silversurfer
Moderator
- Μηνύματα
- 2.328
- Likes
- 3.468
- Επόμενο Ταξίδι
- Σικελία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Του Κόσμου
Σιγκαπούρη (Ι)
-Ντάξει μωρέ, δυο βράδυα θα μείνουμε, μην κάνεις έτσι.
-Κοίτα, τώρα που το ξαναπαρατηρώ δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα, τουλάχιστον είναι καθαρό !!
- Και με το μπάνιο/τουαλέτα τι θα γίνει ?
-Εεεεεε , όποιος πάει ας ανοίγει τη βρυσούλα και ας ρίχνει κανα τραγουδάκι να μην ακούγεται
Μετά την πιο στριμόκωλη πτήση που είχα ποτέ, ήρθε η ώρα και για το πιο ... ... στενό να το πω, μικροσκοπικό να το πω, μια τρύπα με ένα κρεβάτι να το πω, όπως και να το πω για να περιγράψω το δωμάτιο μας, μέσα θα πέσω. Γενικά στη Σιγκαπούρη ένα θεματάκι με τον χώρο σαν έννοια , τον έχουνε. Δεν υπάρχει χώρος βρε αδερφέ, πως να το κάνουμε, ένα νησί - πόλη - κράτος είναι οι άνθρωποι, αν ήθελες XL καταστάσεις ας πήγαινες στο Texas λέμε.
Το δωμάτιο μας λοιπόν ήταν ΠΟΛΥ μικρό και σαν bonus επειδή είμασταν στην Chinatown (λέω εγώ τώρα για να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα) δεν είχαν κανονική πόρτα για το μπάνιο. Όπου κανονική πόρτα = μια κλασική πόρτα με ένα χερούλι ρε παιδί μου ή έστω συρόμενη, κάτι τέλος πάντων που να κόβει θορύβους, μυρωδιές και κάθε επίδοξο ματάκια. Ήταν λοιπόν μια ξύλινη κατασκευή, κατι ανάμεσα σε πόρτα σαλούν και παντζουριού, με κινέζικα γράμματα η οποία όπως καταλαβαίνετε, έκοβε ελάχιστα. Αν πάντως κάποιος απτους δύο είχε στομαχικές διαταραχές, ήταν ικανή (η πόρτα) να σκοτώσει τον ερωτισμό για τους επόμενους μήνες. (Ευτυχώς εμείς δεν είχαμε ακόμα
Για να μην αδικήσω το ξενοδοχείο βέβαια, απείχε θα έλεγα απτο να χαρακτηριστεί dimkyrοhotel ,κυρίως λόγω της καθαριότητας του. Άλλωστε όποιοι έχουν μείνει σε ξενοδοχεία στη Σιγκαπούρη, γνωρίζουν πολύ καλά οτι το μεγαλύτερο ποσοστό έχουν τέτοια μικροσκοπικά δωμάτια ασορτι με εξωφρενικές τιμές. Εμείς λόγου χάρη μείναμε στην Chinatown σε 3* και πληρώσαμε παραπάνω απο όσα είχαμε δώσει στη Βιέννη σε 4* κοντά στο παλάτι και μάλιστα σε περίοδο γιορτών. Πολύ διαδεδομένα είναι για τους low low budget και τα δωμάτια χωρίς παράθυρο, σαν ποντίκια στη φάκα δλδ, ακόμα και σε τετράστερα ξενοδοχεία.
Anyway μετά τα απαραίτητα (ντους και ξάπλα δλδ) βγήκαμε μια βόλτα να δούμε τα σοκάκια της Chinatown, να πιούμε κανα καφέ και αλλάξουμε χρήματα. Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί κάποιοι οδηγοί συστήνουν βόλτα στην Chinatown της Σιγκαπούρης, δεν πρόκειται για κάτι αξιοπρόσεκτο, ουτε οι πάγκοι με τις πραμάτειες ουτε και τα φαγάδικα.
Το βραδάκι είχαμε ραντεβού με τον Α. ο οποίος κατοικεί και εργάζεται εκεί τα τελευταία 2.5 χρόνια. Το ταξί του έφτασε στο ξενοδοχείο μας και μετά τις αγκαλιές και τις χαιρετούρες, μας οδήγησε σε ένα υπαίθριο food court σχετικά κοντά στην περιοχή της Marina Bay. Τα food courts είναι πολύ διαδεδομένα στην Ν.Α. Ασία, είναι μεγάλοι χώροι όπου καντίνες/μικρά εστιατόρια ετοιμάζουν διαφόρων ειδών εδέσματα και υπάρχουν διάσπαρτα τραπεζάκια. Έτσι λοιπόν, εσυ μπορείς να πάρεις οτι θέλεις απο όποιον "καντινιέρη" θέλεις και να τα απολαύσεις στο τραπεζάκι σου. Μετά τα άθλια γεύματα της Lufthansa, του δώσαμε και κατάλαβε.
Με γεμάτο (επιτέλους) στομάχι, κατευθυνθήκαμε στο κέντρο των πάντων στη Σιγκαπούρη, στη Marina Bay. Και στο Dubai είχα δει χλίδες και πολυτέλειες, άλλα αυτοί στη Σιγκαπούρη ήταν ένα επίπεδο πάνω και κερδίζουν εύκολα τις εντυπώσεις του επισκέπτη. Το νερό, τα φώτα, οι ουρανοξύστες, το εντυπωσιακό resort Marina Bay Sands με τους τρείς πύργους και τo φανταστικό skypark. Το Marina Bay Sands δεν απλά ένα ξενοδοχείο, άλλα ένας πολυχώρος, με ενα απτα μεγαλύτερα καζίνο, εμπορικό κέντρο, θέατρα, μουσεία τέχνης και διάσημα εστιατόρια και διάφορα άλλα (όπως ένα κτήριο-θόλος της L.V)
Οι άνθρωποι φτιάξαν μια περιοχή η οποία αποτελεί σημείο αναφοράς της πόλης, ένα τεχνητό landmark για τον τουρίστα και τον επισκέπτη. Ο Α. μας οδήγησε περιμετρικά του κόλπου, περάσαμε απτους δρόμους που χρησιμοποιούνται για τη Formula , μας πήγε μια βόλτα στην εξέδρα του Merlion, του συμβόλου της πόλης και μετά απο άφθονο περπάτημα καταλήξαμε στο rooftop bar ενος ξενοδοχείου απέναντι ακριβώς απτο Sands. Τέρμα κυρίλα, με πισίνα, εντυπωσιακό bar και θέα. Αφού απολάυσαμε τα ποτά μας και συζητήσαμε με τον Α. για τη ζωή και τους τρελούς ρυθμούς της πόλης (και του είπαμε και μεις για την τρελή μιζέρια της Ελλάδας) αποχωριστήκαμε δίνοντας ραντεβού για το επόμενο βράδυ. Είμασταν ψόφιοι απτο ταξίδι και δεν έβλεπα την ώρα και τη στιγμή να γυρίσω στο μικροσκοπικό μας δωμάτιο.
Αύριο είχαμε πολύ περπάτημα ... (ή έτσι νομίζαμε)
-Ντάξει μωρέ, δυο βράδυα θα μείνουμε, μην κάνεις έτσι.
-Κοίτα, τώρα που το ξαναπαρατηρώ δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα, τουλάχιστον είναι καθαρό !!
- Και με το μπάνιο/τουαλέτα τι θα γίνει ?
-Εεεεεε , όποιος πάει ας ανοίγει τη βρυσούλα και ας ρίχνει κανα τραγουδάκι να μην ακούγεται
Μετά την πιο στριμόκωλη πτήση που είχα ποτέ, ήρθε η ώρα και για το πιο ... ... στενό να το πω, μικροσκοπικό να το πω, μια τρύπα με ένα κρεβάτι να το πω, όπως και να το πω για να περιγράψω το δωμάτιο μας, μέσα θα πέσω. Γενικά στη Σιγκαπούρη ένα θεματάκι με τον χώρο σαν έννοια , τον έχουνε. Δεν υπάρχει χώρος βρε αδερφέ, πως να το κάνουμε, ένα νησί - πόλη - κράτος είναι οι άνθρωποι, αν ήθελες XL καταστάσεις ας πήγαινες στο Texas λέμε.
Το δωμάτιο μας λοιπόν ήταν ΠΟΛΥ μικρό και σαν bonus επειδή είμασταν στην Chinatown (λέω εγώ τώρα για να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα) δεν είχαν κανονική πόρτα για το μπάνιο. Όπου κανονική πόρτα = μια κλασική πόρτα με ένα χερούλι ρε παιδί μου ή έστω συρόμενη, κάτι τέλος πάντων που να κόβει θορύβους, μυρωδιές και κάθε επίδοξο ματάκια. Ήταν λοιπόν μια ξύλινη κατασκευή, κατι ανάμεσα σε πόρτα σαλούν και παντζουριού, με κινέζικα γράμματα η οποία όπως καταλαβαίνετε, έκοβε ελάχιστα. Αν πάντως κάποιος απτους δύο είχε στομαχικές διαταραχές, ήταν ικανή (η πόρτα) να σκοτώσει τον ερωτισμό για τους επόμενους μήνες. (Ευτυχώς εμείς δεν είχαμε ακόμα
Για να μην αδικήσω το ξενοδοχείο βέβαια, απείχε θα έλεγα απτο να χαρακτηριστεί dimkyrοhotel ,κυρίως λόγω της καθαριότητας του. Άλλωστε όποιοι έχουν μείνει σε ξενοδοχεία στη Σιγκαπούρη, γνωρίζουν πολύ καλά οτι το μεγαλύτερο ποσοστό έχουν τέτοια μικροσκοπικά δωμάτια ασορτι με εξωφρενικές τιμές. Εμείς λόγου χάρη μείναμε στην Chinatown σε 3* και πληρώσαμε παραπάνω απο όσα είχαμε δώσει στη Βιέννη σε 4* κοντά στο παλάτι και μάλιστα σε περίοδο γιορτών. Πολύ διαδεδομένα είναι για τους low low budget και τα δωμάτια χωρίς παράθυρο, σαν ποντίκια στη φάκα δλδ, ακόμα και σε τετράστερα ξενοδοχεία.
Anyway μετά τα απαραίτητα (ντους και ξάπλα δλδ) βγήκαμε μια βόλτα να δούμε τα σοκάκια της Chinatown, να πιούμε κανα καφέ και αλλάξουμε χρήματα. Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί κάποιοι οδηγοί συστήνουν βόλτα στην Chinatown της Σιγκαπούρης, δεν πρόκειται για κάτι αξιοπρόσεκτο, ουτε οι πάγκοι με τις πραμάτειες ουτε και τα φαγάδικα.
Το βραδάκι είχαμε ραντεβού με τον Α. ο οποίος κατοικεί και εργάζεται εκεί τα τελευταία 2.5 χρόνια. Το ταξί του έφτασε στο ξενοδοχείο μας και μετά τις αγκαλιές και τις χαιρετούρες, μας οδήγησε σε ένα υπαίθριο food court σχετικά κοντά στην περιοχή της Marina Bay. Τα food courts είναι πολύ διαδεδομένα στην Ν.Α. Ασία, είναι μεγάλοι χώροι όπου καντίνες/μικρά εστιατόρια ετοιμάζουν διαφόρων ειδών εδέσματα και υπάρχουν διάσπαρτα τραπεζάκια. Έτσι λοιπόν, εσυ μπορείς να πάρεις οτι θέλεις απο όποιον "καντινιέρη" θέλεις και να τα απολαύσεις στο τραπεζάκι σου. Μετά τα άθλια γεύματα της Lufthansa, του δώσαμε και κατάλαβε.
Με γεμάτο (επιτέλους) στομάχι, κατευθυνθήκαμε στο κέντρο των πάντων στη Σιγκαπούρη, στη Marina Bay. Και στο Dubai είχα δει χλίδες και πολυτέλειες, άλλα αυτοί στη Σιγκαπούρη ήταν ένα επίπεδο πάνω και κερδίζουν εύκολα τις εντυπώσεις του επισκέπτη. Το νερό, τα φώτα, οι ουρανοξύστες, το εντυπωσιακό resort Marina Bay Sands με τους τρείς πύργους και τo φανταστικό skypark. Το Marina Bay Sands δεν απλά ένα ξενοδοχείο, άλλα ένας πολυχώρος, με ενα απτα μεγαλύτερα καζίνο, εμπορικό κέντρο, θέατρα, μουσεία τέχνης και διάσημα εστιατόρια και διάφορα άλλα (όπως ένα κτήριο-θόλος της L.V)
Οι άνθρωποι φτιάξαν μια περιοχή η οποία αποτελεί σημείο αναφοράς της πόλης, ένα τεχνητό landmark για τον τουρίστα και τον επισκέπτη. Ο Α. μας οδήγησε περιμετρικά του κόλπου, περάσαμε απτους δρόμους που χρησιμοποιούνται για τη Formula , μας πήγε μια βόλτα στην εξέδρα του Merlion, του συμβόλου της πόλης και μετά απο άφθονο περπάτημα καταλήξαμε στο rooftop bar ενος ξενοδοχείου απέναντι ακριβώς απτο Sands. Τέρμα κυρίλα, με πισίνα, εντυπωσιακό bar και θέα. Αφού απολάυσαμε τα ποτά μας και συζητήσαμε με τον Α. για τη ζωή και τους τρελούς ρυθμούς της πόλης (και του είπαμε και μεις για την τρελή μιζέρια της Ελλάδας) αποχωριστήκαμε δίνοντας ραντεβού για το επόμενο βράδυ. Είμασταν ψόφιοι απτο ταξίδι και δεν έβλεπα την ώρα και τη στιγμή να γυρίσω στο μικροσκοπικό μας δωμάτιο.
Αύριο είχαμε πολύ περπάτημα ... (ή έτσι νομίζαμε)
Last edited: