silversurfer
Moderator
- Μηνύματα
- 2.328
- Likes
- 3.468
- Επόμενο Ταξίδι
- Σικελία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Του Κόσμου
Perhentian Islands (III)
Ένα πράγμα που μου έχει μείνει ανεξίτηλο στην μνήμη, είναι το πρωινό που παίρναμε στο πλαστικό τραπέζι του Watercolours (εστιατόριο - bungalows) , κάτω απο ένα δέντρο, μερικά βήματα κυριολεκτικά απτη θάλασσα. Φυσικά δεν μου έμεινε στη μνήμη για το φαγητό άλλα για όλο αυτο το πανέμορφο σκηνικό. Αυτή τη θέα, το χρώμα της θάλασσας , την πυκνή βλάστηση, το απέναντι νησί , τις βάρκες που κοινούνταν και αυτές σε αργούς ρυθμούς, τον ήλιο που καθρέπτιζε πάνω στα νερά, την ηρεμία. Πραγματικά, όλη μέρα δεν υπήρχε περίπτωση να βρείς ένα μέρος να είναι αυτο που λέμε packed out. Θαρρείς και τα νησιά είναι άδεια απο κόσμο ... βέβαια κατα τις 20:00 που έχει σουρουπώσει εμφανίζονται όλοι και γεμίζουν τα εστιατόρια, σε βαθμό πολλοί να περιμένουν αρκετή ώρα για ένα τραπέζι.
Στα Perhentian κάναμε αρκετά πράγματα -- την πρώτη μέρα πήγαμε στο απέναντι νησί, στην περιβόητη Long Beach. Τα νερά ήταν απόλαυση, η παραλία τεράστια, κόσμος λίγος, τα σημάδια απτην προηγούμενη νύχτα αρκετά. Εκεί απόλαυσα για πρώτη φορά και ένα fruit shake με παγωμένο γιαούρτι, όποιος βρεθεί εκεί επιβάλλεται να δοκιμάσει. Αποφασίσαμε να διασχίσουμε το νησί απτο δρομάκι που έχει φτιαχτεί για να πάμε πίσω στο Coral Bay. Όσο περπατούσαμε και πλησιάζαμε , η απογοήτευση μεγάλωνε. Οι άνθρωποι εκεί διαλύουν κάθε σημείο που μπορούν να βρούν για να χτίσουν νέα low budget καταλύματα. Ακαλαίσθητα τα περισσότερα ενώ όταν φτάσαμε διαπιστώσαμε οτι εδώ πάει να δημιουργηθεί ενας μικρός οικισμός απο τσιμέντο !! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ
Η παραλία ως παραλία πολύ όμορφη άλλα δυσκολεύεσαι να κάνεις μπάνιο λόγω των πολλών σπασμένων κοραλλίων στο βυθό της
Τη δεύτερη μέρα κάναμε snorkelling Σε ένα μικρό ταχύπλοο μπήκαμε 6 τουρίστες και 2 φιλαράκια του βαρκάρη και κατευθηνθήκαμε στο Rawa Island, ένα μικρό νησάκι πάνω απτο Kecil. Η Μ. δεν είχε ξανακάνει και η πρώτη στάση ήταν ταμαμ για να συνηθίσει την αίσθηση. Μας πήγαν σε άλλα δυο σημεία, ένα εκ των οποίων ήταν ένας μικρός φάρος. Γινόταν χαμός απο πολύχρωμα ψαράκια και κοράλια. Δεν ξέρω πως ονομάζονται και αν είναι κοράλια ή κάποιος άλλος οργανισμός, πάντως μερικά όταν τα πλησιάζαμε, έκαναν κίνηση και κλείνονταν μέσα τους. Το tour έκλεισε στην παραλία μπροστά απτο P.I.R. όπου υπάρχει ένα σημείο που "την βρίσκει" καθημερινά μια θαλάσσια χελώνα !!! Δυστυχώς δεν είχαμε υποβρύχια κάμερα ώστε να αποθανατίσω και να μοιραστώ και μαζί σας αυτες τις εικόνες.
Την επομένη το πρόγραμμα είχε jungle trekking Καλά, καλά, 15' - 20' δεν θεωρούνται ακριβώς trekking. Ήταν η μόνη μέρα που φόρεσα παπούτσια στο νησί, για να διασχίσουμε το πέρασμα ανάμεσα στην δική μας παραλία και να βγούμε στην νοτιοδυτική πλευρά του νησιού, μπροστά στα Coconut, Tuna Bay και Abdul Chalets. Χωρίς να έχει δυνατό ήλιο και με μέτρια θερμοκρασία, γίνακε ΜΟΥΣΚΕΜΑ στον ιδρώτα, η υγρασία εκει πρεπει να χτυπάει κόκκινο !! Τα chalets εκεί ομολογώ δεν μου άρεσαν. Οχι οτι μπήκα μέσα, άλλα ήταν το ένα κολλητά στο άλλο, σκαρφαλωμένα μέχρι και πάνω στα βράχια, τσιμέντο, θορυβώδεις γεννήτριες, συρόμενες πόρτες, κατι δεν μου κολλούσε. Ίσως και να τα αδικώ, καθώς ειδικά τα Tuna Bay ήταν πολύ προσεγμένα και όμορφα, απλά δεν μου άρεσαν τα γύρω γύρω. Η παραλία ενώ απο ψηλά φαινόταν μαγική, στην πραγματικότητα δεν μπορούσες να κολυμπήσεις καθώς τα κοράλια στον βυθό έκαναν τη διαδικασία να μοιάζει δοκιμασία. Προχωρήσαμε και άλλο, φτάσαμε στο τέρμα σχεδόν, όπου ηπήρχαν μικρά αλλιευτικά, ντόπιοι να αράζουν στις αιώρες, κάποια εγκαταλελειμένα καταλύματα και μια σχολική εκδρομή. Αααα, και δυο ΥΠΕΡΟΧΕΣ ερημικές παραλίες
Την τελευταία μας μέρα αποφασίσαμε να την περάσουμε στην καλύτερη παραλία του νησιού, την Turtle Beach Σε πάει αναγκαστικά βαρκάρης, του λες ποιά ώρα θέλεις να έρθει να σε πάρει, φυσικά μην περιμένεις να έρθει (τα είπαμε αυτά). H Turtle Beach δικαίωσε τη φήμη της καθώς τα νερά ήταν απίστευτα και για αρκετή ώρα ήμασταν σε ΟΛΗ την παραλία εμείς και άλλα 2-3 ζευγάρια. Το απόγευμα ετοιμάσαμε τα πράγματά μας, απολαυσαμε μια τελευταία ξάπλα στις αιώρες και μετά το φαγητό αποφασίσαμε να πάμε απέναντι για μια πιο ζωηρή νύχτα. Άλλωστε δεν ήταν μια τυχαία μέρα, ήταν παραμονή της ημέρας ανεξαρτησίας της Μαλαισίας !! Και ομολογώ οτι ευτυχώς που επιλέξαμε να περάσουμε τη βραδυά στη Long Beach και είδαμε λίγο και τον "άλλο" κόσμο που επιλέγει τα Perhentian. Φυσικά υπήρχε αποκλειστικά νεολαία, μικροί κορμοί δέντρων χρησίμευαν ως τραπεζάκια, καρέκλες εννοείται δεν είχε, στα μπαρ δουλεύαν αυστραλοί τυπάδες και είχε διάφορα happenings, το κυριότερο όλων ήταν το show με τις φωτιές, το οποίο εκτελούσε μια παρέα απο Ισλανδία !!!! (Δυστυχώς την κρίσιμη στιγμή το κιν. πέθανε απο μπαταρία και δεν έχω υλικό απο την βραδυα και το show) Αφου έπεσαν και τα απαραίτητα πυροτεχνήματα, ήπιαμε και τις μπύρες μας , παζαρέψαμε και με έναν βαρκάρη να μας πάει πίσω και χαλαρώσαμε στο μπαλκονάκι μας με την απόλυτη ησυχία --- όπως είπα και στο προηγούμενο, οι πιο laid back διακοπές που κάναμε ποτέ.
Νωρίς το πρωί ήμασταν έτοιμοι με τις βαλίτσες μπροστά στη μικρή προβλήτα άλλα εγώ είχα καθίσει ξανα στο πλαστικό τραπέζι στο Watercolors να ατενίζω για τελευταία φορά αυτό το μοναδικό τοπίο.
Ένα πράγμα που μου έχει μείνει ανεξίτηλο στην μνήμη, είναι το πρωινό που παίρναμε στο πλαστικό τραπέζι του Watercolours (εστιατόριο - bungalows) , κάτω απο ένα δέντρο, μερικά βήματα κυριολεκτικά απτη θάλασσα. Φυσικά δεν μου έμεινε στη μνήμη για το φαγητό άλλα για όλο αυτο το πανέμορφο σκηνικό. Αυτή τη θέα, το χρώμα της θάλασσας , την πυκνή βλάστηση, το απέναντι νησί , τις βάρκες που κοινούνταν και αυτές σε αργούς ρυθμούς, τον ήλιο που καθρέπτιζε πάνω στα νερά, την ηρεμία. Πραγματικά, όλη μέρα δεν υπήρχε περίπτωση να βρείς ένα μέρος να είναι αυτο που λέμε packed out. Θαρρείς και τα νησιά είναι άδεια απο κόσμο ... βέβαια κατα τις 20:00 που έχει σουρουπώσει εμφανίζονται όλοι και γεμίζουν τα εστιατόρια, σε βαθμό πολλοί να περιμένουν αρκετή ώρα για ένα τραπέζι.
Στα Perhentian κάναμε αρκετά πράγματα -- την πρώτη μέρα πήγαμε στο απέναντι νησί, στην περιβόητη Long Beach. Τα νερά ήταν απόλαυση, η παραλία τεράστια, κόσμος λίγος, τα σημάδια απτην προηγούμενη νύχτα αρκετά. Εκεί απόλαυσα για πρώτη φορά και ένα fruit shake με παγωμένο γιαούρτι, όποιος βρεθεί εκεί επιβάλλεται να δοκιμάσει. Αποφασίσαμε να διασχίσουμε το νησί απτο δρομάκι που έχει φτιαχτεί για να πάμε πίσω στο Coral Bay. Όσο περπατούσαμε και πλησιάζαμε , η απογοήτευση μεγάλωνε. Οι άνθρωποι εκεί διαλύουν κάθε σημείο που μπορούν να βρούν για να χτίσουν νέα low budget καταλύματα. Ακαλαίσθητα τα περισσότερα ενώ όταν φτάσαμε διαπιστώσαμε οτι εδώ πάει να δημιουργηθεί ενας μικρός οικισμός απο τσιμέντο !! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ
Η παραλία ως παραλία πολύ όμορφη άλλα δυσκολεύεσαι να κάνεις μπάνιο λόγω των πολλών σπασμένων κοραλλίων στο βυθό της
Τη δεύτερη μέρα κάναμε snorkelling Σε ένα μικρό ταχύπλοο μπήκαμε 6 τουρίστες και 2 φιλαράκια του βαρκάρη και κατευθηνθήκαμε στο Rawa Island, ένα μικρό νησάκι πάνω απτο Kecil. Η Μ. δεν είχε ξανακάνει και η πρώτη στάση ήταν ταμαμ για να συνηθίσει την αίσθηση. Μας πήγαν σε άλλα δυο σημεία, ένα εκ των οποίων ήταν ένας μικρός φάρος. Γινόταν χαμός απο πολύχρωμα ψαράκια και κοράλια. Δεν ξέρω πως ονομάζονται και αν είναι κοράλια ή κάποιος άλλος οργανισμός, πάντως μερικά όταν τα πλησιάζαμε, έκαναν κίνηση και κλείνονταν μέσα τους. Το tour έκλεισε στην παραλία μπροστά απτο P.I.R. όπου υπάρχει ένα σημείο που "την βρίσκει" καθημερινά μια θαλάσσια χελώνα !!! Δυστυχώς δεν είχαμε υποβρύχια κάμερα ώστε να αποθανατίσω και να μοιραστώ και μαζί σας αυτες τις εικόνες.
Την επομένη το πρόγραμμα είχε jungle trekking Καλά, καλά, 15' - 20' δεν θεωρούνται ακριβώς trekking. Ήταν η μόνη μέρα που φόρεσα παπούτσια στο νησί, για να διασχίσουμε το πέρασμα ανάμεσα στην δική μας παραλία και να βγούμε στην νοτιοδυτική πλευρά του νησιού, μπροστά στα Coconut, Tuna Bay και Abdul Chalets. Χωρίς να έχει δυνατό ήλιο και με μέτρια θερμοκρασία, γίνακε ΜΟΥΣΚΕΜΑ στον ιδρώτα, η υγρασία εκει πρεπει να χτυπάει κόκκινο !! Τα chalets εκεί ομολογώ δεν μου άρεσαν. Οχι οτι μπήκα μέσα, άλλα ήταν το ένα κολλητά στο άλλο, σκαρφαλωμένα μέχρι και πάνω στα βράχια, τσιμέντο, θορυβώδεις γεννήτριες, συρόμενες πόρτες, κατι δεν μου κολλούσε. Ίσως και να τα αδικώ, καθώς ειδικά τα Tuna Bay ήταν πολύ προσεγμένα και όμορφα, απλά δεν μου άρεσαν τα γύρω γύρω. Η παραλία ενώ απο ψηλά φαινόταν μαγική, στην πραγματικότητα δεν μπορούσες να κολυμπήσεις καθώς τα κοράλια στον βυθό έκαναν τη διαδικασία να μοιάζει δοκιμασία. Προχωρήσαμε και άλλο, φτάσαμε στο τέρμα σχεδόν, όπου ηπήρχαν μικρά αλλιευτικά, ντόπιοι να αράζουν στις αιώρες, κάποια εγκαταλελειμένα καταλύματα και μια σχολική εκδρομή. Αααα, και δυο ΥΠΕΡΟΧΕΣ ερημικές παραλίες
Την τελευταία μας μέρα αποφασίσαμε να την περάσουμε στην καλύτερη παραλία του νησιού, την Turtle Beach Σε πάει αναγκαστικά βαρκάρης, του λες ποιά ώρα θέλεις να έρθει να σε πάρει, φυσικά μην περιμένεις να έρθει (τα είπαμε αυτά). H Turtle Beach δικαίωσε τη φήμη της καθώς τα νερά ήταν απίστευτα και για αρκετή ώρα ήμασταν σε ΟΛΗ την παραλία εμείς και άλλα 2-3 ζευγάρια. Το απόγευμα ετοιμάσαμε τα πράγματά μας, απολαυσαμε μια τελευταία ξάπλα στις αιώρες και μετά το φαγητό αποφασίσαμε να πάμε απέναντι για μια πιο ζωηρή νύχτα. Άλλωστε δεν ήταν μια τυχαία μέρα, ήταν παραμονή της ημέρας ανεξαρτησίας της Μαλαισίας !! Και ομολογώ οτι ευτυχώς που επιλέξαμε να περάσουμε τη βραδυά στη Long Beach και είδαμε λίγο και τον "άλλο" κόσμο που επιλέγει τα Perhentian. Φυσικά υπήρχε αποκλειστικά νεολαία, μικροί κορμοί δέντρων χρησίμευαν ως τραπεζάκια, καρέκλες εννοείται δεν είχε, στα μπαρ δουλεύαν αυστραλοί τυπάδες και είχε διάφορα happenings, το κυριότερο όλων ήταν το show με τις φωτιές, το οποίο εκτελούσε μια παρέα απο Ισλανδία !!!! (Δυστυχώς την κρίσιμη στιγμή το κιν. πέθανε απο μπαταρία και δεν έχω υλικό απο την βραδυα και το show) Αφου έπεσαν και τα απαραίτητα πυροτεχνήματα, ήπιαμε και τις μπύρες μας , παζαρέψαμε και με έναν βαρκάρη να μας πάει πίσω και χαλαρώσαμε στο μπαλκονάκι μας με την απόλυτη ησυχία --- όπως είπα και στο προηγούμενο, οι πιο laid back διακοπές που κάναμε ποτέ.
Νωρίς το πρωί ήμασταν έτοιμοι με τις βαλίτσες μπροστά στη μικρή προβλήτα άλλα εγώ είχα καθίσει ξανα στο πλαστικό τραπέζι στο Watercolors να ατενίζω για τελευταία φορά αυτό το μοναδικό τοπίο.
Last edited: