Ινδία Ινδία...τα πάντα είναι πιθανά!

[villi]

JAISALMER

Η ομίχλη άρχιζε να εξαφανίζεται αλλά από δω και πέρα θα κάνει συχνά την εμφανισή της.Ο καιρός πάντα αλλάζει τέλος Δεκέμβρη όπως μας ενημέρωσε ο οδηγός αλλά δεν κρατάει για πολύ απλά έχει ομίχλη νωρίς το πρωί και αργά το βράδυ.Λυπάμαι που δεν είδα την ανατολή αλλά χαίρομαι γιατί είδα ένα φαινόμενο στην έρημο που δεν φανταζόμουν ποτέ.Όλοι στο μυαλό μας έχουμε την καυτή άμμο και τον δυνατό ήλιο,το πόσο πολύ μπορεί να παγώσει και να μουσκέψει αυτή η άμμος δίχως βροχή αν δε το ζούσα δε θα μπορούσα να το φανταστώ!

Φτάνοντας στη Jaisalmer ο ήλιος είχε φανεί για τα καλά και μέχρι το μεσημέρι φορούσαμε και κοντομάνικο.Απίστευτό?Κι όμως αληθινό!
Πάμε κατευθείαν για check-in και η μέρα είναι δική μας να εξερευνήσουμε αυτή την πόλη που ειλικρινά μοιάζει να έχει αναδυθεί από την άμμο.

Το ξενοδοχείο GoldenHavelihttp://goldenhaveli.com/Home.php μοιάζει πολύ ωραίο εξωτερικά με μια μεγάλη πισίνα και όμορφη είσοδο,

το δωμάτιο είναι όμορφο επίσης με παραδοσιακά έπιπλα αλλά…υπάρχει ένα μεγάλο αλλά…ήταν γεμάτο σκόνη και άμμο και το μπάνιο παρ’ότι μεγάλο και καινούργιο ήταν πολύ βρώμικο!Παραπονιόμαστε στη ρεσεψιόν για το μπάνιο αλλά δεν δείχνουν να καταλαβαίνουν που είναι η βρωμιά!!!Τους λέμε να το καθαρίσουν μέχρι να έπιστρέψουμε το βράδυ και υπόσχονται να το κάνουν.Δεν είδα καμία αλλάγή!
Για άλλη μια φορά μακαρίζω την τύχη μου να’χω τον υπνόσακο και το detol μαζί και ξεκινάμε να γνωρίσουμε αυτή τη μαγευτική πόλη!

Κατευθυνόμαστε στη λίμνη της Τζαισαλμέρ,Gadi Sagar,η οποία μέχρι το 1965 τροφοδοτούσε την πόλη με ύδωρ.Η επάρκια σε νερό όπως καταλαβαίνεται είναι σπουδαία υπόθεση για μια πόλη στην έρημο οπότε για να ξορκίσουν το κακό έφτιαξαν γύρω από τη λίμνη πολλούς μικρούς ναούς.

Κατεβαίνοντας τον δρόμο προς τη λίμνη περάσαμε από την ομολογουμένως πολύ όμορφη πύλη Tilon-ki-pol την οποία έχτισε μια διάσημη πόρνη παρά τις αντιρρήσεις του Μαχαραγιά και για να μη μπορεί να την γκρεμίσει πρόσθεσε στην κορυφή ένα μικρό ναό αφιερωμένο στον Κρίσνα.

Την λίμνη έλουζε το πρωινό φως κάνοντας την πολύ γοητευτική και παρά την απροθυμία του συζύγου νοικιάσαμε μια βάρκα,ξέρετε αυτές με τα πηδάλια ποδηλάτου που βλέπουμε το καλοκαίρι στις παραλίες.

Προσωπικά την απόλαυσα την βόλτα,έκανα και τη γυμναστική μου παράλληλα!

Συνεχίζουμε στα εντυπωσιακά χαβέλι της πόλης,Patwa-ki-Haveli και Salim Singh-ki-Haveli.Toπρώτο είναι και το μεγαλύτερο το οποίο έχει κτιστεί από πέντε αδέρφια μεταξύ 1800 και 1860.

Είναι χωρισμένο σε 5 τμήματα και το πρώτο από αυτά είναι μουσείο,Kothari’sMuseum.

Στο μουσείο μου έκανε εντύπωση η συλλογή από τουρμπάνια καθώς και οι επεξηγήσεις αυτών.Από τα ενδιαφέροντα που διάβασα είναι ότι το τουρμπάνι είναι ένδειξη της κάστας που ανήκει αυτός που το φοράει καθώς και της θρησκείας και της καταγωγής.Όταν πεθαίνει ο πατέρας ο γιος κληρονομεί το τουρμπάνι του και γίνεται ο αρχηγός της οικογένειας.Το έθιμο αυτό ονομάζεται rasam pagri.Όταν κάποιος ακουμπήσει το τουρμπάνι του στα πόδια κάποιου ανώτερου δηλώνει υποταγή.Επίσης όταν κάποιος βρίσκεται μακριά από την οικογένεια του και πεθάνει,επιστρέφουν το τουρμπάνι στη γυναίκα του.
Βέβαια από ότι είδαμε οι νεότεροι τείνουν να καταργήσουν το τουρμπάνι και ιδίως στα αστικά κέντρα δεν το είδαμε σε κανένα κεφάλι!

Το δεύτερο χαβέλι ήταν μικρότερο σε έκταση αλλά εξίσου εντυπωσιακό και ιδίως η οροφή με τα σκαλιστά υποστήλια στη μορφή του παγωνιού και η θέα προς το φρούριο!

Το παγώνι είναι το εθνικό πτηνό της Ινδίας και γενικά το συναντήσαμε σε πολλούς πίνακες αλλά και ως σκάλισμα σε παλάτια και χαβέλις.Συμβολίζει τη χαρά,την αγάπη,την ομορφιά και τη χάρη.Σε πολλές γκαλερί εκτός των άλλων έργων σημαντική θέση έχουν ζωγραφιές παγωνιών οι οποίες γίνονται σε μεταξωτό ύφασμα με φύλλα χρυσού.Διαλέξαμε μια γκαλερί που πρότεινε ο οδηγός,παρακολουθήσαμε τη ενδιαφέρουσα τεχνική κι επειδή ειλικρινά εντυπωσιάστηκα αγόρασα ένα μεσαίου μεγέθους πίνακα με το περήφανο παγώνι για να μπορώ να τον κουβαλήσω.Η δε κορνίζα μου στοίχισε μόλις 1,5 ευρώ!
Σειρά έχει το φρούριο της Τζαισαλμέρ το οποίο εγκαινιάστηκε το 1156 από τον κυβερνήτη Jaisal και η αποπεράτωση του υποστηρίχτηκε από τους επόμενους κυβερνήτες.

Το φρούριο αυτό κατοικείται καθώς μέσα στα τείχη του υπάρχουν ιδιωτικές κατοικίες, καταστήματα χειροποίητων ειδών,εστιατόρια,κέντρα μασάζ αλλά και ενοικιαζόμενα δωμάτια.Επίσης εντός των τειχών υπάρχει ένα μικρότερο από όσα είχαμε δει μέχρι τώρα παλάτι και ένα σύμπλεγμα Τζαινιστικών ναών.Τα ακουστικά στ’αυτιά λαμβάνουν θέση και περνάμε μιάμιση ωρίτσα περιπλανώμενοι στο παλάτι ακούγοντας ιστορίες για πολέμους,maharajas και maharanis!

Ενδιαφέροντα σημεία το υπνοδωμάτιο του κυβερνήτη Mulraj II,η γκαλερί με γλυπτά που δώρισαν στο παλάτι οι κατασκευαστές των ναών και βεβαίως η οροφή του παλατιού με την 360 μοιρες θέα στην πόλη και στην έρημο!!!

Πόσο χρυσαφένια μοιάζει αυτή η πόλη,πόσο όμορφη!

Με το ζόρι ξεκολλήσαμε από τη μαγευτική θέα για να επισκεφτούμε τους Τζαινιστικούς ναούς Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα 7 ναών του 15ου και 16ου αιώνα και οι ώρες εισόδους διαφέρουν ανάλογα με τη μέρα,το μήνα και τη διάθεση των φρουρών.Εμείς ευτυχώς προλάβαμε να πάρουμε εισιτήριο γιατί άπαξ και το πάρεις δε σου αρνούνται την είσοδο.Δεν είχαν την ίδια τύχη όμως ο Αμερικάνος με τον Ινδό μαθητή που είχαμε γνωρίσει στις σκηνές οι οποίοι είχαν κάτσει σταυροπόδι απέξω κι όταν μας είδαν ξέσπασαν σε επευφημίες που τουλάχιστον εμείς προλάβαμε!
Ο πρώτος και μεγαλύτερος ναός είναι ο Chandraprabhu

και ακολουθούν άλλοι έξι που μειώνονται προοδευτικά σε μέγεθος.

Γενικά η περιήγηση στο φρούριο είναι από μόνη της μια ωραία εμπειρία,αλλωστε κατά τη γνωμή μου είναι και το ωραιότερο απο όσα επισκευτήκαμε σε αυτό το ταξίδι κι ας είναι γνωστότερο αυτό της Τζαιπούρ το οποίο προσωπικά το βρήκα πομπώδες.Ο φακός είχε πάρει φωτιά απο τα όμορφα χαμόγελα των μικροπωλητών κι ας μην αγοράζαμε κάτι!

Χαζέψαμε αρκετά στα μαγαζάκια όπου πήρα και τις πρώτες μου παντελόνες με μόλις 1,5 ευρώ από μια ιδιοκτήτρια που είχε τόση όρεξη για κουβέντα ώστε κάτσαμε όλοι κατάχαμα και μας περιέγραψε τη δύσκολη ζωή της ως γυναίκα στην Ινδία.

Μας μίλησε για την ανιψιά της που βιάστηκε από γειτονά της στα 15 της και όταν πήγε να το καταγγείλει απλά της είπαν να πρόσεχε.Και είναι αναγκασμένη να βλέπει το δράστη κάθε μέρα,για το λόγο αυτό κι από φόβο διέκοψε το σχολείο της.Η γυναίκα δεν έχει αξία και λόγο στην Ινδία μας είπε και η ίδια θέλει τα παιδιά της να πάνε στην Ευρώπη για να ζήσουν με αξιοπρέπεια.Όταν της είπαμε ότι στη Ευρώπη δεν είναι τόσο ειδυλλιακά όσο νομίζει μας απάντησε πως αν της δίναμε ένα αεροπορικό εισιτήριο δε θα κοίταγε λεπτό πίσω γιατί πιστεύει ότι παντού είναι καλύτερα από τη χώρα της!Ενδιαφέρουσα συζήτηση!
Απογευματάκι πια κατηφορίζουμε προς την κεντρική αγορά της Τζαισαλμέρ όπου κυριαρχούν τα χρωματιστά σάρι,τα πολύχρωμα καφτάνια,τα δερμάτινα είδη,τα μπαχάρια, και τα λαχανικά.

Τι υπέροχη αντίθεση κάνουν όλα αυτά τα χρώματα με αυτή την χωμάτινη πόλη,δε χορταίνεις να κοιτάς και να χαζεύεις!Δεν λείπουν βέβαια εδώ οι οχλήσεις μιας και η πόλη έχει αρκετό τουρισμό αλλά το μάθαμε πια το μάθημα μας και κάνουμε ότι δεν ακούμε!

Περπατήσαμε στα στενά της ώσπου έδυσε ο ήλιος και μετά αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τις οδηγίες του ταξιδιωτικού οδηγού και να επισκεφτούμε το Desert Cultural Centre and Museum με απώτερο σκοπό να παρακολουθήσουμε μια παράσταση Puppet show.Παρ΄όλο που ο οδηγός είχε χάρτη κι είχα τσεκάρει και που βρίσκεται κατά την είσοδό μας στην πόλη δεν είναι εύκολο να προσανατολιστείς στις πόλεις της Ινδίας!Μας πήρε λίγο περπάτημα παραπάνω αλλά με θέα το υπέροχο φρούριο η διαδρομή ήταν ευχάριστη.

Το μουσείο αυτό αν και δεν του φαίνεται εξωτερικά είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον καθώς ο ιστορικός,κύριος Sharma,που το ίδρυσε και το συντηρεί έχει κάνει πολλή καλή δουλειά.Μας υποδέχτηκε ο ίδιος,μας μίλησε για την ιστορία της πόλης,για την αλλαγή της μέσα στα χρόνια,μας έδειξε πολύτιμα αντικείμενα που έχει συλλέξει και τέλος μαζευτήκαμε σε μια μακρόστενη αίθουσα να δούμε το show κούκλας.Η αίθουσα γέμισε κυρίως από Ινδούς με παιδάκια αλλά και πολλά ζευγαράκια καθώς είναι ένα είδος ‘’καραγκιόζη’’ αν μπορείς να το πεις έτσι μόνο που δύο μουσικοί παίζουν ζωντανά κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Προσωπικά γέλασα πολύ με τους ήχους που έβγαζε αυτός που κρατούσε τις κούκλες με ένα είδος σφυρίχτρας και γενικά ήταν ωραία που διασκεδάσαμε παρέα με ντόπιους!
Βγαίνοντας είχε νυχτώσει για τα καλά,ο δρόμος ήταν γεμάτος κόσμο που άναβε φωτιές στο πεζοδρόμιο για να ζεσταθεί ή κοιμόταν ήδη,ο φωτισμός ελλιπής κι εμείς μακρυά από το κέντρο αλλά κοντά στο ξενοδοχείο.Τσεκάρουμε τον οδηγό για κοντινό εστιατόριο και αποφασίζουμε μιας και ήταν πολύ κοντά να πάμε στην τοπ επιλογή του οδηγού.Desert Boys Dani λοιπόν το εν λόγω εστιατόριο,το βρήκαμε εύκολα,μας υποδέχεται ένας νεαρός στην αυλή όπου ήδη καθόντουσαν αρκετοί τουρίστες,μάλλον είχαμε τον ίδιο οδηγό!Καθόμαστε και τι να δω ένας βάραγε το Dholak(μακρύ ταμπούρλο) και τρία πιτσιρίκια 3 έως 5 ετών χόρευαν.Προσωπικά η εκμετάλλευση παιδιών οποιασδήποτε μορφής μου φέρνει αναγούλα και δεν αποτελεί ευχάριστο θέαμα να βλέπω τρία παιδάκια νυσταγμένα να χορεύουν.Σηκώνομαι να φύγω την ίδια στιγμή,ο νεαρός το κατάλαβε και μας παρακάλεσε να πάμε στην εσωτερική αίθουσα.Ρίχνω μια ματιά,χαμηλά τραπεζάκια και μαξιλάρες στο πάτωμα κι ένα ζευγάρι δυτικών να μας κοιτά με απορία!Το σκέφτομαι στιγμιαία,με νικά η πείνα παρ’όλη τη διάθεση που είχε χαλάσει.Με το που καθόμαστε καταλαβαίνουμε ότι η καθαριότητα εδώ είναι έννοια ξεχασμένη,οι μαξιλάρες είχαν πάνω τους λεκέδες κάθε πελάτη από τον πρώτο που μπήκε μέσα εκεί έως και σήμερα στο δε πάτωμα περπατάγανε διάφορα ζωύφια. Γιατί δε φύγαμε αναρωτιέμαι δυνατά για να πάρω την απάντηση ότι για να το λέει ο οδηγός θα έχει τουλάχιστον καλό φαγητό.Πράγματι το φαγητό ήταν πολύ νόστιμο,σίγουρα φάγαμε και κάποιο από τα ζωύφια που φαντάζομαι ότι θα σουλάτσερναν και στην κουζίνα.

Γνήσιο ινδικό χορτοφαγικό γεύμα έξτρα καυτερό με κρέας δωρεάν!!!

Η κοπελιά του έτερου τολμηρού ζευγαριού της αιθούσης με κοίταζε κάθε τόσο και μου έκανε νοήματα γελώντας για την κατάσταση που επικρατούσε κι όταν παραγγείλαμε και γλυκό σχεδόν με χειροκρότησε για το θάρρος και το κουράγιο μου!
Το γεγονός ότι καμία στομαχική διαταραχή δεν επήλθε αμέσως μετά αλλά και την επομένη του γεύματος σίγουρα είναι καλό σημάδι ποιότητας παρ’όλη τη βρωμιά του χώρου!
Η επιστροφή στο ξενοδοχείο έγινε με το φακό γιατί ναι μεν ήταν κοντά αλλά ο δρόμος ήταν κάθετος στον κεντρικό που βρισκόμασταν και εντελώς σκοτεινός.Ευτυχώς η διαδρομή ήταν κανένα 10λεπτο γιατί δεν ξέρω πόσο σώφρον ήταν τελικά να περπατήσουμε στο απόλυτο σκοτάδι στις 11 το βράδυ!Πάντως φτάσαμε σώοι και αβλαβείς και μπορεί μπάνιο να μην κάναμε σε κείνο το βρώμικο μπάνιο τουλάχιστον κοιμηθήκαμε καλά υπό τους ήχους Bollywood ταινίας!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• …

  Go to chapter

  Go
• 22

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 22

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[ggonholidays]

Καταπληκτική εισαγωγή Villi!!!! Περιμένω με αγωνία τη συνέχεια!!!

 

[underwater]

Μία ιστορία που ήλπιζα ότι θα εμφανιστεί και με πολύ χαρά βλέπω ότι όντως εμφανίστηκε! Περιμένω εναγωνίως τη συνέχεια!

 

[karfitsa]

Μπραβο villi...περιμενω και γω με αγωνια τη συνεχεια...

 

[mariath]

Έπιασα και 'γω θέση και περιμένω!

 

[villi]

Ευχαριστώ πολύ κορίτσια για την ενθάρυνση!Το ταξίδι θα είναι μακρύ,είμαι και πολυλογού...ελπίζω να μη σας κουράσω στη συνέχεια.Θέλω να γράψω όσες λεπτομέρειες μπορώ και πιστεύω ότι θα βοηθήσουν έναν επίδοξο ταξιδιώτη αλλά να σας μεταφέρω και λίγα απο τα τόσο πλούσια συναισθήματα που ένιωσα σάυτο το ταξίδι!Μείνετε συντονισμένοι...

 

[villi]

7μιση το πρωί και ήδη ψάχνουμε για τις βαλίτσες μας στον κυλιόμενο διάδρομο.Πάντα με πιάνει ένα φόβος σε αυτό το σημείο ότι δε θα εμφανιστούν και πάντα τις ψάχνω με αγωνία.Σε αυτό το ταξίδι είχαμε πάρει από ένα σακίδιο πλάτης με είδη πρώτης ανάγκης σε περίπτωση που κάποια βαλίτσα δεν ακολουθούσε το δρόμο της και δύο ίδια τεράστια κόκκινα σακ βουαγιάζ με ροδάκια.Το ένα καταστράφηκε,το άλλο επέστρεψε αλλά είναι σίχαμα!

Οι βαλίτσες φάνηκαν στον ορίζοντα οπότε προχωρήσαμε στους ελέγχους και στη συνέχεια εξήλθαμε του αεροδρομίου ψάχνοντας το ταμπελάκι μας.Ένας ισχνός Ινδός αντιπρόσωπος του γραφείου μαζί με τον οδηγό μας υποδέχτηκαν και αφου μας έδωσε όλα τα έντυπα που θα χρειαζόμασταν για το υπόλοιπο ταξίδι μας συνόδευσε μέχρι το ξενοδοχείο.Οι πρώτες εικόνες,μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι,πολλή κίνηση,σκόνη και ζέστη.Αρχίζουμε να βγάζουμε ρούχα από πάνω μας και κάνω εδώ μια παρένθεση να σας γράψω για τα ρούχα που πήρα μαζί.Στην Ινδία τον Δεκέμβρη ζήσαμε και τις τέσσερις εποχές μέσα σε λίγες μέρες.Χρειάστηκαν κοντομάνικα μπλουζάκια,μακρυμάνικά μακό,φούτερ ζακέτες,λεπτές ζακετούλες,φουλάρια,ζεστό κασκόλ και ένα αμάνικο μπουφάν.Το αμάνικο μπουφαν θεωρώ πως ήταν η καλύτερη επιλογή καθώς το κρύο που είχε νωρίς το πρωί και αργά το βράδυ ήταν ανεκτό.

Φτάνουμε στο ξενοδοχείο Kingston park http://www.booking.com/hotel/in/kingston-park.html. Τα θετικά είναι η τοποθεσία του κοντά στην αγορά Karol Bagh,για μένα η καλύτερη στο Δελχί,κοντά σε μετρό για όποιον ενδιαφέρεται,ήσυχο και σχετικά μοντέρνο.Τα αρνητικά η έλλειψή φυσικού φωτός σε πολλά δωμάτια,η ελλιπής καθαριότητα και το κακό πρωινό.

Προσωπικά επειδή έχω τεράστιο θέμα με την καθαριότητα και στην Ινδία δοκιμάστηκε πολλές φορές η αντοχή μου κοιμόμουν σε υπνόσακο παντού, είχα πάρει detol για το μπάνιο,απολυμαντικά για τα χέρια,κατσαριδοκτόνο(ναι χρειάστηκε),μπόλικο χαρτι(στα ξενοδοχεία τα χαρτιά υγείας είναι μικροσκοπικά και λίγα) και τα φάρμακα που επίσης χρειάστηκαν ήταν γαστροπροστατευτικά δισκία, αντιδιαρροικά,δισκία για τη χλωρίδα του εντέρου και depon για τον πονοκέφαλο!Και μη σκεφτείτε ότι είμαι καμιά υστερική!Αν σηκώνατε το κάλυμμα και βλέπατε ένα μάτσο τρίχες στο μαξιλάρι θα ξαπλώνατε? Γι’αυτό αν δε πάτε σε 5άστερα πάρτε ένα υπνόσακο ιδίως το χειμώνα που πρέπει να χρησιμοποιήσετε την κουβέρτα που δεν έχει πλυθεί ποτέ!!!

Τακτοποιούμαστε λοιπόν και ο οδηγός ρωτάει αν θέλουμε να φύγουμε απευθείας για τα αξιοθέατα.Το ρωτάς δεν κρατιόμαστε!

 

[strani]

7μιση το πρωί και ήδη ψάχνουμε για τις βαλίτσες μας στον κυλιόμενο διάδρομο.Πάντα με πιάνει ένα φόβος σε αυτό το σημείο ότι δε θα εμφανιστούν και πάντα τις ψάχνω με αγωνία.Σε αυτό το ταξίδι είχαμε πάρει από ένα σακίδιο πλάτης με είδη πρώτης ανάγκης σε περίπτωση που κάποια βαλίτσα δεν ακολουθούσε το δρόμο της και δύο ίδια τεράστια κόκκινα σακ βουαγιάζ με ροδάκια.Το ένα καταστράφηκε,το άλλο επέστρεψε αλλά είναι σίχαμα!

Οι βαλίτσες φάνηκαν στον ορίζοντα οπότε προχωρήσαμε στους ελέγχους και στη συνέχεια εξήλθαμε του αεροδρομίου ψάχνοντας το ταμπελάκι μας.Ένας ισχνός Ινδός αντιπρόσωπος του γραφείου μαζί με τον οδηγό μας υποδέχτηκαν και αφου μας έδωσε όλα τα έντυπα που θα χρειαζόμασταν για το υπόλοιπο ταξίδι μας συνόδευσε μέχρι το ξενοδοχείο.Οι πρώτες εικόνες,μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι,πολλή κίνηση,σκόνη και ζέστη.Αρχίζουμε να βγάζουμε ρούχα από πάνω μας και κάνω εδώ μια παρένθεση να σας γράψω για τα ρούχα που πήρα μαζί.Στην Ινδία τον Δεκέμβρη ζήσαμε και τις τέσσερις εποχές μέσα σε λίγες μέρες.Χρειάστηκαν κοντομάνικα μπλουζάκια,μακρυμάνικά μακό,φούτερ ζακέτες,λεπτές ζακετούλες,φουλάρια,ζεστό κασκόλ και ένα αμάνικο μπουφάν.Το αμάνικο μπουφαν θεωρώ πως ήταν η καλύτερη επιλογή καθώς το κρύο που είχε νωρίς το πρωί και αργά το βράδυ ήταν ανεκτό.

Φτάνουμε στο ξενοδοχείο Kingston park http://www.booking.com/hotel/in/kingston-park.html. Τα θετικά είναι η τοποθεσία του κοντά στην αγορά Karol Bagh,για μένα η καλύτερη στο Δελχί,κοντά σε μετρό για όποιον ενδιαφέρεται,ήσυχο και σχετικά μοντέρνο.Τα αρνητικά η έλλειψή φυσικού φωτός σε πολλά δωμάτια,η ελλιπής καθαριότητα και το κακό πρωινό.

Προσωπικά επειδή έχω τεράστιο θέμα με την καθαριότητα και στην Ινδία δοκιμάστηκε πολλές φορές η αντοχή μου κοιμόμουν σε υπνόσακο παντού, είχα πάρει detol για το μπάνιο,απολυμαντικά για τα χέρια,κατσαριδοκτόνο(ναι χρειάστηκε),μπόλικο χαρτι(στα ξενοδοχεία τα χαρτιά υγείας είναι μικροσκοπικά και λίγα) και τα φάρμακα που επίσης χρειάστηκαν ήταν γαστροπροστατευτικά δισκία, αντιδιαρροικά,δισκία για τη χλωρίδα του εντέρου και depon για τον πονοκέφαλο!Και μη σκεφτείτε ότι είμαι καμιά υστερική!Αν σηκώνατε το κάλυμμα και βλέπατε ένα μάτσο τρίχες στο μαξιλάρι θα ξαπλώνατε? Γι’αυτό αν δε πάτε σε 5άστερα πάρτε ένα υπνόσακο ιδίως το χειμώνα που πρέπει να χρησιμοποιήσετε την κουβέρτα που δεν έχει πλυθεί ποτέ!!!

Τακτοποιούμαστε λοιπόν και ο οδηγός ρωτάει αν θέλουμε να φύγουμε απευθείας για τα αξιοθέατα.Το ρωτάς δεν κρατιόμαστε!

ετσι μπραβο παμε γερα!!βαλε μας στο κλιμα.....[ευχαριστω για τις πληροφοριες]

 

[villi]

ΔΕΛΧΙ

Πριν ξεκινήσουμε την περιήγηση ζητάμε από τον οδηγό να μας βοηθήσει να βγάλουμε μια τοπική κάρτα sim.Αποδείχτηκε δύσκολη διαδικασία καθώς πια δεν βγάζουν κάρτες με την ίδια ευκολία που γινότανε παλιότερα.Χρειάστηκαν πολλά τηλέφωνα από τον οδηγό μιας και οι υπεύθυνοι της εταιρίας Idea που είναι δημοφιλής στην Ινδία δε μιλούσαν κατανοητά αγγλικά οπότε ανέλαβε ο οδηγός να συνεννοηθεί και να υπογράψει για μας.Εν τέλει η κάρτα ενεργοποιήθηκε στις 3 τα ξημερώματα και η οικονομία που κάναμε ήταν τεράστια.Η wind σε μήνυμα της με ενημέρωσε ότι η χρέωση είναι 7 ευρώ το λεπτό (!!!) και η διεθνής κλήση από την ινδική μου κόστιζε 20ρουπίες δηλαδή 25 λεπτά περίπου το λεπτό!

Κατευθυνόμαστε στο Παλιό Δελχί με πρώτη στάση το κόκκινο φρούριο Lal Qila.Πολύ εντυπωσιακό εξωτερικά φτιαγμένο από κόκκινες πέτρες όπως μαρτυρά και το ονομά του.

Εσωτερικά περνώντας την κύρια πύλη Lahore και το μικρό σκεπαστό bazaar περικλείονται διάφορα κτίσματα όπως το σπίτι των μουσικών NaubatKhana,το μουσείο μνήμης του πολέμου,τα Diwan-i-Am και Diwan-i-Khas που είναι χώροι δημοσίων και ιδιωτικών ακροάσεων αντίστοιχα,τα βασιλικά χαμάμ, το Μωβ τζαμί Moti Masjid,το KhasMahal που ήταν το παλάτι του Βασιλιά και το RangMahal που ήταν της συζύγου του.

Βγαίνοντας από την κεντρική πύλη ευθεία μπροστά βρίσκεται μια μεγάλη λεωφόρος η Chandni chowk με μαγαζάκια,πλήθος κόσμου και ρίκσο που ξεκουφαίνουν κάνοντας σλάλομ ανάμεσα στον κόσμο.Σε πολύ κοντινή απόσταση φαίνεται το μεγαλύτερο τζαμί της Ινδίας,JamaMasjid.Η δευτερη στάση μας για σήμερα,βγάζουμε παππουτσάκια στην είσοδο και μου δίνουν να φορέσω ένα μακρύ φόρεμα γιατί φόραγα παντελόνι έναντι αντιτίμου πάντα.
Στην Ινδία όλοι περιμένουν με το χέρι απλωμένο,παντού και πάντα.Στην αρχή λυπόμουν και μοιραζα τις ρουπίες σα καραμέλες αλλά στην πορεία μας κούρασε πάρα πολύ.Εκτός του βασικού εισιτηρίου που περιελάμβανε το πακέτο που είχαμε συμφωνήσει και το πλήρωνε ο οδηγός μας έπρεπε πάντα να πληρώνουμε έξτρα την κάμερα και τη φωτογραφική μηχανή,τους φύλακες των παππουτσιών,τους φυλακες των τσαντών όπου έπρεπε να την αφήσουμε απ’έξω,τα audio guide(ok εδώ το καταλαβαίνω) και χίλιους δυο άλλους που προσέφεραν διάφορες ‘’υποχρεωτικές’’ υπηρεσίες σε κάθε αξιοθέατο.
Πολύ εντυπωσιακό λοιπόν το τζαμί και τεράστιας χωρητικότητας αφού μπορεί να χωρέσει μέχρι και 25000 πιστούς!

Έναντι άλλου αντιτίμου(100ρουπίες~1,10ε) ανεβήκαμε στον μιναρέ αφού διασχίσαμε αρκετές και πολύ στενές σκάλες με την οδηγία του φρουρού να μην κοιτάω και να μην ακουμπάω με τα χέρια μου τους άντρες που κατεβαίνουν!!!Τους γυρναγά κι εγώ την πλάτη και προχωρούσα κολλώντας στον τοίχο.Η θέα τουλάχιστον αποζημείωσε την προσπαθειά μου να ανέβω ξυπόλυτη με τη μούρη στον τοίχο!

Πολύ κοντά βρίσκεται και η τρίτη στάση μας το Raj Ghat κοντά στις εκβολές του ποταμού Yamuna.Είναι το μνημείο για την τελετή καύσης του Μαχάτμα Γκάντι.Μπόλικο γκαζόν κι ένα ωραίο πάρκο περιβάλει το μνημείο.

Είναι ήδη 2 το μεσημέρι όταν παίρνουμε το δρόμο για το Νέο Δελχί.Εδώ το βιότικό επίπεδο εμφανώς ανεβασμένο και γενικά βλέποντας τα ωραία σπίτια και τους φαρδύς, γεμάτο πράσινο,δρόμους ξεχνάς ότι είσαι στην Ινδία.Διασχίζοντας τη λεωφόρο του Βασιλιά,Rajpath, όπου γίνεται η παρέλαση της ημέρας της Δημοκρατίας στις 26 Ιανουαρίου είδαμε πολλά κτίρια ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής επηρεασμένα από την Βρετανοκρατία με κορυφαία βέβαια την προεδρική κατοικία Rashrapati Bhavan.Πρόκειται για ένα παλάτι 340 δωματίων με τεράστιους κήπους τους Mughal gardens.Στην άλλη άκρη της λεωφόρου βρίσκεται η India Gate,ένα μνημείο ύψους 42 μέτρων προς τιμήν των 90.000 Ινδών στρατιωτών που σκοτώθηκαν στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
Ο τάφος του δευτερου Mughal αυτοκράτορα Humayun,Humayun’stomb,είναι από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της περιοχής.Επιβλητικό κτίσμα με κόκκινες πέτρες και λευκό μάρμαρο.

Ο τάφος πλαισιώνεται από υπέροχους κήπους αλλά κι από άλλους μικρότερους τάφους όπως εκείνος του αγαπημένου μπαρμπέρη του αυτοκράτορα!

Παραπλεύρως του Humayun’stombβρίσκεται ο ζωολογικός κήπος του Δελχίου και μια μικρή λίμνη στην οποία ο κόσμος έκανε βαρκάδες.Χαζέψαμε λίγο στους όμορφους κήπους,δεν μπήκαμε στον ζωολογικό παρ’όλο που είχε στα εκθεματά του λευκή τίγρη της Βεγγάλης.Προτιμώ να βλέπω τα ζώα ελεύθερα στο φυσικό τους περιβάλλον.
Η ώρα περνούσε γρήγορα και έπρεπε να κατευθυνθούμε στη τελευταία μας στάση για σήμερα το Qutb Minar.Πρόκειται για ένα μεγάλο σύμπλεγμα θρησκευτικών κτισμάτων με τον 73 μέτρων μιναρέ να κλέβει την παράσταση.Είναι κτισμένος σε κομμάτια με τη βάση του στα 15 μέτρα διάμετρο και την κορυφή του στα 2μιση.

Το εντυπωσιακό σύμπλεγμα βρίσκεται στα περίχωρα της Ινδικής πρωτέυουσας και κάποτε αποτελούσε την καρδιά της μουσουλμανικής κοινότητας.Διπλά στον πανύψηλο μιναρέ στέκεται το πρώτο τζαμί που χτίστηκε στην Ινδία,το Quwwat-ul-Islam Masjid,to 1193.

Περιπλανηθήκαμε αρκετή ώρα,μιλήσαμε με ντόπιους που μας πλησίαζαν με χαρά να μας ρωτήσουν από που είμαστε κι αν μας αρέσει η χώρα τους,φωτογραφίσαμε μεγαλύτερους

και μικρότερους μαθητές

ώσπου έδυσε ο ήλιος και οι φύλακες άρχισαν να σφυρίζουν για να κατευθυνθούμε προς την έξοδο.Η ώρα ήταν περασμένες 7 το απόγευμα αλλά ο οργανισμός μας μην έχοντας συνηθίσει την αλλάγή της ώρας αρχισε να εξαντλείτε.Ο οδηγός για να μας ευχαριστήσει περιμένωντας ένα καλό tip θέλησε να μας κάνει μια βόλτα για να δούμε το νυκτερινό Δελχί περνώντας από τη φωτισμένη Πύλη,

την κεντρική πλατεία Connaught,νυκτερινά μπαζάρ ώσπου μας νανούρισε εντελώς και φτάσαμε στο ξενοδοχείο κατά τις 9 σε κατάσταση ύπνωσης.Το πλάνο ήταν να κάνουμε μπανάκι και να βγούμε προς αναζήτηση εστιατορίου αλλά η κούραση σε συνδυασμό με το πολύ πρωινό ξύπνημα που θα ακολουθούσε την επομένη μας νίκησαν και ας είναι καλά τα φυστίκια της πεθεράς και κάτι ζαχαρωτά που είχαμε αγοράσει στο αεροδρόμιο του Μονάχου!Πότε κοιμήθηκα δεν το κατάλαβα…

 

[varioAthens]

Mπραβο villi!! Χορταστικες δοσεις!! Ανυπομονω για τη συνεχεια και αναπολω... αααχ!!!

 

[villi]

UDAIPUR


Ξύπνημα στις 5 το πρωί καθώς η πτήση ήταν στις 8 με τη Spice Jet.Η αρχική πτήση που είχαμε κλείσει ήταν στις 2 το μεσημέρι με την Jet Airways αλλά την ακύρωσε λίγες μέρες πριν το ταξίδι και κλείσαμε εκ νέου με τη Spice.Αν και τη φοβόμουν σα αεροπορική γιατί είχα διαβάσει αρκετές κακές κριτικές στην περιπτωσή μου αποδείχτηκε άψογη και στις δύο πτήσεις.Γρήγορο check-in και ελέγχο ασφαλείας,το αεροπλάνο καθαρότατο και ανετότατο,προσωπικό ευγενέστατο και η πτήση στην ώρα της.Σε 1 ώρα και 10 λεπτά προσγειωνόμασταν στο αεροδρόμιο της Udaipur,μικρό αλλά λειτουργικό και λίγο μετά βρισκόμασταν στο λευκό toyota innova με τον καλύτερο οδηγό που μπορούσε να μας τύχει,τον Dolat.
Πραγματικά δε μπορώ να σας περιγράψω για τι υπέροχο άνθρωπο και επαγγελματία μιλάμε.Ευγενικός,ντροπαλός,χαμογελαστός,πάντα στην ώρα του,πολύ υπομονετικός και προπάντων τέλειος οδηγός στους δύσκολους δρόμους της Ινδίας.Περάσαμε μαζί 10 ολόκληρες μέρες και ήταν πάντα τόσο διακριτικός.Πολλές φορές κοιμόμασταν εξαντλημένοι στα πίσω καθίσματα κι εκείνος χαμήλωνε τη μουσική και οδηγούσε προσεκτικά για να μη μας ξυπνήσει.Συζητούσαμε μόνο αν ανοίγαμε εμείς κουβέντα ώσπου σιγά σιγά πήρε θάρρος γιατί μας έβλεπε χαλαρούς,μας μίλησε για την οικογένεια του,μας έδειξε φωτογραφίες της γυναίκας και των παιδιών του,γέλασε μαζί μας κι έκανε τα πάντα να μας ευχαριστήσει!Τον θυμάμαι πάντα με αγάπη κι όποιος τύχει και πάει με το συγκεκριμένο πρακτορείο να τον ζητήσει,δε θα βρει καλύτερο το υπογράφω!

Φτάνουμε,λοιπόν, στο ξενοδοχείο μας το οποίο βρίσκεται στην δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη της Udaipur,fateh sagar, http://www.hotelrampratap.com/
15 λεπτά με τα πόδια από το κέντρο και τη λίμνη Pichola.Πολύ καλό ξενοδοχείο πρώην παλάτι,τα μπροστινά δωμάτια έχουν πολύ ωραία θέα,καθαρό,περιποιημένο,ήσυχο και με σούπερ πρωινό.Το προτείνω!

Τακτοποιούμαστε και ξεκινάμε με τα πόδια να γνωρίσουμε την πόλη μιας και τα αξιοθέατα θα τα επισκεπτόμασταν την επομένη.Υποτίθεται ότι θα επιστρέφαμε το μεσημέρι να κοιμηθούμε λίγο αλλά δεν επιστρέψαμε παρά στις 11 το βράδυ!Μας συνεπήρε η φασαρία της πόλης και τα παζάρια!

Από τα μαγαζιά κυριολεκτικά μας τραβούσαν για να μπούμε μέσα,ούτε κι εγώ ξέρω σε πόσα μπήκαμε,πόσα μας δείξανε,πόσο παζαρέψαμε!Μόνο που κάναμε ένα βασικό λάθος,να τους πούμε ονόματα και καταγωγή!Μεσα σε λίγη ώρα μας ήξερε όλη η αγορά,μας φωνάζανε από παντού ΄΄γκρέκο΄΄ και κυριολεκτικά μας περίμεναν σε κάθε στενό μιλημένοι από τους προηγούμενους.Ήταν πρώτη μέρα και δε μας πείραξε αντιθέτως γελάγαμε αλλά αργότερα στη διαδρομή άρχισε να γίνεται ενοχλητικό!

Για να ξεφύγουμε κατεβήκαμε προς τη λίμνη όπου γυναίκες κάνανε μπουγάδα ενώ άλλες κάνανε μπάνιο ημίγυμνες και μικρά κοριτσάκια λουζόντουσαν με μικρά κανατάκια.Η λίμνη πανβρώμικη!Ο σύζυγος οπισθοχώρησε για να μην αισθανθούν άσχημα παρ’όλο που δεν έδειξαν να ενοχλούνται με την παρουσία μας.Άνοιξα την τσάντα μου και τους μοίρασα τα σαπουνάκια και τα σαμπουάν που είχα πάρει από το ξενοδοχείο και κάποια που είχα κουβαλήσει από Ελλάδα για να τα μοιράσω.Η χαρα τους δε περιγράφεται!Έκατσα για λίγο μαζί τους,τους φάνηκε περίεργο κι άρχισαν να μου χαμογελάνε.

Εκεί δίπλα υπάρχει μία γέφυρα που ενώνει τη μία πλευρά της πόλης με την άλλη και ένα πολύ ωραίο χαβέλι,το Bagore-ki-Haveli.Τα χαβέλι είναι παλιές παραδοσιακές επαύλεις επηρεασμένες από την ισλαμική αρχιτεκτονική γι’αυτό και μοιάζουν αρκετά με τα Hawli του Μαρόκου.Πολλά έχουν μετατραπεί σε ξενοδοχεία ή καταστήματα ένώ άλλα λειτουργούν σα μουσεία ή κατοικούνται ακόμη από πλουσίους.

Κάθε βράδυ σ’αυτό το χαβέλι πραγματοποιούνται οι παραδοσιακοί ρατζαστανικοί χοροί Dharohar.Δυστυχώς τις μέρες που ήμασταν εμείς ήταν κλειστό λόγω πένθους ενός κυβερνήτη και δεν έγιναν και οι χοροί.Κρίμα για τον κυβερνήτη αλλά και για τους χορούς που ήθελα πολύ να δω!

Συνεχίζουμε περπατώντας σε στενά μακρυά από την αγορά αυτή τη φορά για να δούμε κι λίγο καθημερινή ζωή.Παιδάκια που παίζουν δίχως την παρουσία ενηλίκων να τα επιτηρούν τρέχουν να μας μιλήσουν και να μας ζητήσουν στυλό.Ότι είχα έδινα και άστραφτε το προσωπάκι τους.Ερχόντουσαν όμως και κάτι άλλα παιδάκια τριών,τεσσάρων χρονών που κουβαλούσαν στις αγκαλιές μωρά βρώμικα γεμάτα μύξες και μύγες στο πρόσωπο να ζητήσουν λίγες ρουπίες.Σφίγγεται η καρδιά να τα βλέπεις ξυπόλυτα,γυμνά από τη μέση και κάτω,άπλυτα,πεινασμένα να περπατάνε μες τους δρόμους μόνα τους.Δε διανοείται κανείς στον πολιτισμένο κόσμο να δει τόσο μικρά παιδάκια μόνα τους στους δρόμους.Κι όμως εδώ είναι συνηθισμένη εικόνα.

Κάποια στιγμή χαθήκαμε στα στενά,χαζέυοντας τον κόσμο που μας χαμογελούσε και μας ρωτούσαν όλοι μα όλοι από πού είμαστε.Οι περισσότεροι δεν ήξεραν που βρίσκεται η Ελλάδα και μας ρωτούσαν αν είναι στην Ευρώπη.Μόνο ένας ηλικιωμένος κύριος που ξεπήδησε από μια αυλή για να μας δει από κοντά μόλις του είπαμε από πού ερχόμαστε μας λέει ΄΄Α ξέρω,μια πολύ φτωχή χώρα πια!΄΄
Τα μάθανε τα μαντάτα μας κι εδώ!

Βγαίνουμε σ’ένα περιφερειακό δρόμο γεμάτο μαιμούδες κατά μήκος του οποίου υπήρχαν ξυλουργία για καναπέδες γάμων.Είναι ο καναπές που κάθεται το ζευγάρι όταν παντρέυεται.Κόκκινοι φανταχτεροί με χρυσό,περίτεχνα σκαλισμένοι.Υπερπαραγωγή οι γάμοι στην Ινδία!

Ρικσάδες μας την πέφτουν από παντού για να μας μεταφέρουν στο κέντρο αλλά εμείς είμαστε αποφασισμένοι να περπατήσουμε σήμερα.Μόνο που δεν ξέρουμε που να πάμε.Πιάνει τα’αυτί για μια Θιβετιανή αγορά και αποφασίζουμε να πάμε κατά κει.Κόσμος,χαμός,φασαρία,στριμωξίδι στο δρόμο μέχρι την αγορά που όντως θιβετιανοί πουλούσαν ότι μπορεί κανείς να φανταστεί.

Ρούχα,χαλιά,φαγητό,αποξηραμένα φρούτα και λαχανικά,είδη σπιτιού κλπ.Τίμησα δεόντως τον πάγκο με τα κοκκαλάκια όπου οι στέκες και τα λάστιχα που αγοράζουμε 10-15 ευρώ από τα μαγαζιά με αξεσουάρ εκεί τα αγόρασα προς 10λεπτά το ένα!!!Και σας το ορκίζαμε ότι είναι ακριβώς τα ίδια!

Η ώρα πήγε 8 και η κοιλιά άρχισε να διαμαρτύρεται εντόνως.Πόσο να αντέξει πια με τα φυστίκια!Ρωτάμε πως θα βγούμε στο κέντρο κι όλοι σκίζονται να μας δείξουν.Είχε αρκετό περπάτημα και στο κέντρο γινότανε πια το αδιαχώρητο από κόσμο,ρίκσο,αγελάδες,αυτοκίνητα και μηχανάκια.Με μεγάλη προσοχή προσπαθούσαμε να περάσουμε ανάμεσα,να μας κορνάρουν και να τρέχουμε στα πλατώματα δεξια κι αριστερά να καλυφθούμε,πραγματικά ένα χάος.
Που να ξέραμε ότι θα ζούσαμε πολύ χειρότερα.Ρωτάμε ξανά πως θα βρούμε το εστιατόριο Ambrai πρόταση δύο αγαπημένων μελών του φόρουμ και μας δείχνουν να περάσουμε τη γέφυρα και να βγούμε απέναντι.Στην άλλη πλευρά επικρατούσε ερημιά λες κι αλλάξαμε πόλη.Μερικά πιο κυριλέ μαγαζάκια και μια πινακίδα στο τέλος της διαδρομής μας έμπασε στο όμορφο εστιατόριο δίπλα στη λίμνη.Η θέα εκπληκτική,στο φαγητό τα χαλάσαμε λίγο,ίσως δε ξέραμε κι εμείς τι να παραγγείλουμε αλλά το γλυκό ήταν φανταστικό.Gulabjamunμε παγωτό πρόκειται για σιροπιαστά σφαιρίδια τυριού νομίζω.
Θυμηθείτε να το φάτε οπωσδήποτε!

Για την επιστροφή πήραμε ένα ρίκσο προς 70 λεπτά κι επιτέλους κοιμηθήκαμε χωρίς άγχος για το πρωινό ξύπνημα…

 

[Nat ni]

Τι ωραία που μας τα περιγραφεις Villi! Όπως πάντα άψογη και κατατοπιστική.Περιμενώ με μεγάλο ενδιαφέρον την συνέχεια.

Και οι φωτογραφίες τελείες!