villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.792
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Δελχί
- Udaipur
- Udaipur συνέχεια
- Ranakpur-Jodhpur
- Bishnoi villages-Sam Sand Dunes
- Jaisalmer
- Bikaner-Karni Mata Temple
- Pushkar
- Pushkar συνέχεια… & Jaipur
- Jaipur συνέχεια…
- Fatehpur Sikri – Agra
- Jhansi-Kajhuraho
- Khajuraho συνέχεια…
- Varanasi
- Varanasi συνέχεια Νο1
- Sarnath
- Varanasi συνέχεια Νο2
- Delhi ξανά
- Delhi τελευταία μέρα…
- Απολογισμός
Jaipur συνέχεια…
Το πρωινό στο ξενοδοχείο πολύ μέτριο και ο 100 ετών σερβιτόρος αργοκίνητος και δύσθυμος! Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτό το ξενοδοχείο περιλαμβάνεται στα ‘’best to stay’’ του ταξιδιωτικού οδηγού,προσωπικά δεν βρήκα το λόγο!
Δε χάσαμε χρόνο λοιπόν,φύγαμε το γρηγορότερο καθώς σήμερα θα επισκεπτόμασταν τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Τζαιπουρ.Ο οδηγός,μας πήγε κατευθείαν στο Amber fort γιατί η ουρά όπως μας είπε για τους ελέφαντες μπορεί να είναι τεράστια και είχε όπως πάντα δίκιο.
Το μεγαλειώδες αυτό φρούριο βρίσκεται 11 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πρωτεύουσας του Ρατζαστάν χτισμένο σε μια βραχώδη βουνοπλαγιά από τους Kachhwaha Rajputs οι οποίοι ανήκαν στην κάστα των πολεμιστών Kshatriya.
To φρούριο στο μεγαλύτερο μέρος του αποτελείται από το παλάτι το οποίο με τη σειρά του αποτελείται από τέσσερα κτίσματα
το κάθε ένα με την αυλή του.
Η προσέγγιση του φρουρίου με τους ελέφαντες είναι η μία επιλογή και βεβαίως η πιο τουριστική ενώ η άλλη προϋποθέτει την ανάβαση με τα πόδια που από κάποιο σημείο και μετά πρέπει να γίνει ανάμεσα στους ελέφαντες πατώντας τα κακάκια και τα τσισάκια τους!Παρ’όλο που έχω έρθει κι άλλες φορές σε επαφή με τα μεγαλόσωμα αυτά ζώα πρώτη φορά είδα ελέφαντα να ουρεί και κυριολεκτικά πρόκειται για πλημμύρα!
Η θέα από την πλάτη του πάντως αλλά και από αρκετά σημεία του φρουρίου είναι μαγευτική!!!
Η εξερεύνηση του τεραστίου σε μέγεθος παλατιού μαζί με την ανάβαση απαιτεί ένα γεμάτο τρίωρο καθώς περιλαμβάνει πολλές αίθουσες,διαδρόμους και μικρότερα δωμάτια.
Επίσης ένα χιλιόμετρο περίπου μακριά πάνω στον λόφο πίσω από το φρούριο βρίσκεται το Jaigarh fortress, ένα κατά πολύ μικρότερο φρούριο με φοβερή θέα!
Το Amber Fort σήμερα κατοικείται από ζωηρά πιθικάκια
Στη κάθοδο,μας πλησίασε ένας από τους φωτογράφους που φωτογράφιζαν τους τουρίστες κατά την άνοδο στο φρούριο πάνω στον ελέφαντα.Ήθελε να μου πουλήσει 15 φωτογραφίες προς 40 ευρώ!Ρίχνω μια ματιά και με πιάνουν τα γέλια,όχι ότι θα έδινα 40 ευρώ για να τις αγοράσω αλλά από περιέργεια για το πώς φαινόμασταν εκεί πάνω.Το θέαμα ήταν γελοίο!Δε χρειάζεται βέβαια να σας γράψω ότι μας έγινε στενός κορσές για να τις πάρουμε κι όσο εμείς αρνιόμασταν τόσο κατέβαζε την τιμή ώσπου όταν φτάσαμε στο πάρκινγκ και μπήκαμε στο αυτοκίνητο μας παρακάλαγε να του δώσουμε 2 ευρώ.Στο φόβο ότι θα άρχιζε να τρέχει στην κατηφόρα πίσω από το αυτοκίνητο απεγνωσμένος του έδωσα 2ευρώ για τα ντοκουμέντα των στιγμών που θα τις βλέπουμε και θα γελάμε στα γεράματα!
Κατεβαίνοντας από το φρούριο σταματήσαμε στη λίμνη Man Sagar στο κέντρο της οποίας βρίσκεται το Jal Mahal,παλάτι του νερού.
Ο κόσμος έκανε την πρωινή του βόλτα κατά μήκος της λίμνης και τάιζε τις πάπιες με ψωμί του τοστ που πωλούνταν σε πανέρια επί τόπου.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο κέντρο της Τζαιπούρ ή αλλιώς Παλιά Πόλη γνωστή και ως ροζ Πόλη.Ο οδηγός στάθμευσε στο παρκινγκ του παλατιού,μας έδωσε οδηγίες κι εμείς όπως πάντα χαθήκαμε στη διαδρομή!Μα πως τα καταφέρναμε δεν ξέρω,πρέπει να έχουμε χάρισμα στον αποπροσανατολισμό δεν εξηγείτε διαφορετικά!
Το παλάτι όμορφο δε μπορώ να πω αλλά όταν έχεις δει τόσα σε όλο το Ρατζαστάν είναι δύσκολο να εντυπωσιαστείς πια.Aυτό που μου κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον ήταν δύο τεράστια πανομοιότυπα δοχεία στα οποία ο μαχαραγιάς μετέφερε νερό από τον Γάγγη για το μπάνιο του!
Κατά τα λοιπά πλέον αισθανόμουν ότι τα είχα δει όλα και δεν μπορούσα να ξεχωρίσω σε εκείνη τη φάση που ήταν τι.Γενικά θέλει αρκετό χρόνο μετά την επιστροφή για να τακτοποιηθεί η σκέψη και να ξεκαθαρίσουν τα τοπία και τα παλάτια στο μυαλό και στη μνήμη.Έχω την εντύπωση λοιπόν ότι το παρεξηγήσαμε λίγο το συγκεκριμένο παλάτι,το περάσαμε στα γρήγορα για να συνεχίσουμε στο κοντινό Jantar Mantar που το βρήκαμε πολύ ενδιαφέρον.
Πρόκειται για ένα αστεροσκοπείο αποτελούμενο από παράξενα γλυπτά όπως μαρτυρά και το σανσκριτικό του όνομα yanta mantr που σημαίνει ‘’όργανα υπολογισμού’’.
Κάθε όργανο έχει και ιδιαίτερο σκοπό για παράδειγμα άλλο μετρά τη θέση των αστέρων,άλλο το υψόμετρο και το αζιμούθιο και άλλο της εκλείψεις.
Το κορυφαίο όργανο είναι το Bhirat Samrat Yantra,ένα τεράστιο οικοδόμημα με σκάλες ως την κορυφή ύψους 27 μέτρων
και ακολουθούν άλλα 7 όργανα μικρότερων διαστάσεων αλλά εξίσου εντυπωσιακά που αξίζει να διαβάσετε και να εφαρμόσετε στην πράξη τη λειτουργία τους.
Κι αφού παίξαμε σα μικρά παιδιά ανακαλύπτοντας τις εφαρμογές του αστεροσκοπείου ξεκινήσαμε για το Hava Mahal το οποίο είχαμε φωτογραφίσει το πρωί από την μπροστινή του μεριά.
Ξεκινήσαμε αλλά δεν καταλήξαμε…χαθήκαμε ενώ το βλέπαμε σε κοντινή απόσταση!Περιδιαβαίναμε τριγύρω προσπαθώντας να βγούμε από τα στενά αλλά συναντούσαμε αδιέξοδα παντού.Καταλήξαμε σε κάτι αυλές με τον κόσμο να μας κοιτά παραξενεμένα κι εμείς το ίδιο.Στο Hava Mahal πάμε λέω σε μια κυρία που άπλωνε την μπουγάδα της για να μου απαντήσει ‘’τι δουλειά έχετε από δω’’?
Έλα ντε?Και πώς να πάμε για να έχουμε καλό ερώτημα?Το σκέπτεται λίγο και φωνάζει ένα νεαρό,κάτι του λέει κι εκείνος μας καλεί να τον ακολουθήσουμε.Περνάμε κυριολεκτικά μέσα από το σπίτι του ανθρώπου για να βγούμε από την άλλη πλευρά στον κεντρικό δρόμο κι από κει μας πάει γύρω από την αγορά και στρίβει σε ένα στενό πιο κάτω.Λίγο πιο μέσα στο στενό ήταν η παράπλευρη είσοδος του πιο διακριτικού ορόσημου της Τζαιπουρ,σήμα κατατεθέν της πόλης!
Πρόκειται για ένα κυψελωτό κτίσμα πέντε ορόφων κτισμένο από τον μαχαραγιά Sawai Pratap Singh για να έχουν τη δυνατότητα οι γυναίκες της βασιλικής αυλής να παρακολουθούν τη ζωή στην πόλη.
Όσο εντυπωσιακή είναι η πρόσθια πλευρά του άλλο τόσο είναι και η οπίσθια
με θέα στην πόλη,στο παλάτι και στο αστεροσκοπείο.
Όλα υπό έλεγχο τα είχαν οι λεγάμενες κι ας μην έβγαιναν έξω!
Σειρά είχαν οι αγορές της παλιάς πόλης που σήμερα ήταν όλες ανοικτές και γινόταν ο κακός χαμός.Και πάλι όμως νιώσαμε μπουχτισμένοι από παζάρια και δεν είχαμε ιδιαίτερη όρεξη για επιπλέον αγορές αφού οι βαλίτσες είχαν αρχίσει να γεμίζουν επικίνδυνα και είχαμε το φόβο του υπέρβαρου στις εσωτερικές πτήσεις.Οπότε αρκεστήκαμε σε μια γενικότερη χαλαρή βόλτα στο κέντρο όσο χαλαρή μπορεί να είναι μια βόλτα υπό τους εκκωφαντικούς ήχους εκατοντάδων κορνών!
Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε στο πάρκινγκ του παλατιού για να βρούμε τον οδηγό που μας περίμενε καρτερικά.Στην ερώτηση αν θέλουμε να μας πάει σε μαγαζί με χρυσαφικά που φημίζεται στην πόλη απαντήσαμε χορωδιακά ‘’όχι άλλο κάρβουνο’’ οπότε μας ρώτησε τι θέλαμε να κάνουμε για να μας ευχαριστήσει.Μετά ωρίμου σκέψεως κι επειδή μέχρι τώρα δεν είχε δοθεί ευκαιρία για ένα Ινδικό μασάζ είπαμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας μία ώρα χαλάρωσης και ευεξίας.Ο οδηγός έλαμψε από χαρά γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν του είχαμε κάνει κανένα χατίρι σε όλη την κοινή μας διαδρομή να μας πάει σε μαγαζιά που παίρνουν μίζες οι οδηγοί,ξεναγοι κλπ οπότε ήταν μια ευκαιρία και μοναδική να βγάλει το κατιτίς του.Αλλού του είπαμε αλλού μας πήγε όπως καταλαβαίνετε αλλά αφού το συγκεκριμένο το πρότεινε ο οδηγός και μας έκανε κι ένα ωραιότατο γύρω όλης της πόλης αφού βρισκόταν στην άλλη άκρη δε διαμαρτυρηθήκαμε και μπήκαμε στον προθάλαμο όπου ήδη καθόντουσαν αρκετοί λαδωμένοι και μη,τουρίστες .Το μασάζ ήταν αρκετά καλό και αναζωογονητικό μετά από τόσες μέρες περιπλάνησης και περπατήματος αρκετών χιλιομέτρων καθημερινά.Βγήκαμε κι εμείς σα λαδωμένοι ποντικοί όπου μας περίμενε χαρούμενος ο οδηγός και πρόθυμος να μας πάει για φαγητό όπου τράβαγε η ψυχή μας.Ξεκαθάρισε ότι θα μας περίμενε απ’έξω όπου κι αν πηγαίναμε γιατί του είχαμε διηγηθεί τι τραβήξαμε το προηγούμενο βράδυ κατά την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο και δεν ήθελε να μας αφήσει.Ξεκινήσαμε να βρούμε ένα ξενοδοχείο στο οποίο είχα διαβάσει για ένα καταπληκτικό εστιατόριο στην οροφή αλλά μετά από 1μιση ώρα ψάξιμο δεν καταφέραμε να το εντοπίσουμε στο κυκλοφοριακό κομφούζιο που επικρατούσε κι αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε το σχέδιο Νο2,μια γνωστή αλυσίδα χορτοφαγικού ινδικού φαγητού,το Dasaprakash.Μικρό,λιτό και καθαρό,γεμάτο κυρίως από οικογένειες Ινδών με πολύ ωραία thalis και ακόμη πιο ωραία παγωτά Sundays.
Γενικά παρά τους δισταγμούς μας φάγαμε μπόλικο παγωτό στην Ινδία όπως ήπιαμε κι αρκετά lassi(ρόφημα από κρύο αραιωμένο γιαούρτι) σκέτο ή με γεύσεις φρούτων.Μέχρι και τη Τζαιπούρ στομαχικά ήμασταν περίφημα αν και είχαμε αρχίσει να επιθυμούμε το σουβλάκι και γενικά κάτι που να μην καίει!
Κι έτσι λαδωμένοι αλλά με ασφυκτικά γεμάτο στομάχι επιστρέψαμε με ασφάλεια αυτή τη φορά στο ‘’αρχαίο’’ ξενοδοχείο μας για να κοιμηθούμε παρέα με τα σμήνη κουνουπιών που δεν ψόφαγαν όσο σπρέι κι αν έριχνα.Μέχρι και τα σεντόνια γύρω από τον υπνόσακο ψέκασα για να αποφύγουμε τις στενές επαφές αλλά πάλι βρήκαν τον τρόπο και δεν γλίτωσα εντελώς.Έκλεισα τα μάτια μ’ένα βαθύ αναστεναγμό καθώς η αυριανή μέρα ήταν για μένα μια μέρα που την περίμενα και την είχα ονειρευτεί πάμπολλες φορές από την εφηβεία μου ακόμη.Ταζ Μαχάλ…
Το πρωινό στο ξενοδοχείο πολύ μέτριο και ο 100 ετών σερβιτόρος αργοκίνητος και δύσθυμος! Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτό το ξενοδοχείο περιλαμβάνεται στα ‘’best to stay’’ του ταξιδιωτικού οδηγού,προσωπικά δεν βρήκα το λόγο!
Δε χάσαμε χρόνο λοιπόν,φύγαμε το γρηγορότερο καθώς σήμερα θα επισκεπτόμασταν τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Τζαιπουρ.Ο οδηγός,μας πήγε κατευθείαν στο Amber fort γιατί η ουρά όπως μας είπε για τους ελέφαντες μπορεί να είναι τεράστια και είχε όπως πάντα δίκιο.
Το μεγαλειώδες αυτό φρούριο βρίσκεται 11 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πρωτεύουσας του Ρατζαστάν χτισμένο σε μια βραχώδη βουνοπλαγιά από τους Kachhwaha Rajputs οι οποίοι ανήκαν στην κάστα των πολεμιστών Kshatriya.
To φρούριο στο μεγαλύτερο μέρος του αποτελείται από το παλάτι το οποίο με τη σειρά του αποτελείται από τέσσερα κτίσματα
το κάθε ένα με την αυλή του.
Η προσέγγιση του φρουρίου με τους ελέφαντες είναι η μία επιλογή και βεβαίως η πιο τουριστική ενώ η άλλη προϋποθέτει την ανάβαση με τα πόδια που από κάποιο σημείο και μετά πρέπει να γίνει ανάμεσα στους ελέφαντες πατώντας τα κακάκια και τα τσισάκια τους!Παρ’όλο που έχω έρθει κι άλλες φορές σε επαφή με τα μεγαλόσωμα αυτά ζώα πρώτη φορά είδα ελέφαντα να ουρεί και κυριολεκτικά πρόκειται για πλημμύρα!
Η θέα από την πλάτη του πάντως αλλά και από αρκετά σημεία του φρουρίου είναι μαγευτική!!!
Η εξερεύνηση του τεραστίου σε μέγεθος παλατιού μαζί με την ανάβαση απαιτεί ένα γεμάτο τρίωρο καθώς περιλαμβάνει πολλές αίθουσες,διαδρόμους και μικρότερα δωμάτια.
Επίσης ένα χιλιόμετρο περίπου μακριά πάνω στον λόφο πίσω από το φρούριο βρίσκεται το Jaigarh fortress, ένα κατά πολύ μικρότερο φρούριο με φοβερή θέα!
Το Amber Fort σήμερα κατοικείται από ζωηρά πιθικάκια
Στη κάθοδο,μας πλησίασε ένας από τους φωτογράφους που φωτογράφιζαν τους τουρίστες κατά την άνοδο στο φρούριο πάνω στον ελέφαντα.Ήθελε να μου πουλήσει 15 φωτογραφίες προς 40 ευρώ!Ρίχνω μια ματιά και με πιάνουν τα γέλια,όχι ότι θα έδινα 40 ευρώ για να τις αγοράσω αλλά από περιέργεια για το πώς φαινόμασταν εκεί πάνω.Το θέαμα ήταν γελοίο!Δε χρειάζεται βέβαια να σας γράψω ότι μας έγινε στενός κορσές για να τις πάρουμε κι όσο εμείς αρνιόμασταν τόσο κατέβαζε την τιμή ώσπου όταν φτάσαμε στο πάρκινγκ και μπήκαμε στο αυτοκίνητο μας παρακάλαγε να του δώσουμε 2 ευρώ.Στο φόβο ότι θα άρχιζε να τρέχει στην κατηφόρα πίσω από το αυτοκίνητο απεγνωσμένος του έδωσα 2ευρώ για τα ντοκουμέντα των στιγμών που θα τις βλέπουμε και θα γελάμε στα γεράματα!
Κατεβαίνοντας από το φρούριο σταματήσαμε στη λίμνη Man Sagar στο κέντρο της οποίας βρίσκεται το Jal Mahal,παλάτι του νερού.
Ο κόσμος έκανε την πρωινή του βόλτα κατά μήκος της λίμνης και τάιζε τις πάπιες με ψωμί του τοστ που πωλούνταν σε πανέρια επί τόπου.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο κέντρο της Τζαιπούρ ή αλλιώς Παλιά Πόλη γνωστή και ως ροζ Πόλη.Ο οδηγός στάθμευσε στο παρκινγκ του παλατιού,μας έδωσε οδηγίες κι εμείς όπως πάντα χαθήκαμε στη διαδρομή!Μα πως τα καταφέρναμε δεν ξέρω,πρέπει να έχουμε χάρισμα στον αποπροσανατολισμό δεν εξηγείτε διαφορετικά!
Το παλάτι όμορφο δε μπορώ να πω αλλά όταν έχεις δει τόσα σε όλο το Ρατζαστάν είναι δύσκολο να εντυπωσιαστείς πια.Aυτό που μου κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον ήταν δύο τεράστια πανομοιότυπα δοχεία στα οποία ο μαχαραγιάς μετέφερε νερό από τον Γάγγη για το μπάνιο του!
Κατά τα λοιπά πλέον αισθανόμουν ότι τα είχα δει όλα και δεν μπορούσα να ξεχωρίσω σε εκείνη τη φάση που ήταν τι.Γενικά θέλει αρκετό χρόνο μετά την επιστροφή για να τακτοποιηθεί η σκέψη και να ξεκαθαρίσουν τα τοπία και τα παλάτια στο μυαλό και στη μνήμη.Έχω την εντύπωση λοιπόν ότι το παρεξηγήσαμε λίγο το συγκεκριμένο παλάτι,το περάσαμε στα γρήγορα για να συνεχίσουμε στο κοντινό Jantar Mantar που το βρήκαμε πολύ ενδιαφέρον.
Πρόκειται για ένα αστεροσκοπείο αποτελούμενο από παράξενα γλυπτά όπως μαρτυρά και το σανσκριτικό του όνομα yanta mantr που σημαίνει ‘’όργανα υπολογισμού’’.
Κάθε όργανο έχει και ιδιαίτερο σκοπό για παράδειγμα άλλο μετρά τη θέση των αστέρων,άλλο το υψόμετρο και το αζιμούθιο και άλλο της εκλείψεις.
Το κορυφαίο όργανο είναι το Bhirat Samrat Yantra,ένα τεράστιο οικοδόμημα με σκάλες ως την κορυφή ύψους 27 μέτρων
και ακολουθούν άλλα 7 όργανα μικρότερων διαστάσεων αλλά εξίσου εντυπωσιακά που αξίζει να διαβάσετε και να εφαρμόσετε στην πράξη τη λειτουργία τους.
Κι αφού παίξαμε σα μικρά παιδιά ανακαλύπτοντας τις εφαρμογές του αστεροσκοπείου ξεκινήσαμε για το Hava Mahal το οποίο είχαμε φωτογραφίσει το πρωί από την μπροστινή του μεριά.
Ξεκινήσαμε αλλά δεν καταλήξαμε…χαθήκαμε ενώ το βλέπαμε σε κοντινή απόσταση!Περιδιαβαίναμε τριγύρω προσπαθώντας να βγούμε από τα στενά αλλά συναντούσαμε αδιέξοδα παντού.Καταλήξαμε σε κάτι αυλές με τον κόσμο να μας κοιτά παραξενεμένα κι εμείς το ίδιο.Στο Hava Mahal πάμε λέω σε μια κυρία που άπλωνε την μπουγάδα της για να μου απαντήσει ‘’τι δουλειά έχετε από δω’’?
Έλα ντε?Και πώς να πάμε για να έχουμε καλό ερώτημα?Το σκέπτεται λίγο και φωνάζει ένα νεαρό,κάτι του λέει κι εκείνος μας καλεί να τον ακολουθήσουμε.Περνάμε κυριολεκτικά μέσα από το σπίτι του ανθρώπου για να βγούμε από την άλλη πλευρά στον κεντρικό δρόμο κι από κει μας πάει γύρω από την αγορά και στρίβει σε ένα στενό πιο κάτω.Λίγο πιο μέσα στο στενό ήταν η παράπλευρη είσοδος του πιο διακριτικού ορόσημου της Τζαιπουρ,σήμα κατατεθέν της πόλης!
Πρόκειται για ένα κυψελωτό κτίσμα πέντε ορόφων κτισμένο από τον μαχαραγιά Sawai Pratap Singh για να έχουν τη δυνατότητα οι γυναίκες της βασιλικής αυλής να παρακολουθούν τη ζωή στην πόλη.
Όσο εντυπωσιακή είναι η πρόσθια πλευρά του άλλο τόσο είναι και η οπίσθια
με θέα στην πόλη,στο παλάτι και στο αστεροσκοπείο.
Όλα υπό έλεγχο τα είχαν οι λεγάμενες κι ας μην έβγαιναν έξω!
Σειρά είχαν οι αγορές της παλιάς πόλης που σήμερα ήταν όλες ανοικτές και γινόταν ο κακός χαμός.Και πάλι όμως νιώσαμε μπουχτισμένοι από παζάρια και δεν είχαμε ιδιαίτερη όρεξη για επιπλέον αγορές αφού οι βαλίτσες είχαν αρχίσει να γεμίζουν επικίνδυνα και είχαμε το φόβο του υπέρβαρου στις εσωτερικές πτήσεις.Οπότε αρκεστήκαμε σε μια γενικότερη χαλαρή βόλτα στο κέντρο όσο χαλαρή μπορεί να είναι μια βόλτα υπό τους εκκωφαντικούς ήχους εκατοντάδων κορνών!
Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε στο πάρκινγκ του παλατιού για να βρούμε τον οδηγό που μας περίμενε καρτερικά.Στην ερώτηση αν θέλουμε να μας πάει σε μαγαζί με χρυσαφικά που φημίζεται στην πόλη απαντήσαμε χορωδιακά ‘’όχι άλλο κάρβουνο’’ οπότε μας ρώτησε τι θέλαμε να κάνουμε για να μας ευχαριστήσει.Μετά ωρίμου σκέψεως κι επειδή μέχρι τώρα δεν είχε δοθεί ευκαιρία για ένα Ινδικό μασάζ είπαμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας μία ώρα χαλάρωσης και ευεξίας.Ο οδηγός έλαμψε από χαρά γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν του είχαμε κάνει κανένα χατίρι σε όλη την κοινή μας διαδρομή να μας πάει σε μαγαζιά που παίρνουν μίζες οι οδηγοί,ξεναγοι κλπ οπότε ήταν μια ευκαιρία και μοναδική να βγάλει το κατιτίς του.Αλλού του είπαμε αλλού μας πήγε όπως καταλαβαίνετε αλλά αφού το συγκεκριμένο το πρότεινε ο οδηγός και μας έκανε κι ένα ωραιότατο γύρω όλης της πόλης αφού βρισκόταν στην άλλη άκρη δε διαμαρτυρηθήκαμε και μπήκαμε στον προθάλαμο όπου ήδη καθόντουσαν αρκετοί λαδωμένοι και μη,τουρίστες .Το μασάζ ήταν αρκετά καλό και αναζωογονητικό μετά από τόσες μέρες περιπλάνησης και περπατήματος αρκετών χιλιομέτρων καθημερινά.Βγήκαμε κι εμείς σα λαδωμένοι ποντικοί όπου μας περίμενε χαρούμενος ο οδηγός και πρόθυμος να μας πάει για φαγητό όπου τράβαγε η ψυχή μας.Ξεκαθάρισε ότι θα μας περίμενε απ’έξω όπου κι αν πηγαίναμε γιατί του είχαμε διηγηθεί τι τραβήξαμε το προηγούμενο βράδυ κατά την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο και δεν ήθελε να μας αφήσει.Ξεκινήσαμε να βρούμε ένα ξενοδοχείο στο οποίο είχα διαβάσει για ένα καταπληκτικό εστιατόριο στην οροφή αλλά μετά από 1μιση ώρα ψάξιμο δεν καταφέραμε να το εντοπίσουμε στο κυκλοφοριακό κομφούζιο που επικρατούσε κι αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε το σχέδιο Νο2,μια γνωστή αλυσίδα χορτοφαγικού ινδικού φαγητού,το Dasaprakash.Μικρό,λιτό και καθαρό,γεμάτο κυρίως από οικογένειες Ινδών με πολύ ωραία thalis και ακόμη πιο ωραία παγωτά Sundays.
Γενικά παρά τους δισταγμούς μας φάγαμε μπόλικο παγωτό στην Ινδία όπως ήπιαμε κι αρκετά lassi(ρόφημα από κρύο αραιωμένο γιαούρτι) σκέτο ή με γεύσεις φρούτων.Μέχρι και τη Τζαιπούρ στομαχικά ήμασταν περίφημα αν και είχαμε αρχίσει να επιθυμούμε το σουβλάκι και γενικά κάτι που να μην καίει!
Κι έτσι λαδωμένοι αλλά με ασφυκτικά γεμάτο στομάχι επιστρέψαμε με ασφάλεια αυτή τη φορά στο ‘’αρχαίο’’ ξενοδοχείο μας για να κοιμηθούμε παρέα με τα σμήνη κουνουπιών που δεν ψόφαγαν όσο σπρέι κι αν έριχνα.Μέχρι και τα σεντόνια γύρω από τον υπνόσακο ψέκασα για να αποφύγουμε τις στενές επαφές αλλά πάλι βρήκαν τον τρόπο και δεν γλίτωσα εντελώς.Έκλεισα τα μάτια μ’ένα βαθύ αναστεναγμό καθώς η αυριανή μέρα ήταν για μένα μια μέρα που την περίμενα και την είχα ονειρευτεί πάμπολλες φορές από την εφηβεία μου ακόμη.Ταζ Μαχάλ…
Καταπληκτική εισαγωγή Villi!!!! Περιμένω με αγωνία τη συνέχεια!!!
