαν και πάλευαν με τα κύματα.
Αφού είδαμε τη θέα ο ποδαρόδρομος μέσα στη ζέστη ήταν μονόδρομος δυστυχώς. Πόσο λάθος να μην νοικιάσουμε αυτοκίνητο! Έπρεπε να διανύσουμε μια απόσταση 20-25 λεπτών μέχρι το παραλιακό θέρετρο Praia das Macas. Η διαδρομή ήταν μέσω του κεντρικού δρόμου Rua Doutor Antonio Brandao de Vasconcelos και Avenida Luis Augusto Colares, αλλά έχει και κάποια μονοπάτια χωματόδρομου πάνω και δίπλα από τον Ωκεανό. Ο δρόμος είχε κίνηση με εκδρομείς και οι μόνοι που περπατούσαν ήμασταν εμείς. Πάντως η διαδρομή είχε ενδιαφέρων καθώς σε όλο το μήκος της και στις δύο πλευρές του δρόμου υπάρχουν εντυπωσιακές επαύλεις, αρχοντικά, λίγα πολυτελή ξενοδοχεία αλλά και κάποιες παλιές οικείες και στα δεξιά μας ο άγριος Ωκεανός που έλαμπε κάτω από τον δυνατό ήλιο.
Hotel Casal Santa Virginia
Ταλαίπωροι και αμίλητοι φτάσαμε στο κέντρο της Praia das Macas και μεταφερθήκαμε πλέον κανονικά στο καλοκαίρι! Κόσμος κυκλοφορούσε ημίγυμνος και η παραλία ήταν γεμάτη κόσμο. Αν είχαμε μαγιό δεν θα το σκεφτόμασταν, θα βουτούσαμε! Ο οικισμός είναι ένα δημοφιλές θέρετρο και είχε αρκετή κίνηση. Με απογοήτευση είδαμε πως χάσαμε το λεωφορείο. Υποτίθεται θα πηγαίναμε στην παραλία Praia Grande. Υποτίθεται μετά, άγνωστο με ποιόν τρόπο θα περνούσαμε σε όλες τις κατά μήκος ακτές για να καταλήξουμε στο Cabo da Roca. Προσγειώθηκα στην πραγματικότητα και έπρεπε να αλλάξω τον προγραμματισμό. Το σίγουρο ήταν πως δεν θα χάναμε με τίποτα το Cabo da Roca και έπρεπε να φτάσουμε εκεί πριν βραδιάσει. Οπότε επικεντρώθηκα σ’ αυτό. Το επόμενο λεωφορείο θα περνούσε σε 1 ώρα. Ο Rose κατάκοπος ξάπλωσε δίπλα στη στάση κι εγώ πήγα μέχρι την παραλία να χαλαρώσω και να ηρεμήσω.
Η κεντρική οδός Avenida Eugene Levy στο κέντρο του οικισμού
Το τέρμα και η αφετηρία του Tram Electrico de Sintra
Επόμενος και τελευταίος προορισμός μας το Cabo da Roca. Απευθείας σύνδεση δεν υπάρχει με τη Praia das Macas. Θα έπρεπε να πάμε ξανά πίσω μέχρι τη Σίντρα. Όμως δεν υπήρχε λόγος. Τι κάναμε? Το λεωφορείο 441 μας κατέβασε στη στάση στο χωριό Colares Και από το ίδιο σημείο περιμέναμε το 403 που θα μας πήγαινε στο Cabo da Roca. Ήταν αργά το απόγευμα και θέλαμε να φτάσουμε κατά το ηλιοβασίλεμα και η διαδρομή από δω μέχρι τον προορισμό μας είναι 25 λεπτά. Πολλές διαδρομές και πολλά λεωφορεία αλλά επειδή ήταν ο τελευταίος προορισμός μας, χαλαρώσαμε και ξαναφέραμε πίσω την καλή μας διάθεση.
Περιμένοντας στο χωριό Κολάρες! Colares!
Οριακά και ενώ έχουμε χάσει τη δύση του ηλίου φτάσαμε επιτέλους στο δυτικότερο σημείο της ηπειρωτικής Ευρώπης! Είχε πολύ κόσμο και ήταν κάτι που περίμενα λόγω ώρας και λόγω δημοφιλίας του μέρους αφού όσοι βρεθούν στην Πορτογαλία θέλουν να σταθούν στο σημείο που όπως είχε περιγράψει ο ποιητής Luis de Camoes "όπου η γη τελειώνει και η θάλασσα αρχίζει"! Η πρώτη εικόνα που αντικρίσαμε ήταν σαγηνευτική με τα χρώματα του ήλιου να μπερδεύονται με τα σύννεφα, τον ατελείωτο Ωκεανό και τον σταυρό, το μνημείο που έχει τοποθετηθεί με χαραγμένες σε μια πέτρινη πλάκα τις συντεταγμένες δηλώνοντας πως το Cabo da Roca είναι η δυτικότερη έκταση της ηπειρωτικής Ευρώπης!
Η θέα ήταν εκπληκτική και η αίσθηση ήταν πολύ δυνατή που μας γέμισε συναισθήματα. Όχι τόσο λόγω ας πούμε της ιδιαιτερότητας του σημείου όσο της υπέροχης άγριας θέας που βλέπαμε. Βράδιαζε, ο κόσμος έφευγε κι εμείς σταθήκαμε στο γκρεμό σχεδόν μόνοι να νιώσουμε όσο πιο έντονα μπορούσαμε τη στιγμή. Ο Ωκεανός ακουγόταν ανήσυχος και τα κύματα του χτυπούσαν στους ογκόλιθους από γρανίτη και στα βράχια κατά μήκος της ακτής. Στο τοπίο κυριαρχεί ο φάρος με θέα το ακρωτήρι στον Ατλαντικό Ωκεανό. Από τις στιγμές που δεν ξεχνάς. Το μέρος έχει τρομερή ενέργεια και μας μαγνήτισε!
Είχε βραδιάσει και οι τελευταίοι άνθρωποι αποχωρούσαν με τα αυτοκίνητά τους και είχαμε μείνει ελάχιστοι πια στο μέρος. Το τελευταίο λεωφορείο θα περνούσε σε κάνα μισάωρο και θα μας επέστρεφε στην Sintra. Το τελευταίο για Cascais είχε ήδη περάσει. Η απόσταση μέχρι τη Σιντρα είναι 40 λεπτά και τα θεώρησα πολλά. Σκέφτηκα πως θα μπορούσαμε με ταξί να πάμε Cascais που είναι πιο κοντά και από εκεί να πάρουμε το τρένο για Λισαβόνα. Έτσι καλέσαμε ταξί από ένα νούμερο που το είχα σημειωμένο για ώρα ανάγκης! Το +351 91 942 96 70, είπαμε σε ποιο σημείο είμαστε και μας έδωσαν άλλον αριθμό τον +351 214 660 101. Στο κέντρο μας είπαν πως το ταξί θα έρθει σε 15 λεπτά. Κάναμε μια τελευταία βόλτα γύρω από το τουριστικό γραφείο και μέχρι τον φάρο. Είχα και δύο τροχόσπιτα με οικογένειες στο πάρκινγκ και νωρίτερα κατασκηνωτές που χάθηκαν στο βάθος! Ίσως να επιτρέπεται η κατασκήνωση στο μέρος ίσως και όχι!
Το τελευταίο λεωφορείο πέρασε, πήρε 2 άτομα κι εμείς ακόμα περιμέναμε το ταξί! Χμ μήπως κάναμε μαλακία? Ο ταξιτζής μας πήρε τηλέφωνο και μας ενημέρωσε πως σε 20 λεπτά θα έχει φτάσει! Δηλαδή συνολικά από την ώρα που κλείσαμε ταξί 35 περίπου λεπτά περιμέναμε. Στο μέρος είχαμε μείνει ολομόναχοι μπροστά από το τουριστικό γραφείο. Το λεωφορείο θα είναι ήδη στα μισά της διαδρομής. Άρα η απόφαση να πάρουμε ταξί δεν είχε νόημα και θα μας κόστιζε πολλά περισσότερα. Και δεν σκέφτηκα και κάτι βασικό. Αν παίρναμε τρένο από τη Sintra για Λισαβόνα θα μας άφηνε στον σταθμό Rossio δίπλα στο ξενοδοχείο μας. Το τρένο από Cascais θα κάνει τέρμα στον Cais do Sodre οπότε από εκεί πάλι αστικό για την περιοχή μας και πάλι εισιτήρια και πάλι περπάτημα. Από όλες τις απόψεις ήταν τόσο άκυρη η επιλογή του ταξί. Ο πρόσχαρος ταξιτζής ήρθε και η διαδρομή μέχρι Cascais μόνο σύντομη που δεν ήταν. 25 λεπτά μέχρι τον σταθμό τρένων και 17 ωραιότατα ευρώ τελείως τζάμπα!
Από τα αυτόματα μηχανήματα βγάλαμε εισιτήρια αφού τα εκδοτήρια ήταν κλειστά και στις 21:00 και κάτι το τρένο αναχώρησε για τον Cais do Sodre της Λισαβόνας που έφτασε σε 40 λεπτά. Από εκεί αστικό για να πάμε στο κέντρο και το λεωφορείο που βόλευε έκανε τέρμα στην Martim Moniz. Τι μέρα ήταν αυτή, τι μαραθώνιο ήταν αυτό! Σπάσαμε κάθε ρεκόρ με πάνω από 12 ώρες στους δρόμους. Η εκκρεμότητα που είχε μείνει πριν πάμε στο δωμάτιο ήταν να φάμε! Στο κέντρο κλασικά επικρατούσε χαμός στους δρόμους στις πλατείες στα εστιατόρια. Όλα γεμάτα. Αχ μου έλειψαν τα παιδιά! ''Κόκα, χασίς, μαριχουάνα? No thanks και αφήστε μας στην κούραση μας!''
Κινηθήκαμε σε έναν δρόμο πίσω από την Rossio και την Restauradores την Rua das Portas de Santo Antao. Έναν πολύ όμορφο ζωντανό πεζόδρομο με πολύ κόσμο γεμάτο καταστήματα σουβενίρ και τουριστικά εστιατόρια.
Καθίσαμε στην τύχη και απλά θέλαμε να φάμε και φάγαμε καλά, νόστιμο κοτόπουλο φούρνου και φιλέτα σχάρας με παγωμένη μπύρα αυτό το ζεστό καλοκαιρινό βράδυ! Στο δωμάτιο σαν τα ρεμάλια πέσαμε κάτω και το ζεστό μπάνιο μας ξαναέκανε ανθρώπους! Αν και πτώματα είπαμε το τελευταίο βράδυ να μη μείνουμε μέσα. Άντε πάλι στα στενά του Bairro Alto που αυτή τη φορά ήταν πολύ ήρεμο! Μπα… πως και οι βάρβαροι λείπουν? Προφανώς η Κυριακή είναι μέρα ξεκούρασης και ίσως κάποια μπαρ ήταν κλειστά. Αφού κάναμε μια βόλτα και χωρίς να το ψάξουμε πολύ, μπήκαμε στο A Capela ένα ατμοσφαιρικό μαγαζί στην Rua Atalaia 45 που είχε αρκετό κόσμο με εξαιρετικά φιλικό προσωπικό και πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Μας άρεσε πολύ, και ήπιαμε τα κρασάκια μας αποχαιρετώντας με πολύ κέφι το night life αυτής της αλήτισσας πόλης!
Σε λίγες ώρες ξημερώνει η τελευταία μας ημέρα στην Πορτογαλία!
Η υπόθεση τώρα είχε ως εξής: Θέλαμε με το λεωφορείο 441 να πάμε στον παραθαλάσσιο οικισμό Azenhas do Mar. Μία στάση πριν σταματάει στην παραλία Praia das Macas. Υπήρχε και η εναλλακτική με τo Electrico de Sintra, το παλιό τραμ του 1900 που συνδέει την Sintra με το θέρετρο της Praia das Macas. Και η αλήθεια είναι πως αυτή η εναλλακτική με δελέαζε περισσότερο. Όμως ήταν μεσημέρι και ο χρόνος πίεζε. Στο ίντερνετ δεν βρήκα ξεκάθαρες πληροφορίες για τη λειτουργία και τα ωράρια του παλιού τραμ. Πολλές από αυτές ήταν αντικρουόμενες. Βρήκα ότι λειτουργεί από Παρασκευή έως Κυριακή με διευρυμένο ωράριο το καλοκαίρι αλλά μειωμένα δρομολόγια εκτός εποχής. Ένα ενιαίο εισιτήριο κοστίζει 3€ και πως τα εισιτήρια αγοράζονται από τον οδηγό κατά την είσοδο. Η συνολική διαδρομή διαρκεί 40 λεπτά. Όμως τα ωράρια ήταν μπερδεμένα και σίγουρα όχι συχνά. Οι στάσεις που κάνει είναι 8: Sintra, Monte Santos, Ribeira de Sintra, Galamares, Colares, Banzao, Pinhal, και Praia das Macas. Η αφετηρία είναι κοντά στον σταθμό Portela de Sintra.
Πληροφορίες σε διάφορα sites για το Tram Electrico de Sintra:
http://www.urbanrail.net/eu/pt/sintra/sintra.htm
http://www.portugalvirtual.pt/_tourism/costadelisboa/sintra/electr.html
http://www.sintra-portugal.com/Attractions/Sintra-Tram-Eletricos-de-Sintra.php
http://www.sintraportugalguide.com/sintra-electric-tram/
Τελικά αποφασίστηκε να χρησιμοποιήσουμε τα λεωφορεία της Scotturb. Ο σταθμός αναχώρησης είναι ο Portela de Sintra που είναι σιδηροδρομικός σταθμός και εκεί βρίσκεται και ο σταθμός λεωφορείων. Δεν ξέρω αν φταίει η ζέστη ή η κούραση αλλά δεν είχα καθαρό μυαλό. Δεν μπορούσα να προσανατολιστώ. Από τον κεντρικό σταθμό ο Portela de Sintra απέχει περίπου 15-20 λεπτά περπάτημα και η κοπέλα στις πληροφορίες απέναντι από τον κεντρικό σταθμό αφού μας είπε την ώρα του επόμενου δρομολογίου για το 441, προσπάθησε να μας εξηγήσει πως θα πάμε. Κάναμε έναν άσχετο κύκλο, περιφερόμασταν άσκοπα, δεν υπήρχε ψυχή να ρωτήσουμε αφού είχαμε απομακρυνθεί από το κέντρο και φυσικά αυτό έφερε νεύρα και στράβωμα. Όταν σε τέτοιες περιπτώσεις η υπόθεση μυρίζει μπαρούτι πραγματικά βράζω γιατί είναι ανθρώπινο να γίνονται λάθη και μπερδέματα και με τρελαίνει όταν ο συνταξιδιώτης μου, δημιουργεί μια αρνητική αύρα και μια άβολη κατάσταση που δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο το ψάξιμο. Τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολο και μέσα στον καυτό ήλιο φτάσαμε στον ήσυχο τερματικό σταθμό Portela de Sintra. Μα πόση είναι η θερμοκρασία? Ένα ηλεκτρονικό θερμόμετρο μας ενημέρωσε. 32 βαθμοί κελσίου! Απίστευτο!
Είχα κάνει ενδελεχή έρευνα στο site της εταιρείας που είναι λεπτομερέστατο και ενημερωμένο και είχα εκτυπώσει τα δρομολόγια. Πατώντας πάνω στο νούμερο της γραμμής ανοίγει το σχεδιάγραμμα της διαδρομής και τα ωράρια. Επειδή τα γράφει στα πορτογαλικά θέλει προσοχή γιατί κάποια δρομολόγια είναι διαφοροποιημένα που τα αναφέρει με υποσημείωση αλλά θέλει μετάφραση. Τα εισιτήρια αγοράζονται από τον οδηγό και οι τιμές από περιοχή σε περιοχή διαμορφώνονται βάση της περιοχής της απόστασης και της ζώνης και κυμαίνονται περίπου στα 1€ με 3€. Τα πιο δημοφιλή δρομολόγια που μπορεί να κάνει κάποιος από τη Sintra είναι με το 441, το 403 που είναι η γραμμή Sintra – Cascais με στάση στο Cabo da Roca και το 503 που είναι το εξπρές Sintra - Cabo da Roca.
http://www.scotturb.com/carreiras/tarifarios/tarifas-de-bordo
http://www.scotturb.com/carreiras/horarios/inverno
Ο προγραμματισμός που είχα κάνει ήταν λεπτομερής όσο και πολύπλοκος. H σημερινή μέρα είναι η μέρα που περίμενα περισσότερο από όταν άρχισα την οργάνωση του ταξιδιού. Η μέρα που μου δημιούργησε τις μεγαλύτερες προσδοκίες αλλά και η μέρα που με άγχωνε περισσότερο. Το πρώτο εύκολο κομμάτι της Sintra είχε τελειώσει και το δεύτερο το απαιτητικό είχε την ακτογραμμή στον Ατλαντικό που περιλάμβανε πολλές παραλίες και οικισμούς. Το μεγάλο λάθος ήταν ένα. Που δεν νοικιάσαμε αυτοκίνητο γι’ αυτή τη μέρα. Γιατί κακά τα ψέματα δεν γίνεται μέσα σε λίγες ώρες να προλάβεις τόσες περιοχές μόνο με τα λεωφορεία και τα πόδια. Όταν μάλιστα τα δρομολόγια είναι ανά μία ώρα και κάτι να πάει στραβά διαλύεται το πρόγραμμα. Είναι απίθανο ακόμα και επιφανειακά να θες να τα δεις και βέβαια όλη η υπόθεση θα συνέχιζε να μυρίζει μπαρούτι αφού προμηνύονταν ταλαιπωρία άρα και πρόβλημα με τον φίλο μου που δεν φημίζεται για την υπομονή του.
Βλέποντας στο google earth την ακτογραμμή από Cabo da Roca μέχρι Azenhas do Mar εντυπωσιάστηκα. Η περιοχή είναι γεμάτη άγρια τοπία εξαιρετικής ομορφιάς, με γκρεμούς, αμμώδης ή απόκρημνες παραλίες, όπως η Praia Grande, Praia da Adraga, η Praia do Caneiro, η Praia da Ursa, σπηλιές, πανοραμική άποψη των παραλιών και του Ωκεανού από ψηλά βράχια και όλα αυτά τα φανταζόμουν την ώρα του ηλιοβασιλέματος! Οι παραλίες αυτές είναι δίπλα η μία με την άλλη και στόχος ήταν να καταλήξουμε στο δυτικότερο σημείο της ηπειρωτικής Ευρώπης το Cabo da Roca. Είχα μελετήσει λοιπόν σχολαστικά τα δρομολόγια των λεωφορείων και πίστευα πως είναι εφικτό. Αλλά δεν ήταν! Όμως στο τέλος ήμουν ευχαριστημένος. Έστω και ελλιπής αυτή η εκδρομή μου άφησε έντονες αναμνήσεις στο μυαλό μου και ακόμα κι αν δεν έγινε ιδανικά όπως την φανταζόμουν είδα το 70-80% αυτών που ήθελα.
Όμως ας πάρω τα πράγματα από την αρχή και στην πρώτη αναχώρηση του λεωφορείου 441 για τις ακτές του Ατλαντικού Ωκεανού. Από την διαδρομή εντυπωσιάστηκα περισσότερο όταν το λεωφορείο προσέγγισε την παραλία Praia Grande κάνοντας στάση και αντίκρισα τον Ωκεανό να λάμπει από τον ήλιο και τα κύματα να χτυπάνε στην ακτή με πολύ κόσμο να λιάζεται αλλά και να κολυμπάει! Σε 25 λεπτά περίπου το λεωφορείο έκανε στάση στο Azenhas do Mar και κατεβήκαμε. Η ζέστη ήταν αφόρητη. Ήταν υπερβολικό που φορούσαμε κάτω φόρμα. Μόνο για βερμούδα ήταν εκείνη την ώρα. Ο ήλιος ήταν ψηλά και μας έκαιγε. Με τον Rose ήμασταν αμίλητοι. Ξέρω πως δυσανασχετεί να περπατάει με τόση ζέστη αλλά δεν έφταιγα εγώ! Για να μη ξεσπάσει και ειπωθεί κάτι απλά ήταν αμίλητος. Έτσι σε βαρύ κλίμα περπατήσαμε ως το μπαλκόνι που βρίσκεται δίπλα στο δρόμο πάνω από τον Ωκεανό και έχει υπέροχη προς το γραφικό ψαροχώρι Azenhas do Mar. Για να έχω καλύτερη θέση για λήψη φωτογραφιών πήδηξα ένα τοιχάκι για απρόσκοπτη θέα και αποζημιώθηκα. Από εκεί σκαλιά οδηγούν στην παραλία. Ο μικρός οικισμός είναι πανέμορφος και μοιάζει να κρέμεται πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Ο μαγικός ήχος των κυμάτων έσπαγε την ηρεμία της στιγμής. Ήταν μια από τις αξέχαστες στιγμές του ταξιδιού μας. Κάτω στην ακτή ακριβώς μπροστά στο φημισμένο εστιατόριο Azenhas do Mar υπάρχει μια φυσική πισίνα και λίγοι άνθρωποι κολυμπούσαν και πάλευαν με τα κύματα.
Αφού είδαμε τη θέα ο ποδαρόδρομος μέσα στη ζέστη ήταν μονόδρομος δυστυχώς. Πόσο λάθος να μην νοικιάσουμε αυτοκίνητο! Έπρεπε να διανύσουμε μια απόσταση 20-25 λεπτών μέχρι το παραλιακό θέρετρο Praia das Macas. Η διαδρομή ήταν μέσω του κεντρικού δρόμου Rua Doutor Antonio Brandao de Vasconcelos και Avenida Luis Augusto Colares, αλλά έχει και κάποια μονοπάτια χωματόδρομου πάνω και δίπλα από τον Ωκεανό. Ο δρόμος είχε κίνηση με εκδρομείς και οι μόνοι που περπατούσαν ήμασταν εμείς. Πάντως η διαδρομή είχε ενδιαφέρων καθώς σε όλο το μήκος της και στις δύο πλευρές του δρόμου υπάρχουν εντυπωσιακές επαύλεις, αρχοντικά, λίγα πολυτελή ξενοδοχεία αλλά και κάποιες παλιές οικείες και στα δεξιά μας ο άγριος Ωκεανός που έλαμπε κάτω από τον δυνατό ήλιο.
Hotel Casal Santa Virginia
Ταλαίπωροι και αμίλητοι φτάσαμε στο κέντρο της Praia das Macas και μεταφερθήκαμε πλέον κανονικά στο καλοκαίρι! Κόσμος κυκλοφορούσε ημίγυμνος και η παραλία ήταν γεμάτη κόσμο. Αν είχαμε μαγιό δεν θα το σκεφτόμασταν, θα βουτούσαμε! Ο οικισμός είναι ένα δημοφιλές θέρετρο και είχε αρκετή κίνηση. Με απογοήτευση είδαμε πως χάσαμε το λεωφορείο. Υποτίθεται θα πηγαίναμε στην παραλία Praia Grande. Υποτίθεται μετά, άγνωστο με ποιόν τρόπο θα περνούσαμε σε όλες τις κατά μήκος ακτές για να καταλήξουμε στο Cabo da Roca. Προσγειώθηκα στην πραγματικότητα και έπρεπε να αλλάξω τον προγραμματισμό. Το σίγουρο ήταν πως δεν θα χάναμε με τίποτα το Cabo da Roca και έπρεπε να φτάσουμε εκεί πριν βραδιάσει. Οπότε επικεντρώθηκα σ’ αυτό. Το επόμενο λεωφορείο θα περνούσε σε 1 ώρα. Ο Rose κατάκοπος ξάπλωσε δίπλα στη στάση κι εγώ πήγα μέχρι την παραλία να χαλαρώσω και να ηρεμήσω.
Η κεντρική οδός Avenida Eugene Levy στο κέντρο του οικισμού
Το τέρμα και η αφετηρία του Tram Electrico de Sintra
Επόμενος και τελευταίος προορισμός μας το Cabo da Roca. Απευθείας σύνδεση δεν υπάρχει με τη Praia das Macas. Θα έπρεπε να πάμε ξανά πίσω μέχρι τη Σίντρα. Όμως δεν υπήρχε λόγος. Τι κάναμε? Το λεωφορείο 441 μας κατέβασε στη στάση στο χωριό Colares Και από το ίδιο σημείο περιμέναμε το 403 που θα μας πήγαινε στο Cabo da Roca. Ήταν αργά το απόγευμα και θέλαμε να φτάσουμε κατά το ηλιοβασίλεμα και η διαδρομή από δω μέχρι τον προορισμό μας είναι 25 λεπτά. Πολλές διαδρομές και πολλά λεωφορεία αλλά επειδή ήταν ο τελευταίος προορισμός μας, χαλαρώσαμε και ξαναφέραμε πίσω την καλή μας διάθεση.
Περιμένοντας στο χωριό Κολάρες! Colares!
Οριακά και ενώ έχουμε χάσει τη δύση του ηλίου φτάσαμε επιτέλους στο δυτικότερο σημείο της ηπειρωτικής Ευρώπης! Είχε πολύ κόσμο και ήταν κάτι που περίμενα λόγω ώρας και λόγω δημοφιλίας του μέρους αφού όσοι βρεθούν στην Πορτογαλία θέλουν να σταθούν στο σημείο που όπως είχε περιγράψει ο ποιητής Luis de Camoes "όπου η γη τελειώνει και η θάλασσα αρχίζει"! Η πρώτη εικόνα που αντικρίσαμε ήταν σαγηνευτική με τα χρώματα του ήλιου να μπερδεύονται με τα σύννεφα, τον ατελείωτο Ωκεανό και τον σταυρό, το μνημείο που έχει τοποθετηθεί με χαραγμένες σε μια πέτρινη πλάκα τις συντεταγμένες δηλώνοντας πως το Cabo da Roca είναι η δυτικότερη έκταση της ηπειρωτικής Ευρώπης!
Η θέα ήταν εκπληκτική και η αίσθηση ήταν πολύ δυνατή που μας γέμισε συναισθήματα. Όχι τόσο λόγω ας πούμε της ιδιαιτερότητας του σημείου όσο της υπέροχης άγριας θέας που βλέπαμε. Βράδιαζε, ο κόσμος έφευγε κι εμείς σταθήκαμε στο γκρεμό σχεδόν μόνοι να νιώσουμε όσο πιο έντονα μπορούσαμε τη στιγμή. Ο Ωκεανός ακουγόταν ανήσυχος και τα κύματα του χτυπούσαν στους ογκόλιθους από γρανίτη και στα βράχια κατά μήκος της ακτής. Στο τοπίο κυριαρχεί ο φάρος με θέα το ακρωτήρι στον Ατλαντικό Ωκεανό. Από τις στιγμές που δεν ξεχνάς. Το μέρος έχει τρομερή ενέργεια και μας μαγνήτισε!
Είχε βραδιάσει και οι τελευταίοι άνθρωποι αποχωρούσαν με τα αυτοκίνητά τους και είχαμε μείνει ελάχιστοι πια στο μέρος. Το τελευταίο λεωφορείο θα περνούσε σε κάνα μισάωρο και θα μας επέστρεφε στην Sintra. Το τελευταίο για Cascais είχε ήδη περάσει. Η απόσταση μέχρι τη Σιντρα είναι 40 λεπτά και τα θεώρησα πολλά. Σκέφτηκα πως θα μπορούσαμε με ταξί να πάμε Cascais που είναι πιο κοντά και από εκεί να πάρουμε το τρένο για Λισαβόνα. Έτσι καλέσαμε ταξί από ένα νούμερο που το είχα σημειωμένο για ώρα ανάγκης! Το +351 91 942 96 70, είπαμε σε ποιο σημείο είμαστε και μας έδωσαν άλλον αριθμό τον +351 214 660 101. Στο κέντρο μας είπαν πως το ταξί θα έρθει σε 15 λεπτά. Κάναμε μια τελευταία βόλτα γύρω από το τουριστικό γραφείο και μέχρι τον φάρο. Είχα και δύο τροχόσπιτα με οικογένειες στο πάρκινγκ και νωρίτερα κατασκηνωτές που χάθηκαν στο βάθος! Ίσως να επιτρέπεται η κατασκήνωση στο μέρος ίσως και όχι!
Το τελευταίο λεωφορείο πέρασε, πήρε 2 άτομα κι εμείς ακόμα περιμέναμε το ταξί! Χμ μήπως κάναμε μαλακία? Ο ταξιτζής μας πήρε τηλέφωνο και μας ενημέρωσε πως σε 20 λεπτά θα έχει φτάσει! Δηλαδή συνολικά από την ώρα που κλείσαμε ταξί 35 περίπου λεπτά περιμέναμε. Στο μέρος είχαμε μείνει ολομόναχοι μπροστά από το τουριστικό γραφείο. Το λεωφορείο θα είναι ήδη στα μισά της διαδρομής. Άρα η απόφαση να πάρουμε ταξί δεν είχε νόημα και θα μας κόστιζε πολλά περισσότερα. Και δεν σκέφτηκα και κάτι βασικό. Αν παίρναμε τρένο από τη Sintra για Λισαβόνα θα μας άφηνε στον σταθμό Rossio δίπλα στο ξενοδοχείο μας. Το τρένο από Cascais θα κάνει τέρμα στον Cais do Sodre οπότε από εκεί πάλι αστικό για την περιοχή μας και πάλι εισιτήρια και πάλι περπάτημα. Από όλες τις απόψεις ήταν τόσο άκυρη η επιλογή του ταξί. Ο πρόσχαρος ταξιτζής ήρθε και η διαδρομή μέχρι Cascais μόνο σύντομη που δεν ήταν. 25 λεπτά μέχρι τον σταθμό τρένων και 17 ωραιότατα ευρώ τελείως τζάμπα!
Από τα αυτόματα μηχανήματα βγάλαμε εισιτήρια αφού τα εκδοτήρια ήταν κλειστά και στις 21:00 και κάτι το τρένο αναχώρησε για τον Cais do Sodre της Λισαβόνας που έφτασε σε 40 λεπτά. Από εκεί αστικό για να πάμε στο κέντρο και το λεωφορείο που βόλευε έκανε τέρμα στην Martim Moniz. Τι μέρα ήταν αυτή, τι μαραθώνιο ήταν αυτό! Σπάσαμε κάθε ρεκόρ με πάνω από 12 ώρες στους δρόμους. Η εκκρεμότητα που είχε μείνει πριν πάμε στο δωμάτιο ήταν να φάμε! Στο κέντρο κλασικά επικρατούσε χαμός στους δρόμους στις πλατείες στα εστιατόρια. Όλα γεμάτα. Αχ μου έλειψαν τα παιδιά! ''Κόκα, χασίς, μαριχουάνα? No thanks και αφήστε μας στην κούραση μας!''
Κινηθήκαμε σε έναν δρόμο πίσω από την Rossio και την Restauradores την Rua das Portas de Santo Antao. Έναν πολύ όμορφο ζωντανό πεζόδρομο με πολύ κόσμο γεμάτο καταστήματα σουβενίρ και τουριστικά εστιατόρια.
Καθίσαμε στην τύχη και απλά θέλαμε να φάμε και φάγαμε καλά, νόστιμο κοτόπουλο φούρνου και φιλέτα σχάρας με παγωμένη μπύρα αυτό το ζεστό καλοκαιρινό βράδυ! Στο δωμάτιο σαν τα ρεμάλια πέσαμε κάτω και το ζεστό μπάνιο μας ξαναέκανε ανθρώπους! Αν και πτώματα είπαμε το τελευταίο βράδυ να μη μείνουμε μέσα. Άντε πάλι στα στενά του Bairro Alto που αυτή τη φορά ήταν πολύ ήρεμο! Μπα… πως και οι βάρβαροι λείπουν? Προφανώς η Κυριακή είναι μέρα ξεκούρασης και ίσως κάποια μπαρ ήταν κλειστά. Αφού κάναμε μια βόλτα και χωρίς να το ψάξουμε πολύ, μπήκαμε στο A Capela ένα ατμοσφαιρικό μαγαζί στην Rua Atalaia 45 που είχε αρκετό κόσμο με εξαιρετικά φιλικό προσωπικό και πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Μας άρεσε πολύ, και ήπιαμε τα κρασάκια μας αποχαιρετώντας με πολύ κέφι το night life αυτής της αλήτισσας πόλης!
Σε λίγες ώρες ξημερώνει η τελευταία μας ημέρα στην Πορτογαλία!
Last edited:
