silversurfer
Moderator
- Μηνύματα
- 2.425
- Likes
- 3.964
- Επόμενο Ταξίδι
- Δυτικά Βαλκάνια
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Του Κόσμου
Back to Singapore
Κοιμήθηκα ελάχιστα, μάλλον λόγω άγχους, άλλωστε έπρεπε να σηκωθούμε νωρίς το πρωί καθώς είχαμε και 1-1,5 ώρα δρόμο. Ο ταξιτζής ήταν στην ώρα του και ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο. Είχαμε συνολικά 6 αποσκευές και αυτό θα ήταν πρόβλημα και στη μεταφορά άλλα και στον έλεγχο. Την ώρα που φθάνουμε και αποχαιρετάω τον Eka, τσουπ, σκάει μύτη ένας υποψήφιος βαστάζος με ένα τεράστιο καρότσι. Στην αρχή ήθελα να τον διώξω άλλα κοιτώντας και την Μ. και τις βαλίτσες ξεκινάω τα παζάρια.
Αρπάζει το παλικάρι τις βαλίτσες και ξεχύνεται μπροστά, ξωπίσω εμείς να τρέχουμε , "κάτσε ρε φιλαράκι, κάλμα λίγο να κάνουμε ένα τσιγάρο", τίποτα αυτός ... Δρόμο πέρνει, δρόμο αφήνει, λέω ξέρει που μας πάει ή θα βρεθούμε αλλού γι'αλλού
Εντωμεταξύ μας πήγαινε απο σημεία που δεν περνούσαν άλλοι επιβάτες. Φθάνουμε στην είσοδο για το τελωνείο, μια τεράστια ουρά, σφυρίζει κάτι σε έναν υπάλληλο και ανοίγει μια πόρτα δίπλα απτην ουρά και μπαίνουμε μόνο εμείς !!! Περνάει στα γρήγορα τις αποσκευές απτα μηχανήματα, ουτε κατάλαβα τι γινόταν, κανείς δεν μας ρώτησε τίποτα, συνεχίζει φορτσάτος, ακολουθούμε εμείς τρέχοντας απο πίσω, φθάνουμε στα check in της AirAsia , άλλη τεράστια ουρά, σπικάρει δυο φωνήεντα σε μια υπάλληλο και μας βάζουν πρώτους πρώτους σε ένα διπλανό checkinάδικο !!!! Οφείλω να ομολογήσω οτι ήταν το Best Spend ευρώ όλης της εκδρομής 
Πάνω στο gate επιβίβασης οι ασιατούλες της AirAsia δεν έκαναν κανέναν απολύτως έλεγχο στις χειραποσκευές και έτσι περάσαμε αέρα με τις 2 τεράστιες που είχαμε. Τσάμπα η αγωνία και το άγχος τελικά. Επιστροφή στο Changi και απο κει ταξί για το σπίτι του Α. Το ταξίδι μας πλησίαζε στο τέλος του και ο Α. προσφέρθηκε να μας φιλοξενήσει το τελευταίο βράδυ. Έτσι είχα και λίγο την ευκαιρία να δω πως μένουν οι expats στη Σιγκαπούρη. Οι περισσότεροι μένουν σε condos κατοικιών, συγκροτήματα διαμερισμάτων που έχουν τη δικιά τους πισίνα, γυμναστήριο, parking, security, δεντράκια και γενικά ένα σωρό παροχές. Όποιοι δεν έχουν οικογένεια, νοικιάζουν ουσιαστικά ένα δωμάτιο και μοιράζονται τους κοινόχρηστους χώρους.
Τη πέσαμε λοιπόν και εμείς δίπλα στη πισίνα με φραπέ παρακαλώ (μας έφτιαξε ο Α. ο οποίος είχε φέρει καφέ απο ελλάδα) και χαλαρώσαμε εξιστορώντας όλες τις μέρες μας σε Μαλαισία και Μπαλί.
Ήταν Σάββατο και το βράδυ είχαμε έξοδο, είχε κανονίσει ο Α. με μια παρέα να μας βγάλει στη τελευταία νύχτα του ταξιδιού. Αφού φάγαμε καλά σε μια τούρκικη ταβέρνα (παντού υπάρχουν αυτοι οι τούρκοι !!), πήραμε το δρόμο για το Marina Bay Sands, και συγκεκριμένα για το bar/club που έχει στην κορυφή, το KU DE TA. Όπως πιθανόν φαντάζεστε, η είσοδος "ξύριζε" , γύρω στα 38 SGD το άτομο Η θέα ήταν συγκλονιστική άλλα πέραν τούτου, ουδέν.
Κάτω είχε φωτορυθμικό show, show με προτζέκτορες και γενικά ένα σωρό show και το μεγαλύτερο challenge ήταν να βρείς τραπεζάκι δίπλα στη "κουπαστή" ώστε να απολαμβάνεις τη θέα. Γενικά ουτε ο κόσμος με εντυπωσίασε ουτε το μαγαζί αυτο καθεαυτο, δυστυχώς δεν αφήνουν σε μη πελάτες του ξενοδοχείου την πρόσβαση στη πισίνα υπερχείλισης ακόμα και αν διατίθεσαι να πληρώσεις, θα έλεγα πάντως οτι είναι must για έναν one time visitor.
Ακολούθως, πάλι μέσα στο συγκρότημα του ξενοδοχείου, επισκεφθήκαμε το καζίνο. Ντάξει, δεν μπορώ να πω οτι έχω δει καζινο στη ζωή μου για να έχω σύγκριση, άλλα πάθαμε πλάκα απτη χλιδή. Παραθέτω φωτο (οχι δικιά μου) για να πάρετε μια γεύση
Δεν παίξαμε, απλά κάναμε βόλτες πάνω κάτω μεχρι που ψοφήσαμε απτην κούραση της ημέρας και πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Εδώ μια σημείωση για το καζίνο, για να μπείς μέσα χρειάζεσαι διαβατήριο, όχι μονον για να ελέγξουν την ηλικία σου, άλλα για να βεβαιωθούν οτι δεν είσαι υπήκοος Σιγκαπούρης, καθώς απαγορεύεται στους Σιγκαπουριανούς ο τζόγος στο καζίνο !! Μάλιστα έχουν μηχανήματα όπως στα αεροδρόμια όπου τσεκάρουν αν το διαβατήριο είναι αυθεντικό.
Η βραδυά τελείωσε, οδηγηθήκαμε στο κομψο condo του Α. για να ξεκουραστούμε καθώς είχαμε μια ακόμη ολόκληρη μέρα στη Σιγκαπούρη και σκοπεύαμε να την εκμεταλλευτούμε δεόντως
Κοιμήθηκα ελάχιστα, μάλλον λόγω άγχους, άλλωστε έπρεπε να σηκωθούμε νωρίς το πρωί καθώς είχαμε και 1-1,5 ώρα δρόμο. Ο ταξιτζής ήταν στην ώρα του και ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο. Είχαμε συνολικά 6 αποσκευές και αυτό θα ήταν πρόβλημα και στη μεταφορά άλλα και στον έλεγχο. Την ώρα που φθάνουμε και αποχαιρετάω τον Eka, τσουπ, σκάει μύτη ένας υποψήφιος βαστάζος με ένα τεράστιο καρότσι. Στην αρχή ήθελα να τον διώξω άλλα κοιτώντας και την Μ. και τις βαλίτσες ξεκινάω τα παζάρια.
Αρπάζει το παλικάρι τις βαλίτσες και ξεχύνεται μπροστά, ξωπίσω εμείς να τρέχουμε , "κάτσε ρε φιλαράκι, κάλμα λίγο να κάνουμε ένα τσιγάρο", τίποτα αυτός ... Δρόμο πέρνει, δρόμο αφήνει, λέω ξέρει που μας πάει ή θα βρεθούμε αλλού γι'αλλού
Εντωμεταξύ μας πήγαινε απο σημεία που δεν περνούσαν άλλοι επιβάτες. Φθάνουμε στην είσοδο για το τελωνείο, μια τεράστια ουρά, σφυρίζει κάτι σε έναν υπάλληλο και ανοίγει μια πόρτα δίπλα απτην ουρά και μπαίνουμε μόνο εμείς !!! Περνάει στα γρήγορα τις αποσκευές απτα μηχανήματα, ουτε κατάλαβα τι γινόταν, κανείς δεν μας ρώτησε τίποτα, συνεχίζει φορτσάτος, ακολουθούμε εμείς τρέχοντας απο πίσω, φθάνουμε στα check in της AirAsia , άλλη τεράστια ουρά, σπικάρει δυο φωνήεντα σε μια υπάλληλο και μας βάζουν πρώτους πρώτους σε ένα διπλανό checkinάδικο !!!! Οφείλω να ομολογήσω οτι ήταν το Best Spend ευρώ όλης της εκδρομής Πάνω στο gate επιβίβασης οι ασιατούλες της AirAsia δεν έκαναν κανέναν απολύτως έλεγχο στις χειραποσκευές και έτσι περάσαμε αέρα με τις 2 τεράστιες που είχαμε. Τσάμπα η αγωνία και το άγχος τελικά. Επιστροφή στο Changi και απο κει ταξί για το σπίτι του Α. Το ταξίδι μας πλησίαζε στο τέλος του και ο Α. προσφέρθηκε να μας φιλοξενήσει το τελευταίο βράδυ. Έτσι είχα και λίγο την ευκαιρία να δω πως μένουν οι expats στη Σιγκαπούρη. Οι περισσότεροι μένουν σε condos κατοικιών, συγκροτήματα διαμερισμάτων που έχουν τη δικιά τους πισίνα, γυμναστήριο, parking, security, δεντράκια και γενικά ένα σωρό παροχές. Όποιοι δεν έχουν οικογένεια, νοικιάζουν ουσιαστικά ένα δωμάτιο και μοιράζονται τους κοινόχρηστους χώρους.
Τη πέσαμε λοιπόν και εμείς δίπλα στη πισίνα με φραπέ παρακαλώ (μας έφτιαξε ο Α. ο οποίος είχε φέρει καφέ απο ελλάδα) και χαλαρώσαμε εξιστορώντας όλες τις μέρες μας σε Μαλαισία και Μπαλί.
Ήταν Σάββατο και το βράδυ είχαμε έξοδο, είχε κανονίσει ο Α. με μια παρέα να μας βγάλει στη τελευταία νύχτα του ταξιδιού. Αφού φάγαμε καλά σε μια τούρκικη ταβέρνα (παντού υπάρχουν αυτοι οι τούρκοι !!), πήραμε το δρόμο για το Marina Bay Sands, και συγκεκριμένα για το bar/club που έχει στην κορυφή, το KU DE TA. Όπως πιθανόν φαντάζεστε, η είσοδος "ξύριζε" , γύρω στα 38 SGD το άτομο
Η θέα ήταν συγκλονιστική άλλα πέραν τούτου, ουδέν.Κάτω είχε φωτορυθμικό show, show με προτζέκτορες και γενικά ένα σωρό show και το μεγαλύτερο challenge ήταν να βρείς τραπεζάκι δίπλα στη "κουπαστή" ώστε να απολαμβάνεις τη θέα. Γενικά ουτε ο κόσμος με εντυπωσίασε ουτε το μαγαζί αυτο καθεαυτο, δυστυχώς δεν αφήνουν σε μη πελάτες του ξενοδοχείου την πρόσβαση στη πισίνα υπερχείλισης ακόμα και αν διατίθεσαι να πληρώσεις, θα έλεγα πάντως οτι είναι must για έναν one time visitor.
Ακολούθως, πάλι μέσα στο συγκρότημα του ξενοδοχείου, επισκεφθήκαμε το καζίνο. Ντάξει, δεν μπορώ να πω οτι έχω δει καζινο στη ζωή μου για να έχω σύγκριση, άλλα πάθαμε πλάκα απτη χλιδή. Παραθέτω φωτο (οχι δικιά μου) για να πάρετε μια γεύση
Δεν παίξαμε, απλά κάναμε βόλτες πάνω κάτω μεχρι που ψοφήσαμε απτην κούραση της ημέρας και πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Εδώ μια σημείωση για το καζίνο, για να μπείς μέσα χρειάζεσαι διαβατήριο, όχι μονον για να ελέγξουν την ηλικία σου, άλλα για να βεβαιωθούν οτι δεν είσαι υπήκοος Σιγκαπούρης, καθώς απαγορεύεται στους Σιγκαπουριανούς ο τζόγος στο καζίνο !! Μάλιστα έχουν μηχανήματα όπως στα αεροδρόμια όπου τσεκάρουν αν το διαβατήριο είναι αυθεντικό.
Η βραδυά τελείωσε, οδηγηθήκαμε στο κομψο condo του Α. για να ξεκουραστούμε καθώς είχαμε μια ακόμη ολόκληρη μέρα στη Σιγκαπούρη και σκοπεύαμε να την εκμεταλλευτούμε δεόντως
Last edited:
