Ιταλία Ανάμεσα στα λόγια και τη πράξη υπάρχει….το πέλαγος! Οδοιπορικό στη Β.Ιταλία

[Sassenach77]

14 Ιουλίου 2021 –Lake Idro, Bagolino, Val Camonica (Breno), Lake Iseo (Pisogne, Cislano, Lovere)

Lake Idro
Η λίμνη Idro βρίσκεται στους πρόποδες των Άλπεων και είναι και αυτή παγετωνικής προέλευσης. Είναι η ψηλότερη από τις προαλπικές λίμνες της Λομβαρδίας και τροφοδοτείται από το ποταμό Chiese. Το όνομα της προέρχεται από ένα θρυλικό τέρας (Idra) που υποτίθεται ότι ζούσε εκεί….πολύ γουστάρω λαογραφία!

Στη συνέχεια του δρόμου μας και λίγο πριν φτάσουμε στη λίμνη Idro, που ήταν η επόμενη στάση μας, άρχισε να βρέχει: "όχι πάλι" με ένα στόμα μια φωνή και οι δύο!...

Όταν ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε το βουνό η βροχή έγινε ψιχάλα και εμφανίστηκε μπροστά μας η λίμνη. Είχαμε φτάσει στο νότιο τμήμα της λίμνης και η θέα από το σημείο που κάναμε στάση ήταν πανέμορφη! Αλλά τα καλύτερα μας τα φύλαγε για μετά η λίμνη

Όση ώρα κατεβαίναμε εγώ είχα ανοίξει εφαρμογές και έψαχνα που θα φάμε. Μόλις φτάσαμε κάτω σταματήσαμε στη Trattoria Alla Grotta. Παρκάραμε απέναντι ελεύθερα και μπήκαμε μέσα. Ο χώρος περιποιημένος και υπήρχε μία μεγάλη παρέα που έτρωγε. Το καλύτερο απ’ όλα όμως είναι ότι η τρατορία βρίσκεται δίπλα στη λίμνη και η θέα όταν τρως είναι ανάλογη…Έχεις πιάτο όλη τη λίμνη! Το περιβάλλον ήταν ιδανικό για μία στάση ξεκούρασης και φαγητού! Η απογοήτευση όμως δεν άργησε να έρθει, καθώς η ώρα ήταν 14:15 και μόλις μπήκαμε μας ενημέρωσαν ότι η κουζίνα τους έχει κλείσει….
Το ότι κλείνει η κουζίνα των περισσότερων εστιατορίων μετά τις 14:00 στην Ιταλία το γνωρίζω. Το πρόβλημα μας, όμως, είναι ότι είμαστε μαθημένοι να τρώμε από τις 14:00 και μετά….Ήταν κάτι που γενικά μας δυσκόλεψε κατά την διάρκεια αυτού του ταξιδιού και επειδή το ήξερα είχα μεριμνήσει! Πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι προμηθεύτηκα διάφορα καλούδια, χρήσιμα για αυτές τις περιπτώσεις που δεν θα βρίσκαμε φαγητό. Στην αρχή ο bro γκρίνιαζε για το που θα τα βάλουμε, και ότι δεν χωράνε, και θα φαίνονται όταν παρκάρουμε, και και και…. Τελικά τα πήραμε και εκείνη τη στιγμή τα είχε ανοίξει και διάλεγε τι θα φάει! Μόνο η γκρίνια του έμεινε…

Συνεχίσαμε κατά μήκος της λίμνης με κατεύθυνση το Anfo και το ομώνυμο κάστρο , το οποίο βρίσκεται ψηλά στη πλαγιά του βουνού Censo και θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ναπολαιόντια φρούρια της Ιταλίας! Η τοποθεσία του το καθιστά ιδανικό για βόλτα και όμορφες φωτογραφίες, αλλά δυστυχώς δεν ήταν ανοιχτό. Σταματήσαμε στην είσοδο του για λίγο, αλλά γρήγορα συνεχίσαμε μιας και η βροχή έκανε πάλι την εμφάνισή της…

Στο βόρειο τμήμα της λίμνης βρίσκεται το Ponte Caffaro. Στις όχθες του έχει κάποια κάμπινγκ και καθώς είχαμε χρόνο πλέον πήγαμε μία βόλτα να δούμε τη περιοχή. Όταν φτάσαμε στο πρώτο κάμπινγκ ο bro συνέχισε το φαγητό του στο αυτοκίνητο και εγώ μπήκα να κάνω μια βόλτα. Στην είσοδο με σταμάτησαν (καλό αυτό) και αφού τους εξήγησα τι ήθελα να κάνω μου επέτρεψαν την είσοδο για λίγη ώρα όμως μόνο. Τους ευχαρίστησα και συνέχισα. Η βροχή είχε σταματήσει και ο ήλιος έκανε μετά από αρκετή ώρα πάλι την εμφάνισή του. Περπάτησα ανάμεσα απο τροχοβίλες και αυτοκινούμενα μέχρι να φτάσω στην όχθη της λίμνης. Η τοποθεσία ήταν πάρα πολύ ωραία, αλλά είχα μία απορία…δεν τους τρώνε τα κουνούπια εδώ;;;…

Πριν πάρουμε τα όρη και τα βουνά ξανά μέσω του SP669, μπήκα και στα τοπικά νεκροταφεία που ήταν εκεί δίπλα, να δω πως είναι, γιατί μέχρι τότε δεν είχα μπει ποτέ σε ιταλικά νεκροταφεία….Μεγάλη παράλειψη για τα δικά μου δεδομένα!

Όταν φτάσαμε αρκετά ψηλά στο βουνό σταματήσαμε για να θαυμάσουμε τη καλύτερη εικόνα που θα μπορούσε να μας χαρίσει ποτέ η λίμνη…

Bagolino
Αφήσαμε πίσω μας τη λίμνη Idro και συνεχίσαμε στη ορεινή διαδρομή μέχρι να συναντήσουμε το Bagolino, ένα ορεινό οικισμό γνωστό για το τυρί που ονομάζεται Bagòss. Πρόκειται για ένα σκληρό τυρί, που το χαρακτηριστικό του είναι το σαφράν! Όσοι είστε των τυριών φαντάζομαι το ξέρετε. Εγώ πάλι ούτε που το ‘χα ματακούσει…αλλά τελικά το έφαγα μετά από λίγο καιρό στο Μιλάνο.

Val Camonica & Breno
Στη συνέχεια του ταξιδιού μας θα μπαίναμε στη Val Camonica. Πρόκειται για μία πο τις μεγαλύτερες κοιλάδες των κεντρικών Άλπεων, που εκτείνεται 90 χιλιόμετρα κατά μήκος του ποταμού Oglio, ξεκινώντας από τη περιοχή Pisogne στη λίμνη Iseo μέχρι βόρεια στο πέρασμα Tonale. Ο βασικός οικισμός της κοιλάδα είναι το Breno και θα ήταν ο οικισμός που θα μας φιλοξενούσε για το αποψινό βράδυ. Η κοιλάδα είναι, επίσης, γνωστή για τα χωριά της και το αρχαιολογικό ενδιαφέρον που συγκεντρώνει με τα προϊστορικά λαξεύματα.

Για να φτάσουμε εκεί συνεχίσαμε στον SP669, ο οποίος περνάει από βουκολικά μέρη, με τρεχούμενα νερά, δάση, φάρμες, αλπικά τοπία και φυσικά αγελαδίτσες, ποοοοοολλές αγελαδίτσες Bruno-Alpina! Guest star τα γαϊδουράκια

Ώσπου φτάσαμε στα σύνορα της κοιλάδας Camonica, στο καταφύγιο Passo Crocedomini. Από εκεί είχαμε θέα τα βουνά που πλαισιώνουν τη κοιλάδα και καθώς κατεβαίναμε βλέπαμε και τους οικισμούς της!

Αυτό που ξεχωρίζει στο Breno είναι το κάστρο του. Κατά το Μεσαίωνα είχε δύο πύργους, ο ένας ανήκε στην οικογένεια των Guelph Ronchi και ο άλλος στην οικογένεια Ghibelline Alberzoni, ενώ επι Ενετοκρατίας ήταν έδρα της Κοινότητας Val Camonica.
Φτάσαμε στο κατάλυμα μας, το Hotel Giardino , (65€/βραδιά με πρωινό). Το δωμάτιο που μας έδωσαν είχε ένα ατού για μένα, άνοιγες το παράθυρο και είχες φάτσα κάρτα το κάστρο! Θέα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μου!!! Σήμερα το κάστρο έχει μόνο τον ένα του πύργο, αλλά αυτό δεν μείωνε καθόλου για μένα τη γοητεία του…

Ξαπλώσαμε ένα μισάωρο να ξαποστάσουμε και μετά ετοιμαστήκαμε για την απογευματινή μας βόλτα. Το μενού είχε πάλι υδάτινο στοιχείο, τη λίμνη Iseo! Κάναμε πρώτα μια στάση στο Breno για να βάλουμε βενζίνη και φύγαμε για τη λίμνη.

Lake Iseo (Pisogne, Cislano, Lovere)
Η λίμνη Iseo, γνωστή και ως Sebino, είναι η τέταρτη μεγαλύτερη λίμνη στη Λομβαρδία και τροφοδοτείται από το ποταμό Oglio. Η λίμνη διατηρεί το φυσικό της περιβάλλον, με τα καταπράσινα βουνά που τη περιβάλλουν. Υπάρχουν μεσαιωνικοί οικισμοί γύρω από τη λίμνη, όπως το Iseo και το Sarnico, που δεν είδαμε γιατί δεν χωρούσε και το νότιο κομμάτι της λίμνης στο ταξίδι…
---

Το πρώτο σημείο που είδαμε ήταν το Pisogne.

Μετά από τις βροχές, το τελείωμα της σημερινής ημέρας μας επιφύλαξε ένα ηλιόλουστο απόγευμα! Είχαμε σκοπό να κάνουμε μόνο βόλτα εδώ και να δούμε ένα αξιοθέατο που είχα βάλει στο μάτι, αν το βρίσκαμε φυσικά ανοιχτό (τέτοια ώρα, τέτοια λόγια). Αφού διασχίσαμε την όμορφη πλατεία του οικισμού, συνεχίσαμε μέσα στα στενά της, ώσπου φτάσαμε στην άκρη σχεδόν του οικισμού, όπου και βρίσκεται η εκκλησία Santa Maria della Neve.

Η Santa Maria della Neve είναι μία ρωμαιοκαθολική εκκλησία που χτίστηκε στα τέλη του 15ου αι. Πριν το ταξίδι είχα διαβάσει ότι αυτό που έχει ενδιαφέρον σε αυτήν είναι οι νωπογραφίες της στο εσωτερικό και κυρίως αυτή που βρίσκεται στο θόλο του κεντρικού κλίτους και έχει φιλοτεχνηθεί από τον Girolamo Romanino, όπως και πολλές άλλες νωπογραφίες του ναού.

Τελικά τη βρήκαμε κλειστή, οπότε αρκεστήκαμε μόνο στο εξωτερικό της. Δίπλα από την εκκλησία έχει και γραφείο πληροφοριών.

Την επιστροφή στο αυτοκίνητο την κάναμε παραλίμνια. Δεν σταματήσαμε στη κεντρική πλατεία να πιούμε έναν καφέ, όπως θα έκανε κάθε νορμάλ άνθρωπος, αλλά όταν κάναμε τη βόλτα μας και θαυμάσαμε τα υπέροχα καρποσταλικά τοπία της λίμνης, μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξαναπήραμε τα βουνά….

Η δεύτερη στάση στη λίμνη Iseo ήταν στο Cislano. Πρόκειται για ένα μικρό χωριό περίπου 165 κατοίκων και σε υψόμετρο 600μ. που φιλοξενεί μερικούς "μυστηριώδεις" φυσικούς σχηματισμούς βράχων, γνωστοί ως Piramide di Zone…Τέτοια διάβαζα εγώ πριν το ταξίδι, χωρίς να μπω να δω τι είναι (το είχα σαν ένα ακόμα δευτερεύον σημείο επίσκεψης και δεν το είχα ψάξει παραπάνω), και νόμιζα ότι θα δω πυραμίδες (!) και φυσικά αυτό έλεγα και στο bro: πάμε να βρούμε τις πυραμίδες Η αλήθεια είναι ότι βρήκα το πάρκο ψάχνοντας πεζοπορικά μονοπάτια στη περιοχή και δεν είχα ασχοληθεί παραπάνω, οπότε και δεν είχα εικόνα του φυσικού φαινομένου. Ε, ας έχω και εγώ μια έκπληξη πχια!

Φτάνουμε στο χωριό, παρκάρουμε και αρχίζουμε το ψάξιμο. Γρήγορα βρήκαμε το μονοπάτι που οδηγούσε στις "πυραμίδες" καθώς υπήρχαν σημάνσεις. "Κοίτα να δεις", μονολογώ, "που είναι οργανωμένη η φάση και θα δούμε κάτι καλό"...

Αυτοί οι παράξενοι σχηματισμοί είναι γνωστοί στη γεωλογία ως hoodoo. Συναντώνται σε όλο το κόσμο και οι πιο διάσημοι είναι στο φαράγγι Bryce της Γιούτα των ΗΠΑ. Αυτές οι "πυραμίδες", λοιπόν, που δεν ήταν και τόσο πυραμίδες τελικά...., σχηματίζονται με την πάροδο των αιώνων λόγω της φυσικής και της χημικής διάβρωσης του εδάφους.
Περπατούσαμε στο μονοπάτι έχοντας τη λίμνη σε πανοραμικό πλάνο. Το πάρκο δημιουργήθηκε το 1984 και καλύπτει μια έκταση 21 εκταρίων. Σε αυτό υπάρχει πεζοπορικό μονοπάτι, που από κάποιο σημείο και μετά γίνεται πιο δύσκολο και οδηγεί χαμηλά στους φυσικούς σχηματισμούς.

Εμείς ακολουθήσαμε το μονοπάτι μέχρι το σημείο που υπάρχει ένα άνοιγμα από το οποίο είναι ορατοί οι φυσικοί σχηματισμοί. Δεν κατεβήκαμε πιο χαμηλά, γιατί ανακαλύψαμε ότι είναι κάτι που είχαμε ξαναδεί και σίγουρα αυτό δεν ήταν πυραμίδες...

Αυτές είναι οι πυραμίδες που μου έλεγες;…
Ε, πυραμίδες τις γράφει! Να δες και τις ταμπέλες!
Έχουμε ξαναδεί τέτοια και δεν είναι πυραμίδες αυτά…
Δεν φταίω εγώ που οι ιταλοί είναι ευφάνταστοι…
Πάμε να φάμε τώρα!
---

Είχε αρχίσει να σουρουπώνει όταν φτάσαμε στο Lovere. Αρχικά κάναμε μια μικρή βόλτα στο λιμανάκι του και μετά βρήκαμε ένα εστιατόριο για να φάμε επιτέλους σαν άνθρωποι σήμερα…

Μας γυάλισε η Osteria Spirito Divino. Το φαγητό ήταν πεντανόστιμο και πήραμε και ένα κρασάκι ροζέ με καταγωγή από τις νότιες όχθες της λίμνης Garda, το Rosa dei Frati. Ήταν όλα τα λεφτά το κρασί, αλλά εγώ ήπια μόνο ένα ποτηράκι, γιατί οδηγούσα, ενώ έβλεπα τον bro να καταβροχθίζει το υπόλοιπο μπουκάλι προκλητικά μπροστά μου…. Ντροπήηηηηηηηηηηη!!!

Η σημερινή διαδρομή είναι σε δύο χάρτες, γιατί το κομμάτι από Bagolino μέχρι Breno, μέσω του SP669 και SP345, δεν με αφήνει να το σημειώσω…με πάει μέσω Λαμίας το google map!

.............zzzzzzzzzzz

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• …

  Go to chapter

  Go
• 25

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 25

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[psilos3]

Εξαιρετικά!
Υποψιάζομαι ότι θα μπουν πολλοί σελιδοδείκτες από τη συγκεκριμένη ιστορία.

 

[Sassenach77]

Εξαιρετικά!
Υποψιάζομαι ότι θα μπουν πολλοί σελιδοδείκτες από τη συγκεκριμένη ιστορία.

Σ' ευχαριστώ!

 

[Sassenach77]

11 Ιουλίου 2021 – Ancona, San Marino

Άφιξη στην Ανκόνα
Γύρω στις 11:00 το πρωί άνοιξε το μάτι μου. Μόλις είχα κλείσει το 12ωρο μου ύπνο στην "σούπερ λουξ" καμπίνα του "σούπερ ντούπερ ουάου πλοίου", που μας πήγαινε στην Ιταλία…. Έξω από την καμπίνα άκουγα διάφορους να πηγαινοέρχονται. Ο bro είχε ξυπνήσει και έλυνε sudoku. Βγήκα από τον υπνόσακο μου και αφού κοντοστάθηκα για αρκετά λεπτά, τελικά πήρα την απόφαση να πάω τουαλέτα, αλλιώς θα τα έκανα πάνω μου! Τώρα θα ρωτήσει κάποιος: και γιατί ρε κοπελιά ήθελε τόσο σκέψη για να πας στη τουαλέτα;….

-------////------​

Λίγες ώρες πριν - 10/07/21
Μετά από μία ώρα καθυστέρηση βάλαμε το αυτοκίνητο στο πλοίο, πήραμε τα σακίδια που είχαμε έτοιμα για τη διαμονή μας στη καμπίνα, τους υπνόσακους και το ψυγειάκι μας. Με είχαν προϊδεάσει κάτι πουλάκια, ότι το πλοίο που θα παίρναμε για Ιταλία έχει το κακό του το χάλι, οπότε φρόντισα να είμαι προετοιμασμένη. Πόσο χάλια μπορεί να ήταν δηλαδή;….

Κατευθυνθήκαμε προς τη ρεσεψιόν για να πάρουμε το κλειδί της καμπίνας μας, προσπαθώντας να κρατήσουμε αποστάσεις από τους γύρω μας. Τι να κάνουμε λέει;;;….Ήμασταν κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλον! Με τα πολλά και τα λίγα πήραμε το πολυπόθητο κλειδί, πετσέτες από τη ρεσεψιόν και βρήκαμε τη καμπίνα μας. Με μια πρώτη ματιά φαίνονταν όλα οκ…..

….με μια δεύτερη ματιά όμως, ήταν ολοφάνερο ότι οι καμπίνες δεν ήταν καθαρές, πόσο μάλλον να έχουν απολυμανθεί! Το μόνο που είχαν κάνει ήταν να αλλάξουν σεντόνια και να συμμαζέψουν όσα βλέπει η πεθερά!… Αφού απολύμανα όλες τις επιφάνειες στη καμπίνα, έκανα το ίδιο και για την τουαλέτα. Μετά στρώσαμε τους υπνόσακους μας στις κουκέτες και μπήκα για ντούζ. Τότε ανακάλυψα ότι δεν λειτουργεί η τουαλέτα μας!….Κάνω το ντούζ, ντύνομαι και πάω στη ρεσεψιόν. Εκεί μου λένε ότι υπάρχει γενικό πρόβλημα και δεν λειτουργούν ούτε οι κοινόχρηστες τουαλέτες και πως θα προσπαθήσουν να λύσουν το πρόβλημα το συντομότερο. Μα τι ωραία κρουαζιέρα μας επιφύλαξε η Grimaldi Lines, με τις σούπερ λουξ καμπίνες της!!!.....

-------////------​

Μετά το ντούζ, τρώμε το πρωινό μας και πλακωνόμαστε στα sudoku και τα σταυρόλεξα για να περάσει η ώρα. Κάποια στιγμή, μετά το μεσημέρι, βγήκαμε από τη καμπίνα να πιούμε έναν καφέ έξω στο κατάστρωμα. Κατά τη διαδρομή περάσαμε από το σημείο που διόρθωναν τη βλάβη στην αποχέτευση του πλοίου. Ακόμα διόρθωναν τη βλάβη!... Βρήκαμε ένα καλό σημείο στο κατάστρωμα και περάσαμε την υπόλοιπη ώρα εκεί αγναντεύοντας τις ιταλικές ακτές, μέχρι να φτάσουμε Ανκόνα.

Λίγο πριν μπούμε στο λιμάνι, μας ενημέρωσαν να αδειάσουμε τις καμπίνες μας. Πηγαίνοντας στην καμπίνα ακόμα διόρθωναν τη βλάβη…αλίμονο! Πήραμε τα πράγματα μας και πήγαμε στα εξωτερικά γκαράζ που μας είχαν υποδείξει να παρκάρουμε το αυτοκίνητο μας. Μέχρι να δέσει το καράβι πέρασε μια αιωνιότητα και μία μέρα…

Ευτυχώς το ξεφόρτωμα του πλοίου έγινε πολύ γρήγορα και σύντομα ήμασταν στο δρόμο για τον Άγιο Μαρίνο, όπου και θα κάναμε τη πρώτη μας διανυκτέρευση. Τις 4 πρώτες διανυκτερεύσεις μας τις είχα κλείσει ήδη, ενώ τις υπόλοιπες θα τις κλείναμε επι τόπου κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.

Άγιος Μαρίνος και ο τελικός του Euro 2021
Λίγο μετά τις 19:00 φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας. Ήταν το Hotel Rossi ,το οποίο βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου όπου είναι χτισμένη η πόλη του Αγίου Μαρίνου. Διέθετε πάρκινγκ και είχαμε πρωινό (56,03/βραδιά).

Η σημερινή μας διαδρομή φαίνεται παρακάτω

Μετά από καμια ώρα χαλάρωσης στο δωμάτιο, φρεσκαριστήκαμε και βγήκαμε να δούμε τον τελικό του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος που διεξάγονταν εκείνο το βράδυ μεταξύ Ιταλίας και Αγγλίας. Το αρχικό πλάνο ήταν να πάμε πάνω στη πόλη, να βρούμε ένα μαγαζί που να παίζει τον αγώνα και να πιούμε τις μπύρες μας παρέα με τους ντόπιους. Κατεβαίνοντας στο ισόγειο του ξενοδοχείου, είδαμε ότι το εστιατόριο του καταλύματός μας, το Ristorante Raschi , είχε βγάλει τραπεζοκαθίσματα έξω στην αυλή και μία μεγάλη οθόνη για τον αγώνα. Μας άρεσε η ιδέα και αντί να τρέχουμε να παρκάρουμε στη πόλη και να ψάχνουμε μαγαζί, προτιμήσαμε να κάτσουμε εκεί παρέα με όλη τη γειτονιά που είχε μαζευτεί! Παραγγείλαμε τις μπύρες μας, πήραμε και μία πίτσα για να τσιμπολογάμε και ευχόμασταν να κερδίσει η Ιταλία για να δούμε χαρές και πανηγύρια

Η μπύρα που δοκιμάσαμε ήταν τοπική και θεϊκή! Το όνομα της Ambigua και ήταν από τις καλύτερες μπύρες που ήπιαμε στο ταξίδι!

Μετά το τέλος του αγώνα και αφού η αγωνία είχε φτάσει στο αποκορύφωμα, άρχισαν οι αγκαλιές και τα πανηγύρια τριγύρω μας, αλλά γρήγορα ησύχασαν και οι πιο πολλοί έφυγαν. Πέρασαν και κανα δυο αυτοκίνητα με κορναρίσματα και φωνές και μετά τίποτα….λες και πήγαν όλοι για ύπνο! Για να πω την αλήθεια περίμενα περισσότερο νταβαντούρι αλλά οι Σαν Μαρινέζοι ήταν τελείως ψόφιοι…...zzzzzzzzzz

 

[Sassenach77]

12 Ιουλίου 2021 – San Marino

Το κλίμα του Αγίου Μαρίνου είναι ιδανικό για ύπνο, θα έχω να το λέω! Ξυπνήσαμε φρεσκαδούρες, ντυθήκαμε και κατεβήκαμε στο ισόγειο για το πρωινό μας. Στην συνέχεια μαζέψαμε τα πράγματα μας, κάναμε check out και ξεκινήσαμε για την πρώτη περιήγηση μας για σήμερα που θα ήταν φυσικά στο ιστορικό κέντρο της πόλης του Αγίου Μαρίνου. Βγήκαμε στο κεντρικό δρόμο και ανηφoρήσαμε έχοντας θέα το όμορφο όρος Τιτάνο με τους πύργους του!

Η Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου είναι το γνωστό περίκλειστο κρατίδιο, που περιβάλλεται από την Ιταλία και ιδρύθηκε το 301 μΧ. από έναν χριστιανό λιθοξόο ονόματι Μαρίνο, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην δυσπρόσιτη αυτή περιοχή από το νησί Άρμπα της Δαλματίας, προκειμένου να αποφύγει τις διώξεις του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Τα επόμενα χρόνια ο Μαρίνος αγιοποιήθηκε, έδωσε το όνομά του στο κρατίδιο και είναι ο προστάτης του. Το μικρό αυτό κράτος εκτείνεται στο όρος Τιτάνο σε υψόμετρο 755μ. και γύρο από αυτό, στην βορειοανατολική πλευρά των Απέννινων. Έχει έκταση 61 τ.χλμ και πληθυσμό 33.000 κατοίκων. Πρωτεύουσα είναι η Πόλη του Αγίου Μαρίνου και επίσημη γλώσσα είναι τα Ιταλικά. Το ιστορικό του κέντρο, που χρονολογείται από την ίδρυση της δημοκρατίας ως πόλης-κράτους τον 13ο αι. και το όρος Τιτάνο, αποτελούν μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco. Ο Άγιος Μαρίνος είναι από τα πιο πλούσια κράτη του κόσμου! Η οικονομία του βασίζεται κατά μεγάλο ποσοστό στον τουρισμό, τα αφορολόγητα είδη και τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες.

Διασχίσαμε όλη τη Via Ventotto Luglio στρίψαμε στη Via Piana και τελικά σταθμεύσαμε στο P2B (~1,2€/ώρα). Από εκεί το πιάσαμε ποδαράτο όχι όμως προς τη πόλη….Όταν όλοι ξεκινούν από τη πόλη και καταλήγουν στους Πύργους, και σπάνια φτάνουν στον 3ο Πύργο, εμείς ξεκινήσαμε φυσικά ανάποδα, από τους πρόποδες του 3ου Πύργου, όπου και τελειώνει το πεζοπορικό μονοπάτι ή αρχίζει για άλλους (ονόματα δεν λέμε)!

Η διαδρομή μέσα στο δάσος ήταν τέλεια!!! Η θέα που είχαμε ακόμα πιο τέλεια!!! Ήταν νωρίς ακόμα χωρίς ιδιαίτερη ζέστη, οπότε το πρωινό περπάτημα ήταν αναζωογονητικό! Μετά από λίγα λεπτά φάνηκε ο τρίτος Πύργος (Tower Montale)…

Υπάρχουν τρία φρούρια που κυριαρχούν στην πόλη του Αγίου Μαρίνου, ένα σε κάθε μία από τις κορυφές του όρους Τιτάνο. Αποτελούν κατάλοιπα των οχυρώσεων του Μεσαίωνα και πλέον σύμβολα του κράτους, καθώς βρίσκονται στη σημαία και το εθνόσημο του. Ο Πύργος Montale είναι ο μοναδικός που δεν είναι επισκέψιμος και βρίσκεται στη χαμηλότερη κορυφή του Τιτάνο. Εκεί ήμασταν κυριολεκτικά μόνοι μας! Καθίσαμε να ξαποστάσουμε, απολαύσαμε τη πανέμορφη θέα και βγάλαμε τις φωτογραφίες μας. Η πρωινή μας βόλτα είχε ξεκινήσει με τους καλύτερους οιωνούς!

Βγήκαμε πάλι στο πεζοπορικό μονοπάτι και συνεχίσαμε για το δεύτερο πύργο ονόματι Cesta (Ντε λα Φρατα). Βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο του όρους Τιτάνο, στα 755μ. στο μέσο του μονοπατιού που συνδέει τους τρείς πύργους.

Αρχικά χρησίμευε ως παρατηρητήριο, ήδη από τη ρωμαϊκή περίοδο, και αναφέρεται με το ίδιο όνομα σε έγγραφο του 1253. Το 1320 ανεγέρθη ένα ψηλό εξωτερικό τείχος και ο Πύργος συνδέθηκε με τις οχυρώσεις της δεύτερης σειράς τειχών.

Το 1956 ο Πύργος έγινε η έδρα του Μουσείου Αρχαίων Όπλων. Δεν μπήκαμε στο εσωτερικό του, γιατί δεν θέλαμε να δούμε το μουσείο του, ούτε τη θέα, που την είχαμε ήδη θαυμάσει κατά τη πορεία μας σε αυτόν! Κάναμε βόλτα στο γύρω χώρο και συνεχίσαμε για τον πρώτο πύργο, που παρεμπιπτόντως από το σημείο αυτό είχε απίστευτη όψη!!!

Ο πρώτος Πύργος - Guaita (τρίτος για εμάς) είναι ο πιο επισκέψιμος πύργος. Μπορεί κάποιος να φτάσει με το αυτοκίνητο μέχρι αυτό το σημείο, όπου έχει πάρκινγκ. Ορισμένοι χώροι του πύργου είχαν χρησιμοποιηθεί ως φυλακές από το δεύτερο μισό του 18ου αι. έως το 1970. Στο πύργο σήμερα φιλοξενούνται εκθέσεις, ενώ το καμπαναριό, που πιθανόν ανεγέρθη το 15ο αι, θεωρείται από τους Σαν Μαρινέζους πολύ σημαντικό σύμβολο, καθώς παλιά χρησιμοποιούνταν για το κάλεσμα των κατοίκων προς υπεράσπιση της χώρας από διάφορους κινδύνους, ενώ σήμερα χτυπά η καμπάνα του για να αναγγείλει σημαντικές πολιτικές και θρησκευτικές εορτές της Δημοκρατίας.

Ο χώρος γύρω από το πύργο είναι πολύ προσεγμένος και μπορείς να κάνεις περίπατο, αλλά και να πιείς το καφέ σου και να φας. Κάναμε τη βόλτα μας, ανεβήκαμε μέχρι την είσοδο του χωρίς να μπούμε μέσα, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, απολαύσαμε τη θέα του δεύτερου πύργου και μετά συνεχίσαμε προς το ιστορικό κέντρο της πόλης.

Η πρώτη μας στάση ήταν στο Orti Borghesi, ένα πολύ όμορφο πάρκο της πόλης, σχετικά μικρό, αλλά με απίστευτη θέα και υπέροχα λουλούδια!

Λίγα μέτρα πιο κάτω βρίσκεται ο καθεδρικός ναός της πόλης, η Βασιλική του Αγίου Μαρίνου. Κατηφορίσαμε προς το μέρος του μέσα από τα στενά δρομάκια για να φτάσουμε στη μικρή πλατεία που βρίσκεται μπροστά από το ναό.

Στο σημείο που βρίσκεται ο καθεδρικός υπήρχε ενοριακή εκκλησία του 16ου αι., η οποία κατεδαφίστηκε, στερώντας από τους κατοίκους του Αγίου Μαρίνου και γενικά από την ανθρωπότητα, ένα από τα πρώτα χριστιανικά μνημεία προ-ρομανικού ρυθμού στην Ιταλία. Η ανοικοδόμηση ξεκίνησε το 1826, από τον Μπολονέζο αρχιτέκτονα Antonio Serra και τελείωσε το 1838, έτος παράδοσης στο κοινό. Η Βασιλική είναι νεοκλασικού ρυθμού. Έχει ένα πρόναο που σχηματίζεται από 8 κίονες κορινθιακού ρυθμού διακοσμημένους με φύλλα άκανθου. Στο αέτωμα υπάρχει η επιγραφή "Divo Marino Patrono et Lebertatis Auctori sen. pq" (η κυβέρνηση και ο λαός του Αγίου Μαρίνου συντάκτες της ελευθερίας τους) και πάνω από τη κύρια είσοδο βρίσκεται το οικόσημο της Δημοκρατίας με τους τρείς πύργους.

Μπήκαμε να δούμε και το εσωτερικό του. Η πρώτη εντύπωση που μας έδωσε, και το σχολιάσαμε κιόλας, είναι σαν μπαίνεις σε αρχαιοελληνικό ναό! Χωρίζεται σε τρία κλίτη, εκ των οποίων το κεντρικό είναι και το πιο μεγαλοπρεπές. Περιστοιχίζεται από κίονες, επίσης κορινθιακού ρυθμού και καταλήγει σε κυλινδρικό θόλο.

Εκεί βρίσκεται ο κεντρικός βωμός, όπου φυλάσσεται μέρος των λειψάνων του πολιούχου της πόλης και πίσω από το βωμό στέκεται το άγαλμα του σε περίοπτη θέση. Αυτό που μου χτύπησε κατευθείαν στο μάτι ήταν το σύμβολο του "πανεπόπτη οφθαλμού" ή αλλιώς "μάτι της πρόνοιας" που υπάρχει ανάγλυφο στο στήθος του αγάλματος του Αγίου Μαρίνου. Ε και που το παράξενο θα πει κάποιος τώρα. Παράξενο δεν είναι αλλά εμένα με εξιτάρουν οι συμβολισμοί και ειδικά αυτοί που συνεχίζουν να υπάρχουν ανα τους αιώνες μέχρι και σήμερα και κουβαλούν ιστορία….

Η συνολική διακόσμηση του ναού είναι αρκετά λιτή, με επιμέρους βωμούς στα πλάγια κλίτη και αγάλματα ανάμεσα σε αυτούς. Πάνω από τη κύρια είσοδο βρίσκεται το εκκλησιαστικό όργανο το οποίο δείχνει παράταιρο στην όλη διακόσμηση του ναού…

Βγαίνοντας από το καθεδρικό, στα αριστερά υπάρχει το παρεκκλήσι του Αγ. Πέτρου. Σύμφωνα με την παράδοση, πρόκειται για το πρώτο παρεκκλήσι που ανήγειρε ο Άγ. Μαρίνος προς τιμή του. Στην είσοδο του υπάρχει μία σίτα αντί πόρτας, την οποία δεν μπορείς να παραμερίσεις και να μπεις. Μπορείς όμως να δεις στο εσωτερικό μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι.

Στο εσωτερικό υπάρχει ένας βωμός από πολύχρωμο μάρμαρο, στον οποίο βρίσκεται το άγαλμα του Αγ. Πέτρου. Η αψίδα, λαξευμένη στον ασβεστολιθικό βράχο, έχει δύο κόγχες που η λαϊκή παράδοση υποδεικνύει ως τα κρεβάτια του Αγ. Μαρίνου και του Αγ. Λέο, στα οποία αποδίδονται θαυματουργές δυνάμεις ακόμα και σήμερα….anyway

Συνεχίζοντας τη βόλτα μας κατευθυνθήκαμε προς τα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης που οδηγούν σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κτίρια της πόλης, το Δημαρχείο, με το χαρακτηριστικό κωδωνοστάσιο του που ήδη βλέπαμε από το σημείο που ήμασταν.

Φτάσαμε στο σταθμό του τελεφερίκ, με το οποίο μπορείς να ανέβεις στη παλιά πόλη από τους πρόποδες του λόφου. Ήταν κλειστό όμως, όχι ότι είχε σημασία για εμάς.

Στο γύρω χώρο υπήρχαν δύο μνημεία. Το ένα από αυτά ήταν το γλυπτό με την ονομασία "mother & child". Πρόκειται για ένα μνημείο αφιερωμένο στα θύματα του βομβαρδισμού του Αγ. Μαρίνου. Στις 26 Ιουνίου 1944 η Πολεμική Αεροπορία της Μεγάλης Βρετανίας βομβάρδισε τον Άγιο Μαρίνο. Στο όρος Τιτάνο έπεσαν 263 βόμβες και σκοτώθηκαν 63 πολίτες. Είναι ένα καλαίσθητο γλυπτό που απεικονίζει μια νεαρή γυναίκα να προσπαθεί να σώσει τον εαυτό της και το παιδί της από τις βόμβες….Μου άρεσε πολύ!

Σχεδόν απέναντι βρίσκεται το δεύτερο μνημείο του Bartolomeo Borghesi, νομισματολόγου και επιγραφολόγου από τον Άγιο Μαρίνο. Ούτε που τον είχα ματακούσει τον κύριο….

Επίσης τριγύρω είχε σημεία με πανοραμική θέα και διάφορα καφέ. Αδράξαμε λοιπόν την ευκαιρία να πιούμε το καφεδάκι μας και να ξεκουραστούμε.

Μετά τον καφέ μας συνεχίσαμε προς το Δημαρχείο και την πλατεία ελευθερίας με το ομώνυμο άγαλμα που βρίσκεται μπροστά από αυτό. Στη διαδρομή τσιμπήσαμε και τα αναμνηστικά μας από τον Άγιο Μαρίνο.

Το Δημαρχείο βρίσκεται σήμερα στη θέση του παλιού κτηρίου που ονομαζόταν Domus Magna Comunis, το οποίο πιθανότατα χτίστηκε στα τέλη του 14ου αι, και αφού αναστηλώθηκε πολλές φορές, κατεδαφίστηκε στα τέλη του 19ου αι.

Το νέο κυβερνητικό κτίριο, που χτίστηκε μεταξύ 1884 και 1894, είχε το απλό και λιτό στυλ των κτιρίων των ιταλικών πόλεων-κρατών του 13ου & 14ου αι. Μετά από εκατό χρόνια ζωής, το κτίριο ήταν πια ανεπαρκές και μη ασφαλές και λειτουργικό για τις σύγχρονες ανάγκες της πόλης, οπότε και έγιναν περεταίρω παρεμβάσεις αποκατάστασης του. Τα εγκαίνια του νέου κτιρίου που βλέπουμε σήμερα έγιναν το 1996.

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα στενά της πόλης μέχρι που συναντήσαμε το μνημείο του Giuseppe Garibaldi…

…..το Cassa di Risparmio, στο οποίο μπήκαμε λίγο να δροσιστούμε, γιατί είχε αρχίσει να κάνει ζέστη…

…..και καταλήξαμε στη εκκλησία του Αγ. Φραγκίσκου, που βρίσκεται δίπλα στην ομώνυμη πύλη. Η εκκλησία χρονολογείται από το 1361 και λίγα μέτρα πιο πέρα βρίσκεται και το ομώνυμο μοναστήρι που περάσαμε αργότερα αλλά δεν είδαμε απολύτως καμία κινητικότητα.

Συνεχίζεται…

 

[Viaggi]

Η τελειότερη αρχή ιστορίας!
Μη μας κρατάς σε αγωνία, συνέχισε το γράψιμο και ανέβασε κι άλλες από τις ωραίες φωτό!

 

[Sassenach77]

12 Ιουλίου 2021 – San Marino, Lake Garda (Peschiera del Garda, Sirmione)

San Marino
Αρχικά δεν είχαμε σκοπό να μπούμε σε κανένα μουσείο. Δίπλα από τη εκκλησία του Αγ. Φραγκίσκου υπάρχει το Μουσείο Μεσαιωνικής Εγκληματολογίας και Βασανιστηρίων. Δεν είχαμε δει ανάλογο μουσείο ποτέ και καθώς δεν βλέπαμε καθόλου κίνηση τριγύρω, είπαμε να μπούμε.

Είναι απίστευτο το πόσοι τρόποι και ποιες μέθοδοι έχουν επινοηθεί από τον άνθρωπο για να προκαλέσει πόνο και μαρτύριο….Στο μουσείο υπάρχουν αντίγραφα και πρωτότυπα όργανα βασανισμού και γελοιοποίησης της ανθρώπινης υπόστασης που χρονολογούνται από το Μεσαίωνα, καθώς και χειρόγραφα της ίδιας εποχής. Δίπλα από το καθένα υπάρχει επεξήγηση για τη μέθοδο και το αποτέλεσμα του βασανιστηρίου. Τα εκθέματα του μουσείου αντικατοπτρίζουν τη πιο θλιβερή και σκοτεινή πλευρά της ανθρωπότητας και το πώς έχει καταφέρει ο άνθρωπος από πολύ νωρίς να φτάσει σε εξαιρετικά επίπεδα εγκληματικότητας….

Ένα τμήμα του μουσείου είναι αφιερωμένο στις μεθόδους που χρησιμοποιούσαν, και μερικές εξακολουθούν να χρησιμοποιούν ακόμα οι άνθρωποι, ως μέρος τελετουργιών ή αποτελούν έθιμα λαών σε διάφορα μέρη του κόσμου, και είναι άκρως βασανιστικά και καταστροφικά για το ανθρώπινο σώμα, και πολλές φορές για τη ανθρώπινη ψυχή….

Ο καθένας μας, στο χρόνο και στο χώρο του, μεγάλος ή μικρός, είναι πάντα υπεύθυνος για όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο_ Μαχάτμα Γκάντι

Είχε μεσημεριάσει σχεδόν αλλά συνεχίσαμε για λίγο ακόμα τη βόλτα μας. Κάναμε ένα κύκλο μέσω της Via Donna Felicissima μέχρι να φτάσουμε λίγο πριν τη πλατεία ελευθερίας. Παράλληλα κοιτούσαμε που θα φάμε. Όσα μαγαζιά μας γέμισαν το μάτι, και δεν ήταν πολλά, ή είχαν πολύ κόσμο ή καθόλου. Τελικά κατεβήκαμε στη Via Piana και καθίσαμε σε ένα τελείως χάλια μαγαζί, με ένα τελείως χάλια φαγητό που δεν είχε καν Pos για να πληρώσουμε με κάρτα...Το μόνο καλό ήταν ότι ήταν φθηνό. Υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας το βράδυ να φάμε κάτι καλύτερο!

Μετά το "θεσπέσιο" γεύμα μας, ξεκινήσαμε για το αυτοκίνητο περνώντας από το Μοναστήρι των Καπουτσίνων. Πήγαμε ως την είσοδο αλλά ήταν κλειστά, οπότε και συνεχίσαμε να κατηφορίζουμε στο πάρκινγκ για να πάρουμε το αυτοκίνητο.

Η ώρα ήταν 14:15 και πριν αφήσουμε οριστικά τον Άγιο Μαρίνο φροντίσαμε να βάλουμε βενζίνη, γιατί εκεί ήταν αφορολόγητη, άρα και πιο φθηνή. Δεν ήταν άδειο το ντεπόζιτο αλλά όσο να ναι το μισό ήταν, οπότε κάτι γλυτώσαμε! Μετά δώσαμε το ύστατο χαίρε και αναχωρήσαμε προς βορρά.

---//---

Αντί να μπούμε στην autostrade πήραμε τον SS16 και περάσαμε έξω από τη Ravenna. Εκεί έκανα πως δεν κοιτώ, γιατί είναι μια πόλη που στάνταρ θέλω να δω κάποια στιγμή στη ζωή μου, αλλά προς στιγμήν έπρεπε να την αφήσω…

…το ίδιο έγινε και όταν περάσαμε έξω από τη Ferrara, έτρεχε το σαλάκι ποτάμι ….

….ώσπου συναντήσαμε το ποταμό Πάδο! Ο Πάδος είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός της Ιταλίας, που διασχίζει σχεδόν ολόκληρη τη βόρεια χώρα από δυτικά προς ανατολικά, δίνοντας το όνομά του στη μεγάλη κοιλάδα που πλαισιώνεται από τις Άλπεις και τα Απέννινα ενώ εκτείνεται μέχρι την Αδριατική, όπου είναι και οι εκβολές του. Διασχίσαμε τη γέφυρα και στην συνέχεια αντί να συνεχίσουμε στον Α13 στρίψαμε αριστερά στον SR6 πηγαίνoντας παράλληλα και αντίθετα με το Πάδο κατά μήκος της κοιλάδας του, περνώντας από χωριά και διασχίζοντας σε κάποια σημεία τους στενούς δρόμους που υπάρχουν πάνω στα ψηλά αναχώματα του ποταμού.

Όμορφη ήταν η βόλτα δίπλα από τον ποταμό, έχοντας τον bro να μου λέει ωραία πραγματάκια για την κοιλάδα του Πάδου, καθώς έχει μούρλα με τη γεωγραφία και όλα τα παρελκόμενα της, αλλά κάποια στιγμή έπρεπε να πάμε βόρεια και στρίψαμε προς το χωριό Canda συνεχίζοντας μέχρι να βγούμε στον Ε70 για λίγο και μετά να πάρουμε την έξοδο για το επόμενο σημείο ενδιαφέροντος που είχαμε στόχο σήμερα.

Lake Garda
Η λίμνη Garda είναι η μεγαλύτερη λίμνη της Ιταλίας. Έχει σχηματιστεί από την υποχώρηση των παγετώνων της τελευταίας εποχής. Το όνομα Garda, που χρονολογείται από τον 8ο αι., το πήρε από τον ομώνυμο οικισμό που βρίσκεται στην ανατολική ακτογραμμή της και προέρχεται από τη γερμανική λέξη warda, που σημαίνει "τόπος παρατήρησης".
Το βόρειο τμήμα της λίμνης είναι πιο στενό και περιτριγυρίζεται από υπέροχα βουνά! Έχει πολλά μικρά νησιά και πέντε κύρια, με μεγαλύτερο το Isola del Garda. Πιο νότια βρίσκεται το Isola San Biagio, γνωστό και ως Isola dei Conigli (νησί των κουνελιών). Τα άλλα τρία κύρια νησιά είναι το Isola dell'Olivo, το Isola di Sogno και το Isola di Trimelone. Ο κύριος ποταμός τροφοδοσίας της λίμνης είναι ο ποταμός Sacra, ενώ η μόνη διέξοδος είναι ο ποταμός Mincio.

Peschiera del Garda

Η Peschiera del Garda είναι μια μικρή πόλη στην επαρχία της Verona, στη περιοχή του Veneto. Είναι γνωστή για τα Ενετικά αμυντικά συστήματα του 15ου και 17ου αι. που αποτελούν Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco, καθώς και για το φρούριο της που βρίσκεται σε ένα νησί στον ποταμό Mincio, στην έξοδο του από τη λίμνη Garda.

Κατά τη διάρκεια της αυστριακής κυριαρχίας στην βόρεια Ιταλία, η Peschiera ήταν μια από τις τέσσερις οχυρωμένες πόλεις του Quadrilateral, δηλαδή του συνδυασμού τεσσάρων φρουρίων που αλληλοϋποστηρίζονταν. Οι τέσσερις αυτές οχυρωμένες πόλεις ήταν η Mantova, η Peschiera, η Verona και το Legnago.

Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε πάρκινγκ έξω από τα τείχη (2.5€ για 1,5 ώρα) κοντά στη Porta Brescia. Στο σημείο που παρκάραμε όλα τα παρκόμετρα τριγύρω δεν λειτουργούσαν και αναγκαστήκαμε να πάμε αρκετά μέτρα μακριά για να βγάλουμε κάρτα.

Όταν μπήκαμε στις οχυρώσεις αντικρύσαμε μια πανέμορφη εικόνα! Κατά μήκος των τειχών υπήρχε πλούσια βλάστηση, τα κτίρια ανέδυαν μία φωτεινότητα, ακόμα και αυτά που κουβαλούν τα χρονάκια τους, τριγύρω παντού όμορφα λουλούδια, τα στενά πλακόστρωτα δρομάκια της πόλης θύμιζαν νησί και τα πάντα ήταν καθαρά και περιποιημένα! Περπατήσαμε από νησί σε νησί διασχίζοντας τις γέφυρες, μπήκαμε στα στενά και ανεβήκαμε στα τείχη για να θαυμάσουμε τη θέα προς τη λίμνη.

Πριν το ταξίδι είχα διαβάσει ότι το Sirmione αξίζει πιο πολύ από όλους τους οικισμούς στο νότο της Garda, κυρίως από θέμα ομορφιάς και γραφικότητας, αλλά τελικά και η Peschiera δεν πάει πίσω! Πήγαμε περισσότερο για το ιστορικό κομμάτι της, αλλά η αισθητική που εκπέμπει το μέρος ξεπέρασε τις προσδοκίες μας, και μας άφησε μια ελκυστική εικόνα. Δύο σε ένα λοιπόν!

Sirmione
Δίπλα από τη Peschiera, σε μία μακρόστενη χερσόνησο που χωρίζει στη μέση το νότιο τμήμα της Garda, βρίσκεται ο πανέμορφος γραφικός οικισμός Sirmione!

Το Sirmione είναι μια μικρή πόλη που εκτείνεται νοτιοανατολικά της χερσονήσου Sirmio και κατά μήκος αυτής καταλήγοντας σε ένα όμορφο γραφικό οικισμό λίγο πριν την μύτη της χερσονήσου. Είναι γνωστή για τα θεραπευτικά ιαματικά λουτρά της και τις οχυρώσεις της με το κάστρο. To Sirmione έγινε ακόμα πιο διάσημο χάρη σε λόγιους όπως ο Gaio Valerio Catullo, που τίμησαν την καλλιτεχνική και περιβαλλοντική της ομορφιά χαρακτηρίζοντάς την ως μαργαριτάρι! Στον Catullo έχουν προσδώσει τις "σπηλιές" που βρίσκονται στην άκρη της χερσονήσου, αλλά στη πραγματικότητα πρόκειται για τα ερείπια της αρχαίας Ρωμαϊκής βίλας που ανήκε στην οικογένεια Gens Valeria από τη Verona. Ένα ακόμα σημείο ενδιαφέροντος είναι η παλιά εκκλησία του Αγ.Πέτρου στο Μαβίνο, στη μύτη της χερσονήσου, που χρονολογείται από τον 8ο αι. και είναι από τις πιο παλιές του Sirmione. Ο ναός έχει πλούσια εικονογραφική κληρονομιά του 13ου έως 16ου αι.

Το Sirmione θα αποτελούσε το σημερινό τόπο διαμονής μας! Γύρω στις 20:00 φτάσαμε στην είσοδο της χερσονήσου, την οποία και διασχίσαμε, έχοντας βάλει το gps για να βρούμε το πάρκινγκ που είχαμε κλείσει μέσω του καταλύματος.

Είχαμε κλείσει στο Hotel Pace με πρωινό (82€/βραδιά). Μέσω του ξενοδοχείου (στο κατάλυμα πληρώσαμε το αντίτιμο των 13€/24ωρο με μετρητά) κλείσαμε και το πάρκινγκ του αυτοκινήτου στο δημοτικό πάρκινγκ Grifo, που απείχε γύρω στα 700μ από το κατάλυμα μας. Το gps δεν το έβρισκε ή μάλλον το έβρισκε, αλλά στο σημείο εκείνο, που είναι ουσιαστικά η είσοδος για το παλιό οικισμό, έχει τόσα πολλά πάρκινγκ και το ένα κυριολεκτικά δίπλα στο άλλο, που το gps είχε χάσει τη μπάλα και δεν ήξερε σε πιο να μας πρωτοπάει Αρχικά, όπως ήταν αναμενόμενο υπο αυτές τις συνθήκες, μπήκαμε σε λάθος πάρκινγκ. Ευτυχώς το καταλάβαμε αμέσως και βγαίνοντας μέσα σε λίγα λεπτά δεν χρειάστηκε να πληρώσουμε κάποιο αντίτιμο…Το δικό μας πάρκινγκ ήταν ακριβώς δίπλα από το λάθος που είχαμε μπει. Φτάνοντας στη σωστή είσοδο, για να μπούμε απαιτούσε σκανάρισμα qr code, το οποίο και δεν είχαμε εκτός από ένα mail με τον αριθμό κράτησης του πάρκινγκ. Βρήκαμε να σταματήσουμε σε ένα σημείο που δεν ενοχλούσαμε, αλλά δεν ήταν και θέση πάρκινγκ, οπότε έμεινε ο bro στο αυτοκίνητο μη μας γράψουν και εγώ μπήκα στο πάρκινγκ με τα πόδια για να βρω άκρη. Στα γραφεία έδειξα το mail, μου εκτύπωσαν το qr code, που μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για 24 ώρες και να μπαινοβγαίνουμε στο πάρκινγκ και με ρώτησαν αν θέλουμε να μας πάνε στο κατάλυμα. Θέλουμε, πως δεν θέλουμε!!! Και φυσικά μας πήγαν με τα μικρά ηλεκτροκίνητα αμαξίδια που έχουν και χωράνε στα στενά δρομάκια του παλιού οικισμού!

Μόλις φτάσαμε στο κατάλυμα κάναμε check in μετά από μισή ώρα καθυστέρηση, καθώς δεν υπήρχε άτομο για να εξυπηρετήσει στη ρεσεψιόν….Mε τα πολλά και τα λίγα ανεβήκαμε στο δωμάτιο να αφήσουμε τα πράγματα μας, να αλλάξουμε και να βγούμε για βόλτα και φαγητό. Αν κάτι μου έμεινε από αυτό το δωμάτιο ήταν το ευρύχωρο μπάνιο του. Εκτός ότι είχε κρεμάστρες και θέσεις να ακουμπήσεις τα ρούχα και τα πράγματα σου, εκτός ότι ήταν καθαρότατο, μπορούσες να παίξεις και ποδόσφαιρο εκεί μέσα Αυτό είναι μπάνιο!
Το ξενοδοχείο βρίσκεται σε ιδανική τοποθεσία για να περιηγηθείς σε όλα τα σημεία ενδιαφέροντος στον παλιό οικισμό και γύρω από αυτόν! Είχε βραδιάσει πλέον όταν ξεκινήσαμε τη βόλτα μας. Άλλωστε αυτό είχαμε σκοπό να κάνουμε μόνο εκείνο το βράδυ. Περπατήσαμε κυρίως προς βόρεια, γιατί την άλλη μέρα δεν είχαμε σκοπό να πάμε προς τα κει. Το αεράκι από τη λίμνη βοηθούσε στην ιδανική θερμοκρασία για περίπατο!

Μετά τη βόλτα μας θέλαμε να φάμε και να πάμε για προσγείωση στα κρεβάτια μας. Αρχικά θέλαμε να καθίσουμε σε ένα από τα δύο εστιατόρια που υπάρχουν στη κεντρική πλατεία του οικισμού, αλλά το ένα ήταν γεμάτο, ενώ το δίπλα είχε μόνο μια παρέα…τι φάση;;;…αναρωτιόμαστε και αποφασίζουμε να καθίσουμε τελικά σε μια πιτσαρία που υπήρχε ακριβώς δίπλα από το ξενοδοχείο μας. Καλές ήταν οι πίτσες που φάγαμε, μάπα ήταν οι μπύρες που ήπιαμε (η δική μου δλδ, γιατί ο bro έκανε πιο σοφή επιλογή, όχι ότι είχαμε και πολλές…), ενώ χαλαρώναμε από μια γεμάτη μέρα…

...........zzzzzz

Η σημερινή μας διαδρομή φαίνεται παρακάτω

 

[Sassenach77]

Η τελειότερη αρχή ιστορίας!
Μη μας κρατάς σε αγωνία, συνέχισε το γράψιμο και ανέβασε κι άλλες από τις ωραίες φωτό!

Φχαριστώ!
Κόψε κάτι με τις φωτογραφίες βρε! Κάποιες είναι καλές, αλλά έχω μπόλικες που είναι μάπα Άσε που έχω διαλύσει το φακό της κάμερας και αν προσέξεις έχουν στίγματα....Πρέπει να αλλάξω το φακό κάποια στιγμή και μάλλον θα χρειαστώ τη βοήθεια σου!

ΥΓ. Η ιστορία είναι ήδη γραμμένη

 

[Iris_90]

Πόσο όμορφη η Λίμνη Γκάρντα , ρομαντική ομορφιά ... Ωραίο και το Σιρμιόνε ... Το Σαν Μαρίνο ιδιαίτερα ωραίο !!!

Μου αρέσει πολύ το φωτογραφικό αφιέρωμα !!! Και οι περιγραφές !!!

 

[Viaggi]

Φχαριστώ!
Κόψε κάτι με τις φωτογραφίες βρε! Κάποιες είναι καλές, αλλά έχω μπόλικες που είναι μάπα Άσε που έχω διαλύσει το φακό της κάμερας και αν προσέξεις έχουν στίγματα....Πρέπει να αλλάξω το φακό κάποια στιγμή και μάλλον θα χρειαστώ τη βοήθεια σου!

ΥΓ. Η ιστορία είναι ήδη γραμμένη

Τα είδα τα στίγματα όσο διάβαζα την ιστορία αλλά διορθώνεται το πρόβλημα με ένα καθαρισμό του αισθητήρα.
Υ.Γ: Γι' αυτό καταργήθηκαν τα φιλμ, για να τραβάμε αμέτρητες φωτό!

 

[Sassenach77]

Πόσο όμορφη η Λίμνη Γκάρντα , ρομαντική ομορφιά ... Ωραίο και το Σιρμιόνε ... Το Σαν Μαρίνο ιδιαίτερα ωραίο !!!

Μου αρέσει πολύ το φωτογραφικό αφιέρωμα !!! Και οι περιγραφές !!!

Σ΄ ευχαριστώ!

 

[Iris_90]

Τα είδα τα στίγματα όσο διάβαζα την ιστορία αλλά διορθώνεται το πρόβλημα με ένα καθαρισμό του αισθητήρα.
Υ.Γ: Γι' αυτό καταργήθηκαν τα φιλμ, για να τραβάμε αμέτρητες φωτό!

@Viaggi Καλύτερα που καταργήθηκαν τα film πόσο σπάσιμο νεύρων ... Άσε που χες και τον φόβο μη σε σχολίαζε ο φωτογράφος την ώρα που τα εμφάνιζε ... Ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές με 1000 !!! Εγώ μάλιστα έχω και τρεις ...