Grerena
Member
- Μηνύματα
- 1.298
- Likes
- 17.192
- Επόμενο Ταξίδι
- Πορτογαλία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Tromso, Las Vegas
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ημερήσια στο Βελιγράδι
- Όμορφο Ζάγκρεμπ
- Λίμνες Plitvice υπό βροχή
- Ημέρα Σλοβενίας (Υπόγειος κόσμος και φαράγγια)
- Σλοβενίας συνέχεια
- Στα έγκατα των Άλπεων μαζί με λίγο Salzburg
- Μόναχο & Πέριξ
- Ρομαντική οδός κ ο Λουδοβίκος ο Β’ της Βαυαρίας
- Νότιο Τιρόλο, ο άνθρωπος των πάγων & Βενετία η αγαπημένη
- Βενετίας συνέχεια
- Τρεις μακαρονάδες, δυο Unesco sites, & ένα Αβαείο
- Ρώμη … για άλλη μια φορά
- Ταξίδι επιστροφής
- Επίλογος
2η ημέρα - Μια ημερήσια … στο Βελιγράδι!
Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα από το παραθύρι μου όταν ξύπνησα το πρωί ήταν το πολύ όμορφο κτίριο του ξενοδοχείου Moskva. Ναι! Μέναμε ακριβώς απέναντι από το πολύ γνωστό αυτό ορόσημο και πανέμορφο ξενοδοχείο του Βελιγραδίου. Δεν το είχα καταλάβει χθες το βράδυ ότι το δωμάτιό μας “έβλεπε” στην πολύ κεντρική λεωφόρο Terazije και προφανώς για μένα ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Και γιατί δεν το είχα καταλάβει; Γιατί το διαμέρισμα που είχα κλείσει είχε κάποιο πρόβλημα και το ότι δεν θα μέναμε σε αυτό, αλλά σε κάποιο άλλο, το έμαθα ενώ είμαστε καθ’ οδόν μόλις την προηγούμενη ημέρα. Οπότε η μικρή μου ενόχληση τότε (για αυτήν, της τελευταίας στιγμής αλλαγή) … μετατράπηκε σε χαρά τώρα.
Η σημερινή ημέρα θα ήταν όλη αφιερωμένη στο Βελιγράδι.
Αφού ετοιμάσαμε πρωινό και φάγαμε στη μεγάλη κουζινοτραπεζαρία μας, ο σύζυγος συνειδητοποίησε ότι ήταν πολύ κουρασμένος και αποφάσισε να μην ακολουθήσει στην πρωινή εξόρμησή μας. Αυτό είναι το κακό με τα ωραία δωμάτια. Σε παρασέρνουν να μένεις μέσα. Ενώ αν ήταν αυτό που λέμε: «μόνο για έναν ύπνο» θα είχε έρθει μαζί μας….Τέλος πάντων.
Το όμορφο διαμέρισμά μας...
Ξεκινήσαμε λοιπόν με τα παιδιά με κατεύθυνση το μουσείο Tesla.
Ο Τέσλα, διάσημος φυσικός και εφευρέτης, είναι γνωστός για τη συνεισφορά του στους κλάδους του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού. Οι ανακαλύψεις του αποτέλεσαν τη βάση για την εφαρμογή του εναλλασσόμενου ρεύματος στον σύγχρονο κόσμο.
Για αυτούς τους λόγους ο Nikola Tesla είναι το μεγάλο καμάρι των Σέρβων.
Το Μουσείο Nikola Tesla που στεγάζεται σε μια πανέμορφη βίλα του ’27 είναι αφιερωμένο στη ζωή και στο έργο του. Αξίζει να το επισκεφτεί κανείς αν βρεθεί στο Βελιγράδι και ειδικά μαζί με τα παιδιά του.
Το βιογραφικό φιλμάκι του Tesla, πριν την ξενάγηση σε βάζει λίγο στο κλίμα της εποχής του. Η ξενάγηση στα Αγγλικά, που διαρκεί λίγη ώρα, δεν μου τράβηξε το ενδιαφέρον γιατί είχε λίγο “ύφος μαθήματος”. Ειδικά όταν η ξεναγός – δασκάλα έκανε και ερωτήσεις ένιωσα λίγο μαθήτρια που δεν ήξερα το μάθημά μου καλά. Όμως η «ζωντανή» παρουσίαση, του πως λειτουργεί ο ηλεκτρομαγνητισμός και το πως λειτουργούσαν κάποιες από τις εφευρέσεις αυτού του “μεγάλου μυαλού” είχαν αρκετό ενδιαφέρον για μικρούς και μεγάλους. Η κόρη μου
πολύ το χάρηκε όταν ο λαμπτήρας που κρατούσε στα χέρια της άναψε ξαφνικά «ως δια μαγείας»…..
Πολύ εντυπωσιακή η λάμπα που ανάβει εξ’ αποστάσεως…..
Μόνο που δεν ήταν … μαγεία.
Ο λαμπτήρας άναψε, λόγω της μεταβολής του μαγνητικού πεδίου του γιγάντιου πηνίου που ήταν δίπλα μας.
Γενικά το μουσείο είναι πολύ μικρό, με πολύ λίγα εκθέματα. Έχει δύο αίθουσες. Η μία έχει προσωπικά αντικείμενα του σπουδαίου αυτού επιστήμονα, ρούχα, χειρόγραφα, συσκευές και πολλά άλλα και η άλλη έχει απομιμήσεις των εφευρέσεων του. Οι αυθεντικές βρίσκονται στην Αμερική.
Μετά την έξοδό μας από το μουσείο βολτάραμε λίγο στους κεντρικούς δρόμους της πόλης με κατεύθυνση προς το Πρώην Υπουργείο Άμυνας της Γιουγκοσλαβίας.
Το πρώην Υπουργείο Άμυνας της Γιουγκοσλαβίας στέκεται στην οδό Kneza Miloša πληγωμένο από τις βόμβες του πρόσφατου πολέμου. Οι Σέρβοι το κράτησαν έτσι για να θυμούνται…..
Τρώγοντας ένα burek στο δρόμο προχωρήσαμε ώσπου φτάσαμε στην πλατεία Slavija. Σε αυτήν την κυκλική κεντρική πλατεία συναντήσαμε το 1ο Mc Donald’s, που άνοιξε το 1988, σε χώρα του ανατολικού μπλοκ! Η απήχηση που είχε τότε στους Γιουγκοσλάβους ήταν τόσο μεγάλη, που θεωρήθηκε σαν “Mac επίθεση κατά του κομμουνισμού”!
Κοντά στα Mc Donald’s το μάτι μου έπεσε σε μια pekara (φούρνο) που το διαδίκτυο ισχυρίζεται ότι είναι η καλύτερη του Βελιγραδίου. Παρόλο που μόλις είχαμε φάει ένα burek, δεν μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό και πήρα και δεύτερο. Πραγματικά ήταν πολύ καλύτερο από το πρώτο (και ακριβότερο). Το εν λόγω αρτοποιείο ήταν το Trpkovic Pekara.
Τέλος η πρωινή βόλτα! Ήρθε η ώρα να πάμε να ξεσηκώσουμε τον πάτερ φαμίλια. Τρεις ώρες είχαν περάσει. Τώρα θα είχε ξεκουραστεί. Άσε που για χάρη του το πρόγραμμα είχε Βελιγράδι και αυτός ακόμα δεν το είχε δει!
Ξεκινήσαμε λοιπόν την απογευματινή μας βόλτα κατά τις 4:00. Φτάσαμε με τα πόδια στην πλατεία Δημοκρατίας. Πρόκειται για μια κεντρική πλατεία, όπου στο κέντρο της δεσπόζει το άγαλμα του πρίγκιπα Mihailo. Από αυτόν πήρε και το όνομά του και ο πολύ γνωστός και δημοφιλής πεζόδρομος Kneza Mihaila, που ξεκινάει από την πλατεία και καταλήγει στο φρούριο του Βελιγραδίου. Ο πεζόδρομος αυτός λόγω των πολλών αρχοντικών και ιστορικών κτιρίων που διαθέτει προστατεύεται από το νόμο ως πολύτιμο αξιοθέατο.
Πολύ χαρακτηριστικό κτίριο της Kneza Mihaila είναι το Ruski Car του 1926, σε στυλ Art Nouveau.
Κάναμε μια πολύ ευχάριστη βόλτα (ξεφεύγοντας και στα γύρω στενάκια), με ένα παγωτό (τυποποιημένο, ντόπιο, πάμφθηνο και νόστιμο) στο χέρι, ώσπου φτάσαμε στην είσοδο που κάστρου – πάρκου Kalemegdan.
Είχα την εντύπωση ότι σε αυτό το πάρκο πάει κάποιος, γιατί απλά δεν έχει και πουθενά αλλού να πάει στο Βελιγράδι. Πας δηλαδή αναγκαστικά γιατί είναι το μόνο που πλησιάζει τον όρο ‘αξιοθέατο’. Λάθος μου μεγάλο! Είναι ένα πολύ όμορφο πάρκο και σε όποια πόλη και να βρισκόταν θα έπρεπε να το επισκεφτούμε.
Το φρούριο είναι χτισμένο μέσα στον αστικό ιστό του Βελιγραδίου σε μια καταπληκτική θέση πάνω σε ύψωμα και ακριβώς στη συμβολή των ποταμών Sava και Δούναβη.
Μπήκαμε στο κάστρο από την όμορφη Πύλη Karadjordje. Από την μια πλευρά της Πύλης υπήρχαν γήπεδα τένις (μα! Γήπεδα μέσα σε κάστρο και από την άλλη υπήρχε ένα πάρκο δεινοσαύρων (μα! Δεινόσαυροι μέσα σε κάστρο. Η μικρή της παρέας πολύ ήθελε να δει τους δεινόσαυρους από κοντά, οπότε ο μεγάλος αδερφός της έκανε την «αγγαρεία» να την συνοδεύσει.
Οι υπόλοιποι περιμέναμε χαζεύοντας τους ένστολους φρουρούς εποχής του κάστρου, που στέκονταν μπροστά στην εντυπωσιακή Stambol Gate, να ευχαριστιούνται το ρόλο τους, βγάζοντας ενίοτε και πολεμικές ιαχές.
Στη συνέχεια περάσαμε κάτω από την Stambol Gate και αμέσως μετά κάτω από την επίσης εντυπωσιακή πύλη του ρολογιού (έχοντας έτσι δει τις τρεις από τις δέκα πύλες του άνω φρουρίου) και προχωρήσαμε μέχρι την άκρη των τειχών προκειμένου να δούμε από ψηλά τα δυο ποτάμια. Πραγματικά η θέα είναι εκπληκτική.
Το πάρκο αυτό στην πραγματικότητα είναι ένας πολυχώρος. Είχε διάφορα σημεία που μπορούσες να επισκεφτείς όπως το μουσείο βασανιστηρίων, το πολεμικό μουσείο, τον ζωολογικό κήπο κ.α. Εμείς επιλέξαμε να βγούμε από τα τείχη κατευθυνόμενοι παραλιακά προκειμένου να πάμε στον Πύργο Nebojsa. Μιλάμε για την πρώην φυλακή και τόπο βασανιστηρίων και εκτέλεσης του Ρήγα Φεραίου από τους Οθωμανούς.
Στην έξοδο των τειχών από την πλευρά των ποταμών...
Ο μεσαιωνικός Πύργος Νεμπόισα κτίστηκε γύρω στο 1460 με σκοπό να υπερασπιστεί την πόλη από τους Οθωμανούς, κάτι το οποίο κατάφερε έως το 1521, όπου τότε ο πύργος τελικά πυρπολήθηκε και οι Οθωμανοί κατάφεραν να εισέλθουν στην πόλη. Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής κατοχής ο Πύργος Νεμπόισα μετατράπηκε στο πιο διάσημο μπουντρούμι του Βελιγραδίου και εξαιτίας αυτού του ρόλου, έγινε ένα από τα πιο σκοτεινά σύμβολα του Βελιγραδίου. Ο πιο διάσημος αιχμάλωτος του Πύργου Νεμπόισα ήταν ο Ρήγας Φεραίος.
Δύο φορείς, της Ελληνικής και της Σερβικής Δημοκρατίας, εκπόνησαν για το μνημείο αυτό ένα σχέδιο μετατροπής του, σε μουσείο αφιερωμένο στο Ρήγα Φεραίο, στην ιστορία του Πύργου και στους απελευθερωτικούς αγώνες των Σέρβων.
Εμείς είμαστε οι μόνοι επισκέπτες. Ένιωσα ότι ο φύλακας-εκδότης εισιτηρίων σαν να ξαφνιάστηκε και λίγο που μας είδε. Ήταν και λίγο αργά. Σε λίγο θα έκλεινε ο Πύργος. Ένιωσα σαν να είμαστε σε κάποιο χώρο επί Ελληνικού εδάφους. Παντού υπήρχαν επιγραφές στα ελληνικά!
Μέσα στον Πύργο, με τη βοήθεια πολυμέσων & διαφόρων εφαρμογών παρουσιάζονται η προσωπικότητα, οι ιδέες και το έργο του Ρήγα Βελεστινλή, ο οποίος έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην πορεία προς την ελευθερία των Ελλήνων και των άλλων βαλκανικών λαών. Ο Ρήγας Βελεστινλής φυλακίστηκε στον Πύργο Νεμπόισα, όπου και θανατώθηκε με στραγγαλισμό τον Ιούνιο 1798.
Στην ουσία, η έκθεση του Πύργου υμνούσε το Ρήγα Φεραίο, ενώ είχε ελάχιστες αναφορές για την Οθωμανική κυριαρχία και τους αγώνες απελευθέρωσης των Σέρβων.
Βγαίνοντας από τον Πύργο, σαν να μας ήρθε μια μυρωδιά ψητών…ψαριών & θαλασσινών. Όπως είναι φυσικό ακολουθήσαμε τη μυρωδιά και βρεθήκαμε μπροστά σε μια…όαση. Ένα πανό που έλεγε «Φεστιβάλ ψαριού». Νομίζω ότι κάποιος μας λυπήθηκε για τη χθεσινή μας ταλαιπωρία και τώρα μας αποζημίωσε με αυτόν τον τρόπο. Νομίζω ότι …και παραγγελιά να το είχαμε κάνει … δεν θα “έπεφτε” τόσο μέσα στις επιθυμίες μας. **
Διαλέξαμε ανάμεσα σε πολλούς ψαροταβερνιάρηδες (που εκθέταν την πραμάτεια τους) 5 πιάτα (2 καλαμαράκια & 3 ψητά ψάρια) συνοδευόμενα με πατατοσαλάτα και καραμελωμένα κρεμμύδια. Ήταν αριστούργημα! Και η τιμή τους; 4€ το πιάτο! Καθίσαμε στους ξύλινους πάγκους (τύπου πανηγυριού) και τα τσακίσαμε, στις όχθες του Σάβα ποταμού και μάλιστα υπό τους ήχους Ποντιακής μουσικής από την «Ένωση Ποντίων Ωραιοκάστρου & φίλων» που είχε μια χορευτική εκδήλωση δίπλα μας στα πλαίσια της………..Ελληνοσερβικής φιλίας; φαντάζομαι.
Ανέλπιστο. Είμαστε δίπλα στο Δούναβη, τρώμε ψαράκι και ακούμε Ποντιακή μουσική. Τέλειο.
Αφού ξεκοκαλίσαμε (κυριολεκτικά) τα ψάρια μας, χτυπήσαμε και μια κρέπα σοκολάτας από διπλανή καντίνα και πήραμε τον παραλιακό δρόμο…….Ήταν και ωραία βραδιά…..
Συναντήσαμε Βελιγραδιώτες να ψαρεύουν, πλωτά μπαράκια και εστιατόρια, πλωτά σπιτάκια στο νερό, παιδιά να κάνουν ποδήλατο, διαφημιστικά δρώμενα, μοντέρνα μπαράκια με δυνατή μουσική, και γενικά πολύ κίνηση και κέφι. Μόλις φτάσαμε στη γέφυρα Brankov most, αφήσαμε πια την παραλία και στρίψαμε με κατεύθυνση το διαμέρισμά μας.
Φτάσαμε σύντομα, αλλά η βόλτα είχε πάλι ανοίξει την όρεξη στους εφήβους ή μάλλον τα Mc Donald’s του ισογείου του σπιτιού μας παραήταν δελεαστικά, οπότε κάναμε άλλη μια μικρή στάση.
Τέλος για σήμερα. Το Βελιγράδι μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Επίσης, η μέρα αυτή στο Βελιγράδι ήταν και από τις ελάχιστες «χαλαρές» του ταξιδιού μας.
Το ξέρω ότι αφήσαμε πολλά που δεν είδαμε από αυτήν την πόλη, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι θα τα δω πολύ σύντομα στο επόμενο οδικό μας. Γιατί όπου και να πας οδικώς στην Ευρώπη…από το Βελιγράδι θα περάσεις.
Ο ύπνος με πήρε γρήγορα. Η τελευταία εικόνα που είχα πριν κλείσουν τα μάτια μου ήταν το Moskva…
Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα από το παραθύρι μου όταν ξύπνησα το πρωί ήταν το πολύ όμορφο κτίριο του ξενοδοχείου Moskva. Ναι! Μέναμε ακριβώς απέναντι από το πολύ γνωστό αυτό ορόσημο και πανέμορφο ξενοδοχείο του Βελιγραδίου. Δεν το είχα καταλάβει χθες το βράδυ ότι το δωμάτιό μας “έβλεπε” στην πολύ κεντρική λεωφόρο Terazije και προφανώς για μένα ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Και γιατί δεν το είχα καταλάβει; Γιατί το διαμέρισμα που είχα κλείσει είχε κάποιο πρόβλημα και το ότι δεν θα μέναμε σε αυτό, αλλά σε κάποιο άλλο, το έμαθα ενώ είμαστε καθ’ οδόν μόλις την προηγούμενη ημέρα. Οπότε η μικρή μου ενόχληση τότε (για αυτήν, της τελευταίας στιγμής αλλαγή) … μετατράπηκε σε χαρά τώρα.
Η σημερινή ημέρα θα ήταν όλη αφιερωμένη στο Βελιγράδι.
Αφού ετοιμάσαμε πρωινό και φάγαμε στη μεγάλη κουζινοτραπεζαρία μας, ο σύζυγος συνειδητοποίησε ότι ήταν πολύ κουρασμένος και αποφάσισε να μην ακολουθήσει στην πρωινή εξόρμησή μας. Αυτό είναι το κακό με τα ωραία δωμάτια. Σε παρασέρνουν να μένεις μέσα. Ενώ αν ήταν αυτό που λέμε: «μόνο για έναν ύπνο» θα είχε έρθει μαζί μας….Τέλος πάντων.
Το όμορφο διαμέρισμά μας...
Ξεκινήσαμε λοιπόν με τα παιδιά με κατεύθυνση το μουσείο Tesla.
Ο Τέσλα, διάσημος φυσικός και εφευρέτης, είναι γνωστός για τη συνεισφορά του στους κλάδους του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού. Οι ανακαλύψεις του αποτέλεσαν τη βάση για την εφαρμογή του εναλλασσόμενου ρεύματος στον σύγχρονο κόσμο.
Για αυτούς τους λόγους ο Nikola Tesla είναι το μεγάλο καμάρι των Σέρβων.
Το Μουσείο Nikola Tesla που στεγάζεται σε μια πανέμορφη βίλα του ’27 είναι αφιερωμένο στη ζωή και στο έργο του. Αξίζει να το επισκεφτεί κανείς αν βρεθεί στο Βελιγράδι και ειδικά μαζί με τα παιδιά του.
Το βιογραφικό φιλμάκι του Tesla, πριν την ξενάγηση σε βάζει λίγο στο κλίμα της εποχής του. Η ξενάγηση στα Αγγλικά, που διαρκεί λίγη ώρα, δεν μου τράβηξε το ενδιαφέρον γιατί είχε λίγο “ύφος μαθήματος”. Ειδικά όταν η ξεναγός – δασκάλα έκανε και ερωτήσεις ένιωσα λίγο μαθήτρια που δεν ήξερα το μάθημά μου καλά. Όμως η «ζωντανή» παρουσίαση, του πως λειτουργεί ο ηλεκτρομαγνητισμός και το πως λειτουργούσαν κάποιες από τις εφευρέσεις αυτού του “μεγάλου μυαλού” είχαν αρκετό ενδιαφέρον για μικρούς και μεγάλους. Η κόρη μου
πολύ το χάρηκε όταν ο λαμπτήρας που κρατούσε στα χέρια της άναψε ξαφνικά «ως δια μαγείας»…..
Πολύ εντυπωσιακή η λάμπα που ανάβει εξ’ αποστάσεως…..
Μόνο που δεν ήταν … μαγεία.
Ο λαμπτήρας άναψε, λόγω της μεταβολής του μαγνητικού πεδίου του γιγάντιου πηνίου που ήταν δίπλα μας.Γενικά το μουσείο είναι πολύ μικρό, με πολύ λίγα εκθέματα. Έχει δύο αίθουσες. Η μία έχει προσωπικά αντικείμενα του σπουδαίου αυτού επιστήμονα, ρούχα, χειρόγραφα, συσκευές και πολλά άλλα και η άλλη έχει απομιμήσεις των εφευρέσεων του. Οι αυθεντικές βρίσκονται στην Αμερική.
Μετά την έξοδό μας από το μουσείο βολτάραμε λίγο στους κεντρικούς δρόμους της πόλης με κατεύθυνση προς το Πρώην Υπουργείο Άμυνας της Γιουγκοσλαβίας.
Το πρώην Υπουργείο Άμυνας της Γιουγκοσλαβίας στέκεται στην οδό Kneza Miloša πληγωμένο από τις βόμβες του πρόσφατου πολέμου. Οι Σέρβοι το κράτησαν έτσι για να θυμούνται…..
Τρώγοντας ένα burek στο δρόμο προχωρήσαμε ώσπου φτάσαμε στην πλατεία Slavija. Σε αυτήν την κυκλική κεντρική πλατεία συναντήσαμε το 1ο Mc Donald’s, που άνοιξε το 1988, σε χώρα του ανατολικού μπλοκ! Η απήχηση που είχε τότε στους Γιουγκοσλάβους ήταν τόσο μεγάλη, που θεωρήθηκε σαν “Mac επίθεση κατά του κομμουνισμού”!
Κοντά στα Mc Donald’s το μάτι μου έπεσε σε μια pekara (φούρνο) που το διαδίκτυο ισχυρίζεται ότι είναι η καλύτερη του Βελιγραδίου. Παρόλο που μόλις είχαμε φάει ένα burek, δεν μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό και πήρα και δεύτερο. Πραγματικά ήταν πολύ καλύτερο από το πρώτο (και ακριβότερο). Το εν λόγω αρτοποιείο ήταν το Trpkovic Pekara.
Τέλος η πρωινή βόλτα! Ήρθε η ώρα να πάμε να ξεσηκώσουμε τον πάτερ φαμίλια. Τρεις ώρες είχαν περάσει. Τώρα θα είχε ξεκουραστεί. Άσε που για χάρη του το πρόγραμμα είχε Βελιγράδι και αυτός ακόμα δεν το είχε δει!
Ξεκινήσαμε λοιπόν την απογευματινή μας βόλτα κατά τις 4:00. Φτάσαμε με τα πόδια στην πλατεία Δημοκρατίας. Πρόκειται για μια κεντρική πλατεία, όπου στο κέντρο της δεσπόζει το άγαλμα του πρίγκιπα Mihailo. Από αυτόν πήρε και το όνομά του και ο πολύ γνωστός και δημοφιλής πεζόδρομος Kneza Mihaila, που ξεκινάει από την πλατεία και καταλήγει στο φρούριο του Βελιγραδίου. Ο πεζόδρομος αυτός λόγω των πολλών αρχοντικών και ιστορικών κτιρίων που διαθέτει προστατεύεται από το νόμο ως πολύτιμο αξιοθέατο.
Πολύ χαρακτηριστικό κτίριο της Kneza Mihaila είναι το Ruski Car του 1926, σε στυλ Art Nouveau.
Κάναμε μια πολύ ευχάριστη βόλτα (ξεφεύγοντας και στα γύρω στενάκια), με ένα παγωτό (τυποποιημένο, ντόπιο, πάμφθηνο και νόστιμο) στο χέρι, ώσπου φτάσαμε στην είσοδο που κάστρου – πάρκου Kalemegdan.
Είχα την εντύπωση ότι σε αυτό το πάρκο πάει κάποιος, γιατί απλά δεν έχει και πουθενά αλλού να πάει στο Βελιγράδι. Πας δηλαδή αναγκαστικά γιατί είναι το μόνο που πλησιάζει τον όρο ‘αξιοθέατο’. Λάθος μου μεγάλο! Είναι ένα πολύ όμορφο πάρκο και σε όποια πόλη και να βρισκόταν θα έπρεπε να το επισκεφτούμε.
Το φρούριο είναι χτισμένο μέσα στον αστικό ιστό του Βελιγραδίου σε μια καταπληκτική θέση πάνω σε ύψωμα και ακριβώς στη συμβολή των ποταμών Sava και Δούναβη.
Μπήκαμε στο κάστρο από την όμορφη Πύλη Karadjordje. Από την μια πλευρά της Πύλης υπήρχαν γήπεδα τένις (μα! Γήπεδα μέσα σε κάστρο
και από την άλλη υπήρχε ένα πάρκο δεινοσαύρων (μα! Δεινόσαυροι μέσα σε κάστρο. Η μικρή της παρέας πολύ ήθελε να δει τους δεινόσαυρους από κοντά, οπότε ο μεγάλος αδερφός της έκανε την «αγγαρεία» να την συνοδεύσει.
Οι υπόλοιποι περιμέναμε χαζεύοντας τους ένστολους φρουρούς εποχής του κάστρου, που στέκονταν μπροστά στην εντυπωσιακή Stambol Gate, να ευχαριστιούνται το ρόλο τους, βγάζοντας ενίοτε και πολεμικές ιαχές.
Στη συνέχεια περάσαμε κάτω από την Stambol Gate και αμέσως μετά κάτω από την επίσης εντυπωσιακή πύλη του ρολογιού (έχοντας έτσι δει τις τρεις από τις δέκα πύλες του άνω φρουρίου) και προχωρήσαμε μέχρι την άκρη των τειχών προκειμένου να δούμε από ψηλά τα δυο ποτάμια. Πραγματικά η θέα είναι εκπληκτική.
Το πάρκο αυτό στην πραγματικότητα είναι ένας πολυχώρος. Είχε διάφορα σημεία που μπορούσες να επισκεφτείς όπως το μουσείο βασανιστηρίων, το πολεμικό μουσείο, τον ζωολογικό κήπο κ.α. Εμείς επιλέξαμε να βγούμε από τα τείχη κατευθυνόμενοι παραλιακά προκειμένου να πάμε στον Πύργο Nebojsa. Μιλάμε για την πρώην φυλακή και τόπο βασανιστηρίων και εκτέλεσης του Ρήγα Φεραίου από τους Οθωμανούς.
Στην έξοδο των τειχών από την πλευρά των ποταμών...
Ο μεσαιωνικός Πύργος Νεμπόισα κτίστηκε γύρω στο 1460 με σκοπό να υπερασπιστεί την πόλη από τους Οθωμανούς, κάτι το οποίο κατάφερε έως το 1521, όπου τότε ο πύργος τελικά πυρπολήθηκε και οι Οθωμανοί κατάφεραν να εισέλθουν στην πόλη. Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής κατοχής ο Πύργος Νεμπόισα μετατράπηκε στο πιο διάσημο μπουντρούμι του Βελιγραδίου και εξαιτίας αυτού του ρόλου, έγινε ένα από τα πιο σκοτεινά σύμβολα του Βελιγραδίου. Ο πιο διάσημος αιχμάλωτος του Πύργου Νεμπόισα ήταν ο Ρήγας Φεραίος.
Δύο φορείς, της Ελληνικής και της Σερβικής Δημοκρατίας, εκπόνησαν για το μνημείο αυτό ένα σχέδιο μετατροπής του, σε μουσείο αφιερωμένο στο Ρήγα Φεραίο, στην ιστορία του Πύργου και στους απελευθερωτικούς αγώνες των Σέρβων.
Εμείς είμαστε οι μόνοι επισκέπτες. Ένιωσα ότι ο φύλακας-εκδότης εισιτηρίων σαν να ξαφνιάστηκε και λίγο που μας είδε. Ήταν και λίγο αργά. Σε λίγο θα έκλεινε ο Πύργος. Ένιωσα σαν να είμαστε σε κάποιο χώρο επί Ελληνικού εδάφους. Παντού υπήρχαν επιγραφές στα ελληνικά!
Μέσα στον Πύργο, με τη βοήθεια πολυμέσων & διαφόρων εφαρμογών παρουσιάζονται η προσωπικότητα, οι ιδέες και το έργο του Ρήγα Βελεστινλή, ο οποίος έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην πορεία προς την ελευθερία των Ελλήνων και των άλλων βαλκανικών λαών. Ο Ρήγας Βελεστινλής φυλακίστηκε στον Πύργο Νεμπόισα, όπου και θανατώθηκε με στραγγαλισμό τον Ιούνιο 1798.
Στην ουσία, η έκθεση του Πύργου υμνούσε το Ρήγα Φεραίο, ενώ είχε ελάχιστες αναφορές για την Οθωμανική κυριαρχία και τους αγώνες απελευθέρωσης των Σέρβων.
Βγαίνοντας από τον Πύργο, σαν να μας ήρθε μια μυρωδιά ψητών…ψαριών & θαλασσινών. Όπως είναι φυσικό ακολουθήσαμε τη μυρωδιά και βρεθήκαμε μπροστά σε μια…όαση. Ένα πανό που έλεγε «Φεστιβάλ ψαριού». Νομίζω ότι κάποιος μας λυπήθηκε για τη χθεσινή μας ταλαιπωρία και τώρα μας αποζημίωσε με αυτόν τον τρόπο. Νομίζω ότι …και παραγγελιά να το είχαμε κάνει … δεν θα “έπεφτε” τόσο μέσα στις επιθυμίες μας. **
Διαλέξαμε ανάμεσα σε πολλούς ψαροταβερνιάρηδες (που εκθέταν την πραμάτεια τους) 5 πιάτα (2 καλαμαράκια & 3 ψητά ψάρια) συνοδευόμενα με πατατοσαλάτα και καραμελωμένα κρεμμύδια. Ήταν αριστούργημα! Και η τιμή τους; 4€ το πιάτο! Καθίσαμε στους ξύλινους πάγκους (τύπου πανηγυριού) και τα τσακίσαμε, στις όχθες του Σάβα ποταμού και μάλιστα υπό τους ήχους Ποντιακής μουσικής από την «Ένωση Ποντίων Ωραιοκάστρου & φίλων» που είχε μια χορευτική εκδήλωση δίπλα μας στα πλαίσια της………..Ελληνοσερβικής φιλίας; φαντάζομαι.
Ανέλπιστο. Είμαστε δίπλα στο Δούναβη, τρώμε ψαράκι και ακούμε Ποντιακή μουσική. Τέλειο.
Αφού ξεκοκαλίσαμε (κυριολεκτικά) τα ψάρια μας, χτυπήσαμε και μια κρέπα σοκολάτας από διπλανή καντίνα και πήραμε τον παραλιακό δρόμο…….Ήταν και ωραία βραδιά…..
Συναντήσαμε Βελιγραδιώτες να ψαρεύουν, πλωτά μπαράκια και εστιατόρια, πλωτά σπιτάκια στο νερό, παιδιά να κάνουν ποδήλατο, διαφημιστικά δρώμενα, μοντέρνα μπαράκια με δυνατή μουσική, και γενικά πολύ κίνηση και κέφι. Μόλις φτάσαμε στη γέφυρα Brankov most, αφήσαμε πια την παραλία και στρίψαμε με κατεύθυνση το διαμέρισμά μας.
Φτάσαμε σύντομα, αλλά η βόλτα είχε πάλι ανοίξει την όρεξη στους εφήβους ή μάλλον τα Mc Donald’s του ισογείου του σπιτιού μας παραήταν δελεαστικά, οπότε κάναμε άλλη μια μικρή στάση.
Τέλος για σήμερα. Το Βελιγράδι μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Επίσης, η μέρα αυτή στο Βελιγράδι ήταν και από τις ελάχιστες «χαλαρές» του ταξιδιού μας.
Το ξέρω ότι αφήσαμε πολλά που δεν είδαμε από αυτήν την πόλη, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι θα τα δω πολύ σύντομα στο επόμενο οδικό μας. Γιατί όπου και να πας οδικώς στην Ευρώπη…από το Βελιγράδι θα περάσεις.
Ο ύπνος με πήρε γρήγορα. Η τελευταία εικόνα που είχα πριν κλείσουν τα μάτια μου ήταν το Moskva…
Last edited:
Τα συγχαρητήρια μου κυρία μου 
