Ινδονησία Μαλαισία Σιγκαπούρη Απο δω κ απο κει στη Ν.Α. Ασία

[silversurfer]

various from S'pore & LCCT

Οργανώνοντας το ταξίδι είχα κλείσει μετάβαση στον επόμενο προορισμό μας με απευθείας πτήση της Firefly και μάλιστα σε ώρα πολύ βολική, μεσημεράκι, να έχουμε πιεί και μια στάλα καφέ και να πάμε άνετοι και ωραίοι με το μετρο στο αεροδρόμιο. Τιμή μόλις 50 € και για τους δυο μαζί με βαλίτσες.
Όταν λοιπόν ένα μήνα πριν πετάξουμε, έσκασε mail που μας πληροφορούσε οτι η εν λόγω διαδρομή ακυρώνεται, τα χρειάστηκα για τα καλά. Άλλη εταιρεία που να πηγαίνει απευθείας δεν υπήρχε ...
Βρε απο δω το έψαξα, βρε απο κει το κοίταξα, η λύση ήταν μια και μοναδική. Η δημοφιλής AirAsiaπετάει παντού απο τη βάση της στην Kuala Lumbur, συνεπώς ενδιάμεση στάση εκεί, ταλαιπωρία στο full και γνωριμία με το φημισμένο LCCT μια ώρα αρχύτερα. Και κόστος σχεδόν τριπλάσιο βεβαίως βεβαίως
Είχαμε ήδη ετοιμάσει τα πράγματα αποβραδίς και με ελάχιστο ύπνο μας βρήκε 06:30 το πρωί να ψάχνουμε ταξι να μας μεταφέρει στο Changi. Κίνηση μηδέν, διαδικασίες express στο check in, καφεδάκι και πρωινό και αναμονή για την πρώτη μας πτήση. Εδώ αξίζει ένα μικρό break για να παραθέσω μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για τη Σιγκαπούρη.

• Στην προσπάθεια της η κυβέρνηση για έλεγχο της οδικής κυκλοφορίας, θέσπισε ένα απίστευτο τέλος για την εξασφάλιση άδειας αυτοκινήτου. Ανάλογα με τον τύπο οχήματος, πληρώνει ο ιδιοκτήτης ένα ιλλιγγιώδες ποσό για να βγάλει άδεια και αυτή μάλιστα μόλις για 10 χρόνια. Για ένα ταπεινό Yaris το κόστος ισοδυναμεί με την αγορά μια Porsche Boxster !!! Παρόλα αυτά, στους δρόμους υπάρχουν ήδη πάρα πολλά αυτοκίνητα, οχι όμως σε βαθμό να παρατηρείται το κυκλοφοριακό κουμφούζιο άλλων ασιατικών (και ευρωπαικών βεβαίως βεβαίως) μεγαλουπόλεων.
• Ενώ το κόστος για απόκτηση αυτοκινήτου είναι εν πολλοίς απαγορευτικό , τα κόμιστρα στα taxi είναι αρκετά χαμηλά και ιδιαίτερα συμφέρουσα αν είστε παρέα. Δεν υπάρχουν φαινόμενα αισχροκέρδιας και άδειες taxi δίδονται μόνον σε υπηκόους της Σιγκαπούρης. Το να καλέσεις taxi είναι εξαιρετικά απλό. Στο δρόμο, όσα είναι ελεύθερα έχουν πράσινο σήμα και αντίστοιχα τα κατελλειμένα κόκκινο. Υπάρχει μια εφαρμογή για smartphones όπου καλείς taxi απο οπουδήποτε είσαι με το πάτημα ενός κουμπιού και ο ταρίφας έρχεται και σε βρίσκει, πολύ cool εεε --- Επίσης σχεδόν όλα δέχονται πληρωμή με πιστωτική
• Η κυβέρνηση προσπαθεί να περιορίσει τους οικονομικούς μετανάστες επιβάλλοντας κατώτατο όριο στη μισθοδοσία τους, όριο που είναι πολλές φορές απαγορευτικό για κάποιον που θέλει να εργασθεί ως ανειδίκευτος. Αυτό βέβαια δεν αγγίζει τους expats οι οποίοι πέρνουν τρελά πακέτα.
• Η Σιγκαπούρη ως κράτος δεν παράγει ΤΙΠΟΤΑ. Προμηθεύεται νερό, ηλεκτρικό, φαγητό απο την γειτονική Μαλαυσία και της εξάγει τα σκουπίδια της.
• Οι ρυθμοί είναι πολύ γρήγοροι, ο ανταγωνισμός τεράστιος, η ιδιοκτησία ακινήτων (και αυτοκινήτων) πολύ δύσκολη και ακριβή υπόθεση, ο χώρος εξαιρετικά περιορισμένος - ο κανόνας είναι αν δεν έχεις οικογένεια να μένεις με συγκατοίκους σε block κατοικιών. Γενικά δεν είναι το μέρος για να κάνεις οικογένεια, παρόλο που προσπαθούν να πείσουν για το αντίθετο. Οι αριθμοί είναι κατηγορηματικοί, καθώς σαν χώρα έχουν ένα απο τα μικρότερα birth rates στον κόσμο.

Και μετά το μικρό break επιστροφή στην ιστορία μας. Καθώς το αεροπλάνο-κλόουν (ντάξει οι άνθρωποι έχουν φαντασία όταν βάφουν τα αεροπλάνα άλλα οχι κ έτσι) προσγειωνόταν στο LCCT της Kuala Lumbur, ένα αίσθημα ανησυχίας συνεχώς μεγάλωνε μέσα μου. Απτο πιο φημισμένο αεροδρόμιο του κόσμου , βρεθήκαμε μονομιάς σε ένα απο τα πλέον κακόφημα. Διάφορες ιστορίες εδώ μέσα καθώς και άλλες ιστοσελίδες στο internet με είχαν προετοιμάσει για το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ.

Φυσικά δεν περίμενα λεωφορειάκι και φυσούνα, το ρίξαμε λοιπόν στο περπάτημα ανάμεσα σε άλλους ταξιδιώτες οι οποίοι, πήγαιναν, έρχονταν, απλά βγήκαν βόλτα για τσιγάρο, θα σας γελάσω. Εμείς μια φορά την άκρη τη βρήκαμε. Ο έλεγχος διαβατηρίων ταχύτατος, η παραλαβή αποσκευών άμεση, αντε λεω γρήγορα να κάνουμε και check in για την επόμενη πτήση γιατί θα συναντήσουμε ουρές. Τα checkinάδικα ήταν όλα παρατεταγμένα και πίσω τους μια κατασκευή, θαρείς φτιαγμένη απο λαμαρίνα, εντάξει το αεροδρόμιο φώναζε οτι ήταν παλιά αποθήκη και cargo airport και το μετατρέψαν σε ένα απο τα μεγαλύτερα low cost hub της Ασίας.

Αντίθετα με τα θρυλούμενα, το check in και παράδοση αποσκευών έγινε πολύ γρήγορα, η υπάλληλος μάλιστα μας άφησε να πετάξουμε και ελαφρώς υπέρβαρους (που είσαι ρε O'Leary με τα ωραία σου, που αν έχεις 1 κιλό παραπάνω, σε βάζει να αρματώνεσαι τα συμπράγκαλά σου). Βέβαια το αεροδρόμιο ήταν γενικά τελείως άβολο -- σε αντίθεση με το Changi που οτι ήθελες, ήταν δίπλα σου ή σε πολύ κοντινή απόσταση, εδώ για το οτιδήποτε έπρεπε να ψάχνεις, να ψάχνεις, να ρωτάς και να διασχίζεις το μισό αεροδρόμιο.

Πάμε λοιπόν να βγάλουμε χρήματα. Εκεί που πηγαίναμε, μας είχαν ενημερώσει οτι ΑΤΜ γιοκ, ανταλλακτήρια γιοκ, και οτι αν μείνεις απο λεφτά, βρες μαντήλι να κλάψεις. Φθάνουμε λοιπόν στα 3 ΑΤΜ. Σε αυτό της CIMB Bank Μαλαισίας, μια ουρά τρελή. Το δε HSBC ψιλοάδειο. Ο silversurfer θα προτιμήσει τη σιγουριά της πολυεθνικής. Βάζουμε λοιπόν την Eθνοcash μέσα και ... πάπαλα, το transaction λέει είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί !!! Κρύος ιδρώτας με έλουσε καθώς ναι μεν είχα χρήματα cash μαζί μου, άλλα αν τυχον δεν δούλευε η κάρτα στο ταξίδι, τη βάψαμε !!! Αντε στην ουρά της CIMB λοιπόν, φθάνουμε, επιλέγω το max ποσό και .... ο ήχος του μετρητή ήχησε σαν ψαλμωδία στα αυτιά μου. Έτσι να πέφτει το χρήμα .. για σιγουριά, έβγαλα άλλα τόσα και απο το τρίτο ATM και ήμασταν έτοιμοι για μεγαλεία

Περάσαμε και απτο security πολύ γρήγορα και όταν φθάσαμε στο gate αναχώρησης, είχε ήδη ξεκινήσει η διαδικασία παρόλο που είχαμε ακόμα ώρα. Προχωράμε και μεις αργά αργά, περνάμε απτον έλεγχο των boarding pass όπου μας έλεγξαν ΔΥΟ (2) διαφορετικοί υπάλληλοι.
"Ποιο είναι το αεροπλάνο μας" ρωτάω την μικρή ασιατούλα --- "Αυτό εδώ μπροστά " αποκρίνεται και ξεκινάμε όλο χαρά για το ταξίδι μας.

Η Μ. δίπλα να μου λέει :
"Είδες που αγχωνόσουν άδικα, μια χαρά αεροδρόμιο ( -- ναι και δυο τρομάρες ---), ουτε καθυστερήσεις ουτε τίποτα, ΟΛΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑ πήγαν "
Εμένα όμως κααααατι δε μου πήγαινε καλά, κάτι με έτρωγε ακόμη, δεν μπορεί λέω, ΚΑΠΟΙΟ ΛΑΚΚΟ ΕΧΕΙ Η ΦΑΒΑ ... ...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• …

  Go to chapter

  Go
• 16

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 16

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[xenos]

Δύο χρόνια είχαν περάσει απτο σύντομο πέρασμά μου απο την γοητευτική Ταυλάνδη και το σαράκι της Ασίας με κατέτρωγε απο τότε. Βέβαια παράπονο δεν έχω, τα δυο αυτά χρόνια γύρισα αρκετά την Ευρώπη άλλα όπως και να το κάνουμε, σαν την ΝΑ Ασία δεν έχει ---

Ποσο δικηο εχεις !!!!!!

Ταξιδεψε με......

 

[Panos_65]

Περιμένουμε τη συνέχεια.. για να ταξιδέψουμε όπως λέει και ο xenos...

 

[silversurfer]

Η Πτήση

Το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης ευχάριστο, τα γερμανικά bakeries γευστικότατα, το Α380 της Lufthansa θηριώδης, όλα έμοιαζαν ιδανικά. Η χαρά μας κόπηκε όμως όταν είδαμε τα economy seats της γερμανικής εταιρείας. Έχω κάνει κάποια μεγάλα ταξίδια στη ζωή μου και όλα ήταν με Ασιατικές ή Αραβικές εταιρείες και απο ΟΛΕΣ έμεινα πολυ ευχαριστημένος. Η αντίδρασή μου οταν είδα πως θα ταξίδευα τις επόμενες 12 ώρες ήταν ένα μακρόσυρτο " Πλλλάκα ΜΕ κάνειςςςςςςς !!!! "
Οι κατάρες στους φρίτζ και στην Μέρκελ έδιναν και έπαιρναν ( σε αυτήν δεν ξέρω γιατί, μάλλον επειδή για οτιδήποτε στραβό αυτή η καταραμένη φταίει !!!)

Εδώ να σημειώσω οτι προσπάθησα να εξασφαλίσω καλύτερες θέσεις κάνοντας web check in μέσα απτην ιστοσελίδα της aegean άλλα μάταιος κόπος. Τρείς φορές προσπάθησα άλλα δεν μπόρεσα να αλλάξω τις θέσεις που μου έβγαζε το σύστημα για την πτήση της lufthansa. Τζίφος και στα γκισέ στη θεσσαλονίκη, τζίφος και στα service points της lufthansa στη φρανκφούρτη.

Η πιο δυσάρεστη εμπειρία σε πτήση μακράν. Το φαγητό τραγικό (κάποιος να τους ενημερώσει οτι τις πατάτες οταν τις ξαναζεστάνεις ΔΕΝ τρώγονται λέμε ), το inflight entertainment χάλια - είχε κανα δυο ενδιαφέρουσες ταινίες, όμως το όλο σύστημα υπολειτουργούσε, έπρεπε να το κοπανάς για να λάβει εντολή και το χειρότερο, άναβε μόνο του μέσα στη νύχτα όσο (λαγο)κοιμόσουν. Όταν πια πήραν όλοι οι επιβάτες θέση ανάκλισης, ήταν ΑΔΥΝΑΤΟ να βγείς απο τη θέση σου αν ήσουν στο παράθυρο. Έπρεπε να κάνεις κυριολεκτικά ακροβατικά και να σκαρφαλώσεις στις άλλες δυο θέσεις για να βγείς.
Χάλια, χάλια και ξανά ΧΑΛΙΑ. Το μόνο θετικό στην όλη ιστορία ήταν οτι η πτήση ήταν βραδυνή και οτι απο ένα σημείο και μετά αποκοιμηθήκαμε όσο άβολα και αν ήμασταν.

Όταν ξυπνήσαμε , ήταν ήδη μεσημέρι και πλησιάζαμε στον προορισμό μας. Χαζεύαμε την ασιατική μεγαλούπολη απτο παράθυρο μέχρι να προσγειωθούμε σε άλλο ένα εντυπωσιακό αεροδρόμιο. Το immigration ήταν σύντομο, η παραλαβή των αποσκευών γρήγορη, λίγα χρήματα στο ανταλλακτήριο και βουρ για την πόλη. Η πράσινη γραμμή του μετρό μας μετέφερε στο κέντρο και μετά απο μια σύντομη αλλαγή ήμασταν στην Chinatown. Στο μικρό ξενοδοχείο στην Temple Street μας υποδέχθηκαν με χαμόγελο και εμείς δεν μπορούσαμε να περιμένουμε την στιγμή να θέσουμε το ταλαιπωρημένο μας κορμί σε ύπτια θέση.

Το γεγονός της έλλειψης ασανσέρ το ήξερα και το είχα αποδεχθεί εκ των προτέρων. Εκεί που δεν ήξερα τι ακριβώς να περιμένω παρά τα αμέτρητα reviews που διάβασα , ήταν η κατάσταση και η .. χωροταξία του δωματίου μας.

Ανοίγουμε λοιπόν την πόρτα .. και τι να δούμε .....

 

[dim kyr]

Ti είδατε? Τι είδατε?
Φίλε μου σερφερ, κατέβα απο την σανίδα, βγες απο την θάλασσα, βάλε το μαγιουδάκι να στεγνώσει, φόρα και ένα σαρόνγκ και γράφε.


Επίσης νομίζω ότι έχεις ξεχάσει να αναφέρεις την χώρα. Λεπτομέρειες θα μου πεις... ασία να ναι κι ότι να ' ναι..

 

[jimp]

Παω στοιχημα για Singapore

 

[Panos_65]

Τόσο χάλια το 380 της lufthansa???

 

[Panos_65]

Όταν ξυπνήσαμε , ήταν ήδη μεσημέρι και πλησιάζαμε στον προορισμό μας. Χαζεύαμε την ασιατική μεγαλούπολη απτο παράθυρο μέχρι να προσγειωθούμε σε άλλο ένα εντυπωσιακό αεροδρόμιο.

Εδώ έχω ένσταση.
Το Changi, δεν είναι άλλο ένα εντυπωσιακό αεροδρόμιο, είναι ΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ

 

[silversurfer]

Σιγκαπούρη (Ι)

-Ντάξει μωρέ, δυο βράδυα θα μείνουμε, μην κάνεις έτσι.
-Κοίτα, τώρα που το ξαναπαρατηρώ δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα, τουλάχιστον είναι καθαρό !!
- Και με το μπάνιο/τουαλέτα τι θα γίνει ?
-Εεεεεε , όποιος πάει ας ανοίγει τη βρυσούλα και ας ρίχνει κανα τραγουδάκι να μην ακούγεται

Μετά την πιο στριμόκωλη πτήση που είχα ποτέ, ήρθε η ώρα και για το πιο ... ... στενό να το πω, μικροσκοπικό να το πω, μια τρύπα με ένα κρεβάτι να το πω, όπως και να το πω για να περιγράψω το δωμάτιο μας, μέσα θα πέσω. Γενικά στη Σιγκαπούρη ένα θεματάκι με τον χώρο σαν έννοια , τον έχουνε. Δεν υπάρχει χώρος βρε αδερφέ, πως να το κάνουμε, ένα νησί - πόλη - κράτος είναι οι άνθρωποι, αν ήθελες XL καταστάσεις ας πήγαινες στο Texas λέμε.

Το δωμάτιο μας λοιπόν ήταν ΠΟΛΥ μικρό και σαν bonus επειδή είμασταν στην Chinatown (λέω εγώ τώρα για να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα) δεν είχαν κανονική πόρτα για το μπάνιο. Όπου κανονική πόρτα = μια κλασική πόρτα με ένα χερούλι ρε παιδί μου ή έστω συρόμενη, κάτι τέλος πάντων που να κόβει θορύβους, μυρωδιές και κάθε επίδοξο ματάκια. Ήταν λοιπόν μια ξύλινη κατασκευή, κατι ανάμεσα σε πόρτα σαλούν και παντζουριού, με κινέζικα γράμματα η οποία όπως καταλαβαίνετε, έκοβε ελάχιστα. Αν πάντως κάποιος απτους δύο είχε στομαχικές διαταραχές, ήταν ικανή (η πόρτα) να σκοτώσει τον ερωτισμό για τους επόμενους μήνες. (Ευτυχώς εμείς δεν είχαμε ακόμα

Για να μην αδικήσω το ξενοδοχείο βέβαια, απείχε θα έλεγα απτο να χαρακτηριστεί dimkyrοhotel ,κυρίως λόγω της καθαριότητας του. Άλλωστε όποιοι έχουν μείνει σε ξενοδοχεία στη Σιγκαπούρη, γνωρίζουν πολύ καλά οτι το μεγαλύτερο ποσοστό έχουν τέτοια μικροσκοπικά δωμάτια ασορτι με εξωφρενικές τιμές. Εμείς λόγου χάρη μείναμε στην Chinatown σε 3* και πληρώσαμε παραπάνω απο όσα είχαμε δώσει στη Βιέννη σε 4* κοντά στο παλάτι και μάλιστα σε περίοδο γιορτών. Πολύ διαδεδομένα είναι για τους low low budget και τα δωμάτια χωρίς παράθυρο, σαν ποντίκια στη φάκα δλδ, ακόμα και σε τετράστερα ξενοδοχεία.

Anyway μετά τα απαραίτητα (ντους και ξάπλα δλδ) βγήκαμε μια βόλτα να δούμε τα σοκάκια της Chinatown, να πιούμε κανα καφέ και αλλάξουμε χρήματα. Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί κάποιοι οδηγοί συστήνουν βόλτα στην Chinatown της Σιγκαπούρης, δεν πρόκειται για κάτι αξιοπρόσεκτο, ουτε οι πάγκοι με τις πραμάτειες ουτε και τα φαγάδικα.
Το βραδάκι είχαμε ραντεβού με τον Α. ο οποίος κατοικεί και εργάζεται εκεί τα τελευταία 2.5 χρόνια. Το ταξί του έφτασε στο ξενοδοχείο μας και μετά τις αγκαλιές και τις χαιρετούρες, μας οδήγησε σε ένα υπαίθριο food court σχετικά κοντά στην περιοχή της Marina Bay. Τα food courts είναι πολύ διαδεδομένα στην Ν.Α. Ασία, είναι μεγάλοι χώροι όπου καντίνες/μικρά εστιατόρια ετοιμάζουν διαφόρων ειδών εδέσματα και υπάρχουν διάσπαρτα τραπεζάκια. Έτσι λοιπόν, εσυ μπορείς να πάρεις οτι θέλεις απο όποιον "καντινιέρη" θέλεις και να τα απολαύσεις στο τραπεζάκι σου. Μετά τα άθλια γεύματα της Lufthansa, του δώσαμε και κατάλαβε.

Με γεμάτο (επιτέλους) στομάχι, κατευθυνθήκαμε στο κέντρο των πάντων στη Σιγκαπούρη, στη Marina Bay. Και στο Dubai είχα δει χλίδες και πολυτέλειες, άλλα αυτοί στη Σιγκαπούρη ήταν ένα επίπεδο πάνω και κερδίζουν εύκολα τις εντυπώσεις του επισκέπτη. Το νερό, τα φώτα, οι ουρανοξύστες, το εντυπωσιακό resort Marina Bay Sands με τους τρείς πύργους και τo φανταστικό skypark. Το Marina Bay Sands δεν απλά ένα ξενοδοχείο, άλλα ένας πολυχώρος, με ενα απτα μεγαλύτερα καζίνο, εμπορικό κέντρο, θέατρα, μουσεία τέχνης και διάσημα εστιατόρια και διάφορα άλλα (όπως ένα κτήριο-θόλος της L.V)

Οι άνθρωποι φτιάξαν μια περιοχή η οποία αποτελεί σημείο αναφοράς της πόλης, ένα τεχνητό landmark για τον τουρίστα και τον επισκέπτη. Ο Α. μας οδήγησε περιμετρικά του κόλπου, περάσαμε απτους δρόμους που χρησιμοποιούνται για τη Formula , μας πήγε μια βόλτα στην εξέδρα του Merlion, του συμβόλου της πόλης και μετά απο άφθονο περπάτημα καταλήξαμε στο rooftop bar ενος ξενοδοχείου απέναντι ακριβώς απτο Sands. Τέρμα κυρίλα, με πισίνα, εντυπωσιακό bar και θέα. Αφού απολάυσαμε τα ποτά μας και συζητήσαμε με τον Α. για τη ζωή και τους τρελούς ρυθμούς της πόλης (και του είπαμε και μεις για την τρελή μιζέρια της Ελλάδας) αποχωριστήκαμε δίνοντας ραντεβού για το επόμενο βράδυ. Είμασταν ψόφιοι απτο ταξίδι και δεν έβλεπα την ώρα και τη στιγμή να γυρίσω στο μικροσκοπικό μας δωμάτιο.

Αύριο είχαμε πολύ περπάτημα ... (ή έτσι νομίζαμε)

 

[ggonholidays]

Ξεκινώντας την ιστορία αυτή θα ήθελα να απευθύνω ένα μεγάλο ΚΑΤΗΓΟΡΩ σε όλους αυτούς τους περίεργους τύπους της κοινότητας του travelstories που γράφουν για φανταστικά ταξίδια σε περίεργα μέρη που δεν γνώριζα καν την ύπαρξή τους ... και μετά εγώ ονειρεύομαι μέρη μαγικά , ξεπατικώνω ιστορίες και καταλήγω μετά απο μήνες έχοντας ξοδέψει άφθονο χρόνο και ένα σωρό χρήματα στο συμπέρασμα οτι ... αν θέλω να κάνω αποταμίευση ΠΡΕΠΕΙ να κόψω το travelstories λέμε

Δύο χρόνια είχαν περάσει απτο σύντομο πέρασμά μου απο την γοητευτική Ταυλάνδη και το σαράκι της Ασίας με κατέτρωγε απο τότε.

Πραγματικά πόσο σε καταλαβαίνω...
Περιμένω τη συνέχεια!!!

 

[Samion]

Τόσο χάλια το 380 της lufthansa???

δουλεμπορικό. η πιο στριμόκωλη economy σε 380. όχι ότι τα αλλα της αεροσκαφη ειναι ευρύχωρα, αλλά κρίμα για το 380 τόοοσο στενά.

 

[Panos_65]

δουλεμπορικό. η πιο στριμόκωλη economy σε 380. όχι ότι τα αλλα της αεροσκαφη ειναι ευρύχωρα, αλλά κρίμα για το 380 τόοοσο στενά.

Κρίμα... γιατί κατά διαστήματα κάνει πολύ καλές προσφορές για Ασία.