Grerena
Member
- Μηνύματα
- 1.298
- Likes
- 17.169
- Επόμενο Ταξίδι
- Πορτογαλία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Tromso, Las Vegas
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ημερήσια στο Βελιγράδι
- Όμορφο Ζάγκρεμπ
- Λίμνες Plitvice υπό βροχή
- Ημέρα Σλοβενίας (Υπόγειος κόσμος και φαράγγια)
- Σλοβενίας συνέχεια
- Στα έγκατα των Άλπεων μαζί με λίγο Salzburg
- Μόναχο & Πέριξ
- Ρομαντική οδός κ ο Λουδοβίκος ο Β’ της Βαυαρίας
- Νότιο Τιρόλο, ο άνθρωπος των πάγων & Βενετία η αγαπημένη
- Βενετίας συνέχεια
- Τρεις μακαρονάδες, δυο Unesco sites, & ένα Αβαείο
- Ρώμη … για άλλη μια φορά
- Ταξίδι επιστροφής
- Επίλογος
Επίλογος
Ήταν ένα πολύ “γεμάτο” ταξίδι.. Έχω την αίσθηση ότι σε 13 ημέρες είδαμε και κάναμε περισσότερα απ’ όσα χωρούσαν σε 13 ημέρες. Ήταν αρκετά στριμωγμένο, με αρκετά χιλιόμετρα να “βγαίνουν” νύχτα (προς όφελος της πιο παραγωγικής ημέρας) και χωρίς πολλές φορές να λογαριάζω και τον … ξενοδόχο!
Περάσαμε από 9 χώρες, είδαμε 10 Unesco sites, πολλά διάσημα landmarks, την υπέροχη φύση της Σλοβενίας, της Αυστρίας, αλλά και της Βαυαρίας, τα σπήλαια Werfen και Škocjan που σου κόβουν την ανάσα και για άλλη μια φορά τη bella Italia.
Ναι! Το οδικό ταξίδι είναι κουραστικό, αλλά οι εμπειρίες που λαμβάνεις είναι τόσες πολλές που αξίζει τον κόπο. Και οι εμπειρίες και οι αναμνήσεις μένουν, η κούραση ξεχνιέται. Όταν τώρα λέμε κούραση, εννοούμε την κούραση των υπολοίπων της παρέας, γιατί εμένα αυτού του είδους η κούραση δεν με “πιάνει”. Έχω κάνει εμβόλιο.
Πρακτικά και … υποκειμενικά
1. Είναι πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μου, να προηγηθεί μια σχετική προετοιμασία όσον αφορά το θέμα του parking του αυτοκινήτου. Γνωρίζοντας εκ των προτέρων τη διεύθυνση του garage γλυτώνουμε την ταλαιπωρία του ψαξίματος και βέβαια πολύ “νεκρό” χρόνο.
2. Καλό είναι να υπάρχουν προμήθειες, προκειμένου να ανταπεξέλθουμε στα πολλά χιλιόμετρα και ειδικότερα σε περίπτωση πολλής κίνησης ή κολλήματος στα σύνορα. Η δική μας περίπτωση στη Σερβία είναι χαρακτηριστική. Είμαστε στον εθνικό δρόμο της Σερβίας για πολλές ώρες, χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα μέσα στη νύχτα να σταματήσουμε για φαγητό. Επίσης, όταν υπάρχουν παιδιά κλεισμένα σε ένα αυτοκίνητο για πολλές ημέρες καλό είναι να υπάρχουν σνακ, μουσική και ηλεκτρονικά παιχνίδια.
3. Σχετικά με τα καταλύματα:
Τι ωραίο που είναι μετά από μια κουραστική ημέρα να φτάνεις σε ένα κατάλυμα, που να μοιάζει με «σπιτικό». Ένα σπιτικό που να έχει πολλές παροχές και όμορφο μπάνιο. Ξεκουράζει απίστευτα εννοείτε σωματικά, αλλά και ψυχολογικά. Ειδικά αν πρόκειται για πολυήμερο ταξίδι, ακόμα και τα καταλύματα της μιας βραδιάς πρέπει να είναι όμορφα.
Τα καταλύματα «μόνο για ένα βράδυ», όπως τα αποκαλώ, εξυπηρετούν μόνο το budget και τίποτα άλλο. Χρειάζονται όμως και αυτά. Το ιδανικό όμως είναι τα “value for money”. Και πως τα πετυχαίνεις αυτά; Φτιάχνοντας πρόγραμμα πολύ νωρίς, παραμονεύοντας τις προσφορές που βάζουν κατά καιρούς τα καταλύματα.
Με τι αδημονία περίμενα πως θα είναι το κατάλυμα που έκλεισα και αν θα αρέσει στους υπόλοιπους. Γιατί δεν έκλεινα “παλάτια”. Έκλεινα οικονομικά καταλύματα … που είχαν όμως κάτι….
Η χαρά όμως που κάναμε όταν αργά το βράδυ μπαίναμε στο κατάλυμα και ήταν όπως ΕΜΕΙΣ το θέλαμε δεν λέγεται. Το να ανακαλύπτεις τα όμορφα καταλύματα είναι κάτι … σαν μικρά ταξίδια. Και μας έτυχε πολλές φορές σε αυτήν την εκδρομή.
Μεγάλη επιτυχία αποτέλεσαν τα καταλύματα σε Plitvice, Αυστρία, Δολομίτες, Βελιγράδι (αν και ήταν πόλης), με αποκορύφωμα αυτό της Γερμανίας και το Αβαείο στην Umbria. Στο Σλοβένικο πήγα προκατειλημμένη, της Βενετίας ήταν μέτριο, της Ρώμης χάλια…..
Όπως όταν βρίσκεις κάποια αξιοθέατα της αρεσκείας σου…..
4. Το θέμα εξοπλισμός. Ένα ταξίδι στην κεντρική Ευρώπη χρειάζεται και καλό εξοπλισμό για παν ενδεχόμενο. Αδιάβροχα, ομπρέλες έως και καλύμματα παπουτσιών και τσαντών εμάς μας ήταν απαραίτητα. Είναι κρίμα η βροχή (που σίγουρα θα τύχει) να χαλάσει μια μέρα. Εμείς χρειαστήκαμε ακόμα και βαριά ρούχα, όταν επισκεφτήκαμε τα δύο σπήλαια της Αυστρίας και της Σλοβενίας. Τα μαγιώ δεν έτυχε να τα χρησιμοποιήσουμε αν και με πιο συνεπές πρόγραμμα…θα μπορούσαμε.
Μικρά και χαριτωμένα …
Κάθε φορά που μας τύχαινε κάτι άσχημο λέγαμε την εξής ατάκα: «Δεν πειράζει. Εμπειρία» Όχι ότι μας έτυχε τίποτα φοβερό. Μπορώ να θυμηθώ την τρίωρη κίνηση επί Σερβικού εδάφους, το ότι έπεσε η μπαταρία του αυτοκινήτου μας, το ότι “λαχταρίσαμε” ότι θα μείνουμε χωρίς κατάλυμα το βράδυ του … Αβαείου. Οπότε από τότε τα παιδιά “πήρανε” την ατάκα και έκτοτε τη χρησιμοποιούσανε για να μας κοροϊδεύουνε. Όταν π.χ. δεν μου άρεσε το φαγητό στο τουριστικό εστιατόριο της Ρώμης και γκρίνιαζα για αυτό, μου έλεγαν: «δεν πειράζει μαμά, εμπειρία», όταν νευρίασα με το ακριβό παγωτό στο κάστρο, μου έλεγαν: «δεν πειράζει μαμά, εμπειρία», όταν μου “βγήκε η γλώσσα έξω” ανεβαίνοντας τα σκαλιά του παγετώνα, μου έλεγαν «δεν πειράζει μαμά, εμπειρία», ή όταν πήραμε καναδυό φορές λάθος δρόμο σε Εθνική, που είχε αναστροφή σε πολλά χιλιόμετρα……..
Δε λέω, προφανώς και είναι πολύ σημαντικές οι όποιες εμπειρίες έστω και τέτοιου τύπου, που αποκτάς σε ένα ταξίδι (ειδικά τα παιδιά μαθαίνουν πολλά), αλλά πιο σημαντικές είναι οι όμορφεςεμπειρίες που γεύεσαι από ένα τέτοιο ταξίδι. Και αυτό το ταξίδι είχε πολλές. Είδα πράγματα που τάραξαν τις αισθήσεις μου.
Περίεργο μου φάνηκε ότι στη μικρή άρεσε η εμπειρία του πλοίου. Της άρεσε το sleeping-bag. Είναι ένας τρόπος ταξιδιού, που τον είχα γευτεί πολύ στα φοιτητικά μου χρόνια και τώρα τον θυμήθηκα πάλι προκειμένου να ρίξω το budget. Για τη μικρή μας κόρη τουλάχιστον ήταν εμπειρία και μάλιστα από τις όμορφες.
Στα αγόρια μας, αυτό που τους άρεσε πιο πολύ ήταν ότι είδαν «διάσημα» πράγματα. Είδαν Ρώμη, Βενετία, Neuschwanstein, Βελιγράδι, Plitvice, Νάπολη. Σε εμένα μου άρεσε επιπλέον που είδα όχι και τόσο διάσημα πράγματα. Μια μικρή πόλη στη Γερμανία (Landsberg am Lech), ένα χωριό στην Αυστρία (Rennweg), μια “κρυμμένη” προσκυνηματική εκκλησία στη Βαυαρία (Wieskirche), ένα ιστορικό νοσοκομείο στη Σλοβενία, τα χειρόγραφα του Γαλιλαίου στη Μπολόνια και τόσα άλλα…..
Κάποια οικονομικά στοιχεία…
Το 29% των εξόδων μας αποτέλεσε η διαμονή, με πιο οικονομική αυτή των Βαλκανίων και πιο “τσιμπημένη” αυτή της Γερμανίας αλλά και της Αυστρίας.
Το 33% των εξόδων μας ήταν τα εισιτήριά μας δηλ. τα έξοδα του αυτοκινήτου. Σε αυτό συμπεριλαμβάνονται η βενζίνη, τα διόδια, το parking, οι διελεύσεις τούνελ και γέφυρας Ρίου, ακόμα και τα εισιτήρια του πλοίου που μας έφερε στην Ελλάδα.
Το 19% ήταν το φαγητό μας. Σε αυτό συμπεριλαμβάνονται όχι μόνο τα γεύματά μας, αλλά και ψώνια από το Super market, καφέδες, snack, παγωτά και street food.
Το 13% των εξόδων μας ήταν τα εισιτήρια στα διάφορα αξιοθέατα. Συγκεκριμένα ήταν οι είσοδοι σε: μουσείο Tesla, Πύργος Nebojsa, τα δύο μουσεία του Ζάγκρεμπ, οι λίμνες Plitvice, τα σπήλαια Škocjan, το ορυχείο Idrija, το Franja νοσοκομείο, ο παγετώνας Eisrisenwelt, το Deutches museum, το κάστρο Neuschwanstein, το μουσείο του Otzi, το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια.
Τέλος, το υπόλοιπο 6% αποτέλεσαν το κόστος των σουβενίρ.
Εντυπώσεις και στατιστικά…
Στην Ιταλία μείναμε 4 ημέρες (σε τέσσερα διαφορετικές περιοχές και ξενοδοχεία), στη Γερμανία 2 ημέρες, στις χώρες Σερβία, Κροατία, Σλοβενία και Αυστρία μείναμε περίπου από ένα 24ωρο (λίγο πάνω λίγο κάτω), στις δύο μικρές Σκόπια και Άγιο Μαρίνο λίγες ώρες, στο Βατικανό … κάποια λεπτά!
Τρεις ημέρες «κράτησε» το ταξίδι “πήγαινε έλα” (τα πολλά χιλιόμετρα), με μικρά διαλλειματάκια. Σύνολο 13 ημέρες.
Εννοείτε ότι στη χώρα που ξοδέψαμε περισσότερα χρήματα ήταν η Ιταλία, γιατί μείναμε περισσότερες ημέρες και ψωνίσαμε και σουβενίρ. Αν όμως υπολογίσω τα χρήματα που ξοδέψαμε ανάλογα με το χρόνο που διαθέσαμε σε κάθε χώρα… τα πιο πολλά μας τα πήρε η Σλοβενία!
Αν αυτό το διαβάσουν οι φίλοι μου που πλήρωσαν πρόστιμο 350€ για μη έγκαιρη αγορά βινιέτας στη Σλοβενία, μάλλον θα μας θυμώσουν που εμείς τα “ακουμπήσαμε” συνειδητά, αλλά τι να κάνουμε; Κάτι που αυτή η χώρα είναι σε κομβικό σημείο, κάτι που είναι τυπολάτρες (και βάζουν πρόστιμα), κάτι που έχουν σημαντικά αξιοθέατα, οι Σλοβένοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο … τα καταφέρνουν.
Η χώρα που χαλάσαμε τα λιγότερα χρήματα ήταν η Σερβία. Αυτή είναι και η χώρα που νιώθω περισσότερο οικεία από οποιαδήποτε άλλη που επισκεφτήκαμε.
Η Γερμανία με ξάφνιασε. Οι πόλεις της μου φάνηκαν πιο όμορφες απ’ ότι περίμενα και οι άνθρωποί της πιο φιλικοί απ’ ότι περίμενα. Ίσως να ήταν και πιο οικονομική απ’ ότι περίμενα. Το “ίσως” το λέω γιατί φαντάζομαι ότι είναι θέμα επιλογών και ενδιαφερόντων του καθένα. Η είσοδος στο στρατόπεδο Dachau, στο BMW Welt, στο παλαιοντολογικό μουσείο, στην Asam’s και στη Wieskirche είναι δωρεάν. Τα παιδιά στο κάστρο Neuschwanstein επίσης είναι δωρεάν και οι υπέροχοι δρόμοι της … δεν έχουν καθόλου διόδια….. Ακόμα και οι Πινακοθήκες του Μονάχου (που είχα πάει σε προηγούμενο ταξίδι) τις Κυριακές έχουν εισιτήριο…1€. Το σημαντικό είναι ότι ΥΠΑΡΧΕΙ η δυνατότητα να “τη βγάλεις” οικονομικά σε μια χώρα σαν τη Γερμανία. Μάλλον για να ακριβολογώ αυτό είναι συμπέρασμα δικό μου, που ισχύει για τα συγκεκριμένα μέρη της Βαυαρίας που επισκέφτηκα.
Η φύση της Αυστρίας είναι ανεπανάληπτη. Εμείς χωρίς καν να παρεκκλίνουμε από τον κεντρικό δρόμο που διασχίζει τη χώρα και μαγευτήκαμε από το περιβάλλον. Φαντάζομαι η υπόλοιπη “περιφερειακή” Αυστρία τι θα έχει! Όχι τόσο ακριβή όσο πίστευα, αλλά δεν είναι και φθηνή. Θα έλεγα ότι αξίζει τα λεφτά της!
Η Κροατία μου αρέσει. Ραγδαία ανερχόμενη τουριστικά χώρα, με πολλές, πολλές ομορφιές. Πάει και αυτή να “ξεφύγει” (σαν τη Σλοβενία) από τα Βαλκάνια….
Αυτό ήταν το δεύτερο οικογενειακό οδικό ταξίδι που πραγματοποιήσαμε και χωρίς να το θέλω το συγκρίνω με το προηγούμενο μας, που ήταν έως το Split της Κροατίας μέσω Αλβανίας.
Το πρώτο ήταν πιο μικρό, πιο χαλαρό, είχε και λίγο διακοπές με μπάνια σε θάλασσες και ποτάμια, πολλά film locations και διαδρομές σε επαρχιακούς δρόμους.
Το φετινό είχε πολλά διάσημα αξιοθέατα και landmarks, πολύ καλό οδικό δίκτυο και χαρακτηρίστηκε από τους συμμετέχοντες ολίγον τι «εκπαιδευτικό»!
Η Ευρώπη μετά από αυτά τα δύο ταξίδια μου φαίνεται ότι είναι κοντά μας, … πολύ κοντά μας. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι μου φαίνεται και όμορφη. Με χαρά διαπιστώνω ότι έχει πολλά κρυμμένα μυστικά και λέω το «με χαρά» γιατί είναι κοντά μας και μπορούμε να τα … «φτάσουμε».
Με αυτό το ταξίδι μου έσβησαν πολλά απωθημένα. Το κάστρο Neuschwanstein, οι λίμνες Plitvice, τα σπήλαια Skocjan, η Μπολόνια ήταν μερικά από αυτά. Μου δημιουργήθηκαν όμως και άλλα, όπως οι Δολομίτες και η Umbria της Ιταλίας. Η Βενετία είναι ένα απωθημένο … που δεν σβήνει. Όσες φορές και να πάω, θα θέλω να ξαναπάω…Θα είναι πάντα στην κορυφή των επιθυμιών.
Στο σπίτι μας φτάσαμε γύρω στις 7:00 το απόγευμα στις 11 του Σεπτέμβρη ημέρα Δευτέρα. Πρόκειται για τη Δευτέρα που ξεκίνησαν τα σχολεία και τα δικά μου παιδιά έλειπαν. Κάνανε την πρώτη τους κοπάνα, αλλά ήταν για καλό σκοπό. Η απουσία αυτή έγινε προς ενίσχυση … του μαθήματος της Γεωγραφίας και όχι μόνο! Τα παιδιά μου νομίζω ότι είναι καλοί μαθητές στη Γεωγραφία, γιατί … ο δικός μου τρόπος εκμάθησής της είναι απλά…καλύτερος!!!
Κλείνω με 10 εικόνες, όσες ήταν και οι χώρες που επισκεφτήκαμε σε αυτό το υπέροχο ταξίδι….
Από τα Σκόπια…
Από τη Σερβία…
Από την Κροατία…
Από τη Σλοβενία…
Από την Αυστρία…
Από τη Γερμανία…
Από την Ιταλία…
Από τον Άγιο Μαρίνο…
Από το Βατικανό…
Και από την Ελλάδα μας …
Καλά ταξίδια να έχουμε………….
Ήταν ένα πολύ “γεμάτο” ταξίδι.. Έχω την αίσθηση ότι σε 13 ημέρες είδαμε και κάναμε περισσότερα απ’ όσα χωρούσαν σε 13 ημέρες. Ήταν αρκετά στριμωγμένο, με αρκετά χιλιόμετρα να “βγαίνουν” νύχτα (προς όφελος της πιο παραγωγικής ημέρας) και χωρίς πολλές φορές να λογαριάζω και τον … ξενοδόχο!
Περάσαμε από 9 χώρες, είδαμε 10 Unesco sites, πολλά διάσημα landmarks, την υπέροχη φύση της Σλοβενίας, της Αυστρίας, αλλά και της Βαυαρίας, τα σπήλαια Werfen και Škocjan που σου κόβουν την ανάσα και για άλλη μια φορά τη bella Italia.
Ναι! Το οδικό ταξίδι είναι κουραστικό, αλλά οι εμπειρίες που λαμβάνεις είναι τόσες πολλές που αξίζει τον κόπο. Και οι εμπειρίες και οι αναμνήσεις μένουν, η κούραση ξεχνιέται. Όταν τώρα λέμε κούραση, εννοούμε την κούραση των υπολοίπων της παρέας, γιατί εμένα αυτού του είδους η κούραση δεν με “πιάνει”. Έχω κάνει εμβόλιο.
Πρακτικά και … υποκειμενικά
1. Είναι πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μου, να προηγηθεί μια σχετική προετοιμασία όσον αφορά το θέμα του parking του αυτοκινήτου. Γνωρίζοντας εκ των προτέρων τη διεύθυνση του garage γλυτώνουμε την ταλαιπωρία του ψαξίματος και βέβαια πολύ “νεκρό” χρόνο.
2. Καλό είναι να υπάρχουν προμήθειες, προκειμένου να ανταπεξέλθουμε στα πολλά χιλιόμετρα και ειδικότερα σε περίπτωση πολλής κίνησης ή κολλήματος στα σύνορα. Η δική μας περίπτωση στη Σερβία είναι χαρακτηριστική. Είμαστε στον εθνικό δρόμο της Σερβίας για πολλές ώρες, χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα μέσα στη νύχτα να σταματήσουμε για φαγητό. Επίσης, όταν υπάρχουν παιδιά κλεισμένα σε ένα αυτοκίνητο για πολλές ημέρες καλό είναι να υπάρχουν σνακ, μουσική και ηλεκτρονικά παιχνίδια.
3. Σχετικά με τα καταλύματα:
Τι ωραίο που είναι μετά από μια κουραστική ημέρα να φτάνεις σε ένα κατάλυμα, που να μοιάζει με «σπιτικό». Ένα σπιτικό που να έχει πολλές παροχές και όμορφο μπάνιο. Ξεκουράζει απίστευτα εννοείτε σωματικά, αλλά και ψυχολογικά. Ειδικά αν πρόκειται για πολυήμερο ταξίδι, ακόμα και τα καταλύματα της μιας βραδιάς πρέπει να είναι όμορφα.
Τα καταλύματα «μόνο για ένα βράδυ», όπως τα αποκαλώ, εξυπηρετούν μόνο το budget και τίποτα άλλο. Χρειάζονται όμως και αυτά. Το ιδανικό όμως είναι τα “value for money”. Και πως τα πετυχαίνεις αυτά; Φτιάχνοντας πρόγραμμα πολύ νωρίς, παραμονεύοντας τις προσφορές που βάζουν κατά καιρούς τα καταλύματα.
Με τι αδημονία περίμενα πως θα είναι το κατάλυμα που έκλεισα και αν θα αρέσει στους υπόλοιπους. Γιατί δεν έκλεινα “παλάτια”. Έκλεινα οικονομικά καταλύματα … που είχαν όμως κάτι….
Η χαρά όμως που κάναμε όταν αργά το βράδυ μπαίναμε στο κατάλυμα και ήταν όπως ΕΜΕΙΣ το θέλαμε δεν λέγεται. Το να ανακαλύπτεις τα όμορφα καταλύματα είναι κάτι … σαν μικρά ταξίδια. Και μας έτυχε πολλές φορές σε αυτήν την εκδρομή.
Μεγάλη επιτυχία αποτέλεσαν τα καταλύματα σε Plitvice, Αυστρία, Δολομίτες, Βελιγράδι (αν και ήταν πόλης), με αποκορύφωμα αυτό της Γερμανίας και το Αβαείο στην Umbria. Στο Σλοβένικο πήγα προκατειλημμένη, της Βενετίας ήταν μέτριο, της Ρώμης χάλια…..
Όπως όταν βρίσκεις κάποια αξιοθέατα της αρεσκείας σου…..
4. Το θέμα εξοπλισμός. Ένα ταξίδι στην κεντρική Ευρώπη χρειάζεται και καλό εξοπλισμό για παν ενδεχόμενο. Αδιάβροχα, ομπρέλες έως και καλύμματα παπουτσιών και τσαντών εμάς μας ήταν απαραίτητα. Είναι κρίμα η βροχή (που σίγουρα θα τύχει) να χαλάσει μια μέρα. Εμείς χρειαστήκαμε ακόμα και βαριά ρούχα, όταν επισκεφτήκαμε τα δύο σπήλαια της Αυστρίας και της Σλοβενίας. Τα μαγιώ δεν έτυχε να τα χρησιμοποιήσουμε αν και με πιο συνεπές πρόγραμμα…θα μπορούσαμε.
Μικρά και χαριτωμένα …
Κάθε φορά που μας τύχαινε κάτι άσχημο λέγαμε την εξής ατάκα: «Δεν πειράζει. Εμπειρία» Όχι ότι μας έτυχε τίποτα φοβερό. Μπορώ να θυμηθώ την τρίωρη κίνηση επί Σερβικού εδάφους, το ότι έπεσε η μπαταρία του αυτοκινήτου μας, το ότι “λαχταρίσαμε” ότι θα μείνουμε χωρίς κατάλυμα το βράδυ του … Αβαείου. Οπότε από τότε τα παιδιά “πήρανε” την ατάκα και έκτοτε τη χρησιμοποιούσανε για να μας κοροϊδεύουνε. Όταν π.χ. δεν μου άρεσε το φαγητό στο τουριστικό εστιατόριο της Ρώμης και γκρίνιαζα για αυτό, μου έλεγαν: «δεν πειράζει μαμά, εμπειρία», όταν νευρίασα με το ακριβό παγωτό στο κάστρο, μου έλεγαν: «δεν πειράζει μαμά, εμπειρία», όταν μου “βγήκε η γλώσσα έξω” ανεβαίνοντας τα σκαλιά του παγετώνα, μου έλεγαν «δεν πειράζει μαμά, εμπειρία», ή όταν πήραμε καναδυό φορές λάθος δρόμο σε Εθνική, που είχε αναστροφή σε πολλά χιλιόμετρα……..
Δε λέω, προφανώς και είναι πολύ σημαντικές οι όποιες εμπειρίες έστω και τέτοιου τύπου, που αποκτάς σε ένα ταξίδι (ειδικά τα παιδιά μαθαίνουν πολλά), αλλά πιο σημαντικές είναι οι όμορφεςεμπειρίες που γεύεσαι από ένα τέτοιο ταξίδι. Και αυτό το ταξίδι είχε πολλές. Είδα πράγματα που τάραξαν τις αισθήσεις μου.
Περίεργο μου φάνηκε ότι στη μικρή άρεσε η εμπειρία του πλοίου. Της άρεσε το sleeping-bag. Είναι ένας τρόπος ταξιδιού, που τον είχα γευτεί πολύ στα φοιτητικά μου χρόνια και τώρα τον θυμήθηκα πάλι προκειμένου να ρίξω το budget. Για τη μικρή μας κόρη τουλάχιστον ήταν εμπειρία και μάλιστα από τις όμορφες.
Στα αγόρια μας, αυτό που τους άρεσε πιο πολύ ήταν ότι είδαν «διάσημα» πράγματα. Είδαν Ρώμη, Βενετία, Neuschwanstein, Βελιγράδι, Plitvice, Νάπολη. Σε εμένα μου άρεσε επιπλέον που είδα όχι και τόσο διάσημα πράγματα. Μια μικρή πόλη στη Γερμανία (Landsberg am Lech), ένα χωριό στην Αυστρία (Rennweg), μια “κρυμμένη” προσκυνηματική εκκλησία στη Βαυαρία (Wieskirche), ένα ιστορικό νοσοκομείο στη Σλοβενία, τα χειρόγραφα του Γαλιλαίου στη Μπολόνια και τόσα άλλα…..
Κάποια οικονομικά στοιχεία…
Το 29% των εξόδων μας αποτέλεσε η διαμονή, με πιο οικονομική αυτή των Βαλκανίων και πιο “τσιμπημένη” αυτή της Γερμανίας αλλά και της Αυστρίας.
Το 33% των εξόδων μας ήταν τα εισιτήριά μας δηλ. τα έξοδα του αυτοκινήτου. Σε αυτό συμπεριλαμβάνονται η βενζίνη, τα διόδια, το parking, οι διελεύσεις τούνελ και γέφυρας Ρίου, ακόμα και τα εισιτήρια του πλοίου που μας έφερε στην Ελλάδα.
Το 19% ήταν το φαγητό μας. Σε αυτό συμπεριλαμβάνονται όχι μόνο τα γεύματά μας, αλλά και ψώνια από το Super market, καφέδες, snack, παγωτά και street food.
Το 13% των εξόδων μας ήταν τα εισιτήρια στα διάφορα αξιοθέατα. Συγκεκριμένα ήταν οι είσοδοι σε: μουσείο Tesla, Πύργος Nebojsa, τα δύο μουσεία του Ζάγκρεμπ, οι λίμνες Plitvice, τα σπήλαια Škocjan, το ορυχείο Idrija, το Franja νοσοκομείο, ο παγετώνας Eisrisenwelt, το Deutches museum, το κάστρο Neuschwanstein, το μουσείο του Otzi, το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια.
Τέλος, το υπόλοιπο 6% αποτέλεσαν το κόστος των σουβενίρ.
Εντυπώσεις και στατιστικά…
Στην Ιταλία μείναμε 4 ημέρες (σε τέσσερα διαφορετικές περιοχές και ξενοδοχεία), στη Γερμανία 2 ημέρες, στις χώρες Σερβία, Κροατία, Σλοβενία και Αυστρία μείναμε περίπου από ένα 24ωρο (λίγο πάνω λίγο κάτω), στις δύο μικρές Σκόπια και Άγιο Μαρίνο λίγες ώρες, στο Βατικανό … κάποια λεπτά!
Τρεις ημέρες «κράτησε» το ταξίδι “πήγαινε έλα” (τα πολλά χιλιόμετρα), με μικρά διαλλειματάκια. Σύνολο 13 ημέρες.
Εννοείτε ότι στη χώρα που ξοδέψαμε περισσότερα χρήματα ήταν η Ιταλία, γιατί μείναμε περισσότερες ημέρες και ψωνίσαμε και σουβενίρ. Αν όμως υπολογίσω τα χρήματα που ξοδέψαμε ανάλογα με το χρόνο που διαθέσαμε σε κάθε χώρα… τα πιο πολλά μας τα πήρε η Σλοβενία!
Αν αυτό το διαβάσουν οι φίλοι μου που πλήρωσαν πρόστιμο 350€ για μη έγκαιρη αγορά βινιέτας στη Σλοβενία, μάλλον θα μας θυμώσουν που εμείς τα “ακουμπήσαμε” συνειδητά, αλλά τι να κάνουμε; Κάτι που αυτή η χώρα είναι σε κομβικό σημείο, κάτι που είναι τυπολάτρες (και βάζουν πρόστιμα), κάτι που έχουν σημαντικά αξιοθέατα, οι Σλοβένοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο … τα καταφέρνουν.
Η χώρα που χαλάσαμε τα λιγότερα χρήματα ήταν η Σερβία. Αυτή είναι και η χώρα που νιώθω περισσότερο οικεία από οποιαδήποτε άλλη που επισκεφτήκαμε.
Η Γερμανία με ξάφνιασε. Οι πόλεις της μου φάνηκαν πιο όμορφες απ’ ότι περίμενα και οι άνθρωποί της πιο φιλικοί απ’ ότι περίμενα. Ίσως να ήταν και πιο οικονομική απ’ ότι περίμενα. Το “ίσως” το λέω γιατί φαντάζομαι ότι είναι θέμα επιλογών και ενδιαφερόντων του καθένα. Η είσοδος στο στρατόπεδο Dachau, στο BMW Welt, στο παλαιοντολογικό μουσείο, στην Asam’s και στη Wieskirche είναι δωρεάν. Τα παιδιά στο κάστρο Neuschwanstein επίσης είναι δωρεάν και οι υπέροχοι δρόμοι της … δεν έχουν καθόλου διόδια….. Ακόμα και οι Πινακοθήκες του Μονάχου (που είχα πάει σε προηγούμενο ταξίδι) τις Κυριακές έχουν εισιτήριο…1€. Το σημαντικό είναι ότι ΥΠΑΡΧΕΙ η δυνατότητα να “τη βγάλεις” οικονομικά σε μια χώρα σαν τη Γερμανία. Μάλλον για να ακριβολογώ αυτό είναι συμπέρασμα δικό μου, που ισχύει για τα συγκεκριμένα μέρη της Βαυαρίας που επισκέφτηκα.
Η φύση της Αυστρίας είναι ανεπανάληπτη. Εμείς χωρίς καν να παρεκκλίνουμε από τον κεντρικό δρόμο που διασχίζει τη χώρα και μαγευτήκαμε από το περιβάλλον. Φαντάζομαι η υπόλοιπη “περιφερειακή” Αυστρία τι θα έχει! Όχι τόσο ακριβή όσο πίστευα, αλλά δεν είναι και φθηνή. Θα έλεγα ότι αξίζει τα λεφτά της!
Η Κροατία μου αρέσει. Ραγδαία ανερχόμενη τουριστικά χώρα, με πολλές, πολλές ομορφιές. Πάει και αυτή να “ξεφύγει” (σαν τη Σλοβενία) από τα Βαλκάνια….
Αυτό ήταν το δεύτερο οικογενειακό οδικό ταξίδι που πραγματοποιήσαμε και χωρίς να το θέλω το συγκρίνω με το προηγούμενο μας, που ήταν έως το Split της Κροατίας μέσω Αλβανίας.
Το πρώτο ήταν πιο μικρό, πιο χαλαρό, είχε και λίγο διακοπές με μπάνια σε θάλασσες και ποτάμια, πολλά film locations και διαδρομές σε επαρχιακούς δρόμους.
Το φετινό είχε πολλά διάσημα αξιοθέατα και landmarks, πολύ καλό οδικό δίκτυο και χαρακτηρίστηκε από τους συμμετέχοντες ολίγον τι «εκπαιδευτικό»!
Η Ευρώπη μετά από αυτά τα δύο ταξίδια μου φαίνεται ότι είναι κοντά μας, … πολύ κοντά μας. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι μου φαίνεται και όμορφη. Με χαρά διαπιστώνω ότι έχει πολλά κρυμμένα μυστικά και λέω το «με χαρά» γιατί είναι κοντά μας και μπορούμε να τα … «φτάσουμε».
Με αυτό το ταξίδι μου έσβησαν πολλά απωθημένα. Το κάστρο Neuschwanstein, οι λίμνες Plitvice, τα σπήλαια Skocjan, η Μπολόνια ήταν μερικά από αυτά. Μου δημιουργήθηκαν όμως και άλλα, όπως οι Δολομίτες και η Umbria της Ιταλίας. Η Βενετία είναι ένα απωθημένο … που δεν σβήνει. Όσες φορές και να πάω, θα θέλω να ξαναπάω…Θα είναι πάντα στην κορυφή των επιθυμιών.
Στο σπίτι μας φτάσαμε γύρω στις 7:00 το απόγευμα στις 11 του Σεπτέμβρη ημέρα Δευτέρα. Πρόκειται για τη Δευτέρα που ξεκίνησαν τα σχολεία και τα δικά μου παιδιά έλειπαν. Κάνανε την πρώτη τους κοπάνα, αλλά ήταν για καλό σκοπό. Η απουσία αυτή έγινε προς ενίσχυση … του μαθήματος της Γεωγραφίας και όχι μόνο! Τα παιδιά μου νομίζω ότι είναι καλοί μαθητές στη Γεωγραφία, γιατί … ο δικός μου τρόπος εκμάθησής της είναι απλά…καλύτερος!!!
Κλείνω με 10 εικόνες, όσες ήταν και οι χώρες που επισκεφτήκαμε σε αυτό το υπέροχο ταξίδι….
Από τα Σκόπια…
Από τη Σερβία…
Από την Κροατία…
Από τη Σλοβενία…
Από την Αυστρία…
Από τη Γερμανία…
Από την Ιταλία…
Από τον Άγιο Μαρίνο…
Από το Βατικανό…
Και από την Ελλάδα μας …
Καλά ταξίδια να έχουμε………….
Last edited:
Τα συγχαρητήρια μου κυρία μου 
